Ik ben Sander, uit Amsterdam, langdurig werkloos geweest en inmiddels spreekuurmedewerker bij de Bijstandsbond. Bij de Bijstandsbond hebben we twee keer per week inloopspreekuur, waar mensen praktisch en juridisch advies kunnen krijgen.
In Amsterdam begon de ellende een jaar of acht geleden met de Megabanenmarkt, door uitkeringsgerechtigden ook wel de Megabananenmarkt genoemd. Een grote opruimoperatie, waarvoor alle uitkeringstrekkers werden opgeroepen en waar we werden bemiddeld richting werk, scholing of begeleiding.
Er was wat gesjoemel met de aanbesteding van de organisatie van dit mega-event, in een grote loods in het Westelijk havengebied. De lokale politici die over de toewijzing gingen bleken na hun carrière plotseling allemaal een lucratief baantje te hebben bij hetzelfde organisatie- en adviesburo. Maar dit terzijde.
De Amsterdamse sociale dienst zou zijn verworden tot een uitkeringsfabriek, de stad had in vergelijking met andere gemeentes een buitenproportioneel aantal werklozen. Daarbij was de oude Algemene Bijstandswet, de ABW, vervangen door de Wet Werk en Bijstand, de WWB. Volgens die nieuwe wet ligt er een grotere verantwoordelijkheid bij de burgers om aan het werk te komen en te blijven. Ook wordt het begrip ‘passende arbeid’ losgelaten - alle ‘algemeen geaccepteerde arbeid’ werd als ‘passend’ beschouwd. Kennelijk als knieval voor de christelijke partijen werd in de praktijk alleen een uitzondering gemaakt voor prostitutie, hoewel er in Nederland zelfs sociale dienst-ambtenaren zijn die ook daar niet altijd moeilijk over doen (een vrouw die uit haar beroep wilde stappen en een uitkering aanvroeg kreeg ooit van zo’n ambtenaar te horen dat ze er toch nog best goed uitzag en nog wel een paar jaartjes voortkon inplaats van dat ze haar hand ophield - dat was nou net niet hoe de wet geïnterpreteerd moet worden!).
Daarbij is de nieuwe wet zo ingericht, dat de gemeenten verantwoordelijk zijn voor de uitvoering en veel geld kunnen besparen door zoveel mogelijk mensen uit de bijstand te werken. Welke methodes daarbij allemaal zijn toegestaan is tot op heden nog onderwerp van allerlei juridische procedures. Handicap daarbij is wel dat mensen bereid moeten zijn om die procedures aan te gaan, waarbij hun inkomen, dus: hun levensonderhoud, op het spel komt te staan. In de praktijk zie je dus dat mensen veel meer slikken dan eventueel wettelijk toegestaan is, omdat ze hun bestaanszekerheid niet kunnen riskeren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten