donderdag 11 februari 2010

sociaal strategisch platform Amsterdam opgericht

11-02-2010 Vandaag hebben verschillende hulpverleningsorganisaties in Amsterdam, zoals het Rode Kruis, het Leger des Heils, Humanitas en de voedselbanken het zogenaamde Sociaal Strategisch Platform Amsterdam opgericht. Dat gebeurde aan het eind van een conferentie over verarming en sociale uitsluiting in boerderij Langerlust bij de Gaasperplas.

Doel van het Platform is onder andere te komen tot een coordinatie van de hulpverlening, uitwisseling van ervaringen en nauwe samenwerking. Voorafgaand aan de ondertekening van de samenwerkingsovereenkomst was er een discussie over een onderzoeksrapport van het Rode Kruis Amsterdam naar verarming en sociale uitsluiting in Amsterdam getiteld ‘van uitsluiting naar verbinding’.

Op de conferentie werd ervoor gepleit, dat mensen die hulp nodig hebben een vast aanspreekpunt moeten hebben. Vaak heeft een hulpvrager meerdere problemen en er moet 1 aanspreekpunt zijn die hem/haar helpt. Als een gezin of individu iemand vertrouwd, het geeft niet van welke organisatie, dan begin je daar en sluiten de andere organisaties zich daarbij aan. De werkwijze van Vluchtelingenwerk werd daarbij als voorbeeld aangehaald. Daar zijn professionele hulpverleners in dienst, die naar de verschillende instanties toe de hulpvragen coordineren. Dit geldt voor asylzoekers, maar zou ook moeten gelden voor andere doelgroepen.

We moeten toe naar een ontschotting van het denken, waarbij niet meer de situatie bestaat dat verschillende instanties een deelprobleem aanpakken en langs elkaar heen werken en elkaar niet inlichten. Ook werd op de conferentie de huidige manier van werken gehekeld waarbij in de relatie hulpverlener/hulpvrager de laatste in feite de ondergeschikte is, die volledig afhankelijk is/wordt van de hulpverlener. We moeten meer toe naar horizontaal georganiseerde relaties op voet van gelijkwaardigheid, waarbij er gemengde groepen en groepjes ontstaan van lotgenoten en mensen die een bepaalde deskundigheid in huis hebben, zeg maar ‘solidariteitskringen’ en waarbij men elkaar ondersteunt.

Het moet niet alleen gaan om ‘zelfredzaamheid’, dit is een geindividualiseerd begrip, maar om ‘samenredzaamheid’. Er werden op de conferentie verschillende voorstellen gedaan om die groepsvorming op basis van gelijkwaardigheid van lotgenoten vorm te geven. De huidige aanvechtbare praktijk in hulpverlenersland werd nog eens uit de doeken gedaan door professor Arnold Heertje, die inging op de ‘dehumanisering’ van de samenleving. De mensen waarom het gaat verdwijnen buiten beeld.

Schaalvergroting, bureaucratisering waarbij de regels belangrijker zijn dan de mensen, en tegelijkertijd een fragmentarisering van de hulpverlening waarbij iedere hulpverlener alleen zijn of haar kleine stukje doet, en het efficiency en effectiviteitsdenken waarbij alleen de cijfers gelden, alleen wordt gekeken wat het kost, leiden als eindresultaat tot een inadequate hulpverlening. Dit wordt veroorzaakt -door iedereen hier in de zaal, aldus Heertje- door mensen met de beste bedoelingen, maar het eindresultaat is negatief. Op de conferentie werd afgesproken dat er vervolgbijeenkomsten komen waar de samenwerking concreet wordt ingevuld. PvdL

Geen opmerkingen:

Een reactie posten