woensdag 30 januari 2019

Boek “Wereldgeschiedenis van Nederland” prikt nationalistische mythen door

Vorig jaar verscheen het boek “Wereldgeschiedenis van Nederland”, onder redactie van Karwan Fatah-Black en anderen. De financiering van dat onderzoeksproject vond plaats door het Huygens Instituut voor Nederlandse Geschiedenis. Naar eigen zeggen is de missie van dat instituut: “terug naar de bron: de geschiedenis ontrafeld met nieuwe technologie”. Meer dan honderd Nederlandse historici werkten mee aan het project. Zij behandelen in een dikke pil van 731 bladzijden (exclusief voetnoten) in 117 hoofdstukken van enkele bladzijden de “wereldgeschiedenis van Nederland”.


De historicus Patrick Boucheron publiceerde in 2017 “Een wereldgeschiedenis van Frankrijk”, geschreven met 120 collega’s die specialist zijn in een bepaald thema of periode. Het lijvige werk van 800 pagina’s begint in 34.000 voor Christus en eindigt na 140 korte hoofdstukken bij de aanslagen in 2015 op weekblad Charlie Hebdo en concertzaal Bataclan. Boucherons werk leidde tot felle discussies over de nationale Franse identiteit. Hij relativeert dat begrip, want Frankrijk, Nederland en andere landen zijn historische constructies die op verschillende momenten in de tijd een verschillende betekenis hebben. Wat in het migratiedebat naar voren komt, namelijk dat Nederland Nederland moet blijven, is onzin en getuigt niet van historische kennis over het ontstaan van het nationalisme. Mythen in dat debat moeten worden bestreden. Dat debat is geen exclusief Frans fenomeen. In Nederland liepen de gemoederen hoog op over het slavernijverleden van nationale helden als Michiel de Ruyter en de wandaden in Nederlands-Indië door Jan Pieterszoon Coen. Met zijn boek heeft Boucheron zich nadrukkelijk gemengd in het huidige debat over identiteit in een tijd van globalisering. En zijn initiatief krijgt navolging: Italië heeft inmiddels zijn eigen “wereldgeschiedenis”, en ook een Nederlands en een Portugees boek zijn verschenen.

Aanklacht

Centraal thema van het Nederlandse boek: Nederland en de Nederlandse geschiedenis moeten worden gezien in een internationale context. Duizenden jaren migratie en internationale contacten en handel hebben ons land gevormd tot wat het nu is. Er is niet zoiets als een Nederlandse ‘oorsprong’. Steeds weer kom je tegen dat we in internationaal verband leefden. In de eerste plaats is dat een aanklacht tegen de eurocentrische nationalistische geschiedschrijving die bij de vorming van de natiestaten in Europa opkwam, in Nederland met de historicus Robert Fruin. Daarbij ging men op zoek naar de oorspronkelijke Nederlandse cultuur en heldendom, hoe ‘wij’ in de loop der eeuwen hebben gestreden voor de vrijheid waarin we nu leven en hoe we via de koloniën onze superieure Nederlandse waarden over de wereld hebben uitgedragen.
Het boek is ook een aanklacht tegen de opvatting dat vroeger in ons land (en nu nog in andere werelddelen) “primitieve volkeren” leefden die volledig waren geïsoleerd van de buitenwereld. In de antropologie kwamen “Stufentheorien” op, theorieën over de verschillende “Stufen” of stadia in de ontwikkeling van “volkeren”, waarbij zij zich ontwikkelden van “primitieve onderontwikkeling” tot de “westerse beschaving” waarin we nu leven. Een soort continuüm van geïsoleerde “primitieve” gemeenschappen naar de volledig open samenleving nu. De schrijvers tonen in het boek aan dat dit continuüm niet klopt: reeds in het neolithicum (nieuwe steentijd) waren er vele internationale handelscontacten, was er migratie en namen “volkeren” dingen van elkaar over, terwijl ze leefden in vaak ingewikkelde gemeenschappen en culturen. Dat proces is eeuwenlang doorgegaan. Er is in het boek ruim aandacht voor de herschrijving van de koloniale geschiedenis van Nederland, waar niet een nationalistische visie van onze veronderstelde superieure cultuur maar de werkelijke uitbuitingsverhoudingen en slavernij aan de orde komen. Tot zover ben ik het eens met de schrijvers.

Theorieloos

Toch lijkt het benadrukken van die internationale contacten wel erg over de top te zijn. Zo wordt bij het neolithicum gesproken over “globaliseren” en wordt de Romeinse tijd gekenschetst als een “multiculturele samenleving”. Bij het plakken van moderne begrippen op voorgaande samenlevingen vallen verschillen tussen de wereld vroeger en nu weg. Het is eigenlijk een theorieloos boek, waarbij je weinig inzicht krijgt in hoe samenlevingen vroeger en nu eigenlijk in elkaar zaten, en wat in dit opzicht de verschillen zijn. Je hoeft niet het verouderde continuümbegrip van geïsoleerde “primitieve” gemeenschappen naar het huidige mondiale kapitalisme te hanteren om te beseffen dat er toch wel verschillen zijn op het gebied van communicatieprocessen in verschillende samenlevingen en daarmee in de denkwerelden van mensen van vroegere tijden en nu.
In het neolithicum mogen er dan ook al internationale handelscontacten zijn geweest, maar ze hadden toen geen films en foto’s, en ook geen radio en internet. Vanuit een bepaalde gemeenschap trokken er leden weg naar andere streken, om wat voor reden dan ook. Ze namen misschien voorwerpen mee als ze terugkwamen en vertelden verhalen die dan weer werden doorverteld, in de tijd dat er nog geen schrift was, en dat is toch heel iets anders dan nu. Mondelinge overlevering laat meer ruimte voor de eigen autonomie, de eigen interpretatie van de informatie die ‘van buitenaf’ komt. Deze partiële zelfstandigheid van “volkeren”, streken, stammen, andere gemeenschappen, verklaart hun eigen karakter, dat in Nederland tot in de negentiende eeuw heeft voortgeduurd. Aan het begin van de negentiende eeuw was Nederland een lappendeken van cultureel gezien min of meer zelfstandige regio’s. Daarmee benader je de kritiek op de nationalistische geschiedschrijving van een andere kant: tot in de negentiende eeuw heeft Nederland eigenlijk nooit bestaan.

Emancipatiestrevingen

Er bekruipt mij het gevoel dat de vele schrijvers van het boek, allen deskundige historici, stellen dat de multiculturele geglobaliseerde samenleving eigenlijk altijd al heeft bestaan. Zelfs bij de behandeling van het neolithicum gebeurt dat: er waren toen vele oorlogen, opstanden, en bloedvergieten tot genocide aan toe, en ondertussen of daartussendoor was er internationale handel, en migratie die soms vreedzaam was en niet altijd tot oorlogen leidde. De schrijvers benadrukken dat Nederland het resultaat is van duizenden jaren internationale contacten, handel en beïnvloeding ‘van buitenaf’, waarbij wij op onze beurt weer de omgeving hebben beïnvloed. Op basis daarvan zou je kunnen denken: het is alle eeuwen hetzelfde geweest, die processen, dat zal wel altijd zo blijven. En in het verlengde daarvan zou je ook kunnen denken: wat heeft het voor zin om te strijden voor een betere wereld, dat hebben talloze mensen voor ons al gedaan, maar de multiculurele geglobaliseerde samenleving denderde voort, en er is eigenlijk niets veranderd. Hier wreekt zich dat emanicipatiestrevingen van Nederlandse bevolkingsgroepen in het boek slecht aan bod komen. Juist hier had een “internationaal perspectief” nieuwe inzichten kunnen opleveren. Hoe ging de arbeidersbeweging in Nederland om met het internationalisme? Hoe is het perspectief meer verschoven naar nationalistische emancipatiebewegingen? Er is een hoofdstuk over de kraakbeweging en de tweede feministische golf, maar verder wordt er voor wat de arbeidersbeweging aangaat slechts in één hoofdstukje aandacht besteed aan de internationale contacten van de sigarenmakers in de negentiende eeuw.

De conclusie moet dan wat mij betreft ook luiden dat de nationalistische Nederlandse geschiedenis terecht wordt herschreven. Allerlei mythen op dat gebied worden in het boek doorgeprikt. Maar in mijn ogen komen strevingen van onze voorouders om een betere wereld te bereiken, die kunnen dienen als inspiratiebron voor dergelijke strevingen in de huidige tijd, er bekaaid vanaf. De beschrijving van dergelijke strevingen die wel worden behandeld, is fragmentarisch. Eigenlijk luidt het verborgen antwoord van het boek op de vraag of er vooruitgang is in de geschiedenis van de mensheid, ontkennend. De schrijvers van het boek wilden geen politiek statement afgeven en objectieve geschiedschrijving plegen. Maar kan dat wel bij historische beschrijvingen? “Wereldgeschiedenis van Nederland” kan met instemming worden gelezen door kapitalisten van de VVD die internationaal zijn georiënteerd. De verborgen uitgangspunten en waarden van de hedendaagse Nederlandse geschiedschrijvers en de wijze waarop dit boek ook weer bijdraagt aan een bestendiging van de actuele machts- en rijkdomverhoudingen, geanalyseerd vanuit de eigen bevoorrechte positie, zullen ongetwijfeld onderwerp zijn van een volgende poging tot integrale Nederlandse geschiedschrijving.

“Wereldgeschiedenis van Nederland”, onder redactie van Karwan Fatah-Black en anderen. Uitgeverij: Ambo/Anthos, € 45,00. ISBN: 9789026343995.
(Dit is een geredigeerde versie van een artikel dat eerder op de site van Konfrontatie verscheen)
https://www.doorbraak.eu/blog/wp-content/uploads/Wereldgeschiedenis.jpg
Piet van der Lende

Oproep voor radiatoren

De Bijstandsbond gaat de kantoorruimte verbouwen en in dat kader willen we de energieslurpende gaskachel beneden vervangen door centrale verwarmings radiatoren. We hebben boven al twee radiatoren. De gaskachel schaffen we dan af. Zijn er mensen die weten hoe je goedkoop aan twee of drie radiatoren kunt komen of die weten waar je ze gratis???? kunt ophalen. Ook hebben we pijpen of slangen nodig voor de verbinding.

wij horen graag van je!

Bijstandsbond

info@bijstandsbond.org
020-6898806

donderdag 24 januari 2019

Experiment met bijverdienen naast je uitkering in Amsterdam. Je schiet er financieel niets mee op.

In Amsterdam wordt een experiment bijverdienen naast je uitkering uitgevoerd. Maar je schiet er financieel niets mee op. Je moet gemeentelijke belastingen betalen en een eventuele individuele inkomenstoeslag kan komen te vervallen. 
 
Wat zijn de gevolgen, als de premie van € 1200 wordt uitbetaald in juni en da bedrag op de rekening staat, voor evt.  kwijtschelding gemeentelijke heffingen/belastingen?
(kwijtschelding hiervan is mogelijk als geen sprake is van vermogen en daarbij wordt gekeken naar bedrag op bankrekening; als minstens een maandbedrag aan uitkering op rekening staat, wordt dat beschouwd als vermogen --> geen kwijtschelding!)

Antwoord:
Dit wordt inderdaad beschouwd als vermogen bij het innen van de lokale heffingen.
Afdeling Belastingen int de lokale heffingen o.a. op basis van de Invorderingswet; dezelfde wet op basis waarvan de Rijksbelastingdienst int. In die wet is ook bepaald, dat een bedrag dat op de rekening staat, als vermogen wordt gezien. Pas als deze wet aangepast wordt, kan een bedrag op een bankrekening geen gevolgen hebben voor de kwijtschelding. De gemeente pleit bij het Rijk om dit aan te passen. Het is niet de verwachting dat dit gerealiseerd is, voor het einde van het Amsterdams experiment.

Individuele Inkomenstoeslag (IIT)
Als er sprake is van deeltijdwerk, dan wordt in beginsel inkomensverbetering aanwezig geacht, door bijv urenuitbreiding of stijging van periodieken. Zodra een deelnemer van het experiment  in aanmerking komt voor een premie, is er sprake van deeltijdwerk. Dit zou betekenen dat de deelnemer in beginsel geen aanspraak meer kan maken op de IIT. Dit hangt verder af van individuele situatie van de persoon. Er is daarom geen eenduidig antwoord te geven hoe de premie doorwerkt op de IIT.

woensdag 16 januari 2019

Stand van zaken Amsterdams experiment verdienen met een deeltijdbaan naast je uitkering


De gemeente heeft besloten, het experiment verdienen met een deeltijdbaan naast je uitkering uit te breiden. Begin januari zijn 35.000 brieven de deur uitgegaan gericht aan de Amsterdamse bijstandsgerechtigden met de mededeling dat inschrijving voor het experiment opnieuw wordt opengezet. Van 1 januari 2019 tot 1 maart 2019 kunnen mensen zich opnieuw aanmelden.

Er zijn tot nu toe 3000 huishoudensdie zich in de vorige ronde hebben aangemeld. Het aantal individuen ligt dus hoger. Het gaat om ca 2500 lopende uitkeringen in het kader van de Participatiewet. 500 deelnemers zijn sinds de vorige aanmeldperiode inmiddels uitgestroomd. Zij blijven echter gevolgd worden, omdat ze kunnen terugkeren in de uitkering en dan weer meedoen. Van de deelnemers aan het experiment heeft ongeveer 60% deeltijdwerk of kortdurende inkomsten gehad uit arbeid.

Het onderzoek wordt verlengd omdat de nulmeting met interviews niet op tijd was afgerond. Daardoor zou voor het wetenschappelijk onderzoek maar 1 jaar beschikbaar zijn in plaats van twee jaar. In overleg met de wethouder is besloten, het onderzoek te verlengen om voldoende tijd voor het wetenschappelijk onderzoek te hebben en het wetenschappelijk onderzoek uit te breiden naar welke effecten het vrijlaten van de premie heeft. Bovendien wil men nieuwe instromers in de bijstand de kans geven aan het experiment mee te doen.

1672 mensen die zich bij de vorige inschrijfperiode hebben aangemeld hebben in november de tweede premie ontvangen. Daaraan is 1,7 miljoen euro besteed. Over de verstrekking van de premie is tot op heden maar 1 klacht binnengekomen. Vaak was het mensen niet duidelijk, dat als een maand boven de bijstandsnorm zit, en geen uitkering ontvangt, je ook geen premie krijgt over die maand. Volgens rapportages van de helpdesk die vragen binnen krijgen van het gemeentelijk call-center zijn er in totaal 120 vragen over de premie binnengekomen. De piek was in december, na de uitbetaling in november, toen er 25 vragen zijn gesteld.

Naast de mensen die meedoen aan het experiment en die vaak een deeltijdbaan hebben, permanent of tijdelijk, zijn er ca 1400 mensen die parttime werk hebben en die niet meedoen. Er zal in het kader van het wetenschappelijk onderzoek een apart kwalitatief onderzoek komen naar deze mensen Zij zullen dan worden geïnterviewd.

In 2016 had 6,6% van het aantal bijstandsgerechtigden een deeltijdbaan. Dit is in 2017 gestegen naar 7,1%. Een groot deel van de parttime werkenden zit in trede 2.

ZZP-ers die in de bescheiden schaal regeling vallen doen ook mee aan het experiment. IOAW en IOAZ en BBZ-uitkeringen zijn uitgesloten van het experiment. Mensen in die uitkeringen mogen geen incentives ontvangen. Zij mogen geen uitstroompremie hebben. De wet staat dit type experimenten alleen toe voor klanten die een Participatiewet uitkering hebben.  Alleen als er dus een IOAW- of IOAZ-uitkering is met een aanvullende P-wet-uitkering is deelname mogelijk.

Aan het experiment doen ook mensen mee die urenbeperkt zijn (dit kan gevolg zijn vanwege een lichamelijke of geestelijke bepreking). Ongeveer de helft van de Pantar medewerkers doen mee met het experiment.
Er is van eerder vorig jaar eenanimatiefilmje gemaakt. Daarin komt naar voren, hoe je je inkomsten doorgeeft als je part-time werkt. https://www.amsterdam.nl/werk-inkomen/uitkeringen/inkomsten-doorgeven/
Je kunt ook een proefberekening maken van hoeveel premie je krijgt. https://www.amsterdam.nl/werk-inkomen/uitkeringen/amsterdamse/

mijn eerste opmerkingen

Het zou interessant zijn eens te onderzoeken, in hoeverre het fenomeen van in Amsterdam ongeveer 4000 bijstandsgerechtigden die part-time werken met een uitkering de flexibilisering van de arbeid bevordert, dwz dat werkgevers zich niet hoeven in te spannen om banen te creeren waarvan je kunt rondkomen, en banen kunnen creeren voor bijvoorbeeld piekproductie waarvan je niet kunt leven waarbij aanvullende eisen worden gesteld, die je de hele week binden. . Voorbeeld zijn sommige postbezorgers bij Post.nl, die maar ongeveer 20 uur in de week werk hebben en loon, waarbij de eis gesteld wordt dat ze de hele week oproepbaar/beschikbaar zijn. Je kunt er dan dus geen andere deeltijdbaan naast nemen en als je met het aantal uren dat je bij post.nl werkt beneden de bijstandsnorm blijft, moet je een bijstandsuitkering aanvragen. Daarvoor zouden de sectoren/bedrijven waar de mensen werken bekend moeten zijn en de voorwaarden die die bedrijven stellen, zoals post.nl. En of veel bijstandsgerechtigden op basis van oproepcontracten werken, waarbij je voortdurend beschikbaar moet zijn. Natuurlijk zijn er in dit verband nog andere vijvers waaruit Post.nl kan vissen, mensen met andere uitkeringen of gehuwden waarvan een partner een stabiel volledig inkomen heeft en de ander er zo’n flexibel deeltijdbaantje bijneemt. In het verlengde daarvan ligt de vraagstelling in hoeverre de Participatie wet en eventuele andere uitkeringen werken als smeermiddel op de arbeidsmarkt, dwz de bevordering van goedkope, flexibele arbeid en zorgen dat daar voldoende arbeidskrachten voor beschikbaar zijn. In dit verband moeten we ook denken aan flextensieconstructies en het werken met behoud van uitkering. Dit zijn de schattingen van de FNV. Het gaat alleen al bij werken met behoud van uitkering om ongeveer 20 duizend arbeidsplaatsen (voltijdse werkweek). Maar aangezien de mensen gemiddeld 20 uur per week werken, gaat het om minstens 40.000 bijstandsgerechtigden. Als je rekent dat de tewerkstelling gemiddeld een half jaar duurt, gaat het om 80.000 bijstandsgerechtigden die korter of langer durend met behoud van uitkering werken gerekend over een heel jaar van de 400.000 die er in Nederland zijn.

De FNV komt tot deze schatting op basis van CBS gegevens dat er 160 duizend voorzieningen zijn afgegeven in 2016. Helaas houd het CBS niet bij wat een voorziening precies is maar als de helft met werk te maken heeft dan blijven 80 duizend over. Gemiddeld 20 upw dus halve werkweek. Is 40 duizend. 6 maanden gemiddeld dus 20 duizend arbeidsplaatsen per jaar.

Ik denk dat deze effecten van experimenten zoals in Amsterdam en in het verlengde daarvan misschien de invoering van een partieel basisinkomen moeten worden onderzocht.
>


maandag 14 januari 2019

Advocaten gaan staken

Advocaten voeren deze week door het hele land actie voor het behoud van goede rechtsbijstand voor iedereen in Nederland. Aanleiding zijn de plannen van minister Dekker om het stelsel van gefinancierde rechtsbijstand drastisch te herzien. Er wordt er in verschillende arrondissementen op 15, 16 en 23 januari door advocaten gestaakt. De stakingen zijn op deze dagen kort, van 9.00 tot 9.30 uur, en vinden plaats bij verschillende rechtbanken. Per arrondissement zal aan de media en aanwezigen worden toegelicht wat de reden is voor deze stakingen.
De raad van de orde Noord-Holland heeft over deze eerder aangekondigde plannen gesproken en overleg gehad met de balie en besloten om niet deel te nemen aan deze stakingen. Dit is ook gecommuniceerd richting rechtbank, Hof en Openbaar Ministerie.
De reden hiervoor is dat staken door hen niet als een voldoende effectief middel wordt gezien. Hierbij is ook acht geslagen op vergelijkbare acties in het verleden die niet tot enig resultaat hebben geleid en waarbij de opkomst als matig moet worden aangemerkt.
Wel is de raad van de orde zich aan het beraden over andere stappen en overweegt een proefproces tegen de staat te starten. Helaas is dat tot op heden nog niet landelijk opgepakt.
Mocht men in Noord-Holland wel de wens hebben te staken kan men zich uiteraard aansluiten bij collega’s uit andere arrondissementen. Op de site van de lokale ordes is meegedeeld welk arrondissement wanneer deelneemt aan de geplande acties.
Op 23 januari 2019 om 10 uur vindt het debat plaats in de Tweede kamer. Aanwezigheid van advocaten daar ter plaatse is naar de mening van de orde zeer waardevol en zij roepen u dan ook op om met zoveel mogelijk mensen af te reizen naar Den Haag om te laten zien dat de advocatuur niet kan instemmen met de plannen zoals die nu door de minister zijn gepresenteerd.

De werkwijze van de Bijstandsbond

Zoals zoveel belangenorganisaties aan de onderkant van de samenleving, heeft ook de Bijstandsbond geld nodig. Steun het belangrijke werk van de Bijstandsbond met een donatie! U kunt met een overschrijvingskaart of via internetbankieren storten op rekening IBAN NL22 INGB 0004 5548 41 t.n.v. Vereniging Bijstandsbond Amsterdam te Amsterdam.

De Bijstandsbond is een ongesubsidieerde, onafhankelijke zelforganisatie van mensen met een minimuminkomen en van ervaringsdeskundigen. De bond wordt gefinancierd door bijdragen van leden en donateurs en via een maandelijkse bijdrage van VHM Advocaten. Op ons spreekuur in Amsterdam en bij acties proberen wij lotgenoten uit de problemen te halen.
We werken als volgt. Acht vrijwilligers en een advocaat behandelen individuele problemen op het Bijstandsbond-inloopspreekuur, dat op dinsdag en donderdag plaatsvindt van 11:00 tot 16:00 uur. Daarbij bieden we de mogelijkheid dat een van de vrijwilligers meegaat naar gesprekken met instanties die belangrijk zijn. Zoals keuringen bij het UWV, en gesprekken met Sociale Zaken-klantmanagers en met reïntegratie-organisaties over bemiddeling naar de arbeidsmarkt.

Werkterrein

Veel advocaten bieden een dergelijke service niet. Wij helpen ook mensen die geen lid van de Bijstandsbond zijn. Het inloopspreekuur is alleen in Amsterdam, maar via e-mail en telefoon zijn we mensen uit het hele land van dienst. Het aantal bezoekers varieert: de ene week vijftien, de andere week vijfentwintig. Wij richten ons op de juridische terreinen van sociale zekerheid, minimabeleid van gemeenten, belastingen, toeslagen en problemen rond de Algemene Wet Bestuursrecht en de Wet Maatschappelijke Ondersteuning. Verder helpen wij mensen die schulden hebben en bemiddelen we naar deurwaarders en schuldeisers, bijvoorbeeld door afspraken over een betalingsregeling. We doen geen uitgebreide schuldhulpverlening voor mensen met veel problematische schulden. Hiervoor moeten volgens ons professionals van bonafide schuldhulpbureaus worden ingezet. Slechts zijdelings behandelen we problemen op het gebied van arbeidsrecht, vreemdelingenrecht en woonrechten. Wij hebben ons dus gespecialiseerd. Dat is nodig, vanwege de gecompliceerde wetgeving en uitvoeringsregels. Met ons team kunnen we niet alle terreinen te bestrijken, maar andere organisaties met specifieke deskundigheden zijn er niet voor niets.

Strohalm

Spreekuurbezoekers hebben meestal meerdere problemen. Af en toe komen er mensen die helemaal niets meer hebben, behalve de kleren aan hun lijf. Geen onderdak, geen eten, geen cent op zak. Ze komen uit alle lagen van de bevolking: van ex-bankdirecteuren tot ongeschoolde drugsverslaafden. Ze komen met de wens “ik wil hier uit komen” of “hoe kan ik mijn leven hier en nu draaglijker maken”. Voor velen is de Bijstandsbond de laatste strohalm. Niet alleen voor dak- en thuislozen, maar ook voor mensen met enkele schulden en voor mensen die zijn verwikkeld in juridische procedures waaraan geen eind lijkt te komen. Het spreekuur kent een informele setting: binnenlopen zonder afspraak en niet lang hoeven wachten. Er zijn altijd voldoende vrijwilligers aanwezig die de tijd nemen voor een gesprek en die hun ervaringen en specialismen inzetten. Uitgangspunt: het gaat om de doelstellingen van de bezoeker. Een ideologische analyse leggen we niet op, ook al hebben we eigen opvattingen over arbeid en arbeidsethos. Streeft iemand betaald werk na, dan verlenen wij de gewenste steun.

Groepsgesprekken

Soms worden mensen nog zieker door de juridische procedures, vooral in geval van psychische problemen. Door het lange wachten op uitslagen van bezwaarschriften of beroepsprocedures en vanwege de gevoelloze behandeling door de bureaucratie voelen mensen zich soms beledigd, schieten ze in de stress en moeten ze machteloos toezien hoe er met hen wordt gesold. Sommige bezoekers komen tijdens een dip in hun leven een half jaar of langer iedere week naar het spreekuur. Ze voeren met of zonder papieren lange gesprekken met Bijstandsbond-medewerkers, die kunnen overgaan in groepsgesprekken met meerdere bezoekers en medewerkers. In de media wordt het bashen van bijstandsgerechtigden door de VVD en andere rechtse partijen vaak breed uitgemeten. Denk aan voorstellen voor een strenge aanpak en hun uitvoering, zoals de tegenprestatie waarbij bijstandsgerechtigden gratis moeten werken voor hun uitkering, ook als ze arbeidsongeschikt zijn. Ze staan onder voortdurende controle van de instanties. Ook daarmee verergeren vaak de psychische klachten. Bij de Bijstandsbond kan hierover in een veilige omgeving worden gesproken, bijvoorbeeld via groepsgesprekken in zogenoemde “multiloog”-bijeenkomsten (uitwisseling van ervaringen), zo’n acht keer per jaar onder leiding van psycholoog Heinz Mölders.

Problemen

De meeste spreekuurbezoekers leven door het regeringsbeleid in structurele armoede. Wanneer het hen tegenzit, hebben ze geen financiële reserves om de problemen op te vangen. Bijvoorbeeld bij huiselijk geweld, echtscheidingen, detentie, ziekte of plotselinge schulden. We zien vier probleemvelden waar de hulp van instanties tekortschiet: wet- en regelgeving, bureaucratische uitvoering van die regels, langs elkaar heen werkende hulpverleningsinstanties, en flexibilisering van de arbeid.
Zo doen bijvoorbeeld zzp-ers een beroep op aanvullende bijstand. De regels daarvoor zijn bijzonder gecompliceerd en de uitvoerende instanties maken voortdurend fouten in de verrekeningen. Daardoor kan iemand een of twee maanden zonder inkomsten zitten, ervan afzien om een baantje te nemen en dus niet uit de bijstand komen. Verder merken we dat mensen vaak nog meer in de problemen worden geduwd dan eruit worden geholpen. Iemand die een tijdje in de gevangenis zit of in het ziekenhuis ligt, heeft geen recht op bijstand, kan daardoor zijn of haar huis niet aanhouden en dakloos raken.
Wet- en regelgeving frustreert onderlinge hulp. De “samenlevingstoets” in de bijstand en de regels voor toeslagen van de Belastingdienst maken het onmogelijk dat iemand in de bijstand of met een ander minimuminkomen anderen helpt aan een tijdelijk onderdak of postadres. Dat heeft onmiddellijk gevolgen voor de toeslagen en/of de hoogte van de bijstandsuitkering.
Mantelzorgers met een bijstandsuitkering ondervinden ook allerlei problemen. Een bijstandsgerechtigde die zelfstandige woonruimte heeft en dagelijks een ziek familielid moet verzorgen (bijvoorbeeld een dementerende vader of moeder), moet steeds heen en weer reizen tussen de eigen huurwoning en die van het familielid. Met als gevolg veel reiskosten. Om zijn of haar uitkering te kunnen behouden moet de bijstandsgerechtigde de eigen huurwoning aanhouden. Wie door de omstandigheden gedwongen toch gaat inwonen bij het chronisch zieke familielid en daarom zijn of haar eigen woonruimte opzegt, die loopt het risico dat hij of zij na overlijden van het familielid uit de woning moet vertrekken. Woningbouwcorporaties weigeren in zo’n situatie namelijk vaak om het huurcontract op naam van de mantelzorger te zetten. Ze verwijten de mantelzorger bij een familielid te zijn ingetrokken om later op een slinkse manier zelf de hoofdhuurder van de woning te kunnen gaan worden. Zo kunnen mantelzorgers soms dakloos raken.

Acties

Soms komen problemen meerdere malen voor. De Bijstandsbond stelt die dan aan de orde bij de wethouder of bij de landelijke politiek in Den Haag. Maar wij kunnen de betrokkenen ook bij elkaar brengen en samen actie voeren. Zoals in het actiecomité Dwangarbeid Nee, waarin we samenwerkten met onder meer de FNV, de SP en Doorbraak, of bij het Amsterdamse praktijkcentrum waar mensen in de bijstand werden verplicht om te werken voor hun uitkering. We hebben ook twee zwartboeken uitgebracht over de misstanden in het centrum en over de rechteloosheid van de uitkeringsgerechtigden die daar waren tewerkgesteld. Dat bracht wethouder Arjan Vliegenthart tot een onderzoek dat werd uitgevoerd door het gemeentelijke Bureau Integriteit. Daarbij kwamen nog meer misstanden aan het licht. Het praktijkcentrum, door ons dwangarbeidcentrum genoemd, is uiteindelijk gesloten en voor het werken met behoud van uitkering zijn er nu alleen nog “leerwerkstages” van maximaal een half jaar.

in het kantoor van de Bijstandsbond het secretariaat gevestigd van de Nederlandse afdeling van het Europese netwerk ' Euromarsen tegen bestaansonzekerheid, armoede en sociale uitsluiting. In de afgelopen jaren heeft de Bijstandsbond actie gevoerd tegen de onaangekondigde huisbezoeken van de Sociale Dienst. (Zie www.stophuisbezoeken.nl) De Bijstandsbond heeft meegewerkt aan de eerste acties van de Euromarsen. Tussen 14 april en 14 juni 1997 werden in heel Europa protestmarsen gehouden. dit resulteerde in een grote demonstratie op 15 juni in Amsterdam. Op 29 mei 1999 was er weer een grote demonstratie geweest in Keulen. Daarna zijn er vele acties geweest.

Korte geschiedenis van de vereniging

Op 26 mei 1976 is de landelijke Vereniging Bijstandsbond opgericht te Hilversum. Bij de Ombudsman van de VARA kwamen veel klachten binnen over het funcioneren van uitvoerende instanties. Men kwam op het idee deze klachten ta bundelen en een belangen-vereniging op te richten om acties te ondernemen tegen die instanties. Vanaf dat moment zijn er naast de landelijke ook stedelijke afdelingen opgezet,waaronder Amsterdam. In Amsterdam werd ook een aparte afdeling opgericht. Op 13 maart 1978 is er een secretariaat aan huis gekomen bij een contactpersoon, en daarna zijn er meer mensen bijgekomen Daarna is er een voorlopig bestuur gekozen en op 7 december 1979 zijn de statuten ondertekend. Vanaf die tijd was de Amsterdamse afdeling een zelfstandige vereniging. Op 10 januari 1980 de vereniging ingeschreven bij de Kamer van Koophandel. Na enkele verhuizingen is het kantoor nu gevestigd in Tetterode, een woon en werkpand in Amsterdam.

De overlevingsgids voor de minima bevat tips, truucs en aanwijzingen om op een minimuminkomen te overleven. In zijn algemeenheid geldt echter, dat wanneer je inkomen structureel te laag is je in de schulden kunt komen en dat een oplossing moeilijk is. Behalve van persoonlijke omstandigheden en keuzen is dit een gevolg van het feit, dat de uitkeringen en sommige lonen structureel te laag zijn om van te leven. Zeker in deze tijden van crisis en werkloosheid worden velen geconfronteerd met een structureel te laag inkomen.

zaterdag 12 januari 2019

AOW en belastingen. Mensen die in 2018 AOW kregen kunnen veel geld terugkrijgen van de belastingen

Belastingen en teruggave voor mensen die voor het eerst AOW krijgen

Als je in de loop van het jaar AOW gerechtigd wordt, kun je veel terugkrijgen van de belasting. Bij het inkomen dat je in het belastingjaar had voor je AOW kreeg wordt geen rekening gehouden met de ouderenkortingen en het lage ouderentarief waar je recht op hebt als je AOW krijgt. Maar als je belastingaangifte doet heb je recht op toepassing van de ouderenkortingen en het lage belastingtarief voor AOW-ers over het hele jaar. Dus dan krijg je geld terug.

Het hangt ervan af wanneer je in de loop van het jaar AOW krijgt hoeveel je terugkrijgt. Januari is ongunstig, weinig terug, december gunstig, veel terug. Je kunt het belastingformulier ook invullen met terugwerkende kracht. Je kunt nog tot 5 jaar terug belasting terugkrijgen. Dus mensen die na 2013 AOW kregen kunnen de belasring alsnog terugvragen.

donderdag 10 januari 2019

Aktie onderzoek de Groene Golf

Twee en een half jaar geleden zijn professionals in de hulpverlening in Amsterdam gedurende een lange periode eens bij elkaar gaan zitten. Wat wij dagelijks op het spreekuur ervaren, ervoeren zij ook. Strijdige regels, die bovendien de participatie en de mantelzorg of ander vrijwilligerswerk frustreren, mensen zonder woning die niet worden geholpern, omdat ze zelfredzaam zouden zijn, de ondoordringbare bureacratien, mensen die meer in de schulden komen door falende instanties in plaats van minder in de schulden, communicatiestoornissen, van het kastje naar de muur gestuurd worden, langs elkaar heen werkende instanties, falende ict systemen, etc. etc. Zij noemden hun onderzoek 'aktieonderzoek de Groene Golf'. Ziehier een rapport met de resultaten. Waarschuwing. Je moet net als de spreekuurmedewerkers van de Bijstandsbond niet snel ontmoedigd of depressief raken en een dikke huid hebben om dit door te lezen. Wat een ellende en hoe komen we ervan af. Maar wel een mooi overzicht.>Lees meer....

dinsdag 1 januari 2019

Nieuwjaarsborrel Bijstandsbond


Op 4 januari van 18.00 uur tot 21.00 uur organiseert de Bijstandsbond een nieuwjaarsborrel. Ondanks de in 2019 sterk stijgende prijzen o.a. van de energie en de dalende inkomsten op onze bankrekening gaan we met een hapje en een drankje met frisse moed het nieuwe jaar in, we blijven hopen op meer verzet van gele hesjes, waarvan de dragers zich dan wel moeten distantiëren van de in troebel water vissende rechtse en racistische bagger die over migranten, bijstandsgerechtigden, werklozen, homo’s en anderen wordt uitgestort.


De nieuwjaarsborrel wordt gehouden in het Dijktheater. Da Costakade 160 in Amsterdam.

Bereikbaar met de tramlijnen 7, 17, 3 en 19.


Voor de passende muzikale omlijsting zorgt de muziekgroep ‘De Bietsers’ samengesteld uit bewoners van het ADM-terrein