In het nabije verleden hebben wij als Bijstandsbond en anderen het nodige gepubliceerd om de misstanden in de reintegratieindustrie aan de kaak te stellen. Het is de laatste tijd van de kant van de Bijstandsbond wat dat betreft misschien wat stiller geworden, omdat de gemeente Amsterdam in feite na alle berichtgeving en rapporten over die misstanden heeft besloten haar contracten met dergelijke commerciele reintegratiebedrijven te beeindigen en het uitvoeringsbedrijf van de WSW- Pantar- in de nabije toekomst om te gaan zetten in een gemeentelijk reintegratiebedrijf. Blijkbaar mag dat. (Geen Europese aanbestedingsregels die gelden??). Dus veel ervaringen met die bedrijven hebben wij in Amsterdam niet meer. Ondertussen gaat de stroom berichten over misstanden gewoon door. Onlangs nog kwam Fourstar weer in het nieuws in de gemeente Utrecht. Maar populistische media als GeenStijl.nl en Elsevier lijken op de loop te gaan met die berichtgeving, door met name sociaal-democraten aan de schandpaal te nagelen, het zouden de elkaar baantjes toeschuivende PvdA-ers in de reintegratieindustrie zijn die boter op hun hoofd hebben. http://www.geenstijl.nl/mt/archieven/2010/11/rijk_worden_met_de_vogelaarzie.html#more
Andere partijen
En vervolgens worden de gangen van alleen die PvdA-ers nagegaan om de misstanden aan de kaak te stellen. Ook ik heb in het verleden de nodige kritiek op de sociaal-democratie geuit, maar deze ontwikkeling bevalt me helemaal niet. In de eerste plaats zijn het niet specifiek de sociaal-democraten, die de privatisering van de arbeidsbemiddeling hebben gewild, maar de bestuurders van CDA en VVD-huize. De grote man bij Fourstar, Bob Bergkamp, is CDA-wethouder in Breda. Het zou kunnen, dat hij zijn werkzaamheden bij dit bedrijf tijdelijk op een laag pitje heeft gezet, vanwege mogelijke vermenging van belangen, maar dat weet ik niet. Het zou de moeite waard zijn de situatie in Breda wat dit betreft eens goed uit te zoeken. Niet erg bekend is, dat Fourstar een honderden miljoenen contract voor in feite de hele arbeidsbemiddeling in Engeland in de wacht heeft gesleept. Dat is alweer ruim een jaar geleden. Ook dat is waard eens nader te onderzoeken. Hoe zijn de ervaringen van de Engelsen met dat bedrijf?
Nog veel vreselijker
En als je de dubbelfuncties en sociale netwerken vanuit ook rechtse politieke hoek nader gaat onderzoeken is het denk ik nog veel vreselijker dan op de website van GeenStijl uit de doeken wordt gedaan. Ook (ex) politici van Groen Links zijn erbij betrokken. De moeilijkheid van dit soort dingen is, dat je in mijn ogen wel heel goed moet weten waar je het over hebt voor je beschuldigingen aan het adres van personen gaat uiten. De misstanden in de reintegratieindustrie zijn wellicht een voorbeeld van de ja, eroderende moraal van onze bestuurders en hogere ambtenaren, die bij hun omarming van het neoliberale beleid van ieder voor zich en God voor ons allen er geen been in te zien zichzelf door misbruik van (politieke en ambtelijke) machtsposities te verrijken en hun kennis van en informatie over de politieke besluitvormingsprocessen en de sociale netwerken die zij in het bestuur hebben opgebouwd na de politieke carrierre om te zetten in een zeer lucratief 'adviseurschap' bij de Boer en Croon, om maar eens wat te noemen.
Privatiseringsoperatie
Maar hoe dan ook, behalve dat de misstanden in de reintegratieindustrie op een handige manier gebruikt worden om 'alles wat links is' te veroordelen, blijft ook buiten beschouwing dat al die misstanden ook te maken hebben met de hele privatiseringsoperatie als zodanig. In feite betekent het, dat bedrijven geld kunnen verdienen aan de ellende van anderen en niet om werklozen aan werk te helpen en dat ze voor dat doel een hele trucendoos uit de kast trekken om de opdrachten binnen te slepen. De oorspronkelijke gedachtengang dat door privatisering alles veel goedkoper, efficienter en effectiever zou worden blijkt een sprookje. Waar hebben we dat bij privatisering meer gehoord. En het is juist politiek rechts die al die privatiseringen heeft gewild, denk ik dan. Maar goed, het zou best kunnen dat de parlementaire equete over de arbeidsbemiddeling van de afgelopen 20 jaar er toch gaat komen. Met hartelijke steun van de PVV, VVD en CDA, die in zo'n enquete nu wellicht mogelijkheden zien de rigorueze bezuinigingen op de reintegratie van werklozen en de laatste afbraak van de sociale zekerheid ideologisch verder te funderen, onder het motto: het helpt toch niet, daarbij zelf politiek buiten schot blijvend.
Piet van der Lende
Posts tonen met het label Fourstar. Alle posts tonen
Posts tonen met het label Fourstar. Alle posts tonen
donderdag 18 november 2010
Rechts kaapt handig de misstanden in de commerciële reïntegratie- en inburgerings industrie
vrijdag 12 november 2010
FourstaR kreeg miljoenen voor slecht resultaat
UTRECHT - Omstreden re-integratiebedrijf FourstaR heeft in ruil voor miljoenen euro's maar een paar honderd jongeren aan een baan geholpen. Dat blijkt uit cijfers die bekend zijn geworden bij RTV Utrecht.
In vijf jaar tijd kreeg het bedrijf achttien miljoen euro van de gemeente Utrecht. Daarmee zou FourstaR jongeren met een uitkering helpen om een baan te krijgen.
Door een scriptie die een student over de opstartfase van het bedrijf schreef, werd duidelijk dat daar weinig van terechtkwam. De situatie op de werkvloer was bedreigend en erg chaotisch, waardoor jongeren soms geld kregen zonder daarvoor te hoeven werken.
Utrecht werkt sinds deze zomer niet meer samen met FourstaR. De ruim 200 jongeren die nog een traject bij het bedrijf volgen, maken die nog wel af.
dinsdag 30 januari 2007
Driedubbele premie voor opjagen werkloze
30 januari 2007 - Het bedrijf Fourstar krijgt in sommige gevallen drie keer betaald voor de begeleiding van werklozen. Bovendien sluiten de tewerkstellingsprogramma’s voor werklozen slecht aan op de arbeidsmarkt. Dit concludeert de Rekenkamer in een kritisch rapport over de Dienst Werk en Inkomen (DWI).
Fourstar weet extra premies op te strijken door werkzoekenden door te verwijzen naar Workstar, een onderdeel van hetzelfde bedrijf. Het kan zelfs voorkomen dat de gemeente het bedrijf drie keer betaalt om één en dezelfde werkloze aan het werk te helpen: “€800 aan Fourstar voor arbeidsmarktkwalificatie, €1.200 aan Fourstar voor plaatsing bij Workstar en €3.000 aan Workstar voor plaatsing op regulier werk”.
Fourstar is vooral bekend om de zogenaamde ‘work first’ tewerkstellingsprogramma’s waarbij werklozen verplicht eenvoudig werk moeten doen zoals stickeren of inpakken. Volgens Workstar doen ze hierbij nuttige ervaring op: er zou in Amsterdam vraag zijn naar de ‘in- en ompakvaardigheden’ die ze opdoen.
Veel deelnemers noemen het werk echter zinloos. De Rekenkamer is het hiermee eens: het programma ‘sluit nauwelijks aan op de arbeidsmarkt’. De DWI geeft ook min of meer toe dat het project niet bedoeld is om vaardigheden op te doen, maar vooral om werkzoekenden te disciplineren en om het gebruik van de bijstand te ontmoedigen.
Eerder leverde de Bijstandsbond al kritiek op Fourstar, omdat het bedrijf op een opportunistische manier gebruik zou maken van de mogelijkheden om geld te verdienen aan werklozen. De Bijstandsbond wees niet alleen op de constructies met BV’s, maar ook op het feit dat werkzoekenden werden ingezet om bedrijfspanden om te bouwen tot cursuslokalen voor Fourstar.
Daarbij zou bovendien sprake zijn van onveilige arbeidsomstandigheden. Een deelnemer aan een tewerkstellingsproject verloor het topje van zijn duim door een ongeluk met een zaagmachine. Later werd het project vanwege brandgevaar stilgelegd door Bouw- en Woningtoezicht.
Het rapport van de Rekenkamer gaat over het hele reïntegratiebeleid van de gemeente, waarvan de trajecten van Fourstar maar een klein onderdeel vormen. Totaal zou de gemeente gemiddeld 17.000 euro kwijt zijn aan elke bijstandsgerechtigde die aan een reguliere baan wordt geholpen. Dat komt overeen met de kosten van anderhalf jaar een uitkering. Van de deelnemers aan projecten vindt slechts 11% werk.
Het college van B&W heeft toegezegd om de meeste aanbevelingen uit het rapport over te nemen. De Rekenkamer is hier niet helemaal gerust op en adviseert de gemeenteraad om hierover goed door te vragen. In een reactie op het rapport zegt Piet van der Lende van de Bijstandsbond dat hiermee ‘het failliet van het huidige beleid wel duidelijk is geworden’.
Het rapport is hier te vinden
zaterdag 8 april 2006
Discussieavond Bijstandsbond in het gebouw van het HTIB over FourstaR en reintegratie
Van: WAO-Café 08-03-2006
Discussie-avond Bijstandsbond
Afgelopen vrijdag 7 april organiseerde de Bijstandsbond Amsterdam een discussiebijeenkomst over toeleiding naar de arbeidsmarkt. Behalve voor discussie werd de gelegenheid aangegrepen om de brochure ‘Het perspectief van de baan’ te presenteren. Het is een boekje vol tips over rechten en plichten voor mensen met een uitkering die met reïntegratie te maken krijgen.
Onder voorzitterschap van Piet van der Lende werd het een onrustige avond. Te gast waren de directeur van het reïntegratiebedrijf FourstaR de heer Bob Bergkamp, hoogleraar Joep Sonnemans, econoom aan de Universiteit van Amsterdam en Sander Janzweert, ervaringsdeskundige reïntegrant en langdurig uitkeringsgenieter. Eerstgenoemde kreeg van de ongeveer vijftig aanwezige uitkeringsgerechtigden en reïntegranten nauwelijks de gelegenheid zijn zegje te doen. Het ontbrak zelfs maar aan het minste beetje respect voor de man, die zich deze avond toch maar in het hol van de leeuw gewaagd had.
Hogere economie
Hoogleraar Sonnemans mocht het spits afbijten van de discussie en hing een maar nauwelijks te volgen verhaal op over het principal-agent model. Dit is een model waarbij de principal iets gedaan wil krijgen van een bepaalde groep. De principal gebruikt de inzet van een agent om de veranderingen teweeg te brengen. In Sonnemans’ verhaal is de gemeente de principal en zijn de reïntegratiebedrijven de agent.
Sonnemans doet uit de doeken dat bij een dergelijk systeem controle bijna altijd het grote probleem is. Dit komt volgens de theoreticus, omdat de principal bijna altijd meerdere opdrachten geeft aan de agent. Alleen de opdracht waar de sterkste incentive (prikkel) aan verbonden wordt zal de agent in zo’n geval uitvoeren. De doelen bij reïntegratie zijn voor gemeenten velerlei, maar het belangrijkste is dat ze minder bijstandsgerechtigden in hun sociale dienst-bestand overhouden. De gemeenten worden daar zelf namelijk ook toe geprikkeld door de inrichting van de WWB. Natuurlijk is het voor gemeenten ook belangrijk dat bijstanders duurzaam op een goede plek terecht komen, maar dat blijkt van secundair belang als de financiële druk acuut wordt.
Uiteindelijk is het gevolg, aldus Sonnemans, dat er verkeerde keuzes gemaakt worden: zowel gemeenten als reïntegratiebedrijven kiezen voor de kortste weg met ogenschijnlijk de snelste resultaten. Dat deze resultaten slechts van korte duur zijn, wordt niet in de overwegingen meegenomen. Men staart zich blind op de korte termijn-resultaten.
Reïntegratiebedrijven doen hetzelfde. Zij krijgen voor iedere bemiddeling naar werk een bepaalde premie. Het zal hun worst wezen of de bemiddeling voor meer dan een half jaar is. Als het die tijd haalt, dan strijken ze hun geld op.
Volgens Sonnemans is deze manier van werken op de lange duur voor niemand voordelig en zeker niet voor de reïntegranten. Maar door de financiële resultaten op korte termijn wordt er toch voor gekozen.
Overigens bleek later dat de econoom geen oplossing heeft bedacht voor de problematiek omtrent reïntegratie. Het publiek knipperde met haar oren, klapte braaf in haar handjes en wachtte gespannen tot de directeur van FourstaR aan het woord zou komen.
FourstaR
Tussen het boe-geroep en hoongelach heen, begeleid met de nodige sussende gebaren en dwingende klappen op tafel van de voorzitter van de avond vertelt FourStaR-directeur Bob Bergkamp zijn verhaal. Na zelf in dat jaar tot twee keer toe ontslagen te zijn, besluit de man in 1999 samen met een paar vrienden zelf een reïntegratiebedrijf te beginnen. Met zijn ervaring van zo’n twintig jaar op het gebied van arbeidstoeleiding en alles wat daarbij komt kijken, denkt Bergkamp zelf een goede methode gevonden te hebben om mensen naar werk te bemiddelen. De werkwijze van FourstaR grenst aan de WorkFirst-methode die gemeenten tegenwoordig zelf ook al veel hanteren.
Ben je cliënt bij FourstaR, dan kun je direct laten zien wat je in je mars hebt, door in een van de werkplaatsen aan de slag te gaan. Je kunt bijvoorbeeld in de catering werken, helpen bij de verbouwing van een FourstaR-pand, of op oude computers een ‘cursus administratie’ volgen.
Ondertussen helpen de consulenten van het bedrijf je bij het opstellen van een sollicitatiebrief en het zoeken naar vacatures.
Met een beetje geluk kun je direct bij FourstaR in dienst. Zo’n tien procent van de driehonderd medewerkers van het bedrijf is er zelf ooit als cliënt begonnen, aldus de directeur.
De rest van zijn verhaal ging over ‘laten zien wat je kunt’, ‘gemotiveerd zijn’ en ‘de helft van de bijstandscliënten die zwart bijverdienen, maar het vertikken om legaal aan de slag te gaan’. Door de felle reacties uit het publiek verdween de samenhang van het verhaal van de reïntegratieboer echter volkomen. Uiteindelijk gaf hij het op en veranderde zijn houding van welwillend en uitleggerig naar zwijgzaam en zelfs licht spottend. De agressie vanuit het publiek bleef gelukkig bij woorden, maar het voelde of ieder moment de vlam in de pan kon slaan.
Ervaringen
De ervaringsdeskundige bijstandsklant Jansweert heeft een, naar eigen zeggen, faliekant mislukt traject doorlopen bij Bob Bergkamps’ bedrijf. Beloften werden volgens de jongeman niet nagekomen, de administratieve cursus was niet meer dan een typcursus die iedereen gratis kan downloaden en uitzicht op betaald werk had Jansweert via FourstaR nooit gehad. Erger dan dit kon reïntegratie volgens hem dan ook nauwelijks worden. Hij had z’n vertrouwen opgezegd, was gestopt met reïntegreren en leeft nu nog steeds van een uitkering.
Toen hij zijn zegje gedaan had, klonk er applaus uit het publiek. Glimmend van trots deed Janzweert er de rest van de avond het zwijgen toe. Ook op het cruciale moment waarop hem gevraagd werd hoe volgens hém dan reïntegratie wel op een goede manier vorm kan worden gegeven.
Opvallend genoeg bevond zich in de zaal ook ene Marsja. Zij viel op omdat zij spontaan en op nadrukkelijke wijze vertelde hoe FourstaR voor haar wel veel goeds betekend had en nog veel voor haar betekent. “Ik heb na 18 jaar bijstand weer een doel in mijn leven,” laat ze de zaal weten, “En ik ben daar hartstikke dankbaar voor.” Haar enthousiaste verhaal werd door de zaal met stijgende verbazing aangehoord. Uiteindelijk keerde een groot deel van de zaal zich, onterecht, ook enigszins tegen haar. Er bestond geen greintje begrip voor het feit dat deze dame blijkbaar tevreden is met haar huidige situatie: ze werkt bij FourstaR met behoud van uitkering. “Ik ben erg gemotiveerd en ik heb weer ambities,” zegt Marsja nog. Maar dan vervalt de zaal weer in een schreeuwerig rumoer en besluit Marsja maar weer te gaan zitten.
Hoe dan wel?
Het was de bedoeling van de voorzitter om nog een flink deel van de avond te besteden aan de vraag hoe reïntegratie dan volgens het publiek wel in zijn werk zou moeten gaan. Zodat zij, de doelgroep, er echt wat aan hebben. Maar het bleef angstig stil. Blijkbaar had men daar nog nauwelijks over nagedacht. Hier kwam de suggestie van een basisinkomen, daar werd gezegd dat vrijwilligerswerk beter gewaardeerd zou moeten worden, maar verder had niemand enig idee. Misschien vond het gros van de aanwezigen hun situatie eigenlijk wel prima zo. Alleen wel vervelend dat ze telkens lastig gevallen worden door reïntegratietrajecten.
Maart 2006
Marjorie op 09/03/2006 01:46:00
Discussie-avond Bijstandsbond
Afgelopen vrijdag 7 april organiseerde de Bijstandsbond Amsterdam een discussiebijeenkomst over toeleiding naar de arbeidsmarkt. Behalve voor discussie werd de gelegenheid aangegrepen om de brochure ‘Het perspectief van de baan’ te presenteren. Het is een boekje vol tips over rechten en plichten voor mensen met een uitkering die met reïntegratie te maken krijgen.
Onder voorzitterschap van Piet van der Lende werd het een onrustige avond. Te gast waren de directeur van het reïntegratiebedrijf FourstaR de heer Bob Bergkamp, hoogleraar Joep Sonnemans, econoom aan de Universiteit van Amsterdam en Sander Janzweert, ervaringsdeskundige reïntegrant en langdurig uitkeringsgenieter. Eerstgenoemde kreeg van de ongeveer vijftig aanwezige uitkeringsgerechtigden en reïntegranten nauwelijks de gelegenheid zijn zegje te doen. Het ontbrak zelfs maar aan het minste beetje respect voor de man, die zich deze avond toch maar in het hol van de leeuw gewaagd had.
Hogere economie
Hoogleraar Sonnemans mocht het spits afbijten van de discussie en hing een maar nauwelijks te volgen verhaal op over het principal-agent model. Dit is een model waarbij de principal iets gedaan wil krijgen van een bepaalde groep. De principal gebruikt de inzet van een agent om de veranderingen teweeg te brengen. In Sonnemans’ verhaal is de gemeente de principal en zijn de reïntegratiebedrijven de agent.
Sonnemans doet uit de doeken dat bij een dergelijk systeem controle bijna altijd het grote probleem is. Dit komt volgens de theoreticus, omdat de principal bijna altijd meerdere opdrachten geeft aan de agent. Alleen de opdracht waar de sterkste incentive (prikkel) aan verbonden wordt zal de agent in zo’n geval uitvoeren. De doelen bij reïntegratie zijn voor gemeenten velerlei, maar het belangrijkste is dat ze minder bijstandsgerechtigden in hun sociale dienst-bestand overhouden. De gemeenten worden daar zelf namelijk ook toe geprikkeld door de inrichting van de WWB. Natuurlijk is het voor gemeenten ook belangrijk dat bijstanders duurzaam op een goede plek terecht komen, maar dat blijkt van secundair belang als de financiële druk acuut wordt.
Uiteindelijk is het gevolg, aldus Sonnemans, dat er verkeerde keuzes gemaakt worden: zowel gemeenten als reïntegratiebedrijven kiezen voor de kortste weg met ogenschijnlijk de snelste resultaten. Dat deze resultaten slechts van korte duur zijn, wordt niet in de overwegingen meegenomen. Men staart zich blind op de korte termijn-resultaten.
Reïntegratiebedrijven doen hetzelfde. Zij krijgen voor iedere bemiddeling naar werk een bepaalde premie. Het zal hun worst wezen of de bemiddeling voor meer dan een half jaar is. Als het die tijd haalt, dan strijken ze hun geld op.
Volgens Sonnemans is deze manier van werken op de lange duur voor niemand voordelig en zeker niet voor de reïntegranten. Maar door de financiële resultaten op korte termijn wordt er toch voor gekozen.
Overigens bleek later dat de econoom geen oplossing heeft bedacht voor de problematiek omtrent reïntegratie. Het publiek knipperde met haar oren, klapte braaf in haar handjes en wachtte gespannen tot de directeur van FourstaR aan het woord zou komen.
FourstaR
Tussen het boe-geroep en hoongelach heen, begeleid met de nodige sussende gebaren en dwingende klappen op tafel van de voorzitter van de avond vertelt FourStaR-directeur Bob Bergkamp zijn verhaal. Na zelf in dat jaar tot twee keer toe ontslagen te zijn, besluit de man in 1999 samen met een paar vrienden zelf een reïntegratiebedrijf te beginnen. Met zijn ervaring van zo’n twintig jaar op het gebied van arbeidstoeleiding en alles wat daarbij komt kijken, denkt Bergkamp zelf een goede methode gevonden te hebben om mensen naar werk te bemiddelen. De werkwijze van FourstaR grenst aan de WorkFirst-methode die gemeenten tegenwoordig zelf ook al veel hanteren.
Ben je cliënt bij FourstaR, dan kun je direct laten zien wat je in je mars hebt, door in een van de werkplaatsen aan de slag te gaan. Je kunt bijvoorbeeld in de catering werken, helpen bij de verbouwing van een FourstaR-pand, of op oude computers een ‘cursus administratie’ volgen.
Ondertussen helpen de consulenten van het bedrijf je bij het opstellen van een sollicitatiebrief en het zoeken naar vacatures.
Met een beetje geluk kun je direct bij FourstaR in dienst. Zo’n tien procent van de driehonderd medewerkers van het bedrijf is er zelf ooit als cliënt begonnen, aldus de directeur.
De rest van zijn verhaal ging over ‘laten zien wat je kunt’, ‘gemotiveerd zijn’ en ‘de helft van de bijstandscliënten die zwart bijverdienen, maar het vertikken om legaal aan de slag te gaan’. Door de felle reacties uit het publiek verdween de samenhang van het verhaal van de reïntegratieboer echter volkomen. Uiteindelijk gaf hij het op en veranderde zijn houding van welwillend en uitleggerig naar zwijgzaam en zelfs licht spottend. De agressie vanuit het publiek bleef gelukkig bij woorden, maar het voelde of ieder moment de vlam in de pan kon slaan.
Ervaringen
De ervaringsdeskundige bijstandsklant Jansweert heeft een, naar eigen zeggen, faliekant mislukt traject doorlopen bij Bob Bergkamps’ bedrijf. Beloften werden volgens de jongeman niet nagekomen, de administratieve cursus was niet meer dan een typcursus die iedereen gratis kan downloaden en uitzicht op betaald werk had Jansweert via FourstaR nooit gehad. Erger dan dit kon reïntegratie volgens hem dan ook nauwelijks worden. Hij had z’n vertrouwen opgezegd, was gestopt met reïntegreren en leeft nu nog steeds van een uitkering.
Toen hij zijn zegje gedaan had, klonk er applaus uit het publiek. Glimmend van trots deed Janzweert er de rest van de avond het zwijgen toe. Ook op het cruciale moment waarop hem gevraagd werd hoe volgens hém dan reïntegratie wel op een goede manier vorm kan worden gegeven.
Opvallend genoeg bevond zich in de zaal ook ene Marsja. Zij viel op omdat zij spontaan en op nadrukkelijke wijze vertelde hoe FourstaR voor haar wel veel goeds betekend had en nog veel voor haar betekent. “Ik heb na 18 jaar bijstand weer een doel in mijn leven,” laat ze de zaal weten, “En ik ben daar hartstikke dankbaar voor.” Haar enthousiaste verhaal werd door de zaal met stijgende verbazing aangehoord. Uiteindelijk keerde een groot deel van de zaal zich, onterecht, ook enigszins tegen haar. Er bestond geen greintje begrip voor het feit dat deze dame blijkbaar tevreden is met haar huidige situatie: ze werkt bij FourstaR met behoud van uitkering. “Ik ben erg gemotiveerd en ik heb weer ambities,” zegt Marsja nog. Maar dan vervalt de zaal weer in een schreeuwerig rumoer en besluit Marsja maar weer te gaan zitten.
Hoe dan wel?
Het was de bedoeling van de voorzitter om nog een flink deel van de avond te besteden aan de vraag hoe reïntegratie dan volgens het publiek wel in zijn werk zou moeten gaan. Zodat zij, de doelgroep, er echt wat aan hebben. Maar het bleef angstig stil. Blijkbaar had men daar nog nauwelijks over nagedacht. Hier kwam de suggestie van een basisinkomen, daar werd gezegd dat vrijwilligerswerk beter gewaardeerd zou moeten worden, maar verder had niemand enig idee. Misschien vond het gros van de aanwezigen hun situatie eigenlijk wel prima zo. Alleen wel vervelend dat ze telkens lastig gevallen worden door reïntegratietrajecten.
Maart 2006
Marjorie op 09/03/2006 01:46:00
donderdag 6 oktober 2005
Onaanvaardbare toestanden bij heropvoedingsproject voor werklozen in Amsterdam
Persbericht Vereniging Bijstandsbond Amsterdam
Onaanvaardbare toestanden bij heropvoedingsproject voor werklozen in Amsterdam
Gebouwen complex van FourStar BV op last van Bouw en Woningtoezicht ontruimd
Vanmiddag is op last van de dienst Bouw- en Woningtoezicht het gehele pand van Fourstar BV aan de Isolatorweg ontruimd. Om half vier werden alle werklozen opgeroepen om naar de kantine te komen, waar de directeur iets mee te delen had. Hij deelde mee, dat van de dienst bouw en woningtoezicht de vier adressen aan de Isolatorweg (nrs. 9 t/m 15) ontruimd moesten worden. Dit gold dus niet alleen voor de afdelingen De Werkplaats BV en
Workstar BV, maar ook voor de werkzaamheden van het bedrijf Oversteegen BV en de bovengelegen kantoren van Fourstar (overigens allemaal onderdelen van de BV-cluster Fourstar Reintegratieservice BV. Overigens maakt enig onderzoek op internet duidelijk, dat onder de naam FourStar een woud van BV’s schuil gaat, een stuk of 15. Four Star heeft contracten afgesloten met de Sociale Dienst Amsterdam voor de begeleiding van werklozen. Deze werden aan de Isolatorweg tewerkgesteld waarbij ze een vrijwel leegstaande fabriekshal geheel moesten verbouwen, zonder dat de voorschriften op het gebied van veiligheid en deskundigheid in acht werden genomen en zonder dat er professionele bouwvakkers voor de begeleiding aanwezig waren. De werkzaamheden liepen uiteen van het bouwen van muren, het timmeren van plinten, het verrichten van schilderwerk tot het met zware drilboren uithakken van sleuven in het beton. De werklozen werden onder druk gezet de situatie te accepteren onder constante dreigementen met strafkortingen van de sociale dienst.
De ‘begeleiders’ van de werklozen waren zelf kort daarvoor werkloos geweest en door Fourstar in dienst genomen om andere werklozen te begeleiden op contracten van een half jaar plus een dag... Dat heet 'langdurig werkzaam'. Daarna kunnen ze weer vervangen worden door anderen.
Een veel toegepaste truuc in de reintegratie-business om premies voor de uitstroom van werklozen naar betaald werk op te strijken. Op zeer ondeskundige wijze werd aan de verbouwing van het pand gewerkt, wat tot ongelukken heeft geleid. Onlangs zaagde een client zijn duim af op een zaagmachine.
Voor meer informatie:
Bijstandsbond
Da Costakade 158
1053 XC Amsterdam
020-6181815
info@bijstandsbond.org <mailto:info@bijstandsbond.org>
Onaanvaardbare toestanden bij heropvoedingsproject voor werklozen in Amsterdam
Gebouwen complex van FourStar BV op last van Bouw en Woningtoezicht ontruimd
Vanmiddag is op last van de dienst Bouw- en Woningtoezicht het gehele pand van Fourstar BV aan de Isolatorweg ontruimd. Om half vier werden alle werklozen opgeroepen om naar de kantine te komen, waar de directeur iets mee te delen had. Hij deelde mee, dat van de dienst bouw en woningtoezicht de vier adressen aan de Isolatorweg (nrs. 9 t/m 15) ontruimd moesten worden. Dit gold dus niet alleen voor de afdelingen De Werkplaats BV en
Workstar BV, maar ook voor de werkzaamheden van het bedrijf Oversteegen BV en de bovengelegen kantoren van Fourstar (overigens allemaal onderdelen van de BV-cluster Fourstar Reintegratieservice BV. Overigens maakt enig onderzoek op internet duidelijk, dat onder de naam FourStar een woud van BV’s schuil gaat, een stuk of 15. Four Star heeft contracten afgesloten met de Sociale Dienst Amsterdam voor de begeleiding van werklozen. Deze werden aan de Isolatorweg tewerkgesteld waarbij ze een vrijwel leegstaande fabriekshal geheel moesten verbouwen, zonder dat de voorschriften op het gebied van veiligheid en deskundigheid in acht werden genomen en zonder dat er professionele bouwvakkers voor de begeleiding aanwezig waren. De werkzaamheden liepen uiteen van het bouwen van muren, het timmeren van plinten, het verrichten van schilderwerk tot het met zware drilboren uithakken van sleuven in het beton. De werklozen werden onder druk gezet de situatie te accepteren onder constante dreigementen met strafkortingen van de sociale dienst.
De ‘begeleiders’ van de werklozen waren zelf kort daarvoor werkloos geweest en door Fourstar in dienst genomen om andere werklozen te begeleiden op contracten van een half jaar plus een dag... Dat heet 'langdurig werkzaam'. Daarna kunnen ze weer vervangen worden door anderen.
Een veel toegepaste truuc in de reintegratie-business om premies voor de uitstroom van werklozen naar betaald werk op te strijken. Op zeer ondeskundige wijze werd aan de verbouwing van het pand gewerkt, wat tot ongelukken heeft geleid. Onlangs zaagde een client zijn duim af op een zaagmachine.
Voor meer informatie:
Bijstandsbond
Da Costakade 158
1053 XC Amsterdam
020-6181815
info@bijstandsbond.org <mailto:info@bijstandsbond.org>
Abonneren op:
Posts (Atom)
Open monumentendag in woon werk pand Tetterode in Amsterdam
Beste mensen, Dit weekend is woon werk pand Tetterode in Amsterdam geopend in het kader van Open Monumentendag. Ook de Bijstandsbond, geves...
