Het fonds voor vergoeding van tandartskosten in Amsterdam. Dit is geen oplossing

Sinds kort loop ik met een minimuminkomen de rest van het jaar onverzekerd rond tegen tandartskosten. Dat komt zo. Ik maak gebruik van de collectieve zorgverzekering Amsterdam van Zilveren Kruis. Dat is een ziektekostenverzekering voor minima in Amsterdam die de gemeente met Zilveren Kruis geregeld heeft. Dat heeft verschillende voordelen. Lagere premie voor de basisverzekering Basis Zeker door korting via de gemeente Amsterdam en lagere premie voor de aanvullende verzekering doordat gemeente Amsterdam daarin financieel bijdraagt. Uitgebreide dekkingen in de aanvullende verzekering, zoals 100% vergoeding van de eigen bijdragen voor bijvoorbeeld medicijnen, kraamzorg, hoortoestel en ziekenvervoer. Tot zover gaat alles goed. Ook neem je voor het eigen risico automatisch deel aan de regeling ‘vooraf gespreid betalen’ van de gemeente Amsterdam. Je betaalt dan in 12 termijnen € 32,08 per maand voor het eigen risico. Voor zorg die niet in de basisverzekering zit, heeft Zilveren Kruis samen met de gemeente Amsterdam 3 aanvullende verzekeringen samengesteld. Deze heten AV Amsterdam 1, 2 en 3. Het is binnen de collectieve zorgverzekering Amsterdam verplicht een van deze aanvullende verzekeringen af te sluiten. Met een aanvullende verzekering krijgt u vergoeding voor bijvoorbeeld mondzorg, fysiotherapie, brillen/lenzen en alternatieve geneeswijzen. Ik heb het meest uitgebreide pakket genomen, ik word ouder en allerlei ziektes en lichamelijke ongemakken liggen op de loer. In totaal betaal ik voor de basisverzekering, het gespreide eigen risico en de AV plus 3 het aardige sommetje van 194,37 euro van mijn minimuminkomen. 

onverzekerd

In de afgelopen maanden heb ik een gebitsreparatie laten uitvoeren (een vulling, tandsteen verwijderen, een kroon laten plaatsen). En daar rolden de rekeningen van de tandarts in mijn bus die niet door de zorgverzekering worden vergoed. Wat blijkt? De aanvullende verzekering AV plus 3 vergoed tandartskosten tot maximaal 500 euro. En dat bedrag had ik overschreden. Het blijkt verder, dat het met de collectieve verzekering van de gemeente niet mogelijk is een wat duurdere tandartsverzekering af te sluiten, waarbij bijvoorbeeld tot maximaal 1000 euro vergoed wordt. Dan moet je uit de collectieve verzekering gaan en een afzonderlijk privé contract afsluiten met Zilveren Kruis. En zo komt het, dat ik de rest van het jaar onverzekerd rondloop. 

Brief

Tegelijkertijd met de rekeningen rolde bij mij op 22 april een brief in de bus van de gemeente over de oprichting van een fonds voor de vergoeding van tandartskosten. Na lezing van de brief heb ik niet de illusie dat ik daarvoor in aanmerking kom. Je moet financieel, lichamelijk en geestelijk op instorten staan om een kans te maken. En ook bijzondere bijstand behoort niet tot de mogelijkheden. Sinds jaar en dag worden niet verzekerde tandartskosten per definitie NIET door de bijzondere bijstand vergoed. De weinige mensen die het wel vergoed hebben gekregen betrof een noodsituatie, waarbij ze ‘geluk’ hebben gehad. Maar vergoeding via de bijzondere bijstand is praktisch onmogelijk. Een bezwaarschrift schrijven en naar de rechter gaan heeft geen zin, want rechters honoreren in dezen altijd de afwijzing van de gemeente. In plaats van de bijzondere bijstand nu wel open te stellen voor vergoeding van tandartskosten door het geld wat nu beschikbaar is in die pot te stoppen, heeft de gemeente gekozen voor een financiele bijdrage aan een particulier fonds, dat wordt uitgevoerd door het Fonds Bijzondere Noden. 

Fonds Bijzondere Noden

Het Fonds Bijzondere Noden in Amsterdam wordt gefinancierd door de gemeente en door vermogensfondsen, zoals kerkelijke instellingen. Zij hebben de uitkering van bedragen aan minima en andere noodsituaties gecentraliseerd. Je kunt dus in principe geen beroep meer doen op die afzonderlijke vermogensfondsen. Het is niet eenvoudig een bijdrage van het Fonds Bijzondere Noden te krijgen. Je kunt zelf geen aanvraag doen. Dat moet gaan via het professionele maatschappelijk werk, bijvoorbeeld via een ambulante ondersteuner van het Leger des Heils of een medewerker van de nieuwe buurtteams. Zij beoordelen eerst of een aanvraag kan worden gedaan en passen een eerste selectie toe. Je moet aantonen, dat alle voorliggende voorzieningen zoals de sociale dienst van de gemeente of de ziektekostenverzekering weigeren een uitbetaling te doen. Dat moet je allemaal aantonen, daarna kan de maatschappelijk werker de aanvraag doen. Als die dat tenminste wil. Vervolgens gaan ze bij het fonds de aanvraag beoordelen. Het Fonds Bijzondere Noden is een particulier fonds, dus de Algemene wet bestuursrecht is niet van toepassing.  Je kunt geen bezwaar maken, of naar de rechter stappen. Nieuwe mogelijkheid bij het Fonds is de aanvraag van vergoeding van tandartskosten. 

Vergoeding tandartskosten

Het fonds voor tandartskosten heet ‘noodhulp tandartskosten’. Dit wordt geregeld door een speciaal fonds het FBNA. Het gaat om een eenmalige subsidie van 500.000 euro van de gemeente Amsterdam en geldt dus alleen voor dit jaar. Met de bijdrage voor noodhulp tandartskosten worden dit jaar naar verwachting 800 Amsterdammers met gebitsproblemen geholpen. Het is dus een eenmalig minimaal bedrag dat niet toegevoegd kan worden aan uitbreiding van de bijzondere bijstand, want dan zijn er volgend jaar natuurlijk ook mensen die er een beroep op doen met het argument ‘mijn buurman kreeg het vorig jaar ook’ en daar trekt de gemeente geen geld voor uit. Bovendien lijkt het mij, dat het om een laag bedrag gaat, een druppel op een gloeiende plaat van de vele mensen met een minimuminkomen die net als ik slechts beperkt verzekerd zijn voor tandartskosten. De gemeente heeft bij de onderhandelingen met het Zilveren Kruis ook geen geld uitgetrokken om een uitgebreidere tandartsverzekering, bijvoorbeeld tot 1000 euro, mogelijk te maken. 

Voorwaarden

De brief van 22 april schetst strenge regels. ‘Het kan zijn dat u een dringende behandeling van uw gebit nodig hebt’. Het moet dus dringend zijn. Sterker nog onder het kopje ‘wanneer kun u het aanvragen?’ staat: ‘u hebt pijn aan uw tanden en kiezen. U kunt uw gebit niet goed gebruiken. Het is belangrijk dat u hulp van de tandarts krijgt. U hebt niet genoeg spaargeld om de rekening te kunnen betalen. En u kunt ook niet in meerdere keren betalen’. Dus veel minima vallen af. Je moet financieel helemaal aan de grond zitten, en bovendien pijn aan je tanden en kiezen hebben, die dringend verholpen moet worden, en dan… krijg je misschien kosten vergoed. Maar dat is nog een hele procedure. Je gaat naar de klantbegeleider van de sociale dienst of iemand van het buurtteam, of een ambulante begeleider van het Leger des Heils bijvoorbeeld, en die gaat als eerste beoordelen of je de kosten echt niet zelf kunt betalen. (De klantbegeleider van de sociale dienst, wie is dat nu weer? Ja, ze hebben de naam van de ambtenaren weer eens veranderd. De vroegere ‘klantmanager’ heet nu klantbegeleider. ) Na deze eerste selectie moet je een behandelplan laten maken door de tandarts. Je vraagt een kostenoverzicht zodat duidelijk is wat het kost. Dan doet de klantbegeleider een aanvraag voor ‘noodhulp’ tandartskosten. De FBNA gaat vervolgens beoordelen of u de kosten vergoed krijgt. Ze zeggen dat ze de beslissing snel nemen, maar een aanvraag bij het Fonds Bijzondere Noden kan weken duren. Dus je wordt ‘s nachts wakker met een barstende kiespijn en dan: ‘even het FBNA bellen voor vergoeding van tandartskosten, want ik kan hier geen weken mee rondlopen’. Nou zo werkt het dus niet. 

Behandelmethode

Maar goed, stel, het FBNA besluit jouw een vergoeding toe te kennen. Je zou denken, dat ze dan ook een kwalitatief goede behandeling vergoeden. Maar dat is niet zo. Op haar website zegt het FBNA: ‘Vanuit het fonds wordt enkel de meest basale tandheelkundige noodhulp vergoed. Het gaat dan hoofdzakelijk om de volgende behandelingen:

    • Pijnverlichting en ernstige ontstekingsbestrijding als eerste hoofddoel

    • Het leveren van eenvoudige hulp ter vervanging van ontbrekende (front) elementen

    • Het vervangen van kiezen voor herstel van kauwfunctie’. 

Het is duidelijk dat dit geen oplossing is van het probleem, dat veel minima in vaak schrijnende situaties onverzekerd zijn voor tandartskosten. Ik kan het wel zeggen wat de oplossing is, maar het kan met slappe vakbonden heel lang duren voor die oplossing er is. 

Dokters van de wereld

Tandartskosten in het basispakket, waarvoor al jaren actie wordt gevoerd. Gemeenten, waaronder de gemeente Amsterdam, dringen al jaren aan bij de regering om een goede regeling. Dokters van de Wereld heeft een petitie lopen. ‘Bijna 1,5 miljoen volwassenen in Nederland gaan vanwege geldgebrek niet, of te weinig, naar de tandarts of mondhygiënist. Met alle gevolgen van dien. Onze hulpverleners zien dagelijks de schrijnende gevolgen van verwaarloosde mondzorg. Wij doen wat we kunnen om mensen van hun pijn af te helpen, maar met alleen noodbehandelingen lossen we de problemen niet op. Dokters van de Wereld vindt mondzorg geen luxe, maar een basisrecht. Daarom willen wij dat mondzorg terugkomt in het basispakket van de zorgverzekering. Jij ook?

https://doktersvandewereld.org/campagnes/mondzorg

De petitie  is meer dan 130.000 keer getekend en het streefgetal is 150.000. De petitie wordt overigens gesponsord wordt door een tandpastafabrikant, nee, niet mijn merk, ik gebruik een andere tandpasta. Bij de Mondzorgkaravaan, een mobiele tandartspraktijk van Dokters van de Wereld op het Stadionplein, werd op 15 februari het startschot gegeven voor de extra noodhulp voor tandartskosten. De eerste patiënten ontvingen daar een noodbehandeling en poetsvoorlichting. (Van wie?) Vanaf 2019 trekt Dokters van de Wereld met de Mondzorgkaravaan het land door om gratis noodbehandelingen aan te bieden. Bovendien creëert de organisatie netwerken van tandartsen en mondhygiënisten die gratis vervolgbehandelingen willen geven. Maar het is allemaal beperkte hulp voor acute nood, geen echte oplossing.

Piet van der Lende

Is al die bijzondere bijstand voor laptops in minima gezinnen wel terecht?

Wij vragen ons af in hoeverre er scholen zijn die de ouders onder druk zetten leermiddelen zoals laptops en tablets voor hun kinderen te betalen, of onder druk zetten om een vergoeding te vragen op basis van een gemeentelijke regeling voor minima, terwijl ze als school zelf voor het lesmateriaal zouden moeten zorgen.

Voorbeeld bezwaarschrift verlaging langdurigheidstoeslag in de gemeente Amsterdam

Burgemeester & Wethouders van Amsterdam

Afdeling Bezwaar & Beroep

Postbus 9889

1006 AN  AMSTERDAM

 

 

Amsterdam,  24 mei 2012

Administratienummer:

 

BEZWAARSCHRIFT

 

 

Mevrouw/ de heer…….. komt hierdoor in bezwaar tegen uw besluit van  april 2012 (bijlage).

 

Blijkens het bestreden besluit is over 2012 een langdurigheidstoeslag toegekend ten bedrage van € 234,-

 

Eind maart 2012/begin april 2012 heb ik een aanvraag voor de langdurigheidstoeslag ingediend. Op het moment van aanvraag gold de verordening langdurigheidstoeslag Wet Werk en Bijstand als bekendgemaakt op 11 februari 2009 in het gemeenteblad 2009, AFD.3A, nr.35/77. Ingevolge deze verordening heb ik recht op een bedrag aan langdurigheidstoeslag van € 368,-- zijnde 40 % van de bijstandsnorm. In casu is echter slechts een bedrag toegekend van € 234,--. Alhoewel dit niet in het bestreden besluit staat vermeld, is inmiddels bekend geworden, dat hierbij is aangesloten bij de verordening langdurigheidstoeslag Wet Werk en Bijstand zoals die op 4 april 2012 door de gemeenteraad is aangenomen en welke verordening met terugwerkende kracht in werking is getreden tegen 1 januari 2012. Ingevolge die verordening heb ik slechts recht op een bedrag aan langdurigheidstoeslag van zijnde 25 % van de bijstandsnorm oftewel € 234,--.

 

In art. 36, eerste lid WWB is de basis voor de langdurigheidstoeslag opgenomen. In art.8 WWB is bepaald dat de gemeenteraad een verordening dient vast te stellen met betrekking tot de langdurigheidstoeslag waarin de hoogte van de langdurigheidstoeslag en de wijze waarop invulling wordt gegeven aan de begrippen langdurig en laag inkomen zijn geregeld.

De gemeente mag zelf de hoogte van de toeslag bepalen, wel wordt verwacht dat er tenminste aansluiting wordt gezocht bij de bedragen die onder de “oude” landelijke regeling golden. Voor een alleenstaande was dit “oude” bedrag aan langdurigheidstoeslag in 2004 € 318,--, zie hoofdstuk 4.3 MvT bij de WWB.

 

Tot 1-1-2009 was de (hoogte van) de langdurigheidstoeslag landelijk geregeld. Per 1-1-2009 is de Ldt gedecentraliseerd. Gemeenten mogen de Ldt zelf invullen. In de Memorie van Toelichting bij de Wet Decentralisering Langdurigheidstoeslag en op bevordering van maatschappelijke participatie gerichte ondersteuning huishoudens met schoolgaande kinderen is in hoofdstuk 2.3 het volgende neergelegd: “verwacht mag worden, dat de toekomstige regelingen op locaal niveau de huidige doelgroep niet zullen uitsluiten en dat gemiddeld genomen de hoogte van de locale langdurigheidstoeslag ook weinig zal afwijken van de huidige landelijke regeling, waardoor zich geen grote inkomenseffecten zullen voordoen”.

 

Het is dus de bedoeling van de wetgever geweest dat het bedrag aan langdurigheidstoeslag slechts gering zal afwijken van het normbedrag. Ingevolge de verordening zoals die is vastgesteld per 01-01-2009 geldt voor 2011 een bedrag voor een alleenstaande aan Ldt van € 368,--, welk bedrag dus weinig afwijkt van de vorige landelijke regeling, indien we op het aanvankelijke normbedrag een inflatiecorrectie toepassen. In casu is een bedrag toegekend van € 234,-- en dat is niet de wens geweest van de wetgever, waarbij kan worden verwezen naar hetgeen daaromtrent hiervoor is vermeld. In deze is er immers sprake van een toeslag die zeer fors afwijkt van de vroegere landelijke regeling en er doet zich een groot inkomenseffect voor. De toeslag  is met de nieuwe verordening met 37,5 % verlaagd ten opzichte van de vorige verordening.

 

Uit de parlementaire geschiedenis blijkt dus dat de gemeente in de verordening regels moeten stellen met betrekking tot de hoogte van de toeslag en dat daarbij moet worden aangesloten bij het “oude” normbedrag. De gemeenteraad heeft in deze dan ook de grenzen van de verordeningsbevoegdheid overschreden door in de verordening, zoals die is vastgesteld op 4 april 2012, percentages op te nemen die substantieel lager zijn dan het oude normbedrag. Weliswaar heeft de gemeenteraad in deze beleidsvrijheid, maar die vrijheid is door de wetgever beperkt door expliciet aan te geven dat aansluiting moet worden gezocht bij het oude normbedrag. In de toelichting bij de huidige verordening langdurigheidstoeslag wordt dan ook ten onrechte gemeld dat in Amsterdam de bedragen nauw aan zouden sluiten op de oude bedragen. De gemeenteraad heeft dan ook haar beoordelingsvrijheid overschreden. Ik ben dan ook van oordeel dat dit onderdeel van de verordening onverbindend is.

 

De langdurigheidstoeslag is primair bedoeld voor de aanschaf van duurzame gebruiksgoederen. Een duurzaam gebruiksgoed voor een alleenstaande is echter net zo duur als een duurzaam gebruiksgoed voor een gezin of een alleenstaande ouder. Desalniettemin is de toeslag fors lager dan de toeslag die een alleenstaande ouder ontvangt of een gezin met kinderen. In art. 26 IVBPR is een gebod neergelegd om wettelijke regels te vrijwaren van iedere vorm van door die bepaling verboden discriminatie. Wel mag er onderscheid worden gemaakt als daarvoor een redelijke en objectieve grond kan worden aangedragen. Echter iedere onderbouwing, voor het feit dat een alleenstaande slechts de helft krijgt toegekend van wat een alleenstaande ouder krijgt toegekend, ontbreekt. Nu duurzame gebruiksgoederen voor beide categorieën een gelijke prijs hebben, ontbeert het verschil een redelijke en objectieve grondslag en is derhalve strijdig met het bepaalde in art. 26 IVBPR. De hoogte van de langdurigheidstoeslag van dient dan ook gelijk te zijn aan die van bijvoorbeeld een éénoudergezin.

 

Ingevolge art. 6 van de huidige verordening langdurigheidstoeslag kan in gevallen waarin strikte toepassing van de regels leidt tot een onbillijke of onredelijke situatie voor de aanvrager, het college besluiten in gunstige zin van het hierin bepaalde af te wijken. In casu gaat het om een procentuele verlaging van 37,5 % en dit voor mensen die langdurig een laag inkomen hebben. In een dergelijk geval is er al snel bij een verlaging van 37,5 % sprake van een onbillijke of onredelijke situatie. In deze is echter in het geheel niet onderzocht of in dit onderhavige geval er sprake is van een onbillijke of onredelijke situatie. Overigens kan in zijn algemeenheid worden opgemerkt dat van de bevoegdheid als neergelegd in art. 6 van de verordening in geen enkel geval gebruik is gemaakt. De gemeenteraad heeft die opdracht echter wel gegeven aan B&W.

 

In casu is dus de verordening toegepast zoals die op 4 april 2012 door de gemeenteraad is aangenomen. Deze verordening is per 1 januari 2012 in werking getreden..In casu is direct de verordening met terugwerkende kracht gaan gelden vanaf 1 januari 2012. Een dergelijke wijze van handelen is in strijd met de rechtszekerheid. Voorts is het zo dat ik nadeel heb ondervonden, doordat op het moment dat ik de aanvraag deed, immers nog steeds de oude verordening gold met het hogere bedrag aan langdurigheidstoeslag. Een dergelijke wijze van handelen is ook in strijd met het vertrouwensbeginsel. Ik mag wanneer ik een aanvraag doe er immers op vertrouwen dat ik een toeslag toegekend krijg naar de hoogte van de op dat moment geldende verordening.

 

Ten aanzien van het aspect terugwerkende kracht in de huidige verordening kan allereerst worden opgemerkt dat deze terugwerkende kracht in mijn nadeel werkt. In casu was het voor mij ook niet voorzienbaar dat er in deze sprake zou zijn van een bijzondere omstandigheid die een inbreuk wettigt op de eisen van de rechtszekerheid berustende rechtsbeginsel dat wetgevende maatregelen alleen voor de toekomst behoren te gelden, zie ook het arrest van de Hoge Raad van 24 april 2009, Ljn: BG 4806.

 

In de jurisprudentie is er diverse malen aandacht besteed aan terugwerkende kracht bij verordeningen. Grote gemene deler in die uitspraken is dat er allereerst sprake moet zijn van bijzondere omstandigheden. Vervolgens komt de voorzienbaarheid aan de orde. Met betrekking tot het onderdeel terugwerkende kracht kan bijvoorbeeld worden verwezen naar CRvB 27 maart 1979, AB1980, 91. Volgens het Europese Hof van Justitie 26 april 2005, nr. C-376/02 verzet het vertrouwens- en rechtszekerheidsbeginsel zich niet op voorhand tegen de terugwerkende kracht van een wetswijziging. Terugwerkende kracht is alleen toegestaan als dit voor een doel van algemeen belang noodzakelijk is en het rechtmatig vertrouwen van de betrokkene naar behoren in acht wordt genomen. Van algemeen belang is sprake wanneer die terugwerkende kracht beoogt te voorkomen, dat tijdens de wetgevingsprocedure op grote schaal constructies worden toegepast, die juist met die wetswijziging worden tegengegaan. Voor het rechtmatig vertrouwen is van belang dat de marktdeelnemers van de komende wetswijziging en voorgenomen terugwerkende kracht ervan, op zodanige wijze in kennis zijn gesteld, dat zij in staat zijn te begrijpen welke gevolgen de voorgenomen wetswijziging voor hun handelingen heeft.

 

In casu kan niet worden gesteld dat het hier een doel betreft van algemeen belang, het voldoet immers niet aan de criteria als door het Europese Hof hiervoor geschetst.

 

Ook in een circulaire van de minister-president van 18 november 1992, met als citeertitel “aanwijzingen voor de regelgeving is in aanwijzing 167, sub 1” neergelegd, dat aan een regeling slechts terugwerkende kracht wordt verleend, indien daarvoor een bijzondere reden bestaat. Ik betwist dat er in casu sprake zou zijn van een bijzondere reden die de terugwerkende kracht in deze rechtvaardigt.

 

In deze kan voorts worden verwezen naar de Centrale Raad van Beroep 31 oktober 1935 AB1936, 169, waarbij de Centrale Raad de terugwerkende kracht heeft getoetst aan het algemene rechtsbeginsel van rechtszekerheid en waarin de Centrale Raad een verbod van terugwerkende kracht heeft geformuleerd van een voor de burger nadelige wijziging van een regeling, zoals in casu het geval is, zie ook Centrale Raad van Beroep 20 oktober 1983, AB1984, 100.

 

Het bestreden besluit kan dan ook niet gedragen worden door een deugdelijke motivering.

 

ik verzoek u het besluit te heroverwegen en mij een toeslag toe te kennen met inachtneming van het hiervoor vermelde.

 

Hoogachtend,

 

Update langdurigheidstoeslag Amsterdam

Bij de langdurigheidstoealag kan een onderscheid gemaakt worden tussen de LDT voor mensen jonger dan 65 en de voorziening 65 plus. Wat deze laatste betreft heeft de DWI meegedeeld, dat er in het verstuurde aanvraagformulier een fout is geslopen. Daarom zullen alle aanvraagformulieren opnieuw worden verstuurd en moeten mensen die ervoor in aanmerking komen oonieuw een aanvraag indienen. Alle reeds ingestuurde aanvragen met het eerste formulier worden buiten behandeling gesteld. De langdurigheidstoeslag voor mensen jonger dan 65 in Amsterdam is inmiddels uitbetaald. Mensen die het lagere bedrag hebben gekregen en voor 4 april de toeslag hebben aangevraagd kunnen een bezwaarschrift indienen tegen de verlaging. In de loop van volgende week zal op deze weblog een voorbeeldbezwaarschrift verschijnen. Dat kun je zelf indienen. Hou er rekening mee, dat het bezwaarschrift bij Burgemeester en wethouders standaard zal worden afgewezen. Je zult vervolgens een beroepsschrift bij de rechtbank moeten indienen om gelijk te krijgen

In Amsterdam langdurigheidstoeslag 2012 voor 4 april aanvragen

De langdurigheidstoeslag in Amsterdam is inmiddels uitbetaald. Mensen die het lagere bedrag hebben gekregen en voor 4 april de toeslag hebben aangevraagd kunnen een bezwaarschrift indienen tegen de verlaging. In de loop van volgende week zal op deze weblog een voorbeeldbezwaarschrift verschijnen. Dat kun je zelf indienen. Hou er rekening mee, dat het bezwaarschrift bij Burgemeester en wethouders standaard zal worden afgewezen. Je zult vervolgens een beroepsschrift bij de rechtbank moeten indienen om gelijk te krijgen

 

Nieuwe update. 31 maart 2012. Er bellen ons mensen, die zich er nooit van bewust zijn geweest dat ze recht hadden op een langdurigheidstoeslag en dat ze daarvoor wel in aanmerking kwamen maar nooit aangevraagd hebben. Zoals hieronder an aangegeven, kun je de langdurigheidstoeslag met terugwerkende kracht aanvragen. (Ook over voorgaande jaren) Uit de verordening:

De gemeente Amsterdam verstrekt een Langdurigheidstoeslag aan iedereen met een inkomen tot 110% van het sociaal minimum. Dat is de grens voor het gemeentelijk armoedebeleid. De grens wordt afgeleid van de bruto IOAW norm. Ook (deeltijd) werkenden kunnen een Langdurigheidstoeslag krijgen. Omdat studenten voldoende mogelijkheden hebben hun inkomenspositie te verbeteren worden zij uitgesloten van de Langdurigheidstoeslag.

 Soms weigert men op het kantoor de aanvraag middels en brief on ontvangst te nemen, met het argument dat de uitvoering van de Langdurigheidstoeslag niet op dat kantoor zit, hoewel men voor alle post een doorzendingsplicht heeft. Je kunt de brief met aanvraag ook doorsturen naar Dienst Werk en Inkomen afdeling voorzieningen postbus 90309 1006 BH Amsterdam.

Je kunt de langdurigheidstoeslag ook met terugwerkende kracht over 2011 en daarvoor aanvragen. De gemeente wijst dit standaard af, en ook een bezwaarschrift wordt niet ontvankelijk verklaard. De rechter heeft echter in 2010 een uitspraak gedaan dat aanvragen met terugwerkende kracht kan. De gemeente legt deze uitspraak dus naast zich neer. Heb je onverhoopt in 2011 geen langdurigheidstoeslag gekregen en meen je er wel recht op te hebben, vraag hem dan alsnog aan. Indien je aan de voorwaarden voldoet, moet de gemeente dat uitbetalen.

Mededeling van de Bijstandsbond 27-03-2012

Begin een juridische procedure tegen verlaging van de toeslag!

Vanwege bezuinigingen op het minimabeleid zal de langdurigheidstoeslag 2012 voor sommigen (Zowel bijstandsgerechtigden als 65 plussers) met ingang van 1 januari met terugwerkende kracht ongeveer worden gehalveerd. De maatregel geldt niet voor gezinnen met kinderen. Voor hen verandert er niets.

De rechter zal echter de invoering van deze maatregel met terugwerkende kracht per 1 januari slechts in uitzonderingsgevallen goedkeuren. Zeker mensen die voor april een langdurigheidstoeslag  2012 hebben aangevraagd maken kans, in een bezwaarprocedure alsnog het volledige bedrag te krijgen. Het is dus belangrijk voor april de toeslag zelf aan te vragen. Knelpunt is, dat veel mensen de toeslag automatisch krijgen toegekend. Ook voor deze mensen geldt: schrijf een briefje naar de Dienst Werk en inkomen in de trant van:  hierbij vraag ik de Langdurigheidstoeslag 2012 aan. Wilt u mij een formulier toesturen.

Wij roepen iedereen op, zich te melden wanneer de langdurigheidstoeslag bij toekenning lager wordt vastgesteld.  Ook voor mensen die na 4 april de toeslag aanvragen of hem automatisch krijgen toegekend geldt, dat ze in een juridische procedure  kans maken alsnog het volledige bedrag te krijgen. Wie niet een procedure begint zit sowieso vast aan het nieuwe, lagere bedrag.

Voor meer informatie:

Bijstandsbond
Da Costakade 162
1053 XD Amsterdam
020-6898806
info@bijstandsbond.org

spreekuur dinsdag en donderdag van 11.00 uur tot 16.00 uur

Centrale Raad van Beroep zet de gang van zaken bij bijzondere bijstand nog eens op een rijtje

De Centrale Raad van Beroep heeft in een uitspraak/CRvB 20/12/2011, nr 10-2513 WWB, LJN BV0080- de gang van zaken bij het verlenen van bijzondere bijstand nog eens op een rijtje gezet. Het maakt maar weer eens duidelijk, dat in dagelijkse gesprekken vaak wordt gezegd als je krap zit, kun je toch bijzondere bijstand aanvragen. Maar dat dit in de praktijk dat nog niet zo eenvoudig is. De Centrale Raad deed uitspraak naar aanleiding van een geval, waarin de gemeente een aanvraag om bijzondere bijstand voor de kosten van een wasmachine had afgewezen omdat de kosten niet voortvloeien uit bijzondere omstandigheden.
De CRvB baseert zich voor de criteria op artikel 35 lid 1 WWB

• Eerst beoordeeld dient te worden of de kosten waarvoor bijzondere bijstand wordt gevraagd zich voordoen
• Vervolgens of die kosten in het individuele geval van de alleenstaande of het gezin noodzakelijk zijn
• Daarna of die kosten voortvloeien uit bijzondere omstandigheden.
• Tenslotte dient de vraag te worden beantwoord of de kosten kunnen worden voldaan uit de bijstandsnorm, de langdurigheidstoeslag, het vermogen en het inkomen voor zover dit meer bedraagt dan de bijstandsnorm. 

De CRvB oordeelt dat de kosten van een wasmachine tot de incidenteel voorkomende algemeen noodzakelijke kosten van het bestaan behoren die in beginsel dienen te worden bestreden uit het inkomen op bijstandsniveau, hetzij door middel van reservering, hetzij door middel van gespreide betaling achteraf. Met andere woorden± je maakt eerst maar eens schulden, en dan zien we wel verder. Belanghebbende had een inkomen dat meer bedroeg dan de voor hem geldende bijstandsnorm en had voor de kosten van een wasmachine kunnen reserveren of op een lening voor een wasmachine kunnen aflossen. Het ontbreken van (voldoende) reserveringsruimte of aflossingsruimte in verband met schulden en de daaruit voortvloeiende betalingsverplichtingen, is niet aan te merken als een bijzondere omstandigheid in de zin van artikel 35 lid 1 WWB. Dat aan belanghebbende eerder bijzondere bijstand voor duurzame gebruiksgoederen was toegekend, houdt niet een toezegging in dat in de toekomst aanvragen om bijzondere bijstand voor duurzame gebruiksgoederen worden ingewilligd. Dit is een betreurenswaardige uitspraak volgens mij want tot nu toe was het beleid bijvoorbeeld in Amsterdam dat je met een afwijzing van een lening bij de Kredietbank wel bijzondere bijstand kon krijgen. Dat wordt hier onderuit gehaald. Ook als je al schulden hebt, kom je niet voor bijzondere bijstand in aanmerking.
P vdL

Megazitting Rechtbank Amsterdam op dinsdag 7 juni over regeling voor chronisch zieken en gehandicapten in Amsterdam

Persbericht Bijstandsbond
03-06-2011

Aanstaande dinsdag dienen 27 zaken voor de rechtbank Amsterdam over de chronisch zieken regeling van de gemeente Amsterdam. Vorig jaar heeft de gemeente Amsterdam een nieuwe regeling ingevoerd voor bijzondere bijstand aan chronisch zieken en gehandicapten in Amsterdam. Daarbij werd bij veel mensen de bijzondere bijstand soms met honderden euro’s per maand teruggebracht. De rechtbank heeft op 28 juli 2010 uitgesproken, dat deze nieuwe regeling niet deugt en in strijd is met de wet. Het beleid van de wethouder werd dus afgeschoten. Ook de landelijke voorzieningen voor chronisch zieken en gehandicapten worden in het kader van de bezuinigingen steeds meer uitgekleed. Zo zijn er plannen voor een grote groep het Persoonsgebonden Budget (PGB) af te schaffen. Maar het beleid van de gemeente Amsterdam is nu wederom onderwerp van discussie voor de rechter. De gemeente heeft in feite de uitspraak van de rechter van 2010 naast zich neergelegd. De mensen die de rechtszaak hadden aangespannen en hadden gewonnen kregen in oktober 2010 een brief, waaruit bleek dat ze alsnog onder de nieuwe regeling zouden worden gebracht, alsof er geen uitspraak van de rechter was geweest. Daartegen hebben verschillende mensen bezwaar aangetekend en enkelen van hen, waarbij gezegd werd: we gaan naar de daadwerkelijke kosten kijken, zijn in beroep gegaan. In werkelijkheid kijkt de gemeente nl niet naar de daadwerkelijke kosten maar volgt ze voor een vergoeding de standaardnormen van de belastingen voor belastingaftrek, zoals bij dieetkosten en maaltijdvergoeding.
In de nieuwe regeling zijn er modules voor bepaalde onkosten vanwege chronische ziekte of handicap. Je kunt maximaal 20 euro per module krijgen en het aantal modules is 8.
De rechtbank Amsterdam heeft afgelopen woensdag een kritische fax gestuurd aan de gemeente, met allemaal vragen, onder andere waar dat bedrag van maximaal 20 euro per module op gebaseerd is en hoe de gemeente aan dat bedrag komt. Aan het eind van de fax deelt de rechtbank mee, dat er nog veel meer vragen zijn, die op de zitting aan de orde zullen komen.

Voor meer informatie:
Piet van der Lende 020-6898806 info@bijstandsbond.org
Mark van Hoof 0647816228 info@vhmadvocaten.nl

03-06-2011

Regering Rutte gaat gemeentelijk minimabeleid drastisch inperken

En nu gaat het hard. De concrete voorstellen van de regering Rutte om bijstandsgerechtigden en andere minima keihard te pakken terwijl de rijken rijker worden buitelen over elkaar heen. Gemeentelijk minimabeleid wordt drastisch ingeperkt

01-03-2011. Uit de special over sociale zekerheid van het blad Binnenlands Bestuur van deze week blijkt dat na de voorstellen om mensen die slecht Nederlands spreken uit te sluiten van de bijstand, mensen te laten werken onder het minimumloon (loondispensatie) en een herziening van de partnertoets waardoor duizenden uitgesloten worden van de bijstand, nog een concreet voorstel in de ministerraad op tafel ligt: drastische inperking van het gemeentelijk minimabeleid. Lees hier de special van het blad Binnenlands bestuur. Je moet wel kijken in de week van 1-8 maart want de special is maar 1 week volledig online in pdf.

Dienst Werk en Inkomen lapt uitspraak rechter over vergoedingsregeling voor chronisch zieken en gehandicapten in Amsterdam aan zijn laars. Oproep massaal bezwaarschriften te schrijven

Per 1 april 2009 heeft de gemeente Amsterdam een nieuwe vergoedingsregeling voor chronisch zieken en gehandicapten ingevoerd, die een drastische versobering betekende. Daartegen zijn er allerlei protesten gekomen, oa van de Bijstandsbond, de clientenraad en de stichting Clientenbelang. Enkele advocaten zijn namens een groot aantal clienten in bezwaar gegaan. Deze bezwaren bij Burgemeester en wethouders werden grotendeels verloren. Twintig clienten zijn in beroep gegaan bij de Rechtbank Amsterdam. De rechter heeft op 28 juli uitspraak gedaan waarbij de nieuwe regeling op alle punten in strijd met de wet werd verklaard. De gemeente is niet in hoger beroep gegaan. Voor de twintig clienten herleefde in 2010 de oude regeling. Ondanks een discussie in de gemeenteraad en de uitspraak van de rechter lapt de Dienst Werk en Inkomen de uitspraak van de rechter aan zijn laars. Het beleid is nauwelijks gewijzigd, alleen de maaltijdvergoeding is wat ruimer. Daar wordt nu gekeken naar werkelijke extra kosten vanwege ziekte of handicap.

Voor iedereen die niet in beroep is gegaan of die een vergoeding aanvraagt blijft de nieuwe veel soberder regeling gehandhaafd. Maar ook de clienten die in beroep zijn gegaan en die van de rechter gelijk hebben gekregen ontvingen de afgelopen dagen een brief waaruit blijkt dat de nieuwe regeling per 1 januari 2011 ook voor hen gaat gelden, terwijl de rechtbank heeft gezegd dat de nieuwe regeling gewoon in strijd is met de wet.

De Bijstandsbond en advocaten adviseren niet alleen de 20 clienten, maar iedereen die een vergoeding aanvraagt opnieuw een bezwaarschrift in te dienen en bij afwijzing naar de rechter te gaan om te ageren tegen de strijdigheid met de wet en tegen dit a-sociale beleid. Zij geven die clienten een grote kans dat de rechter opnieuw zal uitspreken dat het beleid niet deugt.

20 rechtszaken over chronisch zieken regeling op 2 juni 2010

Mar 25 2010 ∞ Persbericht Bijstandsbond 25-03-2010 20 rechtszaken over chronisch zieken regeling op 2 juni 2010 In Amsterdam maken veel chronisch zieken en gehandicapten gebruik van de chronisch zieken regeling. Dit is een regeling voor de meerkosten die zij hebben als gevolg van ziekte of handicap. De afgelopen maanden vanf december 2009 hebben zij eerst een brief gekregen waarin werd meegedeeld, dat de regeling zou worden gewijzigd (en algemene brief die iedereen kreeg) en daarna een persoonlijk aan hen gerichte beschikking waarin voor die specifieke persoon de financiele gevolgen van de gewijzigde nieuwe regeling werden berekend. Maar er zijn nog steeds mensen die de definitieve beschikking niet hebben gekregen en die nog kosten vergoed krijgen op basis van de oude regeling.. Veel mensen die wel een beschikking kregen zijn geschrokken door die brieven, want in de nieuwe regeling gaan veel mensen er financieel fors op achteruit, soms wel honderden euro’s per maand. Sindsdien hebben deze mensen en ook de belangenorganisaties die hen vertegenwoordigen veel gedaan om deze financiele achteruitgang teruggedraaid te krijgen. Als resultaat van die inspanningen is ingevoerd, dat mensen voor de kosten die zij niet meer vergoed krijgen op basis van de nieuwe regeling en die ook niet een beroep kunnen doen op nieuwe landelijke regelingen vooraf bijzondere bijstand voor die meerkosten kunnen aanvragen. Overigens blijkt, dat niet alle klantmanagers van deze nieuwe afspraak op de hoogte zijn. De wethouder had al eerder toegezegd dat in ieder geval achteraf bijzondere bijstand kon worden aangevraagd, maar dan moeten de mensen die het betreft eerst zelf de kosten voorfinancieren en velen kunnen dat niet. Maar ook bij het vooraf aanvragen van bijzondere bijstand zitten veel haken en ogen en het is maar de vraag of je op die manier weer alle kosten vergoed krijgt die je onder de oude regeling ook had. Daarnaast zijn veel mensen tegen de beschikking die aan hen persoonlijk is gericht in bezwaar gegaan bij Burgemeester en wethouders. Deze bezwaarschriften zijn over het algemeen voorzover wij weten standaard afgewezen, omdat de afdeling bezwaar het beleid uitvoert zoals dat door de gemeente is geformuleerd. Veel mensen zijn vervolgens met behulp van een advocaat in beroep gegaan bij de Rechtbank Amsterdam. De Rechtbank zal nu op 2 juni waarschijnlijk vanaf 9 uur 20 zaken op 1 dag behandelen voor de Meervoudige Kamer, waarbij een principiele uitspraak zal worden gedaan. Wij roepen iedereen op om bij deze rechtszaken aanwezig te zijn, om degenen die in beroep zijn gegaan te ondersteunen en de rechters te laten zien dat wij het met de nieuwe regeling niet eens zijn. Voor meer informatie Bijstandsbond 020-6898806 info@bijstandsbond.org _

Chronisch zieken in Amsterdam zijn verbijsterd over nieuw gemeentelijk beleid

Eerste oproep

Op 5 januari 2010 om 19.30 uur houdt de Bijstandsbond een eerste protestbijeenkomst naar aanleiding van het feit, dat bij veel chronisch zieken en gehandicapten in Amsterdam in de week van 8 december een brief in de bus is gerold, waaruit blijkt dat ze op grond van een nieuwe gemeentelijke regeling voor chronisch zieken er soms tot 200 euro netto in de maand op achteruit gaan.

 Als gevolg van de nieuwe wettelijke landelijke regeling voor chronisch zieken wordt de gemeentelijke regeling chronisch zieken en gehandicapten afgeschaft en vervangen door de nieuwe regeling aanvullende tegemoetkoming chronisch zieken en gehandicapten. Dit betekent dat verschillende kosten in verband met ziekte of handicap niet langer vergoed worden.

 Concreet voorbeeld: iemand kreeg een bijdrage chronisch zieken en gehandicapten van 232,84 eur per maand en in de nieuwe regeling 40 euro alleen voor extra energiekosten en vergoeding wettelijke eigen bijdrages. Een achteruitgang van ruim 190 euro! Als doekje voor het bloeden krijgt de betrokkene een bedrag ter compensatie tot 1 januari 2011 van omgerekend 25 euro per maand. Een dergelijk grote inkomensval is geen uitzondering! Andere mensen gaan er minder in inkomen op achteruit. Iemand anders kreeg bijvoorbeeld 109,95 euro per maand en gaat nu 100 euro per maand ontvangen. De reden voor deze verschillen zijn waarschijnlijk gelegen in het feit, dat de situatie niet meer persoonlijk wordt beoordeeld maar dat men nu uitgaat van bepaalde modules, maximaal 8 verschillende kostensoorten, waarvoor je maximaal 20 euro per module vergoeding kunt ontvangen. Bijvoorbeeld bewassing, kledingslijtage, dieet, energie en telefoon, maaltijdvergoeding, pedicure/manicure, wettelijke eigen bijdrages. Vallen je bijzondere uitgaven/kosten buiten een van deze modules, of zijn die er niet bij in te delen, dan krijg je automatisch geen vergoeding. Of je krijgt maximaal 20 euro terwijl de kosten meer zijn.

We hebben verschillende mensen op het spreekuur gekregen die er fors op achteruit gaan. Deze brief dateert van 8 december. Let op! De brief is een voor bezwaar vatbare beslissing en we zijn van plan verschillende rechtszaken te beginnen om de gang van zaken aan de kaak te stellen. Dus let op! iedereen!. Je moet zelf binnen zes weken na dagtekening van de brief bezwaar aantekenen. Dus denk niet: de Bijstandsbond is er al mee bezig, ik wacht af. Zelf een bezwaarschrift indienen binnen de wettelijke termijn of het een advocaat of andere hulpverlener laten doen.

Bijeenkomst Bijstandsbond over vergoedingen voor chronisch zieken in de gemeente Amsterdam dinsdag 5 januari 2010 om 19.30 Dijktheater, Da Costakade 160, 1053 XD Amsterdam Bijstandsbond./ Da Costakade 162, 1053 XD Amsterdam, 020-6898806 info@bijstandsbond.org

Gemeente Amsterdam bezuinigt op reintegratiebudget

Bezuinigingen op de zgn ID banen enkele jaren geleden leverde de gemeente een reserve op in het Participatiebudget op die volgend jaar moet worden ingeleverd bij het Rijk. Nieuwe forse bezuingingen op het reintegratiebudget op komst.

04-11-2009. Uit een brief van wethouder Ossel aan de gemeenteraad blijkt, dat de gemeente Amsterdam gaat bezuinigen op reïntegratie. Er is op dat budget een tekort ontstaan van ongeveer 43 miljoen euro. Oorzaken voor het ontstaan van het tekort zijn oa:

1. Door de economische crisis wordt een verhoogd beroep gedaan op bijstand.

2. Het budget dat de gemeente van het Rijk krijgt wordt jaarlijks verlaagd. Daarnaast zijn er extra bezuinigingen door het Rijk aangekondigd bij de Rijksbegroting 2010

3. Er zijn minder inkomsten uit het Europees Sociaal Fonds (?)

4. De kosten van inburgeringstrajecten voor nieuwe- en oudkomers, die uit dezelfde pot (het participatiebudget) worden gefinancierd als de reïntegratie, lopen op en moeten voor een deel worden gefinancierd uit het reintegratiebudget.

De gemeente Amsterdam heeft in het reintegratiebudget (het zogenaamde W-deel van de Wet Werk en Bijstand) in de afgelopen jaren een reserve opgebouwd van 76 miljoen euro. Deze reserve wil men de komende jaren gefaseerd inzetten om tekorten op te vangen. Als ik het goed begrijp blijft er dan nu nog een tekort op de begroting van 43 miljoen euro op de begroting. Met het opbouwen van deze reserve snijdt de gemeente zichzelf in de vingers (deze reserve is ongetwijfeld oa ontstaan door de forse bezuinigingen op de voormalige Instroom en Doorstroombanen, de zgn ID-banen) want het Rijk heeft besloten dat het ‘meenemen’ van het spaarsaldo naar volgende jaren zal worden beperkt. Hoe die beperking eruit zal zien is nog niet bekend, maar bij het berekenen van het huidige tekort van 43 miljoen is hiermee geen rekening gehouden, zodat nieuwe bezuinigingen in de komende jaren voor de hand liggen, zeker als gevolg van het feit, dat de voorspellingen zijn dat de werkloosheid nog fors zxal oplopen.

De gemeente kiest er vooralsnog niet voor het ‘zorgvuldig doordachte systeem van participatie’ gedeeltelijk weer af te breken. Men wil groepen niet uitsluiten en in voorzieningen snijden.

Wethouder Ossel neemt de volgende maatregelen:

1. Geen verdere stijging aantal Sociale Ativerings en Maatschappelijke activeringsplaatsen. (Map en Sap plaaten) Er zijn momenteel 2200 van dergelijke plaatsen. Men wilde dit aantal verdubbelen maar men focust nu op een stijging van 1000 plaatsen.
2. stopzetten integrale activeringsplaasen, een voortraject voor Map en Sap plaatsen.
3. stopzetten vergoeding werkgevers participatieplaatsen. Werkgevers ontvangen op dit moment een vergoeding van 2000 euro per plaats per jaar. Dit wordt stopgezet. Werkgevers ontvangen geen vergoeding meer.
4. Afbouw Leren door Doen contracten
5. Mensen die instroomden in de bijstand kregen tot nu toe dit jaar een stagevergoeding in plaats van een uitkering, gefinancierd uit het W-deel van de WWB. (Het is geen loon en het is geen uitkering) Wij hadden op het spreekuur al mensen, die nu weer gewoon een WWB uitkering krijgen; men gaat op deze stagevgergoedingen bezuinigen door de groep te beperken en bij een aantal activiteiten wordt de stagevergoeding stopgezet.
6. Minder inzet van reintegratietrajecten
7. Bezuinigingstaakstellingen Dienst Werk en Inkomen en pantar. Beide organisaties moeten 1,15 miljoen bezuinigen.

En ondanks deze bezuinigingen rest een tekort van 10,7 miljoen euro. Daarom stelt de wethouder voor dit bedrag te dekken uit de algemene middelen bij de begroting van 2010. Zie voor de brief http://tinyurl.com/yfhz3hd

Amsterdam schroeft met ingang van 2006 de minimum leeftijd voor een uitkering omhoog van 23 naar 27 jaar.

Op At5 staat een bericht dat Amsterdam volgend jaar de minimum leeftijd voor een
uitkering verandert van 23 naar 27 jaar. De stelling is dat hiermee voorkomen
wordt dat jongeren in een uitkering komen en daar blijven plakken. 'Jongeren'
tot 27 zullen zich eerst bemiddeld worden voor een baan of opleiding.

Ik begrijp uit dit bericht dat een uitkering onder de 27 wel mogelijk blijft
indien men eerst door de molen van bemiddeling gaat. Toch blijft het een heel
rare methode om uitkerings kosten te drukken.

Rondhangende alcoholisten bij V en D en het basisinkomen.

Op 14 oktober namen ongeveer 80 mensen deel aan een conferentie in Dordrecht over de invoering van een basisinkomen op lokale schaal. Het initiatief werd genomen door de Werkgroep baisinkomen Dordrecht. Verschillende vormen van gemeentelijk beleid passeerden de revue. Conclusie van de dag: er zullen nog zeer veel weerstanden overwonnen moeten worden voor politici bereid zullen zijn een experiment op lokale schaal te steunen. Eerst onlangs verscheen een verslag van de conferentie.

In Dordrecht is er al sinds 1995 op initiatief van Groen Links een werkgroep basisinkomen, die ernaar streeft, dat in Dordrecht een experiment met zo'n basisinkomen- dus op lokale schaal- wordt ingevoerd. Elke Dordtenaar zou maandelijks dertienhonderd gulden moeten krijgen. Dan kan op kleine schaal worden bekeken, wat de effecten zijn. Nemen de kansen om een eigen bedrijfje te beginnen toe, of juist af? Gaan meer mensen actief worden in vrijwilligerswerk en/of betaalde arbeid of juist minder? Zal het leiden tot een betere verdeling van zorgarbeid en betaalde arbeid tussen mannen en vrouwen of juist niet? Tot nu toe kunnen deze vragen in de praktijk niet beantwoord worden, en is de discussie over het basisinkomen enigzins verzand in een welles-nietes spel, gebaseerd op teoretische modellen en niet te bewijzen aannames. Zo'n experiment zou veel duidelijkheid kunnen scheppen.

Dit jaar zal het voorstel om in bovengenoemde plaats zo'n experiment te houden opnieuw door de politiek worden besproken. Op de conferentie in Dordrecht werden verschillende lokale experiementen naats elkaar gezet. Naast een mogelijk lokaal experiment met een basisinkomen werd aandacht besteed aan het Baan plus projekt in Rotterdam, de Wet Inkomensvoorziening Kunstenaars (WIK), het sociaal activeringsbeleid, zoals dat al in veel gemeenten bestaat en kwam de 'earned income tax credit' ter sprake. Hierbij geeft de overheid een toeslag (tot een maximale grens) afhankelijk van het inkomen. Het is in feite een soort ministelsel, waarbij-als de lonen dalen- de overheid dit aanvult met een toeslag. Zo zouden onaantrekkelijke en slechtbetaalde banen beter ingevuld kunnen worden.

arbeidsethos

Er zullen echter veel weerstanden overwonnen moeten worden voor de Dordtse politici bereid zullen zijn een experiment met een basisinkomen te steunen. de PvdA wethouder van Sociale Zaken Janny van der Loos opende de conferentie. Zij behoort tot het kamp van de zogenaamde sceptici in Dordrecht, die de nadruk leggen op het belang van betaalde arbeid voor het leven van een mens. Zij constateerde, dat het huidige activeringsbeleid voor fase 4 clienten nauwelijks werkt, zoals voor de moeilijk inzetbare, laaggeschoolde klanten van de Sociale Dienst. Sommigen van hen hangen bierdrinkend rond bij V en D. Als je die alcoholisten op het Statenplein een basisinkomen geeft, aanvaard je daarmee niet het gelummel, en werk je zo dan niet mee aan een ontwrichting van de samenleving, zodat juist een nog scherpere tweedeling tussen arm en rijk ontstaat? Eerste Kamerlid voor het CDA en oud- voorzitter van het Christelijk Nationaal Vakverbond (CNV) Henk Hofstede was positiever, al vroeg hij zich af, hoe het zit met maatschappelijk draagvlak. Is het economisch en psychologisch op den duur te handhaven? Willen de mensen, die uit hun inkomen het basisinkomen van anderen moeten betalen, dat op den duur wel blijven doen? Hij verbaasde zich er wel over dat er een breed scala aan lokale experimenten is, terwijl de centrale overheid in de herziening van ons belastingstelsel de richting uitgaat van een basisinkomen in de vorm van een belastingvrije voet voor iedereen, ook voor degenen die geen inkomen verwerven, zoals huisvrouwen, maar dat een experiment met een basisinkomen vooralsnog wordt overgeslagen.

Conclusies van de dag: de meeste deelnemers vinden een lokaal experiment met een basisinkomen meer voordelen bieden dan de andere lokale experimenten. Maar zelfs de voorstanders plaatsten vraagtekens; is het basisinkomen meer dan een kapitalistische marktekonomie, maar dan helemaal zonder plichten, zodat de kloof tussen bevoordeelden en armen alleen maar toeneemt? Waar blijft de eigen verantwoordelijkheid van de mensen? Nee, een basisinkomen is er nog lang niet, ook niet in Dordrecht.

Voor meer informatie over de conferentie en het verslag: Werkgroep Basisinkomen Dordrecht secretariaat: H.P. van Maurik Kon. Wilhelminastraat 17 3311 LM Dordrecht

Protestmuur op de Dam

Op Prinsjesdag, dinsdag 20 september, bouwt het Komitee Am­sterdam Tegen Verarming om elf uur een protestmuur op de Dam. Het komitee is een samenwerkingsverband van de vakbonden, organisaties van uitkeringsgerechtigden en kerkelijke organi­saties. Amsterdammers kunnen op Prinsjesdag hun mening over het nieuwe paarse kabinet op de protestmuur schrijven. Het gaat ons met name om de wijzigingen in de sociale zekerheid, vooral m.b.t de bijstandswet, die het kabinet heeft voorge­steld. De protestmuur is tevens bedoeld als start voor een klachten­aktie over de sociale dienst in Amsterdam die het Komitee Amsterdam Tegen Verarming dit najaar houdt.

De laatste tijd komen er bij de belangenorganisaties veel klachten binnen over de Sociale Dienst in Amsterdam. Bij een enquete van de dienst zelf vulde 25% van de clienten in, dat de dienst bij hen fouten had gemaakt. En dit zijn dan alleen fouten, die de clienten zelf in de gaten hadden. In werkelijk­heid ligt het percentage fouten dus nog hoger. Om de ervaringen met de sociale dienst te verzamelen organi­seert het komitee drie schrijfdagen onder het motto: "Schrijf het van je af". Mensen kunnen op de schrijfdagen hun klachten komen vertellen op 10 verschillende plaatsen in de stad. Daarnaast nodigen we mensen uit te komen vertellen wat hun ervaringen zijn met vrijwilligerswerk. Zo kan duidelijk worden dat veel mensen, in tegenstelling tot het beeld dat van mensen zonder betaald werk bestaat, veel doen in allerlei vormen van onbetaald werk.

De ervaringen worden opgetekend in een klach­tenboek. Daarbij zal het Komitee een aantal eisen formuleren waaraan de nieuwe bijstandswet en een sociaal gemeentelijk beleid moet voldoen. De schrijfdagen worden gehouden op 18 oktober, 15 november en 13 december.

Overwegingen bij de aktie

In verschillende sociale zekerheidswetten zijn grote verande­ringen op komst. Er moet bijvoorbeeld 380 miljoen worden bezuinigd op de bijstand. Bovendien zullen de basisuitkeringen omlaag gaan. Daarnaast komt een systeem van toeslagen, waar­voor men in aanmerking komt als men aan bepaalde voorwaarden voldoet. Het is de bedoeling, dat de bijstandswet wordt gein­dividualiseerd, dwz minder door het Rijk opgestelde regels en grotere beleidsvrijheid van de gemeenten om wel of geen toe­slagen te geven. De gemeenten hebben hier zelf op aangedron­gen. Daarnaast is de kans groot dat er strengere eisen gesteld worden aan het aktief naar werk zoeken, het volgen van een scholing of het uitvoeren van maatschappelijk 'nuttige' taken. Het Komitee Amsterdam Tegen Verarming vraagt zich in de eerste plaats af of de sociale dienst in Amsterdam wel in staat is om al de bovengenoemde veranderingen in de bijstandswet, met name de individuele beoordeling, goed te organiseren. Wat zijn de knelpunten en aan welke voorwaarden moet worden voldaan om de dienstverlening van de sociale dienst in Amsterdam te verbete­ren, zodat de sociale dienst en de gemeente de grotere be­leidsvrijheid die zij krijgen op een goede manier invullen? Wat het landelijk beleid betreft stellen wij de vraag: in welke vorm moet de beleidsvrijheid van de gemeenten in de nieuwe bijstandswet worden vastgelegd? In de tweede plaats vraagt het Komitee zich af waar het verder onder druk zetten van werklozen toe zal leiden gezien het feit, dat de werkloosheid onveranderlijk hoog blijft en dat er knelpunten zijn in de samenwerking tussen arbeidsbureau en sociale dienst.

Er wordt gesproken over de verplichting, vrijwilligerswerk te verrichten in ruil voor een toeslag tot het sociale minimum. De vraag is natuurlijk: wie bepaalt wat maatschappelijk nuttig is? Is dat vrijwilligerswerk dat nu door veel uitkeringsgerechtigden wordt gedaan of zijn dat wegbezuinigde banen in de groenvoorziening, het welzijnswerk, etc.? Wij willen met onze aktie aantonen dat nu al vrijwilligerswerk door duizenden uitkeringsgerechtigden wordt gedaan. Sommigen gebruiken dit als opstapje naar betaald werk, anderen hebben er hun levensvervulling in gevonden. Gezien de grote werkloos­heid is het onjuist dat mensen in de bijstand onder druk gezet worden door de overheid vastgesteld vrijwilligerswerk te doen. Dit vergroot de kans op verdringing van betaald werk en leidt niet tot meer werkgelegenheid op de reguliere arbeidsmarkt.