vrijdag 27 oktober 2017

Ivens kan het dak op

Update. Onderstaand stukje is op 17-10 's avonds geschreven.

Via via kregen wij een reactie door van Daniël Peters, fractievoorzitter van de SP in Amsterdam op het bericht dat de SP werklozen zonnepanelen wil laten aanleggen op daken. We opperen in het stukje de veronderstelling, dat misschien werklozen dit moeten gaan doen zonder er loon voor te krijgen. Maar, zegt Peters, dat staat nergens en is ook niet waar. Wij willen mensen in de stad altijd fatsoenlijk loon bieden en dus voor salaris laten werken, bijvoorbeeld door zonnepanelen aan te leggen. Uiteraard gaat het daarbij om mensen die daartoe in staat zijn. Het is een duurzaam plan dat bovendien werklozen aan werk kan helpen. Best een mooi plan, al zeg ik het zelf. Aldus Daniël Peters.

Twee dagen geleden verscheen een opmerkelijk bericht in de Telegraaf, dat gretig door andere media werd overgenomen. Maar nog niet erg veel reacties heeft opgeroepen. Morgen wordt het verkiezingsprogramma van de SP Amsterdam gepresenteerd, en lijsttrekker Laurens Ivens vertelde er alvast wat over. Hij wil huiseigenaren verplichten zonnepanelen op hun dak aan te leggen. Wie niet meewerkt, krijgt een boete. Zo wil hij rigoreus een energietransitie bewerkstelligen. Een mooi voorstel, waar natuurlijk niets van terecht komt. Bezit is heilig in het kapitalisme, zeker met deze nieuwe regering en zoiets kun je niet gemeentelijk regelen. Maar ja, het zijn verkiezingen he. Nu wil Ivens die panelen door werklozen laten aanleggen. Het wordt uit de berichtgeving niet duidelijk, of ze dat met behoud van uitkering moeten doen, dus als dwangarbeider zeg maar, of dat ze ervoor betaald worden. En zo ja, hoeveel. Minimumloon buiten de CAO misschien? Het is even afwachten wat erover in het verkiezingsprogramma staat. De investeringen moeten ook weer niet teveel kosten, want de regeling is, dat de gemeente eerst de winst van de panelen opstrijkt om de investeringen terug te verdienen, en dan na 10 jaar of zo wordt de huiseigenaar eigenaar van de panelen. Dus dan heb je goedkope arbeidskrachten nodig.

Nu lopen er onder de werklozen heel wat deskundigen op allerlei gebieden rond, maar zonnepanelen met alle electra en dingen eromheen aanleggen op daken dat lijkt me toch een VAK. Werklozen die van niks weten omdat ze andere kennis en vaardigheden hebben kun je niet inzetten, dus dat wordt niks.

Het verhaal met de demagogische uitspraak 'laat de werklozen het maar doen' doet een beetje denken aan projecten in een wat verder verleden. In de tijd dat de gemeente nog in zee ging met particuliere reïntegratie bedrijven hadden ze een contract met het bedrijf Fourstar/Workstar van Bob Bergkamp. Bob streefde ook naar zulke 'win-win' situaties. Hij kocht een totaal gestripte lege loods in het Westelijk havengebied, om deze loods vervolgens door werklozen geheel te laten verbouwen tot onderwijsinstelling voor de omscholing van werklozen. De verbouwing moest als het ware het eerste 'traject' zijn voor de werklozen, die zo hun eigen faciliteit bouwden waarna ze konden worden omgeschoold. Dat was althans de bedoeling. Geheel onervaren werklozen, die nooit in de bouw hadden gewerkt werden de hal ingestuurd om die te gaan verbouwen. Met alle ongelukken van dien. Een werkloze zaagde zijn duim af met een zaagmachine en er gingen meer dingen mis. O.a. door persberichten van de Bijstandsbond kwam er een inval van de gemeentelijke bouw en woning toezicht, die ter plaatse werklozen aantroffen die net bezig waren een zeer belangrijke draagmuur in de hal af te breken. Bouw en woningtoezicht sloot daarop de hal en het project. Ze schijnen later nog wel kort open te zijn gegaan, maar van het project met win -win werd na enige tijd niets meer gehoord.

Piet van der Lende




http://www.at5.nl/artikelen/174559/sp-zonnepanelen-verplicht-op-daken-werklozen-gaan-ze-neerleggen

donderdag 26 oktober 2017

Regeerakkoord? Ik geloof er geen barst van

Uit de reguliere media kon je in eerste instantie geen beoordeling destilleren van wat het regeerakkoord nou eigenlijk is. Er lekte voor publicatie van het akkoord van alles uit, maar een duidelijk beeld was er niet. Een soort geruis via de televisie en in de kranten, waarbij enkele puntjes er tamelijk willekeurig uitgepikt werden. Veel dingen eromheen werden verteld die niet belangrijk zijn. En er kwam geen echte mening naar voren over de achterliggende filosofie van het kabinet.

Of je nu de Volkskrant las of Dominique van der Heiden hoorde leuteren op de televisie, je wist nog steeds niks. En vooral rechtse politici en andere neoliberalenkwamen  aan het woord, zoals in De Wereld Draait Door.de vreselijke Barbara Baarsma, die nog meer richting het ongebreidelde kapitalisme wil. Het standpunt van de FNV - een scherpe veroordeling van het akkoord - moest ik vernemen via een email van de FNV zelf.
Frits Wester kwam in een avondvullend programma op RTL4 niet verder dan: 'de mensen hebben iets van: eerst zien dan geloven, ze weten het niet'. Hij zegt verpleegkundigen, politieagenten en zo te hebben gesproken en ook hun organisaties (?). 'Ach ja', zegt hij, 'er zijn altijd mensen die het niet genoeg vinden, de een zegt dit en de ander dat'.

Pas enige dagen na publicatie van het akkoord werd duidelijk, dat het een akkoord is dat desastreuze gevolgen zal hebben voor veel mensen in hun dagelijks leven. Geschrokken reacties van de FNV en van linkse politieke partijen maar ook van vele uitvoerende instanties en het maatschappelijk middenveld, in de gezondheidszorg, op het gebied van milieu en organisaties die opkomen voor politieke vluchtelingen of de belangen behartigen van huurders.

Gebrek aan visie op de problemen in de samenleving
In de inleiding van het akkoord geen woord over de sociale problemen die in de samenleving bestaan, zoals de bij de autonome ontwikkeling van het kapitalisme groeiende kloof tussen zeer rijk en zeer arm die moet worden tegengegaan. En de grote armoede van de daklozen, flexibele arbeidskrachten, een-ouder gezinnen, migranten, etc. Geen enkel besef spreekt uit de inleiding dat het kapitalisme op zijn minst beteugeld moet worden om die sociale problemen te lijf te gaan.
Men heeft een hekel aan tegenstellingen zegt men, we moeten alles samen doen, we moeten streven naar evenwichten, bla bla. Vervolgens worden in het akkoord een reeks van maatregelen opgesomd, waarbij opvalt, dat sommige voorstellen gedetailleerd en erg technisch zijn uitgewerkt, waaruit de grote invloed blijkt van lobbyisten en van de Haagse bureaucratie van vele topambtenaren. Natuurlijk wordt bij de samenstelling van een regeerakkoord altijd advies ingewonnen bij ambtenaren en belangenbehartigers, maar tussen de regels door komt dat in dit regeerakkoord wel heel sterk naar voren in de vele technische uitwerkingen, die de onderhandelaars waarschijnlijk zelf niet zo in hun hoofd hadden zitten.

Maatregelen
Ik ga niet alle maatregelen opsommen, maar noem die in relatie tot de bijstand. Het voornemen wordt geuit dat de gezamenlijke overheden zich de komende jaren zullen blijven inspannen voor de realisatie van de integrale aanpak, ‘dichtbij de burger’ voor mensen die het zonder ondersteuning niet redden. Middels de normeringssystematiek voor het Gemeente- en Provinciefonds komt er meer geld voor gemeenten beschikbaar. Over de inzet van deze middelen in het sociale domein worden programmatische afspraken gemaakt met gemeenten.
In het regeerakkoord wordt beschreven dat een extra inspanning is vereist om mensen in een kwetsbare positie een betere toekomst te geven. Als werken in een reguliere baan niet mogelijk is, moeten gemeenten arrangementen bieden voor beschut werk. Het budget voor activering van en dienstverlening aan mensen in een kwetsbare positie wordt verhoogd, waarmee voor 20.000 extra personen de mogelijkheid voor beschut werk ontstaat.
De extra middelen om de inzet op beschut werk te verstevigen, worden opgebracht door het instrument van loonkostensubsidies in de Participatiewet te vervangen door de mogelijkheid tot loondispensatie. Werkgevers kunnen daarmee onder het wettelijk minimumloon betalen, al naar gelang de verdiencapaciteit van de persoon in kwestie. De gemeente vult afhankelijk van de gemeentelijke inkomensvoorziening waar belanghebbende gebruik van maakt, het inkomen aan met een uitkering.
De extra arbeidsplaatsen voor beschut werk komen dus niet uit de Rijksmiddelen, maar uit de winst die de gemeenten zullen gaan maken op het tewerkstellen van bijstandsgerechtigden, gratis of onder het minimumloon. Uitbreiding van de dwangarbeid dus.

Strenger beleid
Behalve het buitenwerking stellen van de Wet op het Minimumloon voor bepaalde groepen wil de nieuwe regering afspraken over een ‘geïntegreerde aanpak’. Lees: uitvoerende instanties op het gebied van inkomen, gezondheidszorg, belastingen en hulpverleningsorganisaties moeten meer gaan samenwerken om gegevens uit te wisselen en de zaken op een bepaald persoon betrekking hebbende te coördineren, zodat je als het ware van verschillende kanten ‘in de tang’ wordt genomen.
Daarnaast wil de nieuwe regering strenger toezien op de uitvoering van bepalingen in de Participatiewet, die nu nog in veel gemeenten een dode letter zijn, omdat de gemeenten de bepalingen onuitvoerbaar achten of omdat men het er in de gemeente niet mee eens is. Het kabinet is voornemens om in gesprek te gaan met gemeenten over de wijze waarop zij uitvoering geven aan de reeds in de wet opgenomen verplichte tegenprestatie. Het lijkt erop, dat het nieuwe kabinet de gemeenten onder druk wil zetten om deze verplichte tegenprestatie in te voeren als dat nog niet het geval is. Verder wil men niet-vrijblijvende bestuurlijke afspraken maken met gemeenten over het vergroten van de beheersing van de Nederlandse taal van Nederlanders met een migratieachtergrond; anders gezegd: de voorwaarde dat je Nederlands spreekt om op de langere termijn bijstand te krijgen moet strenger worden nageleefd.
Zoals we hierboven zagen, is het wisselgeld van het nieuwe kabinet om de gemeenten tot medewerking te bewegen de inzet van wat extra financiele middelen voor de gemeenten. Nieuwkomers in Nederland krijgen het zwaar. Het kabinet wil:
-integratie met burgerschapswaarden (het zingen van het Wilhelmus en zo), en een verplicht leer- en (vrijwilligers) werktraject. Dus het werken met behoud van uitkering (dwangarbeid) dat ook al voor andere groepen bestaat, gaat in het bijzonder gelden voor nieuwkomers.
-een begeleide toegang tot de verzorgingsstaat: gemeenten innen de zorgtoeslag, huurtoeslag en bijstand gedurende de eerste 2 jaar en de nieuwkomer ontvangt deze voorzieningen en begeleiding in natura met leefgeld. Na een toetsmoment kan een statushouder die zichzelf redt op de arbeidsmarkt, eventueel eerder uitstromen. Dit betekent, dat een statushouder de eerste twee jaar geen recht heeft op gewone bijstand.

Uitholling van rechten
Er wordt nog een reeks van andere maatregelen voorgesteld om de rechten van werkenden en uitkeringsgerechtigden verder uit te hollen. Het ontslagrecht wordt versoepeld, de Wajong gaat naar beneden, de keuringen voor de WIA worden nog strenger, en de koopkracht van vooral mensen met een laag inkomen wordt uitgehold door verhoging van het lage BTW-tarief. Dat wordt zogenaamd gecompenseerd met belastingverlagingen, maar vele minima profiteren hier niet van en AOW-ers bijvoorbeeld betalen geen belasting. Dus die hebben er niks aan.
Tegenover de verdergaande verarming van velen staat de verrijking van een minderheid. Belastingtarieven gaan omlaag en de bedrijven krijgen allerlei douceurtjes, zoals de afschaffing van de dividend-belasting. Gaat hert regeerakkoord worden uitgevoerd?

Gaat het regeerakkoord worden uitgevoerd?
De VVD kon 40 jaar lang bijna onafgebroken in de regering haar neoliberale beleid uitvoeren, ook al waren ze een minderheid, omdat vooral de sociaal-democratie in de vorm van de massaorganisatie bij de vakbonden en de Partij van de Arbeid in ruil voor wat concessies dat beleid als het erop aan kwam legitimeerde. Zij verkochten het beleid aan een morrende achterban middels de sleutelposities die ze in die massa-organisaties en in de lokale bestuursorganen innamen. Op die posten hielden ze al te rigoreuze acties tegen de neoliberale regering waarvoor in de morrende achterban gepleit werd, tegen. Daarbij werden figuren als Dijsselbloem als leiders naar voren geschoven, die ook neoliberaal dachten.
Met de historische nederlaag van de Partij van de Arbeid bij de verkiezingen is deze legitimatiebasis verdwenen. De schrijvers van het regeerakkoord zijn zich er zeer van bewust dat de bereidheid van een meerderheid van de bevolking in het algemeen en van het maatschappelijk middenveld en de lagere bestuursorganen in het bijzonder om de maatregelen uit te voeren, de achilleshiel is van de nieuwe coalitie, die toch al steunt op een zeer krappe meerderheid, hoewel ze waarschijnlijk als het erop aankomt wel steun van de SGP en ander rechtse splinterpartijen zullen krijgen en misschien incidentele steun van de PVV.
Op veel plaatsen in het regeerakkoord wordt gezegd dat in overleg zal worden getreden met instituties in de samenleving. Hiervoor kwam al ter sprake, dat men bestuursakkoorden wil met de gemeenten, verenigd in de VNG. En nieuwe akkoorden met de vakbonden, milieuorganisaties en die in de gezondheidszorg. Maar het scenario dat zich voltrok tijdens het kabinet Rutte I zal in mijn ogen worden herhaald.

Mislukte onderhandelingen tijdens Rutte I
Het kabinet Rutte I was een coalitie van CDA en VVD met gedoogsteun van de PVV, net als het nieuwe kabinet met een krappe meerderheid. Ook toen ontbrak de legitimatiebasis van de sociaal-democratie gedeeltelijk. Het kabinet begon onderhandelingen met lagere bestuursorganen over een bestuursakkoord op verschillende terreinen. Deze onderhandelingen verliepen zeer moeizaam. Vooral de sociaal democraten die in veel gemeenten belangrijke bestuurlijke posities hadden, lagen dwars.
Uiteindelijk ging de VNG akkoord, met uitzondering van de toenmalige nieuwe wet Werken naar Vermogen die moest dienen als vervanging van de Wet Werk en Bijstand. Ook in deze wet werd de zogenaamde loondispensatie voorgesteld, net als de nieuwe regering nu doet, dus werken voor bijstandsgerechtigden beneden het wettelijk minimumloon.
Er was tijdens de onderhandelingen grote onenigheid over de budgetten die de lagere bestuursorganen zouden krijgen voor decentralisatie en overheveling van bevoegdheden. Pas tijdens het kabinet Rutte II, toen de Partij van de Arbeid weer in de regering zat, kon de Participatiewet worden ingevoerd, die in veel opzichten lijkt op de nooit ingevoerde Wet Werken naar Vermogen, en konden ook op andere beleidsterreinen zoals de WMO en de gezondheidszorg bestuurlijke decentralisaties worden doorgevoerd. Daarnaast kon toen een sociaal akkoord worden gesloten met de vakbeweging.

Nieuwe onderhandelingen
Nu de legitimatiebasis van de sociaal-democratie weer ontbreekt, lijkt het zeer waarschijnlijk dat het scenario van 2010/2011 zich zal herhalen. Weliswaar heeft de Partij van de Arbeid een historische nederlaag geleden, maar haar kaderleden nemen nog steeds sleutelposities in bij het maatschappelijk middenveld van vakbonden, lokale bestuursorganen, ambtenarij, milieu en organisaties op het gebied van wonen, etc. Zij zullen zich nu samen met anderen met hand en tand gaan verzetten tegen de maatregelen in het regeerakkoord. Met andere woorden: de mensen in het land, het maatschappelijk middenveld en delen van de lagere bestuursorganen zullen dit akkoord gewoon niet uitvoeren.
In dit verband zijn de gemeenteraadsverkiezingen meer dan ooit belangrijk. Het lot van het nieuwe kabinet zal deels afhangen van de krachtsverhoudingen in de gemeenten en bij de VNG die wel of niet in verzet zullen komen tegen de regeringsmaatregelen. In Amsterdam hebben Groen Links, Partij van de Arbeid en SP, dus de sociaal-democratie in de hoofdstad, al een Pact van Amsterdam gesloten, gepresenteerd op een bijeenkomst in De Balie op 22 october, waarbij ze in de aanval gaan tegen de nieuwe regering en grotere autonomie voor de regio’s eisen.
Ook de FNV lijkt op oorlogspad te willen gaan. Hoewel ze die plannen in het verleden ook hadden, toen er niets van terecht kwam, kunnen dit toch de eerste voorboden zijn van massaal maatschappelijk verzet tegen de nieuwe regering. Hoewel, in het verleden heb ik dit ook wel eens voorspeld, en toen kwam er niks van terecht omdat ik mij vergiste in de toenmalige betekenis van de oorlogsrituelen vanuit de sociaal-democratie, die altijd weer naadloos overgingen in een compromispolitiek met de neoliberalen die er bij vele sociaal-democraten tot op het bot ingebakken zit.
Maar ik hoop ook dat velen ervan doordrongen zijn dat ze deze keer de oppositie op een waarachtige manier zullen moeten voeren, en niet zoals in het verleden is gebeurd op nationaal niveau compromissen gaan sluiten, waarbij eenvoudigweg het neoliberale beleid van de afgelopen decennia wordt voortgezet. Anders wordt de PVV bij de volgende verkiezingen alleen maar weer veel groter.

Piet van der Lende

vrijdag 20 oktober 2017

Wie wil vertellen over zijn/haar ervaringen in de bijstand?

De raadsfractie van D66 in de gemeente Amsterdam wil meer inzicht in het thema ‘regelluwe bijstand’. Een hulpmiddel daarbij is het maken van een serie artikelen (portretten) van mensen in de bijstand rondom dit thema. Het doel is meer inzicht te krijgen in de problematiek, de verhalen van mensen naar voren te brengen en zo mogelijk te zoeken naar rode draden voor (aanvullende) passende oplossingen.

Ik zoek mensen in de bijstand die hun verhaal willen vertellen, al dan niet anoniem.

Opgeven bij Erik van Erp, als vrijwilliger verbonden aan een D66 raadslid.
0653735249
evanerp@xs4all.nl

gemeente Amsterdam traineert nog steeds het aanvragen van bijzondere bijstand


Mensen met een minimuminkomen die naar het stadsdeelkantoor gaan om bij de WPI loketten een formulier voor het aanvragen van bijzondere bijstand  op te halen krijgen te horen dat die daar niet worden verstrekt. Je moet bellen naar het call center van WPI en dan beslissen ze of je het formulier krijgt toegestuurd. Je krijgt het alleen toegestuurd als ze bij het call center denken, dat je in aanmerking komt. Er is dus een hele categorie mensen die telefonisch worden afgewimpeld als ze bijzondere bijstand willen aanvragen op basis van summiere mondelinge telefonische informatie. De zorgvuldige beoordeling in individuele gevallen is ver te zoeken.  Je krijgt  eenvoudigweg geen formulier. Dit is een zeer laakbare gang van zaken en in strijd met de wet. Dit is al jaren aan de gang. Overeenkomstig de Algemene Wet Bestuursrecht (AWB) moet de gemeente een aanvraag in behandeling nemen en een beschikking toesturen met de beslissing wel of niet toewijzen. Wordt het afgewezen dan staan bezwaar en beroepsprocedures open en kun je het eventueel voorleggen aan de rechter. Door de werkwijze van WPI worden deze rechten van de burger in strijd met de AWB met voeten getreden. De Bijstandsbond wil dat formulieren worden toegestuurd als iemand daar om vraagt en dat aanvragen voor bijzondere bijstand in behandeling worden genomen en dat de formulieren bij het stadsdeelkantoor verkrijgbaar zijn.

donderdag 12 oktober 2017

Na sluiting van omstreden dwangarbeidcentrum opent de gemeente Amsterdam nieuwe gratis werken-plekken

In het verleden moesten baanlozen in het dwangarbeidcentrum van stichting Herstelling en de gemeente Amsterdam aan de Laarderhoogtweg werken met behoud van uitkering. Over de dwangarbeid in dat centrum is veel te doen geweest. De Bijstandsbond en het actiecomité Dwangarbeid Nee hebben veel misstanden aan de kaak gesteld. Bijstandsgerechtigden werkten er soms jaren zonder contract en zonder dat ze wisten hoe lang de dwangarbeid nog zou gaan duren. Het regende kortingen op hun uitkering: bij het minste of geringste werden ze gestraft. Uit een onderzoek van het actiecomité bleek dat de dwangarbeiders niets leerden en ook nog eens werden gediscrimineerd en gekoeioneerd. Onderzoek van de gemeentelijke integriteitsdienst wees uit dat er corruptie, diefstal en andere illegale activiteiten plaatsvonden door personeelsleden die de baanlozen moesten begeleiden.

Het centrum aan de Laarderhoogtweg werd gesloten. Daarvoor in de plaats moest een nieuw centrum komen, aan de Van der Madeweg, waarbij de “stages” die in het centrum aan de Laarderhoogtweg bestonden voortaan in kleinere vestigingen in de buurten uitgevoerd zouden moeten gaan worden. Er zijn nu vestigingen in Noord, Zuid, Centrum/Oost en Zuid-Oost en ook nog steeds in het Amsterdamse Bos. Het centrum in Zuid-Oost aan de Van der Madeweg is behalve een buurtcentrum ook het hoofdcentrum, waar werkzaamheden kunnen worden uitgevoerd met machines die op de andere locaties niet aanwezig zijn. De overkoepelende term van dit nieuwe beleid luidt “Amsterdam Werkt!”. De gemeente heeft de banden met stichting Herstelling inmiddels verbroken. Het gebouw van het gehate dwangarbeidcentrum aan de Laarderhoogtweg is zelfs gesloopt.

Een “stage” in de nieuwe gratis werk-centra duurt maximaal een half jaar. Het mag geen jaren meer gaan duren. Maar de inhoud van de “stages” en veel van de voorwaarden lijken nog steeds hetzelfde als vroeger. Baanlozen kunnen werken in de bouw en de techniek, groen en onderhoud, horeca en facilitair. In de bouw en techniek kunnen ze bijvoorbeeld onderhoudsklussen uitvoeren of fietsen opknappen. Bij groen en onderhoud gaat het om het herstellen van straten tot het snoeien van struiken en bomen, ook in het Amsterdamse Bos. Ook de organisatie van de centra lijkt op die van het gehate dwangarbeidcentrum aan de Laarderhoogtweg. Er zijn nog steeds “werkmeesters” die de baanlozen moeten begeleiden. De nieuwe organisatie mag dan in sommige opzichten lijken op de oude, bij de Bijstandsbond komen tot nu toe weinig klachten meer binnen over de centra. Wellicht komt dat omdat de nieuwe centra nog in de opstartfase verkeren en er nog niet zoveel deelnemers zijn. Wij gaan ze in ieder geval met argusogen volgen.

Charme-offensief

Op maandag 16 oktober vindt van 15:00 tot 17:00 uur de officiële opening plaats van het hoofdcentrum aan de Van der Madeweg 26, aldus een wel erg feestelijk uitziend affiche met de belofte van patat, ijs, foodtrucks, muziek “en nog meer”. De opening wordt verricht door SP-wethouder Arjan Vliegenthart, die eerder flink onder vuur kwam te liggen vanwege het inmiddels gesloopte dwangarbeidcentrum. De activiteit op 16 oktober lijkt onderdeel te zijn van een charme-offensief waarmee de gemeente haar slechte naam op het gebied van dwangarbeid wil wegnemen. Diverse Bijstandsbond-medewerkers gaan ter plekke eens een kijkje nemen om te onderzoeken of de deelnemers aan het project ook zo gecharmeerd zijn van de nieuwe organisatie. De medewerkers nodigen baanlozen bovendien uit om eens langs te komen op het Bijstandsbond-kantoor. De koffie staat klaar op de Da Costakade 162 in Amsterdam.

Piet van der Lende

Het hele affiche.

zondag 8 oktober 2017

Het bereiken van de AOW -gerechtigde leeftijd en de gunstige gevolgen in de vorm van een belastingvoordeel.


Veel mensen doen ieder jaar geen belasting aangifte, omdat ze geen uitnodiging van
de belastingdienst krijgen en geen aftrekposten hebben. Het betreft met name mensen met
een bijstandsuitkering of een arbeidsongeschiktheidsuitkering of mensen met een laag inkomen uit arbeid. Hierdoor kunnen ze bij het bereiken van de AOW – gerechtigde leeftijd
veel geld mislopen. Het gaat met name om alleenstaanden.

Wanneer je de AOW – gerechtigde leeftijd bereikt ga je in een lager belastingtarief vallen en
heb je recht op de ouderenkorting en de alleenstaande ouderenkorting over het hele jaar.
Dit betekent dat hoe later in het jaar je de AOW leeftijd bereikt hoe gunstiger het voor je is.
Wanneer je bijvoorbeeld op 31 januari de AOW leeftijd bereikt, gaat het om een belasting
teruggave van ongeveer 125 euro en wanneer je op 30 november de AOW leeftijd bereikt om
een voordeel van iets meer dan 1400 euro. Dit zijn enkele voorbeelden uit de praktijk.

Dus doe een proefberekening of laat dat door een ander doen om te kijken hoeveel belasting je terug kan krijgen bij het behalen van de AOW – gerechtigde leeftijd. Wanneer je in 2012
AOW – gerechtigd werd kun je nog tot 31 december belasting aangifte doen. Wanneer je
in 2013, 2014, 2015 of 2016 AOW – gerechtigd bent geworden heb je uiteraard wat meer tijd.

Zelfs wanneer je tot 5 jaar voor 2012 AOW – gerechtigd bent geworden dan kan je nog steeds
profiteren van het belastingvoordeel door middel van een verzoek tot Ambtshalve herziening.
Het moet dan wel om een redelijk belang gaan, daar bedoelt de belastingdienst mee dat het wel om een belasting teruggaaf van minimaal 500 euro moet gaan.

Lukt het niet om zelf een proefberekening te maken en alsnog aangifte te doen dan kun je gratis terecht bij de Bijstandsbond.

Tegenwoordig wordt er veel gebruik gemaakt van een digitale aangifte via de site van de
belastingdienst. Hiervoor heb je een DigiDe nodig. Gelukkig kan je nog steeds via een
biljet op papier aangifte doen. Dit papieren biljet kan je telefonisch bestellen. ( 0800 0543 )
Let wel bij het invullen van het biljet op vraag 36 a, waar je als je alleenstaande bent en je
dus recht hebt op de alleenstaande ouderenkorting deze vraag met ja aankruist.