maandag 20 november 2006

Stilte-actie tegen verarming in Den Haag

In Den Haag is recentelijke een stilteactie begonnen tegen de armoede in Nederland vanuit het motto dat alles is gezegd en geschreven maar dat in stilte vele mensen moeten zien rond te komen. Daarom wordt er voorlopig elke derde dinsdag van de maand om 13.00 uur op het Plein Den Haag door een aantal mensen verzameld die in stilte een kring vormen bij de Tweede Kamer. De actie is gestart vanuit een aantal mensen die al heel lang betrokken zijn bij de anti-armoede beweging. Herkenning: het dragen van iets wits, het dragen van een bord met daarop aandacht voor datgene wat we niet meer willen uitschreeuwen. Nu zijn we op zoeken naar bondgenootschappen lokaal en nationaal: mensen die hierbij betrokken willen zijn bij dit kleinschalige initiatief dat de aandacht blijvend wil laten gaan naar de armoede. Graag zou ik van jullie weten wat jullie hierin zouden kunnen en willen betekenen, bijv. verspreiden van info over netwerk of andere ideeen. Alvast bedankt voor de reactie,
Met vriendelijke groet,


Hildegard van der Heyden
Stek- voor stad en kerk
Parkstraat 32
Postbus 371 2501 CJ Den Haag
website: www.steknet.nl e-mail: info@steknet.nl tel. 070-3181616
fax. 070-3181600


vrijdag 13 oktober 2006

Stop de herkeuringen
Ik wil u hierbij alvast uitnodigen voor vrijdag 27 oktober; Op deze dag mede-organiseert comité "stop de herkeuringen" in etablissement "Boerke Mutsaerts" te Tilburg van 14-16 uur een politiek forum waarin landelijke politieke kopstukken als Gerda Verburg (CDA), Ineke van Gent (Groen Links) Jan de WIt (SP, Luuk BLom (PvdA) en Bert Bakker (D66) zullen discussieren over het gekozen thema "werken aan een gezond inkomen".
De dag wordt gepresenteerd door Sjaak Bral en bevat ook nog een facultatief ochtendprograma; mocht u meer info benodigen, u heeft mijn gegevens.
Met vriendelijke groet,
Mw. Drs. PMP Meese (Petra)
030 6043869

donderdag 5 oktober 2006

Vrij nietszeggende uitspraak van de civiele rechter in het kort geding over de huisbezoeken

Civiele rechter zegt eigenlijk alleen maar: ik ga niet op de stoel van de bestuursrechter zitten. Procedures bij Centrale Raad van Beroep lopen door

De Vereniging Bijstandsbond Amsterdam valt drie dingen op in de uitspraak.

1. De rechter zegt eigenlijk, wanneer je als individu (er waren alleen maar individuele eisers) van mening bent dat je door de gemeente bij een besluit van die gemeente onrechtvaardig behandeld wordt dan moet je bij de bestuursrechter zijn en niet bij mij.
2. Dat de rechter niet op de stoel van de bestuursrechter gaat zitten, blijkt ook uit het feit, dat de civiele rechter -aangezien daar nog geen uitspraken over bestaan van de Centrale raad van beroep- niks wil zeggen over onaangekondigde huisbezoeken zonder aanleiding bij mensen die een uitkering AANVRAGEN. Hij stelt eenvoudigweg aan te nemen dat het om huisbezoeken bij mensen met lopende uitkeringen gaat want daar is jurisprudentie over van de bestuursrechter, die de civiele rechter eenvoudigweg herhaalt. Maar ook daarin stelt hij zich voorwaardelijk op want hij verklaart nadrukkelijk in een adem dat er BIJ DIT KORT GEDING aangenomen moet worden dat de uitspraak van de bestuursrechter, dat er voldoende wettelijke basis is voor de huisbezoeken juist is. Met andere woorden, in het kader van een civiel kort geding ontbreken de mogelijkheden om de zaak uitvoerig te bestuderen.
3. De advocaat van de staat heeft ongelijk wanneer hij stelt, dat er niet via een civiel kort geding geeist kan worden dat de staat een aanwijzing geeft aan gemeenten op grond van artikel 76 WWB, de bevoegdheid van de minister om de gemeente een aanwijzing te geven. Tegen dit artikel staat geen bestuursrechtelijke weg open. En er moet in ons rechtssysteem altijd een rechter kunnen zijn, waarop je als burger een beroep doet, er moet een rechtsgang open staan, dus terecht dat van het middel civiel kort geding gebruik gemaakt wordt als het gaat om dit artikel. Vervolgens wijst hij in dit specifieke geval de eisen waarin gevraagd wordt om een aanwijzing af waarvoor de rechter een nadere motivatie geeft.

Er is met deze uitspraak geen man overboord. De procedures bij de bestuurlijke rechter gaan gewoon door. Binnenkort dient de eerste zaak bij de Centrale Raad van beroep over een aanvrager van een uitkering die een huisbezoek heeft geweigerd. Dit is een vrij zuivere zaak, waarin de Centrale Raad hopelijk haar mening zal geven of-wat geldt voor mensen met een lopende uitkering- ook mensen die een uitkering aanvragen in eerste instantie een huisbezoek mogen weigeren.

Voor meer informatie:
Piet van der Lende
020-6181815

Voldoende wettelijke basis voor huisbezoeken in verband met bijstandsuitkering

’s-Gravenhage, 4 oktober 2006 – De voorzieningenrechter van de rechtbank ’s-Gravenhage heeft uitspraak gedaan in het kort geding dat 79 personen hadden aangespannen tegen de Staat en diverse gemeenten, waaronder de gemeenten Amsterdam, ’s-Gravenhage, Utrecht en Rotterdam. Het kort geding betrof (onaangekondigde) huisbezoeken die de gemeenten afleggen bij personen die een bijstandsuitkering ontvangen of aanvragen. De eisers vorderden onder meer een verbod op die huisbezoeken en een schadevergoeding van € 2.000,-- per persoon.

De voorzieningenrechter is tot de conclusie gekomen dat de eisers deels niet-ontvankelijk zijn in hun vorderingen en dat deze vorderingen deels niet toewijsbaar zijn. Hij heeft daarom de gevraagde voorzieningen geweigerd.

Anders dan de eisers is de voorzieningenrechter in het bijzonder van oordeel dat er voor de huisbezoeken een wettelijke basis bestaat, die wordt gevormd door de artikelen 17 en 53a van de Wet werk en bijstand. Verder heeft hij onder meer overwogen dat er, kort gezegd, voldoende (bestuursrechtelijke) rechtsbescherming bestaat voor personen die nadelige gevolgen zouden hebben ondervonden van de huisbezoeken. Daarom is voor een maatregel in een civiel kort geding geen plaats.

De uitspraak is te vinden op
http://www.rechtspraak.nl/Actualiteiten/Voldoende+wettelijke+basis+voor+huisbezoeken+in+verband+met+bijstandsuitkering.htm

LJ NummerAY9352

FNV Brussel gaat in samenwerking met FNV Bondgenoten de achterban raadplegen over een sociaal Europa ter voorbereiding van het congres van de Europese vakbeweging in mei 2007.

Onderstaande tekst komt uit de nieuwsbrief van de FNV Brussel. Er wordt erkend dat de afwijzing van de grondwet de roep om een sociaal Europa heeft bevorderd.

Ontwikkeling sociaal model in Europa

Met het verwerpen van de Europese Grondwet door zowel de Franse als de
Nederlandse bevolking is de roep naar de sociale ontwikkeling van Europa
een stuk groter geworden. Met name uit de politiek linkse hoek en
maatschappelijke organisaties is de idee ontstaan om naast de
economische ontwikkeling binnen de Europese Unie nadrukkelijk meer
aandacht te gaan besteden aan de sociale ontwikkeling. Ook binnen het
Europees Parlement is voorzichtig begonnen met de discussie over de
verdere ontwikkeling van een sociaal Europa. Begin september is een
tekst aangenomen waarin wordt benadrukt dat de reeds aanwezige sociale
normen verstrekt dienen te worden. Men denkt dan aan waarden rond
gelijkheid, solidariteit, eigen rechten en verantwoordelijkheden en
non-discriminatie. Het Europees Parlement benadrukt ook dat er evenveel
aandacht besteed moet worden aan zowel de economische poot van de
Lissabondriehoek als aan de sociale en ecologische poot. De driehoek
dient in evenwicht te zijn. In de tekst zelf worden nog veel meer
aanbevelingen gedaan, maar lees daarvoor de tekst zelf via onderstaande
link.

De FNV is bijzonder verheugd dat het sociale model van Europa weer op de
agenda wordt geplaatst. We plaatsen wel vraagtekens bij de
daadwerkelijke politieke betekenis van deze tekst, maar er is weer
dynamiek. Dat is ook nodig, immers wij zien de afwijzing van de Europese
Grondwet in eigen land ook als een signaal dat Europa niet alleen maar
door kan ontwikkelen in de richting van een vrije markteconomie waarbij
sociale en ecologische principes ondergeschikt worden gemaakt. FNV
Brussel heeft daarom ook in samenwerking met FNV Bondgenoten een plan
ontwikkeld om met de eigen achterban te praten over de verdere
ontwikkeling van een Sociaal Europa. Deze gesprekken zullen wat ons
betreft op een interactieve en verrassende wijze gaan plaatsvinden. Deze
achterbanraadpleging is volgens ook noodzakelijk om op het aanstaande
congres van de Europese Vakbeweging (EVV) in Sevilla in mei 2007 goed
beslagen ten ijs te kunnen komen.
Zie voor de resolutie van het Europees parlement:
http://www.europarl.europa.eu/sides/getDoc.do?Type=TA&Reference=P6-TA-2006-0340&language=NL

donderdag 21 september 2006

Documentaire over armoede werpt haar schaduwen vooruit

In de tweedelige documentaire De Cirkel van Armoede krijgt de problematiek van de toenemende armoede in Nederland een menselijk gezicht. De documentaire is gemaakt door Zuidenwind Producties en de documentaire wordt uitgezonden door de NCRV, waarschijnlijk op 4 en 11 december. Maar 100% zeker is dit niet. Het kunnen ook andere datums worden. In de documentaire komt het bureaucratisch functioneren van instellingen als de Dienst Werk en Inkomen en het CWI keihard aan bod. De manier waarop mensen daardoor in moeilijkheden komen komt duidelijk naar voren. Het is waarschijnlijk dat de tweedelige documentaire veel stof zal doen opwaaien. Er zijn onderhandelingen gaande om de documentaries in premiere te laten gaan op het Idfa festival in Amsterdam, nog voor de uitzending op televisie.
Hieronder een tekst van de website die over de film. De website heeft als adres: http://www.armoedefilm.nl

Tekst van de website:

We concentreren ons in deze documentaire op de thematiek van schuld en armoede. Deze twee begrippen zijn de laatste jaren meer en meer met elkaar verweven geraakt. Steeds meer mensen hebben zich in de schulden gestoken en zijn daardoor in de problemen gekomen met als gevolg dat ze uiteindelijk min of meer in armoede moeten leven. Anderzijds hebben mensen zich in de schulden gestoken omdat ze al lange tijd van een zeer gering inkomen moesten leven en dat voor hen een manier was om toch een aantal noodzakelijke goederen aan te schaffen, met als uiteindelijke gevolg dat ze nog dieper in de problemen zijn geraakt.
In de documentaire staat Celine Barnwel centraal. Deze jonge alleenstaande moeder van twee kleine kinderen is van Surinaamse afkomst en leeft van een WAO-uitkering die als gevolg van een herkeuring op de tocht staat. Nog niet lang geleden werd ze met huisuitzetting bedreigd omdat ze onder andere een huurschuld heeft. Dat gevaar lijkt voorlopig afgewend. Om te zorgen dat er voldoende eten op tafel komt haalt ze elke week een pakket bij de door de kerken in Amsterdam Zuidoost opgezette voedselbank.

Celine is niet alleen iemand die moet zien te overleven temidden van armoede en schulden maar ze zet zich ook in voor haar lotgenoten. Ze werkt als vrijwilligster bij het Service Platform in Amsterdam. Het Service Platform Amsterdam is een particuliere instelling die zich inzet voor mensen die als gevolg van oplopende schulden in steeds grotere problemen terecht komen.

In deel 1 van de documentaire volgen we Celine en haar collega John Walter tijdens hun werkzaamheden als vrijwilliger bij het service platform Amsterdam.

Via de cliënten die zich bij Celine en John melden wordt de kijker geconfronteerd met de actuele armoede en schuldenproblematiek. We ervaren hoe mensen als het ware vermalen worden door de bureaucratie en papiermolen waar ze mee te maken hebben. We voelen in de gesprekken die Celine en John met de cliënten hebben ook de psychische druk die veel mensen hebben als gevolg van hun leven in armoede. Sommige cliënten zijn zichtbaar in paniek, halen hun problemen door elkaar, piekeren aan de lopende band en lijken de grip op hun situatie verloren te hebben.
In deel 2 staat vooral het persoonlijke leven van Celine centraal. We zien de strijd die Celine voert om psychisch overeind te blijven en ervaren hoe het haar lukt om vanuit een moeilijke situatie toch een positieve draai aan haar leven te geven. Via Celine krijgt de kijker een dieper inzicht in de persoonlijke consequenties die armoede en schuld met zich meebrengen.

De dubbelheid van Celine’s situatie wordt in de documentaire op pijnlijk wijze voelbaar. Terwijl ze zich inzet voor cliënten wordt de kijker getroffen door haar betrokkenheid, humor en zelfverzekerdheid.
In haar persoonlijke leven voelen we de onderhuidse twijfel. We horen Celine malen, twijfelen en piekeren. Tegenover haar kinderen en familieleden worden haar schaamte en schuldgevoelens zichtbaar en in het contact dat ze heeft met de instanties die over haar uitkering beslissen komen haar onzekerheid en gevoelens van machteloosheid tot uiting.

dinsdag 19 september 2006

Demonstratie morgen tegen verarming in Nederland

‘Nederland werkt’ een gotspe

Het motto van dit kabinet vlak voor de verkiezingen is ‘Nederland werkt’. Je kunt dit wel het gotspe van de eeuw noemen. Juichend vertelt premier Balkenende dat het aantal uitkeringsgerechtigden ten opzichte van 2003 met 235.000 is afgenomen. Het aantal bijstandsgerechtigden, WAO-ers en WW-ers is verminderd. Hij vergeet erbij te zeggen dat de afgelopen twee jaar het aantal zieke werknemers met eenzelfde aantal is gegroeid. Er heeft wat aantallen uitkeringsgerechtigden, Vutters e.d. betreft hooguit een verschuiving plaatsgevonden van de ene categorie naar de andere. Er is eenvoudigweg sprake van voortdurende massa-werkloosheid. Tegelijkertijd staan veel werkenden omdat de werkgevers een hoge arbeidsproductiviteit eisen onder een onaanvaardbare, ziekteverzuim bevorderende druk. Het kabinet doet niets aan deze paradox. De ongeveer 1 miljoen werklozen in dit land zullen wel niks kunnen met de mededeling ‘Nederland werkt’. Een schrale troost is dat ze in het kader van de deregulering voortaan zonder visakte mogen gaan vissen. De toename van het aantal banen nu er weer sprake is van economische groei is onvoldoende om iedereen aan betaald werk te helpen. De laagbetaalde banen die er de afgelopen tijd bijgekomen zijn bieden voor velen geen soelaas om uit de armoede te komen. De regering zet in op nog meer lastenverlichting voor bedrijven en qua koopkracht gaan vele groepen er niet of nauwelijks op vooruit, terwijl ze jaren hebben ingeleverd. Je zou kunnen zeggen dat de regering Balkenende de economie de afgelopen jaren eerder heeft afgeknepen dan gestimuleerd en Nederland is een van de laatste West-Europese landen die er weer een beetje bovenop komt in het kielzog van de aantrekkende internationale economie. Mooie woorden wijdde Balkenende op zijn persconferentie naar aanleiding van de troonrede aan de mensen die ‘de schouders eronder gezet’ hebben en aan de sociale partners, overheid, werknemersorganisaties en werkgevers, die zich verantwoordelijk en solidair getoond zouden hebben jegens de samenleving. Naast de regering laten de werkgevers zich echter weinig gelegen liggen aan de bestrijding van de verarming en werkloosheid in ons land. MKB Nederland maakte in juli in een persbericht bekend, dat werkgevers in die sector geen gedeeltelijk gehandicapten in dienst kunnen nemen. Zij verklaarden met zoveel woorden dat de overheid het zal moeten betalen en dat ze niet bereid zijn te investeren in deze mensen. Onlangs werd bekend, dat 60% van de werkgevers geen (personeels) beleid heeft waar het gaat om de vergrijzing. Het Centraal Bureau voor de Statistiek rekende onlangs dan ook voor, dat steeds meer gehandicapten die nu vaak nog werk hebben, langs de kant blijven staan en dat de arbeidsparticipatie in de groep gehandicapten afneemt. In plaats van uitverkoop van de publieke diensten, privatisering en verzelfstandiging van instellingen en verkiezingspropaganda om de mensen zand in de ogen te strooien zal er werkelijk geinvesteerd moeten worden in mensen: eerste prioriteit moet worden gegeven aan armoedebestrijding, koopkrachtherstel voor gezinnen en investeringen in onderwijs, zorg, ouderenbeleid en veiligheid.

Morgen, en daarna maandelijks, om 13.00 gaan we in Den Haag op het Plein demonstreren, vanuit verschillende invalshoeken, om de verarming in Nederland aan de kaak te stellen.

Bijstandsbond Amsterdam

zaterdag 9 september 2006

Aanvulling op het bericht van advocaat Kuijper over de huisbezoeken

Het bericht op de mailinglijst van advocaat Kuijper heeft wat misverstanden opgeroepen. Daarom hieronder een bericht dat 08-09-2006 in Het Parool is geplaatst. Daaruit blijkt ook, dat het feit dat er een aanleiding moet zijn voor een huisbezoek bij mensen met een lopende uitkering al jaren vaste jurisprudentie is. Dit is ook de reden waarom- zoals de gemeenteadvocaat in Amsterdam ook heeft geadviseerd- mensen met een lopende uitkering -als er geen aanleiding is- de eerste maal een huisbezoek mogen weigeren. Ook het feit dat de hoogste rechter al een uitspraak in dezen heeft gedaan, voorzover mijn informatie strekt, maakt nog meer uitspraken van lagere rechters de zaak niet sterker of zwakker lijkt mij. Nader contact met meneer Kuijper heeft mij geleerd, dat er wel degelijk nieuwe dingen in de uitspraak staan, nl dat de meervoudige kamer meerdere voorwaarden stelt wil er voldaan zijn aan het principe: de betrokkene heeft toestemming gegeven. Maar ik heb de uitspraak zelf nog niet gelezen (wordt mij toegestuurd) nader bericht volgt.

Piet van der Lende

'Huisbezoek niet zomaar
Er moet een bijzondere aanleiding zijn

TON DAMEN

AMSTERDAM - Opnieuw heeft de rechter bepaald dat een on­aangekondigd 'standaard huis­bezoek' door opsporingsambte­naren die naar bijstandsfraude zoeken, niet toegestaan is. Zo'n bezoek is onrechtmatig als er geen bijzondere aanleiding is.
Dit bepaalde deze week de meer­voudige kamer van de sector be­stuursrecht van de Amsterdamse rechtbank. Advocaat Peter Kuijper, die een collectieve actie van uitke­ringsgerechtigden tegen de ge­meente en de staat voorbereidt, spreekt van een 'belangrijke door­braak'. "Dit werkt door in de juris­prudentie," zei Kuijper gisteren. "De rechter heeft het nu al een aan­tal keer verboden. Hoe meer uit­spraken er liggen die zeggen dat huisbezoeken niet mogen, des te groter de kans wordt dat de rechter het straks in zijn algemeenheid verbiedt."
Aanleiding is een geschil over het intrekken van een bijstandsuitke­ring van een Amsterdammer door de Dienstwerk en Inkomen (DWI) in Amsterdam, nadat controle-ambtenaren van de dienst een re­gulier huisbezoek hadden ge­bracht
Daarbij worden uitkerings­ gerechtigden gecontroleerd door onverwachte bezoeken van ambte­naren aan huis, ook als er geen con­crete verdenking van fraude be­staat. De rechter heeft nu opnieuw in een individueel geval bepaald dat het huisbezoek niet is toegestaan, zonder daarmee nog een uitspraak te doen over alle gevallen en het be­leid van wethouder Ahmed Abou-taleb.
De ambtenaren van DWI troffen bij de door hun bij wijze van steek­proef bezochte cliënt op 6 januari dit jaar veel meer softdrugs aan dan is toegestaan. Daaruit concludeer­den zij dat de bij stands ontvanger bijverdiende met handel in drugs en besloten daarop de uitkering stop te zetten.
Volgens de bewoner heeft hij de controleurs van DWI geen toe­stemming gegeven om de woning binnen te gaan en het huis te door­zoeken. Dit is wel een van de voor­waarden van de huisbezoeken, al mag de ambtenaar wel de uitkering stopzetten als de bewoner geen toestemming geeft en onvoldoende l meewerkt met de ambtenaren.
De rechter bepaalde dat er bij­zondere aanleiding moet zijn om bij iemand met een uitkering een bezoek af te leggen. Is die er nieti dan is een dergelijke inbreuk op de privacy niet te rechtvaardigen.


vrijdag 8 september 2006

Bericht van advocaat Kuijper. 08-09-2006 verschijnt een artikel in Het Parool. Nader bericht op deze mailinglijst volgt.

Met de uitspraak van de Meervoudige Kamer van de Rechtbank Amsterdam, sector bestuusrecht, van 7 september 2006 is een belangrijke vooruitgang geboekt. De Rechtbank heeft geoordeeld dat in het algemeen een onaangekondigd huisbezoek zonder bijzondere aanleiding bij een lopende (bijstands-)uitkering niet is toegestaan.
De zaak betrof de intrekking van een bijstandsuitkering met terugwerkende kracht na de vondst van een aanzienlijke hoeveel-heid softdrugs in de woning van betrokkene in januari van dit jaar. In het kader van het 'Klant in Beeld'-project hadden controleurs van de gemeente zonder dat er sprake was van een concrete en specifieke aanleiding een huisbezoek afgelegd. Eén en ander betrof een steekproef op basis van een niet gerichte selectie uit de controlegroep. Volgens de bewoner hadden de controleurs van de Dienst Werk en Inkomen (DWI) geen toestemming van hem gekregen om zijn woning binnen te gaan en te doorzoeken.
De rechtbank heeft geoordeeld dat er een bijzondere aanleiding moet zijn om bij iemand met een lopende uitkering een onaangekondigd huisbezoek af te leggen. Als die aanleiding, zoals in deze zaak, er niet is, valt zo’n inbreuk op de privacy niet te rechtvaardigen. De rechtbank gaat niet akkoord met een huisbezoek bij wijze van steekproef. Ook niet om misbruik van gemeenschapsgeld tegen te gaan. De rechtbank laat de vondst van de drugs dan ook buiten beschouwing.
B&W hadden aangevoerd dat de bewoner wel toestemming had gegeven voor het binnentreden van de woning. Volgens de rechtbank maakt de toestemming van de bewoner echter geen enkel verschil voor de inbreuk op de privacy. Bovendien zijn B&W er niet in geslaagd aannemelijk te maken dat die toestemming in dit geval ook was gegeven. Voor het antwoord op de vraag, of de gemeente kan bewijzen dat er toestemming is verleend is het uitdelen van een folder en het noemen van het doel van het huisbezoek niet voldoende. De meervoudige kamer formuleert zwaardere eisen. Dit is ook van belang voor de huidige huisbezoeken.
Vanzelfsprekend heeft deze uitspraak grote gevolgen voor niet alleen de collectieve actie van 15 september aanstaande (zitting 11:00 uur in het Paleis van Justitie te Den Haag, Prins Clauslaan 60), maar voor de sociale zekerheid in zijn geheel.
Hoewel deze uitspraak over een lopende uitkering gaat, zal het wellicht ook gevolgen hebben voor aanvragers van een uitkering. Je kunt je afvragen of gezien de overwegingen van de meervoudige kamer, die we nog zullen vermelden, een standaard huisbezoek bij aanvragers van een uitkering-zonder enige aanleiding- dan wel is toegestaan.

donderdag 7 september 2006

Geld kost geld: pardon?

Door Hans de Bruin

Ik verdien elke maand wat centen, zoals veel andere mensen. Nou kan ik dat thuis bijvoorbeeld in die ouwe sok bewaren, wat maakt het uit, maar op een gegeven moment in de geschiedenis kwam er iemand die zei: joh als je dat geld bij mij in bewaring geeft dan krijg je wat rente. En zo werd de bank geboren.
Ik heb altijd begrepen dat banken geld verdienen aan het feit dat ik al m'n geld dat ik niet direct nodig heb op een bankrekening laat zetten. Maar nou lees ik gisteren tot m'n verbazing dat het ze geld kost: pardon???

Vuile zakkenvullers! Nee we hebben liever dat u in de winkel pint. Maar dat kost wel 0,20 extra als er onder de 5 of 10 euro wordt gepind. Hoezo extra? Korting zal je bedoelen. Nee nu beklagen de banken zich er over dat mensen nog steeds teveel met cash geld betalen. En al die comsumptieve transacties kosten wel 23 miljoen euro op 4 miljard aan opbrengsten. Au!

Maar wat is het banksysteem eigenlijk? Nou wat ik hierboven beschreef. De banken bewaren mijn geld onder de voorwaarde dat ik er altijd bij kan als ik iets moet betalen en ik kreeg er wat rente voor terug. Dat was toch een redelijke tegenvoorwaarde. En zij kunnen dat geld ondertussen beleggen en vangen er rente voor en natuurlijk meer rente dan ze aan ons betalen. Maar nee eigenlijk mogen we nu niets meer kopen, want dan moeten de banken een geldtransactie verrichten en die kost geld. Liefst blijven ze er met hun dikke reet bovenop zitten en krijg je het nooit meer terug.

De afgelopen jaren zijn de banken driftig bezig om het hele systeem volledig naar hun hand te zetten onder het motto dat je blij moet zijn dat zij jouw geld voor jou willen bewaren. Op een normale rekening krijg je al geen rente meer terug, ze houden je geld liefst dagen achter als je een overboeking doet (de banken verdienen alleen al 60 miljoen door het zogenaamde 'valuteren' : het een tijdje langer vasthouden van geld bij een overschrijving), je moet betalen voor je afschriften en nou moeten we zeker ook nog gaan betalen voor het feit dat je uberhaupt je eigen geld durft uit geven. Want dat kost geld! Ja dank je de koekoek. Zakendoen kost altijd geld. Om winst te maken moet je wel iets doen: kosten maken heet dat.
En ja ik snap ook wel dat het ideale bedrijf alleen maar winst maakt en geen kosten heeft. En de banken benaderen dat model langzamerhand aardig. Maar waarom pikken we dit maar steeds weer opnieuw? Het wordt tijd om al ons geld van die banken af te halen en gewoon weer in die ouwe sok te stoppen.

bron: www.konfrontatie.nl

maandag 4 september 2006

E-mailactie 'Stop de korting op de huurtoeslag'

Beste mensen,

Wilt u dat de korting op de huurtoeslag wordt teruggedraaid, laat dat weten aan de Tweede Kamer. Doe mee met onze kaartenactie 'Stop de korting op de huurtoeslag'. Met ingang van 1 juli krijgen huurtoeslagontvangers weer minder huurtoeslag. Zij moeten van nog minder geld zien rond te komen dan vorig jaar. Huurtoeslagontvangers worden nu maar liefst met 17,05 euro per maand gekort. Dat is veel geld, als je van minder dan 200 euro per maand moet rondkomen. Het sociale leed dat deze bezuiniging veroorzaakt is immens, maar dat wordt niet gezien. De politiek realiseert zich niet hoe deze bezuiniging in de praktijk uitwerkt. Daarom willen wij de Tweede Kamer kort na prinsjesdag confronteren met die gevolgen en vragen om de korting op de huurtoeslag terug te draaien. Dat doen wij met een kaartenactie.

Klik om mee te doen op:

http://www.woonbond.nl/pagina.php?file=kaartenactie_huurtoeslag.pgn

Als dit linkje niet werkt, kunt u de kaart ook vinden op www.houdhurenbetaalbaar.nl

Vindt u het belangrijk dat de korting op de huurtoeslag wordt gestopt, stuur deze e-mail dan ook door naar uw vrienden, buren, bekenden en collega's. Schroom niet om deze actie onder hun aandacht te brengen. Alleen als duizenden mensen meedoen, hebben we kans van slagen.

De kaarten worden in de week na Prinsjesdag aangeboden aan de Tweede Kamer, op het moment dat die de nieuw rijksbegroting gaat bespreken. Dan kunnen de fractievoorzitters, de belangrijkste woordvoerders van de politieke partijen, daar hun commentaar op geven. De actie wordt getrokken door een groot aantal maatschappelijke organisaties, die allemaal willen dat de korting op de huurtoeslag ongedaan wordt gemaakt.

met vriendelijke groet,
namens de Nederlandse Woonbond,

Mária van Veen,
algemeen directeur.

De maatschappelijke organisaties zijn: Chronisch zieken en Gehandicaptenraad DAB (De Andere Beweging) Federatie Gemeenschappelijk Wonen FNV Huurdersvereniging Amsterdam Keer het Tij LOC (Landelijke Organisatie Cliëntenraden) LSVb (Landelijk Studentenvakbond) Nederlandse Woonbond Samenwerkingsverband Ouderenorganisaties: ANBO - voor 50-plussers - Unie KBO / NVOG / PCOB Werkgroep De Arme Kant van Nederland SOLIDAIR: ASW (Amsterdams Steunpunt Wonen) CDA Basisgroep Sociale Zekerheid CNV FNV Jong Vakcentrale MHP Inspraakorgaan Chinezen Inspraakorgaan Turken Landelijk Centrum Opbouwwerk Landelijke Vereniging Centraal Wonen LIZE (Zuideuropese Gemeenschappen) LSA (Landelijk Samenwerkingsverband Aandachtswijken) OCAN (Overlegorgaan Caribische Nederlanders) Landelijke Vereniging Groepswonen voor Ouderen Sociaal Raadsliedenwerk Stichting De Ombudsman Stichting Surinaams Inspraakorgaan Turkse Arbeidsvereniging Nederland VSAN (Vereniging Sociale Advocatuur Nederland) Partij van de Arbeid Socialistische Partij GroenLinks

woensdag 30 augustus 2006

Beter economisch meten: de Tweede Kamer aan zet

Den Haag, 29 augustus 2006 -

Vanmiddag is aan de Tweede Kamer de petitie aangeboden die
pleit voor een duurzame en solidaire manier van economisch
rekenen. De petitie werd in ontvangst genomen door het
kamerlid De Haan (CDA), voorzitter van de vaste
Kamercommissie Economische zaken en tevens namens de
Kamercommissies Financiën en VROM. Ook waren aanwezig de
kamerleden Irrgang (SP), Brinkel (CDA), Samsom (PvdA),
Koenders (PvdA) en griffier Tielens.

Meer dan 850 mensen hebben de petitie ondertekend. Onder
hen veel mensen die zich presenteren als 'gewone burger' of
'bezorgde ouder'. Maar ook veel professionals uit de
wetenschap, het openbaar bestuur, het bedrijfsleven en
niet-gouvernementele organisaties.

Bij de overhandiging voerden dr. Lou Keune en prof. dr. Bob
Goudzwaard kort het woord. Lou Keune gaf aan dat het voorstel
vraagt om het financieel mogelijk maken van een nieuwe, meer
volledige manier van rekenen om de economische stand van
zaken te bepalen. Berekeningen waarin mens- en natuurwaarden
centraal staan en niet (alleen) de geldeconomie. Het gaat
hierbij om meer dan een intellectueel verschil van mening
tussen economen, namelijk het zichtbaar maken van grote
maatschappelijke en milieubelangen die nu, bijvoorbeeld in de
jaarlijkse Macro Economische Verkenning van het Centraal
Planbureau, grotendeels buiten beeld blijven.

Bob Goudzwaard wees uitdrukkelijk op de grote gebreken van
de bestaande manieren van rekenen en de gevolgen die dat
heeft. Bijvoorbeeld het in de politiek veel gehoorde pleidooi
dat mensen langer en harder moeten werken. De opbrengsten
daarvan worden in de economische rapportages wel zichtbaar
gemaakt maar niet de kosten, zoals het verlies van vrije tijd
of de eventuele verslechtering van de gezondheid
('burn-out'). Bovendien verschijnen de hierdoor gegroeide
medische uitgaven ook nog positief in de cijfers over het
nationaal product en inkomen, terwijl het feitelijk gaat om
een dalende welvaart.

In zijn korte reactie gaf voorzitter De Haan aan dat er
volgens hem te veel somberheid heerst over de economie en met
name de economische groei. Die brengt ook veel goeds. Hij
bedankte de indieners en zal het voorstel aan de overige
Kamerleden doen toekomen.

De Kamer zou, wellicht al bij de komende algemene financiële
beschouwingen, hierover een positief besluit kunnen nemen. De
initiatiefnemers blijven de Kamerleden en fracties stimuleren
om dat besluit te nemen.

De volledige tekst van de petitie, de bijlagen en de lijst van 855
ondertekenaars die op 29 augustus hun steun aan de petitie hadden
betuigd
is terug te vinden via:
http://www.globalternatives.nl/mevpetitie
Al de genoemde teksten zijn tevens downloadbaar als .pdf bestand.

Op deze pagina's staan ook het persbericht dat n.a.v. de overhandiging
werd uitgegeven, een foto verslag en een audio-interview
met Dr. Lou Keune en Prof. Dr. Bob Goudzwaard

(Dit met dank aan SociaMedia, http://www.sociamedia.nl)

Ook nu is het nog mogelijk steun te betuigen aan het intitiatief.
De definitieve lijst van mede-ondertekanaars wordt dan aangeboden op het
moment dat de petitie in de Tweede Kamer op de agenda staat.

zondag 27 augustus 2006

Oproep tot actieve Stilte-actie tegen armoede in Nederland

Armoede is nog steeds een schande, er klopt geen barst van. Alles is nu ongeveer wel gezegd maar helpen doet het maar weinig. Hoe hou je het gevecht vol. De tijd is rijp voor het aanboren van de spirituele onderstroom die je als persoon in je hebt. Een onderstroom die anders dan een gewone demonstratie laat zien dat je het niet opgeeft. De permanente aandacht die nodig is om werkelijk iets te veranderen breng je niet op door alleen je verzoeken schriftelijk in te dienen bij kamerleden of andere zaakwaarnemers. Een andere actie, van stilte, van ingehouden woede zonder nog meer woorden. Daar is innerlijke kracht voor nodig. Die hebben we allemaal. We gaan het doen. Wie zijn we? Vier mensen gepokt en gemazeld in de anti-armoedebeweging maar de moed niet opgevend. Ze vonden elkaar in Den Haag, de stad waar het allemaal kan gebeuren.

Hoe gaan we het doen?

De aftrap is op woensdag 20 september. Dan verzamelen we om 13.00 u op het Plein in Den Haag. Dat is vlakbij het Binnenhof. We lopen zwijgend om de gebouwen heen, een weg van de lange adem. Met veel of weinig, het maakt niet uit. 5 of 25 of wie weet meer. Daarna gaan we iedere derde dinsdag van de maand door. Weer of geen weer. Het duurt niet langer dan een ’n uur of anderhalf. En als je eerder uit de rij wil, dan kan dat. Op eenvoudige borden en folders leggen we uit waarom we er iedere keer weer zijn. Waarom we dit willen volhouden vanuit onze tenen. We vragen op een andere manier aandacht.

Het moet voor iedereen mogelijk zijn. Daarom proberen we voor mensen met een smalle beurs reiskosten te regelen. Lotgenoten en bondgenoten zullen elkaar helpen.

We dragen een uiterlijk kenmerk. Zo eenvoudig mogelijk. Een witte shawl/sjaal, een witte (thee)doek gedrapeerd om je hals, je hoofd, over je mond. Zoiets hebben we allemaal wel thuis liggen, denken we.

Waar en wanneer ?

De eerste keer op woensdag 20 september (de dag na Prinsjesdag) om 13.00 u. op het Plein. Een klein stukje lopen vanaf het centraal station in Den Haag richting de regeringsgebouwen aan het Binnenhof. Op het midden van het Plein ontmoeten we elkaar.

Hoe verder?

Om de actie op gang te krijgen zijn er e-mailadressen verzameld bij verschillende conferenties en gelegenheden.

Stuur een e-mailtje met de mededeling dat je op de hoogte gehouden wil worden van de Stilte-actie tegen armoede. Dan krijg je nog nadere aanduidingen. Maar een telefoontje is ook goed. Opgave is niet verplicht.

E-mail zenden aan:

wezijnhetzat@hotmail.com Telefoonmeldpunt Madeline Andringa 078-6317861

Elly van Santen 06-14831673

Norga Simons 070-5117530

Madeline Andringa, Elly van Santen, Norga Simons en Henk Baars

woensdag 23 augustus 2006

AOW en bijstand. Wordt de vergrijzing onbetaalbaar?

Het ziet er naar uit dat een verdere hervorming (lees: afbraak) van de sociale zekerheid een belangrijk item gaat worden in de komende verkiezingen. De Partij van de Arbeid pleitte voor een herziening van (de financiering van) de AOW, het CDA presenteerde in haar programma een nieuw soort gesubsidieerde banen. Dit zijn geen volledig gesubsidieerde banen zoals de ID-banen (Melkert banen) waren, maar aanvullende subsidies voor reguliere banen voor werkgevers die (langdurig) werklozen in dienst nemen. Vandaag gaan er geruchten in het rond (oa via de websites van Trouw, Volkskrant en NRC) over de inhoud van het verkiezingsprogramma van de VVD. Evenals het CDA zou de VVD niet kiezen voor een verhoging van de AOW gerechtigde leeftijd, maar voor een pakket van maatregelen die de arbeidsparticipatie van ouderen tot 65 jaar en van moeilijk bemiddelbare groepen zouden bevorderen. Dit alles met een beroep op het schrikbeeld dat de 'vergrijzing onbetaalbaar wordt'. Met een beroep op dit schrikbeeld wil men drastische verlagingen van loonkosten voor werkgevers en rechten op sociale zekerheid opheffen. De VVD komt in haar conceptverkiezingsprogramma, dat maandag in Rotterdam wordt gepresenteerd, met een ,,stevig pakket maatregelen'' om te bereiken dat meer mensen tot hun 65ste aan het werk blijven. Gepleit wordt onder meer voor een ingrijpende hervorming van de bijstand. VVD-lijsttrekker Mark Rutte kondigde eerder al aan dat de Bijstandswet ,,op de schop'' moet. Zo zouden jongeren tot 27 jaar geen bijstand meer moeten krijgen. Binnen vier jaar zou Rutte de Bijstandswet willen sluiten voor iedereen die niet arbeidsongeschikt is. De VVD-lijsttrekker wil dat mensen met een uitkering verplicht aan het werk gaan, mogelijk tegen 50 of 70 procent van het minimumloon. Dit sluit naadloos aan op de voorstellen van het CDA, die via subsidies aan werkgevers dergelijke voor werkgevers goedkope arbeidskrachten op de markt wil brengen. Onderhandelingspuntje is dan in een mogelijk nieuw VVD-CDA kabinet nog even of de huidige werklozen voor bijvoorbeeld 28 uur tegen het huidige minimumloon verplicht tewerk gesteld kunnen worden. Ze hebben dan 70% van het huidige minimumloon voor een volledige werkweek, gelijk aan het huidige bijstandsminimum voor een alleenstaande.
Het Centraal Plan Bureau heeft inmiddels alarm signalen afgegeven over de onbetaalbaarheid van de vergrijzing. Politici zullen deze zin tijdens de verkieizngsstrijd nog vaak in de mond nemen om de door hen voorgestelde bezuinigings en dwang maatregelen te rechtvaardigen. In dit verband is het opmerkelijk, dat het Algemeen Burgerlijk pensioen Fonds (ABP) onlangs een rapport publiceerde, waarin de berekeningen van het CPB werden bekritiseerd en de onbetaalbaarheid van de vergrijzing aanzienlijk werd genuanceerd. Gisteren verwscheen hierover een artikel in Het Parool. Zie ook http://www.abp.nl/abp/abp/key_navigatie/nieuws_en_pers_archief/nederland_goed_voorbereid_op_vergrijzing.asp

Piet van der Lende
Aanbieding petitie voor duurzame en solidaire manier van economisch meten aan Tweede Kamer

Wanneer: dinsdag 29 augustus om 13.45 uur
Waar: in het gebouw van de Tweede Kamer, Plein 2, Den Haag

Dinsdagmiddag 29 augustus zal aan de voorzitter van de commissie EZ van
de Tweede Kamer, alsmede aan Kamerleden van de commissies EZ, VROM en
Financiën en aan de woordvoerders OS, een petitie worden aangeboden om
te komen tot een andere – duurzame en solidaire – manier van economisch
meten en rekenen.

Ruim 700 personen en organisaties hebben tot op heden een verzoek
onderschreven om drie concrete alternatieven in een proefversie te
(laten) berekenen. Het betreft hier een alternatief voor de Macro
Economische Verkenning (MEV) dat ieder jaar door het Centraal Planbureau
(CPB) wordt opgesteld en zeer bepalend is voor de beleidsruimte voor het
komende begrotingsjaar en daarmee voor zowel het binnenlandse, als het
buitenlandse beleid. Alsmede twee specifieke alternatieven voor het
bepalen van de omvang van de Nederlandse economie, omdat het huidige
Bruto Binnenlands Product (BBP) als – ook voor de MEV – belangrijke
indicator voor de stand van onze economie stelselmatig diverse
ecologische en sociale kosten buiten beschouwing laat. De genoemde
alternatieven zijn het Duurzaam Nationaal Inkomen (DNI) en de Index of
Sustainable Economic Welfare (ISEW).
Onder de ondertekenaars zitten mensen die zich afficheren als “gewoon
burger” maar ook professionals uit het onderwijs, de gezondheidszorg en
de vakbeweging, wetenschappers, ondernemers, politici, ambtenaren en
vertegenwoordigers van kerken en maatschappelijke organisaties. De
petitie zal worden aangeboden door twee van de tien initiatiefnemers:
dr. Lou Keune (onderzoeker aan de Universiteit van Tilburg) en prof. dr.
Bob Goudzwaard (emerites hoogleraar economie aan de VU).

De tekst van de petitie en het voorstel (inclusief bijlagen), alsmede de
volledige lijst van ondertekenaars en overige initiatiefnemers kunt u
vinden op http://www.globalternatives.nl/mevpetitie.

Daar kunnen belangstellenden tevens nog tot aan het moment van
aanbieding hun steun betuigen.

vrijdag 11 augustus 2006

Centraal Plan Bureau onder vuur

Het Centraal PlanBureau - CPB heeft een grote invloed op de economische besluitvorming van de Nederlandse regering en het parlement. De Macro Economische Verkenningen - MEV spelen een belangrijke rol bij het opstellen van de jaarlijkse nationale begroting. Het biedt een bepalend kader voor de begroting als totaal, bijvoorbeeld de verwachte opbrengsten van belastingen, en voor allerlei beleidsonderdelen zoals het beleid over lonen en uitkeringen. (koopkrachtberekeningen) Daarnaast berekent het CPB op grond van dezelfde gegevens de effecten van de tegenbegrotingen van oppositiepartijen. Gisteren werd bekend dat het Centraal Plan Bureau op initiatief van verschillende economen onder vuur ligt bij de modellen die zij gebruikt om alternatieven voor en de gevolgen van het huidige regeringsbeleid door te rekenen. Men wil daartoe een petitie naar het parlement sturen. Het blijkt, dat er meer wetenschappers zijn die het CPB onder druk proberen te zetten. In december 2005 leverde oud-staatssecretaris Van Eijck kritiek op de berekening van de koopkracht door het CPB. Zijn kritiek is onder meer dat de koopkrachtcijfers geen rekening houden met huishoudkenmerken en inkomensbron en dat huishoudens dubbel meetellen in de presentatie. Het CPB ontkende de aantijgingen. Maar, zegt het CPB: ‘natuurlijk hebben de koopkrachtcijfers beperkingen. Het CPB benadrukt dat zelf herhaaldelijk in publicaties’. Volgens het CPB is het nodig om meer dan zeven groepen huishoudens te onderscheiden bij de berekening van de koopkrachtontwikkeling en de groepsindeling aan te passen aan de aard van de maatregelen die relevant zijn voor de koopkracht. Voor wie het nader wil bestuderen zie de reactie van het CPB, waarin ze ook uitleggen wat er aan hun berekeningen niet klopt. http://www.cpb.nl/nl/pub/cpbreeksen/memorandum/132/

Basisinkomen of niet?

In maart 2006 publiceerde het Plan Bureau een studie getiteld ‘Reinventing the Welfare State’. De studie is in het engels, dus niet voor iedereen toegankelijk. Een voorstudie in het Nederlands is te vinden op http://people.few.eur.nl/demooij/artikel%20tpe.pdf (Dat is een pdf bestand!) Voor wie het rapport wil lezen het is te vinden op de website van het CPB.
Wat betreft de alternatieven wordt in sectie 3.3. ‘Efficiente administratie/bestuur’ het effect van een basisinkomen berekend. Hoe je verder ook over een basisinkomen denkt, het blijkt dat een geindividualiseerd basisinkomen van 550 euro per maand zijnde 50% van het netto-minimumloon gefinancierd kan worden met een vlaktax (een overall tarief in de inkomstenbelasting) van 50%. Daarbij teken ik wel aan dat in feite natuurlijk het sociale minimum geen 50% van het minimumloon is, maar met toeslagen in bv de bijstand 70%. Maar je kunt in plaats van een vlaktax ook een progressief belastingsysteem invoeren lijkt mij. Kortom, financieel alleszins haalbaar. En dit alles nog wel binnen het kapitalistische marktdenken en de modellen van het CPB. De resultaten van het CPB onderzoek zijn gebaseerd op het evenwichtsmodel geheten MIMIC, waarbij rekening wordt gehouden met institutionele ontwikkelingen zoals onderhandelingen en akkoorden over lonen, het Nederlandse belasting en sociale zekerheidsstelsel, etc.

Afwijzing basisinkomen en kritiek daarop

Maar in de CPB studie wordt dit alternatief toch afgewezen. Het is volgens de studie geen doelmatige vorm van herverdeling. Om het te kunnen financieren moet de overheid namelijk de belastingdruk opschroeven. Dit betekent dat iedere extra verdiende euro netto minder inkomen oplevert. De prikkel om te werken of te scholen wordt daardoor aangetast. Dit geldt vooral voor vrouwen.Volgens de berekeningen zou de participatiegraad van vrouwen met 10% teruglopen. Voor mannen zijn de verstoringen kleiner, maar ook zij worden door hogere tarieven aangemoedigd minder uren te werken en te scholen of hun heil te zoeken in het informele circuit. De participatiegraad van hoger opgeleiden zou teruglopen met 5%. Voor mensen met midden- en hoge inkomens vormt het basisinkomen in samenhang met een hoge belastingdruk een sigaar uit eigen doos die slechts tot gevolg heeft dat de prikkels voor arbeidsdeelname worden beperkt.
Wetenschappers die een of andere vorm van basisinkomen propageren trokken op vrijdag 19 mei boos naar het CPB om de officials aldaar hun kritiek voor te leggen. Onder hen waren spraakmakende wetenschappers als Paul de Beer en Robert van der Veen. Kern van hun kritiek: Veel factoren zijn in de modellen niet opgenomen, zoals de mate van bescherming van de privacy in verschillende uitkeringsstelsels en de ziekmakende aspecten van strenge controles, huisbezoeken, ondoorzichtige bureaucratie en zeer uitgebreide formulieren. Ook leidt een basisinkomen tot minder grote inkomensverschillen dan in andere stelsels.

Kritiek al eerder

Ook als je geen voorstander bent van een basisinkomen, kun je de kritiek van bovengenoemde wetenschappers toch steekhoudend vinden. Belangrijke moeilijk te kwantificeren factoren en hun invloed op de ekonomie zijn niet in aanmerking genomen. Dit was ook al de kern van de kritiek van een team van wetenschappers die in 2001 een rapport maakten met de titel 'Met beleid te werk - Rapportage van de Commissie Beleidsgeoriënteerde Toetsing van het Centraal Planbureau'. Uit een persbericht van het CPB zelf: 'belangrijke inhoudelijke aanbevelingen betreffen de gewenste verschuiving in het werkprogramma naar meer micro-economische thema's en institutionele vraagstukken. (In feite in bedekte termen dezelfde kritiek als van Van Eijck, die zei dat de berekeningen van de koopkracht niet fijnmazig genoeg waren, pvdl) In het bijzonder vraagt de commissie het CPB om meer aandacht te schenken aan de invloed van Europa op de Nederlandse economie. Met betrekking tot de analyse van verkiezingsprogramma's beveelt de commissie aan om meer aandacht te besteden aan niet te kwantificeren elementen en aan de onzekerheden rond de gekwantificeerde resultaten'. Einde citaat.
Straks is het weer Prinsjesdag, en gaat iedereen uit van de cijfers van het CPB als de absolute waarheid. Gezien de kritiek die er op het Planbureau is moeten we die berekeningen, modellen en cijfers van het Planbureau echter met een flinke korrel zout nemen.

Piet van der Lende

donderdag 10 augustus 2006

Advocaat R.P. Kuijper roept op tot nieuwe processen in verband met huisbezoeken.

De onderstaande tekst is van zijn hand

Tot mijn grote spijt, maar niet tegen mijn verwachting, heeft de overheid er helaas voor gekozen om, na de bijstandsgerechtigden, nu de grondrechten van de senioren en weduwen/weduwnaars met AOW te schenden door middel van onaangekondigde huisbezoeken. Door deze huisbezoeken worden diverse artikelen uit de internationale mensenrechtenverdragen en de Nederlandse Grondwet met voeten getreden en worden gewone Nederlandse burgers minder goed beschermd dan verdachten van strafbare feiten. In een rechtsstaat als Nederland is dat ontoelaatbaar!!!
Ik ben dan ook van mening dat deze initiatieven van de overheid onmiddellijk een halt moeten worden toegeroepen. Natuurlijk is controle op de rechtmatigheid van sociale voorzieningen noodzakelijk, doch dit moet wel rechtmatig gebeuren.
Zoals bekend ben ik thans bezig met een collectief kortgeding tegen de Staat der Nederlanden inzake de onrechtmatigheid van de onaangekondigde huisbezoeken door de gemeentelijke Dienst voor Werk en Inkomen bij bijstandsgerechtigden.
Het behoeve geen betoog dat bij deze plannen sprake is van dezelfde problematiek, derhalve acht ik het raadzaam om ook vanuit deze achterban collectief actie te ondernemen.
Overigens ben ik van mening dat aangezien de AOW en ANW sociale verzekeringen zijn en mensen hiervoor hun hele leven premie hebben betaald, het enige argument van de voorstanders van de huisbezoeken, te weten dat het middelen uit de publieke kas betreft, hier niet opgaat. Derhalve staat men in deze nóg sterker dan de bijstandsgerechtigden.
Saillant detail is dat de Nationale Ombudsman al in 2004 heeft goordeeld dat het gebruik van de onaangekondigde huisbezoeken door de Sociale Verzekeringsbank (in die zaak tegen AOW-ers) niet rechtmatig is wanneer men kennelijk van plan is om in de woning van uitkeringsgerechtigden bewijsmateriaal te vergaren ten behoeve van de opsporing van het strafbare feit van uitkeringsfraude, als ook de verdachte in diens woning of elders te horen. De geëigende weg daarvoor is het (doen) plaatsvinden van een huiszoeking door bevoegde opsporingsambtenaren met toestemming en onder controle van de rechter.
Evenals bij de Campagne Recht in Beeld (I) zal er op basis van gefinancierde rechtsbijstand worden geprocedeerd en worden deelnemers volledig vrijgesteld van hun eigen bijdragen en proceskosten, zodat deelname kosteloos is.
Voor vragen en/of opmerkingen kan men contact opnemen met:

Advocatenkantoor R.P.Kuijper
Vondelstraat 11-E
1054 GC AMSTERDAM
T. 020-6169731/0610037014

F. 020-6180469
E-mail
info@kuijperadvocaten.nl

www.kuijperadvocaten.nl



zaterdag 8 juli 2006

Chanterende overheid

Ingezonden door Hans Waltman
Dit artikel verscheen eerder op www.regelzucht.nl

Vroeger ‘liep je bij de soos’. Je had dan geen werk, geen inkomen en vooral geen tot weinig perspectief. Zit je in zo’n uitzichtloze situatie, dan is het mooi als je iemand anders, die er net zo bij zit als jij, vindt: gedeelde smart is immers halve smart. Elk nadeel heb zijn voordeel. Toch?

En… je moet roeien met de riemen die je hebt. Natuurlijk roepen we nu allemaal in koor dat frauderen niet mag. Regels zijn immers regels. Zelfs onze model Marokkaan Aboutaleb, Amsterdams wethouder van Sociale Zaken, volgt de Verdonk-doctrine. Normen gaan voor hem boven waarden. Het is toch wel erg typisch dat dit soort van gedachtegoed zich altijd in daadkrachtige acties uit tegen de zielepieten van onze maatschappij. Of het nu asielzoekers betreft of bijstandstrekkers. Of je nu door de hond of door de kat gebeten wordt, het maakt niets uit.

In Amsterdam ‘loop je niet meer bij de soos’, maar ben je cliënt van de DWI (Dienst Werk en Inkomen). Vertrouwt die dienst niet helemaal jouw handel en wandel, heb je misschien een relatie en blijft die wel eens slapen, dan ben je de klos. Zou er inderdaad een verdenking tegen je bestaan, dan zit er iets in dat je gecontroleerd wordt. In onze rechtsstaat is het dan wel behoorlijk als je van die verdenking op de hoogte wordt gebracht. Bij bijstandgerechtigden hoeft dat niet meer: men controleert at random. Dat is kennelijk de norm voor optreden tegen zwakkeren. Big brother is watching you!

Je wordt dan niet ontboden bij de Dienst, maar ze komen naar je toe. Klantgerichtheid noemen ze dat tegenwoordig. Ze bellen aan en komen binnen, kijken in de badkamer, de slaapkamer en als je geluk hebt doorzoeken ze je hele huis. Er is geen bewijs of zelfs maar een vermoeden van misbruik tegen je, maar ze doen het toch. Laat die lui dan niet binnen, was mijn eerste reactie. In dat geval hebben de klantgerichte medewerkers van de Dienst een aardige stok achter de deur: je uitkering wordt in dat geval gewoon stopgezet.

Je reinste chantage, anders is dit overheidsgedrag niet te typeren. De gemeente omzeilt het recht op huisvrede en doet dat door zwakkeren te dreigen het meest basale af te pakken dat ze nog hebben: een uitkering waar je net niet dood van gaat, maar ook niet van kunt leven.

Natuurlijk wordt er gefraudeerd met uitkeringen, maar schiet de gemeente Amsterdam haar doel niet gigantisch ver voorbij door zonder aanzien des persoon dit soort van razzia’s te organiseren? Fatsoen moet je doen. Regels zijn regels. Allemaal mooi en aardig, maar is de gemeente Amsterdam vergeten dat het hanteren en bewaken van normen gebaseerd moet zijn op waarden. Is Amsterdam waardenloos? Is Aboutaleb Waardenloos? Is de partij van Wouter Bos waardenloos? Of is dit het ‘nieuwe denken’?

De hele maatschappij verindividualiseert. Eigen verantwoordelijkheid is het credo anno 2006, maar zodra het de zwakkeren in de samenleving betreft geldt ineens het beginsel van gelijke monniken en gelijke kappen. Hoe elitair kun je denken Aboutaleb? Niets is zo ongelijk als gelijke behandeling van ongelijken! Bestrijdt fraude, maar denk eerst eens na over principes en verschuil je niet achter de geweldige resultaten van je chantagepraktijken. Dat is een linkse wethouder toch te min?

PS Als uitkeringsgerechtigde hoef je die Gestapo niet eens binnen te laten. Ook al heb je geen luis om dood te doen, je hebt nog steeds wel rechten. Kijk een op de site van de landelijke cliëntenraad.

Geplaatst door Hans Waltman

woensdag 21 juni 2006

Data zomer en najaar 2006 Multiloog®-bijeenkomsten Amsterdam West
In Multiloog-bijeenkomsten worden ervaringen met psychisch lijden in het dagelijkse leven vanuit verschillende achtergronden en posities met elkaar uitgewisseld. Iedereen is welkom en de toegang is gratis.

Data Zomer: 20 juni en 18 juli
Dat Najaar: 29 augustus, 19 september, 3 en 24 oktober, 7 en 21 november,
12 december
Dag en tijdstip: dinsdag van 20.00 - 22.00 uur
Plaats: in het buurthuis de Waterval, Van Hallstraat 10, Amsterdam West
(hoek van Hogendorpstraat, tram 10 (eindhalte) en bus 21).


INCA-Projectbureau Amsterdam
Postadres: Buskenblaserstraat 32’, 1055 AJ Amsterdam
Bezoekadres: 1ste Helmersstraat 267e, 1054 DZ Amsterdam
Telefoon: 020-412 00 32 /684 80 12 (di. & wo. van 9.00 tot 17.00, do. van 9.00 tot 13.00 uur)
E-mail: Heinz.Molders@net.HCC.nl, Website: http://www.inca-pa.nl

donderdag 8 juni 2006

Update over de rechtszaak tegen de huisbezoeken van advocaat Kuijper

Beste mensen,
Even een 'update'. Vanmorgen vond de terechtzitting plaats bij de Meervoudige Kamer van de Rechtbank van Amsterdam waarbij net als bij de collectieve actie gemotiveerd beroep is gedaan op de onrechtmatigheid van de onaangekondigde huisbezoeken. Hoewel ik de zitting in beginsel als positief heb ervaren, acht ik het voorzichtigheidshalve raadzaam om nog geen uitspraak te doen over de kans op succes.
Voorts wijs ik erop dat er tot op heden enkele tientallen mensen zich hebben aangemeld voor deelname aan de 'class action' kortgedingprocedure in het kader van de Campagne Recht in Beeld. In de eerste plaats vooropstellen dat ik blij ben met het feit dat deze zeer belangrijke materie nu volop in de aandacht staat en wil ik deze mensen via deze weg nogmaals zeer hartelijk bedanken voor hun beslissing.
In de tweede plaats wijs ik er op dat het aantal deelnemers niet bepalend is voor de voortgang van de procedure, ook als er slechts twee deelnemers geweest zouden zijn zou de procedure zijn aangespannen. Dat neemt evenwel niet weg dat, naast de bedoeling om de onaangekondigde huisbezoeken via juridische stappen te verbieden, de Campagne Recht in Beeld ook ten doel heeft de politiek ervan te overtuigen dat het noodzakelijk is om één en ander wettelijk te regelen.
Om politiek een impact te kunnen maken is het van belang dat kan worden aangetoond dat de onvrede over de huisbezoeken niet (alleen) bij deze tientallen, maar bij veel meer mensen leeft. Immers, landelijk zijn er honderden, zo niet (tien-) duizenden mensen die met het onaangekondigde huisbezoek te maken hebben (gehad) of te maken kunnen krijgen. Dus hoe meer mensen mee doen, hoe beter.
Om deze reden roep ik al diegenen op die tot op heden niet heben gereageerd, zich aan te melden bij de plaatstelijke cliëntenraden, de bijstandbond, bureau's sociaal radslieden, de SP Hulp-posten of het HTIB (Turkse belangenorganisatie). Ook kunt u zich direct aanmelden bij mijn kantoor op nummer 020-6169731 of 06-10037014. Geeft u daarbij steeds uw persoonsgegevens, sofi-nummmer en telefoonnummer (en evt. e-mailadres) op.
Denk erom: "Eendracht maakt macht", als mensen niets doen verandert er ook niets. Grijp nu uw kans om het onwenselijke beleid inzake de onaangekondigde huisbezoeken een halt toe te roepen voor het te laat is!
Met vriendelijke groet,
mr. Robert Peter Kuijper

dinsdag 6 juni 2006

Oproep van Sadet Karabulut, gemeenteraadslid van de SP in Amsterdam

Beste mensen,
A.s. donderdag 8 juni wordt in de Commissie Werk&Inkomen wederom gesproken over de huisbezoeken.
Ditmaal gaat het om de bejegening bij huisbezoeken van clienten van de Dienst Werk en Inkomen door de bijstandsambtenaren.
Aan het begin van de vergadering (09.00 u) is er de mogelijkheid voor belanghebbenden om in te komen spreken. De leden van de commissie kunnen naar aanleiding van je verhaal ook vragen stellen.
Wil je jou ervaring met huisbezoeken kwijt dan kun je je dus aanmelden als inspreker, dit moet wel 24 uur van tevoren dus uiterlijk woensdagochtend 7 juni.
Het is altijd goed om de eigen ervaringen van mensen te horen dus schroom niet en laat jouw verhaal horen. Je kunt inspreken door het formulier op onderstaande link in te vullen
http://www.amsterdam.nl/gemeente/gemeenteraad/raadscommissies/inspreken?Sbj=Raadscommissies
Maar je kunt ook bellen met de raadsgriffie
020-5522062
PERSBERICHT
Dinsdag 6 juni 2006

Cliënten sociale dienst Rotterdam klagen over huisbezoeken

Mensen die controleurs van de sociale dienst over de vloer krijgen, ervaren hun
gedrag vaak als intimiderend en vernederend. Soms verliezen ze hun uitkering,
soms worden ze zelfs zonder pardon op straat gezet. Ravage kreeg inzage in een
aantal geanonimiseerde gespreksverslagen waarin klagers hun verhaal doen aan de
Rotterdamse ombudsman.

Een rode draad in de gespreksverslagen is de intimiderende manier waarop de
controleurs zich volgens de klagers gedragen. Het begint al met hard aanbellen
en bonken op deuren en ramen. Vervolgens staat er opeens een grote groep
controleurs in de woning, die op commanderende toon opdrachten geven en vragen
stellen.

Een medewerkster van de sociale dienst zou bijvoorbeeld hebben gezegd dat zij
niets te maken had met afspraken met de huisdokter: 'Geef mij het
telefoonnummer maar, dan bel ik hem wel even af'.

Enkele klagers vertellen dat zij tijdens een huisbezoek op straat zijn gezet. 'U
gaat er nu uit. Niets praten, jas aan, huis uit', zo zou een zwangere mevrouw te
horen hebben gekregen. Op basis van de Rotterdamwet, die bepaalde wijken op slot
doet voor uitkeringsgerechtigden, zou ze onterecht in haar woning zitten.

Sinds de nieuwe bijstandswet is ingevoerd, hebben gemeenten er financieel belang
bij om het aantal uitkeringen omlaag te brengen. Bijna alle gemeenten voeren
onaangekondigde huisbezoeken uit, op zoek naar aanwijzingen dat er iets niet
klopt. Vooral kwetsbare groepen, zoals terminale patiënten en mensen met
psychische klachten, lijken in de knel te komen door de huisbezoeken.

Er worden momenteel verschillende juridische procedures gevoerd over de manier
waarop de huisbezoeken worden uitgevoerd. De Amsterdamse ombudsman publiceert
eind juni een onderzoek naar aanleiding van klachten over deze controles.

EINDE PERSBERICHT

Het volledige artikel is in te zien op onze website:
http://www.ravagedigitaal.org/2006/mei/mevrouwx.htm

Dirk Kloosterboer

----------------
http://www.ravagedigitaal.org


zaterdag 3 juni 2006

[Fwd: Persbericht]


Persbericht

Gegraaf in privé-leven bijstandsgerechtigden gaat verder dan alleen huisbezoeken

Dienst Werk en Inkomen in Amsterdam verplicht derden zoals particuliere verenigingen en stichtingen waar een bijstandsgerechtigde in het bestuur zit, of lid van is, of vrijwilligerswerk voor doet  bankafschriften, boekhoudgegevens en gegevens uit de ledenadministratie te verstrekken. Dit wordt gedaan door gewone controleurs bij routine-onderzoeken.

Particuliere verenigingen en stichtingen wordt de verplichting opgelegd inzage in hun boekhouding te verschaffen tot soms vele jaren terug. Dit alles op grond van artikel 63 Wet Werk en Bijstand, waarin staat dat ‘een ieder’ verplicht is desgevraagd alle inlichtingen te verschaffen en inzage te geven in zijn of haar giro en bankrekeningen en/of boekhouding. Men vraagt soms om die gegevens via de bijstandsgerechtigde maar ook rechtstreeks. Worden de gegevens niet verstrekt, dan kan dit gevolgen hebben voor de uitkering van betrokkene.

vooronderzoek

In veel gevallen wordt voorafgaand aan een huisbezoek vooronderzoek gedaan. Er wordt gezocht op internet, door de naam van de betrokkene in te typen, er worden van te voren bijvoorbeeld standaard gegevens van de belastingdienst gevraagd, met name gegevens over een eventueel vermogen en de nummers van alle bankrekeningen die op een bepaalde naam staan.  Deze bankrekeningnummers worden door de belastingdienst verstrekt. Ook vraagt men gegevens bij de Rijksdienst voor het Wegverkeer. Men weet dus van tevoren al vrij volledig of er aanwijzingen zijn voor fraude. Dus de stelling, dat bij de frauderisico- profielen er een controlegroep is, en dat de controleurs als ze op pad gaan niet zouden weten onder welk profiel iemand valt en of iemand ergens van verdacht wordt, is onzin. Met behulp van het vooronderzoek en ervaringsgewijs wat de kenmerken zijn van de mensen die verdacht wordt van fraude weten de controleurs wel hoe het zit.

Gegevens van derden

Tijdens het vooronderzoek kunnen de controleurs  ook kijken in de openbare registers van de Kamer van Koophandel. Wij weten niet, of dit standaard onderdeel uitmaakt van de procedure vooraf. Wij kennen verschillende voorbeelden van mensen, die geen fraude pleegden en waar tijdens het huisbezoek verder ook niets aan de hand was, maar waar wel steeds gevraagd werd naar slapende stichtingen of verenigingen, waarvan de betrokkene niet had opgegeven dat hij of zij daar in het bestuur zat omdat er in feite geen vrijwilligerswerk meer voor gedaan wordt. In sommige situaties gaat men daarbij verder graven. Daarbij eist men inzage in de boekhouding, giro en bankafschriften van verenigingen en stichtingen waar een bijstandsgerechtigde in het bestuur zit, benaderd men derden, die verder niets met de bijstand te maken hebben, maar die wel bijstandsgerechtigden goed kennen, door ook daar een onaangekondigd huisbezoek af te leggen, ook buiten de gemeente Amsterdam. Soms belt men direct op naar een stichting of vereniging en vraagt aan degenen die de telefoon opnemen naar gegevens uit de ledenadministratie of andere gegevens van een bepaald persoon. De Dienst Werk en Inkomen stelt zich op het standpunt, dat derden verplicht zijn op grond van artikel 63 WWB inlichtingen te verstrekken aan 'burgemeester en wethouders' en bovendien ook nog om deze inlichtingen schriftelijk te verstrekken. Schending van die inlichtingenplicht zou strafbaar zijn op grond van het wetboek van strafrecht. Het desbetreffende artikel stelt inderdaad enerzijds, dat 'een ieder' verplicht is inlichtingen te verstrekken, maar verderop in het artikel blijkt, dat het dient te gaan om werkgevers. Het komt dus voor, dat wanneer iemand in het bestuur van een stichting of vereniging zit de boekhouding of de giro afschriften of bankafschriften van de vereniging worden opgeeist. Het gaat er dan waarschijnlijk om, of de desbetreffende uitkeringsgerechtigde geen 'schaalvoordeel' heeft gehad van zijn of haar vrijwilligerswerk of lidmaatschap of bestuurslidmaatschap, waarbij bijvoorbeeld  'inkomsten'  zijn gegenereerd, bijvoorbeeld dat je een product koopt op kosten van de stichting wat je dan zelf gebruikt en zo.
In een meer recent geval moest iemand de boekhouding en de bank en giroafschriften van vier stichtingen en verenigingen overleggen, waarbij bij een vereniging de boekhouding diende terug te gaan tot 1997. En verder eiste men inzage van de statuten van alle verenigingen en stichtingen waar die persoon mee te maken heeft. Een advocaat heeft een voorlopige voorziening aangevraagd en naar aanleiding daarvan heeft de Dienst Werk en Inkomen de brief waarin men die gegevens opeist ingetrokken. Nou, de gevolgen zijn duidelijk. Er is straks geen vereniging meer die een bijstandsgerechtigde in het bestuur wil hebben.



 

Oproep

De Amsterdamse advocaat Peter Kuijper roept zoveel mogelijk uitkeringsgerechtigden op om zich aan te sluiten bij het kort geding tegen de Staat in een poging de onaangekondigde huisbezoeken door de rechter te laten verbieden. Dit gaat gebeuren in de vorm van een 'class action' kort geding (denk aan de zaken tegen tabaksfabrikanten). De procedure zal zich in de eerste week van juli 2006 afspelen en heeft als inzet:

1. Een totaalverbod voor heel Nederland op het (verdere) gebruik van de onaangekondigde huisbezoeken;

2. Een verzoek tot herziening van alle beslissingen vanaf 1 januari 2004 waarbij (mede) op grond van het onaangekondigd huisbezoek de bijstandsuitkering is afgewezen, opgeschort of ingetrokken.

Kortom: Iedereen die kort of langer geleden met het onaangekondige huisbezoek te maken heeft gehad, maar ook de mensen die dat op korte termijn te wachten staat en/of dar principieel tegen zijn, kan/kunnen deelnemen. Deelname is volledig gratis, je hoeft alleen de bijgevoegde verklaring met je naam, adres, geboortedatum en sofinummer in te vullen. Ook wanneer je al een bezwaar- of beroepschrift hebnt ingediend kun je baat hebben bij deze actie, het biedt immers een extra kans op succes.

Kijk voor meer informatie op www.kuijperadvocaten of bel ons of 020-6169731. Hier kunnen ook posters, deelnameformulieren of ander materiaal worden besteld.

zaterdag 8 april 2006

Discussieavond Bijstandsbond in het gebouw van het HTIB over FourstaR en reintegratie

Van: WAO-Café 08-03-2006

Discussie-avond Bijstandsbond

Afgelopen vrijdag 7 april organiseerde de Bijstandsbond Amsterdam een discussiebijeenkomst over toeleiding naar de arbeidsmarkt. Behalve voor discussie werd de gelegenheid aangegrepen om de brochure ‘Het perspectief van de baan’ te presenteren. Het is een boekje vol tips over rechten en plichten voor mensen met een uitkering die met reïntegratie te maken krijgen.

Onder voorzitterschap van Piet van der Lende werd het een onrustige avond. Te gast waren de directeur van het reïntegratiebedrijf FourstaR de heer Bob Bergkamp, hoogleraar Joep Sonnemans, econoom aan de Universiteit van Amsterdam en Sander Janzweert, ervaringsdeskundige reïntegrant en langdurig uitkeringsgenieter. Eerstgenoemde kreeg van de ongeveer vijftig aanwezige uitkeringsgerechtigden en reïntegranten nauwelijks de gelegenheid zijn zegje te doen. Het ontbrak zelfs maar aan het minste beetje respect voor de man, die zich deze avond toch maar in het hol van de leeuw gewaagd had.

Hogere economie

Hoogleraar Sonnemans mocht het spits afbijten van de discussie en hing een maar nauwelijks te volgen verhaal op over het principal-agent model. Dit is een model waarbij de principal iets gedaan wil krijgen van een bepaalde groep. De principal gebruikt de inzet van een agent om de veranderingen teweeg te brengen. In Sonnemans’ verhaal is de gemeente de principal en zijn de reïntegratiebedrijven de agent.

Sonnemans doet uit de doeken dat bij een dergelijk systeem controle bijna altijd het grote probleem is. Dit komt volgens de theoreticus, omdat de principal bijna altijd meerdere opdrachten geeft aan de agent. Alleen de opdracht waar de sterkste incentive (prikkel) aan verbonden wordt zal de agent in zo’n geval uitvoeren. De doelen bij reïntegratie zijn voor gemeenten velerlei, maar het belangrijkste is dat ze minder bijstandsgerechtigden in hun sociale dienst-bestand overhouden. De gemeenten worden daar zelf namelijk ook toe geprikkeld door de inrichting van de WWB. Natuurlijk is het voor gemeenten ook belangrijk dat bijstanders duurzaam op een goede plek terecht komen, maar dat blijkt van secundair belang als de financiële druk acuut wordt.

Uiteindelijk is het gevolg, aldus Sonnemans, dat er verkeerde keuzes gemaakt worden: zowel gemeenten als reïntegratiebedrijven kiezen voor de kortste weg met ogenschijnlijk de snelste resultaten. Dat deze resultaten slechts van korte duur zijn, wordt niet in de overwegingen meegenomen. Men staart zich blind op de korte termijn-resultaten.
Reïntegratiebedrijven doen hetzelfde. Zij krijgen voor iedere bemiddeling naar werk een bepaalde premie. Het zal hun worst wezen of de bemiddeling voor meer dan een half jaar is. Als het die tijd haalt, dan strijken ze hun geld op.
Volgens Sonnemans is deze manier van werken op de lange duur voor niemand voordelig en zeker niet voor de reïntegranten. Maar door de financiële resultaten op korte termijn wordt er toch voor gekozen.

Overigens bleek later dat de econoom geen oplossing heeft bedacht voor de problematiek omtrent reïntegratie. Het publiek knipperde met haar oren, klapte braaf in haar handjes en wachtte gespannen tot de directeur van FourstaR aan het woord zou komen.

FourstaR

Tussen het boe-geroep en hoongelach heen, begeleid met de nodige sussende gebaren en dwingende klappen op tafel van de voorzitter van de avond vertelt FourStaR-directeur Bob Bergkamp zijn verhaal. Na zelf in dat jaar tot twee keer toe ontslagen te zijn, besluit de man in 1999 samen met een paar vrienden zelf een reïntegratiebedrijf te beginnen. Met zijn ervaring van zo’n twintig jaar op het gebied van arbeidstoeleiding en alles wat daarbij komt kijken, denkt Bergkamp zelf een goede methode gevonden te hebben om mensen naar werk te bemiddelen. De werkwijze van FourstaR grenst aan de WorkFirst-methode die gemeenten tegenwoordig zelf ook al veel hanteren.

Ben je cliënt bij FourstaR, dan kun je direct laten zien wat je in je mars hebt, door in een van de werkplaatsen aan de slag te gaan. Je kunt bijvoorbeeld in de catering werken, helpen bij de verbouwing van een FourstaR-pand, of op oude computers een ‘cursus administratie’ volgen.

Ondertussen helpen de consulenten van het bedrijf je bij het opstellen van een sollicitatiebrief en het zoeken naar vacatures.
Met een beetje geluk kun je direct bij FourstaR in dienst. Zo’n tien procent van de driehonderd medewerkers van het bedrijf is er zelf ooit als cliënt begonnen, aldus de directeur.

De rest van zijn verhaal ging over ‘laten zien wat je kunt’, ‘gemotiveerd zijn’ en ‘de helft van de bijstandscliënten die zwart bijverdienen, maar het vertikken om legaal aan de slag te gaan’. Door de felle reacties uit het publiek verdween de samenhang van het verhaal van de reïntegratieboer echter volkomen. Uiteindelijk gaf hij het op en veranderde zijn houding van welwillend en uitleggerig naar zwijgzaam en zelfs licht spottend. De agressie vanuit het publiek bleef gelukkig bij woorden, maar het voelde of ieder moment de vlam in de pan kon slaan.

Ervaringen

De ervaringsdeskundige bijstandsklant Jansweert heeft een, naar eigen zeggen, faliekant mislukt traject doorlopen bij Bob Bergkamps’ bedrijf. Beloften werden volgens de jongeman niet nagekomen, de administratieve cursus was niet meer dan een typcursus die iedereen gratis kan downloaden en uitzicht op betaald werk had Jansweert via FourstaR nooit gehad. Erger dan dit kon reïntegratie volgens hem dan ook nauwelijks worden. Hij had z’n vertrouwen opgezegd, was gestopt met reïntegreren en leeft nu nog steeds van een uitkering.

Toen hij zijn zegje gedaan had, klonk er applaus uit het publiek. Glimmend van trots deed Janzweert er de rest van de avond het zwijgen toe. Ook op het cruciale moment waarop hem gevraagd werd hoe volgens hém dan reïntegratie wel op een goede manier vorm kan worden gegeven.

Opvallend genoeg bevond zich in de zaal ook ene Marsja. Zij viel op omdat zij spontaan en op nadrukkelijke wijze vertelde hoe FourstaR voor haar wel veel goeds betekend had en nog veel voor haar betekent. “Ik heb na 18 jaar bijstand weer een doel in mijn leven,” laat ze de zaal weten, “En ik ben daar hartstikke dankbaar voor.” Haar enthousiaste verhaal werd door de zaal met stijgende verbazing aangehoord. Uiteindelijk keerde een groot deel van de zaal zich, onterecht, ook enigszins tegen haar. Er bestond geen greintje begrip voor het feit dat deze dame blijkbaar tevreden is met haar huidige situatie: ze werkt bij FourstaR met behoud van uitkering. “Ik ben erg gemotiveerd en ik heb weer ambities,” zegt Marsja nog. Maar dan vervalt de zaal weer in een schreeuwerig rumoer en besluit Marsja maar weer te gaan zitten.

Hoe dan wel?

Het was de bedoeling van de voorzitter om nog een flink deel van de avond te besteden aan de vraag hoe reïntegratie dan volgens het publiek wel in zijn werk zou moeten gaan. Zodat zij, de doelgroep, er echt wat aan hebben. Maar het bleef angstig stil. Blijkbaar had men daar nog nauwelijks over nagedacht. Hier kwam de suggestie van een basisinkomen, daar werd gezegd dat vrijwilligerswerk beter gewaardeerd zou moeten worden, maar verder had niemand enig idee. Misschien vond het gros van de aanwezigen hun situatie eigenlijk wel prima zo. Alleen wel vervelend dat ze telkens lastig gevallen worden door reïntegratietrajecten.

Maart 2006

Marjorie op 09/03/2006 01:46:00

vrijdag 31 maart 2006

Bijeenkomst over toekomst ID-ers en WIW-ers

Op donderdag 27 april organiseert de Bijstandsbond een bijeenkomst voor mensen met een ID- of WIW baan. De bijeenkomst wordt gehouden bij het HTIB en begint om 20.00 uur. Inloop vanaf 19.30 uur.

Veel ID-ers en WIW-ers maken zich ongerust over hun toekomst. De afgelopen tijd is ene groepje ID-ers bijeen geweest die een brief hebben geschreven aan de onderhandelaars voor het nieuwe college van Burgemeester en wethouders. De vorige gemeenteraad heeft weliswaar vastgesteld, dat er geen gedwongen ontslagen mogen vallen, maar verschillende ID-ers en WIW-ers hebben inmiddels gesprekken gehad met de nieuwe uitvoeringsorganisatie Pantar, evenals de werkgevers waar zij een arbeidscontract hebben. Daarbij bleek dat aan verschillende werkgevers is meegedeeld, dat de subsidie per 1 januari 2007 ophoudt. Aan de werknemers is door sommige van die werkgevers meegedeeld, dat dit het geval is. Het is onbekend wat er daarna gaat gebeuren. Ook worden sommige ID-ers, die onmisbaar en nuttig, soms zeer gespecialiseerd werk doen, op een onacceptabele manier onder druk gezet om uit te stromen naar ongeschoolde arbeid op de reguliere markt.

Tenslotte wordt sommigen het perspectief van een SW-indicatie voorgehouden waarvan maar de vraag is of dit een oplossing is voor die mensen. Veel is onduidelijk en vaak weten de medewerkers van Pantar ook niet wat er gaat gebeuren.

Hopelijk is op 27 april bekend, hoe het nieuwe college-akkoord tussen Groen Links en de Partij van de Arbeid eruit gaat zien en wat daarin over ons gezegd wordt. Op de bijeenkomst inventariseren we ervaringen tot nu toe en praten we over wat ons te doen staat.

Bijeenkomst 27 april om 20.00 uur. HTIB, Eerste Weteringplantsoen 2c, 1017 SJ Amsterdam bij het Weteringcircuit, tramlijnen 7, 24,16,10.

Op 13 april om 19.30 uur vergaderen we over de voorbereiding van de bijeenkomst. Deze voorbereidende bijeenkomst wordt gehouden bij de Bijstandsbond, Da Costakade 162, 1053 XD Amsterdam.

Bijstandsbond
Da Costakade 158
1053 XC Amsterdam
info@bijstandsbond.org
020-6181815

dinsdag 7 maart 2006

Volkskrant Suriname veroordeelt intimiderend optreden Dienst Werk en Inkomen

De voorpagina van de Volkskrant Suriname van maart is geheel gewijd aan het intimiderend optreden van de Dienst Werk en Inkomen in Amsterdam en aan de huisbezoeken van deze dienst. De Volkskrant Surimae is een multicultureel opinieblad dat maandelijks verschijnt en verkrijgbaar is bij veel boekhandels. De krant gaat uitgebreid in op een rechtszaak tegen de gemeente naar aanleiding van een huisbezoek. Verder staan er uitgebreide interviews in met Jupijn Haffmans, lijsttrekker van Amsterdam Anders /de Groenen, die zegt dat de manier waarop bij de huisbezoeken met de mensen wordt omgegaan onaanvaardbaar is. Amsterdam Anders/De Groenen wil geen intimiderende huisbezoeken, vragen aan de buren, en andere intimiderende maatregelen, maar een samenleving op basis van respect, waardigheid en vetrouwen. Verder wordt op de voorpagina een beschrijving gegeven van initmiderend optreden van bewakers op de Herengracht, waartegen in samenwerking met de Bijstandsbond een aanklacht tegen is ingediend. Tenslotte staat op de voorpagina een initiatief van de SP in Zuid-Oost die een klachtenboek wil samenstellen met verhalen over de sociale dienst/DWI.

maandag 6 maart 2006

Nieuwe brochure 'Het perspectief van de baan'

Op vrijdagavond 3 maart organiseerde de Bijstandsbond in Amsterdam een discussiebijeenkomst over arbeidsbemiddeling, trajectbegeleiding en ‘work first’ projecten. Voor een verslag zie http://www.nieuwsuitamsterdam.nl/2006/06030401.htm

Op deze avond werd tevens de brochure ‘Het perspectief van de baan’ gepresenteerd. De brochure bevat een beschrijving van de rechten en plichten van clienten bij trajectbegeleiding als je een WW, WWB of WAO-uitkering hebt. Verder bevat de brochure tips over hoe je gesprekken met arbeidsbemiddelaars het beste kunt voeren. Na een hoofdstuk met deze tips wordt de werkwijze in de arbeidsbemiddeling en worden de methoden die door uitvoeringsinstellingen worden toegepast kort uitgelegd. Daarna volgen twee hoofdstukken over de kwaliteit van de commerciele bureau’s die zich bezig houden met arbeidsintegratie. Vervolgens is er een hoofdstuk over ziekte en arbeidsbemiddeling. In het een na laatste hoofdstuk wordt ingegaan op de regels die gelden bij vrijwilligerswerk en sociale activering. In het laatste hoofdstuk wordt de gang van zaken bij beroeps- en bezwaarprocedures uitgelegd. Daarnaast vind je in dit hoofdstuk een opsomming van valkuilen die zich daarbij kunnen voordoen.

De brochure kost 2,50 exclusief portokosten en 4 euro inclusief en kan worden besteld bij:

Bijstandsbond
Da Costakade 158
1053 XC Amsterdam
020-6181815
info@bijstandsbond.org
www.bijstandsbond.org

vrijdag 17 februari 2006

FLEXCAFÉ DEBAT– “The choice of a new generation”

Een debat over jongeren, flexibilisering en de vakbondspolitiek van de
toekomst.


Dag: maandag 20 februari 2006. Tijd: 20.00 uur.

Plaats: Het Broeinest, Plantagedoklaan 8-12

Entree gratis


Sprekers van jongeren en vakbondsorganisaties FNV Jong, AVV, Lsvb en Bart
Snels van GroenLinks gaan in discussie over de flexibilisering van werk,
de situatie van jongeren op de arbeidsmarkt, en strategieën van vakbonds-
en jongerenorganisaties. Wat zijn de problemen en nieuwe mogelijkheden van
een flexibele economie voor jongeren? Is de positie van jongeren
verslechterd en zo ja, hoe kan daar iets aan gedaan worden? En dan nog de
gevaarlijke vraag: is er een generatieconflict, en zo ja, waaruit bestaat
dat?

De laatste maanden waren er een reeks nieuwe initiatieven op het gebied
van jeugd, werk en vakbondspolitiek. Een daarvan was de oprichting van
het AVV (Alternatief voor Vakbond), dat een alternatief wil bieden aan
jongeren, flexwerkers, freelancers, zelfstandigen en andere
niet-traditionele categorieën werknemers. De bestaande vakbonden, aldus
AVV, zijn vergrijsd, en houden zich vooral bezig met het behoud van
verworven rechten, niet met het bevechten van nieuwe. Een soortgelijke
kritiek maakt ook FNV Jong, een nieuw jongerennetwerk waarin jongeren uit
verschillende FNV-bonden zich verenigd hebben. Bij de lancering van het
netwerk werd onthuld dat jongeren er de laatste 5 jaar gemiddeld 15% in
inkomen op achteruit zijn gegaan.

De Lsvb en GroenLinks zijn uitgenodigd om een breder perspectief te
bieden, dat ook te maken heeft met werk en leven: de Lsvb is onlangs een
campagne begonnen (samen met de Horecabond) om de situatie van werkende
studenten en de werkomstandigheden in de horeca onder de aandacht te
brengen. Studentenorganisaties hebben zich traditioneel weinig
beziggehouden met werk, omdat studenten zelf vaak geneigd zijn hun
slechtbetaalde bijbaantjes als iets tijdelijks te beschouwen, in de
overtuiging dat na je afstuderen automatisch “iets beters” volgt. Jonathan
Meijs, voorzitter van de Lsvb, licht hun nieuwe initiatief toe.

GroenLinks presenteerde enkele maanden geleden het manifest “Vrijheid
Eerlijk Delen” over een progressieve strategie ter hervorming van de
welvaartsstaat. Welke voorzieningen zijn er nodig om een modus vivendi te
vinden met het geflexibiliseerde leven? GroenLinks suggereert onder andere
versoepeling van het ontslagrecht, een aanpassing van de WW, een
gedeeltelijk basisinkomen en nog een reeks maatregelen. Bart Snels,
medewerker van het wetenschappelijk bureau van de partij, zal het manifest
toelichten.

Sprekers zullen een korte intro geven over de redenen van de oprichting
van hun organisaties en hun recente initiatieven. Daarna zal aan de hand
van een viertal thema's het terrein verkend worden. We hopen daarbij op
zoveel mogelijk participatie van het publiek om allerlei concrete
ervaringen onderdeel te maken van de avond. Iedereen – jong/oud,
gepensioneerd of flexwerker, journalist of callcenteragent – is van harte
welkom. Er is ruim de gelegenheid om vragen te stellen.

De deuren gaan open om 20.00 uur, afloop van het debat om 22.00 uur,
waarna nagepraat kan worden met drank en muziek.

voor meer info mail naar info@flexmens.org of check www.flexmens.org

Het Flexcafe is een Broeinest-avond! Voor het maandprogramma check
www.broeinest.info

zaterdag 11 februari 2006

Discussiebijeenkomst over toeleiding naar de arbeidsmarkt
Presentatie brochure 'Het perspectief van de baan'

Op vrijdagavond 3 maart a.s. organiseert de Bijstandsbond een discussiebijeenkomst over toeleiding naar de arbeidsmarkt en reintegratietrajecten.
Daarbij besteden we vooral aandacht aan de zogenaamde 'Work First' trajecten. Uitkeringsgerechtigden worden daarbij met behoud van uitkering tijdelijk tewerk gesteld in werkplaatsen om 'arbeidsritme' te leren. Er zijn veel klachten over deze projecten. Commerciële reïntegratiebureaus (RIB's) worden ingehuurd om de Work First werkplaatsen te organiseren. Zij vullen hun zakken met suspecte financieringscontructies die soms nog legaal zijn ook. Deze RIB's investeren nauwelijks in opleiding en ontwikkeling van het individu. Veel cursussen en trainingen stellen niets voor en zijn alleen maar gebakken lucht. Men wordt in de werkplaatsen beziggehouden door formulieren in enveloppen te stoppen, waarvoor ook machines zijn of men pakt scoobidoo-touwtjes in. Men zegt dat er nuttige gemeenschapstaken zijn, die blijven liggen. Maar wie zelf initiatieven neemt om iets nuttigs te doen, stuit op een bureacratische muur. Alles is gericht op uitstromen naar van bovenaf georganiseerde werkprojecten. Naar het maatschappelijk nut wordt in de praktijk helemaal niet gekeken.

Aan de discussie nemen oa de volgende personen deel:
Bob Bergkamp,
directeur van FourstaR Reïntegratie Service BV
Sander Janzweert, ervaringsdeskundige
Joep Sonnemans,
econoom, hoogleraar, werkt aan de Universiteit van Amsterdam. Hij doet onderzoek naar de wijze waarop mensen beslissingen nemen, met name financiële beslissingen.

Tevens wordt op deze avond de brochure 'het perspectief van de baan' gepresenteerd. In deze brochure staan rechten en plichten van werkzoekenden die in een reintegratietraject zitten of daar in gaan en er staan tips in over hoe je gesprekken met arbeidsbemiddelaars kunt voeren.

De discussie begint om 19.30 uur en wordt gehouden in het gebouw van het HTIB, Eerste Weteringplantsoen 2c, 1017 SJ Amsterdam. Bereikbaar met tramlijnen 7, 24, 16, 10. Uitstappen halte Weteringcircuit.

Vereniging Bijstandsbond Amsterdam

Da Costakade 158. 1053 XC Amsterdam. 020-6181815. info@bijstandsbond.org www.bijstandsbond.org.