' De fiets" een martelwerktuig waarop gevangenen worden vastgebonden, is in Nederlandse gevangenissen nog steeds in gebruik

 Gevangenissen in Nederland

Op dinsdag 24 oktober schreef ik een artikel over mijn bezoek aan de kolonien van Weldadigheid, in de 19e eeuw verblijfplaatsen in Drente waar boeven, ' paupers' dronkaards en zwervers in opgesloten werden. Op het terrein staan nu nog in gebruik zijnde gevangenissen en er is een museum Ik noemde de kolonien een deprimerend oord. Het artikel is ook verschenen op de website van Doorbraak. https://www.doorbraak.eu/bezoek-aan-een-deprimerend-oord-de-kolonien-van-weldadigheid/

In dit artikel schreef ik over een bezoek aan de museum gevangenis De Rode Pannen voor zeer zware misdadigers, die tot 2008 in gebruik was.

Op een brede gang beneden en op een bovenverdieping zijn tamelijk kleine hokjes, de cellen van ik schat vier bij vijf meter waarin achter een zware deur de gevangenen verbleven. Onderling contact tussen de gevangenen was strikt verboden. Voorkomen werd dat de gevangenen zelfs maar oogcontact hadden. Gevangenen die amok maakten door dingen in de cel te vernielen en die opstandig werden, werden opgesloten in een soort crisiscel. Ik ben de precieze naam vergeten, maar die was zo ingericht dat je werkelijk niets kon vernielen. Er stond alleen een bed en een stalen wc.

Gevangenen die dan nog onhandelbaar bleken te zijn, werden vastgebonden op een soort bed in een tegenover gelegen kamer, met riemen en touwen zodat ze zich niet konden bewegen. Dit martelwerktuig, waar je maximaal 24 uur op mocht liggen, werd in de wandelgangen “de fiets” genoemd. Dit alles was dus tot 2008 in gebruik. De gids vertelt over een onhandelbare gevangene die onder meer op “de fiets” werd vastgebonden en die uiteindelijk werd uitgezet naar Marokko. Daar werd hij door de politie meegenomen naar een stille hoek van het vliegveld en doodgeschoten.

Op dit artikel is een reactie gekomen van Joke Kaviaar, die het volgende schrijft.

NB 1.. De ‘fiets’ is nog steeds in gebruik in Nederlandse gevangenissen.
NB 2. Een cel van 4 bij 5 in je eentje noem ik groot. Verkeerde inschatting? Standaard maten in NL’se gevangenissen nu: 2 x 5 m. = 10 vierkante meter. En vaak zit je daar met z’n 2’en. Politiecellen zijn gemiddeld 2 x 3 m.
NB 3. Wat in dit artikel crisiscel wordt genoemd heet in het huidige systeem strafcel of isoleercel. Daar is alleen stalen pot in. Overdag krijg je een ‘zitelement’ schuimrubber vierkant ding bekleed met iets overwoestbaars en ’s nachts een matras en deken. Je moet een ‘scheurhemd’ aan, dat juist niet makkelijk scheurt omdat het van driedubbel gestikt stevig katoen is en een papieren onderbroek en daar moet je het dan maar mee doen.

Een deprimerend oord

Een deprimerend oord

Op 29 augustus ben ik naar het gevangenismuseum in Veenhuizen geweest. We komen aan in Veenhuizen nadat we o.a. de boerenhoeve ' Nieuw Weper' zijn gepasseerd. Veenhuizen ligt in een bosrijke omgeving en het gevangenismuseum ligt op een afgelegen terrein waar je alleen met de auto of de fiets kunt komen. 

Bij de ingang van het museum aangekomen merken we dat we niet de enigen zijn. Hordes toeristen willen het museum en zijn attracties bezoeken. We gaan naar binnen en betalen. We boeken ook een tocht met de boevenbus over het terrein van de Maatschappij van Weldadighied dat 3200 hectare groot is en we boeken een wandeling naar gevangenis de Rode Pannen, die tot 2008 als zodanig in gebruik was. We zijn in de voormalige Koloniën van Weldadigheid die in de eerste helft van de negentiende eeuw zijn opgericht om in Nederland armoede te bestrijden. De belangrijkste oprichter was Johannes van den Bosch. Wil je meer weten over deze vreselijke man, je kunt het lezen op de website van Doorbraak: https://www.doorbraak.eu/johannes-van-den-bosch-een-relatief-onbekende-koloniale-misdadiger-met-ontelbare-doden-op-zijn-geweten/

De Koloniën van Weldadigheid zijn sinds 2021 Unesco Werelderfgoed. Het experiment van de kolonien was gericht op het omvormen van armen tot productieve burgers, en woeste grond tot productief landbouwgebied. De armen een goede moraal bijbrengen ( de hypocriete moraal van de gegoede burgerij) en de armen moesten door hen hard te laten werken verheven worden tot oppassende burgers. De Maatschappij van Weldadigheid bouwt in Veenhuizen drie grote gebouwen. Deze zijn bedoeld voor de opvang van kinderen uit de grote steden die geen ouders meer hebben: weeskinderen. De gebouwen noemen ze gestichten: het Eerste, Tweede en Derde Gesticht. In ieder gesticht is plaats voor ongeveer 1.000 mensen. Er worden niet genoeg weeskinderen naar Veenhuizen gestuurd om alle drie de gestichten vol te krijgen. In twee van de drie gestichten wonen wezen, in het derde gesticht wonen bedelaars en landlopers. De Maatschappij van Weldadighied kon het echter financieel niet bolwerken. De regering neemt in 1859 de gestichten in Veenhuizen over.  Alleen het Tweede Gesticht staat nog overeind. Hierin is nu het Gevangenismuseum gevestigd. I
Nog steeds staan er gevangenissen van de staat op het terrein. De meest zware, onhandelbare delinquenten werden in gevangenis de rode pannen ondergebracht. De gevangenis, met zijn ijzeren hekken met prikkeldraad eromheen en de cellencomplexen zijn nog geheel intact.

<p> We lopen wat rond in de boekwinkel bij de balie en ontdekken dater heel veel boeken over De onvrije kolonie van de Maatschappij van Weldadigheid geschreven is. We krijgen de indruk dat armoede en ellende big bussiness is en dat veel mensen daar geld aan verdienen.  Hordes toeristen vergapen zich aan de vroegere en nog in gebruik zijnde gevangenissen en werkinrichtingen op het terrein. Zoals reeds opgemerkt werden In de onvrije kolonie mensen ondergebracht in de 19e en ook nog in de 20e eeuw, die ' heropgevoed'  moesten worden, zoals mensen die zich misdroegen in de vrije klonien in het zuidelijker gelegen  Frederiksoord, Wilhelimna oor d etc. Veel arbeiders probeerden de zogenaamd vrije kolonien te ontvluchten en vestigden zich in plaggenhutten in de buurt van Noordwolde, net over de grens tussen Drente en Friesland. Alles beter dan het regiem van de Kolonien. Ook ' Paupers' en zwervers of lieden die zich schuldig maakten aan openbare dronkenschap in de grote steden in het westen werden er ondergebracht. 

Om half 1 stappen we in de boevenbus. Het blijkt een oude, nogal krakkemikkige bus te zijn waarmee eertijds gevangenen uit de nog steeds bestaande gevangenissen op het terrein vervoerd werden naar werkplaatsen elders op het terrein. Het is een bus met onconfortabele stoelen. Er zijn tralies voor de ramen om de toeristen een beetje de sfeer alvast te laten proeven en je kunt dus geen fotoos maken. We rijden op hobbelige wegen hotsend en botsend over het terrein. Een gids vertelt over de verschillende gebouwen die op het terrein staan. En we komen langs twee nog in gebruik zijnde gevangennissen voor zware misdadigers. Noorderhaven en Bankenbosch. Ook vertelt de gids terloops dat er ook nog een gevangenis staat voor zogenoemde asylzoekers, de ama's. De onderdrukkingssystemen van de 19e eeuw gaan naadloos over in dergelijke systemen nu. De gebouwen hebben stichtelijke opschriften zoals ' werk en bid' . Eigenlijk luidt de uitdrukking ' bid en werk' maar de beheerders van de onvrije kolonie hebben de twee woorden omgedraaid om te benadrukken, dat werken het belangrijkste is. Hier meer opschriften van gebouwen noemn. Ook de bierbrouwerij. <p>

Na de tocht met de boevenbus, waar we gebroken uitkwamen, maakten we onder leiding van een gids een wandeling naar de bij het Tweede Gesticht gelegen gevangenis de Rode Pannen. Deze gevangenis is tot 2008 in gebruik geweest en de situatie is er nu nog net zo als toen. We gaan door een groot ijzeren hek in de omheiding met prikkeldraad de gevangenis in. De gids vertelt in geuren en kleuren de ins en outs van het leven in een gevangenis. Op een brede gang beneden en op eden bovenverdieping zijn tamelijk kleine hokjes, de cellen van ik schat 4 bij 5 meter waarin achter een zware deur de gevangenen verbleven. Onder ling contact tussen de gevangen was streikt verboden, voorkomen werd dat de gevangen zelfs maar oogcontact hadden. Gevangenen die Amok maakten door dingen in de cel te vernielen of die opstandig werden, werden opgesloten in een soort crisis cel, ik ben de preizeize naam vergeten, die zo was ingericht dat je werkelijk niks kon vernielen. Er stond alleen een bed en een stalen WC. 

Gevangen die dan nog onhandelbaar bleken te zijn werden vastgebonden op een soort bed in een tegenover gelegen kamer, met riemen en touwen zodat ze zich niet kon den bewegen. Dit martelwerktuig, waar je maximaal 24 uur op mocht liggen, werd in de wandeling ' de fiets' genoemd. Dit alles was dus tot 2008 in gebruik. De gids vertelde van een onhandelbare gevangene, die o.a. op de fiets werd vastgebonden maar die uiteindelijk werd uitgezet naar Marokko. Daar werd hij door de politie meegenomen naar een stille hoek van het vliegveld en doodgeschoten.
Na het bezoek aan deze gevangenis zijn we weer naar huis gegaan. Een ding heb ik mij voorgenomen: ze krijgen me met geen stok meer naar dit vreselijk deprimerende oord.

Piet van der Lende

In de praktijk moeten minima toch de maatregelen tegen klimaatverandering betalen

 Klimaat en armoede

Iedereen heeft het erover. Het moet niet zo zijn, dat de lasten voor de maatregelen om klimaatverandering tegen te gaan ongelijk verdeeld worden, en de armen naar verhouding meer moeten betalen dan de rijken. De maatregelen mogen niet leiden tot een grotere verarming van een deel van de bevolking. Maar in de praktijk blijkt, dat minima door de maatregelen toch op bijna ondraaglijke lasten komen te zitten.

woning

Ik ben 76, en lichamelijk gaat het met mij steeds moeizamer. Ik woon driehoog en moet dus drie trappen oplopen met soms zware boodschappentassen. Ik zie aankomen, dat ik dat op termijn niet meer kan. Dus op zoek naar een andere woning. Ik sta al sinds 2007 ingeschreven als woningzoekende. Ik heb nu een driekamerwoning in Amsterdam Oud West. Ik zoek een senioerenwoning op de begane grond of er moet een lift aanwezig zijn. Bij een verhuizing kan ik gebruik maken van de regeling van hoog naar laag en van groot naar beter. Ik wil wel wat kleiner gaan wonen. Dan kan ik de oude huur meenemen naar de nieuwe woning. Dus ik ga kijken op Woningnet. En kom tot de ontdekking, dat voor sommige woningen zeer hoge servicekosten worden gevraagd, met name bij woningbouwcorporatie Eigen Haard, waarvoor je geen huurtoeslag kunt krijgen. Zo zijn er seniorenwoningen in de Laurierhof, in de Jordaan, waar een lift aanwezig is, maar waarvoor servicekosten worden gevraagd van over de 200 euro. De huur is dan nog eens 625 euro, dat komt er nog bij. De totale huurlasten stijgen daardoor tot ongeveer 874 euro. Waarom is dat? Eigen Haard heeft als beleid, dat zij vele sociale huurwoningen gaan voorzien van zonnepanelen. Dat is goed voor het milieu. Maar die zonnepanelen moeten wel betaald worden. Vandaar die hoge servicekosten voor de afbetaling van de zonnepanlen en de levering van electriciteit ervan. Je moet daarnaast naatuurlijk ook nog een contract nemen bij een energieleverancier, voor het gas en de electriciteit wanneer de zonnepanelen geen stroom leveren. Zo kom je op vaste lasten voor huur en gas en licht van bijna 1000 euro voor een tweekamer woning van 40 vierkante meter. De filosofie is dan, dat je soms met die zonnepanelen ook energie kunt leveren aan de energieleverancier, waarvoor je een vergoeding krijgt. Zo krijg je geld terug en je kunt op electriciteitsverbruik van de energieleverancier besparen. Althans dat is de filosofie.

electriciteitsnet

In de praktijk is het echter allemaal onzeker. Door de salderingsregeling streep je al je opgewekte stroom die je teruglevert af van de stroom die je afneemt. Maar de overheid wil af van die regeling. En gaat de regeling vanaf 2025 daarom geleidelijk afbouwen. Je moet dus weer gaan betalen voor alle stroom die je afneemt. Het kabinet wil de salderingsregeling afbouwen omdat over weggestreepte elektriciteit geen belasting hoeft te worden betaald, en dus de overheid minder belastinginkomsten heeft. En energieleveranciers maken extra kosten, die zij doorberekenen aan alle klanten. Hierdoor stijgt voor iedereen het energietarief, ook voor mensen zonder zonnepanelen. Dat wil het kabinet tegengaan. Daar komt het volgende nog bij. Energiemaatschappij Vandebron wil extra kosten rekenen voor de extra stroom die jij teruglevert aan het net. Afhankelijk van de hoeveelheid zonne-energie die je produceert, kunnen deze extra kosten varieren van 48 tot 552 euro per jaar. Het is de vraag of andere energiebedrijven gaan volgen. Bovendien, je moet naast de zonnepanelen nog steeds een contract afsluiten met een energieleverancier voor de afname van gas en electriciteit. En we hebben gezien, dat de markt voor energie erg onzeker is. De hoge energieprijzen kunnen weer terugkomen als ergens een nieuwe oorlog uitbreekt, of als de oliegolfstaten hun beleid gaan veranderen. Je kunt in de toekomst bij de regelingen van Eigen Haard voor extra kosten komen te staan, bovenop de bijna 1000 euro vaste lasten die je nu al hebt. In de praktijk is dit onbetaalbaar voor de minima.

Piet van der Lende

Op 4 november presenteert Henk Kroon zijn nieuwe roman ' Het Andere Huis' .

 

Op 4 november presenteert Henk Kroon zijn nieuwe roman Het Andere Huis

De presentatie wordt gehouden in het Dijk Theater

Dacosta kade 160 Amsterdam 1053 xd

Hert programma begint om 16:00

16:00 Opening koffie en thee

16:30 Optreden koor van Verzet per couplet

16:45 Verwelkoming Henk

16:50 Meta doet verslag van haar redactioneel werk

17:00 Mark van Hoof doet voordracht uit de roman

17:15 Koor sluit af

17;30 Signeren roman Als u een exemplaar wilt kopen gaarne contant voldoen.

17:45 Borrel