Als leden van de FNV zijn wij verontrust over de aankondiging van FNV-
voorzitter Agnes Jongerius om te gaan praten met de PVV over samenwerking. Wij zijn van mening dat de vakbondseisen tegen de verhoging van de AOW-leeftijd niet binnen gehaald mogen worden ten koste van `de buitenlanders´. Zo zei PVV-Kamerlid Fritsma onlangs nog bij De Wereld Draait Door dat `een AOW leeftijd van 65 jaar betaald kan worden door immigratie uit moslimlanden te stoppen´.
Wij vinden dat de vakbeweging de PVV op geen enkele manier tegemoet mag komen om deze politiek van verdeel-en-heers mogelijk te maken. Hoewel we ons kunnen voorstellen dat vakbondsleden uit verontwaardiging nu hun lidmaatschap willen opzeggen, denken we niet dat dit de juiste stap vooruit is. De FNV is niet van de vakbondstop, maar van de leden. De FNV heeft meer leden van allochtone achtergrond dan welke organisatie in Nederland dan ook.
De FNV zou dan ook juist als eerste de handschoen moeten opnemen en de PVV op inhoud gaan bestrijden. De PVV laat zich met regelmaat van de klok discriminerend uit over moslims en andere minderheden. Het is volgens de eigen beginselen van de FNV een taak van de vakbond om zich te verzetten tegen dit soort racisme. In plaats van te onderhandelen over `samenwerking´, zou de FNV juist luid protest moeten laten horen tegen de discriminerende standpunten van deze partij. Dat is de vakbeweging waar wij samen voor willen vechten.
Des te meer willen wij de alternatieven onderstrepen voor de bezuinigingen op de AOW, die de vakbeweging naar voren heeft gebracht. Onder de leus `de sterkste schouders, de zwaarste lasten´ maken die duidelijk dat de rekening voor de crisis niet bij gewone mensen, maar bij de rijken moet worden neergelegd. Met die koers moet nu de strijd worden aangebonden met het kabinet. De recente peilingen over de grote bereidheid onder de bevolking om de straat op te gaan, geven daarbij aan wat zowel nodig als mogelijk is.
Deze verklaring wordt onderschreven door:
Mo Achahbar, lid FNV Bondgenoten (Amsterdam) / Lot van Baaren, bondsraadlid ABVAKABO FNV (Rotterdam) / Michiel Bakker, lid AOB (Amsterdam) / Leo Benjamins, lid FNV Bondgenoten (Bovensmilde) / Gerko Buist, lid FNV Bondgenoten (Velsen) / Greet Cornello, lid FNV Bondgenoten, Chauffeursvrouwen-in-actie (Niehove) / Willem Croese, lid van FNV Bondgenoten (Zaandam) / Angela Ettema, lid FNV Kiem (Amsterdam) / Bart Griffioen, lid ABVAKABO FNV (Amsterdam) / Sieger Keuning, kaderlid en sectorraadslid FNV Bondgenoten Beroepsgoederenvervoer (Gerkesklooster) / Nuri Karabulut, lid FNV Bondgenoten (Amsterdam) / Patrick van Klink, lid FNV Bondgenoten (Rotterdam) / Martin & Marjolein Kuipers, lid FNV Bondgenoten / Johan Kwisthout, lid ABVAKABO FNV (Breda) / Andre van der Meer, lid FNV Bondgenoten (Hoofddorp) / Ans Nijman, lid ABVAKABO FNV (Heemskerk) / Marcel van Poppelen, lid FNV Bondgenoten (Vlaardingen) / Marcus van Ringen, kaderlid en sectorraadslid FNV Bondgenoten Beroepsgoederenvervoer (Kollumerzwaag) / Egbert Schellenberg, lid FNV Bondgenoten (Rotterdam) / Murat Sekercan, lid FNV Bondgenoten (Zaandam) / Klaas Strooker, kaderlid FNV Bondgenoten Corus (Velsen) / Ruud Stroombergen, kader en sectorraadslid FNV Bondgenoten (Hillegom) / Piet de Vries, kaderlid sectorraadslid FNV Bondgenoten Beroepsgoederenvervoer (Oldeholtpade) / Bram Wanrooij, lid AOb (Amsterdam)
Steun zelf als FNV-lid deze verklaring ook door een mail naar:
verontrustevakbondsleden@gmail.com
Nieuws, commentaren en aankondigingen van de Bijstandsbond. Op deze blog vindt u alle informatie over de Bijstandsbond. Telefoon: 020-6898806. Whatt's App, Telegram en Signal 06-20367458. Algemeen spreekuur di en do van 11.00 uur tot 16.00 uur. Advocaat Mark van Hoof aanwezig di en do van 13.00 uur tot 14.00 uur. 06-47816228. info@bijstandsbond.org.
maandag 12 oktober 2009
woensdag 7 oktober 2009
Proces Arnhemse schoffelweigeraar krijgt vervolg. 2 zaken aangedragen door advocaat Bijstandsbond
Proces tegen Arnhemse schoffelweigeraar krijgt vervolg. 2 zaken
aangedragen door advocaat Bijstandsbond De Centrale Raad van Beroep gaat op 17 november om 11.10 uur en 11.55
uur in Utrecht rechtszaken behandelen waarin betrokkenen hebben
aangevoerd, dat er bij het Hoya project in Amsterdam in sommige gevallen
sprake is van dwangarbeid. Zij worden bijgestaan door Marc van Hoof,
advocaat van de Bijstandsbond. De Centrale Raad verzoekt ons
uitdrukkelijk te vermelden, dat op 17 november de zaken alleen behandeld
zullen worden en dat de uitspraak pas 6 weken later komt.
Voorgeschiedenis
De afgelopen twee jaren voerde een uitkeringsgerechtigde uit Arnhem processen omdat hij bij het aanvragen van een uitkering te horen kreeg dat hij om voor een uitkering in aanmerking te komen moest deelnemen aan ene zogenaamd ‘work first’ project. Hij kon kiezen tussen schoffelen of tubes inpakken. De betrokkene weigerde, waarop de gemeente hem kortte op zijn uitkering. Met steun van de advocaat Arno van Deuzen van de AbvaKabo FNV ging hij in bezwaar. Zij wilden door naar de Centrale Raad van Beroep om een principiele uitspraak te krijgen over de vraag of er sprake was van dwangarbeid. Ondertussen speelde een vergelijkbare zaak van iemand uit Almere. In beide gevallen oordeelde de rechter dat de betrokkenen klakkeloos naar een ‘work first’ traject waren gestuurd en dat dit in strijd is met het maatwerk dat de WWB voorschrijft. De Centrale Raad van Beroep heeft onlangs over de ‘Arnhemse schoffelweigeraar’ gezegd, dat er geen procesbelang meer is, omdat de betrokkene betaald werk heeft gevonden en daarom doet de Centrale Raad geen uitspraak.
Bij de uitspraak werd echter gezegd dat op 17 november in twee vergelijkbare zaken zullen worden behandeld en uitspraak wordt gedaan. Dit zijn de zaken die advocaat mark van Hoof heeft aangespannen.
De twee zaken
De twee zaken betreft mensen, die zogenaamd eerdere trajecten zouden hebben geweigerd. Dit soort voorbeelden komt in Amsterdam regelmatig voor. In feite is er in veel gevallen sprake van arbeidsongeschiktheid die echter bij verwijzing naar het Hoya traject niet wordt onderzocht. Ook is er soms geen sprake van dat werklozen niet zouden willen meewerken aan toeleiding naar de arbeidsmarkt. Het zogenaamde Hoyatraject in Amsterdam is een disciplineringstraject, primair gericht op disciplinering van mensen en niet op reintegratie naar betaalde arbeid. Er zijn volgens de gemeente Amsterdam de volgende doelgroepen:
1. klanten die zijn teruggemeld door een ander reintegratiebedrijf vanwege uitval of niet meewerken
2. klanten die een of meerdere afstemmingen (sancties) hebben gehad wegens niet meewerken
3. klanten die hoger opgeleid zijn en blijven volharden werk te vinden in hun afstudeerrichting
4. klanten waarvan het VERMOEDEN bestaat dat er zwart wordt bijgeklust, zonder dat daar een bewijs van is.
De klanten moeten in het Hoya traject plantjes knippen, stekken en poten. Het is een project dat wordt uitgevoerd door Pantar op een soort tuinbouwbedrijf. Andere doelgroepen van het Hoya-traject zijn zogenaamde taakgestraften en mensen met een geestelijke handicap. Dit project heeft niets te maken met toeleiding naar betaalde arbeid. Werklozen, die niets hebben misdaan naar het Hoyatraject sturen met als doel het opleggen van een straf is belachelijk. Bovendien is het belachelijk dat er mensen voor straf naartoe gestuurd worden waarvan alleen een vermoeden bestaat dat ze zwart werken zonder dat daar bewijs voor is. Dit is het opleggen van straffen aan mensen waarvan in een rechtsstaat er vanuit moet worden gegaan dat zij onschuldig zijn tot het tegendeel bewezen is.
Voorgeschiedenis
De afgelopen twee jaren voerde een uitkeringsgerechtigde uit Arnhem processen omdat hij bij het aanvragen van een uitkering te horen kreeg dat hij om voor een uitkering in aanmerking te komen moest deelnemen aan ene zogenaamd ‘work first’ project. Hij kon kiezen tussen schoffelen of tubes inpakken. De betrokkene weigerde, waarop de gemeente hem kortte op zijn uitkering. Met steun van de advocaat Arno van Deuzen van de AbvaKabo FNV ging hij in bezwaar. Zij wilden door naar de Centrale Raad van Beroep om een principiele uitspraak te krijgen over de vraag of er sprake was van dwangarbeid. Ondertussen speelde een vergelijkbare zaak van iemand uit Almere. In beide gevallen oordeelde de rechter dat de betrokkenen klakkeloos naar een ‘work first’ traject waren gestuurd en dat dit in strijd is met het maatwerk dat de WWB voorschrijft. De Centrale Raad van Beroep heeft onlangs over de ‘Arnhemse schoffelweigeraar’ gezegd, dat er geen procesbelang meer is, omdat de betrokkene betaald werk heeft gevonden en daarom doet de Centrale Raad geen uitspraak.
Bij de uitspraak werd echter gezegd dat op 17 november in twee vergelijkbare zaken zullen worden behandeld en uitspraak wordt gedaan. Dit zijn de zaken die advocaat mark van Hoof heeft aangespannen.
De twee zaken
De twee zaken betreft mensen, die zogenaamd eerdere trajecten zouden hebben geweigerd. Dit soort voorbeelden komt in Amsterdam regelmatig voor. In feite is er in veel gevallen sprake van arbeidsongeschiktheid die echter bij verwijzing naar het Hoya traject niet wordt onderzocht. Ook is er soms geen sprake van dat werklozen niet zouden willen meewerken aan toeleiding naar de arbeidsmarkt. Het zogenaamde Hoyatraject in Amsterdam is een disciplineringstraject, primair gericht op disciplinering van mensen en niet op reintegratie naar betaalde arbeid. Er zijn volgens de gemeente Amsterdam de volgende doelgroepen:
1. klanten die zijn teruggemeld door een ander reintegratiebedrijf vanwege uitval of niet meewerken
2. klanten die een of meerdere afstemmingen (sancties) hebben gehad wegens niet meewerken
3. klanten die hoger opgeleid zijn en blijven volharden werk te vinden in hun afstudeerrichting
4. klanten waarvan het VERMOEDEN bestaat dat er zwart wordt bijgeklust, zonder dat daar een bewijs van is.
De klanten moeten in het Hoya traject plantjes knippen, stekken en poten. Het is een project dat wordt uitgevoerd door Pantar op een soort tuinbouwbedrijf. Andere doelgroepen van het Hoya-traject zijn zogenaamde taakgestraften en mensen met een geestelijke handicap. Dit project heeft niets te maken met toeleiding naar betaalde arbeid. Werklozen, die niets hebben misdaan naar het Hoyatraject sturen met als doel het opleggen van een straf is belachelijk. Bovendien is het belachelijk dat er mensen voor straf naartoe gestuurd worden waarvan alleen een vermoeden bestaat dat ze zwart werken zonder dat daar bewijs voor is. Dit is het opleggen van straffen aan mensen waarvan in een rechtsstaat er vanuit moet worden gegaan dat zij onschuldig zijn tot het tegendeel bewezen is.
donderdag 1 oktober 2009
Een miljoen mensen die eten ophalen in een van de 1200 New Yorkse gaarkeukens of pantries. Een verslag.
Hille Hoogland, coordinator intake en ‘meer dan voedsel alleen’ bij de voedselbank Amsterdam is in het kader van een uitwisselingsprogramma een tijdje in New York geweest waar ze optrok met haar Amerikaanse collega Kristen Mancinelli.http://www.jobswap.org/2009/09/invisible-jobs/
Hieronder een citaat uit haar verslag. ' Waar ik me het meest kwaad om maak zijn niet alleen dit soort verslagen, maar bv ook de columns van figuren als Heleen Mees in NRC Handelsblad, die betogen dat de New Yorkse arbeidsmarkt zo heerlijk flexibel is en mogelijkheden biedt voor iedereen om hogerop te komen, vooral de nieuwe migranten. En ik maak me kwaad om de mensen die dit in Nederland als voorbeeld stellen. Citaat uit de weblog:
Donderdag mocht ik mee naar een ‘hele speciale bijeenkomst’, zo vertelde Kristen mij. Er zou iemand van de regering, van het US Department of Agriculturekomen praten over het food stamp programm, child nutrition en de toename van klanten bij food pantriesen soup kitchens. Het bleek totaal anders te gaan dan ik had verwacht.
Geen formele vergadering, maar een informele discussie in een kerkzaaltje, met mensen van allerlei organisatie die in New York een bijdrage leveren aan bestrijden van honger. Er was veel kritiek op de werking van het Food Stamp Program. Van de ca miljoen mensen die eten ophalen in een van de 1200 New Yorkse gaarkeukens of pantries, maakt maar de helft gebruik van het Food Stamp program. Dit had volgens aanwezigen vooral te maken met de vingerafdruk, die in New York gevraagd wordt. Mensen voelden zich als ‘crimineel’ behandeld door deze eis. En alleenstaanden konden er helemaal niet voor in aanmerking komen. Ik kwam erachter dat de Foodbank New York een grote rol speelt bij het helpen met aanvragen van food stamps en bij de verdeling van het voedsel dat via het USDA (de federale overheid) gedoneerd wordt. Daarover later meer in een blog over mijn bezoekje aan de Foodbank New York in de Bronx.
Hieronder een citaat uit haar verslag. ' Waar ik me het meest kwaad om maak zijn niet alleen dit soort verslagen, maar bv ook de columns van figuren als Heleen Mees in NRC Handelsblad, die betogen dat de New Yorkse arbeidsmarkt zo heerlijk flexibel is en mogelijkheden biedt voor iedereen om hogerop te komen, vooral de nieuwe migranten. En ik maak me kwaad om de mensen die dit in Nederland als voorbeeld stellen. Citaat uit de weblog:
Donderdag mocht ik mee naar een ‘hele speciale bijeenkomst’, zo vertelde Kristen mij. Er zou iemand van de regering, van het US Department of Agriculturekomen praten over het food stamp programm, child nutrition en de toename van klanten bij food pantriesen soup kitchens. Het bleek totaal anders te gaan dan ik had verwacht.
Abonneren op:
Posts (Atom)
-
Vanmorgen heb ik een bericht gepubliceerd over het project ‘Representatie en het maatschappelijk middenveld’ van het Sociaal en Cultureel P...
-
10-07-2024. De Bijstandsbond roept bijstandsgerechtigden in den lande op de vaal slechte behandeling door klantmanagers te melden voor een ...