Vrij nietszeggende uitspraak van de civiele rechter in het kort geding over de huisbezoeken

Civiele rechter zegt eigenlijk alleen maar: ik ga niet op de stoel van de bestuursrechter zitten. Procedures bij Centrale Raad van Beroep lopen door

De Vereniging Bijstandsbond Amsterdam valt drie dingen op in de uitspraak.

1. De rechter zegt eigenlijk, wanneer je als individu (er waren alleen maar individuele eisers) van mening bent dat je door de gemeente bij een besluit van die gemeente onrechtvaardig behandeld wordt dan moet je bij de bestuursrechter zijn en niet bij mij.
2. Dat de rechter niet op de stoel van de bestuursrechter gaat zitten, blijkt ook uit het feit, dat de civiele rechter -aangezien daar nog geen uitspraken over bestaan van de Centrale raad van beroep- niks wil zeggen over onaangekondigde huisbezoeken zonder aanleiding bij mensen die een uitkering AANVRAGEN. Hij stelt eenvoudigweg aan te nemen dat het om huisbezoeken bij mensen met lopende uitkeringen gaat want daar is jurisprudentie over van de bestuursrechter, die de civiele rechter eenvoudigweg herhaalt. Maar ook daarin stelt hij zich voorwaardelijk op want hij verklaart nadrukkelijk in een adem dat er BIJ DIT KORT GEDING aangenomen moet worden dat de uitspraak van de bestuursrechter, dat er voldoende wettelijke basis is voor de huisbezoeken juist is. Met andere woorden, in het kader van een civiel kort geding ontbreken de mogelijkheden om de zaak uitvoerig te bestuderen.
3. De advocaat van de staat heeft ongelijk wanneer hij stelt, dat er niet via een civiel kort geding geeist kan worden dat de staat een aanwijzing geeft aan gemeenten op grond van artikel 76 WWB, de bevoegdheid van de minister om de gemeente een aanwijzing te geven. Tegen dit artikel staat geen bestuursrechtelijke weg open. En er moet in ons rechtssysteem altijd een rechter kunnen zijn, waarop je als burger een beroep doet, er moet een rechtsgang open staan, dus terecht dat van het middel civiel kort geding gebruik gemaakt wordt als het gaat om dit artikel. Vervolgens wijst hij in dit specifieke geval de eisen waarin gevraagd wordt om een aanwijzing af waarvoor de rechter een nadere motivatie geeft.

Er is met deze uitspraak geen man overboord. De procedures bij de bestuurlijke rechter gaan gewoon door. Binnenkort dient de eerste zaak bij de Centrale Raad van beroep over een aanvrager van een uitkering die een huisbezoek heeft geweigerd. Dit is een vrij zuivere zaak, waarin de Centrale Raad hopelijk haar mening zal geven of-wat geldt voor mensen met een lopende uitkering- ook mensen die een uitkering aanvragen in eerste instantie een huisbezoek mogen weigeren.

Voor meer informatie:
Piet van der Lende
020-6181815

Voldoende wettelijke basis voor huisbezoeken in verband met bijstandsuitkering

’s-Gravenhage, 4 oktober 2006 – De voorzieningenrechter van de rechtbank ’s-Gravenhage heeft uitspraak gedaan in het kort geding dat 79 personen hadden aangespannen tegen de Staat en diverse gemeenten, waaronder de gemeenten Amsterdam, ’s-Gravenhage, Utrecht en Rotterdam. Het kort geding betrof (onaangekondigde) huisbezoeken die de gemeenten afleggen bij personen die een bijstandsuitkering ontvangen of aanvragen. De eisers vorderden onder meer een verbod op die huisbezoeken en een schadevergoeding van € 2.000,-- per persoon.

De voorzieningenrechter is tot de conclusie gekomen dat de eisers deels niet-ontvankelijk zijn in hun vorderingen en dat deze vorderingen deels niet toewijsbaar zijn. Hij heeft daarom de gevraagde voorzieningen geweigerd.

Anders dan de eisers is de voorzieningenrechter in het bijzonder van oordeel dat er voor de huisbezoeken een wettelijke basis bestaat, die wordt gevormd door de artikelen 17 en 53a van de Wet werk en bijstand. Verder heeft hij onder meer overwogen dat er, kort gezegd, voldoende (bestuursrechtelijke) rechtsbescherming bestaat voor personen die nadelige gevolgen zouden hebben ondervonden van de huisbezoeken. Daarom is voor een maatregel in een civiel kort geding geen plaats.

De uitspraak is te vinden op
http://www.rechtspraak.nl/Actualiteiten/Voldoende+wettelijke+basis+voor+huisbezoeken+in+verband+met+bijstandsuitkering.htm

LJ NummerAY9352

FNV Brussel gaat in samenwerking met FNV Bondgenoten de achterban raadplegen over een sociaal Europa ter voorbereiding van het congres van de Europese vakbeweging in mei 2007.

Onderstaande tekst komt uit de nieuwsbrief van de FNV Brussel. Er wordt erkend dat de afwijzing van de grondwet de roep om een sociaal Europa heeft bevorderd.

Ontwikkeling sociaal model in Europa

Met het verwerpen van de Europese Grondwet door zowel de Franse als de
Nederlandse bevolking is de roep naar de sociale ontwikkeling van Europa
een stuk groter geworden. Met name uit de politiek linkse hoek en
maatschappelijke organisaties is de idee ontstaan om naast de
economische ontwikkeling binnen de Europese Unie nadrukkelijk meer
aandacht te gaan besteden aan de sociale ontwikkeling. Ook binnen het
Europees Parlement is voorzichtig begonnen met de discussie over de
verdere ontwikkeling van een sociaal Europa. Begin september is een
tekst aangenomen waarin wordt benadrukt dat de reeds aanwezige sociale
normen verstrekt dienen te worden. Men denkt dan aan waarden rond
gelijkheid, solidariteit, eigen rechten en verantwoordelijkheden en
non-discriminatie. Het Europees Parlement benadrukt ook dat er evenveel
aandacht besteed moet worden aan zowel de economische poot van de
Lissabondriehoek als aan de sociale en ecologische poot. De driehoek
dient in evenwicht te zijn. In de tekst zelf worden nog veel meer
aanbevelingen gedaan, maar lees daarvoor de tekst zelf via onderstaande
link.

De FNV is bijzonder verheugd dat het sociale model van Europa weer op de
agenda wordt geplaatst. We plaatsen wel vraagtekens bij de
daadwerkelijke politieke betekenis van deze tekst, maar er is weer
dynamiek. Dat is ook nodig, immers wij zien de afwijzing van de Europese
Grondwet in eigen land ook als een signaal dat Europa niet alleen maar
door kan ontwikkelen in de richting van een vrije markteconomie waarbij
sociale en ecologische principes ondergeschikt worden gemaakt. FNV
Brussel heeft daarom ook in samenwerking met FNV Bondgenoten een plan
ontwikkeld om met de eigen achterban te praten over de verdere
ontwikkeling van een Sociaal Europa. Deze gesprekken zullen wat ons
betreft op een interactieve en verrassende wijze gaan plaatsvinden. Deze
achterbanraadpleging is volgens ook noodzakelijk om op het aanstaande
congres van de Europese Vakbeweging (EVV) in Sevilla in mei 2007 goed
beslagen ten ijs te kunnen komen.

Zie voor de resolutie van het Europees parlement:
http://www.europarl.europa.eu/sides/getDoc.do?Type=TA&Reference=P6-TA-2006-0340&language=NL

Documentaire over armoede werpt haar schaduwen vooruit

In de tweedelige documentaire De Cirkel van Armoede krijgt de problematiek van de toenemende armoede in Nederland een menselijk gezicht. De documentaire is gemaakt door Zuidenwind Producties en de documentaire wordt uitgezonden door de NCRV, waarschijnlijk op 4 en 11 december. Maar 100% zeker is dit niet. Het kunnen ook andere datums worden. In de documentaire komt het bureaucratisch functioneren van instellingen als de Dienst Werk en Inkomen en het CWI keihard aan bod. De manier waarop mensen daardoor in moeilijkheden komen komt duidelijk naar voren. Het is waarschijnlijk dat de tweedelige documentaire veel stof zal doen opwaaien. Er zijn onderhandelingen gaande om de documentaries in premiere te laten gaan op het Idfa festival in Amsterdam, nog voor de uitzending op televisie.
Hieronder een tekst van de website die over de film. De website heeft als adres: http://www.armoedefilm.nl

Tekst van de website:

We concentreren ons in deze documentaire op de thematiek van schuld en armoede. Deze twee begrippen zijn de laatste jaren meer en meer met elkaar verweven geraakt. Steeds meer mensen hebben zich in de schulden gestoken en zijn daardoor in de problemen gekomen met als gevolg dat ze uiteindelijk min of meer in armoede moeten leven. Anderzijds hebben mensen zich in de schulden gestoken omdat ze al lange tijd van een zeer gering inkomen moesten leven en dat voor hen een manier was om toch een aantal noodzakelijke goederen aan te schaffen, met als uiteindelijke gevolg dat ze nog dieper in de problemen zijn geraakt.
In de documentaire staat Celine Barnwel centraal. Deze jonge alleenstaande moeder van twee kleine kinderen is van Surinaamse afkomst en leeft van een WAO-uitkering die als gevolg van een herkeuring op de tocht staat. Nog niet lang geleden werd ze met huisuitzetting bedreigd omdat ze onder andere een huurschuld heeft. Dat gevaar lijkt voorlopig afgewend. Om te zorgen dat er voldoende eten op tafel komt haalt ze elke week een pakket bij de door de kerken in Amsterdam Zuidoost opgezette voedselbank.

Celine is niet alleen iemand die moet zien te overleven temidden van armoede en schulden maar ze zet zich ook in voor haar lotgenoten. Ze werkt als vrijwilligster bij het Service Platform in Amsterdam. Het Service Platform Amsterdam is een particuliere instelling die zich inzet voor mensen die als gevolg van oplopende schulden in steeds grotere problemen terecht komen.

In deel 1 van de documentaire volgen we Celine en haar collega John Walter tijdens hun werkzaamheden als vrijwilliger bij het service platform Amsterdam.

Via de cliënten die zich bij Celine en John melden wordt de kijker geconfronteerd met de actuele armoede en schuldenproblematiek. We ervaren hoe mensen als het ware vermalen worden door de bureaucratie en papiermolen waar ze mee te maken hebben. We voelen in de gesprekken die Celine en John met de cliënten hebben ook de psychische druk die veel mensen hebben als gevolg van hun leven in armoede. Sommige cliënten zijn zichtbaar in paniek, halen hun problemen door elkaar, piekeren aan de lopende band en lijken de grip op hun situatie verloren te hebben.
In deel 2 staat vooral het persoonlijke leven van Celine centraal. We zien de strijd die Celine voert om psychisch overeind te blijven en ervaren hoe het haar lukt om vanuit een moeilijke situatie toch een positieve draai aan haar leven te geven. Via Celine krijgt de kijker een dieper inzicht in de persoonlijke consequenties die armoede en schuld met zich meebrengen.

De dubbelheid van Celine’s situatie wordt in de documentaire op pijnlijk wijze voelbaar. Terwijl ze zich inzet voor cliënten wordt de kijker getroffen door haar betrokkenheid, humor en zelfverzekerdheid.
In haar persoonlijke leven voelen we de onderhuidse twijfel. We horen Celine malen, twijfelen en piekeren. Tegenover haar kinderen en familieleden worden haar schaamte en schuldgevoelens zichtbaar en in het contact dat ze heeft met de instanties die over haar uitkering beslissen komen haar onzekerheid en gevoelens van machteloosheid tot uiting.

Demonstratie morgen tegen verarming in Nederland

‘Nederland werkt’ een gotspe

Het motto van dit kabinet vlak voor de verkiezingen is ‘Nederland werkt’. Je kunt dit wel het gotspe van de eeuw noemen. Juichend vertelt premier Balkenende dat het aantal uitkeringsgerechtigden ten opzichte van 2003 met 235.000 is afgenomen. Het aantal bijstandsgerechtigden, WAO-ers en WW-ers is verminderd. Hij vergeet erbij te zeggen dat de afgelopen twee jaar het aantal zieke werknemers met eenzelfde aantal is gegroeid. Er heeft wat aantallen uitkeringsgerechtigden, Vutters e.d. betreft hooguit een verschuiving plaatsgevonden van de ene categorie naar de andere. Er is eenvoudigweg sprake van voortdurende massa-werkloosheid. Tegelijkertijd staan veel werkenden omdat de werkgevers een hoge arbeidsproductiviteit eisen onder een onaanvaardbare, ziekteverzuim bevorderende druk. Het kabinet doet niets aan deze paradox. De ongeveer 1 miljoen werklozen in dit land zullen wel niks kunnen met de mededeling ‘Nederland werkt’. Een schrale troost is dat ze in het kader van de deregulering voortaan zonder visakte mogen gaan vissen. De toename van het aantal banen nu er weer sprake is van economische groei is onvoldoende om iedereen aan betaald werk te helpen. De laagbetaalde banen die er de afgelopen tijd bijgekomen zijn bieden voor velen geen soelaas om uit de armoede te komen. De regering zet in op nog meer lastenverlichting voor bedrijven en qua koopkracht gaan vele groepen er niet of nauwelijks op vooruit, terwijl ze jaren hebben ingeleverd. Je zou kunnen zeggen dat de regering Balkenende de economie de afgelopen jaren eerder heeft afgeknepen dan gestimuleerd en Nederland is een van de laatste West-Europese landen die er weer een beetje bovenop komt in het kielzog van de aantrekkende internationale economie. Mooie woorden wijdde Balkenende op zijn persconferentie naar aanleiding van de troonrede aan de mensen die ‘de schouders eronder gezet’ hebben en aan de sociale partners, overheid, werknemersorganisaties en werkgevers, die zich verantwoordelijk en solidair getoond zouden hebben jegens de samenleving. Naast de regering laten de werkgevers zich echter weinig gelegen liggen aan de bestrijding van de verarming en werkloosheid in ons land. MKB Nederland maakte in juli in een persbericht bekend, dat werkgevers in die sector geen gedeeltelijk gehandicapten in dienst kunnen nemen. Zij verklaarden met zoveel woorden dat de overheid het zal moeten betalen en dat ze niet bereid zijn te investeren in deze mensen. Onlangs werd bekend, dat 60% van de werkgevers geen (personeels) beleid heeft waar het gaat om de vergrijzing. Het Centraal Bureau voor de Statistiek rekende onlangs dan ook voor, dat steeds meer gehandicapten die nu vaak nog werk hebben, langs de kant blijven staan en dat de arbeidsparticipatie in de groep gehandicapten afneemt. In plaats van uitverkoop van de publieke diensten, privatisering en verzelfstandiging van instellingen en verkiezingspropaganda om de mensen zand in de ogen te strooien zal er werkelijk geinvesteerd moeten worden in mensen: eerste prioriteit moet worden gegeven aan armoedebestrijding, koopkrachtherstel voor gezinnen en investeringen in onderwijs, zorg, ouderenbeleid en veiligheid.

Morgen, en daarna maandelijks, om 13.00 gaan we in Den Haag op het Plein demonstreren, vanuit verschillende invalshoeken, om de verarming in Nederland aan de kaak te stellen.

Bijstandsbond Amsterdam

Aanvulling op het bericht van advocaat Kuijper over de huisbezoeken

Het bericht op de mailinglijst van advocaat Kuijper heeft wat misverstanden opgeroepen. Daarom hieronder een bericht dat 08-09-2006 in Het Parool is geplaatst. Daaruit blijkt ook, dat het feit dat er een aanleiding moet zijn voor een huisbezoek bij mensen met een lopende uitkering al jaren vaste jurisprudentie is. Dit is ook de reden waarom- zoals de gemeenteadvocaat in Amsterdam ook heeft geadviseerd- mensen met een lopende uitkering -als er geen aanleiding is- de eerste maal een huisbezoek mogen weigeren. Ook het feit dat de hoogste rechter al een uitspraak in dezen heeft gedaan, voorzover mijn informatie strekt, maakt nog meer uitspraken van lagere rechters de zaak niet sterker of zwakker lijkt mij. Nader contact met meneer Kuijper heeft mij geleerd, dat er wel degelijk nieuwe dingen in de uitspraak staan, nl dat de meervoudige kamer meerdere voorwaarden stelt wil er voldaan zijn aan het principe: de betrokkene heeft toestemming gegeven. Maar ik heb de uitspraak zelf nog niet gelezen (wordt mij toegestuurd) nader bericht volgt.

Piet van der Lende

'Huisbezoek niet zomaar
Er moet een bijzondere aanleiding zijn

TON DAMEN

AMSTERDAM - Opnieuw heeft de rechter bepaald dat een on­aangekondigd 'standaard huis­bezoek' door opsporingsambte­naren die naar bijstandsfraude zoeken, niet toegestaan is. Zo'n bezoek is onrechtmatig als er geen bijzondere aanleiding is.
Dit bepaalde deze week de meer­voudige kamer van de sector be­stuursrecht van de Amsterdamse rechtbank. Advocaat Peter Kuijper, die een collectieve actie van uitke­ringsgerechtigden tegen de ge­meente en de staat voorbereidt, spreekt van een 'belangrijke door­braak'. "Dit werkt door in de juris­prudentie," zei Kuijper gisteren. "De rechter heeft het nu al een aan­tal keer verboden. Hoe meer uit­spraken er liggen die zeggen dat huisbezoeken niet mogen, des te groter de kans wordt dat de rechter het straks in zijn algemeenheid verbiedt."
Aanleiding is een geschil over het intrekken van een bijstandsuitke­ring van een Amsterdammer door de Dienstwerk en Inkomen (DWI) in Amsterdam, nadat controle-ambtenaren van de dienst een re­gulier huisbezoek hadden ge­bracht
Daarbij worden uitkerings­ gerechtigden gecontroleerd door onverwachte bezoeken van ambte­naren aan huis, ook als er geen con­crete verdenking van fraude be­staat. De rechter heeft nu opnieuw in een individueel geval bepaald dat het huisbezoek niet is toegestaan, zonder daarmee nog een uitspraak te doen over alle gevallen en het be­leid van wethouder Ahmed Abou-taleb.
De ambtenaren van DWI troffen bij de door hun bij wijze van steek­proef bezochte cliënt op 6 januari dit jaar veel meer softdrugs aan dan is toegestaan. Daaruit concludeer­den zij dat de bij stands ontvanger bijverdiende met handel in drugs en besloten daarop de uitkering stop te zetten.
Volgens de bewoner heeft hij de controleurs van DWI geen toe­stemming gegeven om de woning binnen te gaan en het huis te door­zoeken. Dit is wel een van de voor­waarden van de huisbezoeken, al mag de ambtenaar wel de uitkering stopzetten als de bewoner geen toestemming geeft en onvoldoende l meewerkt met de ambtenaren.
De rechter bepaalde dat er bij­zondere aanleiding moet zijn om bij iemand met een uitkering een bezoek af te leggen. Is die er nieti dan is een dergelijke inbreuk op de privacy niet te rechtvaardigen.

Bericht van advocaat Kuijper. 08-09-2006 verschijnt een artikel in Het Parool. Nader bericht op deze mailinglijst volgt.

Met de uitspraak van de Meervoudige Kamer van de Rechtbank Amsterdam, sector bestuusrecht, van 7 september 2006 is een belangrijke vooruitgang geboekt. De Rechtbank heeft geoordeeld dat in het algemeen een onaangekondigd huisbezoek zonder bijzondere aanleiding bij een lopende (bijstands-)uitkering niet is toegestaan.

De zaak betrof de intrekking van een bijstandsuitkering met terugwerkende kracht na de vondst van een aanzienlijke hoeveel-heid softdrugs in de woning van betrokkene in januari van dit jaar. In het kader van het 'Klant in Beeld'-project hadden controleurs van de gemeente zonder dat er sprake was van een concrete en specifieke aanleiding een huisbezoek afgelegd. Eén en ander betrof een steekproef op basis van een niet gerichte selectie uit de controlegroep. Volgens de bewoner hadden de controleurs van de Dienst Werk en Inkomen (DWI) geen toestemming van hem gekregen om zijn woning binnen te gaan en te doorzoeken.

De rechtbank heeft geoordeeld dat er een bijzondere aanleiding moet zijn om bij iemand met een lopende uitkering een onaangekondigd huisbezoek af te leggen. Als die aanleiding, zoals in deze zaak, er niet is, valt zo’n inbreuk op de privacy niet te rechtvaardigen. De rechtbank gaat niet akkoord met een huisbezoek bij wijze van steekproef. Ook niet om misbruik van gemeenschapsgeld tegen te gaan. De rechtbank laat de vondst van de drugs dan ook buiten beschouwing.

B&W hadden aangevoerd dat de bewoner wel toestemming had gegeven voor het binnentreden van de woning. Volgens de rechtbank maakt de toestemming van de bewoner echter geen enkel verschil voor de inbreuk op de privacy. Bovendien zijn B&W er niet in geslaagd aannemelijk te maken dat die toestemming in dit geval ook was gegeven. Voor het antwoord op de vraag, of de gemeente kan bewijzen dat er toestemming is verleend is het uitdelen van een folder en het noemen van het doel van het huisbezoek niet voldoende. De meervoudige kamer formuleert zwaardere eisen. Dit is ook van belang voor de huidige huisbezoeken.

Vanzelfsprekend heeft deze uitspraak grote gevolgen voor niet alleen de collectieve actie van 15 september aanstaande (zitting 11:00 uur in het Paleis van Justitie te Den Haag, Prins Clauslaan 60), maar voor de sociale zekerheid in zijn geheel.

Hoewel deze uitspraak over een lopende uitkering gaat, zal het wellicht ook gevolgen hebben voor aanvragers van een uitkering. Je kunt je afvragen of gezien de overwegingen van de meervoudige kamer, die we nog zullen vermelden, een standaard huisbezoek bij aanvragers van een uitkering-zonder enige aanleiding- dan wel is toegestaan.

Geld kost geld: pardon?

Door Hans de Bruin

Ik verdien elke maand wat centen, zoals veel andere mensen. Nou kan ik dat thuis bijvoorbeeld in die ouwe sok bewaren, wat maakt het uit, maar op een gegeven moment in de geschiedenis kwam er iemand die zei: joh als je dat geld bij mij in bewaring geeft dan krijg je wat rente. En zo werd de bank geboren.
Ik heb altijd begrepen dat banken geld verdienen aan het feit dat ik al m'n geld dat ik niet direct nodig heb op een bankrekening laat zetten. Maar nou lees ik gisteren tot m'n verbazing dat het ze geld kost: pardon???

Vuile zakkenvullers! Nee we hebben liever dat u in de winkel pint. Maar dat kost wel 0,20 extra als er onder de 5 of 10 euro wordt gepind. Hoezo extra? Korting zal je bedoelen. Nee nu beklagen de banken zich er over dat mensen nog steeds teveel met cash geld betalen. En al die comsumptieve transacties kosten wel 23 miljoen euro op 4 miljard aan opbrengsten. Au!

Maar wat is het banksysteem eigenlijk? Nou wat ik hierboven beschreef. De banken bewaren mijn geld onder de voorwaarde dat ik er altijd bij kan als ik iets moet betalen en ik kreeg er wat rente voor terug. Dat was toch een redelijke tegenvoorwaarde. En zij kunnen dat geld ondertussen beleggen en vangen er rente voor en natuurlijk meer rente dan ze aan ons betalen. Maar nee eigenlijk mogen we nu niets meer kopen, want dan moeten de banken een geldtransactie verrichten en die kost geld. Liefst blijven ze er met hun dikke reet bovenop zitten en krijg je het nooit meer terug.

De afgelopen jaren zijn de banken driftig bezig om het hele systeem volledig naar hun hand te zetten onder het motto dat je blij moet zijn dat zij jouw geld voor jou willen bewaren. Op een normale rekening krijg je al geen rente meer terug, ze houden je geld liefst dagen achter als je een overboeking doet (de banken verdienen alleen al 60 miljoen door het zogenaamde 'valuteren' : het een tijdje langer vasthouden van geld bij een overschrijving), je moet betalen voor je afschriften en nou moeten we zeker ook nog gaan betalen voor het feit dat je uberhaupt je eigen geld durft uit geven. Want dat kost geld! Ja dank je de koekoek. Zakendoen kost altijd geld. Om winst te maken moet je wel iets doen: kosten maken heet dat.
En ja ik snap ook wel dat het ideale bedrijf alleen maar winst maakt en geen kosten heeft. En de banken benaderen dat model langzamerhand aardig. Maar waarom pikken we dit maar steeds weer opnieuw? Het wordt tijd om al ons geld van die banken af te halen en gewoon weer in die ouwe sok te stoppen.

bron: www.konfrontatie.nl

E-mailactie 'Stop de korting op de huurtoeslag'

Beste mensen,

Wilt u dat de korting op de huurtoeslag wordt teruggedraaid, laat dat weten aan de Tweede Kamer. Doe mee met onze kaartenactie 'Stop de korting op de huurtoeslag'. Met ingang van 1 juli krijgen huurtoeslagontvangers weer minder huurtoeslag. Zij moeten van nog minder geld zien rond te komen dan vorig jaar. Huurtoeslagontvangers worden nu maar liefst met 17,05 euro per maand gekort. Dat is veel geld, als je van minder dan 200 euro per maand moet rondkomen. Het sociale leed dat deze bezuiniging veroorzaakt is immens, maar dat wordt niet gezien. De politiek realiseert zich niet hoe deze bezuiniging in de praktijk uitwerkt. Daarom willen wij de Tweede Kamer kort na prinsjesdag confronteren met die gevolgen en vragen om de korting op de huurtoeslag terug te draaien. Dat doen wij met een kaartenactie.

Klik om mee te doen op:

http://www.woonbond.nl/pagina.php?file=kaartenactie_huurtoeslag.pgn

Als dit linkje niet werkt, kunt u de kaart ook vinden op www.houdhurenbetaalbaar.nl

Vindt u het belangrijk dat de korting op de huurtoeslag wordt gestopt, stuur deze e-mail dan ook door naar uw vrienden, buren, bekenden en collega's. Schroom niet om deze actie onder hun aandacht te brengen. Alleen als duizenden mensen meedoen, hebben we kans van slagen.

De kaarten worden in de week na Prinsjesdag aangeboden aan de Tweede Kamer, op het moment dat die de nieuw rijksbegroting gaat bespreken. Dan kunnen de fractievoorzitters, de belangrijkste woordvoerders van de politieke partijen, daar hun commentaar op geven. De actie wordt getrokken door een groot aantal maatschappelijke organisaties, die allemaal willen dat de korting op de huurtoeslag ongedaan wordt gemaakt.

met vriendelijke groet,
namens de Nederlandse Woonbond,

Mária van Veen,
algemeen directeur.

De maatschappelijke organisaties zijn: Chronisch zieken en Gehandicaptenraad DAB (De Andere Beweging) Federatie Gemeenschappelijk Wonen FNV Huurdersvereniging Amsterdam Keer het Tij LOC (Landelijke Organisatie Cliëntenraden) LSVb (Landelijk Studentenvakbond) Nederlandse Woonbond Samenwerkingsverband Ouderenorganisaties: ANBO - voor 50-plussers - Unie KBO / NVOG / PCOB Werkgroep De Arme Kant van Nederland SOLIDAIR: ASW (Amsterdams Steunpunt Wonen) CDA Basisgroep Sociale Zekerheid CNV FNV Jong Vakcentrale MHP Inspraakorgaan Chinezen Inspraakorgaan Turken Landelijk Centrum Opbouwwerk Landelijke Vereniging Centraal Wonen LIZE (Zuideuropese Gemeenschappen) LSA (Landelijk Samenwerkingsverband Aandachtswijken) OCAN (Overlegorgaan Caribische Nederlanders) Landelijke Vereniging Groepswonen voor Ouderen Sociaal Raadsliedenwerk Stichting De Ombudsman Stichting Surinaams Inspraakorgaan Turkse Arbeidsvereniging Nederland VSAN (Vereniging Sociale Advocatuur Nederland) Partij van de Arbeid Socialistische Partij GroenLinks

Beter economisch meten: de Tweede Kamer aan zet

Den Haag, 29 augustus 2006 -

Vanmiddag is aan de Tweede Kamer de petitie aangeboden die
pleit voor een duurzame en solidaire manier van economisch
rekenen. De petitie werd in ontvangst genomen door het
kamerlid De Haan (CDA), voorzitter van de vaste
Kamercommissie Economische zaken en tevens namens de
Kamercommissies Financiën en VROM. Ook waren aanwezig de
kamerleden Irrgang (SP), Brinkel (CDA), Samsom (PvdA),
Koenders (PvdA) en griffier Tielens.

Meer dan 850 mensen hebben de petitie ondertekend. Onder
hen veel mensen die zich presenteren als 'gewone burger' of
'bezorgde ouder'. Maar ook veel professionals uit de
wetenschap, het openbaar bestuur, het bedrijfsleven en
niet-gouvernementele organisaties.

Bij de overhandiging voerden dr. Lou Keune en prof. dr. Bob
Goudzwaard kort het woord. Lou Keune gaf aan dat het voorstel
vraagt om het financieel mogelijk maken van een nieuwe, meer
volledige manier van rekenen om de economische stand van
zaken te bepalen. Berekeningen waarin mens- en natuurwaarden
centraal staan en niet (alleen) de geldeconomie. Het gaat
hierbij om meer dan een intellectueel verschil van mening
tussen economen, namelijk het zichtbaar maken van grote
maatschappelijke en milieubelangen die nu, bijvoorbeeld in de
jaarlijkse Macro Economische Verkenning van het Centraal
Planbureau, grotendeels buiten beeld blijven.

Bob Goudzwaard wees uitdrukkelijk op de grote gebreken van
de bestaande manieren van rekenen en de gevolgen die dat
heeft. Bijvoorbeeld het in de politiek veel gehoorde pleidooi
dat mensen langer en harder moeten werken. De opbrengsten
daarvan worden in de economische rapportages wel zichtbaar
gemaakt maar niet de kosten, zoals het verlies van vrije tijd
of de eventuele verslechtering van de gezondheid
('burn-out'). Bovendien verschijnen de hierdoor gegroeide
medische uitgaven ook nog positief in de cijfers over het
nationaal product en inkomen, terwijl het feitelijk gaat om
een dalende welvaart.

In zijn korte reactie gaf voorzitter De Haan aan dat er
volgens hem te veel somberheid heerst over de economie en met
name de economische groei. Die brengt ook veel goeds. Hij
bedankte de indieners en zal het voorstel aan de overige
Kamerleden doen toekomen.

De Kamer zou, wellicht al bij de komende algemene financiële
beschouwingen, hierover een positief besluit kunnen nemen. De
initiatiefnemers blijven de Kamerleden en fracties stimuleren
om dat besluit te nemen.

De volledige tekst van de petitie, de bijlagen en de lijst van 855
ondertekenaars die op 29 augustus hun steun aan de petitie hadden
betuigd
is terug te vinden via:
http://www.globalternatives.nl/mevpetitie
Al de genoemde teksten zijn tevens downloadbaar als .pdf bestand.

Op deze pagina's staan ook het persbericht dat n.a.v. de overhandiging
werd uitgegeven, een foto verslag en een audio-interview
met Dr. Lou Keune en Prof. Dr. Bob Goudzwaard

(Dit met dank aan SociaMedia, http://www.sociamedia.nl)

Ook nu is het nog mogelijk steun te betuigen aan het intitiatief.
De definitieve lijst van mede-ondertekanaars wordt dan aangeboden op het
moment dat de petitie in de Tweede Kamer op de agenda staat.