Nu de Socialistische partij (SP) in Amsterdam
samen met D’66 en VVD al een tijdje in het college zit, kunnen we voorzichtig
enkele conclusies trekken.
Mijn eerwaarde college Piet van der Lende
heeft hier al het een en ander over gezegd. Mijn stuk moet dan ook gezien
worden als een noodzakelijke aanvulling.
Piet constateert dat de SP een liberale koers
is gaan varen. Daar ben ik het volmondig mee eens. Laten we allereerst kijken
hoe het Amsterdams college tot stand is gekomen.
Het leidt geen enkele twijfel dat D’’66 de
grote winnaar zou worden in Amsterdam. Ze hebben er ook geen geheim van gemaakt
dat ze alles op alles zouden zetten om de PvdA buiten het college te houden.
Bovendien zouden ze het liefst samen met de VVD het college vormen om een
liberale (lees hervormingsgezinde) agenda op te zetten.
Helaas, helaas, ging dat opzetje niet door,
doordat D’66 en VVD geen meerderheid haalden in de nieuwe raad. Dus moest er een
karretje bij. Of GroenLinks (GL) of SP dus. GL had natuurlijk de voorkeur omdat
in de landelijke politiek GL al heel wat hervormingsgezinde punten van D’66 had
en heeft gesteund.
Een college van D’66, VVD en GL was al rond,
totdat er toch nog een kink in de kabel kwam. Godzijdank ben ik niet zo in de
Amsterdamse politiek ingevoerd dat ik op de hoogte ben van het gekonkel aldaar
om het pluche. Maar ik gok dat GL op een paar voor hun essentiële punten geen
zekerheid kreeg van D’66 en/of de VVD. Dit is belangrijk om te onthouden en te
weten.
Ook is het goed om te weten dat de
onderhandelingen over een nieuw college al maanden bezig waren. In andere
grotere steden met meer politieke partijen in de raad duurden de
college-onderhandelingen vele malen korter. Blijkbaar hadden D’66 en VVD gezien
hun bijna historische liberale machtswisseling op twee zetels na –en daarmee
een eind makend aan ik weet niet hoelang PvdA-achtig bestuur - geen zin om
kadootjes weg te geven. Blijkbaar was het slikken of stikken voor Gl.
En plotseling is daar na slechts een week
onderhandelen tussen enerzijds conservatief/liberaal (VVD en D’66) en
anderzijds ja wat eigenlijk SP. Je zou verwachten dat partijen wier standpunten
zo ver uit elkaar liggen dat een tijdje langer zou duren. Nee dus. Na een week
was alles al rond. Wat Gl niet lukte.
Ik kan me niet voorstellen dat D’66 en VVD nu
wel concessies of garanties hebben afgegeven aan een partij die qua ideologie
veel verder van ze afstaat dan Gl. Blijkbaar zijn er geen garanties afgegeven.
Dit blijkt ook uit een interview op een Amsterdamse lokale zender SALTO met de
voorman van Gl in Amsterdam Rutger Groot Wassink. Hij had het over de extra 80
miljoen euro die Amsterdam vrijmaakt voor armoedebestrijding de komende vier
jaar. Hij merkte op dat het bedrag niet keihard op de begroting staat. Dit geld
komt pas vrij als op andere posten dit bedrag bezuinigd kan worden. Wat dus
niet zeker is.
Blijkbaar was de SP zo gretig om mee te doen
aan het college dat dit ze geheel ontgaan is. Of laten we hopen van niet een
bewust ingecalculeerd risico om koste wat kost te bewijzen dat ze wel degelijk
mee kunnen en durven te besturen.
Daar hebben ze blijkbaar veel voor over. In
Amsterdam mogen coöperaties al doorgaan met de verkoop van sociale huurwoningen
tot een aantal dat gelijk is aan het aantal armoelijders dat de stad nu telt. Bovendien
houdt men hierbij totaal geen rekening met de scheefwoonproblematiek die het gevolg
is van een chronisch tekort aan woningen in Amsterdam en een groeiende groep
woningzoekenden die voorrang krijgen bovenop de gewone arme woningzoekenden.
Denk aan vluchtelingen. En ook geen rekening houdend dat woningen een tijdje leeg
staan vanwege renovatie of verhuizingen.
Bovendien is het de VVD en D’66 nu samen met
de Socialistische Partij wel gelukt om de voor liberalen gehate erfpacht
eindelijk afgeschaft te krijgen. Want zoals het in het college-akkoord staat
komt eeuwigdurende erfpachtregeling die er nu komt, wel heel dicht in de buurt
van afschaffing.
Erfpacht ooit bedoeld om te gehele gemeenschap
te laten profiteren van de waardevermeerdering van grond (zeker in Amsterdam
een niet te onderschatten factor) is dus ten behoeve van de machtsgeile SP
domweg als wisselgeld gebruikt en bij het grofvuil gezet.
Ik kan me herinneren dat er ooit eens een
kabinet met de PvdA over een kwestie met grond gestruikeld is. Dat waren nog
eens tijden. Dat zelfs met de PvdA over grond niet te marchanderen viel.
Blijkbaar is de SP tot veel inleveren bereid
om mee te kunnen besturen. Dat roept natuurlijk ook vragen op hoe de relatie
moet zijn tussen politieke partijen enerzijds en actiegroepen anderszijds.
Maar daarover de volgende keer meer van
uw politieke verslaggever (met een
lichtelijke ironische ondertoon die vijftigplussers wel vaker aan de dag
leggen)en o ja spreekuurmedewerker van de Bijstandsbond
Met kameraadschappelijke groet
Jacques Peeters
Geen opmerkingen:
Een reactie posten