Politici bewegen tussen uitersten

Dit artikel is geschreven door Jacques, spreekuurmedewerker van de bijstandsbond,die iedere maand een column over bijstandszaken schrijft in het maandblad MUG Wat is er toch aan de hand met onze politici? Ze zijn zichzelf niet meer. Ze beginnen weer allerlei mooie dingen voor de mensen te beloven. Ruim drie jaar hebben ze kommer en kwel over het land laten neerdalen. En nu dit? Hebben ze iets slechts gegeten in de kantine van de Tweede Kamer? Oh, wacht, ik snap het, drie jaar! Volgend jaar zijn er weer verkiezingen. Ja, ja, drie jaar lang heb ik moeten aanhoren dat land’s economie er niet goed voorstond. Dat er pijnlijke ingrepen nodig waren om het land er weer bovenop te krijgen. Om de gezondheidszorg betaalbaar te houden moesten er eigen bijdrages komen en werd het eigen risico flink verhoogd. En nu verkiezingen eraan komen, is er plotseling weer ruimte voor leuke dingen. Voordat ik verder ga met mijn verhaal nog een opmerking over leuke dingen voor mensen en politici. Leuke dingen voor de mens zijn louter en alleen het succes van een politicus. Het is hun succes. Bij minder leuke dingen voor de mensen weet een politicus het zo uit te leggen dat hij of zij er niks aan kan doen. Hij kreeg te maken met ongunstige internationale economische factoren of met een zeer complexe situatie. Dan is het uiteraard niet hun schuld. Maar nu weer terug naar waar ik gebleven was. Het leven van politici is als volgt samen te vatten. Nadat ze gekozen zijn volgt een periode van zeker drie jaar, waarin ze het hebben over de slechte toestand van het land, over de buikriem aanhalen. Ze komen met tegenvallende cijfers aanzetten, waaruit moet blijken dat er geen cadeautjes uitgedeeld kunnen worden. Kortom een treurnis en duisternis, waarin de cultband Nick Cave and the bad Seeds, bekend om zijn donkere muziek, als een schitterende ster zou fonkelen. En plotseling zie je de politici veranderen. Het is weer verkiezingstijd. Ze krijgen weer een blos en een grijns op hun gezicht. Ze toveren weer mooie economische cijfers tevoorschijn, die plotsklaps zijn opgediept door het Centraal Planbureau (CPB). Wat een toeval. Er kunnen weer cadeautjes uitgedeeld worden. Eventueel kan op termijn de eigen bijdrage in de zorg worden afgeschaft. Kortom het is feest. En dat is ook juist de bedoeling, de jarige, de politicus, deelt cadeautjes uit om bij u weer in de smaak te vallen, zodat u weer op hem stemt. Zodra de politicus weer op het pluche zit, wordt er weer hel en verdoemenis gepredikt en worden de net uitgedeelde cadeautjes met een fikse rente weer teruggepikt. Hebben politici soms last van een manisch-depressieve stoornis? Jacques Peeters is spreekuurmedewerker van de Bijstandsbond