Het precariaat |
 Een week of wat geleden veranderde ik mijn werkgever op Facebook. Ik werkte voortaan bij Koos Werkeloos. Nu was ik feitelijk al twee maanden werknemer bij Koos Werkeloos en was ik al even lang op zoek naar een betere werkgever, maar nu ergerde ik me pas zodanig aan de hele situatie dat ik mijn herziene status openbaar moest onderstrepen. Stiekem ook in de hoop dat een meelevende ziel zich geroepen zou voelen om mij aan een baan te helpen natuurlijk. Dat was een goede dag, want zo viel er tenminste wat te lachen. En zelfspot is naast doorzettingsvermogen de meest belangrijke kwaliteit die je als werkzoekende kan gebruiken. In het kader van de zelfspot plaats ik ook regelmatig fragmenten uit en een toelichting op merkwaardige of lachwekkende vacatures. Wat te denken van een schoonmaakbaantje bij Holland Casino, waar je een min/max contract krijgt tussen de 3 en 30 uur en daarnaast van je verwacht wordt dat je zeven dagen per week beschikbaar bent, van 7.00 uur ‘s ochtends tot 3.30 ‘s nachts? Want dat is zo lekker flexibel. Ook leuk: een bedrijf dat in dezelfde zin een 0-urencontract aanbiedt en opschept over goede primaire en secundaire arbeidsvoorwaarden. En welke HBO/WO-geschoolde sollicitant wil een topsalaris van € 9,74 bruto? Ik kan nog wel even doorgaan en dat doe ik ook. Zo kwam ik een vacature tegen voor fulltime penetratietester in Groningen. Nu leek fulltime penetreren me wat teveel van het goede, dus berekende ik in het kader van de vacature bij Escort Exotic hoeveel mannen ik per maand gezelschap zou moeten houden om een bescheiden zakcentje te verdienen. Dat waren er toch nog een stuk of tien. Dat is qua hardcore actie best te doen, maar tel daar de tijd bij op die je nodig hebt om hier mentaal van te herstellen, en de berekening valt iets minder voordelig uit. Hoewel bovenstaande wellicht een wat veeleisende indruk maakt, was ik in mijn sollicitaties de afgelopen tijd zeker niet te beroerd om mijn handjes uit de mouwen te steken. Ik heb gesolliciteerd op werk als caissière, medewerker logistiek en magazijn, krattenwasser, operator, kamermeisje, schoonmaker, medewerker spoelkeuken, in de verkoop (met tegenzin), klantenservice, linnenkamer, administratie, productie, hotellerie, catering, recycling, banqueting, drukwerk en agrarische sector. Dat was het wel. O nee, ik heb ook nog gesolliciteerd als medewerker crematorium en ben bijna overstag gegaan als varkensslachter, goede doelen aansmeeractivist bij het callcenter en sales tijger bij een of ander telecombedrijf. Nou en dat laatste zegt wat, voor iemand die integriteit probeert te ademen. Adem in en adem uit. Na tientallen afwijzingen kan ik een goede ademtocht wel gebruiken. Adem in. Adem uit. Het punt van dit hele verhaal is natuurlijk dat het zeer frustrerend is als je met je WO-diploma sociologie maar het expliciete verlangen naar (liefst fysiek) ‘concreet’ werk te oud wordt bevonden voor de McDonalds en te hoogopgeleid als belader op de vuilniswagen. Inderdaad, zelfs voor het afval ben ik niet goed genoeg. Of te goed, wie zal het zeggen. Ik kan wel 100 keer benadrukken dat ik dol ben op lijken en vieze poepbroekjes, maar uiteindelijk, zo lijkt het, heeft men toch liever iemand die voldoet aan het standaard (stereotype) plaatje. En daar zijn er veel van. Dat moet wel. Als ik 10 minuten na het online verschijnen van een vacature enthousiast opbel naar het uitzendbureau, sollicitatie en cv stuur en de volgende dag nog eens informeer, hebben ze ‘al genoeg kandidaten voorgesteld aan de opdrachtgever’. Of plots is het toch een onoverkomelijk probleem dat ik 2 kilometer buiten de 10 kilometer zone woon, terwijl er in de vacature met geen woord gerept wordt over woon-werkafstand. Voor mijn geestesoog zie ik ontelbare rijen van scholiertjes dringen. En iedere keer dat ik denk vooraan te staan, wijzen ze naar me en lachen me uit. ‘Haha, wij passen lekker beter bij het profiel’, ‘haha, wij zijn het allergoedkoopst’. Zoveel vraag ik toch niet, met mijn minimum van 900 euro handje contantje per maand? Ach, maar als het echt niet gaat, dan ga je toch in de bijstand? De bijstand? Oh, je bedoelt die regeling waarbij je als student-af met huisgenoot (maar eigen huishouden) na een maandje wachttijd maximaal € 309,24 kan vangen? Daar kan ik zelfs mét huurtoeslag de huur niet van betalen. Ach, ja ach, maar als dat ook niet kan, dan ga je toch bij je ouders wonen? Terug de baarmoeder in, gezellig? Heel knus inderdaad, maar mijn ouders hebben hun huis al twee jaar tevergeefs te koop staan vanwege de hoge vaste lasten en zijn genoodzaakt minimaal twee vreemde studenten de zolder af te laten huren om in hun eigen onderhoud te kunnen voorzien. Tja, dan is er altijd nog een extra master aan de universiteit. Op je studieschuld van € 24.000,- een extra jaartje lenen en daarna nog eens verder zien. Maar ik doe toch al een master, aan de Open Universiteit? Die wel erkend wordt als zijnde CROHO-fähig, maar waarbij je geen stufi of lening kan aanvragen. Lieve mensen. Even inademen. Ik wilde gewoon een beetje simpel werk, zo’n 24 uur per week, en verder schrijven en tekenen. Een simpel leven zonder poespas. Een leven waarin ik me bezig kan houden met de dingen die ertoe doen en me kan ontwikkelen op mijn eigen manier, binnen een zekere structuur. Is dat nu werkelijk teveel gevraagd? |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten