‘staat creëert tweederangsburgers’

Het belangrijkste voor mij van Prinsjesdag was dat aangekondigd werd dat vanaf 2010 30 miljard bezuinigd wordt en daarover een breed maatschappelijk debat moet komen. Wat de regering betreft moet er niet alleen een debat over inkomsten en uitgaven gevoerd worden, maar ook over de herinrichting van de samenleving: een heroriëntatie op de verhouding staat versus markt, op het belastingstelsel en de sociale zekerheid en op de economie. Wouter Bos noemde als voorbeeld alle regelingen die met kinderen te maken hebben: kinderbijslag, kinderaftrek, kinderopvang, etcetera. Waarom maken we daar niet een regeling van die efficiënt door één instantie kan worden uitgevoerd? Wat zorgen baart bij de discussie die ongetwijfeld zal losbarsten, is de manier waarop de burgers op de verslechteringen zullen reageren, hoe die verslechteringen verdeeld zullen worden en hoe de bestuurders denken de mensen die getroffen worden in het gareel te houden.

Anders gezegd: de verdere ontwikkeling van de controle- en strafstaat waar vooral mensen op de onderste treden van de maatschappelijke statusladder mee te maken zullen krijgen. Het gevaar bestaat dat die strafstaat zal worden gebruikt om de gevolgen van de economische crisis af te wentelen op de mensen aan de onderkant van de samenleving, waarbij de middenklasse zijn onvrede zal projecteren op die (allochtone) onderklasse. Al enkele decennia lang wordt de toegang tot de sociale zekerheid en de bijstand ingeperkt door steeds strengere controles en activeringsmethoden voor langdurig werklozen, die slechts tot doel hebben de greep op het leven van deze mensen te vergroten. In dit verband komt de Participatiewet van de VVD op een strategisch belangrijk moment. Deze wet wil bijstand, WSW, werkloosheidsregelingen en de Wajong samenvoegen. Ze mikken hierbij op een door de staat gecreëerde ‘onderklasse’ van qua rechten tweederangs burgers, die met zo minimaal mogelijk publieke middelen hun hele leven aangewezen blijven op een permanente combinatie van een bijstandsachtige minimumuitkering met pulpbaantjes (qua arbeidsvoorwaarden en omstandigheden). Daarbij streng gecontroleerd door de staat. De VVD wil daarbij weliswaar een soort bijverdiensteregeling invoeren, maar ontsnappen uit het armoedebestaan door betaald werk zal gezien de massawerkloosheid maar voor een kleine minderheid zijn weggelegd. In feite gaat het bij de participatiewet om het creëren van een klasse van rechteloze en streng gecontroleerde burgers

Daarnaast gaat het in feite om een gigantische loonkostensubsidie aan het bedrijfsleven, dat geen verplichtingen krijgt opgelegd. Bedrijven willen geen maatschappelijke kosten betalen, omdat ze zo goedkoop mogelijk willen produceren en daarom maatschappelijke kosten op het gebied van milieu, duurzaamheid en bijvoorbeeld de leefbaarheid in de wijken op het bordje van de gemeenschap schuiven. De sociaaldemocratie staat nu meer dan ooit voor een principiële keuze: of meegaan in de voorstellen van de VVD om een onderklasse te creëren, of een discussie beginnen. Daarbij zouden dan concrete voorstellen gedaan moeten worden om het neo-liberale marktdenken van de afgelopen 30 jaar om te buigen, een deel van de privatiseringen terug te draaien en vitale onderdelen van de maatschappij terug te brengen in handen van de gemeenschap. Kijk naar de financiële sector. De staatsschuld bedraagt momenteel 380 miljard euro. Daarover betalen wij 11 miljard rente per jaar. Deze staatsschuld is niet in de laatste plaats ontstaan door de miljardensteun aan de banken, waarbij in feite de kapitaalverschaffers schadeloos werden gesteld voor hun verliezen en niets in de banken zelf werd geïnvesteerd. Het begrotingsoverschot is vooral daardoor omgeslagen in een jaarlijks tekort van ongeveer 38 miljard euro. De Raad van State wijst er in haar reactie op de miljoenennota op dat als de recessie nog een tijdje aanhoudt, deze staatsschuld met haar steeds verder oplopende rentelasten onbeheersbaar wordt. Deze vergoedingen aan het financierskapitaal dreigen de productieve overheidsuitgaven te verdringen.

De Raad van State zegt dat de winsten van het financierskapitaal zijn geprivatiseerd en de verliezen gesocialiseerd. De systeembanken, die nodig zijn voor het betalingsverkeer in de economie, hoefden niet te boeten voor hun gedrag en hebben de gemeenschap gechanteerd met hun onmisbaarheid. Intussen vragen projectontwikkelaars en financiers op plaatsen waar veel verkocht kan worden nog steeds torenhoge huren. De markt werkt ook hier niet.

Daardoor kom je voor zeer hoge kosten te staan om een bedrijf te beginnen of vol te houden. En dan heb ik het nog niet eens gehad over de hedgefondsen, die bij hun rooftochten kapitaal uit productieve ondernemingen trekken en het bedrijf met grote schulden achterlaten. De rentelasten van het zich als een zeepbel uitdijende financierskapitaal hangen als een molensteen om de nek van de maatschappij. Reorganisatie van het financiële stelsel is dringend noodzakelijk. Anders gaat de geschiedenis van deze crisis zich herhalen. De regering zegt, dat er geen taboes zijn bij de komende discussie over bezuinigingen. Dan zal eerst het taboe op nationalisatie van in ieder geval de systeembanken en een verdere grote greep van de gemeenschap op de financiële sector doorbroken moeten worden.

Bovenstaand artikel verscheen in MUG Magazine van oktober 2009. Piet van der Lende.

Woningcorporaties precies op de hoogte van prive-leven huurders

Op ons spreekuur in Amsterdam zijn wij geconfronteerd met het feit, dat woningcorporaties-in dit geval Stadgenoot precies op de hoogte zijn van de gegevens die bij de energieleverancier- in dit geval de NUON- bekend zijn. Deze gegevens worden bv bij Stadgenoot opgeslagen in een databank. Hoeveel gas en electra er wordt gebruikt, wat de eindafrekeningen zijn over de afgelopen jaren, etc. Deze gegevens krijgen ze van de gemeente die nog veel meer gegevens verstrekt, bv of iemand volgens de gemeente wel daadwerkelijk op het adres woont. Dat werkt zo. Iemand vraagt een bijstandsuitkering aan en er komt een huisbezoek. Tijdens het huisbezoek van de handhavers van de Dienst Werk en Inkomen vermoeden die handhavers, dat iemand niet op het opgegeven adres woont, maar bij zijn vriendin woont. De vaststelling daarvan is arbitrair, want als je zelfstandig woont, je huur betaalt, geen onderhuurder hebt, en je hebt een vriendin, waar je ook wel eens bent, wanneer woon je dan in feite samen? De handhavers gaan informatie verzamelen. Bij de NUON. Hoeveel energie verbruikt die persoon? Als het laag is, zou hij/zij wel eens weinig op het opgegeven adres kunnen verblijven. En er worden nog andere gegevens verzameld.

Artsen van Achmea Arbo, die in Amsterdam de klanten van het DWI keuren, geven ook niet-medische gegevens uit de vertrouwelijke gesprekken die gevoerd worden door. Bijvoorbeeld: ‘ik heb als arts de indruk dat client niet bij zijn vrouw/vriendin woont’. Medisch beroepsgeheim wordt hier met voeten getreden. Ook hiervan hebben wij voorbeelden. De bijstandsuitkering wordt afgewezen omdat betrokkene niet op het opgegeven adres zou wonen. De klant gaat in bezwaar. En ondertussen…… De gemeente heeft een convenant afgesloten met oa de woningcorporaties en de politie over het uitwisselen van de gegevens. De gemeente geeft door aan de woningbouwcorporatie dat meneer die en die volgens de gemeente in feite niet woont op een bepaald adres. Dat is een woning van de woningbouwcorporatie. Die kan vervolgens een procedure voor huisuitzetting starten omdat iemand er niet woont. Op basis van het convenant krijgt de woningbouwcorporatie ook andere gegevens van de gemeente, waaronder dus het gas- en energieverbruik. Zo kan er na het aanvragen van een bijstandsuitkering een sneeuwbal van gevolgen loskomen, waar je op een gegeven moment zelf nauwelijks nog invloed op hebt. Weer een voorbeeld van hoe de staat haar eigen onderklasse creeert. De veel te ver doorgeschoten uitwisseling van privegegevens tussen particuliere organisaties en overheid schijnt samen te hangen met de operatie Zoeklicht.

Piet van der Lende

'Weg uit de armoede': rapport over minimabeleid gemeente Amsterdam. Echte oplossing of de zoveelste mooie woorden op een doodlopende weg?

25 maart organiseert de Alliantie voor een Rechtvaardig Amsterdam (ARA) een samenwerkingsverband van vele zelforganisaties in de stad een discussiebijeenkomst over het rapport 'Weg uit de Armoede', geschreven door een commissie in opdracht van de gemeente Amsterdam. Het rapport zal het uitgangspunt vormen voor het beleid van de gemeente in de toekomst. Bij de discussie zullen twee vertegenwoordigers van de commissie aanwezig zijn, nl Rutger Koopmans en Mavis Carrilho. (Zie ook de weblog van Rutger Koopmans, *http://tinyurl.com/cgu358*

De discussie wordt gehouden op woensdagavond 25 maart. Om 1930 uur wordt eerst de plenaire vergadering van de ARA gehouden en om 20.30 uur begint de discussie. Plaats van samenkomst: Eerste Helmersstraat 106, Amsterdam bij het WG-terrein. De discussie dient ter voorbereiding van een grote conferentie die de ARA op donderdag 16 april organiseert.

Downloaden en lezen van het rapport is hier mogelijk. *http://tinyurl.com/c33bqj

Adviescommissie Activerend Armoedebeleid, in opdracht van: Gemeente Amsterdam

De commissie is gevraagd te adviseren over concrete, vernieuwende voorstellen voor een activerend armoedebeleid voor de gemeente Amsterdam. Daarbij zijn de volgende vragen meegegeven:
1. Hoe kan het armoedebeleid in Amsterdam activerender gemaakt worden? Welke rol hebben de gemeentelijke overheid en andere partijen hierin?
2. Hoe kan het bereik van het bestaande armoedebeleid worden vergroot?
3. Wat zijn de mogelijkheden om tot een vereenvoudiging van het huidige beleid te komen?
De commissie komt met vijf voorstellen:
1. Stel armoede duurzaam bestrijden als doel en benoem het gewenste resultaat.
2. Ontwikkel trajecten gebaseerd op een tweezijdig sociaal contract.
3. Ontwikkel een Amsterdams offensief tegen armoede. Door een maatschappelijke coalitie aan te gaan met betrokken maatschappelijke organisaties en het bedrijfsleven kan gezamenlijk de strijd tegen armoede worden aangebonden.
4. Reorganiseer de schuldhulpverlening.
5. Het is nodig de huidige regelingen in het kader van het armoedebeleid te ontschotten. Door het geheel van voorzieningen en regelingen in het kader van het huidige armoedebeleid waar mogelijk open te breken wordt de mogelijkheid gecreëerd om maatwerk te realiseren. Dat vraagt ook om een investering vanuit andere middelen, bijv. uit het WWB-Werkbudget, waar het activiteiten op het terrein van re-integratie en sociale activering betreft.

ABVAKABO FNV Manifestatie Thuiszorg in Den Haag 10 januari 2009

Van 12:00 tot 14:00 uur is de manifestatie op het Plein in Den Haag voorafgaande aan het WMO debat.
Tim de Jong van ABVAKABO FNV spreekt om 12:50 over de arbeidsmarkt en de problematiek van marktwerking.

Programma in het kort

12.00 tot 12.03 Welkomstwoord

12.03 tot 12.15 Muzikale aftrap Eva Smartlappen Koor met het Wmo Lied: Wmo-Crisis
Op 10 januari vindt de landelijke première plaats van hun theaterprogramma: Wmo, dat hoort niet zo!" Tijdens dit theaterproject wordt op ludieke en humoristische wijze de perikelen en problemen rondom de Wmo op de hak genomen. Op de manifestatie wordt vast een tipje van de sluier opgelicht en krijgen we vast een klein deel van het programma te horen, ook zingen zij een aantal ander smartlappen over armoede, zorg, werk en inkomen. De leden van het Koor zijn alle ervaringsdeskundigen.

12.15 tot 12.25 Interview van de 5 leden van koor, vragen naar ervaringen met de Wmo

12.25 tot 12.30 Interview Jennechien
Jennechien krijgt zorg via Wmo, huishoudelijke zorg, had eerst mensen die geen verstand van zaken hadden, nu goed huishoudelijke zorg, haar huis is eindelijk zo schoon dat ze meteen de helft minder antibiotica hoeft te slikken, is er tot haar schrik achter gekomen dat haar zorgvraag volgend jaar na de herindicatie via een veiling verkocht gaat worden aan de goedkoopste aanbieder!

12.30 tot 12.40 Interview Wethouder Eindhoven Hans Martin Don 12.40 tot 12.50 Muzikale Intermezzo Wmo Koor

12.50 tot 13.00 Speech Tim de Jong, ABVAKABO FNV-bestuurder 13.00 tot 13.10 Interview huishoudelijke zorgverlener Meavita Den Haag 13.10 tot 13.15 Interview huishoudelijke zorgverlener Nieuwegein/OR 13.15 tot 13.20 Interview huishoudelijke zorgverlener/OR Thuiszorg Groningen

13.20 tot 13.30 Muzikale afsluiting nogmaals Wmo lied, aanwezigen kunnen meezingen omdat we papieren uitdelen met de tekst!

13.30 tot 13.35 Agnes Kant (SP): korte terugblik en vooruitblik 13.35 tot 13.40 Afsluiting

13.40 tot 13.55 Informele afsluiting/mensen die debat willen volgen kunnen naar debat toegaan.
_______________________________________________

Motieven van migratie

bijeenkomst met Victor Nzuzi. actief in een boerenorganisatie in Congo
en in de CADTM, Comite voor de Annulering van de Derde Wereld schuld

donderdag 18 december: Internationale Dag van de Migrant

Terwijl Oost-Congo momenteel de volledige aandacht krijgt vanwege de
afschuwelijke oorlog en de vluchtelingenstromen is het platteland van
Congo al decennia lang onderhevig aan westerse druk van grootschaligheid.
Het leven van de gewone boeren wordt hierdoor steeds meer onmogelijk
gemaakt. De Congolese boeren en het Congolese volk komen hiertegen in
verzet. Het zijn de economische en sociale veranderingen in Afrika door
de globalisering die aan de basis staan van de enorme migratiestromen
binnen het continent en naar Europa toe.
Victor Nzuzi zal aan de hand van Afrikaanse schilderijen vertellen over
het dagelijks leven van de boeren en over de motieven voor migratie.
Tevens zal hij vertellen over de diverse Europese initiatieven in Congo
om de Congolezen het migreren naar Europa te ontmoedigen. Victor steunt
het verzet tegen Frontex en spreekt van een jacht op Afrikaanse migranten.

"Migration cannot be stopped, it is like water. The right to migrate
should be guaranteed, immigrants are people like anybody else (...) I
believe that being able to move freely is a right. Those who refuse to
guarantee rights to immigrants have to think it over because that is a
human rights violation plain and simply".

Iedereen is van harte welkom.

donderdag 18 december 2008 om 20.00 uur
De Wittenstraat 25 (Transnational Institute) in Amsterdam
(bus 22 vanaf Centraal Staion (richting "Spaarndammerbuurt" halte
"Nassauplein")

Op 18 december 1990 werd in de Verenigde Naties de Internationale
Conventie voor de Bescherming van de Rechten van Arbeidsmigranten en hun
gezin aangenomen. 39 landen hebben de conventie geratificeerd. Geen
enkel westers land heeft dit gedaan. In 2000 werd 18 december door de VN
uitgeroepen tot de Internationale Dag van de Migrant.

Organisatie: all included (http://www.allincluded.nl) en stichting LOS
(http://www.stichtinglos.nl)
Voor meer informatie: info@allincluded.nl en tel 030 - 299 02 22


info@allincluded.nl
http://www.allincluded.nl
Plantage Doklaan 12
1018 CM Amsterdam
tel 020-3795236

De start van de mobiele picknicktafel

http://www.mobielepicknicktafel.nl

Najaar 2008 startte het project van de 'Mobiele Picknicktafel' een samenwerking van verschillende organisaties, waaronder de Bijstandsbond en 'Moving Art projects'. Voor het project was subsidie verkregen van het stadsdeel Amsterdam Centrum. De eerste activiteit was op 14 december 2008. Bij de miljonairsfair.

DAARVOOR WERDEN IN 2008 VOORBEREIDINGEN GETROFFEN MET BEZOEKEN AAN HET SPREEKUUR VAN DE bIJSTANDSBOND EN EEN BIJEENKOMST VAN lOESJE. 

MobielePicknickTafel stelt Miljonairfair vragen.

Het kunstproject ‘MobielePicknickTafel’ schoof in samenwerking met de Bijstandsbond op zondag 14 december aan bij de Miljonairfair. Met de ludieke en vreedzame actie “STILSTAAN bij het verschil: Arm/Rijk” vroegen zij aandacht voor de groeiende kloof tussen arm en rijk met teksten als: ‘Wie is het kind van uw rekening?’ ‘Wat levert het U op?’ 'Maakt geld gelukkig?' 'Wat heeft u gedaan om de crisis te voorkomen?' 'In welke crisis verkeert U?' en ‘Was het een rijke dag vandaag?’. Waarom de MPT deze actie heeft gedaan kunt kunt u HIER lezen.

De MPT stond nog niet stil of een groot cordon van politiemannen (in burger en in uniform, met gevaarlijk blaffende honden op de achtergrond) stoof op ons af en met groot vertoon van macht en gebruik makend van intimidatie werden de stilstaande mensen met teksttegels in hun handen weggeduwd, werden armen op de rug gedraaid en werd gedreigd met in hechtenis neming. Zonder enige vraag te stellen over onze motivatie en zonder te vragen of we bijvoorbeeld een toegangskaart hadden (die hadden Noud en Diane op zak!). Het is ongelooflijk maar waar dat dit mogelijk is in een land als Nederland waar vrijheid van meningsuiting een recht is en een verworven goed. Ook hierbij stelt de MPT vragen! 
Artikel uit de MUG januari 2009 van Toine Graus.
Tekst van Piet van der Lende
Foto verslag. Foto's Piet van der Meer en Noud Verhave 'You don't have the right to stand stil' video van Mirella Misi is te zien op Vimeo.

Op de website van de Mobiele Picknicktafel wordt het project als volgt geintroduceerd:

'De Mobiele PicknickTafel' 

een community- art project rondom het thema armoede in de breedste zin van het woord Kunst, Crisis, Armoede & Dialoog

Welkom bij de Mobiele Picknick Tafel (MPT), een omgebouwde groentekar uit de jaren ‘60. Schuif aan voor discussies smoothies, pannenkoeken, poezie, muziek en optredens! De MPT is een project met een unieke mix van kunst, theater, politiek en belangenbehartiging. De MPT is een mobiel platform en gebruikt debat en dialoog, performances, poëzie, spreekuren, informatie en meer om het begrip rondom het thema ‘armoede en crisis’ (in de breedste zin van het woord) te verdiepen. De MPT gaat de straat op strijkt neer op verwachte en onverwachte plekken in de binnenstad van Amsterdam. In mei en juni op alle zondagen op de Nieuwmarkt. Er werd toe gewerkt naar een groot publiek eindspektakel op 21 juni op de Nieuwmarkt: de 'GRAND PICNIC'

U I T N O D I G I N G

Vakbondsthemacafé vrijdagavond 28 november

Toekomst met 'n vakbeweging?

Verleden heeft de vakbeweging genoeg, de oudste bonden dateren immers al uit het midden van de 19^e eeuw. Maar heeft de vakbeweging ook toekomst? Of is er inmiddels genoeg geëmancipeerd, sociaal verzekerd, verbeterd aan de arbeidsvoorwaarden en aan de arbeidsomstandigheden om alles verder zonder grote zorgen op zijn beloop te kunnen laten? Kan de CAO plaatsmaken voor het individuele contract en hebben we allemaal genoeg opleiding en ondersteuning om ons zelfstandig staande te kunnen houden op de arbeidsmarkt?

Intrigerende vragen!

Bert Breij, oud-journalist en -voorlichter bij het NKV en sinds jaren directeur van een groot communicatiebureau, sprak met 25 vakbondsvoorzitters over deze thema's. Hij doet verslag van die directe, ondubbelzinnige en bondige gesprekken in zijn net verschenen boek: Twee miljoen leden. In die gesprekken kwamen veel actuele vraagstukken aan de orde en wie goed leest ziet veel vakbondsvoorzitters daar een eigen standpunt bij innemen.

Maar schrijver en interviewer Bert Breij ging ook op zoek naar het verleden van de vakbeweging. Hij doet in een rijk geïllustreerd overzicht verslag van dat verleden. Vakbondsbreed. Voor een groot publiek.

Bert Breij komt op deze avond van het Amsterdamse vakbondsthemacafé vertellen over zijn bevindingen. Hij heeft meningen genoeg maar pretendeert niet de zuivere waarheid te bezitten. Daar is dus alle ruimte voor reacties en discussies. Juist op zo'n vakbondsthemacaféavond!

Het boek kost 20 euro en is te bestellen via www.triggertree.nl/tweemiljoenleden (incl. verzendkosten). Op deze avond krijgen deelnemers de gelegenheid daar nog € 7,50 vanaf te doen door meteen contant te betalen. Een mooie lokker voor een nu al geslaagde avond. Bovendien zien we u liever in gesprek met Bert Breij en met elkaar dan dat we boeken via de website verkopen.

In verband met verbouwing van De Burcht (Vakbondsmuseum) wordt deze avond georganiseerd in HTIB, Eerste Weteringsplantsoen 2/C, 1017 SJ Amsterdam (020 – 6242306). Inloop vanaf 19.30 uur; start discussie 20.00 uur; einde 22.00 uur

Meer informatie: Huug Klooster (ternate@ternate.nl

Namens: Jan Bakker, Els Huizinga, Aad Brinkman en Onno van der Vlerk.

Ook daklozen slachtoffer dwangarbeid

Ruud Donker - 17.11.2008 13:15

In Nederland is dwangarbeid een zeer geliefd middel van gemeenten om maatschappelijk minder geslaagden in het gelid te houden. De Arnhemse rechtbank heeft hieraan onlangs gelukkig enigszins paal en perk gesteld, maar de gemeenten geven zich niet zomaar gewonnen. Ook daklozen zijn sinds jaar en dag de pineut.

OOK DAKLOZEN GEDWONGEN TOT DWANGARBEID

Uit onderstaande reactie op een artikel in NRC-Handelsblad van 4 november jl., waarin de uitspraak van de Arnhemse rechtbank van 08-10-08 wordt besproken dat gemeenten niet zomaar bijstandsgerechtigden gedwongen te werken mogen stellen, blijkt dat ook daklozen in Nederland de dupe zijn dit beleid van de gemeenten:

“Ik verblijf in Zwolle in een nachtopvang Nel Banninkhuis en overdag in de dagopvang Bonjour van het Leger des Heils en daar worden dak en thuislozen waaronder asielzoekers aan het werk gezet met papierprikken wat hun 5 euro per uur oplevert. Dit onder het mom van sociale activering maar wat erop neerkomt dat zij de rotzooi op moeten ruimen die andere burgers op straat en in parken achterlaten.

Bij de opvang aan de Pannekoekendijk worden daklozen verplicht om vanaf 9.30 tot 12.30 uur ook papier te prikken wat hun over 3 uur werk ook maar 5 euro oplevert en waarbij de daklozen constant worden gecontroleerd of zij niet gaan zitten. Zelfs in de stromende regen zijn zij verplicht om papier te prikken.
Deze verplichting wordt hun opgelegd met het CAD, Leger des Heils, in samenwerking met de CDA wethouder Zorg en Welzijn en maatschappelijke opvang de heer. E. Dannenberg, voorheen directeur van het CMO Zwolle van het Leger des Heils Ook in Zwolle opgericht het uitzendbureau Paurpus bv. voor de zogenaamde bijzondere doelgroepen waaronder dak en thuislozen vallen.

Daklozen worden verplicht om 4 dagdelen van elk 8 uur per dagdeel zware werkzaamheden te verrichten en krijgen daar per uur 50 eurocent voor. Komt de dakloze niet opdraven voor deze werkzaamheden
dan word hij of zij gekort op de uitkering voor levensonderhoud of de uitkering word stopgezet.

De dakloze mag maximaal 20 euro per week verdienen bovenop zijn uitkering met dit gegeven dat daklozen maanden moeten wachten op toewijzing van een uitkering en waarbij een voorschot van 90% niet word toegekend op de uitkering tot de rechtmatigheid is bewezen. De eerste Kamer heeft besloten dat met ingang van januari 2007 de bijstandsgerechtigde recht heeft op dit voorschot voor levensonderhoud. Veel gemeentes houden zich niet aan deze verplichting

Het gegeven van de slavenarbeid bij Pauropus bv ligt bij de Vakcentrale FNV en Tweede Kamerfracties, maar er word niets mee gedaan. Pauropus bv. is opgericht door ambtenaren van de afd. bijzondere doelgroepen Zwolle in 2004 en werd ondersteund en gesubsidieerd door het ministerie van SWZ.
Daklozen worden ook onbetaald te werk gezet in en rondom de WRZV- hallen voor het opbouwen van evenementen en de kerk op zondag en bardiensten op feestavonden en tijdens het zaalvoetbal door de stichting SSW die de hallen beheert en de Hr. Joop van Ommen directeur van deze hallen die hij huurt van de gemeente Zwolle en waar deze Joop van Ommen al jaren beweert dat hij een praktisch opgeleid hulpverlener is met verstand van de psychiatrie en zogenaamd sociaalbevlogen is met het lot van dak en thuislozen maar waar het alleen omgaat om de subsidies voor eigen gebruik.

Dit is een algemeen publiek geheim dat ontkend word door het gemeentebestuur die de welzijnswet van 1994 niet heeft nageleefd mede omdat er geen toezicht is vanuit de Rijksoverheid op het autonoom beleid van gemeentes en waar de 43 centrumgemeentes die zich bezig houden met maatschappelijke opvang de niet geoormerkte specifieke uitkering voor de opvang voor andere doeleinden gebruikt hebben te controleren via de gemeentelijke rekenkamer commissies.

Christelijke partijen binnen het college van B&W en de gemeenteraden kennen de subisidies toe aan hun geloofsgenoten van de zogenaamde Christelijke Welzijnsorganisaties het leger des Heils etc. en hebben daar nog persoonlijke belangenverstrengelingen bij zoals werkgelegenheid en inkomsten zie webtitel: http://www.groephop.nl/zwolle.htm
.
Uberhaupt is er in Zwolle geen 24 uursopvang met zorg en hulpverlening voor dak en thuislozen en wordt de opvang uitbesteed aan het Leger des Heils en een illegale opvang de Herberg achter de WRZV- hallen in Zwolle waar de drie Zwolse woningcorporaties woonunits financieren met huurdersgeld en waar RIBW Zwolle e.o. beweert zorg en hulpverlening te bieden aan dak en thuislozen wat niet zo is en waar deze Herberg 153.000 euro ontvangt van de gemeente voor 15 slaapplaatsen.

Inlichtingen te verkrijgen bij de landelijke vereniging voor thuislozen te Amsterdam lvt@thuisloos.net en jettyalberts@home.nl de voorzitster van de LVT woonachtig in Emmen.
En de nachtopvang Nel Banninkhuis is niet geschikt voor verblijf en overnachting en waar de verwarming al maanden kapot is en waar de Inspectie voor de Gezondheidszorg niet komt controleren.”

R. Donker, Zwolle

Reintegratie of dwangarbeid

In een bomvolle zaal - mensen zaten zelfs op de trap - hield het PEL op maandagavond 28 april 2008 haar avond over o.a. het thema: "Re-integratie of dwangarbeid ?" en verder over alles wat maar samenhangt met het krijgen of hebben van een bijstandsuitkering. Het aantal aanwezigen in de kleine bovenzaal van café Wouters aan de Sophialaan te Leeuwarden, werd door diverse aanwezigen ruw geschat als tussen de 60 en 80 mensen...
Het is duidelijk: re-integratie van mensen in de bijstand leeft als thema!

Na een korte inleiding door de avondvoorzitter - de voorzitter van vereniging PEL - was het woord aan de drie gastsprekers.

Theo Veenboer van de Amsterdamse bijstandsbond wees o.a. op het feit dat je bij re-integratie een soort hulpverlener tegenover je krijgt die het per definitie beter meent te weten dan de klant van de soos. Ofwel: je eigen suggesties en ideeën worden op voorhand verworpen...
Dit lijkt wat op mijn "ezelstheorie": wil je dat de ezel vooruit gaat, trek het beest aan de staart en hij gaat vooruit... Anders gezegd: het lijkt dat het soms nodig is het omgekeerde naar voren te brengen van wat je eigenlijk wilt...
Ik vond het heel herkenbaar wat hij op dit punt naar voren bracht.

Rinze Visser, raadslid voor de NCPN in Lemsterland noemde een aantal voorbeelden van klachten waar hij mee te maken had gehad en zei o.a. dat het respect voor mensen in de bijstand dreigt te verdwijnen. Een waar woord: al jaren zijn rechtse partijen en een deel van de pers bezig met een haat-offensief tegen iedereen die van een uitkering afhankelijk is en helaas met succes: in termen van "aanvalsplannen" wordt nu door de overheid gesproken en al jarenlang wordt de sociale zekerheid steeds verder afgebroken, zodat zij is ontaard in sociale onzekerheid...
Over de voortgaande flexibilisering van de arbeid heb ik het dan nog niet eens en over de rol van "europa" hierbij. Wellicht iets voor een andere thema-avond?
Visser noemde ook de verharding in het beleid van de soos in zijn gemeente, waar een samenwerkingsverband bestaat tussen meerdere gemeenten, zodat de mensen niet meer in Lemmer terecht kunnen, maar naar Bolsward moeten, waar de Sociale Dienst zit.
Ik dacht nog: je zult maar met je bijstandsuitkering ergens op het platteland wonen.

Na de pauze toen de drie sprekers een "deskundigenpanel" hadden gevormd om vragen vanuit de zaal te beantwoorden, reageerde Visser op een van de "ervaringsdeskundigen" die haar persoonlijke verhaal had gedaan met daarin o.a. 7 jaar GGZ-ervaring, met o.a. de opmerking: "in zeven jaar dus geen hulpverlener gezien..." En dat is eigenlijk diep-treurig.

Als laatste spreker voor de pauze kwam advocaat mr. Arno van Deuzen aan het woord die voor een klant van hem uit Arnhem een rechtszaak voert tegen in feite dwangarbeid. Zijn cliënt had de keuze bij "verplicht werken voor een bijstandsuitkering" tussen schoffelen van de begraafplaats - waar zijn pas overleden vriendin lag begraven - en tubes lijm inpakken.
Betrokkene had voordat hij in de bijstand raakte, altijd betaald werk gehad, dus geleuter over arbeidsdiscipline en werkhouding ed. was ook niet aan de orde.
Wat uiteraard enorm helpt als voortraject om betaald werk te vinden...
Uiteindelijk werd zijn cliënt weggestuurd vanuit dat "werk" (Presikhaaf Arnhem) en kreeg hij een strafkorting op zijn bijstandsuitkering.
Mr. Van Deuzen vertelde o.a. met behulp van een Power Point Presentatie welke wetsartikelen en bepalingen uit internationale wetgeving en verdragen hij had aangevoerd tegen deze dwangarbeid. Zie voor details de Power Point Presentatie.
Op 21 april jl. was deze zaak in beroep (nadat het bezwaarschrift door de gemeente Arnhem was afgewezen) door de Rechtbank te Arnhem behandeld.
Zie voor de brief van mr. Van Deuzen aan de Rechtbank te Arnhem het PDF-bestand. (Openen met Adobe Acrobat Reader)
De ABVAKABO FNV had naar aanleiding daarvan een persbericht uitgegeven. Het vonnis werd over 6 weken verwacht. Volgens Van Deuzen was de rechter niet erg gevoelig voor de aangevoerde wetsartikelen, maar wel voor het gebrek aan "maatwerk" bij het traject wat zijn klant moest doen.
Van Deuzen kondigde aan dat hij eventueel in beroep ging bij de Centrale Raad van Beroep te Utrecht en als dat niet hielp, bij het Europees Hof.
Een vonnis van het Europees Hof valt dan volgens hem pas in 2009 en 2010 te verwachten. Een zaak van lange adem dus, maar m.i. bittere noodzaak. Er schijnen intussen in Nederland ongeveer 5 min of meer vergelijkbare rechtszaken te lopen, waaronder de zaak van een man uit Vlaardingen. Die zaak wordt gedaan door advocatenkantoor Fischer te Haarlem.
Het laatste wat ik daarvan zag was een bezwaarschrift, dus die zaak zit nog in een pril stadium.

Na de pauze kwam o.a. aan de orde het feit, dat - zoals mr. Van Deuzen opmerkte - dat je bij de soos geen hulpverleners zult vinden. Toch hadden alle drie sprekers m.i. een deel van het gelijk: Theo Veenboer met zijn "hulpverlener" die moet proberen iemand zo snel mogelijk uit de bijstand te werken, Rinze Visser die wees op het belang van organisatie van mensen die met bijstand, re-integratie ed. te maken hebben en mr. Van Deuzen die wees op de juridische weg.

Naar mijn mening zijn zowel politieke organisatie bv. door lid van PEL of ABVAKABO FNV nodig als collectief en voor het individu de juridische weg. Van Deuzen zei op een vraag uit de zaal dat als je van ABVAKABO FNV juridische hulp wenste, de kwestie moest zijn ontstaan nadat je al lid was van de bond. Het verhaal van "je moet eerst een half jaar lid zijn voordat je juridische hulp kunt krijgen" klopt volgens hem niet.
Persoonlijk vond ik het goed van Rinze Visser dat hij het organisatie-principe noemde: ooit wist de toenmalige arbeidersklasse hier na veel strijd veel mee te bereiken. Dat lijken veel mensen nu te zijn vergeten. Het is m.i. een fout om uitsluitend individueel te vechten of uitsluitend collectief. Het is een en/en verhaal.

Vanuit de zaal werden door enkelen ook wat eigen wederwaardigheden met de soos en de re-integratietrajecten verteld en vertelden twee "ervaringsdeskundigen" hun verhaal. Mijn conclusie is dat de klappen en de schade die wordt aangericht op dit moment vooral die mensen betreft die lichamelijk en/of psychisch kwetsbaar zijn. Een verhaal ging over o.a. het "afschatten" van de WAO-uitkering: zelf is men niet anders of gezonder dan vroeger, maar de regels zijn veranderd en plotseling is men weer geheel "arbeidsgeschikt"...
Het andere verhaal ging o.a. over 7 jaar rondmodderen bij de GGZ en uiteindelijk ook naar de Werkacademie moeten. Daar had men betrokkene werk aangeboden bij de soos zelf, bij "frontoffice" met als doel andere mensen op de Werkacademie wat bepraten...
"Ïf you can't beat them, join them" was wellicht bij de Werkacademie de gedacte??
De absurditeit hierbij was dat betrokkene daar dan moest werken "met behoud van uitkering".
Kortom: beoordeel uw eigen bijstandsuitkering en kom ook bij de soos werken?! Betrokkene had nu net weer een uitkering nadat deze december vorig jaar geheel was ingetrokken omdat ze door allerlei (o.a. psychische) omstandigheden had verzuimd op een heronderzoeksgesprek te komen inzake haar eerdere vrijstelling van de arbeidsplicht. Het had tot medio maart 2008 geduurd voor dat ze weer een nieuwe uitkering kreeg en intussen bijna haar huis uitgezet was wegens oplopende huurschulden...

In het nieuwsjournaal van Omrop Fryslân "Hjoed" op 29/4/08 is betrokkene ook nog aan het woord geweest, evenals de voorzitter van het PEL en helaas ook een manager van Fourstar die wat leuterde over "huilende mensen die zo blij waren dat ze weer werk hadden" (over loon repte hij niet) en de onvermijdelijke Aukje de Vries van de VVD die het a-sociaal vond van het PEL "om mensen maar in de bijstand te laten zitten" en meer van dat soort demogogisch gepraat waar de VVD sterk in is. A-sociaal vind ik het echter om mensen te verplichten te werken zonder loon in ruil voor de bijstand.
Dat heet in het jargon: "het verlonen van de uitkering" en ik voorspel dat na de bijstand de WAJONG aan de beurt is omdat alle tekenen daar op wijzen.

Aan het einde van de avond waren alle boekjes die de Bijstandsbond had meegenomen en die niet meer terug hoefden, meegenomen zoals "Het perspectief van de baan", maar helaas ook onze intekenlijst voor de 7 artikelen die op een leestafel lagen. Omdat we niet rijk zijn hadden we een beperkt aantal kopieën neergelegd plus 1 inkijkexemplaar. Iets om de volgende keer anders te organiseren.

Vanuit de zaal gingen hier en daar stemmen op - o.a. van Houvast uit Heerenveen, ook een organisatie voor belangenbehartiging van mensen met een uitkering - om verdere actie. Zelf denk ik dat dit op zich een goed idee is, maar de vorm waarin en wat je dan gaat doen zal nog het nodige denkwerk vergen.
Maar al met al kan het PEL terugzien op een geslaagde avond met een grote opkomst!

Update 2/6/2008: Inmiddels is een groepje mensen aan de slag gegaan - zowel leden als niet-leden - om plannen te maken voor vervolgacties op deze avond.

secretaris PEL

Subsidiestromen voor reintegratie en de nul-uren trajecten voor arbeidsongeschikten van de gemeente Amsterdam

Naar aanleiding van dit persbericht heeft de Inspectie van het Ministerie van Sociale Zaken een plotselinge, onaangekondigde inval gedaan bij de Dienst Werk en Inkomen waarbij men eiste dat willekeurige dossiers op tafel gelegd zouden worden om die te controleren. Zij gingen in de kantine zitten aan de Vlaardingenlaan en zeiden: 'kom maar op met die dossiers'. Hierover werden wij gebeld door een medewerker van het DWI op het moment van de inval, die wilde weten wat er bedoeld werd met de zogenaamde 'nul uren contracten'. Men had bij het DWI zelf geen idee. Het bleek te gaan om inschrijvingen in het RAAK-systeem, waar iedereen wordt ingeschreven, waarbij bijstandsgerechtigden op een zorgtraject worden gezet, of althans dat werd ingevuld, waarna men dit moest ondertekenen en verder niets meer hoorde. Wat er nou precies administratief gebeurde, is onopgelost. Wij hebben er daarna niets meer van gehoord. Wij baseerden het persbericht op onze ervaringen op het spreekuur, waarbij we enkele van die uitdraaien uit het RAAK-systeem hadden.  Er is voorzover wij weten niets over in de publiciteit gekomen. 

Piet van der Lende

Persbericht Bijstandsbond

Een vreemde gang van zaken

Subsidiestromen voor reintegratie en de nul-uren trajecten voor arbeidsongeschikten van de gemeente Amsterdam

Volledig arbeidsongeschikten met een bijstandsuitkering moeten in de gemeente Amsterdam staan ingeschreven als werkzoekende bij het Centrum voor Werk en Inkomen. Deze inschrijving wordt vereist omdat op die wijze ESF financiering kan worden gerealiseerd. Dit is in strijd met de regels van het ESF. Een gemeente kan alleen subsidie verkrijgen voor arbeidsgeschikten. Ons is gebleken dat een heel aantal bijstandsgerechtigden die arbeidsongeschikt zijn verklaard door een arts de verplichting is opgelegd om zich in te schrijven als werkzoekende. Dit is onjuist gebruik van ESF-financiering. 

Bijstandsgerechtigden die van alle verplichtingen zijn vrijgesteld worden  bijvoorbeeld toch in een reintegratie-traject geplaatst met als inhoud dat ze zijn vrijgesteld van alle verplichtingen. Een zogenoemd ‘ nul uren traject’ . De betrokkenen zijn verplicht dit traject te ondertekenen. Anders loopt hun uitkering gevaar. Feitelijk gebeurt er dus niets met deze mensen. Wel moeten zij zich inschrijven bij het CWI en zijn dus formeel werkzoekende. Ook zitten zij in een traject en op deze wijze wordt voldaan aan de vereisten van ESF subsidie. Het trajectplan is niet bedoeld voor re-integratie. Het is een ‘zorgtraject’. Maar welke zorg?

Ook komt het voor, dat mensen die arbeidsongeschikt zijn verklaard door een arts weliswaar formeel vrijgesteld worden van de sollicitatieplicht, maar niet vanwege hun arbedidsongeschiktheid, maar vanwege hun afstand tot de arbeidsmarkt, waarmee de suggestie wordt gewekt, dat deze mensen wel arbeidsgeschikt zijn. Ook van deze mensen wordt vervolgens geeist dat zij zich inschrijven als werkzoekende bij het CWI. Deze werkwijze is al geruime tijd aan de gang.

De Bijstandsbond heeft contact gehad met de politiek en met de Dienst Werk en Inkomen en wij hebben vernomen dat het beleid zal worden gewijzigd.

Reeds in september vorig jaar heeft de Bijstandsbond erop gewezen, dat de Dienst Werk en Inkomen van de gemeente Amsterdam arbeidsongeschikten allerlei verplichtingen oplegt, ook als de keuringsarts adviseert hen met rust te laten. De beschikkingen van de DWI en het opleggen van een trajectplan bij mensen die ziek zijn en arbeidsongeschikt leverde bij hen extra geestelijk lijden op en veel angsten frustraties en woede. Wij zijn blij dat uit contacten met de gemeente blijkt dat het beleid nu wel gewijzigd gaat worden.

Voor meer informatie:

Piet van der Lende

020-6181815

020-6898806

info@bijstandsbond.org

Advocaat Marc van Hoof