woensdag, 05 december 2018
De Centrale Raad heeft op 13 november uitspraak gedaan in een
zaak die was aangespannen door Marc van Hoof, advocaat van de
Bijstandsbond. De zaak ging over de vraag of een proefplaats -regulier
werk verrichten met behoud van een bijstandsuitkering- mag. De Centrale
Raad zegt dat het in dit geval mag, want het is een voorziening gericht
op arbeidsinschakeling De hoogste rechter heeft er wel bijgezegd dat het
doel van de proefperiode en de korte duur van belang zijn. Marc van
Hoof interpreteert dat als volgt: dat het doel moet zijn in dienst te
komen bij de werkgever tegen een loon. Zo’n proefperiode kan niet als de
werkgever niet zegt: je komt bij mij in dienst. Bovendien moet het een
korte periode betreffen. In dat geval, zegt de rechter, is van
verdringing van bestaande reguliere arbeid geen sprake.
Persoonlijke situatie
De Centrale Raad gaat erg in op het specifieke geval. Of proefplaatsing
mag, stelt de rechter afhankelijk van het specifieke geval. Hij zegt
dus niet: proefplaatsing mag altijd. De proefplaatsing was zeer
toegespitst op de persoonlijke situatie van de klant. ‘Gelet op de
omstandigheden van dit geval was de proefplaatsing bij het TDC
onmiskenbaar bedoeld om appellant te ondersteunen bij zijn
arbeidsbemiddeling met als doel het verwerven van reguliere arbeid, bij
welke arbeid geen gebruik (meer) wordt gemaakt van de voorziening’.
Lang nadenken
De Centrale Raad heeft zeer lang over de uitspraak gedaan. De zitting
was op 29 mei, de uitspraak is op 30 november verzonden. Dus 6 maanden
later. Officieel moet de rechter binnen 6 weken uitspraak doen met een
verlenging van 6 weken. Maar er staat geen sanctie op als het veel
langer duurt, zoals nu. Officieel staat de uitspraak op 13 november,
maar toen moesten er nog op de achtergrond deskundigen naar kijken voor
de uitspraak werd gepubliceerd.
Zinsnede
De uitspraak bevat ook de volgende zinsnede: 'Uit 4.3.2.1 volgt dat het
antwoord op de vraag of het verrichten van werkzaamheden met behoud van
bijstand, zoals bij de onderhavige proefplaatsing het geval is,
aangemerkt kan worden als een voorziening gericht op
arbeidsinschakeling, zoals bedoeld artikel 9, eerste lid, aanhef en
onder b, van de PW, afhankelijk is van de concrete omstandigheden van
het geval’. De juridische discussie spitst zich dus toe op de vraag, wat
moet worden verstaan onder een ‘voorziening gericht op
arbeidsinschakeling’. Het argument van verdringing is voor de rechter
van minder belang
Verplichte arbeid
De rechter gaat ook in op wel of niet verboden arbeid. Hier zijn de
criteria het excessief of disproportioneel karakter ervan en/of het
totaal ontbreken daaraan van enig perspectief richting
arbeidsinschakeling. Of daar wel of geen sprake van is, is weer
afhankelijk van de concrete omstandigheden. In het onderhavige geval is
geen sprake van verboden verplichte arbeid.
Conclusie
De vraag blijft hangen of andere vormen van reguliere arbeid verrichten
met behoud van uitkering nu wel of niet mogen. Zoals de Flextensie
constructie. Bij de Flextensie constructie kom je na de periode met
behoud van uitkering niet in dienst, en de periode duurt 6 maanden. Dit
geldt ook voor de 6 maanden stages bij de gemeente Amsterdam die als
leer-werk stages worden gepresenteerd. Het draait voornamelijk om de
vraag of al deze vormen van onbetaald arbeid verrichten in een specifiek
geval wel of niet beschouwd kunnen worden als gericht op
arbeidsinschakeling en van korte duur. Volgens Marc van Hoof mag met
deze uitspraak in de hand de Flextensie constructie niet. En de
leer-werkstages in Amsterdam ook niet, al ligt dat wat genuanceerder.
Want dat is tegelijkertijd leren en werken, dus wat is het doel? Maar
constructies in de WMO dagopvang zoals bij het bedrijf Reakt waar mensen
reguliere arbeid verrichten voor 7,50 euro per dag mogen ook niet.
De uitspraak staat in deze link: http://deeplink.rechtspraak.nl/uitspraak?id=ECLI:NL:CRVB:2018:3829
Geen opmerkingen:
Een reactie posten