Verklaring armoedeplatform

Het afgelopen jaar is in Amsterdam een armoedeplatform opgericht en daarmee een serie bijeenkomsten en debatten georganiseerd waar ‘armen’ het woord namen. Uit al deze bijeenkomsten is input verzameld en werd gewerkt aan een verklaring waarin wordt geteld dat armoede een mensenrechtenschending is. Deze kun je in de bijlage lezen. Wij zijn op zoek naar ondertekenaars voor deze verklaring
Om de verklaring te ondertekenen kun je gebruik maken van dit invul-formulier: https://docs.google.com/forms/d/1uF3MKb5WJAeyzeHuWNOUwn6xL_DoM5Q7U54PQgaiC38
Morgen is het de internationale dag van verzet tegen armoede, en in de avond presenteren wij de verklaring in Ru Paré. Chris Labeaustraat 4 in Amsterdam. Aanvang 19.00 uur. Het zal een feestelijke presentatie worden met muziek en hapjes, maar we gaan ook in gesprek over hoe we verder willen werken met deze verklaring. Wat zijn onze vervolgstappen zijn en hoe bewerkstelligen we de radicale omslag van ons eisenpakket?

Verklaring

ARMOEDE = SCHENDING VAN MENSENRECHTEN

Deze verklaring is het resultaat van een serie bijeenkomsten en debatten waarin ‘armen’ het woord namen. Armoede is een verkwisting van menselijk talent en daarom een samenleving onwaardig. Armoede is een schending van mensenrechten.

Met deze verklaring willen we aandacht vragen voor de rampzalige sociale voetafdruk die armoede achterlaat. We realiseren ons dat we met deze verklaring de boel op scherp zetten. Dat is ook precies de bedoeling. Armoede in Nederland bestaat. Armoede is niet de uitkomst van individueel falen en dus niet een “eigen schuld” ding. Armoede is een structureel maatschappelijk probleem. Maatschappelijke verhoudingen en structuren leiden tot armoede en resulteren in sociale uitsluiting van armen. Kijken we naar de feiten dan kan maar een conclusie getrokken worden. De tijd van pleisters plakken is voorbij. Het is tijd voor een radicale aanpak.

We stellen vast:

Steeds meer mensen hebben moeite met rondkomen. Volgens het Nibud gaat dat nu om ongeveer 2,6 miljoen (2.600.000) mensen. Het Sociaal Cultureel Planbureau concludeert dat steeds meer werkenden in armoede leven. Het Nibud constateert dat de vaste lasten van een huishouden met een modaal (die van de leerkracht, verpleegkundige, receptionist, doktersassistent, politieagent etc) inkomen en een gemiddelde huur inmiddels zijn opgelopen tot meer dan 55% van het netto-inkomen. Veel mensen kunnen alleen een baan in deeltijd krijgen of werken tegen een te laag uurtarief. Daarnaast zorgen tijdelijk en flexibel werk en nuluren-contracten voor een wisselend inkomen. Betaald werk alleen is niet meer de garantie om armoede te voorkomen of om je uit armoedige omstandigheden te vechten.

We stellen vast:

Armoede heeft een structurele oorzaak zodat de persoonlijk falen-/eigen schuld-verklaring misleidend is. Misleidend is ook de aanname dat ‘de markt’ de beste oplosser is van schaarste en verdelingsvraagstukken bij wonen, werk, zorg, welzijn, onderwijs en energie. Misleidend is ook de gedachte dat de verzorgingsstaat door gemeenten ingewisseld kan worden voor een participatiesamenleving van individuen die voor zichzelf en elkaar zorgen. De ‘logica’ dat als je de rijken hun gang laat gaan om nog rijker te worden, iedereen daarvan profiteert, zetten we weg in het museum. Deze verklaringen, aannames en logica’s hebben hun langste tijd gehad.

We stellen vast:

Armoede is een schending van mensenrechten. Dat maakt de weg vrij voor besef van het kwaad dat achter armoede schuilgaat. Armoede gaat ten koste van individuele en maatschappelijke rijkdom. Armoede belemmert mensen in hun bestaan en in het ontwikkelen van hun potentieel. Armoede is diefstal van menselijk vermogens. Armoede is buitensporige leed toegebracht aan armen, zoals de aantasting van hun persoonlijke eigenwaarde en het kapot maken van collectieve verbanden van bemoediging, opvang en ondersteuning in families, buurten en gemeenschappen.

We stellen vast:
Het armoedebeleid stoelt op precies datgene waar Gandhi lang geleden al voor waarschuwde: alles wat je voor mij doet zonder mij, doe je tegen mij.

We eisen daarom een radicale omslag:

Het armoedebeleid moet democratiseren: op stad, wijk- en buurtniveau moeten mensen in armoede mede de regie nemen in het armoedebeleid.

Gemeenten faciliteren Platforms “Armen nemen het woord” op stadsdeelniveau. Amsterdam neemt de schulden van arme Amsterdammers over, wetende dat de overheid een groot deel van deze schuld veroorzaakt en kan voorkomen.

In beleid en praktijken van zorg, welzijn, onderwijs, huisvesting en energie wordt armoedebestrijding een integraal onderdeel.

De FNV-eis wordt ingewilligd dat het minimumloon verhoogd wordt naar 14 euro, te beginnen door de Gemeente Amsterdam en vervolgens door alle opdrachtnemers van de gemeente Amsterdam.

150 professioneel opgeleide ervaringsdeskundigen komen in betaalde dienst in het onderwijs, welzijn en huisvesting van Amsterdam.

Een opleidingsinstituut Ervaringsdeskundigheid in Armoede en Sociale Uitsluiting wordt door de gemeente Amsterdam gefaciliteerd.