Alimentatieverplichtingen worden ingeperkt. Vrouwen met kinderen meer gedwongen te gaan werken.

Je struikelt tegenwoordig over de voorstellen, de druk op de mensen die geen betaald werk hebben op te voeren om ze in een soort dwangpositie beschikbaar te krijgen voor de arbeidsmarkt, vooral voor het ongeschoolde werk. Dat daarbij niet altijd rijksbezuinigingen een rol spelen, maar dat het een ideologisch uitgangspunt is, waarop het hele beleid wordt gebaseerd blijkt uit de jongste voorstellen om de periode van alimentatieverplichtingen voor de veel verdienende ouder (meestal de man) jegens de andere (meestal de vrouw met kinderen) bij een echtscheiding in te korten.

In 2009 werden bijna 32 duizend stellen gescheiden en op dit moment geldt nog de regeling, dat huwelijken en geregistreerde partnerschappen die langer dan 5 jaar duren de eventuele alimentatieverplichtingen maximaal 12 jaar kan zijn. Bij ruim een kwart van de scheidingen is de alimenatieverplcihting meer dan 1200 euro per maand. De alimentatie vervalt als de termijn is verlopen of de ontvangende partner opnieuw trouwt of gaat samenwonen.

Vaak is de situatie zo, dat bij een huwelijk de vrouw een lagere opleiding heeft genoten en de man een hogere, en dat dan beiden gaan werken (de vrouw in het gezin, de man maakt carriere) om het gezin goed door de tijd te laten komen. De man bouwt via zijn werk allerlei rechten op met zijn hogere opleiding, een goede pensioenvoorziening, een hoog persoonlijk salaris, etc. Hij krijgt de gelegenheid zich in de maatschappij te ontplooien omdat de vrouw het gezinshuishouden doet en zorgt voor de kinderen. Dus eigenlijk werken beide voor het gezinsinkomen.

De vrouw bouwt echter veel minder persoonlijke rechten op dan de man. Dit blijkt bijvoorbeeld wanneer beiden ouder zijn dan 65. Wanneer de man nog leeft hebben ze een redelijk pensioen misschien. Maar zodra de man gaat overlijden, gaat dat pensioen drastisch naar beneden. Dat de vrouw ook heeft gewerkt (voor het gezin) speelt geen rol.

Nu kun je zeggen van deze situatie moeten we af en we moeten een beleid ontwikkelen dat beiden evenveel kansen en rechten krijgen op ontplooiing en persoonlijke rechten. Dat lijkt een goede zaak. Wat gebeurt met de inperking van de alimentatierechten is echter de vrouw in een dwangpositie brengen, om zich eerder beschikbaar te stellen voor de arbeidsmarkt, als lager geschoolde of ongeschoolde, waardoor ze gedwongen is een flexibel deeltijdbaantje te nemen waar nauwelijks van valt te leven. Terwijl bij de scheiding de rijkere man van zijn salaris kan leven, en de vrouw niets krijgt, hoewel ze door haar werk in de huishouding dat hoge salaris mogelijk heeft gemaakt en het rechtvaardig is dat rijke mensen bijdragen voor mensen met wat minder kansen.

Wat is de inhoud van een wetsvoorstel om de duur van alimentatieverplichtingen te beperken? Nu is de verplichting voor meestal de man (slechts in 1% van de gevallen de vrouw) dat hij 12 jaar alimentatie moet betalen wanneer hij een hoog salaris heeft. De PVV-er in de Tweede Kamer Louis Bontes heeft een initiatief wetsvoorstel ingediend om deze termijn te beperken tot 5 jaar. En... een meerderheid in de Tweede kamer van PvdA, D'66 en PVV lijkt de voorstellen te steunen, want ook de PvdA en D'66 blijken met een dergelijk voorstel bezig te zijn.

Je struikelt over de drogredenen van de voorstanders om deze maatregel in te voeren, waarbij vanuit het arbeidsethos de suggestie wordt gewekt, dat door deze maatregel vrouwen gestimuleerd worden, betaald werk te aanvaarden en deel te nemen aan de maatschappij, en dat is goed voor hen, ze emanciperen dan en kunnen een zelfstandig bestaan opbouwen. 'Deskundigen' die wel zien dat zo'n geisoleerde maatregel van de inkorting van de alimentatieverplichting niet werkt, doen allerlei compromisvoorstellen om de bezwaren op te vangen. Want wat in werkelijkheid gebeurt door deze geisoleerde maatregel is dat de vrouwen met weinig opleiding en kansen nu eerder gedwongen worden een arbeidsmarkt op te gaan waarbij ze in deze tijd van crisis alleen kansen hebben op ongeschoolde rotbaantjes zonder perspectief. Zo worden ze toegevoegd aan het leger van goedkope arbeidskrachten die geen uitzicht hebben op beter, terwijl de tegenstelling tussen arm en rijk groter wordt (ook langs scheidslijnen van man en vrouw) omdat de verplichtingen van de rijke man bij een scheiding worden ingeperkt.

De rijke man kan de bloemetjes buiten zetten terwijl de vrouw met kinderen zich in deze vechtmaatschappij alsnog omhoog moet vechten vanuit een dwangpositie waarbij ook voor de kinderen moet worden gezorgd en ze in feite een dubbele baan heeft. Het is maar weer eens gezegd: maatregelen die de solidariteit bevorderen en de marktwerking inperken hoef je van links tot rechts niet meer te verwachten
PvdL Wat is de inhoud van een wetsvoorstel om de duur van alimentatieverplichtingen te beperken? Nu is de verplichting voor meestal de man (slechts in 1% van de gevallen de vrouw) dat hij 12 jaar alimentatie moet betalen wanneer hij een hoog salaris heeft. De PVV-er in de Tweede Kamer Louis Bontes heeft een initiatief wetsvoorstel ingediend om deze termijn te beperken tot 5 jaar. En... een meerderheid in de Tweede kamer van PvdA, D'66 en PVV lijkt de voorstellen te steunen, want ook de PvdA en D'66 blijken met een dergelijk voorstel bezig te zijn.

Project opsporen vaders van bijstandsvrouwen met kinderen

12-04-2011. DWI spreekt vaders aan op zorgplicht, GroenLinks vindt dat middel niet erger mag zijn dan kwaal en stelt vragen in de gemeenteraad. (Zie ook bericht hier beneden)

GroenLinks vindt dat dit project zeer zorgvuldig moet worden uitgevoerd. Het middel mag niet erger zijn dan de kwaal. Niet voor niets willen sommige bijstandsmoeder niets meer met de vader van hun kinderen te maken hebben; sommige vaders zijn ook gewoon nare mannen die hun vrouw en kinderen mishandelen. Meer.........

Nieuw project Dienst Werk en Inkomen om achter de naam van de vader van kinderen in een een-ouder gezin te komen.

De gemeente Amsterdam is van mening dat door betere handhaving en de nalevingsbereidheid er bespaard kan worden op het totale bedrag dat de gemeente uitgeeft aan de bijstand. In dit kader is bijvoorbeeld in de afgelopen tijd een speciaal project uitgevoerd door de afdeling handhaving waarbij bijstandsgerechtigden werden opgeroepen die naast hun uitkering inkomen uit arbeid hebben. Daarbij werd en wordt onderzocht in hoeverre die mensen meer kunnen gaan werken zodat de gemeente op de uitbetaling van uitkeringen kan besparen.

De afgelopen week kwamen veel vrouwen op het spreekuur van de Bijstandsbond die hoofd zijn van een een-ouder gezin en die een standaardbrief van de DWI hadden ontvangen waarin wordt aangekondigd dat zij een oproep kunnen ontvangen voor een gesprek. In dat gesprek is het onderwerp in hoeverre het mogelijk is om de vader van hun kinderen aan te spreken op zijn onderhoudsplicht. Volgens artikel 62 van de Wet Werk en Bijstand is de vader namelijk-indien hij over voldoende inkomen beschikt- verplicht alimentatie te betalen waardoor bespaard kan worden op de bijstandsuitkering van de moeder. Daarbij zijn er twee mogelijkheden. Ten eerste kan de bijstandsvrouw alimentatie ontvangen en ontvangt zij navenant minder bijstand. De bijstand vult aan tot de norm van een een-ouder gezin. Soms vordert de DWI rechtstreeks een bedrag bij de vader en krijgt de bijstandsvrouw de volledige uitkering.

In de brief staat dat de bijstandsvrouwen verplicht zijn aan een onderzoek mee te werken, cq de naam van de vader te noemen. En zijn verblijfplaats of adres. Dit omdat de bijstandsvrouw verplicht is alle inlichtingen te verstrekken die van belang is voor het vaststellen van het recht op een uitkering cq alle informatie te verstrekken die van belang is voor het vaststellen van de hoogte van de uitkering. Wij zijn van mening, dat er zich omstandigheden kunnen voordoen waarin de bijstandsvrouw kan zwijgen. Bijvoorbeeld wanneer er sprake is geweest van huiselijk geweld of als de bijstandsvrouw kan aantonen, door het verstrekken van informatie over de vader in moeilijkheden te zullen komen. Dit is trouwens ook een risico dat ontstaat als de DWI zelf op zoek gaat naar de vader en bedragen bij hem gaat vorderen. Wanneer zij zwijgt kan de DWI zich op het standpunt stellen, dat de vrouw toch de naam moet noemen en dat het aan het DWI is om te bepalen of ze wel of niet actie ondernemen richting de vader.

In de tweede plaats is het zo, dat de bijstandsvrouw kan zeggen dat zij het niet weet. En soms is dat ook zo. Hou er echter wel rekening mee, dat in het kader van het project druk zal worden uitgeoefend ook op vrouwen die zeggen het niet te weten om toch informatie te verstrekken. Als je het werkelijk niet weet, houdt het op. Maar in andere situaties kun je het moeilijk krijgen. Er kunnen zich verschillende problematische situaties voordoen. Behalve de privacy aspecten kan bijvoorbeeld de vrouw de naam van de vader noemen en het DWI benadert de vader. Die wordt kwaad. Ik, de vader, de groeten, ik ben de vader helemaal niet. En vervolgens zoekt hij de vrouw op.

De woordvoerder van DWI geeft aan dat er vanzelfsprekend rekening wordt gehouden met de specifieke situatie van de moeder.

Gezegd moet worden dat het bij dit onderwerp gaat om een rechtsgebied, waarbij de rechten en plichten in sommige opzichten onduidelijk zijn. Er is nauwelijks recente jurisprudentie opgebouwd, en de gemeente Amsterdam heeft zich de afgelopen jaren nauwelijks met dit onderwerp bezig gehouden, bij veel bijstandsvrouwen is nooit naar de vader van de kinderen gevraagd.

Voor meer informatie:
Bijstandsbond 020-6898806
info@bijstandsbond.org