Je struikelt tegenwoordig over de voorstellen, de druk op de mensen die geen betaald werk hebben op te voeren om ze in een soort dwangpositie beschikbaar te krijgen voor de arbeidsmarkt, vooral voor het ongeschoolde werk. Dat daarbij niet altijd rijksbezuinigingen een rol spelen, maar dat het een ideologisch uitgangspunt is, waarop het hele beleid wordt gebaseerd blijkt uit de jongste voorstellen om de periode van alimentatieverplichtingen voor de veel verdienende ouder (meestal de man) jegens de andere (meestal de vrouw met kinderen) bij een echtscheiding in te korten.
In 2009 werden bijna 32 duizend stellen gescheiden en op dit moment geldt nog de regeling, dat huwelijken en geregistreerde partnerschappen die langer dan 5 jaar duren de eventuele alimentatieverplichtingen maximaal 12 jaar kan zijn. Bij ruim een kwart van de scheidingen is de alimenatieverplcihting meer dan 1200 euro per maand. De alimentatie vervalt als de termijn is verlopen of de ontvangende partner opnieuw trouwt of gaat samenwonen.
Vaak is de situatie zo, dat bij een huwelijk de vrouw een lagere opleiding heeft genoten en de man een hogere, en dat dan beiden gaan werken (de vrouw in het gezin, de man maakt carriere) om het gezin goed door de tijd te laten komen. De man bouwt via zijn werk allerlei rechten op met zijn hogere opleiding, een goede pensioenvoorziening, een hoog persoonlijk salaris, etc. Hij krijgt de gelegenheid zich in de maatschappij te ontplooien omdat de vrouw het gezinshuishouden doet en zorgt voor de kinderen. Dus eigenlijk werken beide voor het gezinsinkomen.
De vrouw bouwt echter veel minder persoonlijke rechten op dan de man. Dit blijkt bijvoorbeeld wanneer beiden ouder zijn dan 65. Wanneer de man nog leeft hebben ze een redelijk pensioen misschien. Maar zodra de man gaat overlijden, gaat dat pensioen drastisch naar beneden. Dat de vrouw ook heeft gewerkt (voor het gezin) speelt geen rol.
Nu kun je zeggen van deze situatie moeten we af en we moeten een beleid ontwikkelen dat beiden evenveel kansen en rechten krijgen op ontplooiing en persoonlijke rechten. Dat lijkt een goede zaak. Wat gebeurt met de inperking van de alimentatierechten is echter de vrouw in een dwangpositie brengen, om zich eerder beschikbaar te stellen voor de arbeidsmarkt, als lager geschoolde of ongeschoolde, waardoor ze gedwongen is een flexibel deeltijdbaantje te nemen waar nauwelijks van valt te leven. Terwijl bij de scheiding de rijkere man van zijn salaris kan leven, en de vrouw niets krijgt, hoewel ze door haar werk in de huishouding dat hoge salaris mogelijk heeft gemaakt en het rechtvaardig is dat rijke mensen bijdragen voor mensen met wat minder kansen.
Wat is de inhoud van een wetsvoorstel om de duur van alimentatieverplichtingen te beperken? Nu is de verplichting voor meestal de man (slechts in 1% van de gevallen de vrouw) dat hij 12 jaar alimentatie moet betalen wanneer hij een hoog salaris heeft. De PVV-er in de Tweede Kamer Louis Bontes heeft een initiatief wetsvoorstel ingediend om deze termijn te beperken tot 5 jaar. En... een meerderheid in de Tweede kamer van PvdA, D'66 en PVV lijkt de voorstellen te steunen, want ook de PvdA en D'66 blijken met een dergelijk voorstel bezig te zijn.
Je struikelt over de drogredenen van de voorstanders om deze maatregel in te voeren, waarbij vanuit het arbeidsethos de suggestie wordt gewekt, dat door deze maatregel vrouwen gestimuleerd worden, betaald werk te aanvaarden en deel te nemen aan de maatschappij, en dat is goed voor hen, ze emanciperen dan en kunnen een zelfstandig bestaan opbouwen. 'Deskundigen' die wel zien dat zo'n geisoleerde maatregel van de inkorting van de alimentatieverplichting niet werkt, doen allerlei compromisvoorstellen om de bezwaren op te vangen. Want wat in werkelijkheid gebeurt door deze geisoleerde maatregel is dat de vrouwen met weinig opleiding en kansen nu eerder gedwongen worden een arbeidsmarkt op te gaan waarbij ze in deze tijd van crisis alleen kansen hebben op ongeschoolde rotbaantjes zonder perspectief. Zo worden ze toegevoegd aan het leger van goedkope arbeidskrachten die geen uitzicht hebben op beter, terwijl de tegenstelling tussen arm en rijk groter wordt (ook langs scheidslijnen van man en vrouw) omdat de verplichtingen van de rijke man bij een scheiding worden ingeperkt.
De rijke man kan de bloemetjes buiten zetten terwijl de vrouw met kinderen zich in deze vechtmaatschappij alsnog omhoog moet vechten vanuit een dwangpositie waarbij ook voor de kinderen moet worden gezorgd en ze in feite een dubbele baan heeft. Het is maar weer eens gezegd: maatregelen die de solidariteit bevorderen en de marktwerking inperken hoef je van links tot rechts niet meer te verwachten
PvdL Wat is de inhoud van een wetsvoorstel om de duur van alimentatieverplichtingen te beperken? Nu is de verplichting voor meestal de man (slechts in 1% van de gevallen de vrouw) dat hij 12 jaar alimentatie moet betalen wanneer hij een hoog salaris heeft. De PVV-er in de Tweede Kamer Louis Bontes heeft een initiatief wetsvoorstel ingediend om deze termijn te beperken tot 5 jaar. En... een meerderheid in de Tweede kamer van PvdA, D'66 en PVV lijkt de voorstellen te steunen, want ook de PvdA en D'66 blijken met een dergelijk voorstel bezig te zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten