zondag 28 juni 2020

Woensdag actie voor hoger minimumloon bij stadhuis Amsterdam

Hopelijk willen zoveel mogelijk mensen hierbij aanwezig zijn. Verhoging Wettelijk Minimum Loon is van belang voor laagst betaalden en is zoals bekend gekoppeld aan uitkeringen zoals AOW en Bijstand. Hoop op je komst!

1 JULI

12:30 uur  Stopera (voor de ingang) - Amstel 1, Amsterdam

Aanbieden Petitie 'Amsterdam Voor 14' aan Femke Halsema

Actie waarbij #voor14 en inwoners van Amsterdam middels een petitie de gemeente Amsterdam oproepen zich in te zetten voor een minimumloon van 14 euro bruto per uur.

Zij willen hun petitie vlak voor de start van de gemeenteraadsvergadering aanbieden aan Burgemeester Femke Halsema. De gemeenteraad vergadert op 1 juli o.a. over het plan werkende minima.
Sinds 2019 wordt o.a. door de Bijstandsbond en de FNV actie gevoerd voor een wettelijk minimumloon van 14 euro per uur en er is inmiddels, samen met inwoners en verschillende organisaties, waaronder De Goede Zaak, actie in 45 steden in Nederland. In een aantal steden heeft de gemeenteraad al een motie aangenomen waarbij zij het college oproepen om richting de landelijke politiek te pleiten voor een wettelijk minimumloon van 14 euro bruto per uur.

zaterdag 13 juni 2020

Opstandeling René Beunders centraal in BNN/VARA documentaire 'Opstandelingen' op donderdag 25 juni a.s om 20:30 uur op NPO2

De in Losser geboren en getogen René Beunders (60) staat centraal in de BNN/VARA documentaire 'Opstandelingen'. De filmploeg onder leiding van Sophie Hilbrand heeft Beunders drie maanden intensief gevolgd. Want Beunders heeft zich de afgelopen zes jaar verdienstelijk gemaakt als opstandeling met zijn Stichting 'Sociaal Hart Enschede'. Vanuit deze stichting strijden hij en zijn medestanders tegen de sociale misstanden in de bijstand en de zorg binnen de gemeente Enschede. Voorbeelden van actuele misstanden zijn het inhumane maatregelen- en fraudebeleid, de 'veelaanvragers' die maandenlang zonder inkomen te zitten en het onrechtmatig opvragen van medische gegevens. Misstanden uit het verleden zoals de onrechtmatige zoekperiode voor 27-plussers, de gebrekkige bevoorschotting voor bijstandsaanvragers en het weigeren van aanvragen voor beschermingsbewind werden mede dankzij de stichting beëindigd. Maar ook bij de uitvoering van de Wmo is er volgens Beunders in Enschede van alles mis. Ouderen, chronisch zieken en gehandicapten werden bijvoorbeeld keer op keer op hun uren huishoudelijke zorg gekort. Om die reden organiseerde Stichting 'Sociaal Hart Enschede samen met de FNV Enschede Lokaal in 2019 de hulpactie 'Gratis rechtshulp bij onvoldoende thuishulp'. Opmerkelijk is dat Beunders zelf al jaren meervoudig ernstig chronisch ziek is (hartfalen, diabetes en nierfalen). Ook zijn huishoudelijke zorg werd vorig jaar in uren teruggezet van 5 uur en 4 minuten naar 3 uur 39 minuten. Maar doordat hij in bezwaar ging tegen deze beslissing werd het aantal uren weer opgehoogd naar 5 uur en 30 minuten. De BNN/VARA documentaire wordt uitgezonden op donderdag 25 juni a.s. NPO2 om 20:30 uur. Speciaal voor deze aflevering van 'Opstandelingen' schreef Beunders een bijstandsballade getiteld 'Als bijstand jouw lot is'. Het lied gaat over het pijnlijke verlies van een vaste baan en de daarop volgende bijstandsterreur door de gemeente. De ballade wordt met gevoel gezongen door country-zangeres Anna McRose, de 45-jarige in Vriezenveen geboren Anica Pongers. Op zaterdag 20 juni a.s. wordt het nummer uitgebracht via alle gangbare kanalen en kan dan worden gestreamd en gedownload.

RTV Oost is bereid zangeres Anna McRose en René Beunders op donderdag 18 juni a.s. om 12:00 uur in de studio te ontvangen.  Aanleiding  is 1) de aankondiging van de BNN/VARA documentaire 'Opstandelingen' en 2) de release van de bijstandsballade 'Als bijstand jouw lot is'. RTV Oost gaat redactioneel breed aandacht besteden aan dit nieuwsitem via radio, tv, online en social media.

Voor meer informatie:

René Beunders
Stichting 'Sociaal Hart Enschede'
Tel. 06-51322224
info@sociaalhartenschede.nl

donderdag 21 mei 2020

Petitie campagne samenvoor14


Campagne voor 14 Samenvoor14
Petities voor verhoging van het minimumloon en de daaraan gekoppelde uitkeringen
Enige tijd geleden is een landelijke petitie gestart voor verhoging van het minimumloon en de daaraan gekoppelde uitkeringen. Daarbij zijn duizenden handtekeningen verzameld. Nu zijn ook lokale petities gestart om de gemeenteraden te overtuigen bij de landelijke politiek te pleiten voor verhoging van het minimumloon.

  • Als gemeentes zich uitspreken voor een hoger minimumloon, helpen zij ons de landelijke politiek te overtuigen!
  • Daarom hebben we mensen zoals jij nodig om ons te helpen met deze campagne in je eigen gemeente.
  • Op deze landkaart kun je zien in welke gemeenten er al acties gestart zijn. Typ de naam van jouw stad, dorp of gemeente in. Klik op 'Teken de petitie' om jouw lokale actie te steunen. Is er nog geen actie gestart in jouw gemeente? Klik dan op 'Ik word actieleider' en start een actie voor jouw gemeente. Het is simpel en kost weinig tijd!
https://actie.degoedezaak.org/efforts/gemeentes-voor-14/lookup/new

vrijdag 15 mei 2020

Koppeling tussen minimumloon en uitkeringen essentieel voor campagne #samenvoor14

Enige tijd geleden is de campagne #samenvoor14 begonnen, waarbij het doel is dat het minimumloon en de daaraan gekoppelde uitkeringen worden verhoogd naar 14 euro per uur. Nu zijn er nog veel minimumloners die 10 euro per uur of minder verdienen. De campagne kreeg veel steun en was in ontwikkeling, waarbij in diverse steden initiatieven werden genomen voor allerlei acties. Maar door de coronacrisis is veel stil komen te liggen. Toch zijn er ook wel acties doorgegaan, zoals stoepkrijtacties met leuzen voor verhoging van het minimumloon tot 14 euro. Een ander initiatief is de publicatie van een boek, getiteld “Denkend aan 14 euro”, over het minimumloon en de lagelonen-industrie.
In het boek onder redactie van Saskia Boumans, die werkt bij de FNV, leggen verschillende wetenschappers en belangenbehartigers uit waarom verhoging van het wettelijk minimumloon noodzakelijk is. Ervaringsdeskundigen die moeten rondkomen van een (flexibel) minimum leggen in soms schrijnende verhalen uit waarom ze niet of bijna niet kunnen rondkomen. Daar zijn overigens geen uitkeringsgerechtigden bij die moeten leven van de bijstand of AOW. Uit het boek wordt duidelijk dat qua koopkracht het minimumloon in Nederland laag is in vergelijking met andere Europese landen, te laag om fatsoenlijk van te kunnen leven. Datzelfde geldt voor de aan het minimumloon gekoppelde uitkeringen. Het minimumloon is qua koopkracht de laatste decennia achteruit gehold door bevriezen, alleen meestijgen met CAO-lonen die werden gematigd, ontkoppelen van uitkeringen, enzovoorts. Dat heeft desastreuze gevolgen gehad voor de bestaanszekerheid aan de onderkant van het loongebouw. Of je nu een relatieve armoede-definitie neemt (het aandeel in de welvaart van de minimuminkomens in verhouding tot hogere inkomens) of een absolute armoede-definitie hanteert (het inkomen dat gezien de kosten van levensonderhoud minimaal noodzakelijk is), in beide gevallen leven met name eenverdieners in meerpersoonshuishoudens vaak in extreme armoede. Daar komt de doorgeschoten flexibilisering bij waartegen de regering nauwelijks maatregelen neemt, zo wordt uit het boek duidelijk.

Geen reserves

Door de flexibilisering is het wettelijk minimumloon poreus: velen werken beneden dat niveau, zoals ZZP-ers die geen beroep kunnen doen op de rechten van werkenden in loondienst. Tijdens de lockdown in de coronacrisis bleek de rechteloosheid van velen. Ze kwamen zonder werk te zitten, hebben geen recht op sociale zekerheid en geen spaargeld, en moeten een beroep doen op bijstand. Veel ZZP-ers hebben door hun lage inkomen onvoldoende reserves kunnen opbouwen om de crisis te overleven. Hier wreekt zich ook dat het minimumloon simpelweg te laag is om dergelijke reserves te kunnen opbouwen. In Amsterdam schat men dat het aantal bijstandsgerechtigden dit jaar zal verdrievoudigen. De flexibilisering van de arbeidsmarkt eist haar tol. ZZP-ers hebben geen recht op WW, evenals mensen met nuluren-contracten. Het uitkleden van de WW betekent verder dat velen slechts drie maanden recht hebben op een WW-uitkering en daarna zijn aangewezen op een bijstandsuitkering. De regering heeft inmiddels een soort alternatieve bijstand voor ZZP-ers ingevoerd en een aparte regeling voor zelfstandigen. Nuna Zekic, universitair hoofddocent arbeidsrecht bij de Tilburg University, legt in het boek uit dat die flexibilisering van de arbeidsmarkt bewust regeringsbeleid is geweest, waar men niet echt iets tegen wil doen.
De inkomensongelijkheid is de laatste decennia zeer groot geworden, als je kijkt naar de brutolonen. Hierover wordt Monique Kremer geïnterviewd, zij is bijzonder hoogleraar actief burgerschap aan de Universiteit van Amsterdam. Op zich geeft zij wel een goede analyse van de ongelijkheid in Nederland, al gaat zij even de mist in als het over werkloosheid gaat. Zij is medeschrijfster van allerlei WRR rapporten en roept vrolijk 'De werkloosheid in Nederland is erg laag. We hebben nog nooit zoveel gewerkt'. Wel zegt ze erbij dat de werkloosheid onder mensen met een lagere opleiding vele malen hoger is dan onder de mensen met een hogere opleiding. In werkelijkheid lopen in Nederland meer dan 2 miljoen mensen tussen de 28 en 65 rond die geen betaald werk hebben. Het is al vele malen gezegd: de werkloosheidscijfers van het CBS en het CPB kloppen in die zin niet dat ze uitgaan van een veel te beperkte definitie van werkloosheid en de gevolgen van de massawerkloosheid veel te beperkte invloed geven. Toch nemen de wetenschappers als Kremer ook die cijfers als uitgangspunt.
Om de gevolgen van de toenemende ongelijkheid enigszins op te vangen is in de belastingen een heel ingewikkeld toeslagencircus ontwikkeld dat de grote inkomensverschillen enigszins compenseert, maar dat ook diverse nadelen heeft.
Robin Fransman, politicoloog die werkt bij de Argumentenfabriek legt in het boek uit wat de nadelen van al die toeslagen zijn. Meer gaan werken loont nauwelijks door de hoge marginale lastendruk, waardoor burgers voor elke verdiende euro tot 95% belasting moeten betalen. Er ontstaan problematische schulden, omdat mensen voorschotten soms weer terug moeten betalen. Uitvoering van het toeslagensysteem leidt tot hoge uitvoeringskosten en controles op burgers.
Het wettelijk minimumloon en de overigens subjectieve en willekeurige hoogte ervan op basis van de krachtsverhoudingen tussen kapitaal en arbeid in de zestiger jaren is tot stand gekomen in de periode van de eenverdieners: de man werkte en verdiende het huishoudinkomen, de vrouw deed de huishouding en de opvoeding van de kinderen. Maar die situatie bestaat in veel gevallen allang niet meer. We zijn toegegroeid naar de tweeverdienersmaatschappij, waarbij in een huishouden minstens één redelijk hoog inkomen binnenkomt en één aanvullend inkomen, vaak verkregen door het verrichten van laagbetaalde ongeschoolde arbeid door MBO-ers en andere middelbaar of hoger opgeleiden. Als gevolg van de massawerkloosheid concurreren de “overige verdieners” vanuit huishoudens die al van een redelijk inkomen zijn voorzien om de beschikbare banen aan de onderkant van de arbeidsmarkt. De laaggeschoolde eenverdieners, zoals alleenstaanden of eenoudergezinnen (vooral vrouwen), hebben het nakijken. Deze situatie is begonnen in de tachtiger jaren van de vorige eeuw en uitgegroeid bij de herstructurering van de economie en het akkoord van Wassenaar in 1983. Daarbij werden oude industrietakken afgebouwd en werden industriearbeiders, die goede arbeidsvoorwaarden hadden met vaste banen, vervangen door herintredende huisvrouwen en scholieren in de nieuwe diensteneconomie.

Lekker sleutelen

Hoe op deze situatie te reageren? Er staat in het boek een eenduidig verhaal met sterke argumenten voor verhoging van het minimumloon. Maar als het gaat om de koopkracht van uitkeringsgerechtigden en de sociale zekerheid gaan de analyses alle kanten uit. De diverse wetenschappers die een bijdrage voor het boek schrijven, gaan enthousiast sleutelen aan allerlei regelingen die nu bestaan en die vaak erg ingewikkeld zijn. Moet het minimumloon wel over de hele linie omhoog? Die tweeverdieners profiteren er dan van, en die hebben het niet arm. Dus zou je een systeem moeten bedenken waarbij het minimumloon alleen voor sommigen omhoog gaat. Hoe kunnen we sleutelen aan het ingewikkelde toeslagensysteem, als het minimumloon omhoog gaat. Daarbij wordt in diverse bijdragen de koppeling tussen wettelijk minimumloon en uitkeringen ter discussie gesteld.
Zo stelt Paul de Beer, bijzonder hoogleraar Arbeidsverhoudingen aan de Universiteit van Amsterdam: “Het is niet meer van deze tijd het minimumloon te koppelen aan het loon van een vaste voltijdbaan. Ook de koppeling van uitkeringen aan het minimumloon is achterhaald.” Wat wil De Beer dan? In de eerste plaats zouden we volgens hem moeten uitgaan, gezien de vele deeltijdbanen, van een minimumuurloon en niet van een minimumloon per week of per maand. Dit minimumloon moeten we dan koppelen aan het gemiddelde of mediane uurloon, niet aan de CAO-lonen, want door toeslagen en bonussen stijgen de uurlonen meer dan in de CAO's is vastgelegd. En hoe moet het dan met de uitkeringen, als de koppeling wordt afgeschaft? Het niveau van het sociale minimum moet gelijk worden gesteld aan de armoedegrens. De Europese armoedegrens van zestig procent van het mediane huishoudinkomen zou een anker kunnen zijn. Dat komt neer op een netto inkomen van een alleenstaande van 1.325 euro per maand. Dat is een derde hoger dan de bijstandsuitkering van een alleenstaande nu.
Ook Robin Fransman pleit voor een ontkoppeling van minimumloon en uitkeringen. Volgens hem betekent een (forse) verhoging van het minimumloon dat de koppeling van de uitkeringen aan de lonen tijdelijk moet worden losgelaten. AOW en bijstand moeten ontkoppeld worden, totdat het minimumloon haar nieuwe hoogte heeft bereikt. Erg royaal jegens uitkeringsgerechtigden is hij bepaald niet. Hij wil de uitkeringen met een bedrag van ongeveer honderd euro per maand verhogen om zo de zorgtoeslag integraal af te schaffen.

Gevaarlijk

Dat ter discussie stellen van de koppeling bergt een groot gevaar in zich, namelijk dat in de krachtsverhoudingen tussen kapitaal en arbeid in de polder zowel een hoger minimumuurloon als hogere uitkeringen in een nieuw systeem sneuvelen en er slechts van een geringe inkomensverbetering sprake is. De beweging #samenvoor14 wil mensen weer perspectief bieden, waarbij de verdeeldheden en de scheidslijnen worden doorbroken en een nieuwe beweging wordt opgebouwd voor een rechtvaardige en inclusieve samenleving. In deze beweging is altijd als vanzelfsprekend aangenomen dat bij verhoging van het minimumloon de koppeling tussen uitkeringen en minimumloon gehandhaafd moet blijven. Zo konden minimumloners, werkenden, werklozen en andere uitkeringsgerechtigden, mensen uit arme buurten samen de straat op gaan voor een gemeenschappelijk doel: het uitbannen van de armoede in Nederland. Maar het ontkoppelen van minimumloon en uitkeringen en het pleiten voor andere regelingen zet de deur wijd open voor interventies in ingewikkelde discussies van rechtse wetenschappers, politici en werkgevers om via de aloude polderformule in overleg de tamelijk slechte situatie van nu te vervangen door wel een ander systeem, maar nog steeds even slecht. Wanneer bij de acties van de beweging #samenvoor14 in de polder wordt overlegd over dergelijke compromissen, dan is dat een slag voor de beweging die wantrouwen schept bij de achterban.

Tegenvoorstellen

Dat er tegenkrachten zijn die slechte voorstellen doen, blijkt ook uit het volgende. Onlangs verschenen de heroverwegingen van de ambtelijke werkgroep “Naar een inclusieve samenleving”. Deze werkgroep adviseert onder meer om fors te bezuinigen op de bijstand, tot wel 20 of 25 procent, om zodoende 2,5 miljard euro te besparen. https://www.tweedekamer.nl/kamerstukken/brieven_regering/detail?id=2020Z07213&did=2020D15415
De tweede ontwikkeling is dat het Centraal Plan Bureau (CPB) heeft uitgerekend dat een verhoging van het wettelijk minimumloon met 10 procent best kan. Maar dan zouden de uitkeringen volgens het CPB niet aan het minimumloon gekoppeld moeten worden. Zie https://www.cpb.nl/kansrijk-arbeidsmarktbeleid-update-minimumloonbeleid
Beide standpunten, van de ambtenaren en het CPB, zijn bedoeld om een rol te spelen tijdens de verkiezingsstrijd van 2021 en tijdens de daarop volgende kabinetsformatie. In dit kader moet ook worden bedacht dat de tekorten op de staatsbegroting door de coronacrisis tot grote hoogten stijgen. Dan weet je wel wat er dreigt: verlaging van de bijstandsuitkeringen en het sociale minimum, in plaats van verhoging, zoals broodnodig is.

Sociaal-democratie

Dat we van de sociaal-democratie in dit opzicht weinig hoeven te verwachten, blijkt uit het volgende. Naast de bovenstaande interventies is het polderen al begonnen. De PvdA wil dat er één minimumuurloon wordt ingevoerd. De partij heeft daartoe op de Dag van de Arbeid een initiatiefwetsvoorstel bij de Tweede Kamer ingediend. Het CPB stelde in een doorrekening van het plan dat werknemers met het laagste loon er 3 tot 11 procent op vooruit zouden kunnen gaan. Die doorrekening heb ik hierboven genoemd.
Nederland heeft als een van de weinige landen geen wettelijk minimum uurloon. Daarmee wordt dus voldaan aan een gedeelte van de voorstellen van De Beer. De PvdA wil dat het minimum uurloon wordt vastgezet op het hoogste uurtarief van de 36-urige werkweek. Als het hogere uurloon wordt ingevoerd voor alle medewerkers, dan zou iemand die 40 uur per week werkt, er 1 euro per uur op vooruit gaan. Dat is dus 40 euro per week en 160 euro per maand. Voor iemand met het laagste salaris is dat een flink bedrag, rekent de PvdA voor ...
Vervolgens wijdt PvdA-Kamerlid Gijs van Dijk mooie woorden van solidariteit aan de harde werkers in de cruciale beroepen, zoals vakkenvullers, schoonmakers en magazijnmedewerkers die juist in deze tijd zo nodig zijn. Naast waardering zouden zij een hoger minimumloon moeten krijgen. Als het minimumloon omhoog gaat, stijgen ook de uitkeringen. Dat gebeurt met dit PvdA-plan van de PvdA niet. Maar dat maakt de sociaal-democraten niets uit, want daardoor is het plan acceptabel voor zowel links als rechts.
Volgens het CPB zal de invoering van het hogere uurtarief samen met een gemiddelde loonsverhoging van 3,6 procent dit jaar leiden tot een stijging van de totale loonkosten met naar schatting 140 miljoen euro. Er is geen effect op de overheidsuitgaven en het heeft nauwelijks invloed op de werkgelegenheid, aldus het CPB.
Maar het polderen gaat verder. Ook binnen de FNV gaan geluiden op voor ontkoppeling en beperkte verhoging van het minimumuurloon. Dat geluid horen we steeds vaker. Door de druk van de nieuwe FNV- campagnes zien we vanuit de bazen ook dat ze steeds meer open staan voor een verhoging van het minimumloon. Maar dan niet naar 14 euro. Ze willen het minimumloon iets verhogen, en tegelijk willen ze ook dat arbeiders minder inkomstenbelasting gaan betalen. Zo gaan werkenden er flink op vooruit, maar uitkeringsgerechtigden slechts een beetje. Het FNV-bestuur dat volop aan het polderen is, gaat erg deze kant op uit.

De inzet vanuit de campagne #samenvoor14 is dat de koppeling moet blijven. De FNV-sector Uitkeringsgerechtigden staat hier volledig achter. De FNV in algemene zin ook, hoewel daar dus soms wel discussie over ontstaat. We hebben maar één kans, namelijk de beweging versterken en tegenmacht opbouwen, zodat ze maar moeilijk om ons heen kunnen.

Piet van der Lende

donderdag 7 mei 2020

We mogen niet meer wegkijken!

Afgelopen zaterdag luisterde ik naar Argosradio over de arbeidsomstandigheden van arbeidsmigranten die nuluurcontracten bij de distributiecentra van onze supermarkten hebben.
Door deze coronatijd bestellen steeds meer mensen hun boodschappen online. Er zijn dus meer handen nodig in de distributiecentra  van alle supermarkten!

Toen ik onze koning op 4 mei hoorde zeggen dat we niet meer moeten wegkijken wanneer normale situaties niet meer normaal te noemen zijn, dacht ik terug aan de inhoud van het Argosprogramma.

We mogen niet meer wegkijken!
In het Argos radioprogramma van afgelopen zaterdag 2 mei kwam het volgende naar voren:
De arbeidsomstandigheden van de arbeidsmigranten met hun nulurencontracten in distributiecentra zijn erbarmelijk. Een FNV vertegenwoordiger gaf het zo aan:  winst en macht staan voorop en niet de arbeidsomstandigheden; de werkdruk in deze coronatijd neemt alleen maar toe. Mensen gaan eraan onderdoor!

Als werknemer word je bijvoorbeeld uit Polen gehaald, je woont met veel mensen in caravans en vakantiehuisjes, van je nulurencontract worden premies afgehouden en je werkt meer dan 8 uur met een veel te hoge prestatieurennorm. Deze norm niet halen, ziek zijn of kritiek betekenen ontslag, geen werk, geen woning meer. Terug naar Polen kan nu ook niet. Mensen komen op straat terecht.
Daarnaast moet elke werknemer een formulier tekenen dat hij/zij niet ziek is en geen contact heeft gehad met een coronapatiënt. Ja invullen betekent ontslag en de straat op. Aan de vereisten van 1.5 meter afstand kan niet voldaan worden, dus slikken werknemers die zich ziek voelen de hele dag paracetamol.

Deze situatie is in deze coronatijd levensgevaarlijk. Maar daarnaast is de situatie waarin arbeidsmigranten die in distributiecentra werken mensonterend. We mogen niet meer wegkijken, zoals de uitzendbureaus, de arbeidsinspectie en de supermarkten nu wel doen.

Mijn vraag aan jou is of je op de facebookpagina van je supermarkt bij mijn bericht het bovenstaande schuinsgedrukte deel wilt plaatsen, met de vraag: wat gaan jullie hieraan doen?

Ook onze minister-president heeft een facebookpagina en je politieke partij ook! Bij de Inspectie van Sociale Zaken en Werkgelegenheid vul ik een klachtenformulier in. Dat kun je natuurlijk ook doen. Laat zoveel mogelijk mensen weten dat je niet meer wilt wegkijken van deze situatie. Je kunt natuurlijk je whatsapp gegevens of je emailadres achterlaten voor hun reacties! Want ook in deze coronatijd staan we samen sterk! Zou je daarom deze tekst ook onder je bekenden willen verspreiden? Wegkijken doen we niet meer! Succes ermee,

Godelieve van Ewijk

maandag 6 april 2020

Verklaring van de Turkse Arbeiders Vereniging in Nederland (HTIB) Overheidssteun van kabinet Rutte is onvoldoende!

We weten inmiddels allemaal dat de Nederlandse regering heeft besloten om tot 6 april scholen en (horeca)bedrijven te sluiten. Later werd dit besluit verlengd tot 28 april 2020. Als de
Nederlandse regering tot de conclusie komt dat de tot nu toe genomen maatregelen niet het nodige effect hebben gehad, zal deze periode van sluiting worden verlengd.

Duizenden bedrijven, werkgevers en werknemers ervaren zonder twijfel de negatieve gevolgen van dit ingrijpende besluit. De regering heeft daarbij wel aangegeven dat het die gedupeerde bedrijven tegemoet zal komen met een financieel ondersteuningsplan. Dit plan heet de ‘Tijdelijke Noodmaatregel Overbrugging voor Werkbehoud’, ook wel bekend als het NOW-plan. Dit plan zorgt ervoor dat werkgevers financiële steun krijgen aangeboden. Als werkgevers 20% of meer van hun omzet hebben verloren in vergelijking met hetzelfde tijdvak van het vorige jaar, dan zullen die tegemoet worden gekomen in 90% van hun loonkosten. De werkgever hoeft dan maar 10% van het volledige loon aan te vullen. Op deze manier behoud de werknemer zijn baan en zijn loon. Ook werknemers met een flexibel contract en oproepkrachten via uitzendbureaus kunnen gebruik maken van dezelfde rechten.

Zelfstandigen die een zzp-status hebben komen ook in aanmerking voor bepaalde rechten. Zij kunnen zich aanmelden bij de gemeenten waar zij ingeschreven staan door een aanvraag te doen om hun inkomsten te laten aanvullen tot een bijstandsniveau. Dit komt ongeveer neer op €1100 voor alleenstaanden en op €1500 voor gehuwden.

Dit klinkt in eerste instantie als een goede oplossing maar helaas komen sommige sectoren niet in aanmerking voor dit plan en dus ook niet voor een tegemoetkoming.
Daarnaast blijkt dat dit steunplan slecht drie maanden zal duren en dat het voor de periode na dit tijdelijke plan, nog onzeker blijft of dat wordt voortgezet. Nu kan het zo zijn dat door de Nederlandse regering de quarantainemaatregelen na drie maanden alsnog worden aangehouden, waardoor bepaalde ondernemingen noodgedwongen gesloten moeten blijven waardoor er toch extra financiële schade optreedt.

Daarnaast kan het zomaar zijn dat wanneer deze ondernemingen toch weer geopend mogen worden, de bedrijven niet meteen opgetuigd zijn. De ondernemingen zullen dus een aanloopperiode nodig hebben om weer als vanouds te kunnen functioneren.

Het is dus ook reëel om te verwachten dat kleine, middelgrote en zelfs een aantal grote bedrijven failliet kunnen gaan door deze crisis. Daarom is het van groot belang dat de regering nu al de verlenging van het steunplan bekend maakt voor de komende kritieke periode want anders zullen heel veel ondernemingen het door alle onzekerheid en de onvoorspelbaarheid van de omstandigheden, niet volhouden en de deuren moeten sluiten. De schade voor de economie die hierop volgt, zal enorme proporties gaan aannemen.

Los daarvan is het verstandig dat de regering bij voorbaat duidelijkheid zou moeten verschaffen over het feit dat dit steunplan voor alle ondernemingen die in financiële moeilijkheden komen, moet gelden. Sommige mensen zijn nu al tegen dit steunplan omdat het dus niet geldt voor alle ondernemingen. Die vorm van buitensluiting is in strijd met ons gelijkheidsbeginsel. Daarom zouden alle ondernemingen die schade hebben opgelopen door de sluiting van hun deuren, als gevolg van het uitgevaardigde regeringsbeleid, aanspraak moeten kunnen maken op dit steunplan.

Wat zzp’ers betreft, is het aanvullen van inkomsten tot bijstandsniveau, dat wil zeggen alleenstaanden tot ongeveer €1100 en voor gehuwden tot ongeveer €1500, absoluut niet voldoende en vooral mensen die in de cultuursector werken, zouden nog beter ondersteund moeten worden. Mensen die in deze sector werkzaam zijn, waarvan de meesten zzp’ers zijn, worden het zwaarst getroffen door deze crisis. Zolang deze crisismaatregelen aanhouden, zal de regering ook alle zzp’ers moeten blijven steunen.

In het NOW-plan dat de regering heeft aangekondigd, worden geen concrete plannen voor de steun van arbeidsmigranten en asielzoekers genoemd. Wij weten echter wel dat deze groepen mensen vaak over slechte huisvesting beschikken en daar vaak met velen tegelijk wonen. Het treffen van speciale maatregelen en steun voor deze groepen, zou ook een van de taken van de Nederlandse regering moeten zijn.

Concluderend blijkt er behoefte te zijn om dit NOW-plan vanwege de nu al gebleken gebreken bij te werken en te versterken. Wij van HTIB gaan deze gebreken van het NOW-plan bij de ons aangesloten samenwerkende organisaties en instanties doorgeven. De stappen die hiervoor genomen moeten worden, zullen wij dan ook nauw volgen.

Als laatste willen we aan iedereen het volgende zeggen. Wij bevinden ons in zeer uitzonderlijke en moeilijke omstandigheden die ons allen aangaat. De enige manier om deze moeilijke periode te doorstaan, en daarbij zo min mogelijk schade op te lopen, is door ons aan de adviezen van de experts en wetenschappers te houden en ons onderling solidair op te stellen. Laten we ons alstublieft aan de voorgeschreven regels houden en elkaar steunen.

Wij wensen iedereen een goede gezondheid toe.

Met vriendelijke groet, namens de
Turkse Arbeiders Vereniging in Nederland (HTIB)
Mustafa Ayranci, voorzitter
3

zondag 22 maart 2020

Van de Amsterdamse banenplannen om bijstandsgerechtigden aan werk te helpen komt niets meer terecht

De tijden veranderen

zondag, 22 maart 2020 Weblog Konfrontatie

11 en 12 maart 2020 vergaderde de Amsterdamse gemeenteraad. Erik van Erp, journalist van de MUG, doet op de website van het blad verslag van de vergadering.

‘Met een aantal banenplannen – onder meer op Schiphol (750 banen) en met ZuidOostWerkt (250) – in combinatie met de zogeheten cohort-aanpak wil de gemeente het aantal bijstanders laten dalen van 40.000 begin 2019 naar 30.000 in 2022. Via de cohort-aanpak worden de komende maanden alle bijstanders opgeroepen, per regio en met speciale aandacht voor specifieke groepen zoals jongeren, statushouders en 50-plussers. Deze aanpak loopt dus al ruim een jaar en volgens wethouder Groot Wassink gaat het voortvarend: onder jongeren van 27 tot 32 jaar in Nieuw-West en Zuidoost is er tot nu toe een uitstroom van 25 procent. Vóór de zomer volgen nieuwe cijfers. Begin dit jaar stond de teller op 38.725 personen in de bijstand.’

Einde citaat. Dat was vorige week.

Alles wordt anders

Maar de dingen kunnen snel gaan. Op het spreekuur van de Bijstandsbond kwam een vrouw, die in het kader van het banenplan op Schiphol was aangenomen om passagiers te begeleiden. Ze heeft één dag gewerkt. Toen werd ze weer ontslagen.

Je moet de zichzelf als links afficherende Rutger Groot Wassink nageven dat hij bij de presentatie van de strenge cohortaanpak waarschuwde voor toekomstige ontwikkelingen. Zijn uitgangspunt: we moeten alles op alles zetten om de mensen aan het werk te helpen nu de economie groeit en bloeit. Want in de nabije toekomst kan er weer een crisis aankomen en worden de mensen misschien ontslagen of hebben geen kansen meer op de arbeidsmarkt.

Dat moment lijkt nu gekomen. Nu de economie praktisch is stilgevallen en velen hun baan zullen kwijtraken of in bedrijven werken die geen inkomsten meer hebben, zijn het vooral ook de ZZP-ers die geen vangnet hebben om op terug te vallen. Daarom maakten de ministers Koolmees, Wiebes en Hoekstra een pakket van zeven noodmaatregelen bekend.

Alles wordt vloeibaar

Een van die maatregelen is een tijdelijke uitbreiding van het Bijstands Besluit Zelfstandigen, BBZ, die aan ZZP-ers de mogelijkheid biedt gedurende een periode van 3 maanden een beroep te doen op deze regeling in het kader van de Participatiewet.

In tijden van crisis wordt alles vloeibaar. De decennialang onwrikbare partnertoets en vermogenstoets in de bijstand, waaraan niets veranderd werd ondanks de eveneens al decennialange klachten van bijstandsgerechtigden over deze principes, worden plotseling volledig buiten werking gesteld in de nieuwe BBZ-regeling. Ook hoeft plotseling niet meer te worden voldaan aan de strenge beoordeling van de levensvatbaarheid van een BBZ aanvragend bedrijf. Ook de levensvatbaarheidstoets wordt buiten werking gesteld.

In een andere noodmaatregel blijkt de alles doordringende bureaucratie van de verzorgingsstaat, voor zover die nog bestaat, en ook het probleem van wachtlijsten simpel oplosbaar. Je maakt gewoon een andere, simpeler regeling. Dat gebeurde met de regeling voor werktijdverkorting. Een recordaantal bedrijven heeft 78.000 aanvragen gedaan. Terwijl in alle bureaucratische procedures de beschikbare ambtenaren eigenlijk maar jaarlijks 200 bedrijven kunnen afhandelen. ‘De groei was voor de uitvoering bij het UWV niet houdbaar’ zei Koolmees. En hup, daar is een nieuwe simpele regeling. Het Noodfonds Overbrugging Werkgelegenheid. ‘een regeling die sneller, wendbaarder is en beter toegerust op de grote aantallen’.

Niet te vroeg juichen

Nu moeten we hierover ook weer niet te vroeg juichen, want Koolmees waarschuwde dat voor dat de nieuwe regelingen echt ingaan daar wel minstens enkele weken overheen gaan. Op de persconferentie zei hij: ‘Maar ik wil nog wel dit kwijt. We hebben een tijd nodig om deze regeling netjes neer te zetten, juridisch kloppend en de uitvoering goed te regelen. Loopt u dus niet morgen naar uw gemeente. Wacht nadere berichtgeving af. We zijn keihard bezig en we houden u op de hoogte’.

In de media en de politiek werd juichend gedaan over de zeven noodmaatregelen. Maar is het echt zo uitgebreid? Een van de andere noodmaatregelen: er komt een noodloket voor de tegemoetkoming in de vorm van een gift voor de eerste nood bij ondernemers die direct zijn getroffen door overheidsmaatregelen ter bestrijding van de coronacrisis en die hun omzet daardoor geheel of grotendeels zien verdwijnen. Het betreft een eenmalig forfaitair bedrag van € 4000 voor de periode van drie maanden en geldt alleen voor ondernemingen die qua type en sector aan bepaalde voorwaarden voldoen. Het geldt bijvoorbeeld voor horecaondernemingen. Nou, het lijkt me dat een horecaonderneming in een beetje drukke winkelstraat met die 4000 euro een paar dagen de huur van het bedrijf kan betalen. Dat zet zoden aan de dijk. En pas op, ook de nieuwe BBZ geldt voor drie maanden. Daarna? Onzeker is, wanneer het coronavirus weg is, waar die voormalige ZZP-ers van moeten leven in een krimpende economie.

En Amsterdam?

Wat betekent dit voor de gemeente Amsterdam? In Amsterdam werken relatief veel ZZP-ers, van grafisch ontwerpers, organisatieadviseurs en cultuurmakers tot sekswerkers.

“Amsterdam kan dit,” zegt wethouder Rutger Groot Wassink (Werk) desgevraagd. Het betekent dat de enorme groep van 80.000 tot 90.000 Amsterdamse zelfstandigen veel makkelijker toegang krijgt tot inkomensondersteuning, oplopend tot 1500 euro netto per maand. Naar schatting 20.000 ZZP-ers in Amsterdam leven nu al op het bestaansminimum of daaronder. Zij zullen een beroep doen op bijstand. “De regeling is versimpeld en uitgebreid waardoor het de facto een bijstandsuitkering voor zzp’ers is geworden, zonder dat zij hun bedrijf hoeven op te geven.”
Inmiddels hebben al ruim 2350 zzp’ers een aanvraag gedaan terwijl er in heel 2019 slechts 900 aanvragen waren. En dat ondanks de waarschuwende woorden van Wouter Koolmees terwijl de nieuwe regeling nog niet eens is ingevoerd. Blijkbaar verkeren velen nu al in nood. We praten met die 80.000 ZZP-ers in nood over heel andere cijfers dan de terugloop naar 30.000 bijstandsgerechtigden waar de gemeenteraad het vorige week nog over had.

Einde cohortaanpak

En de cohortaanpak en haar doelstellingen? De cohort-aanpak was het nieuwe zeer strenge beleid van GroenLinks-wethouder Rutger Groot Wassink. Ondanks mooie woorden over links beleid was dit het zoveelste project om mensen uit de bijstand te jagen. Iedereen werd opgeroepen, ook arbeidsongeschikten. Het veroorzaakte weer veel angst en stress bij mensen die niet kunnen werken. Bij de Bijstandsbond stromen de klachten binnen. Maar nu wordt alles anders.

Alle WPI- afspraken (afspraken met de sociale dienst) worden zoveel mogelijk telefonisch afgehandeld tenzij doelmatigheid, rechtmatigheid én de eerste levensbehoefte van de burger anders vereisen. Schriftelijk verkeer richting de klant vanaf de werklocaties blijft doorgang vinden.

Re-integratie-trainingen & opleidingen vervallen tot nader bericht. In het kader van afspraken met externe partijen op het gebied van o.a. leerstages, volgt de gemeente hun werkwijze waarbij men ervan uitgaat dat zij de richtlijnen van de overheid volgen.

Dienstverlening in het kader van het Startproces (procedure bij aanvraag van een uitkering waarbij je meteen in een soort re-integratietraject komt) en de cohort-aanpak gebeuren zoveel mogelijk telefonisch, tenzij de professional op basis van recht- en doelmatigheid anders besluit. Oftewel: de dienstverlening wordt drie weken bevroren omdat de aanpak zich juist kenmerkt door intensieve fysieke dienstverlening.

En er komen reorganisaties aan: De inzet op BBZ zal de komende dagen worden versterkt. De gemeente ziet ook het aantal aanvragen voor levensonderhoud fors toenemen. De inzet op aanvraag levensonderhoud zal de komende dagen worden versterkt.

De gemeente maakt nu een plan om te kijken hoe mensen die werkzaamheden hebben die stil komen te liggen, ingezet kunnen worden op plekken waar de prioriteit het hoogst is.

Conclusie moet luiden dat men de theoretische mogelijkheid open houdt voor de klantmanager om te besluiten dat iemand op een locatie, bijvoorbeeld het stadsdeelkantoor, moet verschijnen voor een gesprek bv over toeleiding naar betaald werk.

Onder dreiging van?

Ik vind het een schande dat het wordt overgelaten aan de klantmanager, dat deze onzekerheid bestaat en dat men niet gewoon besluit alles te bevriezen. De oude manier van denken blijft voortwoekeren.

Piet van der Lende

zaterdag 21 maart 2020

Beleid WPI (sociale dienst Amsterdam) bij de corona crisis

Veel activiteiten opgeschort en bevroren

Alle WPI- afspraken (afspraken met de sociale dienst) worden zoveel mogelijk telefonisch afgehandeld tenzij doelmatigheid, rechtmatigheid én de eerste levensbehoefte van de burger anders vereisen. Schriftelijk verkeer richting de klant vanaf de werklocaties blijft doorgang vinden.

Re-integratie-trainingen & opleidingen vervallen tot nader bericht. In het kader van afspraken met externe partijen op het gebied van o.a. leerstages, volgt de gemeente hun werkwijze waarbij men ervan uitgaat dat zij de richtlijnen van de overheid volgen. Dienstverlening in het kader van het Startproces (procedure bij aanvraag van een uitkering waarbij je meteen in een soort reïntegratietraject komt) en de Cohortaanpak gebeuren zoveel mogelijk telefonisch, tenzij de professional op basis van recht- en doelmatigheid anders besluit. Oftewel: de dienstverlening wordt drie weken bevroren omdat de aanpak zich juist kenmerkt door intensieve fysieke dienstverlening. En er komen reorganisaties aan: De inzet op BBZ zal de komende dagen worden versterkt. De gemeente ziet ook het aantal aanvragen voor levensonderhoud fors toenemen. De inzet op aanvraag levensonderhoud zal de komende dagen worden versterkt.


De gemeente maakt nu een plan om te kijken hoe ze mensen die werkzaamheden hebben die stil komen te liggen, ingezet kunnen worden op plekken waar de prioriteit het hoogst is.
Conclusie moet luiden dat men de theoretische mogelijkheid open houdt voor de klantmanager om te besluiten dat iemand op een locatie, bijvoorbeeld het stadsdeelkantoor, moet verschijnen voor een gesprek bv over toeleiding naar betaald werk. Onder dreiging van? Wij vinden het een schande dat deze onzekerheid bestaat en dat men niet gewoon besluit alles te bevriezen.


Piet van der Lende

dinsdag 17 maart 2020

Campagne voor een crisis basisinkomen

Misschien kunnen we samen met Italianen en meer een campagne starten voor een crisisbasisinkomen?

" Als precaire, autonome en freelance werknemers, studenten, werklozen, migranten en de hele sociale samenstelling die niet kunnen profiteren van de traditionele sociale vangnetten, hebben we een enkele duidelijke eis: een quarantainebasisinkomen voor iedereen. We organiseren een campagne om deze claim op nationaal niveau kracht bij te zetten. Zolang we niet werken of niet betaald worden, moeten we nog steeds de huur, de rekeningen, de leningen en de goederen betalen. Wij vinden dat deze eis de verschillende figuren in de gefragmenteerde arbeidsmarkt en klassensamenstelling moet verenigen en de eerste stap moet zijn om een universele sociale maatregel op te zetten die ook na afloop van de epidemie behouden moet blijven."
https://www.globalinfo.nl/Achtergrond/bericht-uit-het-oog-van-de-italiaanse-covid-19-storm


maandag 16 maart 2020

De corona crisis en de bijstand

Zzp'ers die door de corona crisis hun inkomsten kwijt zijn, komen eerder voor een bijstandsuitkering in aanmerking.
Volgens Haagse bronnen worden de regels voor zo'n uitkering versoepeld.     
                                     
Nu gelden strenge regels. Zo wordt het  inkomen van de partner meegeteld en wie een eigen huis of vermogen heeft, komt  niet voor een uitkering in aanmerking.
Gemeenten krijgen volgens de bronnen de opdracht om sneller uit te keren. Nu kan dat tot wel dertien weken duren.   
                                     
Morgen komt het kabinet met een groot  steunpakket,volgens bronnen "een kanon aan maatregelen". Vanmiddag was er met  sociale partners overleg over de steun.

videoclip Bijstandsbond