[Fwd: Persbericht]

Persbericht

Gegraaf in privé-leven bijstandsgerechtigden gaat verder dan alleen huisbezoeken

Dienst Werk en Inkomen in Amsterdam verplicht derden zoals particuliere verenigingen en stichtingen waar een bijstandsgerechtigde in het bestuur zit, of lid van is, of vrijwilligerswerk voor doet  bankafschriften, boekhoudgegevens en gegevens uit de ledenadministratie te verstrekken. Dit wordt gedaan door gewone controleurs bij routine-onderzoeken.

Particuliere verenigingen en stichtingen wordt de verplichting opgelegd inzage in hun boekhouding te verschaffen tot soms vele jaren terug. Dit alles op grond van artikel 63 Wet Werk en Bijstand, waarin staat dat ‘een ieder’ verplicht is desgevraagd alle inlichtingen te verschaffen en inzage te geven in zijn of haar giro en bankrekeningen en/of boekhouding. Men vraagt soms om die gegevens via de bijstandsgerechtigde maar ook rechtstreeks. Worden de gegevens niet verstrekt, dan kan dit gevolgen hebben voor de uitkering van betrokkene.

vooronderzoek

In veel gevallen wordt voorafgaand aan een huisbezoek vooronderzoek gedaan. Er wordt gezocht op internet, door de naam van de betrokkene in te typen, er worden van te voren bijvoorbeeld standaard gegevens van de belastingdienst gevraagd, met name gegevens over een eventueel vermogen en de nummers van alle bankrekeningen die op een bepaalde naam staan.  Deze bankrekeningnummers worden door de belastingdienst verstrekt. Ook vraagt men gegevens bij de Rijksdienst voor het Wegverkeer. Men weet dus van tevoren al vrij volledig of er aanwijzingen zijn voor fraude. Dus de stelling, dat bij de frauderisico- profielen er een controlegroep is, en dat de controleurs als ze op pad gaan niet zouden weten onder welk profiel iemand valt en of iemand ergens van verdacht wordt, is onzin. Met behulp van het vooronderzoek en ervaringsgewijs wat de kenmerken zijn van de mensen die verdacht wordt van fraude weten de controleurs wel hoe het zit.

Gegevens van derden

Tijdens het vooronderzoek kunnen de controleurs  ook kijken in de openbare registers van de Kamer van Koophandel. Wij weten niet, of dit standaard onderdeel uitmaakt van de procedure vooraf. Wij kennen verschillende voorbeelden van mensen, die geen fraude pleegden en waar tijdens het huisbezoek verder ook niets aan de hand was, maar waar wel steeds gevraagd werd naar slapende stichtingen of verenigingen, waarvan de betrokkene niet had opgegeven dat hij of zij daar in het bestuur zat omdat er in feite geen vrijwilligerswerk meer voor gedaan wordt. In sommige situaties gaat men daarbij verder graven. Daarbij eist men inzage in de boekhouding, giro en bankafschriften van verenigingen en stichtingen waar een bijstandsgerechtigde in het bestuur zit, benaderd men derden, die verder niets met de bijstand te maken hebben, maar die wel bijstandsgerechtigden goed kennen, door ook daar een onaangekondigd huisbezoek af te leggen, ook buiten de gemeente Amsterdam. Soms belt men direct op naar een stichting of vereniging en vraagt aan degenen die de telefoon opnemen naar gegevens uit de ledenadministratie of andere gegevens van een bepaald persoon. De Dienst Werk en Inkomen stelt zich op het standpunt, dat derden verplicht zijn op grond van artikel 63 WWB inlichtingen te verstrekken aan 'burgemeester en wethouders' en bovendien ook nog om deze inlichtingen schriftelijk te verstrekken. Schending van die inlichtingenplicht zou strafbaar zijn op grond van het wetboek van strafrecht. Het desbetreffende artikel stelt inderdaad enerzijds, dat 'een ieder' verplicht is inlichtingen te verstrekken, maar verderop in het artikel blijkt, dat het dient te gaan om werkgevers. Het komt dus voor, dat wanneer iemand in het bestuur van een stichting of vereniging zit de boekhouding of de giro afschriften of bankafschriften van de vereniging worden opgeeist. Het gaat er dan waarschijnlijk om, of de desbetreffende uitkeringsgerechtigde geen 'schaalvoordeel' heeft gehad van zijn of haar vrijwilligerswerk of lidmaatschap of bestuurslidmaatschap, waarbij bijvoorbeeld  'inkomsten'  zijn gegenereerd, bijvoorbeeld dat je een product koopt op kosten van de stichting wat je dan zelf gebruikt en zo.
In een meer recent geval moest iemand de boekhouding en de bank en giroafschriften van vier stichtingen en verenigingen overleggen, waarbij bij een vereniging de boekhouding diende terug te gaan tot 1997. En verder eiste men inzage van de statuten van alle verenigingen en stichtingen waar die persoon mee te maken heeft. Een advocaat heeft een voorlopige voorziening aangevraagd en naar aanleiding daarvan heeft de Dienst Werk en Inkomen de brief waarin men die gegevens opeist ingetrokken. Nou, de gevolgen zijn duidelijk. Er is straks geen vereniging meer die een bijstandsgerechtigde in het bestuur wil hebben.

 

Oproep

De Amsterdamse advocaat Peter Kuijper roept zoveel mogelijk uitkeringsgerechtigden op om zich aan te sluiten bij het kort geding tegen de Staat in een poging de onaangekondigde huisbezoeken door de rechter te laten verbieden. Dit gaat gebeuren in de vorm van een 'class action' kort geding (denk aan de zaken tegen tabaksfabrikanten). De procedure zal zich in de eerste week van juli 2006 afspelen en heeft als inzet:

1. Een totaalverbod voor heel Nederland op het (verdere) gebruik van de onaangekondigde huisbezoeken;

2. Een verzoek tot herziening van alle beslissingen vanaf 1 januari 2004 waarbij (mede) op grond van het onaangekondigd huisbezoek de bijstandsuitkering is afgewezen, opgeschort of ingetrokken.

Kortom: Iedereen die kort of langer geleden met het onaangekondige huisbezoek te maken heeft gehad, maar ook de mensen die dat op korte termijn te wachten staat en/of dar principieel tegen zijn, kan/kunnen deelnemen. Deelname is volledig gratis, je hoeft alleen de bijgevoegde verklaring met je naam, adres, geboortedatum en sofinummer in te vullen. Ook wanneer je al een bezwaar- of beroepschrift hebnt ingediend kun je baat hebben bij deze actie, het biedt immers een extra kans op succes.

Kijk voor meer informatie op www.kuijperadvocaten of bel ons of 020-6169731. Hier kunnen ook posters, deelnameformulieren of ander materiaal worden besteld.

Discussieavond Bijstandsbond in het gebouw van het HTIB over FourstaR en reintegratie

Van: WAO-Café 08-03-2006

Discussie-avond Bijstandsbond

Afgelopen vrijdag 7 april organiseerde de Bijstandsbond Amsterdam een discussiebijeenkomst over toeleiding naar de arbeidsmarkt. Behalve voor discussie werd de gelegenheid aangegrepen om de brochure ‘Het perspectief van de baan’ te presenteren. Het is een boekje vol tips over rechten en plichten voor mensen met een uitkering die met reïntegratie te maken krijgen.

Onder voorzitterschap van Piet van der Lende werd het een onrustige avond. Te gast waren de directeur van het reïntegratiebedrijf FourstaR de heer Bob Bergkamp, hoogleraar Joep Sonnemans, econoom aan de Universiteit van Amsterdam en Sander Janzweert, ervaringsdeskundige reïntegrant en langdurig uitkeringsgenieter. Eerstgenoemde kreeg van de ongeveer vijftig aanwezige uitkeringsgerechtigden en reïntegranten nauwelijks de gelegenheid zijn zegje te doen. Het ontbrak zelfs maar aan het minste beetje respect voor de man, die zich deze avond toch maar in het hol van de leeuw gewaagd had.

Hogere economie

Hoogleraar Sonnemans mocht het spits afbijten van de discussie en hing een maar nauwelijks te volgen verhaal op over het principal-agent model. Dit is een model waarbij de principal iets gedaan wil krijgen van een bepaalde groep. De principal gebruikt de inzet van een agent om de veranderingen teweeg te brengen. In Sonnemans’ verhaal is de gemeente de principal en zijn de reïntegratiebedrijven de agent.

Sonnemans doet uit de doeken dat bij een dergelijk systeem controle bijna altijd het grote probleem is. Dit komt volgens de theoreticus, omdat de principal bijna altijd meerdere opdrachten geeft aan de agent. Alleen de opdracht waar de sterkste incentive (prikkel) aan verbonden wordt zal de agent in zo’n geval uitvoeren. De doelen bij reïntegratie zijn voor gemeenten velerlei, maar het belangrijkste is dat ze minder bijstandsgerechtigden in hun sociale dienst-bestand overhouden. De gemeenten worden daar zelf namelijk ook toe geprikkeld door de inrichting van de WWB. Natuurlijk is het voor gemeenten ook belangrijk dat bijstanders duurzaam op een goede plek terecht komen, maar dat blijkt van secundair belang als de financiële druk acuut wordt.

Uiteindelijk is het gevolg, aldus Sonnemans, dat er verkeerde keuzes gemaakt worden: zowel gemeenten als reïntegratiebedrijven kiezen voor de kortste weg met ogenschijnlijk de snelste resultaten. Dat deze resultaten slechts van korte duur zijn, wordt niet in de overwegingen meegenomen. Men staart zich blind op de korte termijn-resultaten.
Reïntegratiebedrijven doen hetzelfde. Zij krijgen voor iedere bemiddeling naar werk een bepaalde premie. Het zal hun worst wezen of de bemiddeling voor meer dan een half jaar is. Als het die tijd haalt, dan strijken ze hun geld op.
Volgens Sonnemans is deze manier van werken op de lange duur voor niemand voordelig en zeker niet voor de reïntegranten. Maar door de financiële resultaten op korte termijn wordt er toch voor gekozen.

Overigens bleek later dat de econoom geen oplossing heeft bedacht voor de problematiek omtrent reïntegratie. Het publiek knipperde met haar oren, klapte braaf in haar handjes en wachtte gespannen tot de directeur van FourstaR aan het woord zou komen.

FourstaR

Tussen het boe-geroep en hoongelach heen, begeleid met de nodige sussende gebaren en dwingende klappen op tafel van de voorzitter van de avond vertelt FourStaR-directeur Bob Bergkamp zijn verhaal. Na zelf in dat jaar tot twee keer toe ontslagen te zijn, besluit de man in 1999 samen met een paar vrienden zelf een reïntegratiebedrijf te beginnen. Met zijn ervaring van zo’n twintig jaar op het gebied van arbeidstoeleiding en alles wat daarbij komt kijken, denkt Bergkamp zelf een goede methode gevonden te hebben om mensen naar werk te bemiddelen. De werkwijze van FourstaR grenst aan de WorkFirst-methode die gemeenten tegenwoordig zelf ook al veel hanteren.

Ben je cliënt bij FourstaR, dan kun je direct laten zien wat je in je mars hebt, door in een van de werkplaatsen aan de slag te gaan. Je kunt bijvoorbeeld in de catering werken, helpen bij de verbouwing van een FourstaR-pand, of op oude computers een ‘cursus administratie’ volgen.

Ondertussen helpen de consulenten van het bedrijf je bij het opstellen van een sollicitatiebrief en het zoeken naar vacatures.
Met een beetje geluk kun je direct bij FourstaR in dienst. Zo’n tien procent van de driehonderd medewerkers van het bedrijf is er zelf ooit als cliënt begonnen, aldus de directeur.

De rest van zijn verhaal ging over ‘laten zien wat je kunt’, ‘gemotiveerd zijn’ en ‘de helft van de bijstandscliënten die zwart bijverdienen, maar het vertikken om legaal aan de slag te gaan’. Door de felle reacties uit het publiek verdween de samenhang van het verhaal van de reïntegratieboer echter volkomen. Uiteindelijk gaf hij het op en veranderde zijn houding van welwillend en uitleggerig naar zwijgzaam en zelfs licht spottend. De agressie vanuit het publiek bleef gelukkig bij woorden, maar het voelde of ieder moment de vlam in de pan kon slaan.

Ervaringen

De ervaringsdeskundige bijstandsklant Jansweert heeft een, naar eigen zeggen, faliekant mislukt traject doorlopen bij Bob Bergkamps’ bedrijf. Beloften werden volgens de jongeman niet nagekomen, de administratieve cursus was niet meer dan een typcursus die iedereen gratis kan downloaden en uitzicht op betaald werk had Jansweert via FourstaR nooit gehad. Erger dan dit kon reïntegratie volgens hem dan ook nauwelijks worden. Hij had z’n vertrouwen opgezegd, was gestopt met reïntegreren en leeft nu nog steeds van een uitkering.

Toen hij zijn zegje gedaan had, klonk er applaus uit het publiek. Glimmend van trots deed Janzweert er de rest van de avond het zwijgen toe. Ook op het cruciale moment waarop hem gevraagd werd hoe volgens hém dan reïntegratie wel op een goede manier vorm kan worden gegeven.

Opvallend genoeg bevond zich in de zaal ook ene Marsja. Zij viel op omdat zij spontaan en op nadrukkelijke wijze vertelde hoe FourstaR voor haar wel veel goeds betekend had en nog veel voor haar betekent. “Ik heb na 18 jaar bijstand weer een doel in mijn leven,” laat ze de zaal weten, “En ik ben daar hartstikke dankbaar voor.” Haar enthousiaste verhaal werd door de zaal met stijgende verbazing aangehoord. Uiteindelijk keerde een groot deel van de zaal zich, onterecht, ook enigszins tegen haar. Er bestond geen greintje begrip voor het feit dat deze dame blijkbaar tevreden is met haar huidige situatie: ze werkt bij FourstaR met behoud van uitkering. “Ik ben erg gemotiveerd en ik heb weer ambities,” zegt Marsja nog. Maar dan vervalt de zaal weer in een schreeuwerig rumoer en besluit Marsja maar weer te gaan zitten.

Hoe dan wel?

Het was de bedoeling van de voorzitter om nog een flink deel van de avond te besteden aan de vraag hoe reïntegratie dan volgens het publiek wel in zijn werk zou moeten gaan. Zodat zij, de doelgroep, er echt wat aan hebben. Maar het bleef angstig stil. Blijkbaar had men daar nog nauwelijks over nagedacht. Hier kwam de suggestie van een basisinkomen, daar werd gezegd dat vrijwilligerswerk beter gewaardeerd zou moeten worden, maar verder had niemand enig idee. Misschien vond het gros van de aanwezigen hun situatie eigenlijk wel prima zo. Alleen wel vervelend dat ze telkens lastig gevallen worden door reïntegratietrajecten.

Maart 2006

Marjorie op 09/03/2006 01:46:00

Bijeenkomst over toekomst ID-ers en WIW-ers

Op donderdag 27 april organiseert de Bijstandsbond een bijeenkomst voor mensen met een ID- of WIW baan. De bijeenkomst wordt gehouden bij het HTIB en begint om 20.00 uur. Inloop vanaf 19.30 uur.

Veel ID-ers en WIW-ers maken zich ongerust over hun toekomst. De afgelopen tijd is ene groepje ID-ers bijeen geweest die een brief hebben geschreven aan de onderhandelaars voor het nieuwe college van Burgemeester en wethouders. De vorige gemeenteraad heeft weliswaar vastgesteld, dat er geen gedwongen ontslagen mogen vallen, maar verschillende ID-ers en WIW-ers hebben inmiddels gesprekken gehad met de nieuwe uitvoeringsorganisatie Pantar, evenals de werkgevers waar zij een arbeidscontract hebben. Daarbij bleek dat aan verschillende werkgevers is meegedeeld, dat de subsidie per 1 januari 2007 ophoudt. Aan de werknemers is door sommige van die werkgevers meegedeeld, dat dit het geval is. Het is onbekend wat er daarna gaat gebeuren. Ook worden sommige ID-ers, die onmisbaar en nuttig, soms zeer gespecialiseerd werk doen, op een onacceptabele manier onder druk gezet om uit te stromen naar ongeschoolde arbeid op de reguliere markt.

Tenslotte wordt sommigen het perspectief van een SW-indicatie voorgehouden waarvan maar de vraag is of dit een oplossing is voor die mensen. Veel is onduidelijk en vaak weten de medewerkers van Pantar ook niet wat er gaat gebeuren.

Hopelijk is op 27 april bekend, hoe het nieuwe college-akkoord tussen Groen Links en de Partij van de Arbeid eruit gaat zien en wat daarin over ons gezegd wordt. Op de bijeenkomst inventariseren we ervaringen tot nu toe en praten we over wat ons te doen staat.

Bijeenkomst 27 april om 20.00 uur. HTIB, Eerste Weteringplantsoen 2c, 1017 SJ Amsterdam bij het Weteringcircuit, tramlijnen 7, 24,16,10.

Op 13 april om 19.30 uur vergaderen we over de voorbereiding van de bijeenkomst. Deze voorbereidende bijeenkomst wordt gehouden bij de Bijstandsbond, Da Costakade 162, 1053 XD Amsterdam.

Bijstandsbond
Da Costakade 158
1053 XC Amsterdam
info@bijstandsbond.org
020-6181815

Volkskrant Suriname veroordeelt intimiderend optreden Dienst Werk en Inkomen

De voorpagina van de Volkskrant Suriname van maart is geheel gewijd aan het intimiderend optreden van de Dienst Werk en Inkomen in Amsterdam en aan de huisbezoeken van deze dienst. De Volkskrant Surimae is een multicultureel opinieblad dat maandelijks verschijnt en verkrijgbaar is bij veel boekhandels. De krant gaat uitgebreid in op een rechtszaak tegen de gemeente naar aanleiding van een huisbezoek. Verder staan er uitgebreide interviews in met Jupijn Haffmans, lijsttrekker van Amsterdam Anders /de Groenen, die zegt dat de manier waarop bij de huisbezoeken met de mensen wordt omgegaan onaanvaardbaar is. Amsterdam Anders/De Groenen wil geen intimiderende huisbezoeken, vragen aan de buren, en andere intimiderende maatregelen, maar een samenleving op basis van respect, waardigheid en vetrouwen. Verder wordt op de voorpagina een beschrijving gegeven van initmiderend optreden van bewakers op de Herengracht, waartegen in samenwerking met de Bijstandsbond een aanklacht tegen is ingediend. Tenslotte staat op de voorpagina een initiatief van de SP in Zuid-Oost die een klachtenboek wil samenstellen met verhalen over de sociale dienst/DWI.

Nieuwe brochure 'Het perspectief van de baan'

Op vrijdagavond 3 maart organiseerde de Bijstandsbond in Amsterdam een discussiebijeenkomst over arbeidsbemiddeling, trajectbegeleiding en ‘work first’ projecten. Voor een verslag zie http://www.nieuwsuitamsterdam.nl/2006/06030401.htm

Op deze avond werd tevens de brochure ‘Het perspectief van de baan’ gepresenteerd. De brochure bevat een beschrijving van de rechten en plichten van clienten bij trajectbegeleiding als je een WW, WWB of WAO-uitkering hebt. Verder bevat de brochure tips over hoe je gesprekken met arbeidsbemiddelaars het beste kunt voeren. Na een hoofdstuk met deze tips wordt de werkwijze in de arbeidsbemiddeling en worden de methoden die door uitvoeringsinstellingen worden toegepast kort uitgelegd. Daarna volgen twee hoofdstukken over de kwaliteit van de commerciele bureau’s die zich bezig houden met arbeidsintegratie. Vervolgens is er een hoofdstuk over ziekte en arbeidsbemiddeling. In het een na laatste hoofdstuk wordt ingegaan op de regels die gelden bij vrijwilligerswerk en sociale activering. In het laatste hoofdstuk wordt de gang van zaken bij beroeps- en bezwaarprocedures uitgelegd. Daarnaast vind je in dit hoofdstuk een opsomming van valkuilen die zich daarbij kunnen voordoen.

De brochure kost 2,50 exclusief portokosten en 4 euro inclusief en kan worden besteld bij:

Bijstandsbond
Da Costakade 158
1053 XC Amsterdam
020-6181815
info@bijstandsbond.org
www.bijstandsbond.org

FLEXCAFÉ DEBAT– “The choice of a new generation”

Een debat over jongeren, flexibilisering en de vakbondspolitiek van de
toekomst.

Dag: maandag 20 februari 2006. Tijd: 20.00 uur.

Plaats: Het Broeinest, Plantagedoklaan 8-12

Entree gratis

Sprekers van jongeren en vakbondsorganisaties FNV Jong, AVV, Lsvb en Bart
Snels van GroenLinks gaan in discussie over de flexibilisering van werk,
de situatie van jongeren op de arbeidsmarkt, en strategieën van vakbonds-
en jongerenorganisaties. Wat zijn de problemen en nieuwe mogelijkheden van
een flexibele economie voor jongeren? Is de positie van jongeren
verslechterd en zo ja, hoe kan daar iets aan gedaan worden? En dan nog de
gevaarlijke vraag: is er een generatieconflict, en zo ja, waaruit bestaat
dat?

De laatste maanden waren er een reeks nieuwe initiatieven op het gebied
van jeugd, werk en  vakbondspolitiek. Een daarvan was de oprichting van
het AVV (Alternatief voor Vakbond), dat een alternatief wil bieden aan
jongeren, flexwerkers, freelancers, zelfstandigen en andere
niet-traditionele categorieën werknemers. De bestaande vakbonden, aldus
AVV, zijn vergrijsd, en houden zich vooral bezig met het behoud van
verworven rechten, niet met het bevechten van nieuwe. Een soortgelijke
kritiek maakt ook FNV Jong, een nieuw jongerennetwerk waarin jongeren uit
verschillende FNV-bonden zich verenigd hebben. Bij de lancering van het
netwerk werd onthuld dat  jongeren er de laatste 5 jaar gemiddeld 15% in
inkomen op achteruit zijn gegaan.

De Lsvb en GroenLinks zijn uitgenodigd om een breder perspectief te
bieden, dat ook te maken heeft met werk en leven: de Lsvb is onlangs een
campagne begonnen (samen met de Horecabond) om de situatie van werkende
studenten en de werkomstandigheden in de horeca onder de aandacht te
brengen. Studentenorganisaties hebben zich traditioneel weinig
beziggehouden met werk, omdat studenten zelf vaak geneigd zijn hun
slechtbetaalde bijbaantjes als iets tijdelijks te beschouwen, in de
overtuiging dat na je afstuderen automatisch “iets beters” volgt. Jonathan
Meijs, voorzitter van de Lsvb, licht hun nieuwe initiatief toe.

GroenLinks presenteerde enkele maanden geleden het manifest “Vrijheid
Eerlijk Delen” over een progressieve strategie ter hervorming van de
welvaartsstaat. Welke voorzieningen zijn er nodig om een modus vivendi te
vinden met het geflexibiliseerde leven? GroenLinks suggereert onder andere
versoepeling van het ontslagrecht, een aanpassing van de WW, een
gedeeltelijk basisinkomen en nog een reeks maatregelen. Bart Snels,
medewerker van het wetenschappelijk bureau van de partij, zal het manifest
toelichten.

Sprekers zullen een korte intro geven over de redenen van de oprichting
van hun organisaties en hun recente initiatieven. Daarna zal aan de hand
van een viertal thema's het terrein verkend worden. We hopen daarbij op
zoveel mogelijk participatie van het publiek om allerlei concrete
ervaringen onderdeel te maken van de avond. Iedereen – jong/oud,
gepensioneerd of flexwerker, journalist of callcenteragent – is van harte
welkom. Er is ruim de gelegenheid om vragen te stellen.

De deuren gaan open om 20.00 uur, afloop van het debat om 22.00 uur,
waarna nagepraat kan worden met drank en muziek.

voor meer info mail naar info@flexmens.org of check www.flexmens.org

Het Flexcafe is een Broeinest-avond! Voor het maandprogramma check
www.broeinest.info

Discussiebijeenkomst over toeleiding naar de arbeidsmarkt
Presentatie brochure 'Het perspectief van de baan'

Op vrijdagavond 3 maart a.s. organiseert de Bijstandsbond een discussiebijeenkomst over toeleiding naar de arbeidsmarkt en reintegratietrajecten.
Daarbij besteden we vooral aandacht aan de zogenaamde 'Work First' trajecten. Uitkeringsgerechtigden worden daarbij met behoud van uitkering tijdelijk tewerk gesteld in werkplaatsen om 'arbeidsritme' te leren. Er zijn veel klachten over deze projecten. Commerciële reïntegratiebureaus (RIB's) worden ingehuurd om de Work First werkplaatsen te organiseren. Zij vullen hun zakken met suspecte financieringscontructies die soms nog legaal zijn ook. Deze RIB's investeren nauwelijks in opleiding en ontwikkeling van het individu. Veel cursussen en trainingen stellen niets voor en zijn alleen maar gebakken lucht. Men wordt in de werkplaatsen beziggehouden door formulieren in enveloppen te stoppen, waarvoor ook machines zijn of men pakt scoobidoo-touwtjes in. Men zegt dat er nuttige gemeenschapstaken zijn, die blijven liggen. Maar wie zelf initiatieven neemt om iets nuttigs te doen, stuit op een bureacratische muur. Alles is gericht op uitstromen naar van bovenaf georganiseerde werkprojecten. Naar het maatschappelijk nut wordt in de praktijk helemaal niet gekeken.

Aan de discussie nemen oa de volgende personen deel:
Bob Bergkamp, directeur van FourstaR Reïntegratie Service BV
Sander Janzweert, ervaringsdeskundige
Joep Sonnemans, econoom, hoogleraar, werkt aan de Universiteit van Amsterdam. Hij doet onderzoek naar de wijze waarop mensen beslissingen nemen, met name financiële beslissingen.

Tevens wordt op deze avond de brochure 'het perspectief van de baan' gepresenteerd. In deze brochure staan rechten en plichten van werkzoekenden die in een reintegratietraject zitten of daar in gaan en er staan tips in over hoe je gesprekken met arbeidsbemiddelaars kunt voeren.

De discussie begint om 19.30 uur en wordt gehouden in het gebouw van het HTIB, Eerste Weteringplantsoen 2c, 1017 SJ Amsterdam. Bereikbaar met tramlijnen 7, 24, 16, 10. Uitstappen halte Weteringcircuit.

Vereniging Bijstandsbond Amsterdam

Da Costakade 158. 1053 XC Amsterdam. 020-6181815. info@bijstandsbond.org www.bijstandsbond.org.

Elk dubbeltje tien keer omdraaien

Woensdag 1 maart verkiezingsdebat over armoede in Amsterdam

Wat is armoede?
Wie is er arm?
en waarom?

En de retorische vragen:
Moet er meer geld naar de armoedebestrijding?
Is werk de oplossing van armoede?
Willen we meer voedselbanken?

Een debat met:
Manon van der Garde (PvdA)
Frans Beishuizen (VVD)
Judith Sargentini (Groen Links)
Lex van Drooge (CDA)
Meta Meijer (SP)

Lokatie: Doopsgezinde kerk
Singel 452 Amsterdam

Tijd: inloop met koffie en thee 19.30 uur. Aanvang 20.00 uur

Entree gratis. Georganiseerd door de Raad van kerken Amsterdam

KMAN gaat door!!!

Verklaring Komitee Marokkaanse Arbeiders in Nederland

Op 24 en 25 december 2005 heeft KMAN een werkbijeenkomst belegd waarvoor KMAN-leden en sympathisanten waren uitgenodigd, om de sociaal-maatschappelijk en economische situatie van migranten in Nederland te bediscussiëren. Deze samenkomst vond plaats in een vriendschappelijke en democratische sfeer. Iedereen was zich bewust van zijn of haar verantwoordelijkheid en van het belang van deze bespreking. Hierdoor was het mogelijk de opgedane ervaringen te evalueren, over een nieuwe visie na te denken en een actieprogramma op te stellen om op een adequate manier het hoofd te kunnen bieden aan de uitdagingen van de huidige tijd.

KMAN zet zich immers al meer dan drie decennia in voor de verdediging van de belangen van migranten, tegen racisme en nam actief deel aan de meest uiteenlopende progressieve sociale bewegingen in Nederland. Ook ondersteunde KMAN de strijd van het Marokkaanse volk voor democratie in Marokko. We zijn ons bewust van de plaats en de rol die KMAN gedurende al deze jaren heeft gespeeld. Om hier een nieuwe impuls aan te geven, hebben de deelnemers besloten om de organisatie nieuw keven in te blazen door zijn actiemethode te moderniseren.

KMAN, trouw aan zijn principes, verwerpt de huidige politiek van de rechtse regering in Nederland, die de democratische verworvenheden van de hele maatschappij aanvalt. KMAN verzet zich met kracht tegen polarisatie en het racistische discours, dat tot doel heeft migranten te isoleren en te stigmatiseren; alsof zij verantwoordelijk zijn voor alles wat mis gaat in de Nederlandse samenleving.

KMAN constateert eveneens dat de Marokkaanse regering geen aandacht heeft voor de dagelijkse problemen van migranten en ontwetend is over de invloed van de grote kwalitatieve en kwantitatieve veranderingen in de migratie. Er komt geen eind aan de repressieve en wrede praktijken, die zowel richting migranten als in het land zelf al decennia lang inherent zijn aan de makhsen. Dit terwijl de regering pretendeert democratische veranderingen door te willen voeren. KMAN, solidair met de democratische beweging in Marokko, bevestigt de noodzaak van daadwerkelijke politieke en constitutionele hervormingen, om een einde te maken aan de absolute macht van de monarchie en om een democratische rechtstaat op te gaan bouwen.

De koning kondigt in zijn redevoering op 6 november 2005 aan stemrecht te geven aan Marokkanen woonachtig in het buitenland, en om een Hogere Raad voor migrantenkwesties in te willen stellen. KMAN neemt nota van deze aankondigingen, maar wijst erop dat Marokkaanse migranten tot nu toe dit fundamentele {stem)recht niet hadden. Ook in het verleden was het al de plicht van de staat dit recht te garanderen, ongeacht waar zijn burgers wonen. Wat betreft het creëren van een nieuwe Hogere Raad is KMAN van mening dat de Marokkaanse gemeenschap meer gebaat is met een democratische, transparante raad, die echt verbonden is met de belangen van de migranten en niet één die qua samenstelling en organisatorische invulling geen vrijheid van meningsuiting en functioneren kent.

KMAN wil zij aan zij deelnemen aan initiatieven en structuren die de belangen van migranten verdedigen, die zich inspannen voor het eerbiedigen van mensenrechten, en vechten tegen alle vormen van discriminatie en voor een betere samenleving, zowel hier als in de landen van herkomst.

Brederodestraat 108 . 1054 TH Amsterdam. Tel: (020) 675 21 16 . Fax: (020) 675 21 16
Postbus 555 88 . 1007 NB Amsterdam