De loondispensatie en het bestuursakkoord over de samenvoeging van Wajong, bijstand en Sociale werkvoorziening.

Gisteren werd bekend gemaakt dat de lagere overheden een akkoord bereikt hebben met de regering over de uitvoering van structurele bezuinigingen van in totaal 1,8 miljard per jaar, waarvan tijdens deze regeerperiode 825 miljoen gerealiseerd moet worden. Onderdeel van het plan is de uitvoering van de samenvoeging van Wajong, bijstand en sociale werkvoorziening. Deze samenvoeging moet een aanzienlijk deel van de bezuinigingen opleveren. Over hoe de nieuwe regeling, die Wet Werken Naar Vermogen (WWNV) wordt genoemd, eruit komt te zien wordt in het akkoord weinig gezegd. Men merkt slechts op dat de polisvoorwaarden (toetredingsvoorwaarden en andere om in aanmerking te komen voor de regeling) een kwestie van het Rijk is, waarin de gemeenten, provincies en waterschappen geen zeggenschap hebben. Wel worden uitgangspunten geformuleerd voor de uitvoering van de nieuwe wet door de gemeenten. Nu al loopt er in 32 gemeenten een proef met de zogenaamde loondispensatie, tewerkstellen van werklozen met een arbeidshandicap waarbij de werkgever minder dan het minimumloon mag uitbetalen en de gemeente dit vanuit de bijstand aanvult tot iets boven het bijstandsminimum. De doelgroep in deze pilot is beperkt: mensen moeten een duurzame arbeidshandicap hebben, binnen bepaalde grenzen wat betreft de mogelijke arbeidsproductiviteit. Iemand die tijdelijk arbeidsongeschikt is, of een loonwaarde heeft boven de 80% van het minimumloon komt niet voor de proef in aanmerking. In de eerste plaats is in het bestuursakkoord afgesproken dat de loondispensatie (werken beneden het minimumloon voor werklozen met een arbeidshandicap) integraal onderdeel zal uitmaken van de nieuwe WWNV, waarbij de doelgroep wordt uitgebreid. Werklozen met een arbeidshandicap die tot 100% van het minimumloon voor hun werkgever kunnen terugverdienen komen in aanmerking. In de tweede plaats is een herstructureringsfonds afgesproken van 450 miljoen. De gemeenten moeten de bezuinigingen die het Rijk oplegt doorvoeren in de WSW, bijstand en vooral de korting op de re-integratiegelden betekent, dat de gemeenten moeten omschakelen naar minder voorzieningen en begeleiding. Als algemene lijn in het akkoord hebben regering en gemeenten afgesproken, dat de gemeenten aanzienlijke beleidsvrijheid krijgen bij de uitvoering van de nieuwe WWNV.

Grondslag van het akkoord.

Over de onderhandelingen werd door de Vereniging van Nederlandse Gemeenten (VNG) af en toe wat naar buiten gebracht. Daarbij werd duidelijk, dat vooral de bezuinigingen op de WSW een groot struikelblok waren, maar ook gaven de gemeenten aan, andere bezuinigingen moeilijk te kunnen doorvoeren zonder een kaalslag in allerlei voorzieningen en begeleiding. Over dit punt is lang onderhandeld. De gemeenten voelden zich voor het blok geplaatst om iets uit te moeten voeren wat onuitvoerbaar was. Hoe is men eruit gekomen? Hiervoor moeten we de nieuwe loondispensatie en het 'herstructureringsfonds" erbij betrekken. De doelgroep van de loondispensatie is aanzienlijk uitgebreid, hoewel in sommige publicaties wordt aangegeven, dat de regering eigenlijk tegen uitbreiding van die doelgroep was. Maar de gemeenten hebben er in de onderhandelingen sterk op aangedrongen. Waarom? In feite komen op basis van de afspraken ook mensen, die gezond zijn van lijf en leden voor de tewerkstelling met behulp van ontduiking van het minimumloon in aanmerking. De gemeenten kunnen deze mensen, die beneden het minimumloon krijgen uitbetaald, inzetten voor belangrijke taken, die niet wegbezuinigd kunnen worden of waarvan men wil dat ze blijven bestaan. De ambtenaren die deze taken nu verrichten kunnen ‘afvloeien'. Dit plaatst ook het 'herstructureringsfonds' dat in de langdurige staart van de onderhandelingen op tafel kwam, in een bepaald daglicht. Gemeenten kunnen hieruit het afvloeien van reguliere ambtenaren en de opleiding van de nieuwe arbeidskrachten tijdelijk financieren. Op deze wijze kunnen gemeenten nog aanzienlijke bezuinigingen doorvoeren, in overeenstemming met de eisen van de regering, en toch voorzieningen in stand houden en zelfs geld overhouden voor groepen met een wat grotere arbeidshandicap, waarbij het relatief duur is om ze in te zetten. Anders gezegd: de gemeenten denken grote besparingen te kunnen realiseren door op grote schaal reguliere arbeidskrachten (ambtenaren met een normaal salaris) te vervangen door werklozen met een hoge arbeidsproductiviteit, die een loon krijgen beneden met wettelijk minimum, aangevuld met een toeslag uit de nieuwe WWNV. De besparingen kunnen groot zijn. Nu nog moet de gemeente en 1 ambtenaar betalen, en 1 bijstandsgerechtigde, die gezond is en niet aan de bak komt. In het nieuwe systeem hoeft alleen loon beneden het wettelijk minimum aan 1 persoon betaald te worden met een toeslag uit de WWNV. Bovendien krijgen de gemeenten een grote beleidsvrijheid. Dit maakt het mogelijk geld 'uit de markt' te halen. Nu al worden in de WSW mensen met een grote arbeidshandicap vervangen door mensen, die in feite langdurig werklozen zijn, maar die nog wel een behoorlijke arbeidsproductiviteit hebben. Op die manier kunnen producten en diensten worden geleverd die gewoon in de markt gezet worden en daar verdient de gemeente geld mee.

Reacties op het akkoord

Gisteren kwam een stroom van reacties los op het akkoord. Groen Links riep op het eerste gezicht heel flink dat de gemeenten het nieuwe akkoord moeten boycotten. Bij lezing van de reactie en van de Partij van de Arbeid blijkt echter, dat de partijen met zoveel woorden akkoord gaan met de systematiek van de loondispensatie. Er moet alleen minder bezuinigd worden. De partijen voeren daarbij als argument aan, dat er geen geld zal zijn om mensen op grote schaal te blijven begeleiden in allerlei werkprojecten en daarmee worden die mensen in de steek gelaten. Maar zoals we hierboven zagen, kunnen de gemeenten grote besparingen doorvoeren. Het is dan ook de vraag of er geen geld zal zijn om een geavanceerd disciplineringsysteem voor werklozen en werkenden aan de onderkant van de arbeidsmarkt op te tuigen. (werken beneden het minimumloon met een bijstandachtige aanvulling waar je tot in lengte van dagen op bent aangewezen en waarbij dit bijstandsregiem allerlei disciplinaire voorwaarden kent die de mensen rechteloos maken). De systematiek en de denkrichting van het bovengeschetste akkoord liggen vast, daar zijn vrijwel alle politieke partijen het eens. Alleen zal er nog gesteggeld worden over de mate waarin en de schaal waarop dit systeem wordt ingevoerd. De oppositie wil wat meer geld om ook mensen met een wat grotere arbeidshandicap te kunnen blijven 'activeren' en wil op minder grote schaal ambtenaren vervangen door nieuwe arbeidskrachten. Onderhandelingen daarover zullen ook gevoerd moeten worden met de vakbonden, want het is de vraag of de ambtenaren zich op grote schaal naar de slachtbank laten voeren. Wellicht dat bij de discussies die nu komen een zekere uitbreiding van het tijdelijke 'herstructureringsfonds' zal worden gerealiseerd, zodat er een beperkte (financiële) ruimte ontstaat voor de gemeenten om met de vakbonden te onderhandelen over de gevolgen van het bestuursakkoord voor oude en nieuwe arbeidskrachten. Deze onderhandelingen zullen echter pas op gang komen als de politieke besluitvorming over dit bestuursakkoord is afgerond en de gemeenten beginnen met de uitvoering ervan, waarbij ze kunnen zeggen dat ze met de rug tegen de (financiële) muur staan.

Piet van der Lende

Huurders bedonnerd

Ga naar de website van Huurders Bedonnerd! Hier zult u informatie gaan vinden over acties tegen het voorstel van minister Donner om de maximale huren tot € 120 euro op te gaan trekken. http://huurdersbedonnerd.nl/index.html

De voorbereidingen voor deze actie lopen nog dus houdt u de website en het nieuws in de gaten. Zodra er meer bekend wordt over de inhoud van de plannen van Donner zal deze actie starten.

De Huurdersvereniging Amsterdam heeft reeds een persbericht uitgebracht

Duizenden ontslagen voor ID-ers en de positie van mensen in de bijstand

Het landelijk beeld: duizenden ontslagen dreigen of zijn al gerealiseerd voor mensen met een ID-baan. De positie van bijstandsgerechtigden is wisselgeld in de onderhandelingen over samenvoeging van regelingen.
De gemeenten worden dit jaar drastisch gekort op hun re-integratiebudgetten door het bezuinigingsbeleid van de nieuwe regering. Een reeks van gemeenten heeft daarom besloten het aantal arbeidsplaatsen in de wsw en vooral het aantal mensen met een Instroom-Doorstroom baan drastisch te verminderen. Deze laatste banen zijn ontstaan toen het Rijk alweer een aantal jaren geleden de regeling van de ID-banen- de Melkertbanen afschafte. In veel gemeenten deden deze ID-ers onmisbaar werk, als schoolconciërge, in de wijkopbouw en in vele andere functies. Gemeenten besloten daarom –zij het in beperkte mate- deze ID-banen te blijven financieren uit de re-integratiebudgetten. (Het W-deel van de Wet Werk en Bijstand).

De huidige vermindering van het aantal ID-banen in veel gemeenten en in sommige gemeenten de gehele afschaffing ervan betekenen landelijk gezien opnieuw werkloosheid voor duizenden die tot nu toe zeer nuttig werk deden. Het is een van de eerste vele gevolgen van het afbraakbeleid van deze regering, die zich langzaam maar zeker beginnen af te tekenen. Maar om hoeveel banen het gaat daar heeft landelijk gezien niemand een overzicht van; de gemeenten voeren het beleid uit, en de discussie over de ID-banen en de bezuinigingen op de WSW blijven dan ook meestal op lokaal niveau steken. Een globale inventarisatie die met enig googlen wel te vinden is levert op, dat vanaf oktober vorig jaar tot nu toe actie gevoerd werd in Nijmegen, Groningen, Haarlem, Rotterdam, Leiden, Apeldoorn en verschillende andere gemeenten.

Discussies over de bezuinigingen op ID-ers in gemeenteraden kun je nog veel meer vinden, oa in Tilburg. Als je het aantal banen optelt dat op de tocht komt te staan heb je het over duizenden. Er zijn verschillende demonstraties en stakingen geweest. Wat mij daarbij opvalt is, dat al vanaf oktober vorig jaar overal in den lande actie gevoerd wordt door ID-ers, maar dat van een landelijke coördinatie in het geheel geen sprake is. De duizenden ontslagen in deze groep dringen dan ook nauwelijks door in de landelijke pers en een meer algemene-nationale- discussie over het nut van ID-banen komt niet van de grond. De actievoerders richten zich uitsluitend op het lokale niveau, en proberen door onderhandelingen met de gemeente te redden wat er te redden valt.

Een van de redenen voor het gebrek aan coördinatie van acties op landelijk niveau is het beleid en de positie van grote landelijke organisaties die voor de ID-ers kunnen opkomen, zoals de linkse politieke partijen en de ABVA/KABO. Enerzijds voeren de linkse politieke partijen oppositie tegen de bezuinigingen van het kabinet. Anderzijds zitten zij op lokaal niveau in het bestuur en zijn de plaatselijke partijbestuurders gedwongen de rigoureuze bezuinigingen van het kabinet door te voeren en de definitieve volledige afbouw van de ID-banen te regelen. Wat daarbij ook een rol speelt, is het steekspel dat op dit moment plaatsvindt over de door de regering aangekondigde samenvoeging van de Wet Werk en Bijstand, (WWB) de Wet Sociale Werkvoorziening (WSW) en de Wet Arbeidsongeschiktheid Jong Gehandicapten. (Wajong).

Over deze samenvoeging en de door de regering al in het regeerakkoord aangekondigde maatregelen zijn op allerlei niveaus onderhandelingen gaande. Met de Vereniging van Nederlandse Gemeenten wordt onderhandeld over een bestuursakkoord en de vakbonden lobbyen in de wandelgangen voor een zo gunstig mogelijke regeling voor de betrokkenen. In deze situatie zoeken de onderhandelaars vanuit het lokale niveau en in het kader van de VNG en in de vakbonden naar posities in de onderhandelingen waarin prioriteiten worden gesteld. Niet alle eisen vanuit het lokale niveau kunnen worden gerealiseerd. Men gaat dus kijken welke insteek men moet laten vallen en voor welke groepen men zich sterk wil inzetten, omdat men inschat dat daarvoor het maatschappelijk draagvlak en de ideologische rechtvaardiging het sterkst is en de organisatiegraad het hoogst is.

In dit kader lijken vooral de bijstandsgerechtigden en de ID-ers het kind van de rekening te worden. De onderhandelaars van de VNG hebben in feite al een bestuursakkoord met de regering alleen de financiering van de WSW en de positie van de WSW-ers is nog een knelpunt. Met andere woorden: men zet zich in dit steekspel op de WSW-ers en ook de Wajongers. De Wajong is in feite een arbeidsongeschiktheidsverzekering en voor de arbeidsongeschiktheidsverzekeringen hebben de vakbonden -met een hoge organisatiegraad van WAO’ers en Wajongers- en de linkse politieke partijen zich altijd ingezet. Mooi bijkomend punt voor de linkse partijen is, dat de Wajong nu niet door de gemeenten wordt uitgevoerd en de lokale bestuurders niet in de knel kunnen komen als er landelijk voor wordt opgekomen.

In Amsterdam hebben de ID-ers ervaringen met de steun van de vakbonden. Enige jaren geleden voerde het college met Groen Links en de Partij van de Arbeid in de gemeente een afbouwregeling voor de ID-ers in. Toen er protesten tegen de afbouw op gang kwamen, haakte de ABVA/Kabo af. De afbouwregeling zou een goede zaak zijn omdat ID-ers tot in lengte van dagen in de ID-regeling zouden blijven hangen, en het is een onvolwaardige gesubsidieerde baan en de mensen moeten doorstromen naar een echte baan, dus moest worden ingezet op het regulier in dienst nemen van de ID-ers door de werkgevers waar zij werkten. Daarbij moest de afbouwregeling van de gemeente worden aanvaard. Bijkomend argument van de ABVA was, dat de banen op een oneigenlijke manier werden gefinancierd: uit de re-integratiebudgetten en niet uit de reguliere begroting. Dat daarbij ook weer een grote groep op straat kwam te staan omdat de werkgevers (veelal eveneens door de gemeente gesubsidieerde welzijnsinstellingen) geen geld hadden om de mensen in dienst te nemen nam de vakbond op de koop toe. De ID-ers die indertijd in deze strategie van de ABVA/Kabo meegingen komen nu van een koude kermis thuis: de banen van veel voormalige ID-ers komen in het kader van de nieuwe bezuinigingsrondes op het welzijnswerk weer op de tocht te staan. En trouwens niet alleen de banen van de ID-ers. Veel ID-ers zijn indertijd in de strategie van de ABVA/Kabo meegegaan om hun eigen individuele hachje te redden.

Het lijkt erop dat in de huidige situatie de onderhandelaars van verschillende huize die met de regering onderhandelen over toekomstige regelingen vooral inzetten op de Wajong en de WSW; daarbij worden de bijstandsgerechtigden en de langdurig werklozen die doorgestroomd zijn naar een ID-baan als wisselgeld gebruikt. De minister van Sociale Zaken De Krom heeft de politieke situatie scherp aangevoeld door nu al-vooruitlopend op de uitkomst van de vele onderhandelingen met maatschappelijke organisaties een reeks van scherpe bezuinigingen aan te kondigen op de bijstand, waarbij een deel van de maatregelen niets met bezuinigen te maken hebben maar kunnen worden gekwalificeerd als zinloze pesterijen. (Het beperken van de mogelijkheid met vakantie te gaan voor AOW’ers met een aanvullende bijstandsuitkering tot 4 weken ipv 13 weken). Zie hier voor een overzicht van de aangekondigde maatregelen in de bijstand. De SP wil in de Tweede Kamer een debat over de ontslagen van Roteb werknemers in Rotterdam. Waarom alleen de situatie in Rotterdam?.

Al met al kan de conclusie worden getrokken, dat de onderhandelingsstrategieën van de vakbonden en de linkse politieke partijen in het politieke steekspel over de bezuinigingen, de discussie over wie wat moet uitvoeren en de verschillende posities van (lokale) bestuurders belemmerend werken waar het gaat om het opzetten van massale oppositie tegen de bezuinigingen en de verdeel en heers politiek van de regering op basis van lokaal georganiseerde initiatieven die aansluiten bij de directe belangen van de mensen.
Piet van der Lende

Project opsporen vaders van bijstandsvrouwen met kinderen

12-04-2011. DWI spreekt vaders aan op zorgplicht, GroenLinks vindt dat middel niet erger mag zijn dan kwaal en stelt vragen in de gemeenteraad. (Zie ook bericht hier beneden)

GroenLinks vindt dat dit project zeer zorgvuldig moet worden uitgevoerd. Het middel mag niet erger zijn dan de kwaal. Niet voor niets willen sommige bijstandsmoeder niets meer met de vader van hun kinderen te maken hebben; sommige vaders zijn ook gewoon nare mannen die hun vrouw en kinderen mishandelen. Meer.........

Digitalisering stadsarchief blijkt onbetaalde arbeid

SP Amsterdam :: Actie en fractienieuws :
06-04-2011 • De gemeente Amsterdam laat werklozen onbetaald werken aan het digitaliseren van de stadsarchieven. Dat blijkt uit de antwoorden van wethouder Van Es (GroenLinks) op vragen van de SP-fractie woensdag in de gemeenteraad. SP-raadslid Maureen van der Pligt: "Het gaat hier niet om zo maar een klusje, maar om echt werk. Dat mag je best door werklozen laten doen, maar dan hebben ze ook recht op een contract en een eerlijk loon."

Maar die twee zaken zitten er niet in, aldus wethouder Van Es. De digitalisering van het stadsarchief en de archieven van de stadsdelen is gebombardeerd tot re-integratietraject waarin niet alleen langdurig werklozen, maar ook mensen die tot voor kort gewoon een baan hadden tewerkgesteld worden. De Dienst Werk en Inkomen denkt zo'n duizend Amsterdamse werklozen kwijt te kunnen in het project. Van der Pligt: "Aanvankelijk werd in de pers nog het beeld geschetst alsof hiermee werklozen aan een baan geholpen werden. Maar het blijkt slechts te gaan om mensen met behoud van uitkering 'dichter bij een baan' te brengen. Wederom moderne slavernij dus en ondermijning van bestaande cao 's."

Waar de gemeente bovendien geen rekening mee gehouden had was dat sociaal werkbedrijf Pantar al bezig was met de voorbereiding van werknemers op de digitalisering van de stadsarchieven. Van der Pligt: "Pantar zou de opdracht voor het digitaliseren van de stadsarchieven eigenlijk gaan uitvoeren, maar die waren even vergeten in deze nieuwe plannen. Na onze vragen heeft de wethouder in ieder geval beloofd ook de werknemers uit de sociale werkvoorziening een plek te geven binnen het digitaliseringsproject. Een minimaal succesje in een verder heel triest verhaal."

Nieuw project Dienst Werk en Inkomen om achter de naam van de vader van kinderen in een een-ouder gezin te komen.

De gemeente Amsterdam is van mening dat door betere handhaving en de nalevingsbereidheid er bespaard kan worden op het totale bedrag dat de gemeente uitgeeft aan de bijstand. In dit kader is bijvoorbeeld in de afgelopen tijd een speciaal project uitgevoerd door de afdeling handhaving waarbij bijstandsgerechtigden werden opgeroepen die naast hun uitkering inkomen uit arbeid hebben. Daarbij werd en wordt onderzocht in hoeverre die mensen meer kunnen gaan werken zodat de gemeente op de uitbetaling van uitkeringen kan besparen.

De afgelopen week kwamen veel vrouwen op het spreekuur van de Bijstandsbond die hoofd zijn van een een-ouder gezin en die een standaardbrief van de DWI hadden ontvangen waarin wordt aangekondigd dat zij een oproep kunnen ontvangen voor een gesprek. In dat gesprek is het onderwerp in hoeverre het mogelijk is om de vader van hun kinderen aan te spreken op zijn onderhoudsplicht. Volgens artikel 62 van de Wet Werk en Bijstand is de vader namelijk-indien hij over voldoende inkomen beschikt- verplicht alimentatie te betalen waardoor bespaard kan worden op de bijstandsuitkering van de moeder. Daarbij zijn er twee mogelijkheden. Ten eerste kan de bijstandsvrouw alimentatie ontvangen en ontvangt zij navenant minder bijstand. De bijstand vult aan tot de norm van een een-ouder gezin. Soms vordert de DWI rechtstreeks een bedrag bij de vader en krijgt de bijstandsvrouw de volledige uitkering.

In de brief staat dat de bijstandsvrouwen verplicht zijn aan een onderzoek mee te werken, cq de naam van de vader te noemen. En zijn verblijfplaats of adres. Dit omdat de bijstandsvrouw verplicht is alle inlichtingen te verstrekken die van belang is voor het vaststellen van het recht op een uitkering cq alle informatie te verstrekken die van belang is voor het vaststellen van de hoogte van de uitkering. Wij zijn van mening, dat er zich omstandigheden kunnen voordoen waarin de bijstandsvrouw kan zwijgen. Bijvoorbeeld wanneer er sprake is geweest van huiselijk geweld of als de bijstandsvrouw kan aantonen, door het verstrekken van informatie over de vader in moeilijkheden te zullen komen. Dit is trouwens ook een risico dat ontstaat als de DWI zelf op zoek gaat naar de vader en bedragen bij hem gaat vorderen. Wanneer zij zwijgt kan de DWI zich op het standpunt stellen, dat de vrouw toch de naam moet noemen en dat het aan het DWI is om te bepalen of ze wel of niet actie ondernemen richting de vader.

In de tweede plaats is het zo, dat de bijstandsvrouw kan zeggen dat zij het niet weet. En soms is dat ook zo. Hou er echter wel rekening mee, dat in het kader van het project druk zal worden uitgeoefend ook op vrouwen die zeggen het niet te weten om toch informatie te verstrekken. Als je het werkelijk niet weet, houdt het op. Maar in andere situaties kun je het moeilijk krijgen. Er kunnen zich verschillende problematische situaties voordoen. Behalve de privacy aspecten kan bijvoorbeeld de vrouw de naam van de vader noemen en het DWI benadert de vader. Die wordt kwaad. Ik, de vader, de groeten, ik ben de vader helemaal niet. En vervolgens zoekt hij de vrouw op.

De woordvoerder van DWI geeft aan dat er vanzelfsprekend rekening wordt gehouden met de specifieke situatie van de moeder.

Gezegd moet worden dat het bij dit onderwerp gaat om een rechtsgebied, waarbij de rechten en plichten in sommige opzichten onduidelijk zijn. Er is nauwelijks recente jurisprudentie opgebouwd, en de gemeente Amsterdam heeft zich de afgelopen jaren nauwelijks met dit onderwerp bezig gehouden, bij veel bijstandsvrouwen is nooit naar de vader van de kinderen gevraagd.

Voor meer informatie:
Bijstandsbond 020-6898806
info@bijstandsbond.org

Jonge staatsburgers rechteloos gemaakt

Grondrecht over de onschendbaarheid van lichaam en geest van de individuele burger door de gemeente Amsterdam met voeten getreden. Beroep op de onafhankelijke rechter is praktisch onmogelijk in het kader van de Wet Investeren in Jongeren. Moeten we die kant op, Groen Links?

persbericht Bijstandsbond 17-03-2011. Linkse politieke partijen in de gemeenteraad van Amsterdam behalve de SP steken de Rubicon over:  woensdag nam de gemeenteraad van Amsterdam een verordening aan, waarbij de staat een individuele burger kan verplichten een medische behandeling te ondergaan op straffe van stopzetting van de uitkering of andere voorzieningen in het kader van de Wet Investeren in Jongeren (Wet WIJ) en de bijstand. De teerling is geworpen in de afbraak van de democratische rechtsstaat. (Zie de beschouwing op http://www.solidariteit.nl/commentaren/com-167_13-3-2011.html ) Woensdag heeft de gemeenteraad een nieuwe verordening inkomensvoorziening aangenomen, waarbij – hoewel met voorwaarden omkleed- de staat een individuele burger die een voorziening ontvangt op grond van de Wet WIJ kan verplichten een medische behandeling te ondergaan op straffe van vermindering van de verstrekte uitkering. Weliswaar wordt in toelichtingen gezegd, dat dit bedoeld is voor jongeren met een ernstige geestelijke problematiek of een verslavingsprobleem, maar zo staat het niet in de verordening. Daar staat het zo geformuleerd, dat het voor iedereen kan gelden. Met deze verordening wordt een grens overgestoken die we naar de mening van de Bijstandsbond niet moeten oversteken. Het is een aantasting van het grondrecht op de onschendbaarheid van lichaam en geest van de individuele burger. Een beroep op de rechter bij een meningsverschil met de gemeente is praktisch onmogelijk. De regering heeft in het kader van de Wet WIJ de maatregel genomen, dat wanneer de betrokkene een bezwaarschrift indient de uitkering wordt beeindigd. Zo zijn de jongeren zonder dat ze hun recht kunnen halen volledig overgeleverd aan de willekeur van de ambtenarij. De Clientenraad bij de Dienst Werk en Inkomen in Amsterdam formuleerde een zeer kort advies. Dit kan niet. “De Cliëntenraad heeft de stellige mening dat de verplichting om mee te werken aan een medische behandeling niet gekoppeld mag worden aan recht op een uitkering WWB. "Dwang om een medische behandeling te ondergaan is aan strenge wettelijke regels onderworpen die gerespecteerd dienen te worden door DWI. Het dreigen met sancties, en zelfs het opzijzetten van het grondrecht op bijstand terwijl er geen andere voorliggende voorzieningen zijn is onrechtmatig! De regels omtrent keuring en medische verplichtingen die een wettelijke basis hebben in bv de Wajong, met een daartoe opgetuigd instituut als het UWV, passen niet binnen de regels en de vangnetfunctie van de bijstand Cliënten zullen nog meer in de problemen komen als zij gekort zouden worden op hun uitkering. Als klantmanagers de sanctiemogelijkheid als “stok achter de deur” hebben, bestaat het gevaar dat de sanctie wordt toegepast. Dit gaat ten koste van de noodzakelijk stimulerende en activerende benadering van jongeren met een medisch probleem “. Het SP raadslid  Maureen van der Pligt heeft woensdagavond een amendement ingediend om dan toch in ieder geval te zorgen, dat toestemming van de wethouder nodig is. Gehoord de discussie over het vaststellen van de beleidsregels bij de Afstemmingsverordening Inkomensvoorzieningen; Overwegende: -           dat het ingrijpen in de persoonlijke levenssfeer van mensen iets is wat met de grootste zorgvuldigheid omringt dient te worden; -           dat mensen die afhankelijk zijn van een basisinkomen van de gemeente een kwetsbare positie innemen ten opzichte van de gemeente; -           dat de wethouder Sociale Zaken uiteindelijk de hoofd verantwoordelijke is in deze; Besluit: -           op te nemen in de Afstemmingsverordening Inkomensvoorzieningen dat er pas tot sanctioneren wegens het niet nakomen van noodzakelijke behandeling van medische aard over mag worden gegaan na een schriftelijke toestemming van de verantwoordelijk wethouder. De motie is afgewezen en de verordening is door de gemeenteraad aangenomen met alleen de SP tegen. Zie voor de stukken

Bijstandsbond 020-6181815

2

De sluipende erosie van de rechtsstaat

Wat bij de protesten tegen de regering Rutte vooral benadrukt wordt, zijn de veelsoortige bezuinigingen en hun maatschappelijke gevolgen. Wat echter enigszins onderbelicht blijft, is de sluipende erosie van de rechtsstaat en de ontwikkeling naar een autoritaire staat. De laatste is niet begonnen met dit kabinet, maar al ingezet onder zijn voorgangers, met steun van onder anderen bestuurders van de PvdA. Meer......

Regering Rutte gaat gemeentelijk minimabeleid drastisch inperken

En nu gaat het hard. De concrete voorstellen van de regering Rutte om bijstandsgerechtigden en andere minima keihard te pakken terwijl de rijken rijker worden buitelen over elkaar heen. Gemeentelijk minimabeleid wordt drastisch ingeperkt

01-03-2011. Uit de special over sociale zekerheid van het blad Binnenlands Bestuur van deze week blijkt dat na de voorstellen om mensen die slecht Nederlands spreken uit te sluiten van de bijstand, mensen te laten werken onder het minimumloon (loondispensatie) en een herziening van de partnertoets waardoor duizenden uitgesloten worden van de bijstand, nog een concreet voorstel in de ministerraad op tafel ligt: drastische inperking van het gemeentelijk minimabeleid. Lees hier de special van het blad Binnenlands bestuur. Je moet wel kijken in de week van 1-8 maart want de special is maar 1 week volledig online in pdf.

Praot ie allienig Stellingwarfs, Achterhoeks, Twents of Limburgs?. Daolik gien recht meer op een uutkering

Over de kromme praot van staotssecretaoris De Krom

Staotssecretaoris De Krom van A-sociale zaken het besleuten, da'j allienig recht hem' op een bijstandsuutkering, a'j wat nuumd wodt 'Algemien Beschaofd Nederlaands praoten. De staatssecretaoris wol eerst de maotregel alliennig laoten gelden veur buutenlaanders maor de Raod van Staote het zegt dat zoiets discriminaosie is. Daoromme het de staotssecretaoris veurstelt dat de maotregel veur iederiene gelden moet. Dus ok veur Nederlaanders die slecht Nederlaands praoten. Dus de mensen die thuus Algemien Beschaofd Saksisch praoten en die niet zo goed Nederlaaands kunnen, kriengen daolik gien uutkering meer. En dat geldt ok veur Friezen, Limburgers, mensen die plat Haags praoten, etc. A'j de reactie van de staotssecretaoris op het advies van de Raod van Staote lezen willen, moe'j hier klikken.

Thuus praotte ik allienig Stellingwarfs, en dan nog een specifieke variant ervan, et Westhoekers. Tot mien zesde kon ik helemaol gien Nederlaands. Dat het de juffrouw in de eerste klasse er insluugen deur mij mit de lineaal op de vingers te slaon. Daornao hebbe ik een grondige hekel kregen an cultuur-imperialisten as de krom praotende staotssecretaoris van A-sociale Zaken De Krom. Zie nuumen et 'Algemien Beschaofd Nederlaands' maar ik vraoge mij of wat dit mit beschaoving te maken het. As ik de staotssecretaoris ooit teugenkom, praot ik allien Westhoekers. Dat zal em beschaoving leren.

Piet van der Lende