Om die beter te begrijpen de situatie in 2012. Iedereen is voor de zorgkosten verzekerd via de AGIS basis. Daarnaast kan men zich aanvullend verzekeren. Er zijn twee keuzemogelijkheden.
A. AV Amsterdam
B. AV PLUS Amsterdam
De premie wordt door de DWI automatisch ingehouden op je uitkering
In beide aanvullende verzekeringen is het eigen risico herverzekerd van 220,- . Hiervoor betaalde je extra. Namelijk zo'n 15 euro per maand per pakket. Daartegenover staat dat je bij ziekte het eigen risico van 220 euro dus niet hoefde te betalen. Iedereen betaalde dus VERPLICHT die 15 euro aan het eigen risicopotje. En niemand kreeg wat terug, ook al had je geen ziektekosten en dus geen eigen risico.
In 2013 zijn er twee belangrijke veranderingen bij de AGIS zorgverzekering
- Het eigen risico wordt apart verzekerd en zit niet meer in de aanvullende verzekeringen.
- Je gaat de premie een maand vooruit betalen, net zoals je dat al doet met de maandelijkse huur.
Het eigen risico wordt uit het aanvullend pakket gehaald. Hierdoor daalt de premie van de aanvullende verzekeringen met 15 euro per maand per pakket.
Het betekent wel dat je bij ziektekosten in 2013 wel het eigen risico moet betalen, dat ook nog eens verhoogd wordt van 220,- naar 350,- Om te zorgen dat je bij ziekte niet te maken krijgt met een rekening voor het eigen risico van 350,- heeft de gemeente Amsterdam, voor de DWI verzekerden besloten dat iedere AGIS- verzekerde per maand verplicht 29,17 in een apart potje moet stoppen. Over het gehele jaar 2013 betaalt je dus 350,04. Hierdoor hoef je niet bang te zijn dat je bij ziekte een rekening voor je eigen risico moet bijbetalen.
Een belangrijk voordeel anno 2013 is echter dat degenen die geen ziektekosten hebben en dus ook geen eigen risico hebben, dat geld terug krijgen of een gedeelte daarvan.
Een tweede punt van verandering is dat de Gemeente de AGIS premie niet meer automatisch inhoudt op je uitkering. De AGIS premie wordt nu door de AGIS zelf geïnd. Dat betekent dat je uitkering die de DWI op je rekening stort hoger is. Maar pas op, reken je niet rijk. De AGIS-premie wordt een paar dagen later door de Agis automatisch afgeschreven van je rekening. Tenminste als je de DWI-AGIS-polis aanhoudt.Bovendien betaal je nu de maand vooruit.
Dus voor een DWI-Agis verzekerde is de situatie vanaf nu als volgt. De uitkering over de maand december is hoger, omdat de AGIS-premie niet is ingehouden. Deze Agis-premie wordt echter een paar dagen later (net zoals de huur door de huisbaas bijvoorbeeld) wel door de AGIS zelf via een
automatische incasso van jouw betaalrekening afgeschreven. Bovendien betaal je niet meer achteraf, maar vooruit.
Dus als de AGIS eind december een bedrag inhoudt van je betaalrekening dan is dat de premie voor januari 2013.
De oplettende lezer, heeft allang opgemerkt dat zowel de DWI noch de AGIS een premie heeft ingehouden over de maand december. Deze moet dus nog betaald worden.
Om te zorgen dat je in december van je uitkering niet twee keer de volle premie moet betalen, namelijk december 2012 zelf en januari 2013 (de maand vooruit) betaal je de AGIS-premie over de maand december 2012 in 12 maandelijkse termijnen in het jaar 2013.
Hoop dat dit enige helderheid schept in de AGIS-perikelen
Jullie strijdmakker Jacques Peeters
vrijdag 21 december 2012
dinsdag 27 november 2012
Inventarisatie van mensen die werken met behoud van uitkering
Bijstandsbond/Doorbraak Amsterdam
020-6898806/
Da Costakade 162. 1053 XD Amsterdam
De Bijstandsbond en Doorbraak Amsterdam zijn bezig met het inventariseren van ervaringen van mensen die met behoud van uitkering werk verrichten in bepaalde projecten. Vaak wordt er druk uitgeoefend waarbij de uitkeringsgerechtigde dit verplicht moet doen. Anders verliest hij/zij de uitkering of krijgt een strafkorting. Graag willen wij weten onder wat voor voorwaarden mensen daar werken en hoe ze behandeld worden.
Heb je meer informatie, geef dan antwoord op de volgende vragen:
Je kunt het formulier op de website invullen en opsturen
http://www.bijstandsbond.org/activiteiten/persberichten/opsommingnovember2012/inventarisatie.html
vrijdag 23 november 2012
Cultureel cafe over kunstenaars en verarming
Cultuurcafé over Kunst en Verarming
Met:
Mohamed Bouyzgarne,
David de Visser en
Emerald Beryl Bouazza
Datum:
24 november 2012
Tijd: 15.00 uur-18.00 uur
Plaats:
De Hallen, Bilderdijkkade 60
Dit cultuurcafé is voor iedereen met belangstelling voor de gevolgen van verarming voor de kunst. Wil je met andere kunstenaars, amateurs en kunstliefhebbers uit de buurt hierover praten? Er komen kunstenaars met verschillende achtergronden en talenten. Ze zijn dit nu aan het voorbereiden.
Het café vindt plaats in het ateliers van één van hen. Er komt muziek, een tentoonstelling, video en discussie. Er is gelegenheid mocht je ter plekke geïnspireerd worden om zelf kunst te maken.
staat van zijn
In deze aflevering van cultuurcafé tonen kunstenaars hun werk én visie geïnspireerd door het thema van deze tijd: van graaicultuur naar culturele armoede. Hoe de rekening voor overmaat en decadentie bij de kunstenaars terecht kwam. Wat betekent dit voor de cultuursector? Hoe gaan deze kunstenaars daarmee om. Aan de hand van teksten en beelden van oppositionele en verlichtende denkers zoals Multatuli, Erasmus en Leopardi nemen zij u mee in hun staat van zijn.
woensdag 14 november 2012
Ik zie het niet meer zitten in dit reintegratieproject. Hoe kan ik protesteren?
Achtergrond:
Veel werkzoekenden die een WW-uitkering van het UWV of een bijstandsuitkering van de gemeente hebben worden naar allerlei reintegratietrajecten verwezen. Dat kan een sollicitatietraining zijn in verschillende vormen maar ook een werkproject, waarbij je gedurende een langere periode arbeid moet verrichten met behoud van uitkering, dus zonder dat je een loon krijgt. Veel gemeenten hebben dergelijke projecten. Er kunnen verschillende momenten zijn waarop je het werk in dergelijke projecten niet meer ziet zitten. Dat kan al aan het begin zijn, maar ook later in het traject, wanneer je bijvoorbeeld beloofd is dat je na een half jaar of een jaar een contract zult krijgen en dit blijkt niet het geval te zijn. Beloftes in dit opzicht worden lang niet altijd waargemaakt.
Het komt dan ook voor, dat werkzoekenden wel tot drie jaar in zo'n project zitten. Dat is in strijd met de wet Stimulering Arbeids Participatie, maar het gebeurt toch. Ook in andere opzichten opereren gemeenten wel in strijd met deze wet, bijvoorbeeld wanneer het geen additionele arbeid betreft zodat bestaande betaalde arbeid wordt verdrongen of concurrentievervalsing optreedt. Dit is vaak het geval bij werkzoekenden die met behoud van uitkering bij commerciële werkgevers tewerk worden gesteld. Maar ook gemeenten zetten werklozen in om projecten, bijvoorbeeld de digitalisering van archieven, goedkoop uitgevoerd te krijgen. Ook nemen dergelijke werkgevers vaak zo iemand om bedrijfseconomische redenen. (Goedkope arbeidskracht) en wordt er voor scholing en begeleiding niet voldoende gezorgd. Dat is ook in strijd met de wet. (Onder additionele arbeid wordt verstaan een speciaal gecreëerde functie of een al bestaande functie, bovenformatief, die de uitkeringsgerechtigde alleen met begeleiding kan verrichten.)
Ook kan het zijn, dat je tijdens je werkzaamheden wordt geïntimideerd door werkmeesters of begeleiders, waarbij je je vernederd voelt. Je kunt er niet meer tegen. Vaak wordt gedreigd met stopzetting van de uitkering wanneer je hun opdrachten niet meer vervult. Ook kunnen zich misstanden voordoen op het gebied van werkomstandigheden en is het werk vaak zeer eenvoudig inpakwerk dat erg afstompend en geestdodend is, zonder dat je perspectief hebt op een regulier contract.
Hieronder volgen enkele tips over wat je kunt doen als je het niet meer ziet zitten. Als je naar de jurisprudentie kijkt bepaalt Burgemeester &Wethouders, die verantwoordelijk zijn voor de uitvoering van de bijstandswet, wat je moet gaan doen, moet je luisteren, moet je een gemotiveerde indruk maken, moet je geen stoorzender zijn, moet je je persoonlijke mening over trajecten, als ze negatief zijn, niet uiten, moet je op tijd komen, kortom de model werknemer zijn. Rechters toetsen het gemeentelijk beleid in dezen marginaal. Maar dit betekent niet, dat je rechteloos bent. Er zijn verschillende wegen om de misstanden aan de kaak te stellen.
Wat kan ik doen:
·Het is mogelijk met ons te overleggen over een collectieve actie van meerdere mensen in het project wanneer je met je collega's hebt overlegd en van mening bent dat je gezamenlijk wat moet doen. Wij kunnen je daarbij ondersteunen met adviezen, ook juridische, en wij hebben ervaring in het leggen van contacten met de pers en met de politiek. Misschien wil je eerst een besloten bijeenkomst van mensen uit het project om te overleggen. Dat kan bij ons op kantoor. Er zijn verschillende actievormen mogelijk, varierende van voorzichtig een brief schrijven in eerste instantie tot een actie op het project of de Bijstandsbond vertegenwoordigers treden in contact met bv de politiek om misstanden aan de kaak te stellen. Of bv het inschakelen van de Inspectie SZW. (Voorheen de Arbeidsinspectie). Maar alles gaat in overleg en de groep beslist.
·In ieder geval zorgen dat je als het ware bewijs hebt van alles wat je beweert of aan acties onderneemt. Probeer zo veel mogelijk schriftelijk vast te leggen. Wat sommige mensen doen is een dagboek bijhouden met alle namen, gebeurtenissen en contacten. Je kunt je later anders veel dingen niet meer herinneren. Maar niet iedereen is een dagboekschrijver. Het hoeven ook geen vloeiende teksten te zijn, je kunt kort noteren wat er gebeurd is. En dat per dag indelen. Vaak worden bepaalde dreigementen alleen mondeling geuit. Noteer die ook. Met tijdstip, datum en wie wat gezegd heeft.
·Bij klachten over je chefs of bijvoorbeeld werkmeesters schriftelijk reageren en kopie van maken. Vaak is er een klachtenprocedure bij de sociale dienst.
·Als je het echt niet meer ziet zitten kun je je ziek melden en naar de huisarts gaan. Bespreek met hem/haar de situatie. De procedure is dan meestal dat een keuringsarts gaat beoordelen of je echt niet meer daar kunt werken. Soms gaat de intimidatie zover dat er geen keuringsarts aan te pas komt en een re-integratie ambtenaar cq de klantmanager aan de deur komt. Je hoeft hem/haar geen medische gegevens te verstrekken. Hij/zij kan ook niet beoordelen of je ziek bent. Ook komt het voor, dat de gemeente bij een ziekmelding alleen via het werkproject een verzuimbureau inschakelt, waarbij ook een niet-arts zegt dat je weer aan het werk moet. Meestal de volgende dag. Ga in dat geval naar je huisarts, laat hem/haar beoordelen of je kunt werken, blijf ziek thuis en dien een klacht in bij de sociale dienst van je gemeente dat je niet gezien bent door een keuringsarts.
·Bij klachten over gedrag van leidinggevenden, probeer te zorgen dat je getuigen hebt.
·Voordat je actie onderneemt kun je het beste vertrouwelijk overleggen met derden, die meer met dit bijltje gehakt hebben. Niet alleen kun je de huisarts inschakelen, maar ook een advocaat, of personen uit je omgeving. Blijf er niet alleen mee zitten.
·Hou er rekening mee, dat hoe meer personen vertrouwelijk van de informatie op de hoogte zijn, hoe sterker je staat als het tot een conflict komt. Je kunt ook een gemeenteraadslid inschakelen die je vertrouwt en hem/haar vertrouwelijk inlichten. Uiteindelijk is het de gemeenteraad die verantwoordelijk is voor de situatie. Je kunt ook een vertrouwelijk gesprek vragen met de wethouder, maar kijk wel hoe die wethouder er in zijn algemeenheid over denkt.
·Als er werkelijk sprake is van intimidatie en misstanden kun je er toch zeker van zijn dat ze als de dood zijn voor publiciteit. Ze zijn erg bang negatief in het nieuws te komen met hun misstanden. Onze ervaring is, dat als een werkzoekende voor zijn rechten opkomt en 'reuring' maakt ze plotseling uit een heel ander vaatje gaan tappen, zeker als veel mensen op de hoogte gebracht zijn van de misstanden, en dat ze dan aan 'damagecontrol' gaan doen.
Waar kan ik terecht:
In Amsterdam kun je terecht bij de advocaat van de Bijstandsbond. Maar ook uit de rest van het land kunnen mensen bellen om advies te vragen. Je kunt ook een andere advocaat raadplegen, natuurlijk. Wij hebben ook contacten in de vakbonden en bij politieke partijen. Probeer iemand te vinden die met je meegaat naar gesprekken die je kan ondersteunen en die als getuige kan optreden. Een van de mogelijkheden om dingen aan de kaak te stellen is de publiciteit zoeken. Daar kunnen wij ook bij helpen. Maar weet wat dat betreft wel waar je aan begint. Soms zijn uitkeringsgerechtigden die met behoud van uitkering werken helemaal aan het eind van hun latijn en ondervinden ze ten gevolge van het werkproject grote psychische problemen. Je zult in eerste instantie misschien zwaar onder druk komen te staan omdat men gaat dreigen met stopzetting van de uitkering of opschorting en die druk moet je tegen kunnen. Onze ervaring is weliswaar, dat uiteindelijk alles op zijn pootjes terechtkomt, maar dat kan even duren. Wij publiceren dan ook niets zonder je toestemming. Alles gebeurt bij ons in overleg, overeenkomstig jouw wensen.
Bezoekadres Bijstandsbond: Da Costakade 162, 1053 XD in het gebouw Tetterode op de hoek van de Kinkerstraat ter hoogte van de Bilderdijkstraat, tram 7,17,12 en 10. Inloopspreekuur dinsdag en donderdag van 11.00 uur tot 16.00 uur. Telefoon: 020-6898806 info@bijstandsbond.org
woensdag 17 oktober 2012
Dwangarbeid in Eindhoven
Dwangarbeid in Eindhoven
De Bijstandsbond heeft contact met iemand die dwangarbeid heeft verricht georganiseerd door de gemeente Eindhoven. Wij publiceren hier een eerste verhaal van zijn/haar ervaringen. De verhalen worden gepubliceerd onder pseudoniem. De vele intimidaties laten het niet toe dat de betrokkene onder eigen naam publiceert. Het is voor de pers dan ook voorlopig niet mogelijk met hem/haar in contact te komen.Wij publiceren de verhalen in overleg met hem/haar.
Piet van der Lende
Zal eerst in het kort vertellen hoe ik in dit dwangtraject ben gekomen.
Heb eerst in het begin van 2012, een zogenaamde GWA sollicitatietraining via het UWV gehad. Dit was 2 keer een halve dag per week, en duurde zo`n 5 maanden. Mocht ik ondanks al mijn sollicitaties geen werk vinden, dan zal ik in het dwangtraject komen. Deze training was zeer amateuristisch en wordt door inkomensmanagers van het UWV gegeven. Heb bijvoorbeeld niet eens gesprekstraining zowel telefonisch als face to face, en rollenspel gehad. Ze doen daar maar gewoon wat. Het geven van goede sollicitatietrainingen is een vak apart.
Was trouwens al de vierde sollicitatietraining die ik sinds 2008 via het UWV heb gekregen. Zal met gemak zelf de trainingen kunnen geven:) Heb ook in 2008, 3 maanden bij het reintegratiebedrijf Chainworks gezeten, ben door psychische klachten daar weggemoeten. Heb een zware vorm van ADD, het zusje van de bekendere ADHD. Heb dat duidelijk aan mijn inkomensmanager doorgegeven dat ik psychische problemen ga krijgen in het dwangtraject. Maar dat werd gewoon terzijde geschoven. Zelfs een brief van mijn huisarts haalde niks uit. Heb altijd, perfect meegewerkt, aan alle trajecten en cursussen die via het UWV werden gegeven en opgedrongen, hoe stompzinnig het ook was. Kwam altijd op tijd en deed mijn stinkende best. Er wordt zo vreselijk veel geld door de gemeentes verspilt, dat is ongelooflijk.
De naam Trabajo werd genoemd, maar nu kwam ik dinsdag 25 september erachter dat het geen Trabajo meer heette, maar werkleerbedrijf Eindhoven onder de vleugels van de Ergon . Er werd mij verteld dat het voor 3 maanden was, en dat ik dan gewoon thuis mocht gaan verder solliciteren, dit was dus de eerste grote leugen. Je kan onbeperkte tijd in het dwangtraject vastgehouden worden!! In het werkleerbedrijf worden nu onder dwang de werkzaamheden gedaan, die vroeger in de sociale werkplaatsen werden gedaan, maar zoals u weet is dat zwaar wegbezuinigd. Nu worden Wajongers, en bijstandsmensen en schoolverlaters. gedwongen te werk gesteld. Het is gewoon stompzinnig produktiewerk. En er is geen maatwerk, Robert de raketgeleerde, krijgt hetzelfde traject als Anton de autist. Trouwens de sollicitatietraining is exact hetzelfde, en door dezelfde inkomensmanagers gegeven als die 5 maanden, die ik begin 2012 heb gehad.
Kreeg dus een brief van mijn inkomensmanager, 25 september om 8.15 uur melden bij werkleerbedrijf Eindhoven.
Kreeg ook een rooster mee. 1e 3 weken dinsdagochtend van 8.30 tot12.30 werkcomponent (dwangarbeid)
13.00 tot 16.00 solicitatietraining
woensdag van 8.30 tot 17.00 dwangarbeid
vrijdag van 9.30 tot 12.30 sollicitatietraining
13.00 tot 17.00 dwangarbeid
rooster vanaf 4e week dindagmiddag 13.00 tot 16.00 sollicitatietraining
woensdag 8.30 tot 17.00 dwangarbeid extern (hier kom ik later nog op terug)
donderdag 8.30 tot 17.00 dwangarbeid extern
vrijdag 9.30 tot 12.30 sollicitatietraining
Er is mij geweigerd door het UWV om uitleg te geven wat dwangarbeid extern inhoud. Gelukkig kan ik zeer goed en snel contacten leggen, dus kreeg de informatie van mede dwangarbeiders die al heel lang in het dwangtraject zaten. Wat ik heb begrepen, zijn er 5 plaatsen waar de dwangarbeid met behoud van uitkering plaatsvinden.
1) produktie bij de DAF
2) de groenvoorziening van de Ergon, dus schoffelen en zo
3) de kwekerij van de Ergon, dus plantjes stekken etc
4) post sorteren en rondbrengen van de Ergon
Uiteraard worden er geen reiskostenvergoedingen betaald. Reizen is totaal voor eigen rekening. Er worden mensen te werkgesteld die 2 jaar geleden nog hartinfarcten en hartoperaties hebben gehad, heb met eigen ogen de operatielittekens gezien, anders had ik het niet geloofd, mensen met artritus, reuma, spierziektes, en psychische aandoeningen etc etc. Zonder aanziens des persoons. Zover ik weet zijn er ook geen ongevallen en aansprakelijkheidverzekeringen. Heb nog nooit een bedrijf, zoals het werkleerbedrijf Eindhoven meegemaakt, die zoveel regels van het arbeidsrecht schenden. Not by far!!
Waar word je extern te werk gesteld. Dit gaat op postcode!! Mensen in bijvoorbeeld de wijk stratum gaan post rondbrengen, mensen van de wijk strijp bijvoorbeeld de groenvoorziening in etc etc. Er wordt bijvoorbeeld niet gekeken naar lichamelijke beperkingen, dus het zou zomaar kunnen zijn dat iemand met zware hooikoorts, de groenvoorziening of de kwekerij ingaan!! Over pure willekeur gesproken. En iemand met zware reuma kan bijvoorbeeld staand zwaar produktiewerk gaan doen. Bij 1 dame met spierziektes was dit het geval, ik kende haar nog van de sollicitatietraining van begin 2012. Ze was fysiek en psychisch gebroken. Het was totaal niet meer de dame die ik kende. En hups gewoon voor de tweede 3 maanden het dwangtraject in.
Dit horrorscenario die ik hier vertel is pure werkelijkheid en geen fictie!! Dit is Nederland anno 2012. Maar dit gaat al jaren zo, door het hele land.
Maar ik ben nog maar net begonnen met vertellen, het wordt nog veel erger!!
Ben nog nooit zoveel overspoeld met bedreigingen, leugens, halve waarheden, en andere ongure praktijken door de gemeente Eindhoven in deze afgelopen week.
Hier begint het dagboek:
Dinsdagochtend 8.15 uur melden bij receptie.
We zouden met een nieuwe groep dwangarbeiders zo`n 20 mensen een rondleiding van een zogenaamde werkmeester krijgen. Daar kwam niks van terecht. We kregen een kluisje met een electronisch slot, nieuwe code invoeren, en je spullen opbergen. Er werd ons werkschoenen beloofd, dit is verplicht in Nederland bij iedere produktie en magazijn omgeving, en hier is sprake van beiden. Wat blijkt er worden geen werkschoenen gegeven, niemand had werkschoenen aan, ook de groepen dwangarbeiders die er al langer zaten. We werden meteen aan het werk gezet, na eerst een hoop bedreigingen hebben gehoord met korten van de uitkering als je je niet aan de regels hield. Ben bij het aantal bedreigingen die die dag gegeven werden zowel in woord en geschrift de tel kwijtgeraakt. Zeker tientallen keren. De carrousel van terreur en intimidatie was begonnen en ging de hele dag door.
Er lopen standaard 2 a 3 bewakers van Securitas rond, en er hangen camera`s. Het fotograferen of videoopnames met digitale camera`s of gsm maken is strikt verboden op straffe van korting, of helemaal geen uitkering meer krijgen. Daarom zijn er ook zeer weinig foto`s van het werkleerbedrijf op internet te vinden. We worden door de bewakers en werkmeesters de godganse dag in de gaten gehouden. De werkmeester heeft net zoals in gevangenissen een centraal hoog punt waarop je 180 graden, totaal uitzicht op de werkvloer hebt. Een arbeidslager (werkkamp), zoals de duitsers het noemen.
Het is de hele dag op eieren lopen, bang om iets fout te doen, want sancties worden heel snel gegeven. Het normale recht gaat ervan uit dat iemand onschuldig is tot het tegendeel wordt bewezen. Bij het werkleerbedrijf is het andersom, je bent schuldig totdat je 100 procent je onschuld kan bewijzen, en dan nog is de afloop niet zeker!! Een gedetineerde heeft veel meer rechten dan dwangarbeiders in het werkleerbedrijf, en hoogstwaarschijnlijk worden ze ook veel beter behandeld.
Ik begon met schroefjes in een soort ronde metale schijf met een gat middenin te draaien, voor het bedrijf BBV Service Best uit Rotterdam. Had er kapotte vingers aan overgehouden. Een ander groepje was M&M`s in aan het pakken. De Marsfabrieken zijn een grote klant van het werkleerbedrijf, zag zakken Twiks, Mars, Milkyway, Snickers etc in grote getallen langskomen.
Tijdens de pauzes lopen er minimaal 2 bewakers met ons mee, en als de pauze is afgelopen dan geven ze dat aan, en drijven ons naar binnen toe.
13.00 uur. De sollicitatietraining. Eerst moesten we een zogenaamde vage huisregellijst ondertekenen. Weigeren is geen uitkering, heb er expliciet naar gevraagd. Zal de stukken later deze week in de bijlages doen en naar u emailen, ik heb thuis geen scanner om dat te doen. De sollicitatietraining wordt door exact dezelfde inkomensmanagers gegeven, als in het begin van 2012. Ook de lesstof is exact hetzelfde. 13.15 uur een zware opstoot, iemand werkte niet voldoende mee, en dreigde eruit gezet te worden, en zijn uitkering ingetrokken te worden. Zo de toon was gezet. Nadat die persoon zwaar bakzeil haalde, en excuses aanbood mocht hij bij de gratie gods blijven. De schrik zat er bij de rest goed in, dat begrijpt u wel. Heb ook nog nooit zoveel onzin , tijdens die training gehoord. Maar keiharde meningen gebaseerd op feiten moet je echt voor je houden. Het is voor je behoud van inkomen ,levensgevaarlijk om je meningen te veel te ventileren. Stalin zal, als die nog had geleefd, er jaloers op zijn geweest:)
De mate van zelfbeheersing die je moet opbrengen, om er redelijk schadevrij door te komen, is bovenmenselijk. Een voordeel, ik heb mijn sollicitatiehuiswerk voor de komende maanden al gedaan, ik pak gewoon mijn spullen van de sollicitatietraining, van begin 2012 tevoorschijn:) Die is exact hetzelfde.
Woensdag 26 september, de hele dag van 8.30 uur tot 17.00 uur dwangarbeid. Weer schroefjes indraaien, en later op de dag Chef Lege Dozen zoals ik dat noem. Moest lege dozen vouwen, en anderen vulden die met Marsen, en ander snoepgoed van de Marsfabrieken. Uiteraard weer de nodige bedreigingen over stopzetten uitkeringen etc. Die dreigementen staan ook op de grote informatieschermen, je zal het maar per ongeluk vergeten!! Ook moest ik fietstrappers inpakken.
Vrijdag 28 september 9.30 tot 12.30 Sollicitatietraining. Daar heb ik al alles al over gezegd. 3 uur onzin aanhoren.
13.00 uur tot 17.00 uur dwangarbeid. Ditmaal stickers op marsen doen en in dozen doen, de hele dag.
Zeer geestdodend werk. Gelukkig houd ik met humor de moed erin. En laat de mededwangarbeiders een beetje lachen.
maandag 15 oktober 2012
Actie woensdag 17 oktober tegen uitverkoop van werknemers.
online versie.
FONT-SIZE: 12pt
|
|
|
|
Deze mail is een uitgave van FNV Bondgenoten. |
zaterdag 6 oktober 2012
Plicht voor bijstandsgerechtigden om alle medische gegevens aan de overheid te openbaren
In een zaak die een Leidse bijstandsgerechtigde tegen de gemeente Leiden heeft aangespannen is door de Centrale Raad van Beroep bepaald dat bijstandsgerechtigden verplicht zijn om op vrijwel iedere vraag van de overheid te antwoorden. De overheid zelf hoeft volgens deze raad op geen enkele wijze aannemelijk te maken, dat het verstrekken van geëiste informatie ook echt nodig is.
De kwestie begon met een bevel van de gemeente Leiden aan de uitkeringsgerechtigde om zich voor een medische keuring bij de GGD te melden. Een concrete reden werd niet gegeven. Van de GGD ontving hij vervolgens een vragenlijst, die hij volgens de gemeente verplicht moest invullen. De vragen waren zo gesteld en zo uitgebreid, dat invullen zou betekenen dat alle medische informatie bekend gemaakt moest worden. De GGD vroeg bijvoorbeeld: Bent u ooit geopereerd? Zijn er ooit roentgenfoto's van u gemaakt? Bent u ooit opgenomen geweest in een ziekenhuis of psychiatrische inrichting? Ook zouden de namen, adressen en telefoonnummers van huisarts en medische specialisten aan de GGD gegeven moeten worden. De klap op de vuurpijl was de vraag: "Lijdt u of heeft u geleden aan een aandoening van de geslachtsorganen?". Een absurde vraag voor een onderzoek, dat volgens de gemeente en de rechter alleen zou moeten dienen voor de vaststelling van de geschiktheid voor werk.
De bijstandsgerechtigde weigerde en werd op zijn uitkering gekort. Volgens de rechter is het heel normaal, dat een bijstandsgerechtigde op al deze vragen moet antwoorden, en heeft een gemeente beoordelingsvrijheid bij het stellen van vragen en het eisen van antwoorden. Op de vraag van de bijstandsgerechtigde waarom het nodig was om op deze en andere niet ter zake doende vragen te antwoorden werd niet gereageerd; noch door de gemeente Leiden, die niet eens de moeite nam om op de zitting te verschijnen, noch door de rechtbank in Den Haag, noch door de Centrale Raad van Beroep. Artikel 17 WWB, dat een redelijkerwijs kenbare noodzaak voor de plicht tot informatieverstrekking voorschrijft en Artikel 8 van het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens, dat expliciete, legitieme en specifieke doelen bij gedwongen informatieverstrekking voorschrijft en ook stelt dat de verplichting niet buitensporig mag zijn, werden door de rechter gemakshalve volledig genegeerd. Wetgeving die de burger beschermt is voor de rechter in Nederland blijkbaar niet meer dan wat drukinkt op papier.
Een bijkomend punt is dat de GGD volgens het eigen `privacyreglement` en volgens de Wet bescherming persoonsgegevens alle informatie die aan de burger onder dwang ontfutseld wordt, dus ook zijn volledige medische dossier, mag gebruiken voor bijvoorbeeld `gewichtige economische belangen van openbare lichamen`. De informatie mag zonder toestemming en in het geheim aan ´derden` verstrekt worden voor uitermate vage redenen, die ook nog eens geheel ter beoordeling van de GGD zijn. De gegevens worden ook nog eens minstens 15 jaren bewaard. Waar dit alles goed voor mag zijn blijft een raadsel. De rechter maakt zich er vanaf met nietszeggende standaardfrasen en vindt dat de bijstandsgerechigde maar moet aantonen dat de overheid daadwerkelijk van deze door haar aan zichzelf toegekende bevoegdheden gebruik zal gaan maken.
Het gaat hier niet om een incident. Ieder jaar krijgen vele ontvangers van uitkeringen dergelijke onbeschofte vragenlijsten voorgeschoteld met de mededeling dat invullen verplicht is (uiteraard naar waarheid, zodat liegen over het functioneren van de geslachtsorganen het misdrijf van valsheid in geschrifte vormt). De overheid legt zichzelf geen enkele beperking op in haar aandrang om de burger, beter gezegd de onderdaan, te dwingen zelfs de meest persoonlijke informatie aan haar te openbaren. Zelf geeft de overheid op vragen van de burger als in deze zaak gesteld geen enkel antwoord. De rechter, zelf ook overheid en ambtenaar, juicht dit toe en steunt deze gang van zaken van harte. (CRvB zaaknummer 10/3633 WWB, 21 augustus 2012)
De desbetreffende bijstandsgerechtigde is bij de Bijstandsbond bekend. U kunt zich tot ons wenden voor meer informatie info@bijstandsbond.org 020-6898806.
dinsdag 18 september 2012
Wij zijn op zoek naar archiefkasten
Oproep
De Bijstandsbond is bezig met het inventariseren van het archief. De vereniging bestaat sinds 1976 en sindsdien zijn er vele meters papier opgeborgen. Van de bond zelf, maar ook van andere organisaties. Naast een archief met pamfletten, notulen etc. zijn er geluidsbanden, videobanden en een fotoarchief. Verder hebben wij een uitgebreide verzameling brochures. Er is ook archiefmateriaal van de werklozen belangen vereniging en het Comite Vrouwen en de Bijstand. Bovendien hebben wij een grote hoeveelheid boeken. En er zijn persoonlijke archieven van medewerkers van de Bijstandsbond. Wij zijn dat allemaal aan het sorteren en overbodige dingen weggooien. Een gedeelte van de boeken zijn we aan het verkopen of geven we weg. Om alles op te bergen wat we willen bewaren hebben we archiefkasten nodig. Maar nieuw zijn die erg duur. Daarom bij dezen het verzoek als iemand dergelijke kasten heeft of weet waar ze goedkoop te krijgen zijn houden wij ons aanbevolen. Ook zijn wij op zoek naar een niet te duur software programma waarin wij de archiefstukken op titel en vindplaats kunnen invoeren zodat het archief ook toegankelijk wordt gemaakt. Op termijn zal het allemaal wel bij het IISG of het Stadsarchief of zo terechtkomen. Een grote hoeveelheid affiches hebben we al naar het IISG gebracht.
Reacties kun je sturen aan info@bijstandsbond.org of 020-6898806
dinsdag 11 september 2012
Criminalisering van bijstandsgerechtigden
De neoliberale strafstaat van law and order is nu zover doorgeschoten, dat bijvoorbeeld bijstandsgerechtigden bij een kleine misstap zwaar worden gestraft en in een spiraal naar beneden terechtkomen van grote schulden en armoede. Het effect van het beleid is dat het bestaan aan de onderkant van de samenleving wordt bestendigd en een onderklasse wordt gecreëerd in plaats van tegengegaan. Een concreet voorbeeld uit de praktijk.
Een 59 jarige man in de bijstand loopt ongeveer een half jaar geleden met zijn rollator op straat, ’s morgens vroeg en hij ziet bij de Albert Heyn een stapel kranten liggen. De winkel is nog niet open en de man loopt naar de kranten en pakt een Telegraaf van die dag. Toevallig rijdt er een politieauto langs op surveillance. De auto stopt en de man wordt gearresteerd wegens diefstal en meegenomen naar het bureau. Hier wordt hij 12 uur opgesloten en pas daarna komt een agent hem halen om een verklaring af te leggen. De man werkt aan alles mee en ondertekent de verklaring, dat hij een Telegraaf heeft gestolen van een stapel kranten die voor de opening van de winkel bij de Albert Heyn lagen.
Daarop ontving de man een brief van de Officier van Justitie dat de politierechter hem veroordeeld had tot een boete van 250 euro. Betaling in termijnen was niet mogelijk. De man met de bijstandsuitkering heeft geen geld en betaalde niet omdat hij het simpelweg niet kon betalen. Daarop ontving hij diverse aanmaningen die hij ook niet kon betalen. Het bedrag werd steeds hoger. Uiteindelijk legde deurwaarder De Klerk en Vis beslag op zijn bijstandsuitkering. Het te betalen bedrag was inmiddels opgelopen tot 567,14 euro.
Daar bleef het echter niet bij want Albert Heyn had zich gesteld als benadeelde partij. De politierechter oordeelde dat AH een schadevergoeding moest krijgen van 70 euro. Ook daar is de deurwaarder aan te pas gekomen zodat dat bedrag nu is opgelopen tot 300 euro en ook daarvoor is beslag gelegd..
De man betaalt nu 46,79 euro per maand van zijn bijstandsuitkering om de schuld af te lossen. Als in mei 2013 het vakantiegeld wordt ingehouden is de man van zijn schuld en straf af.
Bijna 900 euro voor een Telegraaf van 1,50 euro en 12 uur in de bak. Terwijl je al op het absolute minimum zit en meer dan een half jaar beneden het bestaansminimum moet leven.
maandag 10 september 2012
Multiloog in Cultureel cafe
Multiloog in Cultureel cafe
26 september. 14.00 uur-17.00 uur. Multiloog met Heinz Mölders. De multiloog duurt tot 16.00 uur. Daarna is er de mogelijkheid onder het genot van een hapje en een drankje met elkaar van gedachten te wisselen. De Multiloog wordt gehouden in het gebouw van de SBOW, Eerste Helmersstraat 106/M 1054EG Amsterdam.
Stichting Wereldse Wijk en de Bijstandsbond organiseren in het najaar van 2012 5 culturele cafe’s waar het thema verarming centraal staat. http://www.bijstandsbond.org en http://www.wereldsewijk.nl Tijdens de culturele cafe’s worden kunst, theater, muziek, politieke discussie en gesprekken samengevoegd om concrete voorstellen en oplossingen naar voren te brengen. De culturele cafe’s zijn een mix van entertainment, serieuze discussie en een mogelijkheid om met elkaar kennis te maken en je netwerken te versterken met het doel, de deelnemers concrete handvaten te bieden voor de oplossing van eventuele problemen.
Toelichting op de eerste bijeenkomst
We gaan een multiloog doen met Heinz Molders van de stichting IPC/INCA Projectbureau te Amsterdam. Multiloog-bijeenkomsten zijn gespreksgroepen voor iedereen die belangrijke zaken uit het dagelijks leven met een ander wil delen. Wat je ook op je hart hebt, je kunt ermee komen. We gaan in de multiloog onderwerpen behandelen als: omgaan met de klantmanager van de Dienst Werk en Inkomen, meer in het algemeen omgaan met bureaucratisch denken van allerlei functionarissen van belastingdienst en gemeente, problemen met buren zoals geluidsoverlast of onveiligheid, de eigen administratie, schulden, werk of werkloosheid, vrijwilligerswerk, stress, etc.
Voorop staat daarbij het eigen verhaal, maar ook gaat het erom te luisteren en vooral de andere deelnemer erin te ondersteunen de voor hem/haar wezenlijke zaken aan de orde te stellen. Iedereen is welkom en indien gewenst is anonimiteit gewaarborgd. Niemand is verplicht iets te vertellen, alleen maar komen luisteren is ook toegestaan. De gesprekken kunnen gaan over hoe we ons dagelijks leven vormgeven en wat we aan problemen tegenkomen. Door uitwisseling van ervaringen over hoe daarmee om te gaan kunnen we elkaar inspireren om er concreet uit te komen. We gaan met elkaar om vanuit van het persoonlijke verhaal, niet vanuit een hulpverlenerspositie. We willen elkaar ondersteunen zodat ieder zijn eigen expert kan worden en we proberen te vermijden dat er externe autoriteiten worden ingevoerd. Mensen worden aangesproken op hun persoonlijke positie, je vertelt als persoon over je eigen ervaringen. Wel kunnen hulpverleners als persoon ook meedoen, waarbij de perspectiefwisseling- je verplaatsen in de positie van de ander- belangrijk is. In het verlengde van die perspectiefwisseling kunnen gezamenlijke initiatieven ontstaan om gezamenlijk iets aan het repressieve systeem dat we ervaren te doen. We leven in een enorm geindividualiseerde maatschappij, waarbij we slechte dingen sterk toeschrijven aan het handelen van personen, terwijl wij allemaal opgenomen zijn in het onderdrukkende systeem en dat ook aan elkaar doorgeven.
Het programma van de verdere culturele cafe’s is als volgt
12 oktober. Economische crisis, verarming en kunst. Twee kunstenaars zullen hun projecten presenteren. Uitgenodigd wordt de vakbond voor kunstenaars, die een praatje zullen houden. De bijeenkomst wordt gehouden in de Hallen in het atelier van een van de kunstenaars.
· 31 oktober. Woensdag. Dijktheater. Aanvang 14.00 uur. De feminisering van de armoede. Inleiding advocate van de Bijstandsbond Sofie Meekel. Georganiseerd i.s.m het Comite Vrouwen en de Bijstand/EVA. Alleen toegankelijk voor vrouwen.
· Eind november. (precieze datum en plaats moet nog vastgesteld worden) Verarming en de positie van migranten en van ouderen.
· Evaluatie van de bijeenkomsten in Bos en Lommer. (precieze datum en plaats moeten nog vastgesteld worden). Iedereen die op de voorgaande bijeenkomsten aanwezig geweest is wordt uitgenodigd en de voorgaande bijeenkomsten worden geevalueerd, wat zijn de conclusies?
Het is de bedoeling dat de cafe bijeenkomsten concreet voorstellen opleveren om de positie van mensen met een minimaal inkomen te verbeteren. Een van de projecten waaraan gewerkt wordt is de overlevingsgids. Praktische tips om te overleven op het sociale minimum. Daarvan zal een brochure gemaakt worden en een website die speciaal geschikt is voor mobiele telefoons met internet. Tevens zal een applicatie voor Android telefoons ontwikkeld worden.
Abonneren op:
Posts (Atom)
