Thuiskomen op de pakezel

De laatste tijd las ik her en der noodkreten over"onze" nationale soevereiniteit. Tegelijkertijd las ik over het nieuwe Nederlandse conservatieve wonderkind Thierry Baudet, die flink wat boeken verkoopt die deels over ditzelfde onderwerp gaan.

Thierry Baudet (in het Nederlands vertaald: Diederik Pakezel) waarschuwt ons voor de zogenaamde oikofobie (in tegenstelling tot xenofobie is dat de angst voor het eigene) en houdt een pleidooi voor de natiestaat. Volgens hem worden de grootste hedendaagse bedreigingen voor de Nederlandse samenleving gevormd door het multiculturalisme, de Europese Unie en het modernisme in de kunst. Hij sympathiseert openlijk met de PVV van Geert Wilders. Ik vind hem lachwekkend, vooral zijn opvattingen over moderne kunst zijn hilarisch. Maar helaas heeft hij wel veel succes.

Volgens mij kun je die nationale soevereiniteit met een gerust hart overlaten aan de rechtspopulisten en neo-conservatieven. Voor wie het nog niet wist: de natiestaat is een 19de-eeuws gedrocht waarmee de moderne staatsvorming een romantisch nationalistisch jasje kreeg. Zelfs in een klein land als Nederland is het verhaal dat er eerst een Nederlands volk bestond en dat er vervolgens een Nederlandse staat werd gevormd, een flauwekul verhaal. Alleen al taalkundig bestond Nederland uit een lappendeken van Fries, Limburgs en allerlei verschillende Nedersaksische talen, waarin het Hollands als taal van een handels en bestuurselite uiteindelijk tot het Algemeen Beschaafd Nederlands is verheven. Ironisch genoeg lijkt een supranationale staatsvorm als de EU juist meer ruimte te bieden voor verschillende nationale identiteiten, omdat er geen Europese Leitkultur of een EU-voertaal bestaan.

De idiote opvattingen over de natiestaat hebben in de jaren negentig overigens geleid tot een bloedige burgeroorlog in Joegoslavië, waar lokale elites in een tijd van crisis de bevolking voor hun militaire karretje wisten te spannen. Het zal vermoedelijk nog generaties duren voor de wonden die deze oorlog geslagen heeft weer zijn geheeld. In een tijd waarin xenofobe scherpslijpers als Geert Wilders onverminderd hoog eindigen in de peilingen, kan het geen kwaad om op de consequenties van zulke politiek te wijzen.

Wie zegt voor de nationale soevereiniteit te zijn en tegen supranationale instellingen, doet er beter aan om in het vervolg ook geen beroep meer te doen op internationale verdragen en verklaringen, zoals de Rechten van de Mens, het EVRM et cetera. Je zoekt het maar uit met de Nederlandse grondwet (waar je trouwens niet eens een beroep op kunt doen, omdat rechters de wetgeving niet aan de grondwet mogen toetsen) en met de plaatselijke bourgeoisie, die immers het beste met je voorheeft. Volgens mij hebben sociale bewegingen uiteindelijk helemaal niets aan die nationale soevereiniteit - het is het overnemen van begrippen van nieuwrechts, waarmee je in nationalistische denkkaders blijft steken die niet de jouwe zijn. Je hebt er daarentegen meer aan om je te oriënteren op sociale bewegingen in het buitenland, om te kijken wat die de afgelopen jaren hebben gedaan, wat ze hebben bereikt en waar ze tegenaan zijn gelopen. Het kapitaal is allang internationaal en laat zich niet door grenzen tegenhouden, dus de strijd voor emancipatie zal ook internationaal gevoerd moeten worden. Om je te concentreren op een nationaal muizenhol-perspectief is contraproductief en draagt alleen maar bij aan je eigen onderdrukking.

Sander Janzweert

Vernedering van mensen in de bijstand in Amsterdam

24-12-2013. Reactie op de Volkskrant artikelen van vandaag

Vandaag staat in de Volkskrant een artikelenserie over de toestanden bij Herstelling Werk en Uitvoering (HWU) aan de Laarderhoogtweg in Amsterdam, waar onder verantwoordelijkheid van wethouder Van Es bijstandsgerechtigden worden tewerkgesteld met behoud van uitkering, oftewel dwangarbeid. Het comité Dwangarbeid Nee, dat in oktober een kritisch rapport publiceerde over Amsterdamse dwangarbeidprojecten, heeft meegewerkt aan de totstandkoming van de Volkskrant-artikelen.

Voor zover het comité weet, is het de eerste keer dat een journalist van een bekend landelijk dagblad is gaan graven naar de misstanden rond dwangarbeid, die individuen en organisaties de laatste jaren steeds meer naar voren brengen. Journalist Jonathan Witteman nam de tijd om alles tot op de bodem uit te zoeken. Hij interviewde dwangarbeiders die in de projecten van HWU aan de Laarderhoogtweg hadden gewerkt of die er nu werken. Sommige interviews duurden langer dan een uur. Mensen legden hun hele leven bij wijze van spreken op tafel. Alles werd opgenomen. Naar eigen zeggen heeft hij zo tientallen personen geïnterviewd, niet alleen dwangarbeiders, maar ook spreekuurmedewerkers van de Bijstandsbond, een van de groepen die meedoen aan het comité Dwangarbeid Nee, evenals Doorbraak. Verder heeft Witteman advocaten geraadpleegd die hem inzage in dossiers hebben gegeven. Tenslotte heeft hij een rondleiding gehad op de Laarderhoogtweg en de uitvoerders van het project de gelegenheid gegeven om hun visie op de gang van zaken naar voren te brengen. Het onderzoek heeft flink wat weken in beslag genomen. 

Het comité waardeert het bijzonder dat Witteman onze signalen serieus heeft genomen en dat hij van De Volkskrant-redactie de ruimte heeft gekregen om dit grondige onderzoek te verrichten, resulterend in de artikelenserie van vandaag. In die artikelen worden volgens ons veel van onze ervaringen en analyses bevestigd. In Wittemans artikelen staan reacties van leidinggevenden die in onze ogen op een onthullende manier duidelijk maken wat de ware en bewuste doelstellingen zijn van dwangarbeidtrajecten en de daarbij toegepaste methoden.

Aanvullingen

Hoeveel ruimte De Volkskrant ook geeft, het is vanzelfsprekend onmogelijk om in een paar krantenartikelen alle aspecten van de verhalen van dwangarbeiders, gerelateerd aan het werk op de Laarderhoogtweg, tot hun recht te laten komen. De sociale context van hun situatie blijft in de artikelen enigszins buiten beschouwing. Wij willen daarom als comité enkele aanvullingen naar voren brengen.

In de artikelen beweert de HWU-directeur dat dwangarbeiders zes tot negen maanden in zijn centrum blijven. Die uitspraak wordt verder niet van commentaar voorzien. Dat zou de indruk kunnen wekken dat de dwangarbeid na negen maanden is afgelopen. Niets is echter minder waar. Sommigen werken er namelijk al jaren. Witteman heeft ook mensen geïnterviewd die niet meer op de Laarderhoogtweg werken, maar in een ander dwangarbeidproject. Daaruit blijkt dat dwangarbeiders in diverse opeenvolgende reïntegratietrajecten worden rondgepompt en onder de in de artikelen beschreven omstandigheden werkzaam moeten zijn. Zo heeft hij iemand geïnterviewd die eerst werd verplicht om in het Amsterdamse Bos te werken, daarna in de keuken op de Laarderhoogtweg aan de slag moest en nu in een traject op de Zeehoeve zit. Een andere geïnterviewde werkt nu enkele weken op de Laarderhoogtweg, maar heeft eerder een jaar via “een participatiebaan” gewerkt.  Met andere woorden: na negen maanden worden bijstandsgerechtigden doorgestuurd naar weer een ander dwangarbeidtraject. 

De HWU is echt bedoeld als schrikbeeld voor bijstandsgerechtigden die elders als dwangarbeider werken en die met hun klantmanager discussiëren en van mening verschillen over wat er zou moeten gebeuren. “Je moet meewerken, anders stuur ik je naar de Laarderhoogtweg!”, dat krijgen bijstandsgerechtigden vaak te horen. De eerdergenoemde man die een jaar via “een participatiebaan” had gewerkt, was na die periode wat gaan tegensputteren bij zijn klantmanager. Hij klaagde er terecht over dat hij zo niet aan het betaalde werk kwam en dat het bedrijf waar hij dwangarbeid verrichte, hem niet in dienst wou nemen. Daarop vonden er met zijn 'baas' onderhandelingen plaats over verlenging van “het participatiecontract”. Hij zou eerst nog eens drie maanden met behoud van uitkering moeten werken, zo eiste men. En daarna zou men wel verder zien. Toen hij daartegen protesteerde, werd hij door zijn klantmanager afgeblaft met: “Ga jij maar naar de Laarderhoogtweg!”

 Geen contract

Tegen de deelnemers aan dwangarbeidprojecten wordt in het eerste gesprek gezegd: “Je moet hier 6 weken werken”. Maar in het tweede gesprek krijgen ze te horen: “Je moet hier een half jaar werken”. En in het derde gesprek of in de loop van het traject verandert dat in: “Je moet hier werken tot je een betaalde baan hebt”. Steeds worden de afspraken veranderd. De dwangarbeiders worden vernederend bejegend en krijgen geen kans om langs andere wegen aan betaald werk te komen. Ze krijgen geen contract met afspraken. Mondelinge uitlatingen blijken niets waard te zijn. Uit de reacties van ambtenaren op de Laarderhoogtweg valt op te maken dat het om doelbewust beleid gaat. Een van de geïnterviewde ambtenaren meldt dat dwangarbeiders moeten leren om op tijd te komen en om te leren werken. De bedrijfssituatie wordt zo volledig mogelijk nagebootst. Ze moeten “werknemersvaardigheden” ontwikkelen.

Dat betekent dat bijstandsgerechtigden moeten “leren” om bevelen op te volgen, zonder verdere uitleg, waarbij ze ook nog eens onbeschoft worden behandeld. Ze moeten “leren” om te werken in een rechteloze positie, waarbij 'bazen' in het ene gesprek melden dat ze afspraken met hen willen maken die in het volgende gesprek helemaal niet blijken te zijn nagekomen. Een positie ook waarbij weinig tot niets op papier staat en bijstandsgerechtigden zijn overgeleverd aan de grillen van ambtenaren. De dwangarbeiders moeten ook nog “leren” dat ze voor leugenaar worden uitgemaakt, omdat nooit wordt geloofd dat ze ziek zijn. Ze moeten “leren” dat hun 'baas' hen zoveel mogelijk onder druk gaat zetten om toch te komen werken. Omdat Witteman de context van de dwangarbeiders wat te weinig weergeeft, wordt niet duidelijk dat sommigen al langer ziek zijn of in hun leven met bijzondere sociale en andere omstandigheden te maken hebben, nog voordat ze aan een dwangarbeidtraject beginnen. Die omstandigheden zullen de HWU en de gemeentelijke Dienst Werk en Inkomen (DWI) een zorg zijn. De bijstandsgerechtigden moeten immers “leren” om toch te komen werken. Met hun privé-omstandigheden wordt vaak geen rekening gehouden. De leidinggevenden op de Laarderhoogtweg bootsen een bedrijfssituatie na die van het ellendigste en miserabelste soort is. Uitbuiting en overheersing is blijkbaar wat bijstandsgerechtigden moeten “leren” te aanvaarden. Ze moeten “leren” om respectloos te worden behandeld en een onderbetaald baantje te krijgen, op het absolute minimum, waar ze de hele week voor moeten werken en waarbij ze nog steeds zijn aangewezen op de 

Voedselbank.

Als ze dat allemaal “geleerd” hebben, dat wil zeggen: ingestampt hebben gekregen, dan zullen ze spoedig uitstromen naar werk in een schoonmaaksector of de thuiszorg. Althans, dat is de theorie, die geheel in overeenstemming is met de neo-liberale leugen dat betaald werk voor het opscheppen ligt, als je maar wilt. In de praktijk komt daar niets van terecht. Veel mensen blijven ook na het traject aan de Laarderhoogtweg in de uitkering hangen of weten tijdelijk aan de druk te ontsnappen. Een van de geïnterviewden heeft een kleine erfenis gekregen en heeft daarom even geen uitkering meer. Het verloop onder de dwangarbeiders is groot. Ze worden ziek van de toestanden op de Laarderhoogtweg, en degenen die het wel volhouden, moeten soms jaren verplicht onbetaald blijven werken of worden uitzichtloos van het ene met de Laarderhoogtweg vergelijkbare traject naar het andere gestuurd. Veel mensen blijven in de bijstand zitten. Wat in de artikelen ook niet wordt genoemd, is dat bijstandsgerechtigden echt worden gedwongen om de maximale periode op de Laarderhoogtweg te verblijven. Ze moeten het traject volledig uitzitten, op straffe van stopzetting van hun uitkering. Willen ze naar een ander reïntegratiebedrijf gaan of willen ze een opleiding 
volgen, dan worden ze daarin tegengewerkt. Dat mag blijkbaar niet.

Trede drie

In de artikelen vertelt de HWU-directeur dat de bijstandsgerechtigden die gedwongen worden tewerkgesteld, op “trede drie” zitten. Ze zouden nog wel “toeleidbaar” zijn naar de arbeidsmarkt, maar ze zouden daarbij wel “werknemersvaardigheden” moeten aanleren. Aan de ene kant worden bijstandsgerechtigden naar de Laarderhoogtweg gestuurd die door lichamelijke, geestelijke of sociale omstandigheden niet kunnen werken, maar wel onder druk worden gezet om dat toch te doen. Die groep hoort volgens de regels van “de participatieladder” in feite thuis op “trede twee”. Aan de andere kant hebben veel bijstandsgerechtigden juist wel betaald gewerkt, soms jarenlang. Ze zijn gewend om altijd vroeg op te staan en hebben veel werkervaring. Toch moeten ook zij “werknemersvaardigheden” aanleren. Ze horen in feite thuis op “trede vier”, met het label “kansrijk op de arbeidsmarkt”. Maar toch worden ze ingedeeld op “trede drie”, dus met de verplichting om “werknemersvaardigheden” aan te leren. Dat past ook in het beleid. Deze mensen moeten namelijk “leren” om hun ambities bij te stellen (lees: te verlagen). Ze moeten ervan doordrongen raken dat een leuke baan er voor hen niet meer inzit, hoewel ze daar nog wel de kansen voor hebben. Dat overkomt veel werkzoekenden.

Een voorbeeld. Een zeer actieve alleenstaande moeder moet na een moeilijke scheiding op de Laardehoogtweg gaan wassen en strijken. Ze verricht op vrijwillige basis een heleboel nuttige activiteiten op de school van haar kinderen. Ze draait de tussenschoolse opvang en is altijd beschikbaar als de school ondersteuning nodig heeft. Maar ze wordt door ambtenaren verplicht tot wassen en strijken. Als er voor- en naschoolse opvang is, dan mag ze haar kinderen niet meer zelf naar school brengen. En de ontoereikende vergoeding voor die opvang heeft tot gevolg dat ze een deel daarvan zelf moet ophoesten. Door de dwangarbeid verliest ze dus zelfs een deel van haar inkomen. Ze mag op woensdag geen vrije dag nemen, omdat vrijdag standaard de vrije dag is. Ze wil graag klasse-assistent worden en de opleiding daarvoor op eigen kosten gaan doen. Daar sluit haar vrijwilligerswerk prima bij aan. Als ze vraagt of ze via “een participatiebaan” klasse-assistent kan worden,  dan krijgt ze te horen: “Nee, dat kan niet, want we weten niet of u werknemersvaardigheden heeft”. De DWI-contactpersoon weigert bovendien om bij haar eerdere werkgevers en bij de school waar ze actief is, te informeren naar haar “werknemersvaardigheden”. Zonder bewijs wordt meteen maar aangenomen dat die vaardigheden ontbreken. In de denkwereld van dit soort klantmanagers is dat volkomen logisch. Alleen al het feit namelijk dat ze met tegenvoorstellen komt, in plaats van het Laarderhoogtweg-traject klakkeloos te aanvaarden, betekent volgens de managers op zichzelf al dat ze de “werknemersvaardigheden” nog broodnodig moet aanleren. Oftewel: ze moet nog “leren” gehoorzamen. Daarom vindt zo'n klantmanager het ook niet nodig om nader onderzoek in te stellen. Zo kan het dus gebeuren dat mensen met een arbeidsverleden van tientallen jaren, die geen moeite hebben met “het arbeidsritme”, op “trede drie” belanden.

In de ogen van de uitvoerders aan de Laarderhoogtweg is de situatie van de alleenstaande moeder niet belachelijk of onrechtvaardig. De “werknemersvaardigheid” die ze nog niet bezit, gaat erom dat ze nog moet aanvaarden dat ze genogen dient te nemen met geestdodend, zwaar en onderbetaald flexwerk, zonder uitzicht op iets beters. Ze moet “leren” om zich erbij neer te leggen dat ze wordt afgeblaft en gekoeioneerd. De essentie van het gemeentelijke beleid wordt uitgedrukt in een reactie van de DWI, die in de Volkskrant-artikelen is opgenomen: “Hierbij is het besef belangrijk dat een toekomstige baan vaak niet voor honderd procent bestaat uit de meest uitdagende werkzaamheden, maar dat het wel een opstap naar zo'n (droom)baan kan zijn.” De clou is vanzelfsprekend dat het slechts voor enkelingen een opstap naar een wat leukere baan zal zijn. Duizenden bijstandsgerechtigden en flexwerkers accepteren hun beroerde situatie tegen wil en dank, omdat ze hopen en de illusie hebben dat ze bij die enkelingen zullen behoren. Dat is de ideologische worst die hen wordt voorgehouden. Maar voor duizenden en nog eens duizenden zal die droombaan er nooit komen.

Piet van der Lende

Gemeenten Amsterdam en Rotterdam verzenden hun correspondentie voortaan alleen nog digitaal via MijnOverheid.nl

In februari sluit de gemeente Amsterdam en andere gemeenten aan op https://mijn.overheid.nl/
Dit betekent, dat velen geen brieven, beschikkingen e.d. van de gemeente Amsterdam per post nog zullen ontvangen. Alles wordt gedigitaliseerd. In hoeverre dit ook consequenties heeft voor bijvoorbeeld beschikkingen van het DWI en andere brieven van bijvoorbeeld de gemeentelijke belastingen weet ik niet. Zal het navragen.

Nieuwe aangesloten gemeenten

Afzender:
   MijnOverheid
Datum:
   23 dec 2013 11:04

Geachte heer/mevrouw,

Op 6 februari 2014 sluiten de volgende overheidsorganisaties aan op de Berichtenbox van MijnOverheid:

gemeente Amsterdam
gemeente Eindhoven
gemeente Meppel
gemeente Rotterdam
gemeente Zoetermeer
Gemeentelijk Belastingkantoor Twente

Dat betekent dat deze organisaties hun post vanaf 6 februari 2014 via de Berichtenbox kunnen versturen. U ontvangt deze post dan (mogelijk) niet meer op papier.

Stemt u hiermee in, dan hoeft u niets te doen.

Wilt u uw post van deze organisaties op papier blijven ontvangen? Wijzig dan voor 6 februari de selectie "Organisaties Berichtenbox" onder "Mijn profiel".

De overheid digitaliseert in hoog tempo. Vanaf 2014 sluiten steeds meer organisaties aan op de Berichtenbox, waardoor u steeds meer post van de overheid digitaal kunt ontvangen. Overzichtelijk, veilig en altijd beschikbaar.

Voor vragen kunt u terecht bij de "Veelgestelde vragen".

Met vriendelijke groet,

MijnOverheid

Geen uitstel maar afstel van de plannen die staatssecretaris Klijnsma heeft met de bijstand

Vanochtend om 9:30 uur hebben ongeveer vijftig actievoerders gedemonstreerd bij de ingang van de Tweede Kamer in Den Haag tegen de bijstandsmaatregelen van staatssecretaris Jetta Klijnsma die vanuit de maatschappij veel negatieve reacties hebben opgeroepen. Het initiatief voor de actie werd genomen door de FNV en het comité Dwangarbeid Nee in Amsterdam. Er waren mensen uit het hele land gekomen, onder ander uit Ede, Utrecht, Leiden en Amsterdam.

Aanwezige Tweede Kamerleden gaven aan dat de maatregelen te ver gingen en sommigen wilden de maatregelen afgeschaft hebben.Na afloop kwam onder meer Doorbraak-activist Rachid aan het woord op Radio 1, vanaf 10:30 uur. Men stelde dat er uitgebreid over gepraat moet worden. Het Kamerdebat vandaag duurde dertien uur. Men zei dat nu nog, in december, een beslissing nemen te snel is. Daarom denkt men het debat op 14 januari te zullen voortzetten. Of de maatregelen dan nog op 1 juli kunnen ingaan, is onzeker. Eerst wilde politiek Den Haag de maatregelen snel door de Kamer loodsen, het liefst nog in december. Zelfs PvdA-Kamerlid John Kersten kondigde aan dat hij een motie zal indienen om verdringing van bestaande betaalde arbeid door dwangarbeid te voorkomen. Verder komen er wijzigingsvoorstellen voor wat betreft de kostendelersnorm, de generieke tegenprestatie, en het vrijwilligerswerk verrichten in ruil voor de uitkering.

In de afgelopen maanden zijn veel acties gevoerd tegen het nu al bestaande werken voor de uitkering, door de actievoerders dwangarbeid genoemd. Doorbraak, lokale FNV-groepen en groepen uitkeringsgerechtigden van de aangesloten bonden, het comité Dwangarbeid Nee, SP-afdelingen en veel anderen kwamen individueel of in groepen in verzet. En op internet hebben veel bijstandsgerechtigden via de sociale media politici bestookt, zoals Diederik Samson die veel boze tweets heeft ontvangen van bijstandsgerechtigden die het water nu al tot de lippen staat. Op Facebook ontstonden discussiegroepen over de misstanden op het gebied van dwangarbeid, werden argumenten ertegen uitgewisseld en legden mensen contact met elkaar. Er werd een reeks zwartboeken gepubliceerd over de misstanden bij het werken met behoud van uitkering op dit moment. Spandoek. De nieuwe maatregelen van Klijnsma, waarbij dit dwangarbeidsysteem nog wordt uitgebreid en waarbij drie maanden uitsluiting van de uitkering kan volgen bij geringe ‘overtredingen’, en de kostendelersnorm, waarbij mensen met een minimuminkomen er honderden euro’s op achteruitgaan, konden dan ook op felle protesten rekenen. Advocaten voerden met succes procedures tegen ten onrechte opgelegde strafkortingen.

Geen uitstel maar afstel.

Het Tweede Kamer-debat vindt op dit moment plaats en het is nog onzeker wat de uitkomst zal zijn. Ze neigen ernaar langer de tijd te nemen voor discussie, en de maatregelen wat te verzachten vanwege alle maatschappelijke druk. Maar we zijn er nog lang niet. Geen uitstel maar afstel! Weg met de stigmatiserende plannen van Klijnsma tegen bijstandsgerechtigden, plannen die geïnspireerd lijken door bevooroordeelde borrelpraat tegen werklozen die vooral opgeld doet bij grote rechtse politieke partijen en hun sympathisanten, zoals de VVD, het CDA, D’66 en de PVV.

Piet van der Lende

stigmatisering en criminalisering van bijstandsgerechtigden door Tweede Kamerlid Sjoerd Potters van de VVD

 Die Sjoerd Potters is me er een. Wat voor verwrongen beeld heeft die man van bijstandsgerechtigden? Hij weerspiegelt de vooroordelen die in VVD kring leven. Dit is alleen bedoeld voor de buhne, om bijstandsgerechtigden te criminaliseren en te stigmatiseren. En zo via bespelen van vooroordelen en onderbuikgevoelens stemmen te trekken. Hebt u wel eens een gezin met 6 bijstandsgerechtigden ontmoet? Ik niet. Het komt gewoon niet of zeer zelden voor.
Het gaat uit van een vooral op het rechtse politieke spectrum heersend diep ingekankerd wantrouwen jegens de ‘bijstandstrekkers’ die gestigmatiseerd worden als nietsnutten, klaplopers en fraudeurs. Bijstandsgerechtigden in het algemeen vinden zij erger dan frauderende bankiers die miljoenen achterover drukken ten koste van de gemeenschap. Dat vinden zij ‘slimme jongens’. Dit wantrouwen wordt verpakt in verhullend taalgebruik volgens de nieuwste communicatietechnieken en waarbij negatief uitwerkende maatregelen als positief worden voorgesteld of overgoten met een quasie moralistische saus. Op basis van dergelijke opvattingen, die in de opmerkingen van Potters worden weerspiegeld, wordt de bijstand afgebroken en zullen duizenden mensen als het aan hen ligt onder de brug moeten slapen.

Piet van der Lende

VVD wil plafond voor bijstand

Gezinnen met meerdere bijstandsontvangers mogen gezamenlijk niet meer dan een modaal inkomen van 32.500 euro ontvangen.

Dat wil VVD-Kamerlid Sjoerd Potters, zo laat hij weten aan NU.nl.

In de nieuwe bijstandswet, die maandag in de Tweede Kamer wordt behandeld, wordt een zogeheten kostendelersnorm ingesteld.

Dit wil zeggen dat bij meerdere bijstandsontvangers de uitkering per persoon daalt, omdat kosten kunnen worden gedeeld.

Bij meer dan vijf bijstandsontvangers komt een gezin echter alsnog boven het modale inkomen uit. Dat moet niet kunnen vindt Potters, omdat het de prikkel beperkt om aan de slag te gaan.

"Ik kan me niet voorstellen dat er van de zes bijstandsontvangers in een gezin er niet één te vinden is die wel gewoon kan gaan werken", aldus de VVD'er.

Een dergelijk bijstandsplafond werd eerder voorgesteld door de Britse premier David Cameron.

Potters wil dat staatssecretaris Jetta Klijnsma (Sociale Zaken) onderzoekt of dit zorgt voor een extra prikkel om een reguliere baan te gaan zoeken.

Actie 16 december in Den Haag tegen dwangarbeid en kostendelersnorm

Oproep manifestatie Den Haag

Op maandag 16 december komen we om 09.30 uur samen bij het Binnenhof ingang Tweede Kamer op Het Plein om te protesteren tegen de aanstaande wetswijzigingen in de Wet Werk en Bijstand. De Tweede Kamer behandelt op deze dag deze voorgestelde wetswijziging. Op ludieke wijze zullen wij de gevolgen in beeld brengen. Het initiatief voor de actie is genomen door de FNV en het Comite Dwangarbeidnee in Amsterdam.

In veel gemeentes is het bijstandsregime al asociaal streng en deze wetswijzigingen gaan het nog verder aanscherpen en over het hele land uitrollen.

De wet zoals die nu is, zorgt al voor meer werkloosheid omdat bijstandsgerechtigden gedwongen worden te werken zonder salaris.

Het is nu al zo dat het contract van bijvoorbeeld thuiszorgmedewerkers niet verlengd wordt omdat de zorginstellingen bijstandsgerechtigden zonder salaris inzetten.

Duizenden thuiszorgmedewerkers verliezen zo hun baan en belanden in de bijstand. Vervolgens moeten ze van de gemeente weer in een verzorgingstehuis werken, maar nu zonder salaris.

Dit gebeurt ook in andere sectoren zoals in de groenvoorziening en in het openbaar vervoer. Dit heet verdringing.

Het is ook valse concurrentie omdat bijvoorbeeld hoveniersbedrijven geen opdrachten van gemeentes kunnen krijgen. De gemeentes hebben immers bijstandsgerechtigden zonder salaris ingezet in het groen.

De wetswijziging wil deze zogenaamde tegenprestatie verplicht stellen voor alle gemeentes.

Verder wil de wetswijziging het mogelijk maken om de bijstandsuitkering drie maanden te stoppen als de klantmanager van mening is dat de bijstandsgerechtigde bijvoorbeeld lelijke kleren heeft. De bijstandsgerechtigde is dan overgeleverd aan de willekeur van de ambtenaar en kan er niets tegen doen. Drie maanden is niet toevallig ook de maximale periode waarover iemand een betalingsachterstand mag hebben voordat bijvoorbeeld de energie wordt afgesloten. Sterker nog, bewoners worden bij een huurachterstand van drie maanden het huis uitgezet.

Ook wil de regering een zogenaamde kostendelersnorm invoeren. De regering beweert dat dit eerlijk is omdat als er bijvoorbeeld twee mensen met elk een eigen inkomen op hetzelfde adres wonen, zij heus wel samen de huur kunnen opbrengen, maar zij kiest te vergeten dat de huurkosten al gedeeld worden omdat de huurtoeslag bij twee inkomens verlaagd wordt. Er is in de praktijk dus al een soort kostendelersnorm voor de huur via de huurtoeslag. Andere kosten worden bij een huishouden met meerdere personen juist alleen maar hoger.   

De voorgestelde kostendelersnorm betekent ook dat de uitkering van iedereen die in hetzelfde huis woont, wordt verlaagd. Dit geldt niet alleen voor een bijstandsuitkering, maar ook voor bijvoorbeeld een AOW-pensioen en een nabestaandenpensioen. Wanneer bijvoorbeeld een inwonend kind een bijstandsuitkering heeft, wordt de bijstandsuitkering van het kind met 202 euro verlaagd en het AOW-pensioen van de moeder met 283 euro. Dit inwonende kind kan op zijn beurt een strafkorting van 100 procent krijgen voor drie maanden wanneer de uitvoerende ambtenaar van mening is dat het kind bijvoorbeeld een slechte sollicitatiebrief heeft geschreven. Het nabestaandenpensioen blijft gedurende die periode van drie maanden op hetzelfde verlaagde niveau. Hiermee wordt niet alleen de bijstandsgerechtigde gedupeerd, maar ook de moeder en haar eventuele minderjarige kinderen. Huisuitzetting dreigt ook hier.

Zo zijn er nog veel meer gevallen waar mensen ontzettend hard getroffen worden door de huidige wetgeving en nog harder getroffen gaan worden door deze nieuwe wetswijzigingen.

Iedereen wordt slachtoffer van deze wetswijziging:

- mensen met een uitkering gaan er honderden euro's op achteruit en worden verder de     armoede in gedrukt;

- werkenden kunnen hun baan verliezen aan verdringing en salarissen komen onder druk te staan;

- ondernemers gaan failliet door valse concurrentie.

Kom dus allemaal om te protesteren tegen dit asociale voorstel.

Voor meer informatie:

comite Dwangarbeidnee

info@dwangarbeidnee.nl
020-6898806

Steun aan THEATERSTRAAT

Bij de grote brand in het westelijk havengebied in Amsterdam 

maandagnacht is ook de loods van collectief Theaterstraat

bekend van de grote geel/rode 
mobiele podia op demonstraties en busvervoer daarnaar toe) tot op de 
grond toe afgebrand, de voertuigen zijn gered maar verder is alles weg; 
al de geluidsapparatuur, het licht, de bedieningstafels, de tenten, 
containers, gereedschap, de loods en kantoor zelf natuurlijk (die in 
eigendom waren van het collectief) etc etc.

door de omvang van de brand (meer dan 12 bedrijven zijn getroffen) gaat 
het nog lang duren voor er duidelijk was of, en wat er door welke 
verzekering uitgekeerd gaat worden, en duidelijk is in ieder geval dat 
het nooit de totale schade gaat dekken die theaterstraat heeft geleden.
behalve dat wij met z'n alle de handen uit de mouwen moeten gaan steken, 
er moet gepuinruimd worden en op termijn zullen we met z'n allen een 
nieuwe loods moeten gaan timmeren is er nu ook gewoon geld nodig, veel 
geld nodig.

denk even terug aan alle demonstraties, festivals en andere evenementen 
waar bij Theaterstraat een onmisbaar stuk infrastructuur was om het 
gebeuren tot een succes te maken en stort gul, en laat ook al je 
vrienden en familie geld storten en begin alvast met het organiseren van 
benefieten. Want dit is zo belangrijk voor de progressieve beweging in 
Nederland, wij kunnen niet zonder Theaterstraat en nu kan Theaterstraat 
een keer niet zonder ons:

geld kan naar rekening 5010111 tnv Theaterstraat ovv schenking

bij voorbaat dank.

Oproep van het actiecomité Dwangarbeidnee voor actie op donderdag 5 december

Oproep

Donderdag 5 december om 08.30 uur gaat het Comité Dwangarbeidnee actie voeren in en bij het stadhuis van Amsterdam ingang Zwanenburgwal bij het standbeeld van Spinoza. Vanaf ongeveer 9 uur vindt de vergadering plaats van de gemeenteraadscommissie Werk en Inkomen. Agendapunt 24, dat behandeld wordt om ongeveer half 11 gaat over een brief die wethouder Van Es aan de gemeenteraad gestuurd heeft, waarin zij onder andere stelt dat het werkproject in het Amsterdamse Bos een prachtig traject is, waar werkzoekenden alle faciliteiten krijgen en goed begeleid worden. Omdat de werkelijkheid die wij gezien en ervaren hebben tegenovergesteld is, gaat het Actiecomité Dwangarbeidnee de wethouder de Jokkebrok trofee overhandigen en er zullen 4 insprekers zijn, die de beweringen van Van Es zullen hekelen. Komt allen!

Persbericht Bijstandsbond Amsterdam. Woensdag 27 november 2013 Aanscherping Wet Werk en Bijstand en andere sociale zekerheidswetten

  

Het kabinet van VVD en PvdA is van plan om uitkeringsgerechtigden per 1 juli 2014 nog harder aan te pakken. Althans dat staat in het wetsvoorstel Wet maatregelen Wet werk en bijstand dat donderdag 28 november a.s. besproken zal worden in een zogenaamd rondetafelgesprek tussen Tweede Kamerleden en insprekers. Ook Jacques Peeters van de Bijstandsbond Amsterdam zal inspreken. De Bijstandsbond is een belangenorganisatie van mensen met een minimuminkomen. Via de wekelijkse spreekuren zijn wij heel goed op de hoogte van wat er leeft bij uitkeringsgerechtigden. Dit wetsvoorstel zal in onze ogen dan ook heel wat ellende teweegbrengen bij de direct betrokkenen. In plaats van werkzoekenden instrumenten aan te bieden dat hun helpt bij hun moeizame tocht naar betaald werk, worden ze weggezet als profiteurs, die keihard moeten worden aangepakt. De kritiek van de Bijstandsbond kunt u terugvinden in het zogenaamde position paper dat u kunt openen door toegevoegde bijlage aan te klikken. Het rondetafelgesprek vindt plaats in het Tweede Kamer gebouw en wel in de Troelstrazaal te bereiken via Plein 2 en zal beginnen om 14.00 uur

Voor meer informatie kunt u contact opnemen met de heer Jacques Peeters, spreekuurmedewerker en ervaringsdeskundige van de Bijstandsbond.

Position paper Bijstandsbond in word

Position paper Bijstandsbond in pdf

manifestatie over de veranderingen in de bijstand

Op woensdagavond 20 november om 19.30 uur organiseren de Bijstandsbond en de Wereldse Wijk in Amsterdam West een bijeenkomst met als thema de actuele ontwikkelingen met betrekking tot de bijstand en de bedoelingen van de nieuwe Participatiewet die de bijstand gaat vervangen.

De bijeenkomst wordt gehouden in de ruimte van  de Stichting Bewoners Platform Oud West (SBOW) 1e Helmersstraat 106 M  te Amsterdam 

Inleidingen van Sofie Meekel en Marc van Hoof, advocaten van het advocatenkantoor VHM Advocaten die nauw samenwerken met de Bijstandsbond. Zij zullen de recente maatregelen in het kader van de bijstand behandelen en een blik vooruit werpen op hoe de nieuwe Participatiewet, die de bijstand gaat vervangen eruit komt te zien. Staatssecretaris Klijnsma heeft een reeks van maatregelen in een wijziging van de bijstandswet aangekondigd, die 1 juli 2014 ingaan. Er bestaat de nodige verwarring onder bijstandsgerechtigden in hoeverre de maatregelen nieuw zijn en wat in feite al door gemeenten wordt uitgevoerd. Op deze avond proberen we daarin duidelijkheid te verkrijgen. Daaronder:

• De invoering van de kostendelersnorm, waardoor duizenden uitkeringsgerechtigden die onder diverse sociale verzekeringswetten vallen er honderden euro's op achteruit zullen gaan. (AOW-ers, WWB-ers, Wajongers, etc.) Woont u in bij moeder dan gaat bijstandsuitkering €202 omlaag en de AOW van uw moeder nog eens €283. Alleenstaande in de bijstand met thuiswonend werkend kind wordt per 1-1-14 €202 euro gekort op zijn uitkering. Twee Zussen in de AOW die wonen op zelfde adres leveren per 1 juli volgend jaar circa €250 in vanwege de kostendelersnorm. Twee samenwonende personen, beiden AOW en geen partners gaan er door de kostendelersnorm 566 euro per maand op achteruit.
  
• mensen eerst vier weken naar een baan te laten zoeken voor ze recht krijgen op bijstand en hun het recht daarop te ontnemen als ze de zoektocht onvoldoende kunnen aantonen.
• verplicht invoeren van een tegenprestatie voor alle bijstandsgerechtigden in alle gemeenten
• Wie zich naar het oordeel van de klantmanager niet gedraagt, of naar het oordeel van de klantmanager slordig gekleed is, krijgt drie maanden geen uitkering meer.
• Strafmaatregelen voor bijstandsontvangers worden strenger en landelijk voorgeschreven.
• als er naar het oordeel van de uitkeringsinstantie sprake is van misdragingen jegens uitvoerende instanties en hun functionarissen tijdens het verrichten van hun werkzaamheden wordt de uitkering drie maanden ingehouden. 'A-sociaal gedrag' speelt daarbij een rol.
  
• Op het naar het oordeel van de uitkeringsinstantie niet voldoen aan de informatieplicht staat drie maanden inhouding van de uitkering. Vele onschuldigen zullen hierdoor worden getroffen. Veel mensen zijn zich er met de ingewikkelde regels die voortdurend veranderen niet van bewust dat ze een detail hadden moeten melden.

Tevens zal besproken worden wat we hiertegen kunnen doen en zal de informatiegids voor de minima op 20 november worden gepresenteerd. Het is een website met tips en informatie voor mensen met een minimuminkomen over hoe te overleven in deze tijd van bezuinigingen. De gids kent drie soorten tips:  algemene tips die voor alle inwoners van Nederland gelden, tips voor inwoners van Amsterdam en in het bijzonder tips voor inwoners van Amsterdam West. Het website adres is http://www.overlevingsgids.net maar er is ook een applicatie voor android telefoons die kan worden gedownload in de Google Play Store. Trefwoord: bijstandsbond of overlevingsgids.

Voor meer informatie:
Bijstandsbond
020-6898806
info@bijstandsbond.org