Sociaal Cultureel Plan Bureau SCP heeft methode om armoede te meten herijkt. Aantal armen neemt plotseling af!

Het SCP gebruikt zijn huidige methode om armoede te meten sinds 2007. Om de kwaliteit van de cijfers te borgen, wordt de armoedegrens periodiek herijkt en de methode voor het meten van armoede waar nodig gereviseerd. In een nieuw rapport wordt de tweede herijking en revisie beschreven. Publicatiedatum 23 november 2018 Aantal pagina's 44 ISBN/ISSN/anders 978 90 377 0900 1. En kijk, de armoede neemt op 23 november plotseling af!. Lees hier meer over de afnemende armoede

Onderzoeksessay 'Klant in Beeld'

Onderzoeksessay 'Klant in Beeld' Een deel van de bijstandsklanten is niet in beeld bij gemeenten. Wat levert het op als je deze klanten wel spreekt? En wat is daarvoor nodig? Het onderzoeksbureau De Beleidsonderzoekers heeft hier in opdracht van SZW onderzoek naar gedaan bij vijf gemeenten en het essay ‘Klant in Beeld’ over geschreven. De vijf gemeenten zijn Leiden, Helmond, Langedijk, Regionale Sociale Dienst Kromme Rijn Heuvelrug en Zwolle. Lees hier het essay

Ziek zijn is geen pretje met het UWV

Op het adres Wognumsebuurt 2 in Alkmaar is één van de UWV-kantoren gevestigd. Voor de ingang staan betonnen palen om te voorkomen dat iemand met een auto naar binnenrijdt, het is immers al een keer gebeurd. Bij de balie word je opgewacht door vriendelijke bewakers van een commerciële veiligheidsdienst. Na paspoortcontrole word je als bezoeker door poortjes verwezen naar de wachtkamer, welke momenteel verbouwd wordt. En dan begint de spanning voor hen die bij het UWV moeten zijn.

Aan lange tafels zitten mensen ongemakkelijk te wachten met hun documenten en medicatie voor het gesprek dat zij krijgen met een keuringsarts of arbeidsdeskundige. Sommige wachtenden doden de tijd met het lezen van een krant of de laatste berichten op de smartphone. En als dan de deur weer opengaat van de wachtkamer roept een UWV-medewerker de naam van één van de aanwezigen. Je wordt welkom geheten en dan volg je de UWV’er. De één neemt je met de lift mee en de ander gaat via de trap naar boven. Een trucje? Jazeker, want degene die slecht ter been is moet al meteen aangeven van de lift gebruik te maken. In lange gangen zet de UWV’er de pas er in en jij sjokt hier in eigen tempo achteraan.

In de spreekkamer van de keuringsarts neem je plaats aan het bureau. De arts tuurt naar het scherm van de computer en vraagt naar de gegevens van de ‘cliënt’ en de eventuele begeleider. Standaard is de vraag hoe het met de betrokkene gaat. De meesten zijn bijdehand genoeg om te antwoorden dat het niet goed gaat. Anderen klappen dicht en laten het vragenvuur van de keuringsarts op zich afkomen. Gegarandeerd dat er geïnformeerd wordt naar de dagindeling en als het niet duidelijk genoeg is krijg je een soortgelijke vraag tien minuten later nog een keer. Artsenbezoeken, therapieën, onderzoeken, operaties, medicatie, privéleven noem het maar op, alles komt voorbij. Niet altijd blijft het alleen bij vragen, ook lichamelijk onderzoek kan volgen.

Aan het einde van zo’n bezoek dekt de keuringsarts zich in met de mededeling dat hij of zij niet gaat over het afschattingsbeleid en meldt dan dat je nog een keer moet komen naar het UWV maar dan bij de arbeidsdeskundige die het oordeel vertelt en deze gesprekken vinden doorgaans beneden naast de wachtkamer plaats. Een van de meest recente gevallen die echt schrijnend is betreft een 64-jarige man die 45 jaar dezelfde werkgever heeft gediend. De man werd ziek (burn-out) en naar later bleek had hij ook kanker. Na chemokuren en een operatie kreeg hij van de arbeidsdeskundige te horen dat meneer nog wel twintig uur kan werken tot aan zijn pensioen op 67-jarige leeftijd als plantenverdeler. Zoiets verzin je toch niet? En dan is het UWV-antwoord dat deze uitslag uit de computer komt rollen. Tja, na zo’n moment rest nog in verweer gaan middels een hoorzitting.

Tips zijn: neem altijd iemand mee ga nooit alleen naar het UWV immers twee horen meer dan één, het liefst met een onafhankelijk iemand; en bij verweer neem een jurist in de armen. Opvallend is namelijk dat vooral vijftigplussers minder dan 35 procent worden afgekeurd en dat betekent nul euro onderaan de streep. Ook jongeren die bijvoorbeeld een Wajonguitkering ontvangen hebben het niet makkelijk. Sowieso is de stelling dat mensen makkelijk een uitkering krijgen een regelrechte fabel. De arbeidsongeschikten die ‘geen’ uitkering ontvangen wil je niet graag de kost geven, want dat zijn er echt veel of je moet in de ook al niet zaligmakende Bijstand belanden met sollicitatieplicht en dergelijke, tweeverdieners zijn in dit geval de grootste slachtoffers van het systeem.

Al met al ziek zijn is geen pretje. Zeker niet met keuringen en het oordeel van het UWV. Velen zullen helaas deze gang nog moeten maken.

Willem Croese

Rechtbank Rotterdam zegt dat iemand die aanvullende bijstand heeft naast inkomen uit arbeid recht blijft houden op een aanvulling wanneer hij/zij net boven de bijstandsbnorm uitkomt.

Rechtbank Rotterdam zegt dat iemand die aanvullende bijstand heeft naast inkomen uit arbeid recht blijft houden op een aanvulling wanneer hij/zij net boven de bijstandsbnorm uitkomt. De rechtszaak ging over het feit, dat het college van de gemeente Rotterdam had besloten om het recht op bijstand te beëindigen omdat sprake was van inkomsten uit arbeid boven de van toepassing zijnde bijstandsnorm.

De rechtbank overwoog, dat het college met het beleid waarbij alleen een inkomensvrijlating wordt toegepast als het inkomen van belanghebbende niet boven de bijstandsnorm komt, niet juist is.

Het college heeft belanghebbende onterecht niet in aanmerking gebracht voor de inkomensvrijlating op grond van artikel 31 lid 2 onderdeel n Participatiewet en mocht het recht op bijstand niet beëndigen. Op grond van artikel 19 Participatiewet heeft belanghebbende immers recht op bijstand indien het in aanmerking te nemen inkomen lager is dan de voor belanghebbende geldende bijstandsnorm. Onder inkomen moet worden verstaan de op grond van artikel 31 Participatiewet in aanmerking te nemen middelen voor zover het inkomen uit of in verband met arbeid betreft. De inkomensvrijlating van artikel 31 lid 2 onderdeel n Participatiewet behoort niet tot de middelen en moet derhalve niet als inkomen in aanmerking worden genomen. Met andere woorden: als je met je verdiensten een eindje boven de3 bijstandsnorm uitkomt, moet eerst wat je mag houden met bijverdienen ervan afgetrokken worden en op basisi van het bedrag dat dan overblijft moet beoordeeld worden of je boven de bijstandsnorm uitkomt. Rechtbank Rotterdam 12-10-2018, nrs. 17/6370 ROT e.a.

Pleidooi voor hechtere linkse samenwerking

Nieuwe schrijver/columnist ontdekt: Jasper Schaaf. Hij heeft een boek geschreven, 'Actief socialisme en vrijheid'. Het boek gaat over het volgende: een nuchtere vraag: kunnen we onze maatschappij veranderen? Impulsief: ja, toch. Bijna niemand gelooft echter dat je het kapitalisme kunt afschaffen. Terwijl velen helemaal niet in de weldadigheid van het kapitalisme geloven. Over deze paradox gaat Actief socialisme en vrijheid. Het uitgangspunt is: een betere en socialere samenleving is mogelijk. Dat wordt uitgewerkt naar actuele vormen van politiek denken en handelen. Inspiratiebronnen zijn ideeën van Marx, Engels en anderen, waaronder die van Aristoteles, Spinoza, Rousseau, Dietzgen en Sivaraksa. Kan theorie bijdragen tot structurele sociale en ecologische verbeteringen? Deze vraag leidt tot een pleidooi voor hechtere linkse samenwerking. Columns van Jasper Schaaf kun je hier lezen.

Belangenorganisaties eisen afschaffing kostendelersnorm voor een specifieke groep

‘Schaf kostendelersnorm bij onvolledige AOW af’ Ouderen met een onvolledige AOW, die bij hun mantelzorger inwonen of andersom, worden onevenredig zwaar benadeeld door de kostendelersnorm. Vooral migrantenouderen hebben nogal eens onvolledige AOW Schaf de kostendelersnorm af voor alle ouderen die bij hun mantelzorger inwonen en aanvullende bijstand krijgen. Zes organisaties doen deze oproep aan het kabinet. Het gaat om zo’n 50.000 senioren, die vanwege een onvolledige AOW via de gemeente aanvullende bijstand krijgen (Aanvullende Inkomensvoorziening Ouderen, AIO) en daardoor toch de kostendelersnorm vallen. In een gezamenlijke oproep pleiten seniorenorganisaties KBO-PCOB, migrantenorganisaties NOOM, IOT en SMN, mantelzorgvereniging Mezzo en de Landelijke Cliëntenraad (LCR) ervoor dat ook mensen met een onvolledige AOW bij hun mantelzorgers kunnen wonen, zonder dat de kostendelersnorm geldt. Dit is namelijk in lijn met het kabinetsbeleid dat inzet op langer thuis wonen en tegengaan van eenzaamheid. En zo schrijdt de verdeeldheid en het polderen voort. Bij voorbaat als belangenorganisatie inleveren, vanwege de 'haalbaarheid'aan de overlegtafel. Afschaffing van de vreselijke kostendelersnorm over de gehele linie eisen? Nee hoor, daar beginnen we niet aan. Lees hier meer

Zaanstad keihard jegens bijstandsgerechtigden

Zaanstad houdt dictatuur bijstandsgerechtigden in stand, motie regelarme bijstand oudere bijstandsgerechtigden afgewezen. Bij de begrotingsvergadering van 13 februari heeft de SP een aantal moties ingediend en mede ingediend. De belangrijkste discussie ging over armoede en bijstand. De gemeente Zaanstad heeft een hard beleid voor bijstandsgerechtigden, harder dan de meeste andere gemeenten in de regio.

door: Evert Hartog - SP Zaanstad raadslid

Afgesproken is dat met alle bijstandsgerechtigden het gesprek wordt aangegaan en dat met al die bijstandsgerechtigden een plan van aanpak wordt gemaakt. Dat zijn er meer dan 5.000. Zaanstad heeft het lot van bijstandsgerechtigden jarenlang verwaarloosd. Nu er tekorten zijn op de begroting is het doel veel mensen uit de bijstand te krijgen, insteek is een bezuiniging.

Op zichzelf is het natuurlijk een goed streven er voor te zorgen dat er minder mensen in de bijstand zitten. Niemand zit daar voor zijn plezier in. Het zou een goed streven zijn om al deze Zaankanters beter te ondersteunen en meer kansen te geven op werk, of een andere zinvolle invulling van hun leven.
Helaas pakt het anders uit. Het bureau A-rea dat de gemeente Zaanstad heeft ingeschakeld om mensen op weg te helpen en te beoordelen op capaciteit voor werk, richt zich uitsluitend op een succesvolle re-integratie in het arbeidsproces, ook bij mensen die ziek zijn. Meer dan de helft van alle bijstandsgerechtigden die lang in de bijstand zitten is ziek. Voor het grootste deel van deze mensen is een betaalde baan geen optie.

Daarnaast zijn er veel oudere bijstandsgerechtigden. Zij solliciteren zich suf, maar dat heeft geen enkele zin. Slechts 2,6 % van alle bijstandsgerechtigden die ouder zijn dan 50 vindt werk. Toch worden zij verplicht te blijven solliciteren. Ook als het zinloos is.

Wel kan de gemeente besluiten de sollicitatieplicht te versoepelen voor oudere bijstandsgerechtigden. Dat kan vanaf 57,5 jaar. Zaanstad zegt dit op te lossen met maatwerk en zo een plan van aanpak te maken dat aansluit op de situatie.
Helaas is de werkelijkheid minder mooi dan het college voorstelt. Via een sociaal advocaat en de lokale vertegenwoordigers van de FNV krijg ik regelmatig schrijnende voorbeelden te zien waarbij de gemeente zich misdraagt en misbruik maakt van haar macht. Er worden uitkeringen verlaagd als straf als de gemeente vindt dat de betrokkene niet voldoende meewerkt. (31 keer alleen al in Poelenburg het afgelopen jaar). Armoede wordt zo vergroot in plaats van verholpen. Ook bij gezinnen met kinderen wordt de uitkering gekort. Van zeer nabij heb ik meegemaakt hoe dictatoriaal de gemeente zich opstelt.

De SP moties:
De SP heeft een aantal moties ingediend met betrekking tot armoede en bijstand om de slechte aanpak van de gemeente te stoppen.
Een motie om geen werk meer uit te besteden aan bedrijven die werknemers uitbuiten met behulp van belastinggeld, zoals het bedrijf Eurest, dat de gemeente inhuurt voor schoonmaakwerk en huismeesters werd niet aangenomen. Deze misstand blijft dus bestaan. Een gezamenlijke motie met Denk, PvdD en PvdA voor de bestrijding van armoede bij kinderen is met 1 stem verschil aangenomen. De rechtse partijen (VVD, DZ POV PVV, CDA) waren uiteraard tegen. Zaanstad kan het nu niet meer maken uitkeringen te korten bij huishoudens met kinderen.

Een motie voor regelarme bijstand voor oudere werklozen werd niet aangenomen. De gemeente vindt dat bijstandsgerechtigden onmondige kinderen zijn en moeten worden gedwongen naar de pijpen van een incompetent ambtelijk apparaat te dansen. Er is nog geen licht aan de horizon voor deze groep. Wel kwamen meerdere raadsleden van andere fracties na afloop naar mij toe om er over te praten. Ik had kennelijk een gevoelige snaar geraakt.

Een motie voor meer privacy aan de open balies in het stadhuis, daar waar gesprekken moeten worden gevoerd over zeer emotionele en privacygevoelige zaken zoals WW, bijstand en de strafkortingen, is unaniem aangenomen. Dat is hard nodig want bij deze privacy gevoelige gesprekken kan alles bij de aangrenzende balie worden gehoord. Dat is vernederend en het is in strijd met de nieuwe privacywet AVG.

Gezocht: personen in de ‘200 euro-regeling’ in de Bijstand

Wie doet mee?

Gezocht: personen in de ‘200 euro-regeling’ in de Bijstand

Sinds begin dit jaar kent Amsterdam de mogelijkheid voor mensen in de Bijstand om maximaal 200 euro per maand bij te verdienen, zonder korting op de uitkering.

Inmiddels maken een groot aantal personen gebruik van deze mogelijkheid.

Graag treed ik in contact met een aantal van deze personen (maximaal zes), met als doel te horen welke vraagstukken en/of problemen zij in de praktijk ervaren.

Het is bedoeling om met ieder van hen eens in de vier tot zes weken te spreken en daar dan een verslagje van te maken. Mag anoniem, hoeft niet.

Deze actie wordt uitgevoerd door Erik van Erp, verbonden als vrijwilliger/assistent aan een lid van de gemeenteraad van Amsterdam: raadslid Yassmine El Ksaihi van D66.

evanerp@xs4all.nl

DE VAKBEWEGING OP WEG NAAR DE TOEKOMST

Uitnodiging 28 november Amsterdam: Verdeling van arbeid en kapitaal in tijden van technologische innovatie en onzekerheid op de arbeidsmarkt Lees hier de uitnodiging

Haken en ogen aan de plannen voor invoering van een basisinkomen

Velen zijn het erover eens: de invoering van een basisinkomen heeft vele voordelen. Maar de invoering ervan is niet eenvoudig, en er bestaat grote verdeeldheid tussen de voorstanders over welk basisinkomen we willen en hoe dat moet worden ingevoerd. We kunnen dit niet overlaten aan de politiek, want die maken er een neoliberale variant van. Niet bepaald een sterk uitgangspunt. Op de website van de Vereniging basisinkomen staat een uitgebreid artikel over bovenstaande. Wij hadden hier een link geplaatst, maar het schijnt dat de link op verschillende computers een waarschuwing van malware geeft. Dus die link hebben we weggehaald.