Oproep Franse televisiezender France 24

Hieronder een oproep van de journalist Antoine Mouteau. De Fransen komen volgende week naar Groningen om daar reportages te maken over het leven in Nederland in het algemeen en Groningen in het bijzonder. Ook werklozen worden geïnterviewd.

In opdracht van de Franse internationale televisie omroep France 24 ben ik voor zondag 28, maandag 29 of dinsdag 30 april op zoek naar een werkzoekende, werkloze persoon in de buurt van Groningen die zou voor de camera twee of drie vragen willen beantwoorden over werkzoekend/werkloos zijn in Nederland.

Mij kunt u bereiken onder volgende nummer: +33608882508

Of per email: antoinemouteau@hotmail.com

Antoine Mouteau

Zelfstandig journalist

Journaliste indépendant

Dr Kuyperstraat 6Y

2514 BB 's-Gravenhage

Nederland​

Socialiseer de huisvesting in heel Europa

Oproep: socialiseer huisvesting in heel Europa!

De steeds groter wordende huisvestingsproblemen in Europese steden vormen een 

belangrijk onderdeel van de algemene EU-crisis. De EU-verdragen garanderen het 

vrije verkeer van kapitaal (artikelen 26 en 63 VWEU), de vrije concurrentie van 

ondernemingen (artikel 107 VWEU) en de beperking van overheidsbegrotingen 

(stabiliteits- en groeipact, Europees begrotingspact (European Fiscal Compact)). 

Zonder een sterke sociale tegenhanger beschermen en bevorderen deze grondwettelijke principes het misbruik van eigendom voor de vorming van wereldwijd verhandelde 

financiële activa. (English at bottom)

(Door ondertekenende groepen en personen, vertaling globalinfo, die best meer donateurs wil foto: demonstratie in Ontario, Canada in 2017 van OCAP)

Huisvesting is echter een basisbehoefte voor iedereen en dus een mensenrecht dat wordt beschermd door het internationale recht. voor zover de behandeling van huizen als financiële activa de betaalbaarheid, toegankelijkheid, huurzekerheid, adequaatheid of bewoonbaarheid bedreigt, zijn de EU-lidstaten moreel en wettelijk verplicht om onroerend goed te reguleren en te socialiseren ten bate van de bewoners. Als het kader van de EU dergelijk sociaal reguleren verbiedt, wordt het een institutionele uitdaging van de mensenrechten. We willen het tegenovergestelde. We willen dat de EU een interne en externe stimulator, promotor en garantsteller wordt voor het recht van ieder persoon op een veilige, fatsoenlijke en betaalbare plek om te wonen.

Veel mensen in Europa hebben het systematische misbruik van land, huizen, infrastructuren en begrotingen moeten doorstaan voor de toename van private winsten, terwijl degenen die het opgenomen hebben voor sociale actie om het recht op huisvesting te beschermen zich in het defensief bevonden. Er zijn echter hoopvolle voorbeelden van succesvolle emancipatorische strijd van burgers voor radicale sociale veranderingen in het huisvestingssysteem. In Berlijn bijvoorbeeld, is een populair grassrootsinitiatief momenteel een referendum aan het starten voor de onteigening van huizen die eigendom zijn van eigenaren die meer dan 3000 appartementen bezitten en voor de socialisatie van hun bezit in democratische publieke initiatieven. Maar deze strijd kan niet worden gewonnen zolang deze gefragmenteerd blijft en alleen wordt gevoerd op lokale en regionale niveaus.

De huisvestingscrisis zal nooit worden overwonnen, tenzij de volgende beleidswijzigingen worden doorgevoerd:

1. Het aannemen van het internationale recht op huisvesting als een fundamentele plicht van alle EU-instellingen, lidstaten en het bedrijfsleven en de concrete uitvoering van dit fundamentele mensenrecht in de vorm van een Europese huisvestingsstrategie.
2.  Het toelaten, garanderen en ondersteunen van publiek gereguleerde segmenten van democratische non-profit huisvesting voor brede lagen van de bevolking buiten de EU-concurrentieregels en financiële kapitaalstromen.
3.  Een EU-kader dat voorziet in de stimulering en ondersteuning van strikte sociale regulering van op winst gerichte particuliere huizenbezitters, commerciële huren, commerciële grondhandel, hypotheken, transparantie, facilitaire diensten en de gevolgen van het in gebreke blijven van hypotheekverplichtingen.
4. Bescherming, aanmoediging en ondersteuning van de betrokkenheid en organisatie van huurders en andere bewoners voor hun rechten en de benodigde structurele veranderingen in huisvesting, grond en onroerend goed.

Eerste ondertekenaars:

Bond Precaire Woonvormen en Globalinfo (Nederland), MieterInnenverein Witten (Tenant Union Witten, Germany), Habita! (Portugal),  Committee for the Abolition of Illegitimate Debt (CADTM, België), Union Antiauctions Initiative en Stop Auctions (Griekenland)

Als je deze eerste oproep wilt ondersteunen en wilt deelnemen aan de discussie, voeg dan je handtekening en contactgegevens toe, via de comments op deze pagina  of door te reageren naar  eu2019 at reclaiming-spaces.org
-----------------------------

CALL: Socialise Housing across Europe!

By undersigning groups and persons.

The worsening housing problems in European cities are an important part of the general EU crisis. The EU treaties guarantee the free movement of capital (Art. 26 & 63 TFEU), the free competition of undertakings (Art. 107 TFEU) and the restriction of public budgets (Stability and Growth Pact, European Fiscal Compact).
Without a strong social counterpart, these constitutional principles protect and promote the abuse of property for the construction of globally traded financial assets.

Housing, however, is a basic need for everybody and thus a human right that is protected by international law. As far as the treatment of houses as financial assets threatens its affordability, accessibility, security of tenure, adequacy or habitability, the EU-member states are morally and legally obliged to control and socialise property for the benefits of their people. If the framework of the EU prohibits such social regulating, it becomes an institutional challenge to human rights. We want the opposite. We want the EU to become an internal and external stimulator, promoter and guarantor of the right of every person to have a secure, decent and affordable place to live.

For too long many people in Europe have endured the systematic abuse of land, homes, infrastructures and budgets for the increase of private profits, whilst those engaging in social action to protect the right to housing have found themselves on the defensive. There are hopeful examples, however, of successful emancipatory popular struggles for radical social changes in the housing system. In Berlin, for instance, a popular grassroots initiative is currently initiating a referendum for the expropriation of houses owned by landlords who own more than 3,000 apartments and the socialisation of their properties into democratic public entities. But the struggle cannot be won as long as it remains fragmented and only reduced to local and regional levels.

The housing crisis will never be overcome, unless the following policy changes are made:

1. The adoption of the international right to housing as a fundamental duty of all EU institutions, member states and business and the concrete implementation of this basic human right in the form of a European housing strategy.
2. Allowing, guaranteeing and supporting publicly regulated segments of democratic not-for-profit housing for broad strata of the population outside EU competition rules and financial capital flows.
3. An EU-framework that allows, encourages and supports the strict social regulation of profit-oriented private landlords, market rents, land markets, mortgages, transparency, facility services and the consequences of mortgage default.
4. Protecting, encouraging and supporting the engagement and organisation of tenants and other inhabitants for their rights and the needed structural changes in housing, land and real estate.

First signatories:

Bond Precaire Woonvormen and Globalinfo (Netherlands), MieterInnenverein Witten(Tenant Union Witten, Germany), Habita! (Portugal),  Committee for the Abolition of Illegitimate Debt (CADTM, Belgium), Union Antiauctions Initiative and Stop Auctions (Greece)

If you want to support this initial call and participate in the discussion  please add your signature and contact, by using the comment function or by replying to eu2019 at reclaiming-spaces.org

De rijken en de bureaucraten vormen een ‘brede’ alliantie tegen kinderarmoede en de FNV neemt het initiatief voor een campagne voor verhoging van het minimumloon.

Prinses Laurentien wil de kinderarmoede
bestrijden

De afgelopen tijd waren er twee initiatieven om de armoede in Nederland nu eindelijk eens aan te pakken. Op dinsdag 26 maart presenteerde prinses Laurentien van het Huis van Oranje een nieuw initiatief: een brede alliantie van maatschappelijke organisaties en bedrijven die de kinderarmoede willen bestrijden. Daaronder veel gemeenten, ook de gemeente Amsterdam en bedrijven als Rabobank, Menzis, de Aldi en Unilever. Daarnaast vele gerennomeerde organisaties en instituties zoals diverse GGD-en, Jantje Beton, Humanitas, en de ANWB. Politieke partijen en vakbonden ontbreken. Alleen PvdA-Groen Links Noorderveld staan erbij. Ik zag dat de SAG Gezondheidscentra ook meedoen, dus mijn huisarts doet ook mee. Op de nieuwe website staat als doelstelling dat men ernaar streeft dat in 2030 kinderen niet meer de dupe zijn van armoede en dat er geen gezinnen meer zijn die in armoede vervallen. De Alliantie Kinderarmoede is ontstaan vanuit een samenwerking tussen Missing Chapter Foundation, een club opgericht door prinses Laurentien, Alles is Gezondheid en het Nederlands Centrum Jeugdgezondheid (NCJ).

Het tweede initiatief was de start van een campagne en de opbouw van een sociale beweging om het wettelijk minimumloon van 9,82 euro bij een 38-urige werkweek te verhogen naar 14 euro. De campagne ging zondagmiddag 14 april van start in Rotterdam Zuid. Demonstranten verzamelden zich op het Afrikaanderplein, middenin een van de armste wijken van ons land. Zij trokken naar de Kop van Zuid, waar ze een monument van het cijfer 14 onthulden nabij een bouwplaats waar het duurste appartement van Nederland zal worden gebouwd. De bouw gaat 15-20 miljoen euro kosten.

De actievoerders ageerden tegen de groeiende ongelijkheid tussen arm en rijk in Nederland die ze willen aanpakken. Het minimumloon, waar zo’n half miljoen werknemers voor moeten werken, is de afgelopen decennia sterk achtergebleven bij de reële loonstijging. Omdat het minimumloon achterblijft blijven ook de AOW en de bijstandsuitkeringen achter omdat ze gekoppeld zijn aan het wettelijk minimumloon. De stijging van het wettelijk minimumloon naar 14 euro moet deze onrechtvaardigheid op zijn minst gedeeltelijk compenseren. https://www.veertien.nu

Het tweede initiatief is heel wat concreter. Terwijl in het initiatief van prinses Laurentien vage voorstellen worden gedaan voor lokale, beperkte donaties aan mensen die in armoede leven, wordt in het tweede initiatief concreet voorgesteld de minimumlonen en de daaraan gekoppelde uitkeringen drastisch te verhogen om de armoede over de gehele linie structureel te bestrijden. Je kunt van de kapitalisten die met Laurentien samenwerken ook niet verwachten dat ze gaan pleiten voor loonsverhogingen. Ook al hebben de grote bedrijven en de miljonairs in Nederland geld zat. Komt er eindelijk een drastische herverdeling van de rijkdom? Gaat de Rabobank haar miljardenwinsten investeren in bestrijding van de armoede? Rabobank maakte in 2018 12% meer winst dan het jaar ervoor. De winst steeg naar € 3 miljard, met als belangrijkste drijvers lagere kosten en een goed economisch klimaat. Die lagere kosten ontstonden dan weer door te snijden in het personeelsbestand. En de bank had ook tegenvallers. De bank moest in 2018 € 100 miljoen extra operationele kosten uitgeven door de afhandeling van het derivatendossier. Dat is het schandaal met de rentederivaten, oftewel renteswaps, waarbij banken aan duizenden kleine ondernemers een product hebben verkocht dat ze onverwacht veel geld kan kosten bij een dalende rente. De regering en de Autoriteit Financiële Markten (AFM) grepen in en nu moet de bank schadeloosstellingen betalen. Het derivatendossier moet overigens niet worden verward met het libor schandaal bij de Rabobank. Het libor rentetarief vormde vier jaar geleden de spil van een wereldwijd miljardenschandaal met daarin een prominente rol voor de Rabobank.

Unilever topman Paul Polman: 'Marc Rutte en ik
zijn goede vrienden'

Kunt u zich voorstellen dat ik wat wantrouwig ben bij die brede alliantie om de kinderarmoede te bestrijden en meer sympathie heb voor de actie het minimumloon te verhogen? Unilever topman Polman die meer dan tien miljoen euro per jaar verdient, pleitte voor het afschaffen van de dividendbelasting, terwijl multinationals nu in veel gevallen al 0% winstbelasting betalen over het vele geld dat ze verdienen. Met zo’n winstbelasting zou een groot deel van de armoede in Nederland effectief bestreden kunnen worden. Gaat Polman nu de armoede bestrijden? In ieder geval is duidelijk, dat de grote bedrijven het initiatief kunnen aangrijpen om hun geschonden imago wat op te poetsen met lokale beperkte initiatieven waarbij de onrechtvaardige verdeling tussen arm en rijk een beetje buiten de discussie blijft.

Laten we de doelstellingen van het initiatief van prinses Laurentien wat nader beschouwen. De eerste vraag is wel, waarom alleen bestrijding van armoede onder kinderen? Is armoede onder ouderen, of van baanlozen, of migranten en andere groepen niet net zo erg? In Trouw van 26 maart levert Cok Vrooman, ‘armoede deskundige’ van het SCP en hoogleraar aan de universiteit van Utrecht kritiek op de plannen en initiatieven van prinses Laurentien. “Kinderen zijn niet arm. Hun ouders zijn arm”, zegt hij. Tot nu toe is er in Nederland veel gedaan om de gevolgen van armoede te beperken. Door bijvoorbeeld het aanbieden van muzieklessen, sportclubjes of een computer aan kinderen in armoede. Maar dit lost het armoedeprobleem niet op, stelt Vrooman.

Cok Vrooman

Om armoede te bestrijden is het volgens Vrooman logisch om te kijken naar het inkomen van ouders en de uitgaven die ze doen. Ouders hebben geen werk, kunnen niet genoeg uren maken, verdienen te weinig per uur of hebben bijzondere uitgaven, bijvoorbeeld door ziekte. Volgens Vrooman moet voor verschillende thuissituaties bekeken worden hoe armoede structureel kan worden aangepakt. “Kijk naar de oorzaken van een te laag inkomen. Voor een eenoudergezin werkt de ene oplossing, waar diezelfde oplossing voor een gezin met licht verstandelijk beperkte ouders niet effectief is.” Vrooman benadrukt dat het voor kinderen belangrijk is dat zij ook echt onderwijs volgen op het niveau dat ze aankunnen, want dat is voor hun latere leven doorslaggevend. Ik voeg hieraan toe dat een punt is natuurlijk, dat bestrijding van alleen kinderarmoede politiek wat minder controversieel is dan de bestrijding van armoede onder andere groepen. Kinderen, daarvan zegt iedereen, die kunnen er nog niks aan doen dat ze in armoede leven. Maar baanlozen, zeggen vele aanhangers van het neoliberalisme, laten die maar gaan werken voor een flexibel laag loontje, dan komen ze vanzelf hogerop door hun contacten. Het is hun eigen schuld dat ze in armoede leven als ze dat niet doen. Dus dat ligt controversiëler, en dat kun je niet hebben als je een breed opgezette campagne wilt waar miljoenen achteraan lopen waarbij je je imago wat wilt oppoetsen.

De argumenten voor armoedebestrijding van Cok Vrooman en waarschijnlijk ook de argumenten van het Laurentien-initiatief hoor je wel vaker. De discussie gaat er dan over, of je armoede moet bestrijden door de minimuminkomens structureel te verhogen, of dat dit geen oplossing is voor individuele en lokale problemen in veel gevallen en of kleinschalige hulpverleningsinitiatieven niet een betere methode zijn. Tegenstanders van verhoging van het minimum gebruiken meestal deze argumenten. Punt is natuurlijk dat het geen tegenstelling is. Aan de ene kant kun je niet alle individuele problemen oplossen als je het minimumloon structureel verhoogt tot 14 euro, aan de andere kant kun je individuele problemen niet oplossen (of alleen oplossen bij schulden als de mensen op een mensonterende 50 euro in de week worden gezet) als er structureel te weinig inkomen binnenkomt die wat meer ruimte biedt om de individuele problemen aan te pakken.

Vooralsnog is het aantal vermelde initiatieven op de website van het initiatief tegen kinderarmoede nogal mager en zal dus de armoede niet structureel oplossen. Gemeente Hoogeveen zet in op een integrale aanpak van kinderarmoede via signaleren, bespreken en doorverwijzen vanuit onderwijs, sport en wonen. In gesprek met kinderen zelf worden oplossingen gezocht en via nieuwe samenwerkingen kunnen kinderen blijven meedoen. Dat klinkt nogal vaag. Als Pa en Ma geen geld hebben, wat doe je daar dan aan? Zwitsal (van Unilever) geeft gratis producten voor gezinnen onder de armoedegrens via consultatiebureaus en jeugdzorg. Dat zullen ze bij Zwitsal wel een win-win situatie noemen: arme kinderen worden geholpen en de consultatiebureaus zijn meer geneigd hun contracten met Zwitsal af te sluiten, nietwaar? Het derde initiatief dat wordt vermeld is de publieksacademie. Op 3 juni wordt een publieksacademie in de stadsschouwburg Groningen georganiseerd. Een bijeenkomst voor lezers van ruim 40 weekbladen om het onderwerp Kinderarmoede bespreekbaar te maken en begrip te creëren voor deze problematiek. Ook een vaag verhaal.

Staatssecretaris van Sociale Zaken voor de VVD Tamara van Ark in het kabinet Rutte wordt vervolgens uitgebreid op de website geciteerd. Samengevat: ze vindt de armoede onder kinderen heel erg. En zet dus in op individualisering van het armoedeprobleem, een initiatiefje hier en daar. Nee, mevrouw van Ark, oplossingen komen pas uit een combinatie van drastische verhogingen van het minimumloon in combinatie met een betere bijzondere bijstand voor individuele problemen. Ook daar moet meer geld naartoe.

Het initiatief van Laurentien zet in op lokale initiatieven voor kleinschalige problemen. Dit is voor oplossing van het armoedeprobleem de ene kant van het verhaal. Ook in het initiatief minimumloon 14 euro worden lokale comité’s opgericht van leden en niet-leden van de FNV die behalve meedoen aan de campagne vanuit de nieuwe organisatiestructuren ook problemen dichtbij huis, in de lokale gemeenschappen en de buurten aan de orde kunnen stellen. Als prinses Laurentien nu even verklaart dat het haar niet gaat om tot niets verplichtende charitas van de rijken die de onrechtvaardige tegenstelling tussen arme en rijk buiten beschouwing laat, maar om de structurele rechten van mensen die in armoede leven, en dat daar een redelijk inkomen om van te leven bijhoort, dus verhoging van het minimumloon tot 14 euro, dan kunnen er op lokaal niveau mooie samenwerkingsverbanden ontstaan. #samenvoor14

Piet van der Lende

#samenvoor14

#Samenvoor14

De FNV heeft het initiatief genomen voor een campagne en de opbouw van een sociale beweging om het wettelijk minimumloon van 9,82 euro bij een 38-urige werkweek te verhogen naar 14 euro. De campagne ging zondagmiddag van start in Rotterdam Zuid. Demonstranten verzamelenden zich op het Afrikaanderplein, middenin een van de armste wijken van ons land. Zij trokken naar de Kop van Zuid, waar ze een monument van het cijfer 14 onthulden op een bouwplaats waar het duurste appartement van Nederland zal worden gebouwd. De bouw gaat 15-20 miljoen euro kosten.

De actievoerders ageerden tegen de groeiende ongelijkheid tussen arm en rijk in Nederland die ze willen aanpakken. Het minimumloon, waar zo’n half miljoen werknemers voor moeten weerken, is de afgelopen decennia sterk achtergebleven bij de reele stijging van de gemiddelde lonen. Omdat het minimumloon achterblijft blijven ook de AOW en de bijstandsuitkeringen achter omdat ze gekoppeld zijn aan het wettelijk minimumloon. De stijging van het wettelijk minimumloon naar 14 euro moet deze onrechtvaardigheid compenseren.

De campagne gaat enkele jaren duren. Het onderwerp moet in 2021, het jaar van de verkiezingen, op de agenda staan en daarna moet het minimumloon van 14 euro worden ingevoerd.

Het is uitdrukkelijk de bedoeling dat het niet alleen een FNV campagne wordt, op basis van het principe van ‘community-organizing’ gaan actievoerders in verschillende steden de buurten in om huis aan huis met de mensen te praten. Er worden comité’s opgericht van leden en niet-leden van de FNV die behalve meedoen aan de campagne vanuit de nieuwe organisatiestructuren ook problemen dichtbij huis, in de lokale gemeenschappen en de buurten aan de orde kunnen stellen.

En kijk, verschillende economen zeggen in NRC-Handelsblad al dat de verhoging van het wettelijk minimumloon een goed idee is.

Piet van der Lende

Wijziging van de vereiste kwalitetiscritaria bij huishoudelijke hulp in de WMO

Ouderen en gehandicapten voor wie de gemeente huishoudelijke hulp betaalt, krijgen iets meer rechten. Gemeenten worden verplicht duidelijke afspraken hierover vast te leggen.

Minister Hugo de Jonge van Volksgezondheid gaat hiertoe de Wet maatschappelijke ondersteuning (WMO) aanpassen. Dat geldt vooral als gemeenten alleen het resultaat van de hulp benoemen, namelijk 'een schoon en leefbaar huis', schreef hij vrijdag in een brief aan de Tweede Kamer.

De aanpassing is nodig na een reeks uitspraken van de hoogste bestuursrechter, de Centrale Raad van Beroep. Die oordeelde dat gemeenten onvoldoende rechtszekerheid bieden als zij niet het aantal uren huishoudelijke hulp per week vastleggen.
Ongeveer een derde van de gemeenten werkt zo. Daarom legt de minister nu vast dat de gemeente met de hulpbehoevende moet afspreken hoe vaak er bijvoorbeeld wordt gestofzuigd en gedweild. Ook moet de gemeente duidelijk maken wie cliënten kunnen aanspreken als zij vinden dat dit resultaat niet wordt bereikt. Gemeente en cliënt moeten met elkaar overleggen, zodat bezwaren en rechtszaken kunnen worden voorkomen, aldus De Jonge.

Het is zeer de vraag of deze wijzigingen in de praktijk voldoende zijn. Veel clienten hebben zelf maar een beperkt idee van hoe en wat er in hun huis moet worden schoongemaakt en hoe vaak, en het was dan ook beter geweest als de minister had besloten dat alle gemeenten het aantal uren vastleggen dat moet worden schoongemaakt. Dit is een halve oplossing waarvan nog maar de vraag is, of het rechtszaken voorkomt.

De Wereldverbeteraar vs De IJdeltuit

Lab van de samenleving | De

Wereldverbeteraar vs De IJdeltuit | Steve 

Bikoplein

woensdag 24 april 19:00

Gratis

Aristoteles schreef een verhandeling over rhetorica,
De kunst van het overtuigen

Wereldverbeteraar of ijdeltuit? Wat zijn de intenties van politici die zeggen op te komen voor een ideaal? Hoe kun je die bedoelingen ontrafelen? Marijn Moerman, docent retorica aan de UvA en de VU, licht in de derde editie van het Lab van de Samenleving toe welke signalen we afgeven in taal en beweging, bewust en onbewust. Wat kunnen we daarvan leren? En hoe zit het eigenlijk met de wereldverbeteraar en ijdeltuit in onszelf? Kom naar het Steve Bikoplein, schuif aan en praat mee!
Toegang gratis, maar graag aanmelden via reserveren@movingartsproject.nl.
In het vak rhetorica dat Marijn doceert worden de studenten in 18 weken ingeleid in de kunst van het overtuigen, zoals deze ontwikkeld is in de klassieke en moderne retorica. Dit wordt ondersteund door de empirische bevindingen van de moderne cognitieve wetenschappen: van Aristoteles tot Kahneman, van enthymeem tot framing.
Het Lab van de Samenleving is onderdeel van De Kleine Prins, een kunstproject over samenleven, geïnitieerd door kunstenaarscollectief Moving Arts Project. In het Lab – een open koepel van hout op het Steve Bikoplein – onderzoeken zij met lezingen, performances en dialoog elke 2 weken op woensdagavond thema’s als wonen, werk, kwetsbaarheid en bezit. De vergaarde inzichten vormen de ingrediënten voor een expositie en theatraal slot op 28, 29, 30 juni en 6, 7, 8 juli 2019 op het Krugerplein.
Check movingartsproject.nl/ | www.facebook.com/MovingArtsProject/ voor updates.

Utrechtse baanlozen hebben massaal schijt aan Flextensie-dwangarbeid

Linda Voortman, wethouder voor Groen Links in
Utrecht die de Flextensieconstructie verdedigt

Baanlozen in de gemeente Utrecht weigeren massaal mee te doen aan Flextensie. Via die uitbuitconstructie laten gemeenten baanlozen zonder loon en arbeidsrechten werken. Deelname aan het dwangarbeidproject gebeurt formeel op “vrijwillige” basis. Zo’n 99 procent van de Utrechtse bijstandsgerechtigden heeft zich ondanks de toch uitgeoefende druk niet aangemeld bij de koppelbaas Flextensie. Kennelijk zien ze geen heil in deelname, in deze tewerkstelling voor een fooi van 2 euro per uur, en schrijven ze zich dus niet in. Doorbraak eist dat de gemeente Utrecht en de uitbuiters van I-did nú stoppen met Flextensie!
Lees verder bij de bron.

Bijverdienen in de bijstand een achtergrond analyse

Bijverdienen in de bijstand

Bijverdienen in de bijstand kan, maar is aan strenge voorwaarden onderworpen. Met het Amsterdamse Experiment met de Bijstand valt er voor bijstandsgerechtigden wel iets meer te kiezen. Afzien van het ‘vrijgelaten’ deel van je eigen inkomsten uit een parttime baan kan soms voordeliger zijn, voor deelnemers aan het experiment. Tekst Joop Lahaise / Marcel Schor Beeld George Maas/Fotonova

Lees verder bij de bron. 

Ontbreken van beschikkingen huurtoeslag en zorgtoeslag hoeft geen belemmering te zijn voor toekennen kwijtschelding gemeentelijke belastingen

Er zijn mensen die geen DigId code hebben of er niet mee om kunnen gaan. Bij de aanvraag kwijtschelding gemeentebelastingen wordt als antwoord soms een brief teruggestuurd waarbij alsnog aanvullende gegevens moeten worden ingeleverd. Daarbij kan de gemeente vragen om de meest recente beschikkingen huurtoeslag en zorgtoeslag. Nu worden deze beschikkingen door de belastingdienst niet meer toegestuurd. Ze worden gezonden naar het account van betrokkene op mijn belastingen of mijn overheid.nl. Maar iemand die geen DigId code heeft krijgt die beschikkingen dus niet. Wat betreft de gemeentebelastingen is het voldoende bankafschriften op te sturen waarop de bijschrijvingen van de zorgtoeslag en de huurtoeslag zijn te zien. Dat de originele beschikkingen van de belastingdienst niet worden opgestuurd is voor de afdeling kwijtschelding in Amsterdam geen reden, de kwijtschelding af te wijzen. #reintegratieperikelen De volgende bijdrage verscheen op facebook:

De Bijstandsbond en stichting IPC/INCA Projectbureau te Amsterdam presenteren periodiek: Multiloog

De Bijstandsbond en stichting IPC/INCA Projectbureau te Amsterdam
presenteren periodiek: Multiloog

Woensdag. 03 april. 14.00 uur-17.00 uur. Multiloog met Heinz Mölders. De
multiloog duurt tot 16.00 uur. Da Costakade 162 1053 XD Amsterdam.

We gaan een multiloog doen met Heinz Molders van de stichting IPC/INCA
Projectbureau te Amsterdam. Multiloog-bijeenkomsten zijn gespreksgroepen
voor iedereen die belangrijke zaken uit het dagelijks leven met een
ander wil delen. Wat je ook op je hart hebt, je kunt ermee komen. We
gaan in de multiloog onderwerpen behandelen als: omgaan met de
klantmanager van de Dienst Werk en Inkomen, meer in het algemeen omgaan
met bureaucratisch denken van allerlei functionarissen van
belastingdienst en gemeente, problemen met buren zoals geluidsoverlast
of onveiligheid, de eigen administratie, schulden, werk of werkloosheid,
vrijwilligerswerk, stress, etc.

Voorop staat daarbij het eigen verhaal, maar ook gaat het erom te
luisteren en vooral de andere deelnemer erin te ondersteunen de voor
hem/haar wezenlijke zaken aan de orde te stellen. Iedereen is welkom en
indien gewenst is anonimiteit gewaarborgd. Niemand is verplicht iets te
vertellen, alleen maar komen luisteren is ook toegestaan. De gesprekken
kunnen gaan over hoe we ons dagelijks leven vormgeven en wat we aan
problemen tegenkomen. Door uitwisseling van ervaringen over hoe daarmee
om te gaan kunnen we elkaar inspireren om er concreet uit te komen. We
gaan met elkaar om vanuit van het persoonlijke verhaal, niet vanuit een
hulpverlenerspositie. We willen elkaar ondersteunen zodat ieder zijn
eigen expert kan worden en we proberen te vermijden dat er externe
autoriteiten worden ingevoerd. Mensen worden aangesproken op hun
persoonlijke positie, je vertelt als persoon over je eigen ervaringen.
Wel kunnen hulpverleners als persoon ook meedoen, waarbij de
perspectiefwisseling- je verplaatsen in de positie van de ander-
belangrijk is. In het verlengde van die perspectiefwisseling kunnen
gezamenlijke initiatieven ontstaan om gezamenlijk iets aan het
repressieve systeem dat we ervaren te doen. We leven in een enorm
geindividualiseerde maatschappij, waarbij we slechte dingen sterk
toeschrijven aan het handelen van personen, terwijl wij allemaal
opgenomen zijn in het onderdrukkende systeem en dat ook aan elkaar
doorgeven.

Voor meer informatie:

INCA Projectbureau Amsterdam
Buskenblaserstraat 32'
1055 AJ Amsterdam
tel.:(0031) (0)20-6848012/06 110 67 017
www.inca-pa.nl
heinz.molders@inca-pa.nl

← Sillicon Valley onderzoekt basisinkomen wegens verdere automatisering

Elementaire relatietypen voor samenlevingen en basisinkomen →

Verslag van provinciaal debat over proef met basisinkomen in Culemborg/Rivierenland

Door Reyer Brons19 maart 2019

Een enerverende discussie in Culemborg op 14 maart 2019 leidde ertoe dat de meerderheid van de aanwezige partijen een voorstudie zien zitten en hun goedkeuring daarvoor zullen uitspreken in hun fracties in de Gelderse provinciale staten.

De acht politieke partijen: Code Oranje/Lokaal, D66, VVD, PvdD, PvdA, CDA, GL en SP

In samenwerking met de Vereniging Basisinkomen heeft de Initiatiefgroep Basisinkomen Rivierenland in aanloop naar de statenverkiezing van 20 maart a.s. op 14 maart in het oude stadhuis van Culemborg een enerverend debat georganiseerd met een achttal fracties van de Gelderse Staten.
Na het positieve welkomstwoord van Wethouder Collin Stolwijk (D66) vertelde Jolanda Verburg, een van de initiatiefnemers, de achtergronden van de in 2016 ontstane initiatiefgroep en wat het onvoorwaardelijk basisinkomen inhoudt. Ook schetste zij het doel van de middag. De initiatiefgroep wil een breed gedragen grootschalig experiment uitvoeren met basisinkomen in Regio Rivierenland. De initiatiefgroep wil politieke instemming krijgen voor een vooronderzoek, als eerste stap in het traject om een experiment op te zetten. Voor het vooronderzoek is een bedrag van € 250.000 nodig. Niet alleen de provincie wordt gevraagd een bijdrage te leveren, ook de deelnemende gemeenten en het Rijk.

De initiatiefnemers: Jolanda Verburg, Alexander de Roo. Staand vlnr Tom van Doormaal, Hans Nugteren, Roos Rispens, Mariëlle Cornielje en Hector Lara ( Stockton experiment)
Vervolgens vertelde Hector Lara zijn ervaring met een experiment met basisinkomen in Stockton. Een arme stad in de VS nabij Silicon Valley. De pilot van Stockton wordt door welgestelde entrepreneurs ( o.a. van FaceBook) gefinancierd.

De initiatiefgroep in Rivierenland ziet het basisinkomen als onderdeel van een nieuw sociale zekerheid voor de 21^e eeuw. Gezamenlijke verantwoordelijkheid van de verschillende bestuurslagen (rijk, provincie, gemeente) voor een experiment ligt daarom voor de hand.
Aansluitend gingen de Gelderse politici van VVD, CDA, D66, SP, PvdA, GroenLinks, Partij voor de Dieren en Code Oranje/Lokale Partijen over het onderwerp in debat. Het debat werd in goede banen geleid door René Danen, voormalig politicus van De Groenen.

Een enerverende discussie leidde ertoe dat de meerderheid van de aanwezige partijen een voorstudie zien zitten en hun goedkeuring daarvoor zullen uitspreken in hun fracties. GroenLinks, PvdD en Code Oranje/lokale partijen zijn nu al voor financiering van het experiment. D66, PvdA en SP zijn na enig aandringen bereid om de noodzakelijk voorstudie mede te financieren met provinciaal geld. VVD en CDA zijn hiertoe niet bereid.

Zittend: Jolanda Verburg, Alexander de Roo. Staand vlnr Tom van Doormaal, Hans Nugteren, Roos Rispens, Mariëlle Cornielje en Hector Lara

Het debat werd afgesloten met een bespiegeling over het belang van basisinkomen door Alexander de Roo, voorzitter en van de Vereniging Basisinkomen. Hij is medeoprichter van het wereldwijd opererende Basic Income Earth Network (BIEN) en zet zich al meer dan 30 jaar in voor de invoering van het basisinkomen.
De initiatiefgroep heeft in april een gesprek met de Minister van Sociale Zaken om steun van het Rijk te verkrijgen.

Maart 2019
Meer over de achtergrond van het gewenste experiment
PDF van de presentatie van Hector Lara
Video-verslag van het debat op 14 maart in Culemborg
Meer over het experiment in Stockton