Driedubbele premie voor opjagen werkloze

Dit bericht verscheen eerder op de website Nieuws uit Amsterdam. 

30 januari 2007 - Het bedrijf Fourstar krijgt in sommige gevallen drie keer betaald voor de begeleiding van werklozen. Bovendien sluiten de tewerkstellingsprogramma’s voor werklozen slecht aan op de arbeidsmarkt. Dit concludeert de Rekenkamer in een kritisch rapport over de Dienst Werk en Inkomen (DWI).

Fourstar weet extra premies op te strijken door werkzoekenden door te verwijzen naar Workstar, een onderdeel van hetzelfde bedrijf. Het kan zelfs voorkomen dat de gemeente het bedrijf drie keer betaalt om één en dezelfde werkloze aan het werk te helpen: “€800 aan Fourstar voor arbeidsmarktkwalificatie, €1.200 aan Fourstar voor plaatsing bij Workstar en €3.000 aan Workstar voor plaatsing op regulier werk”.

Fourstar is vooral bekend om de zogenaamde ‘work first’ tewerkstellingsprogramma’s waarbij werklozen verplicht eenvoudig werk moeten doen zoals stickeren of inpakken. Volgens Workstar doen ze hierbij nuttige ervaring op: er zou in Amsterdam vraag zijn naar de ‘in- en ompakvaardigheden’ die ze opdoen.

Veel deelnemers noemen het werk echter zinloos. De Rekenkamer is het hiermee eens: het programma ‘sluit nauwelijks aan op de arbeidsmarkt’. De DWI geeft ook min of meer toe dat het project niet bedoeld is om vaardigheden op te doen, maar vooral om werkzoekenden te disciplineren en om het gebruik van de bijstand te ontmoedigen.

Eerder leverde de Bijstandsbond al kritiek op Fourstar, omdat het bedrijf op een opportunistische manier gebruik zou maken van de mogelijkheden om geld te verdienen aan werklozen. De Bijstandsbond wees niet alleen op de constructies met BV’s, maar ook op het feit dat werkzoekenden werden ingezet om bedrijfspanden om te bouwen tot cursuslokalen voor Fourstar.

Daarbij zou bovendien sprake zijn van onveilige arbeidsomstandigheden. Een deelnemer aan een tewerkstellingsproject verloor het topje van zijn duim door een ongeluk met een zaagmachine. Later werd het project vanwege brandgevaar stilgelegd door Bouw- en Woningtoezicht.

Het rapport van de Rekenkamer gaat over het hele reïntegratiebeleid van de gemeente, waarvan de trajecten van Fourstar maar een klein onderdeel vormen. Totaal zou de gemeente gemiddeld 17.000 euro kwijt zijn aan elke bijstandsgerechtigde die aan een reguliere baan wordt geholpen. Dat komt overeen met de kosten van anderhalf jaar een uitkering. Van de deelnemers aan projecten vindt slechts 11% werk.

Het college van B&W heeft toegezegd om de meeste aanbevelingen uit het rapport over te nemen. De Rekenkamer is hier niet helemaal gerust op en adviseert de gemeenteraad om hierover goed door te vragen. In een reactie op het rapport zegt Piet van der Lende van de Bijstandsbond dat hiermee ‘het failliet van het huidige beleid wel duidelijk is geworden’.

Het rapport is hier te vinden

Duizenden zonder stroom
Door RICHARD CLEVERS

Bericht uit het Algemeen Dagblad van dinsdag 16 januari 2007

AMSTERDAM - Nuon sluit gezinnen die een betalingsregeling hebben getroffen met het bedrijf, toch af van gas en licht. Alleen al in Amsterdam gaat het om duizenden huishoudens.

Dat stelt de Bijstandsbond, die de gezinnen bijstaat. De bond dreigt met een kort geding als Nuon deze ‘goedwillende families’ niet snel weer van energie voorziet

Afgelopen najaar bepaalde minister Wijn van Economische Zaken dat energiebedrijven gas en licht niet mogen afsluiten bij klanten die hun schuld willen aflossen. Deze wanbetalers moeten dan wel in een officieel schuldsaneringstraject zitten via de sociale dienst of de rechtbank. Een
afbetalingsregeling alleen is niet genoeg.

Advocaat M. van Hoof van de Bijstandsbond: ,,Deze mensen zijn van goede wil. Soms hebben ze zelfs een schuld opgebouwd zonder dat zij daar iets aan konden doen. Door administratieve fouten van Nuon bijvoorbeeld. Nu leven zij onder erbarmelijke omstandigheden. Ze gebruiken kaarsen en koken op campinggasstelletjes.’’

Nuon ontkent duizenden gezinnen in Amsterdam te hebben afgesloten. Precieze cijfers over de hoofdstad geeft het bedrijf echter niet. Nuon zegt dat over heel Nederland gemiddeld achtduizend huishoudens zijn afgesloten van gas en stroom.

,,Wij doen al heel veel om te voorkomen dat mensen worden afgesloten,’’ zegt een woordvoerster van Nuon. ,,Als het dan toch zo ver komt, moeten mensen de schuldhulpverlening in. Daar is niets ingewikkelds aan. Wijzelf zijn geen kredietverstrekker. We zijn een energieleverancier.’’

Voor het tot een kort geding komt wil Nuon met de Bijstandsbond in gesprek. ,,Dat lijkt ons zinvoller dan een gang naar de rechter.’’

Van Hoof noemt de opstelling van Nuon niet logisch. ,,De energiebedrijven zijn financieel beter af met een gewone betalingsregeling, want bij een schuldsanering wordt een deel van de schuld vaak kwijtgescholden.’’

Als Nuon niet over de brug komt, wil Van Hoof één cliënt gaan helpen bij een kort geding. Daarmee hoopt hij een uitspraak te krijgen waarmee alle andere ‘gedupeerden’ verder kunnen.

Bijstandsbond dreigt Nuon met geding

11 januari 2007 - De Bijstandsbond bereidt een kort geding voor om te zorgen dat klanten van Nuon weer worden aangesloten op gas en licht. Het energiebedrijf had beloofd dat klanten met een betalingsregeling zouden worden aangesloten, maar probeert daar volgens de Bijstandsbond nu onderuit te komen.

Vorig jaar steunde de Bijstandsbond een klant van Nuon die weer gas en licht wilde ontvangen. De organisatie baseerde zich op een uitspraak van minister Joop Wijn van Economische Zaken dat tijdens de winterperiode niemand zou worden afgesloten. Destijds zegde Nuon toe zich aan deze uitspraak te houden. Volgens de Bijstandsbond is het bedrijf deze toezegging niet nagekomen.

Bericht op Nieuws uit Amsterdam

Stilte-actie tegen verarming in Den Haag

In Den Haag is recentelijke een stilteactie begonnen tegen de armoede in Nederland vanuit het motto dat alles is gezegd en geschreven maar dat in stilte vele mensen moeten zien rond te komen. Daarom wordt er voorlopig elke derde dinsdag van de maand om 13.00 uur op het Plein Den Haag door een aantal mensen verzameld die in stilte een kring vormen bij de Tweede Kamer. De actie is gestart vanuit een aantal mensen die al heel lang betrokken zijn bij de anti-armoede beweging. Herkenning: het dragen van iets wits, het dragen van een bord met daarop aandacht voor datgene wat we niet meer willen uitschreeuwen. Nu zijn we op zoeken naar bondgenootschappen lokaal en nationaal: mensen die hierbij betrokken willen zijn bij dit kleinschalige initiatief dat de aandacht blijvend wil laten gaan naar de armoede. Graag zou ik van jullie weten wat jullie hierin zouden kunnen en willen betekenen, bijv. verspreiden van info over netwerk of andere ideeen. Alvast bedankt voor de reactie,
Met vriendelijke groet,


Hildegard van der Heyden
Stek- voor stad en kerk
Parkstraat 32
Postbus 371 2501 CJ Den Haag
website: www.steknet.nl e-mail: info@steknet.nl tel. 070-3181616
fax. 070-3181600

Stop de herkeuringen

Ik wil u hierbij alvast uitnodigen voor vrijdag 27 oktober; Op deze dag mede-organiseert comité "stop de herkeuringen" in etablissement "Boerke Mutsaerts" te Tilburg van 14-16 uur een politiek forum waarin landelijke politieke kopstukken als Gerda Verburg (CDA), Ineke van Gent (Groen Links) Jan de WIt (SP, Luuk BLom (PvdA) en Bert Bakker (D66) zullen discussieren over het gekozen thema "werken aan een gezond inkomen".

De dag wordt gepresenteerd door Sjaak Bral en bevat ook nog een facultatief ochtendprograma; mocht u meer info benodigen, u heeft mijn gegevens.

Met vriendelijke groet,

Mw. Drs. PMP Meese (Petra)

030 6043869

Vrij nietszeggende uitspraak van de civiele rechter in het kort geding over de huisbezoeken

Civiele rechter zegt eigenlijk alleen maar: ik ga niet op de stoel van de bestuursrechter zitten. Procedures bij Centrale Raad van Beroep lopen door

De Vereniging Bijstandsbond Amsterdam valt drie dingen op in de uitspraak.

1. De rechter zegt eigenlijk, wanneer je als individu (er waren alleen maar individuele eisers) van mening bent dat je door de gemeente bij een besluit van die gemeente onrechtvaardig behandeld wordt dan moet je bij de bestuursrechter zijn en niet bij mij.
2. Dat de rechter niet op de stoel van de bestuursrechter gaat zitten, blijkt ook uit het feit, dat de civiele rechter -aangezien daar nog geen uitspraken over bestaan van de Centrale raad van beroep- niks wil zeggen over onaangekondigde huisbezoeken zonder aanleiding bij mensen die een uitkering AANVRAGEN. Hij stelt eenvoudigweg aan te nemen dat het om huisbezoeken bij mensen met lopende uitkeringen gaat want daar is jurisprudentie over van de bestuursrechter, die de civiele rechter eenvoudigweg herhaalt. Maar ook daarin stelt hij zich voorwaardelijk op want hij verklaart nadrukkelijk in een adem dat er BIJ DIT KORT GEDING aangenomen moet worden dat de uitspraak van de bestuursrechter, dat er voldoende wettelijke basis is voor de huisbezoeken juist is. Met andere woorden, in het kader van een civiel kort geding ontbreken de mogelijkheden om de zaak uitvoerig te bestuderen.
3. De advocaat van de staat heeft ongelijk wanneer hij stelt, dat er niet via een civiel kort geding geeist kan worden dat de staat een aanwijzing geeft aan gemeenten op grond van artikel 76 WWB, de bevoegdheid van de minister om de gemeente een aanwijzing te geven. Tegen dit artikel staat geen bestuursrechtelijke weg open. En er moet in ons rechtssysteem altijd een rechter kunnen zijn, waarop je als burger een beroep doet, er moet een rechtsgang open staan, dus terecht dat van het middel civiel kort geding gebruik gemaakt wordt als het gaat om dit artikel. Vervolgens wijst hij in dit specifieke geval de eisen waarin gevraagd wordt om een aanwijzing af waarvoor de rechter een nadere motivatie geeft.

Er is met deze uitspraak geen man overboord. De procedures bij de bestuurlijke rechter gaan gewoon door. Binnenkort dient de eerste zaak bij de Centrale Raad van beroep over een aanvrager van een uitkering die een huisbezoek heeft geweigerd. Dit is een vrij zuivere zaak, waarin de Centrale Raad hopelijk haar mening zal geven of-wat geldt voor mensen met een lopende uitkering- ook mensen die een uitkering aanvragen in eerste instantie een huisbezoek mogen weigeren.

Voor meer informatie:
Piet van der Lende
020-6181815

Voldoende wettelijke basis voor huisbezoeken in verband met bijstandsuitkering

’s-Gravenhage, 4 oktober 2006 – De voorzieningenrechter van de rechtbank ’s-Gravenhage heeft uitspraak gedaan in het kort geding dat 79 personen hadden aangespannen tegen de Staat en diverse gemeenten, waaronder de gemeenten Amsterdam, ’s-Gravenhage, Utrecht en Rotterdam. Het kort geding betrof (onaangekondigde) huisbezoeken die de gemeenten afleggen bij personen die een bijstandsuitkering ontvangen of aanvragen. De eisers vorderden onder meer een verbod op die huisbezoeken en een schadevergoeding van € 2.000,-- per persoon.

De voorzieningenrechter is tot de conclusie gekomen dat de eisers deels niet-ontvankelijk zijn in hun vorderingen en dat deze vorderingen deels niet toewijsbaar zijn. Hij heeft daarom de gevraagde voorzieningen geweigerd.

Anders dan de eisers is de voorzieningenrechter in het bijzonder van oordeel dat er voor de huisbezoeken een wettelijke basis bestaat, die wordt gevormd door de artikelen 17 en 53a van de Wet werk en bijstand. Verder heeft hij onder meer overwogen dat er, kort gezegd, voldoende (bestuursrechtelijke) rechtsbescherming bestaat voor personen die nadelige gevolgen zouden hebben ondervonden van de huisbezoeken. Daarom is voor een maatregel in een civiel kort geding geen plaats.

De uitspraak is te vinden op
http://www.rechtspraak.nl/Actualiteiten/Voldoende+wettelijke+basis+voor+huisbezoeken+in+verband+met+bijstandsuitkering.htm

LJ NummerAY9352

FNV Brussel gaat in samenwerking met FNV Bondgenoten de achterban raadplegen over een sociaal Europa ter voorbereiding van het congres van de Europese vakbeweging in mei 2007.

Onderstaande tekst komt uit de nieuwsbrief van de FNV Brussel. Er wordt erkend dat de afwijzing van de grondwet de roep om een sociaal Europa heeft bevorderd.

Ontwikkeling sociaal model in Europa

Met het verwerpen van de Europese Grondwet door zowel de Franse als de
Nederlandse bevolking is de roep naar de sociale ontwikkeling van Europa
een stuk groter geworden. Met name uit de politiek linkse hoek en
maatschappelijke organisaties is de idee ontstaan om naast de
economische ontwikkeling binnen de Europese Unie nadrukkelijk meer
aandacht te gaan besteden aan de sociale ontwikkeling. Ook binnen het
Europees Parlement is voorzichtig begonnen met de discussie over de
verdere ontwikkeling van een sociaal Europa. Begin september is een
tekst aangenomen waarin wordt benadrukt dat de reeds aanwezige sociale
normen verstrekt dienen te worden. Men denkt dan aan waarden rond
gelijkheid, solidariteit, eigen rechten en verantwoordelijkheden en
non-discriminatie. Het Europees Parlement benadrukt ook dat er evenveel
aandacht besteed moet worden aan zowel de economische poot van de
Lissabondriehoek als aan de sociale en ecologische poot. De driehoek
dient in evenwicht te zijn. In de tekst zelf worden nog veel meer
aanbevelingen gedaan, maar lees daarvoor de tekst zelf via onderstaande
link.

De FNV is bijzonder verheugd dat het sociale model van Europa weer op de
agenda wordt geplaatst. We plaatsen wel vraagtekens bij de
daadwerkelijke politieke betekenis van deze tekst, maar er is weer
dynamiek. Dat is ook nodig, immers wij zien de afwijzing van de Europese
Grondwet in eigen land ook als een signaal dat Europa niet alleen maar
door kan ontwikkelen in de richting van een vrije markteconomie waarbij
sociale en ecologische principes ondergeschikt worden gemaakt. FNV
Brussel heeft daarom ook in samenwerking met FNV Bondgenoten een plan
ontwikkeld om met de eigen achterban te praten over de verdere
ontwikkeling van een Sociaal Europa. Deze gesprekken zullen wat ons
betreft op een interactieve en verrassende wijze gaan plaatsvinden. Deze
achterbanraadpleging is volgens ook noodzakelijk om op het aanstaande
congres van de Europese Vakbeweging (EVV) in Sevilla in mei 2007 goed
beslagen ten ijs te kunnen komen.

Zie voor de resolutie van het Europees parlement:
http://www.europarl.europa.eu/sides/getDoc.do?Type=TA&Reference=P6-TA-2006-0340&language=NL

Documentaire over armoede werpt haar schaduwen vooruit

In de tweedelige documentaire De Cirkel van Armoede krijgt de problematiek van de toenemende armoede in Nederland een menselijk gezicht. De documentaire is gemaakt door Zuidenwind Producties en de documentaire wordt uitgezonden door de NCRV, waarschijnlijk op 4 en 11 december. Maar 100% zeker is dit niet. Het kunnen ook andere datums worden. In de documentaire komt het bureaucratisch functioneren van instellingen als de Dienst Werk en Inkomen en het CWI keihard aan bod. De manier waarop mensen daardoor in moeilijkheden komen komt duidelijk naar voren. Het is waarschijnlijk dat de tweedelige documentaire veel stof zal doen opwaaien. Er zijn onderhandelingen gaande om de documentaries in premiere te laten gaan op het Idfa festival in Amsterdam, nog voor de uitzending op televisie.
Hieronder een tekst van de website die over de film. De website heeft als adres: http://www.armoedefilm.nl

Tekst van de website:

We concentreren ons in deze documentaire op de thematiek van schuld en armoede. Deze twee begrippen zijn de laatste jaren meer en meer met elkaar verweven geraakt. Steeds meer mensen hebben zich in de schulden gestoken en zijn daardoor in de problemen gekomen met als gevolg dat ze uiteindelijk min of meer in armoede moeten leven. Anderzijds hebben mensen zich in de schulden gestoken omdat ze al lange tijd van een zeer gering inkomen moesten leven en dat voor hen een manier was om toch een aantal noodzakelijke goederen aan te schaffen, met als uiteindelijke gevolg dat ze nog dieper in de problemen zijn geraakt.
In de documentaire staat Celine Barnwel centraal. Deze jonge alleenstaande moeder van twee kleine kinderen is van Surinaamse afkomst en leeft van een WAO-uitkering die als gevolg van een herkeuring op de tocht staat. Nog niet lang geleden werd ze met huisuitzetting bedreigd omdat ze onder andere een huurschuld heeft. Dat gevaar lijkt voorlopig afgewend. Om te zorgen dat er voldoende eten op tafel komt haalt ze elke week een pakket bij de door de kerken in Amsterdam Zuidoost opgezette voedselbank.

Celine is niet alleen iemand die moet zien te overleven temidden van armoede en schulden maar ze zet zich ook in voor haar lotgenoten. Ze werkt als vrijwilligster bij het Service Platform in Amsterdam. Het Service Platform Amsterdam is een particuliere instelling die zich inzet voor mensen die als gevolg van oplopende schulden in steeds grotere problemen terecht komen.

In deel 1 van de documentaire volgen we Celine en haar collega John Walter tijdens hun werkzaamheden als vrijwilliger bij het service platform Amsterdam.

Via de cliënten die zich bij Celine en John melden wordt de kijker geconfronteerd met de actuele armoede en schuldenproblematiek. We ervaren hoe mensen als het ware vermalen worden door de bureaucratie en papiermolen waar ze mee te maken hebben. We voelen in de gesprekken die Celine en John met de cliënten hebben ook de psychische druk die veel mensen hebben als gevolg van hun leven in armoede. Sommige cliënten zijn zichtbaar in paniek, halen hun problemen door elkaar, piekeren aan de lopende band en lijken de grip op hun situatie verloren te hebben.
In deel 2 staat vooral het persoonlijke leven van Celine centraal. We zien de strijd die Celine voert om psychisch overeind te blijven en ervaren hoe het haar lukt om vanuit een moeilijke situatie toch een positieve draai aan haar leven te geven. Via Celine krijgt de kijker een dieper inzicht in de persoonlijke consequenties die armoede en schuld met zich meebrengen.

De dubbelheid van Celine’s situatie wordt in de documentaire op pijnlijk wijze voelbaar. Terwijl ze zich inzet voor cliënten wordt de kijker getroffen door haar betrokkenheid, humor en zelfverzekerdheid.
In haar persoonlijke leven voelen we de onderhuidse twijfel. We horen Celine malen, twijfelen en piekeren. Tegenover haar kinderen en familieleden worden haar schaamte en schuldgevoelens zichtbaar en in het contact dat ze heeft met de instanties die over haar uitkering beslissen komen haar onzekerheid en gevoelens van machteloosheid tot uiting.

Demonstratie morgen tegen verarming in Nederland

‘Nederland werkt’ een gotspe

Het motto van dit kabinet vlak voor de verkiezingen is ‘Nederland werkt’. Je kunt dit wel het gotspe van de eeuw noemen. Juichend vertelt premier Balkenende dat het aantal uitkeringsgerechtigden ten opzichte van 2003 met 235.000 is afgenomen. Het aantal bijstandsgerechtigden, WAO-ers en WW-ers is verminderd. Hij vergeet erbij te zeggen dat de afgelopen twee jaar het aantal zieke werknemers met eenzelfde aantal is gegroeid. Er heeft wat aantallen uitkeringsgerechtigden, Vutters e.d. betreft hooguit een verschuiving plaatsgevonden van de ene categorie naar de andere. Er is eenvoudigweg sprake van voortdurende massa-werkloosheid. Tegelijkertijd staan veel werkenden omdat de werkgevers een hoge arbeidsproductiviteit eisen onder een onaanvaardbare, ziekteverzuim bevorderende druk. Het kabinet doet niets aan deze paradox. De ongeveer 1 miljoen werklozen in dit land zullen wel niks kunnen met de mededeling ‘Nederland werkt’. Een schrale troost is dat ze in het kader van de deregulering voortaan zonder visakte mogen gaan vissen. De toename van het aantal banen nu er weer sprake is van economische groei is onvoldoende om iedereen aan betaald werk te helpen. De laagbetaalde banen die er de afgelopen tijd bijgekomen zijn bieden voor velen geen soelaas om uit de armoede te komen. De regering zet in op nog meer lastenverlichting voor bedrijven en qua koopkracht gaan vele groepen er niet of nauwelijks op vooruit, terwijl ze jaren hebben ingeleverd. Je zou kunnen zeggen dat de regering Balkenende de economie de afgelopen jaren eerder heeft afgeknepen dan gestimuleerd en Nederland is een van de laatste West-Europese landen die er weer een beetje bovenop komt in het kielzog van de aantrekkende internationale economie. Mooie woorden wijdde Balkenende op zijn persconferentie naar aanleiding van de troonrede aan de mensen die ‘de schouders eronder gezet’ hebben en aan de sociale partners, overheid, werknemersorganisaties en werkgevers, die zich verantwoordelijk en solidair getoond zouden hebben jegens de samenleving. Naast de regering laten de werkgevers zich echter weinig gelegen liggen aan de bestrijding van de verarming en werkloosheid in ons land. MKB Nederland maakte in juli in een persbericht bekend, dat werkgevers in die sector geen gedeeltelijk gehandicapten in dienst kunnen nemen. Zij verklaarden met zoveel woorden dat de overheid het zal moeten betalen en dat ze niet bereid zijn te investeren in deze mensen. Onlangs werd bekend, dat 60% van de werkgevers geen (personeels) beleid heeft waar het gaat om de vergrijzing. Het Centraal Bureau voor de Statistiek rekende onlangs dan ook voor, dat steeds meer gehandicapten die nu vaak nog werk hebben, langs de kant blijven staan en dat de arbeidsparticipatie in de groep gehandicapten afneemt. In plaats van uitverkoop van de publieke diensten, privatisering en verzelfstandiging van instellingen en verkiezingspropaganda om de mensen zand in de ogen te strooien zal er werkelijk geinvesteerd moeten worden in mensen: eerste prioriteit moet worden gegeven aan armoedebestrijding, koopkrachtherstel voor gezinnen en investeringen in onderwijs, zorg, ouderenbeleid en veiligheid.

Morgen, en daarna maandelijks, om 13.00 gaan we in Den Haag op het Plein demonstreren, vanuit verschillende invalshoeken, om de verarming in Nederland aan de kaak te stellen.

Bijstandsbond Amsterdam

Aanvulling op het bericht van advocaat Kuijper over de huisbezoeken

Het bericht op de mailinglijst van advocaat Kuijper heeft wat misverstanden opgeroepen. Daarom hieronder een bericht dat 08-09-2006 in Het Parool is geplaatst. Daaruit blijkt ook, dat het feit dat er een aanleiding moet zijn voor een huisbezoek bij mensen met een lopende uitkering al jaren vaste jurisprudentie is. Dit is ook de reden waarom- zoals de gemeenteadvocaat in Amsterdam ook heeft geadviseerd- mensen met een lopende uitkering -als er geen aanleiding is- de eerste maal een huisbezoek mogen weigeren. Ook het feit dat de hoogste rechter al een uitspraak in dezen heeft gedaan, voorzover mijn informatie strekt, maakt nog meer uitspraken van lagere rechters de zaak niet sterker of zwakker lijkt mij. Nader contact met meneer Kuijper heeft mij geleerd, dat er wel degelijk nieuwe dingen in de uitspraak staan, nl dat de meervoudige kamer meerdere voorwaarden stelt wil er voldaan zijn aan het principe: de betrokkene heeft toestemming gegeven. Maar ik heb de uitspraak zelf nog niet gelezen (wordt mij toegestuurd) nader bericht volgt.

Piet van der Lende

'Huisbezoek niet zomaar
Er moet een bijzondere aanleiding zijn

TON DAMEN

AMSTERDAM - Opnieuw heeft de rechter bepaald dat een on­aangekondigd 'standaard huis­bezoek' door opsporingsambte­naren die naar bijstandsfraude zoeken, niet toegestaan is. Zo'n bezoek is onrechtmatig als er geen bijzondere aanleiding is.
Dit bepaalde deze week de meer­voudige kamer van de sector be­stuursrecht van de Amsterdamse rechtbank. Advocaat Peter Kuijper, die een collectieve actie van uitke­ringsgerechtigden tegen de ge­meente en de staat voorbereidt, spreekt van een 'belangrijke door­braak'. "Dit werkt door in de juris­prudentie," zei Kuijper gisteren. "De rechter heeft het nu al een aan­tal keer verboden. Hoe meer uit­spraken er liggen die zeggen dat huisbezoeken niet mogen, des te groter de kans wordt dat de rechter het straks in zijn algemeenheid verbiedt."
Aanleiding is een geschil over het intrekken van een bijstandsuitke­ring van een Amsterdammer door de Dienstwerk en Inkomen (DWI) in Amsterdam, nadat controle-ambtenaren van de dienst een re­gulier huisbezoek hadden ge­bracht
Daarbij worden uitkerings­ gerechtigden gecontroleerd door onverwachte bezoeken van ambte­naren aan huis, ook als er geen con­crete verdenking van fraude be­staat. De rechter heeft nu opnieuw in een individueel geval bepaald dat het huisbezoek niet is toegestaan, zonder daarmee nog een uitspraak te doen over alle gevallen en het be­leid van wethouder Ahmed Abou-taleb.
De ambtenaren van DWI troffen bij de door hun bij wijze van steek­proef bezochte cliënt op 6 januari dit jaar veel meer softdrugs aan dan is toegestaan. Daaruit concludeer­den zij dat de bij stands ontvanger bijverdiende met handel in drugs en besloten daarop de uitkering stop te zetten.
Volgens de bewoner heeft hij de controleurs van DWI geen toe­stemming gegeven om de woning binnen te gaan en het huis te door­zoeken. Dit is wel een van de voor­waarden van de huisbezoeken, al mag de ambtenaar wel de uitkering stopzetten als de bewoner geen toestemming geeft en onvoldoende l meewerkt met de ambtenaren.
De rechter bepaalde dat er bij­zondere aanleiding moet zijn om bij iemand met een uitkering een bezoek af te leggen. Is die er nieti dan is een dergelijke inbreuk op de privacy niet te rechtvaardigen.