Zorgverzekeraars bijzonder traag met het uitbetalen van het eigen risico als je geen ziektekosten hebt

Bij de Bijstandsbond komen klachten binnen van bijstandsgerechtigden, die maandelijks een bedrag betaalden voor het eigen risico van 350 euro, maar die in 2015 geen ziektekosten hebben gehad of minder kosten dan het totaalbedrag aan eigen risico. De zorgverzekeraar moet dan de teveel betaalde premie van het eigen risico terugbetalen. De klacht is, dat Zilveren Kruis het eigen risico over 2015 nog steeds niet heeft terugbetaald. Mensen die in februari belden kregen te horen dat het pas in october 2016 zou worden uitbetaald. Maar als mensen nu bellen, krijgen ze te horen dat het pas in december 2016 wordt uitbetaald. Dat is schandelijk laat. Overigens is Zilveren Kruis telefonisch bijzonder moeilijk bereikbaar. Wachttijden van 10 minuten tot een kwartier zijn geen uitzondering. Een van de bijstandsgerechtigden gaf aan, dat ze het geld hard nodig heeft omdat de langdurigheidstoeslag ook al is afgeschaft. Het gaat hier om mensen, die maandelijks een bedrag betalen voor het eigen risico. Veel mensen weten niet, dat je ook voor de optie kunt kiezen om als het ware een lagere premie te betalen, waarna je indien je ziektekosten hebt een rekening krijgt die je moet betalen tot het eigen risico is opgebruikt. Dan geldt dat late terugbetalen niet. Maar zelf sparen in de bijstand om de eerste ziektekosten in de bijstand te betalen is onmogelijk, want dan zegt de gemeente dat je spaargeld hebt en kom je niet in aanmerking voor kwijtschelding van gemeentelijke heffingen. Vandaar dat veel mensen ervoor kiezen maandelijks een bedrag te betalen voor het eigen risico. De zorgverzekeraars zullen wel verdienen aan het late terugbetalen. Bijstandsgerechtigden die informatie vragen aan de gemeente cq de klantmanager krijgen te horen dat die het ook niet weet.

Piet van der Lende
Bijstandsbond
info@bijstandsbond.org
020-6898806

Documentaire 40 jaar Bijstandsbond

De bijstandsbond in Amsterdam bestaat dit jaar 40 jaar. In deze film wordt een geschiedenis geschetst van standvastige inzet, ludieke acties en spraakmakende bijeenkomsten. En dat alles geleid door mensen die zich op vrijwillige basis al die jaren, soms wel 80 uur per week hebben ingezet. Met als een van de hoogtepunten de Europese marsen naar Amsterdam. Toen zich meer dan 50.000 mensen naar Amsterdam bewogen.
Met Anke van der Vliet en Piet van der Lende
gemaakt door Inge Willems

40 jaar bijstandsbond from cccdprodukties on Vimeo.

Bijstandsbond brengt beleid mbt individuele inkomenstoeslag van de gemeente Amsterdam voor de rechtbank

In vroeger tijden bestond de landelijke langdurigheidstoeslag. Personen die langer dan drie jaar op het sociale minimum leefden, kregen van het rijk een extra bedrag iederjaar omdat de overheid er vanuit ging, dat deze mensen geen financiele resevres hebben en ook geen financiele reserves meer kunnen opbouwen. Bij de invoering van de participatiewet werd de langdurigheidstoeslag  vervangen door de Individuele Inkomens Toeslag die wordt uitgevoerd door de gemeenten. Van eerst categoriaal moet het nu individueel beoordeeld worden. De gemeenten kregen daarvoor een bedrag van het Rijk.

Wat we hebben zien gebeuren is dat sommige gemeenten fors op die toeslag hebben bezuinigd en of helemaal niet of maar mondjesmaat een Individuele Inkomenstoeslag verstrekken. Vele langdurige minima zijn er daardoor fors op achteruit gegaan.

De gemeente Amsterdam heeft er ook op bezuinigd. Er is alleen een Individuele Inkomenstoeslag in de vorm van een VVV bon van 15 euro en alleen voor mensen die in de WSNP (schuldsanering) zitten. En dat  maximaal twee keer in de periode dat men in de schuldsanering zit. Dit is vastgelegd in een gemeentelijke veroderdening.

De advocaat van de Bijstandsbond, Marc van Hoof heeft deze verordening in het kader van een individueel geval nu voorgelegd aan de Rechtbank Amsterdam met de volgende argumenten.
In de eerste plaats was het de uitdrukkelijke bedoeling van het Rijk dat aan langdurige minima een gemeentelijke Inkomens Toeslag zou worden verstrekt, indien op basis van individuele beoordeling moet worden geconcludeerd, dat deze persoon die langdurig op het minimum zit dit nodig heeft en niet kan sparen door individuele omstandigheden. De verordening van de gemenete Amsterdam is daarmee in strijd. Amsterdam heeft er een categoriale regeling van gemaakt, namelijk alleen voor mensen in de WSNP. Een individuele beoordeling is ver te zoeken. Mensen die langdurig op het minimum zitten en die niet in de schuldsanering zitten komen per definitie van de verordening niet in aanmerking.
Bovendien geldt blijkens de verordening de toeslag maar voor twee jaar, hetgeen in strijd is met de wet. Het Rijk heeft uitdrukkelijk bedoeld dat in principe de toeslag ieder jaar moet worden verstrekt.

De gemeente kan niet het argument aanvoeren, dat er geen geld is. In de pot van de bijzondere bijstand bleef vorig jaar structureel 20 miljoen over. De zaak zou afgelopen week voor de Rechtbank dienen, maar is uitgesteld omdat de rechter het heeft verwezen naar de Meervoudige Kamer.

Piet van der Lende
Bijstandsbond

Chronisch zieken noodgedwongen naar de voedselbank

Rondkomen van een bijstandsuitkering met een chronische ziekte wordt steeds onmogelijker. Ook in Amsterdam. Op financiële hulp voor deze groep is zo zwaar bezuinigd, dat steeds meer chronisch zieken afhankelijk worden van de voedselbank. Er blijft geen geld meer over om van te eten. Chronisch zieken, jong en oud hebben met dit probleem te maken.

Stein (40 jaar) is zo'n chronisch zieke: 'Om ondanks mijn ziekte nog te kunnen blijven functioneren, moet ik veel extra kosten maken om nog te kunnen functioneren. Op advies van mijn artsen moet ik naast mijn standaard medicijnen voedingssupplementen gebruiken, pijnstillers en andere middelen. Ook extra fysiotherapie is noodzakelijk , meer dan er vergoed wordt. Anders lig ik de hele dag ziek in bed. Verder is mijn gebit aangetast als gevolg van mijn gezondheid. Maar de ziektekostenverzekeraar vergoedt hiervan niks. Ik moet het allemaal zelf betalen, maar ik heb nauwelijks geld. Nu moet ik naar de voedselbank. '

De enorme prijsstijgingen van de ziektekosten in combinatie van het wegvallen van de financiële ondersteuning brengen de zieke en de gehandicapte minima zwaar in de problemen. Niet alleen zijn de ziektekostenpremies behoorlijk gestegen, maar ook is het pakket vergoedingen verminderd door de ziektekostenverzekeraars. Iedere stijging van het inmiddels torenhoge 'eigen risico' is voor een chronisch zieke de zoveelste verlaging van het besteedbare inkomen. De landelijke tegemoetkoming chronisch zieken en gehandicapten(Wtcg) is afgeschaft. De landelijke tegemoetkoming in het eigen risico is afgeschaft. De langdurigheidstoeslag is afgeschaft. Eigen bijdrages voor thuiszorg en hulpmiddelen moeten ook nog betaald worden. Dat gaat allemaal niet van een bijstandsinkomen.

De gemeente Amsterdam kent veel minimavoorzieningen. Voor de zieken en gehandicapten is er deelname aan de collectieve zorgverzekering en kan het eigen risico gespreid worden betaald. Beide regelingen kosten de deelnemer samen € 168 per maand. Ook vergoedt de gemeente max € 93 van de 'meerkosten' die gemaakt moeten worden in verband met ziekte. Daar in is een klein bedrag opgenomen als tegemoetkoming voor het 'eigen risico'. Alle kosten moeten wel aantoonbaar en noodzakelijk zijn. Daarnaast is er de bijzondere bijstand. Een beroep op de gemeente is echter traag en frustrerend.

Stein: 'Je wilt niet weten hoeveel bureaucratie daarbij komt kijken. Ze wijzen zoveel mogelijk alles af. Ik heb bijvoorbeeld wegens mijn ziekte een hoog waterverbruik. Vergoeding van deze extra kosten is eerst afgewezen. Mijn advocaat heeft hier bezwaar tegen ingesteld. Gewonnen. Maar het is zo jammer hoe het moet gaan. Nu moet de gemeente ook de advocaat nog betalen. Het is goedkoper als ze een goede regeling voor chronisch zieken in zouden stellen.'

Niet iedereen heeft een advocaat. Niet iedere chronisch zieke heeft de energie al die moeite te doen. Bijvoorbeeld Jerry (49 jaar). Hij is al jaren ziek en door zijn ziekte chronisch vermoeid. 'Mensen onderschatten hoeveel energie alles mij kost. Misschien zou ik een beroep kunnen doen op de gemeente om mijn dure medicijnen tegen de kramp in mijn benen te betalen of de dure pijnstillers waar al mijn geld aan op gaat... Maar het wordt zo'n strijd en het kost zoveel energie en die heb ik niet....'

Sinds 1 januari 2015 is de langdurigheidstoeslag die alle langdurige minima ontvingen, vervangen door de individuele inkomenstoeslag. Hierin hebben de gemeente de bevoegdheid om een maatwerk toeslag te verstrekken aan mensen met een langdurig laag inkomen, nauwelijks vermogen en geen perspectief op inkomensverbetering. Een toeslag die bij uitstek geschikt lijkt om de chronisch zieke en gehandicapte minima een handje te helpen.

Deze beleidsruimte wordt in Amsterdam echter niet gebruikt. De individuele inkomenstoeslag is in Amsterdam voorbehouden aan mensen die al een jaar in de schuldsanering zitten en bestaat uit een cadeaubon van €15. Beter zou het zijn de individuele inkomenstoeslag te gebruiken waar íe echt voor bedoeld is. Dan zou het leven van een chronische zieke in Amsterdam iets gemakkelijker kunnen worden.

Dejo Overdijk

Politici bewegen tussen uitersten

Dit artikel is geschreven door Jacques, spreekuurmedewerker van de bijstandsbond,die iedere maand een column over bijstandszaken schrijft in het maandblad MUG Wat is er toch aan de hand met onze politici? Ze zijn zichzelf niet meer. Ze beginnen weer allerlei mooie dingen voor de mensen te beloven. Ruim drie jaar hebben ze kommer en kwel over het land laten neerdalen. En nu dit? Hebben ze iets slechts gegeten in de kantine van de Tweede Kamer? Oh, wacht, ik snap het, drie jaar! Volgend jaar zijn er weer verkiezingen. Ja, ja, drie jaar lang heb ik moeten aanhoren dat land’s economie er niet goed voorstond. Dat er pijnlijke ingrepen nodig waren om het land er weer bovenop te krijgen. Om de gezondheidszorg betaalbaar te houden moesten er eigen bijdrages komen en werd het eigen risico flink verhoogd. En nu verkiezingen eraan komen, is er plotseling weer ruimte voor leuke dingen. Voordat ik verder ga met mijn verhaal nog een opmerking over leuke dingen voor mensen en politici. Leuke dingen voor de mens zijn louter en alleen het succes van een politicus. Het is hun succes. Bij minder leuke dingen voor de mensen weet een politicus het zo uit te leggen dat hij of zij er niks aan kan doen. Hij kreeg te maken met ongunstige internationale economische factoren of met een zeer complexe situatie. Dan is het uiteraard niet hun schuld. Maar nu weer terug naar waar ik gebleven was. Het leven van politici is als volgt samen te vatten. Nadat ze gekozen zijn volgt een periode van zeker drie jaar, waarin ze het hebben over de slechte toestand van het land, over de buikriem aanhalen. Ze komen met tegenvallende cijfers aanzetten, waaruit moet blijken dat er geen cadeautjes uitgedeeld kunnen worden. Kortom een treurnis en duisternis, waarin de cultband Nick Cave and the bad Seeds, bekend om zijn donkere muziek, als een schitterende ster zou fonkelen. En plotseling zie je de politici veranderen. Het is weer verkiezingstijd. Ze krijgen weer een blos en een grijns op hun gezicht. Ze toveren weer mooie economische cijfers tevoorschijn, die plotsklaps zijn opgediept door het Centraal Planbureau (CPB). Wat een toeval. Er kunnen weer cadeautjes uitgedeeld worden. Eventueel kan op termijn de eigen bijdrage in de zorg worden afgeschaft. Kortom het is feest. En dat is ook juist de bedoeling, de jarige, de politicus, deelt cadeautjes uit om bij u weer in de smaak te vallen, zodat u weer op hem stemt. Zodra de politicus weer op het pluche zit, wordt er weer hel en verdoemenis gepredikt en worden de net uitgedeelde cadeautjes met een fikse rente weer teruggepikt. Hebben politici soms last van een manisch-depressieve stoornis? Jacques Peeters is spreekuurmedewerker van de Bijstandsbond

27 oktober. Bijeenkomst strijd tegen bezuinigingen en dwangarbeid in Griekenland.

Op 27 oktober organiseert Doorbraak in Amsterdam een bijeenkomst met de Assemblee voor het Verbinden van Strijden (SKYA). Leden van die buitenparlementaire Griekse organisatie zijn actief in diverse bewegingen tegen kapitalisme en migratiebeheersing. Zo steunen ze onder meer de strijd van vluchtelingen en zijn ze actief tegen dwangarbeid. Sprekers van SKYA zullen op de bijeenkomst ingaan op de invoering van dwangarbeid als onderdeel van de kapitalistische herstructurering die momenteel plaatsvindt vanwege de crisis. De economische herstructureringen in Griekenland, die mede onder druk van de EU worden doorgevoerd, hebben enorme gevolgen voor de inwoners van Griekenland, en met name natuurlijk voor de arbeidersklasse en de vluchtelingen en migranten. Onderdeel van het neo-liberale veranderingspakket zijn de invoering van workfare-programma’s. Baanlozen krijgen nu van de staat tijdelijke ‘banen’ aangeboden tegen zeer lage vergoedingen en zonder enige arbeidsrechten. Omdat er verder geen enkele vorm van bijstand bestaat, zijn deze dwangarbeidtrajecten bijzonder gewild. Zo wordt er een nieuwe rechteloze arbeidersklasse gevormd, aldus SKYA. De Griekse activisten zullen vertellen over het verzet tegen de ‘hervormingen’ in het algemeen en tegen de dwangarbeid in het bijzonder. Hoe organiseren ze zich? En welke verhouding hebben ze met de vakbonden, met de linkse SYRIZA-regering en andere autoritaire linkse partijen en organisaties? Meer hier: http://www.doorbraak.eu/27-oktober-amsterdam-bijeenkomst-strijd-bezuinigingen-en-dwangarbeid-griekenland/ donderdag 27 oktober van 19:30 tot 22:00 Tet-Theater Bilderdijkstraat 165a Amsterdam

15 oktober aanstaande bestaat het woon en werk pand Tetterode in Amsterdam 35 jaar.

Feest met speciale aandacht voor de 40-jarige Bijstandsbond, de belangenorganisatie voor mensen met een minimuminkomen die in het pand gevestigd is. 35 jaar geleden is Tetterode gekraakt. Om dit heuglijke feit te vieren is er die dag in het pand van alles te beleven. Onder andere de Weiner wals, een doorlopende filmvoorstelling van en over Tetterode in het Tetlokaal, en tentoonstelling en film over het 40jarig bestaan van de Bijstandsbond, Tet Talks en een symposium over gentrification. De feestdag wordt geopend met de Weiner wals. Een groep zwierige dansers in hoepelrok zullen in onze marmeren hal dansen op walsmuziek. Maar er hoort meer bij. Er is een opmaat naar dit event. Eerst gaan met de een groep (streefgetal 15 paren) onder deskundige begeleiding leren walsen. Die dansles zal plaatsvinden in de eerste week van oktober in het pand in de marmeren hal. Daarna gaan we op 8 oktober onze kunsten laten zien. Dat doen we op de pleintjes in de buurt en een stukje verder. Hoogtepunt wordt een dans op de Dam. Terwijl we zwaaien en en zwieren zullen we ook flyeren om aandacht te vragen voor ons feest op 15 oktober. De bedoeling is dat we als grote groep, uitgedost in hoepelrokken veel aandacht trekken.

Op 26 mei 1976 werd de Bijstandsbond opgericht, de huidige Bijstandsbond Amsterdam komt daaruit voort. Dat betekent dat de Bijstandsbond Amsterdam dit jaar 40 jaar bestaat. Dat gaan we vieren!. Met een tentoonstelling en een documentaire. Ook is er een jubileumboek over 40 jaar belangenstrijd voor mensen met een minimuminkomen. Tentoonstelling 40 jaar strijd voor de belangen van mensen met een minimuminkomen in woord en beeld. Er zijn 40 overzichtsbladen samengesteld over de verschillende jaren. Van ieder jaar is een overzichtsblad. Op de bladen zijn pamfletten, foto’s, stickers, affiches, logo’s en ander illustratiemateriaal aangebracht. Deze worden opgehangen in Tetterode. Programma feestdag 35 jaar Tetterode en 40 jaar Bijstandsbond 08.00 uur. Zonnegroet Challenge 12.00 uur. Wiener wals. In de marmeren hal ludieke opening door 15 paren in gendervrije hoepeljurken 13.00 uur-15.00 uur. Tet Talks. Korte presentatie en films van bedrijven, organisaties, kunstenaars en bewoners van Tetterode. Speciale aandacht voor het 40-jarig bestaan van de Bijstandsbond in het Dijktheater. 16.00 uur-17.30 uur. Voorheen de Kinkerbuurt. Van de stad van de vrije geest naar de stad van de vrije markt. College en debat onder leiding van Rob van Engelsdorp Gastelaars (emeritus hoogleraar Sociale Geografie UvA). In het Dijktheater. Vanaf 19.00 uur. Music and Bites. Binnenplaats. Doorlopend films over Tetterode en muziek en Bijstandsbond en expositie Ina van den Heuvel en veel rood. Bilderdijkstraat 165- 1053 KP Amsterdam. woonwerkpandtetterode.nl en https://www.facebook.com/woonwerk.tetterode

De miljoenennota

Commentaar van de Bijstandsbond op de miljoenennota

Regering kondigt nieuwe toekomstige bezuinigingen op de gezondheidszorg aan

Ook de verhoging van de huurtoeslag is een tijdelijke vreugde, want er wordt gebroed op bezuinigingen op die toeslag.

Vrijdag lekten de miljoenennota en de Macro Economische Verkenningen van het Centraal Plan Bureau uit. Deze plannen zullen officieel morgen op Prinsjesdag bekend worden gemaakt. Staatssecretaris Van Rijn had in juni al aangekondigd, dat geplande bezuinigingen uit het regeerakkoord op de gezondheidszorg (verpleeghuizen en gehandicapteninstellingen) van 500 miljoen niet doorgaan. Ook op andere terreinen waren er in de zaterdagkranten juichtonen over de nieuwe begroting van de regering. 'Cadeautjes voor iedereen' kopte NRC Handelsblad. Er zou meer geld beschikbaar zijn om de koopkracht van iedereen te verbeteren. Zo gaan de huurtoeslag en de zorgtoeslag omhoog. Maar tegelijkertijd worden nieuwe bezuinigingen in de gezondheidszorg toch noodzakelijk geacht. En er wordt gebroed op bezuinigingen bij de huurtoeslag.

nieuwe bezuinigingen op de gezondheidszorg

NRC Handelsblad meldt in de krant van zaterdag, dat volgens de miljoenennota een volgend kabinet weer onpopulaire maatregelen zal moeten nemen, omdat vanaf 2018 opnieuw een snelle stijging van de zorgkosten zou worden verwacht. Verschillende opiniemakers hebben al naar voren gebracht, dat de privatiseringen in de gezondheidszorg erg duur zijn. Nederland is mondiaal op de ranglijst van landen met de duurste gezondheidszorg gestegen van de achtste naar de vierde plaats. De bovenste landen op de ranglijst hebben allen een geprivatiseerde gezondheidszorg. De huidige regering kondigt aan, dat nieuwe maatregelen of nieuwe akkoorden nodig zijn om de stijging van de kosten in de gezondheidszorg te voorkomen. Dit zijn geen goede berichten voor de chronisch zieken en gehandicapten, die het de afgelopen 5 jaar ook financieel zwaar te verduren hebben gehad. Chronisch zieken en gehandicapten zijn er de afgelopen vijf jaar onder de kabinetten Rutte I en II financieel zwaar op achteruit gegaan. Ze zagen hun zorgkosten in die periode verdubbelen. Dat meldt het Nibud, het instituut voor budgetvoorlichting.

De stijging verschilt per inkomensgroep, maar is in alle groepen fors. Voor mensen met een bijstandsinkomen (1050 euro p/m) stegen de jaarlijkse zorgkosten met maar liefst 1378 euro. Voor iemand met anderhalf keer modaal (2750 euro p/m) stegen die kosten met 3455 euro. Het gaat hierbij om chronisch zieken en gehandicapten die zeer hulpbehoevend zijn. Het Nibud deed het onderzoek in opdracht van Ieder(in), de belangenorganisatie voor chronisch zieken en gehandicapten. Volgens Ieder(in) komt de stijging van de afgelopen vijf jaar bovenop de toch al zwaardere lasten voor gehandicapten en chronisch zieken. Hier kan nog aan worden toegevoegd, dat de inkomsten van chronisch zieken achteruit zijn gegaan. Zo is de Wet Tegemoetkoming chronisch zieken, de wtcg afgeschaft en zijn er alleen nog tegemoetkomingen voor deze groep op basis van gemeentelijk beleid. Maar de gemeenten, die met de invoering van de Participatiewet en de decentralisatie van de AWBZ te maken kregen met rijksbezuinigingen, hebben de tegemoetkomingen voor chronisch zieken sterk versoberd. Een voorbeeld daarvan is de gemeente Amsterdam. Chronisch zieken gingen er in die gemeente door die gemeentelijke versobering alleen al soms meer dan 100 euro per maand op achteruit.

Chronisch zieken en gehandicapten worden zwaar getroffen maar de mensen met midden en lagere inkomens die gezond zijn, en die nu hun zegeningen tellen moeten erop bedacht zijn, dat de regering de volksverzekering AWBZ heeft afgeschaft en vervangen door de veel beperktere wet Langdurige Zorg. Wat zij nu sparen van hun zuurverdiende centen mogen zij als ze hulpbehoevend worden of oud, mooi weer inleveren.

bezuinigingen op de huurtoeslag

En de huurtoeslag gaat omhoog? Die vreugde zou voor velen wel eens van korte duur kunnen zijn, want de regering laat haar ambtenaren broeden op verschillende scenario's om de huurtoeslag te beperken en bezuinigingen door te voeren. In juni werd de zaak tijdens een Interdepartementaal Beleidsonderzoek (IBO) nader bekeken. Vraag bij het broeden op die scenario's is onder andere, of je de huurtoeslag voor iedereen moet verlagen bijvoorbeeld, of dat je een differentiatie gaat maken voor verschillende doelgroepen, waarbij sommigen minder huurtoeslag krijgen. In 2015 bedroegen de uitgaven aan huurtoeslag 3,6 miljard euro en dat was 333 miljoen euro meer dan begroot. Die overschrijding is goed te verklaren, want de recessie heeft er flink ingehakt. De toename van het aantal mensen dat recht heeft op huurtoeslag is al een paar jaar gaande. In de periode 2010-2014 steeg het aantal huishoudens dat een beroep doet op die toeslag met 21 procent. Tegelijkertijd zijn de (aanvangs) huren van de sociale woningbouw door de corporaties in veel gevallen fors verhoogd. De huidige regering had in juni het plan, om de kosten van de huurtoeslag met 625 miljoen euro te verlagen.

Piet van der Lende

Voor meer informatie: Bijstandsbond 020-6898806 info@bijstandsbond.org

De FNV en het basisinkomen

BASISINKOMEN, WAAR IS HET GOED VOOR?

VOORSTEL BASISINKOMEN DOOR UITKERINGSGERECHTIGDEN FNV

Wil jij weten wat het voorstel van uitkeringsgerechtigde vakbondsleden voor het basisinkomen inhoudt en erover meepraten? Kom dan naar het vakbondscafé!

WAT IS EEN BASISINKOMEN? Een basisinkomen is een vast (maand-)inkomen, dat de overheid aan iedere inwoner verstrekt of garandeert, ongeacht over welke overige inkomsten of vermogen deze beschikt. Het heet basisinkomen, omdat het (net) genoeg is om van rond te komen. Wie een hoger inkomen wil, blijft aangewezen op andere bronnen zoals inkomsten uit werk. De meningen zijn nog verdeeld over de ideale hoogte van een basisinkomen.

WAT EN VOOR WIE? Het lokaal netwerk FNV Amsterdam organiseert een vakbondscafé waarin we het voorstel van FNV Uitkeringsgerechtigden bespreken. Leden van de sector Uitkeringsgerechtigden van de FNV hebben het afgelopen jaar gewerkt aan een voorstel voor het invoeren van het basisinkomen. Dit voorstel zal op deze avond gepresenteerd worden. Meer lezen over het voorstel kan op de website.

We hebben journalist Koen Haegens uitgenodigd om zijn visie op het voorstel te geven. Hij heeft eerder het artikel ‘Linkse argumenten tegen het basisinkomen. Te mooi om waar te zijn’ geschreven. Dit kun je hier lezen.

Het vakbondscafé is voor iedereen toegankelijk, ook voor niet-leden.

HOE? Na de presentatie van het voorstel en de reactie van Koen Haegens op het voorstel is er ruimte voor vragen. Na de pauze gaan we het voorstel met zijn allen bespreken aan de hand van een aantal stellingen. Het vakbondscafé heeft een informeel karakter en is een open discussieavond. Het plan wordt deze avond besproken. De formele besluitvorming over het plan gaat via de vakbondsdemocratie en zal niet op deze avond plaatsvinden. We zien je graag op het vakbondscafé en horen daar graag je mening over het voorstel van FNV Uitkeringsgerechtigden over het basisinkomen.

Datum: Vrijdag 30 september 2016

Tijd: 20.00 uur-22.00 uur (inloop vanaf 19.30 en na 22.00 tot 23.00 uur tijd om na te praten)

Locatie: De Witte Boei, Kleine Wittenburgerstraat 201, Amsterdam

CONTACT Voor informatie over het voorstel: Johan Horeman, secretaris bestuur Lokaal FNV Amsterdam M 06 5247 2495 E johan@horeman.demon.nl

Willem Banning, bestuurder FNV Uitkeringsgerechtigden E Willem.Banning@fnv.nl T 0495 433184 (secretariaat) M 06 51256135

Voor meer informatie over het lokale netwerk van FNV-leden in Amsterdam: Lokaal FNV Amsterdam lokaalfnv.nl/amsterdam Tel: 020 5856433 of 020 5856132 E-mail: fnvlokaalamsterdam@gmail.com

De FNV lokaal monitor

De FNV Lokaal Monitor: broddelwerk in de polder
Commentaar van de Bijstandsbond

De FNV presenteert vandaag in de Burcht in Amsterdam de Lokale Monitor, waarin de vakbond iedere twee jaar het sociale beleid van gemeenten beoordeelt en toetst. Westland is de meest sociale gemeente van 2016. Amsterdam en Den Haag staan samen op de 2e plaats. Op 3 staan Oss, Smallingerland en Maastricht met omliggende gemeenten.

De rangorde en het aantal punten dat de gemeenten krijgen is een zeer beperkte weergave van het antwoord op de vraag, hoe sociaal de gemeenten zijn. Er worden slechts 6 indicatoren opgevoerd nl beschut werk, verdringing, tegenprestatie, gemiddelde wachttijd, individuele inkomenstoeslag en cliëntenondersteuning. Maar er zijn veel meer aspecten waarop je het kunt beoordelen, bijvoorbeeld hoe het beleid is m.b.t. bijzondere bijstand, beleid alleenstaande ouders die inwonen bij familie, boete beleid, de moeilijkheden die je kunt ondervinden om een eigen bedrijfje te beginnen, verrekening van bijverdiensten of het samenlopen van bijstand en inkomen uit werk, bejegening door en bereikbaarheid en toegankelijkheid van ambtenaren, chronisch ziekenbeleid, etc. Er is een enquête gehouden onder gemeenten en de gemeenten hebben het vragenformulier zelf ingevuld; de antwoorden zijn slechts in beperkte mate getoetst. Een beetje een slimme wethouder van een slecht scorende gemeente maakt er gehakt van.

Beleid in Amsterdam

Dat Amsterdam op de indicator individuele inkomenstoeslag nog 5 punten scoort (de helft van het maximaal aantal punten) vinden wij onbegrijpelijk. Amsterdam hoort wat dit betreft naar onze mening tot de slechtst scorende gemeenten, want er is alleen iets voor mensen met schulden, die een tegoedbon (geen geld) van enkele tientjes kunnen krijgen. In Leiden krijgt een gezin op een langdurig minimumniveau een individuele inkomenstoeslag van 575 euro. Amsterdam scoort op de 6 punten die de FNV heeft gekozen toevallig erg goed. Wat betreft het boetebeleid (niet bij de indicatoren) scoort Amsterdam naar onze mening redelijk. Maar ook op het punt van beleid voor chronisch zieken (niet bij de indicatoren) staat Amsterdam naar onze mening onderaan de ladder. Dit beleid heeft nogal gezwalkt en die veranderingen zijn in het verleden gedeeltelijk in strijd geweest met de wet, zoals de rechter heeft uitgesproken. In Amsterdam kun je als chronisch zieke nu hooguit een aantal modules krijgen, waardoor in de afgelopen jaren vele chronisch zieken er soms wel enkele honderden euro's op achteruit zijn gegaan.

Bijzondere bijstand

Ook op het punt van de verstrekking van individuele bijzondere bijstand (niet bij de indicatoren) is het beleid in Amsterdam moeizaam. Regelmatig worden wij op het spreekuur geconfronteerd met bezoekers, die via het algemene telefoonnummer te horen hebben gekregen 'u krijgt geen formulier, u komt niet in aanmerking'. Terwijl volgens ons zo'n formulier altijd verstrekt dient te worden, en de officiële procedure moet worden gevolgd van een eventuele schriftelijke afwijzing waartegen bezwaar open staat en waarbij je ingaat tegen de schriftelijk opgevoerde argumenten van de gemeente. De telefonist(e) van het algemene telefoonnummer kijkt in je elektronisch dossier, vraagt waarvoor je bijzondere bijstand wilt aanvragen en kijkt dan in een lijst met een opsomming en als het er niet bij staat, pech gehad. Een individuele benadering is ver te zoeken. Er blijft nu geld over in de pot van de bijzondere bijstand omdat sommige mensen telefonisch te horen krijgen u komt niet in aanmerking en het dan maar opgeven. Ook heeft Amsterdam bijvoorbeeld nog steeds geen beleid met betrekking tot alleenstaande ouders die inwonen bij familie. Zij hebben een zeer laag inkomen omdat ze niet in aanmerking komen voor de alleenstaande ouderkorting. In zo'n kort bestek kunnen wij natuurlijk niet alle aspecten van het Amsterdamse beleid behandelen. Maar dit is onze mening over het beleid. Al met al is er volgens ons geen plaats voor juichtonen van wat doet Amsterdam het goed in het land of propagandaverhalen en op de borst klopperij van de politieke partijen in het college. Dit geldt ook voor de andere gemeenten die hoog scoren.

Voor meer informatie: Bijstandsbond info@bijstandsbond.org 020-6898806 P. van der Lende

Bestaat de markteconomie wel? Tijdens de mondialiseringsbeweging ongeveer tien jaar geleden verbaasden veel actievoerders zich over de kloof die gaapt tussen de werkelijkheid van de economie die zij zagen en het geïdealiseerde model van de neo-klassieke economen, die in het kader van het neo-liberalisme een model ontwikkelden waarin de marktwerking een glansrol speelde. Hoe minder overheid, en hoe meer marktwerking, hoe meer welvaart en een harmonisch evenwicht tussen vraag en aanbod in het verschiet liggen. Veel actievoerders waren wars van kant en klare ideologische en modelmatige verklaringen van de werkelijkheid. Ze wilden zelf denken en geen van bovenaf opgelegde modellen, een pluralistische sociale beweging, waarin plaats was voor verschillende theoretische stromingen en interpretaties, waarbij de hoofddoelstelling moest zijn de kloof tussen de rauwe kapitalistische werkelijkheid en de analytische modellen te overbruggen. Studenten aan universiteiten, zoals in Frankrijk stelden aan de kaak dat ze alleen de neo-klassieke teorien kregen voorgeschoteld en zij eisten ook onderwijs in andere interpretaties. In dit kader kwam een nieuwe economische stroming op, die wel 'real world economics' genoemd wordt. De rauwe werkelijkheid beschrijven zoals die is en niet uitgaan van abstracte modellen. Een van de grote vragen van deze economische stroming is, of marktwerking wel bestaat en zo ja, in hoeverre. Als marktwerking maar beperkt bestaat, wat bepaalt dan de ontwikkelingen in de maatschappij?. De economische stroming van de real world economics' is sindsdien springlevend. In dit kader past ook een onlangs verschenen boek. De grootste show op aarde Coen Haegens maakt deel uit van de redactie economie van de Groene Amsterdammer en hij schreef het boek 'De grootste show op aarde. De mythe van de markteconomie'. Centrale these in het boek is, dat de markteconomie niet bestaat, dat markten volgens het model van de neo-klassieken in de economie niet bestaan en ook nooit bestaan hebben. De theorie van de naar evenwichten en harmonie neigende afstemming van vraag en aanbod is vals. Haegens beschrijft de geschiedenis van dit idee, hoe het opgekomen is, verschillende fasen heeft doorgemaakt en uiteindelijk dominant is geworden. Met empirisch onderzoek toont hij aan, dat de economie niet volgens dat model functioneert. De markten hebben een sterke overheid nodig, die regulerend en controlerend optreedt. Crises, machtsvorming, monopolievorming en bureaucratie staan niet tegenover markten, nee, ze worden er juist door opgeroepen en zijn dus niet alleen maar imperfecties van een op zich perfect systeem, maar zijn er onverbrekelijk mee verbonden. Ondanks de ontwikkeling van moderne technologieën en internet spelen persoonlijke contacten, groepsvorming en subjectief vertrouwen en wantrouwen van mensen naar elkaar toe een grote rol in de vorming van prijzen. Grote ondernemingen die de productie van bepaalde goederen en diensten beheersen kunnen beter een 'planeconomie' genoemd worden, dat niks te maken heeft met een markteconomie. Haegens toont aan, dat er vaak geen sprake is van concurrentie op een markt in het beste geval is er 'monopolistische concurrentie'. Een conclusie van zijn zoektocht naar de mechanismen die de prijzen van goederen en diensten bepalen. paprika's In hoofdstuk 6 beschrijft hij de vaststelling van de prijs van paprika's. Ook hier wil hij aantonen, dat er geen marktmechanisme bestaat. Er bestaat in feite een chronische overproductie, waardoor de prijs van paprika's constant erg laag is. Tuinbouwers investeren in een soort vlucht naar voren steeds meer in machines, automatisering en schaalvergroting en steken zich daardoor in de schulden om door schaalvoordelen, efficiëntere productie ondanks de lage prijzen van de paprika's toch de inkomsten op te voeren en de kosten te beperken. Andere tuinders houden het niet meer vol door alle schulden en moeten ermee ophouden of gaan failliet, waardoor het aantal paprikatelers de afgelopen jaren gehalveerd is. Maar omdat de overblijvenden dus investeren blijft de productie van paprika's hetzelfde. Daar komt bij dat niet zoals vroeger er vele kleine groenteboeren zijn, maar supermarkten, die machtig zijn en een lage prijs bij de producenten kunnen afdwingen. Daardoor is er geen marktwerking. Maar Haegens heeft gepraat met een tuinder, die zich ook verbaasde over de huidige ontwikkeling. Deze zegt echter, dat vroeger de prijs van de paprika schommelde, er waren goede en slechte tijden. Impliciet zegt hij daarmee, dat er toen dus wel iets van marktwerking was. Haegens noemt zelf de varkenscyclus, waarbij varkensboeren slechts vertraagd op de prijsontwikkeling kunnen reageren (het kost tijd om varkens vet te mesten en als je begint als de prijzen hoog zijn kun je niet stoppen als ze tijdens het vetmesten gaan dalen) Dan heb je dus de varkenscyclus van hoge en lage prijzen. Marktwerking? Haegens gaat in zijn boek ook in op de werking van financiële markten. Toch marktwerking? Ik vraag me af, hoe je conjuncturele ontwikkelingen en de lange golven van de Kondratieff moet verklaren als je ervan uitgaat, dat er geen marktwerking bestaat. Haegens benadrukt eenzijdig dat markt en staat onverbrekelijk bij elkaar horen, de markt wordt georganiseerd in die zin, dat vraag en aanbod voortdurend door de staat worden bijgestuurd en dat monopolievorming marktwerking uitschakelt. Zodat niet vraag en aanbod de prijs van goederen bepalen. Marktwerking speelt slechts een ondergeschikte rol. Misschien speelt marktwerking toch een grotere rol dan Haegens veronderstelt, ook al ben ik het ermee eens dat de neo-klassieke theorieën niet kloppen. Wat ik jammer vindt in dit verband is, dat hij niet ingaat op de veronderstellingen van de systeemtheorie, en dan met name een van de grondleggers ervan, de Franse historicus Braudel. Braudel verwerpt de gedachte dat kapitalisme en marktwerking op hetzelfde neerkomen. Ook voor hem is kapitalisme juist een systeem van de ‘contra-marche’, de anti-markt. In zijn visie bestaan er drie niveaus van economische bedrijvigheid. Het laagste niveau is dat van de ‘vie materielle’, het omvat de meest elementaire vormen van economische activiteiten waarmee mensen in hun behoeften voorzien. Daarboven ligt de economie, het niveau van de markt, een wereld die voor de deelnemers min of meer transparant is en een dagelijkse realiteit is, een wereld waarin de winsten dientengevolge klein zijn. Pas daarboven, op het derde niveau, is sprake van kapitalisme, als de zone van economische concentratie, van excessieve winsten, als gevolg van een relatief sterke mate van monopolievorming die zelf weer de uitkomst is van enerzijds politieke machtsvorming en anderzijds van het vermogen van de deelnemers aan dit spel om de schakels in het productieproces te beheersen en het spel ondoorgrondelijk te maken. Het is in onze tijd de wereld van de hedgefondsen en holdingmaatschappijen, die buiten de markteconomie om de onttrekking van grote hoeveelheden kapitaal van het tweede niveau te organiseren en reguleren en onwaarschijnlijke rendementen op hun geïnvesteerde kapitaal te realiseren, ook in tijden van crisis. Op het tweede niveau zou wel sprake zijn van een uitgebreide markteconomie, hoewel, dus ook van bovenaf georganiseerd. Ideologische tegenstellingen Haegens noemt Braudel wel kort, maar zegt er verder niets over. Misschien omdat hij niet wil aantonen, dat het kapitalisme georganiseerde uitbuiting is. Hij wil alleen aantonen, dat marktwerking niet bestaat. Als de markteconomie niet bestaat, of zoals ik ook vind van bovenaf georganiseerd wordt, bestaan ook bepaalde ideologische tegenstellingen niet. Er is geen tegenstelling tussen staat en markt, beiden hebben elkaar nodig. Ook een neo-marxist als Massimo de Angelis wijst op de onjuistheid van bepaalde dichotomieën, waarbij hij er verschillende noemt. i Staat versus markt, derde wereld versus het westen, planeconomie versus laissez faire, samenwerking en solidariteit, versus eigenbelang en competitie en concurrentie, protectionisme versus vrijhandel. Meestal is politiek rechts een aanhanger van de laatstgenoemden in de dichotomieën, links is voorstander van de eerstgenoemde. Daarmee bevestigen zij echter de juistheid van de dichotomie. Het gaat er echter om, dat beide polen in de dichotomieën in het kapitalisme bestaan, en dat ze een specifieke onderlinge dynamiek vertonen, en het gaat er in de eerste plaats om, die specifieke dynamiek te analyseren door het kapitalisme te beschrijven zoals het in de werkelijkheid is en zoals men ook in de 'real world economics' probeert te doen. Op deze wijze kan de ideologische discussie op basis van de valse dichotomieën als een onjuiste tegenstelling worden geanalyseerd. Het boek van Haegens is daaraan een bijdrage. Er bestaat in het kapitalisme bijvoorbeeld geen tegenstelling tussen concurrentie en samenwerking en solidariteit. De productie neemt een specifieke vorm aan, waarbij eigenbelang en concurrentie worden nagestreefd door organisaties waarin mensen in de productie samenwerken. De markteconomie wordt dus gecreeerd door de staat en vrijhandel en protectionisme van de machtigste staten die vrijhandel aan anderen opleggen vullen elkaar aan. Als ik de Angelis goed begrijp, kunnen we door een concrete beschrijving van het kapitalisme als uitbuitingssysteem (het eerste niveau van Braudel) schijndiscussies over valse dichotomieën vermijden en buiten de kapitalistische marktplanning om alternatieven organiseren voor dat kapitalisme vanuit het besef, dat kapitalisme georganiseerde uitbuiting is. De Angelis zegt dat het kapitalisme geen totaal systeem is, er is ook in de huidige wereld een 'buiten het kapitalisme', waarbij mensen samenleven en samenwerken en produceren op basis van andere waarden dan de kapitalistische. Op het niveau van het dagelijks leven, maar ook op wat Braudel het tweede niveau noemt, de organisatie van de productie. strijd De strijd in het dagelijks leven maar ook op het tweede niveau van Braudel gaat dan om de realisatie van een leven buiten de uitbuitingspraktijken van het kapitalisme om, waarbij vanuit het georganiseerde kapitalisme, door de staat maar ook grote ondernemingen wordt getracht deze manier van samenwerken, produceren en arbeid verrichten onder haar controle te brengen en in te voegen in de georganiseerde kapitalistische uitbuiting. De Angelis noemt dat produceren buiten het kapitalisme en de strijd om de realisatie van niet kapitalistische doeleinden de commons, van boeren die bossen en land in gemeenschappelijk bezit verdedigen tot de moderne beweging van internetactivisten die vrije software produceren. Maar het speelt ook op het niveau van het dagelijks leven, de velen die een individuele strijd voeren tegen ondoordringbare bureaucratie met hun absurde regels, van sociale dienst tot belastingdienst, van grote verzekeringsmaatschappijen tot de giganten in de geprivatiseerde gezondheidszorg. Duizenden mensen zijn in ons land op spreekuren waar zij juridisch advies geven met deze strijd bezig. Je kunt aangaande de organisatie van de productie ook denken aan de participatiemaatschappij van onderop zoals die door Tine de Moor wordt geanalyseerd. Terug naar het boek van Haegens. Een belangrijke bijdrage aan de discussie, maar toch nog enkele opmerkingen. Hij presenteert de geschiedenis van de neo-klassieke economie als een ideeëngeschiedenis. Impliciet wordt er daarbij van uitgegaan, dat grote ideeën of utopieën (het neoklassieke model is een utopie) de geschiedenis kunnen bepalen. Vraag voor mij blijft wel, hoe het neo-klassieke denken in de economie zo'n succes kon hebben. Piet van der Lende Momenteel werkt de Europese Unie aan een aantal handelsverdragen met andere delen van de wereld die vooral als doel hebben om de positie van multinationals te verbeteren. Die verdragen lijken voorbij te gaan aan het belang van werkenden, milieu en eerlijke handel voor kleinere ondernemers. Op zaterdag 22 oktober tijdens de Landelijke manifestatie in Amsterdam voert FNV met andere organisaties die de samenleving socialer en duurzamer willen maken actie vóór eerlijke handel. We willen daarom samen kijken naar de film “Requiem for the American dream” van Noam Chomsky, de wereldberoemde taalkundige, politiek activist en filosoof. Om hier inspiratie uit te halen. Chomsky is 87 en kijkt terug, maar ook vooruit. Hij ziet hoe wij de grip op ons leven en de samenleving verliezen en hoe de machtigste 1% in tien stappen hun eigen droomwereld schept: 1. Verminder de democratie 2. Schep een ideologie 3. Maak een nieuw ontwerp voor de economie 4. Schrap belasting voor de bedrijven 5. Val solidariteit aan 6. Regel zelf je regels en wetten 7. Regisseer de verkiezingen 8. Hou het gepeupel onder de duim 9. Produceer nutteloze consumptiegoederen 10. Marginaliseer het volk Maar hij onderkent ook de kracht van organisatie met name in vakbonden. Aansluitend gaat het over die kracht in een paneldiscussie met sprekers van de FNV, actief tijdens de Maagdenhuis- en Bungehuis-bezettingen en actief rond de vrijhandelsverdragen TTIP, CETA en TISA. Met informatie en discussie in een ongedwongen sfeer. WAAR: Nieuwe Achtergracht 170, Amsterdam, Crea Theaterzaal WANNEER: 21 september van 19:00 uur tot 23:00 uur Ko Hartman, voorzitter Lokaal FNV Amsterdam Lot van Baaren, lid Algemeen Bestuur FNV Geachte belangstellenden van het basisinkomen, Bij deze wil ik je uitnodigen voor de: Avond van het Basisinkomen op: Vr. 23 sep. 2016 vanaf 20:00-23:00 bij: Meneer de Wit, centrum voor kunst en cultuur Baarsjesweg 202, 1057 HS Amsterdam. https://www.facebook.com/events/101839923586582/ In het kader van de week van het basisinkomen, organiseer ik samen met Eric, Kees, Anouk en Wim van de Vereniging Basisinkomen een bijeenkomst over het basisinkomen. Ik doe de powerpoint presentatie over het basisinkomen, die ik heb gemaakt. Ron Smit Landelijk Bestuurslid Basisinkomen Partij Installeer de app van de overlevingsgids in de Google Play store. Gratis tips, informatie en dagelijks nieuws. Trefwoord overlevingsgids.