De gemeente Amsterdam heeft een verordening op de Individuele Inkomens Toeslag ingevoerd. Degenen die in aanmerking komen krijgen jaarlijks 85 euro. In het verlengde van de verordening zijn nadere beleidsregels geformuleerd over wie wel of niet voor de ITT in aanmerking komt. Belangrijk criterium daarbij is, of de aanvrager van de toeslag uitzicht heeft op inkomensverbetering. Dit is door de gemeente zo ingevuld, dat bijstandsgerechtigden die langdurig (langer dan 3 jaar) een bijstandsuitkering hebben, sowieso voor de ITT in aanmerking komen. Wat betreft arbeidsongeschikten moet je 80-100% arbeidsongeschikt zijn, om voor de toeslag in aanmerking te komen. Van gedeeltelijk arbeidsongeschikten wordt veronderstelt dat zij per definitie uitzicht hebben op inkomensverbetering. Zij krijgen de toeslag niet. De Rechtbank Amsterdam heeft nu gezegd dat die beleidsregels in de nadere uitwerking van de verordening in strijd zijn met de wet en dat het criterium ‘perspectief op inkomensverbetering’ individueel moet worden beoordeeld en dat daarbij de duur dat iemand een gedeeltelijke WAO-of WIA uitkering heeft moet worden meegenomen. Waarom gebeurt dit bij bijstandsgerechtigden wel, en bij arbeidsongeschikten in de WAO of WIA niet? In de praktijk betekent het, dat de potentiële doelgroep van de Individuele Inkomens Toeslag voor arbeidsongeschikten aanzienlijk wordt uitgebreid.
Reeds eerder stond het beleid van de gemeente Amsterdam over de Individuele Inkomens Toeslag ter discussie. In de verordening op de Individuele Inkomens Toeslag die in Amsterdam door de gemeenteraad in eerste instantie is aangenomen stond dat alleen mensen met schulden in aanmerking komen voor een toeslag in de vorm van een VVV bon. Begin april 2017 heeft advocaat Marc van Hoof voor een cliënt een rechtszaak gevoerd over die Individuele Inkomens Toeslag.
De cliënt van Marc van Hoof stelde zich op het standpunt, dat de verordening in strijd was met de Participatiewet. De regering besloot bij de invoering van de Participatiewet extra geld aan de gemeenten te geven om op basis van individuele beoordeling de mensen met een minimuminkomen toch een compensatie te geven. Categoraal beleid (automatische toekenning op basis van enkele groepskenmerken) werd verboden. Begin april 2017 heeft uiteindelijk de Meervoudige Kamer van de Rechtbank in Amsterdam uitspraak gedaan. De rechters verklaarden, dat de verordening buiten werking moest worden gesteld en ongeldig verklaard. Er was op de manier van de verordening in Amsterdam inderdaad sprake van verboden categoraal beleid met betrekking tot de inkomenstoeslag. Iedereen moet de toeslag kunnen aanvragen en het moet vervolgens individueel worden beoordeeld. De rechters spraken uit dat de aanvraag van de cliënt opnieuw in behandeling moest worden genomen en individueel beoordeeld. 28 juni 2017 nam de gemeenteraad een nieuwe verordening aan, waarin aan degenen die daarvoor in aanmerking komen een toeslag van 50 euro per jaar wordt verstrekt. Later is deze toeslag verhoogd naar 85 euro.
En nu heeft de Rechtbank dus beslist, dat de doelgroep waar in de beleidsregels van wordt uitgegaan veel te beperkt is en dat het individueel moet worden beoordeeld. De verordening op zich hoeft niet gewijzigd te worden. De rechtszaak was aangespannen door een arbeidsongeschikte, begeleid door advocaat Marc van Hoof. De arbeidsongeschikte heeft een WAO-uitkering. Zijn inkomsten worden aangevuld met een toeslag in het kader van de Toeslagenwet. De gemeente heeft een aanvraag voor een individuele inkomens toeslag afgewezen, omdat de arbeidsongeschikte minder dan 80% arbeidsongeschikt is verklaard en er daarom perspectief zou zijn op inkomensverbetering. In beroep voerde de arbeidsongeschikte aan, dat de gemeente de afwijzing geheel ten onrechte heeft gebaseerd op het feit dat hij een gedeeltelijke arbeidsongeschiktheidsuitkering heeft en dat verder niet naar zijn persoonlijke omstandigheden is gekeken. De Individuele Inkomens Toeslag wordt wel verstrekt aan mensen die drie jaar een uitkering krachtens de Participatiewet hebben aangevraagd. Er wordt dan verondersteld geen uitzicht op inkomensverbetering te zijn. Nu de gemeente dit niet veronderstelt bij mensen met een WAO-uitkering, is er sprake van rechtsongelijkheid en handelt de gemeente in strijd met artikel 26 van het Internationaal Verdrag inzake Burgerrechten en Politieke Rechten. De gemeente moet maatwerk leveren. Een individuele beoordeling heeft in het onderhavige geval niet plaatsgevonden.
De Rechtbank is het met deze redenering eens. Zij stelt zelfs dat het bestreden besluit van de gemeente niet zorgvuldig is voorbereid en niet deugdelijk gemotiveerd. Dit betekent dat de Rechtbank het beroep gegrond verklaart en het bestreden besluit vernietigt. Dit wegens strijd met de artikelen 3.2. en 7.12 eerste lid, van de Algemene wet bestuursrecht. De rechtbank zegt vervolgens dat er nu onvoldoende gegevens voorhanden zijn om de zaak individueel te kunnen beoordelen. De gemeente zal nader onderzoek moeten doen naar de omstandigheden van de arbeidsongeschikte en dan antwoord geven op de vraag of hij recht heeft op de Individuele Inkomens Toeslag. Hierbij dient te worden meegewogen hoelang de arbeidsongeschikte die uitkering al heeft en hierbij dient de gemeente ook te motiveren waarom de kansen op inkomensverbetering in zijn geval groter zijn dan de genoemde gevallen, waarin het ontbreken van uitzicht op inkomensverbetering wordt veronderstelt. De gemeente moet een nieuwe beslissing op bezwaar nemen met inachtneming van wat de Rechtbank heeft gezegd.
Voor meer informatie: de uitspraak van de Rechtbank en de huidige beleidsregels worden op verzoek toegestuurd.
Bijstandsbond
Piet van der Lende
info@bijstandsbond.org
Advocaat
Marc van Hoof
06-47816228
Geen opmerkingen:
Een reactie posten