Thais restaurant gedwongen om achterstallig loon te betalen

Dirk Kloosterboer

31 december 2005 – Een Thais restaurant in de omgeving van het Rembrandplein heeft onlangs 1.200 euro achterstallig loon betaald aan een voormalig werknemer. Activisten hadden de eigenaar onder druk gezet om over de brug te komen. Jan Müter van Searchweb legt uit hoe dit in zijn werk is gegaan.

De 25-jarige Abutaleb, geboren in Burma en opgegroeid in Bangladesh, heeft zes maanden gewerkt bij een aantal restaurants van exploitant R. In de woorden van Müter maakte hij ‘exotisch lange uren’: hij werkte een groot deel van deze periode zes of zeven dagen in de week, van twaalf uur ’s middags tot twee of drie uur ’s nachts.

Abutaleb kreeg aanvankelijk 25 euro per dag, naarmate hij zich bekwaamde als kok steeg dit naar 30 euro. Op een gegeven moment werd dit weer omgezet in duizend euro per maand. Zelfs dit salaris – ver onder het CAO-loon – was de werkgever blijkbaar te hoog, want die stopte met betalen. Hierdoor liep Abutaleb 1.200 euro mis.

Abutaleb kwam via vluchtelingenorganisatie ASKV bij Jan Müter terecht, die zich al vaker had ingezet voor werknemers in de horeca. Samen met mensen van de Anarchistische Groep Amsterdam (AGA) en Flexmens.org stippelde hij een strategie uit.

BENGAALS

Op 17 november ging een groep van zo’n vijftien activisten naar het restaurant om verhaal te halen bij de eigenaar. Aanvankelijk schrok deze, vervolgens kwam hij met een onsamenhangend verhaal.

“Elke paar zinnen sprak hij zichzelf tegen”, vertelt Müter. “Eerst kende hij Abutaleb niet, daarna zei hij dat hij hem onderdak had verschaft. Vervolgens dreigde hij om de politie te bellen. Hij begon druk zijn mobieltje te bewerken en zei wat in het Bengaals”.

Er kwam een man uit een ander restaurant. “Dat was wel een verassing, want die man herkende ik. Ik heb hem nog een tijd lang geadviseerd toen hij een conflict had met deze zelfde eigenaar. Blijkbaar was dat conflict inmiddels opgelost”.

Uiteindelijk gingen de activisten onverrichter zake weer weg, met het voornemen om later opnieuw contact op te nemen met eigenaar R. “Dat hoefde niet, want diens broer belde de volgende dag Abutaleb. Hij kon 500 euro krijgen, en de resterende 700 euro een paar weken later”. Het hele bedrag is inmiddels overgemaakt.

EXITSTRATEGIE

De groep had inmiddels ook contact met een advocaat. “Eigenlijk was die er wel tuk op om een procedure te starten. Zoiets kost de eigenaar handen vol geld, dus het is een effectieve manier om hem onder druk te zetten”.

Nu is de eigenaar er relatief goedkoop van af gekomen, volgens de CAO had de werknemer immers recht op veel meer geld. Müter: “Abutaleb wilde graag een deal maken. Een procedure via de rechter zou mogelijk zelfs repercussies kunnen hebben voor zijn verblijf in Nederland.”

“Onze werkwijze is vooralsnog alleen bruikbaar als ‘exitstrategie’, dus om als werknemer het ontslag voor de werkgever zo duur mogelijk te maken”. Abutaleb werkt inmiddels bij een ander Thais restaurant. Dit restaurant wordt gerund door een Surinamer, die geen contact heeft met R.

De betrokkenheid van Jan Müter bij de horeca valt terug te voeren op de komst van een aantal jongeren uit Spanje en Italië, die actief werden bij de AGA. De syndicalistische vakbondstraditie die zij kenden uit hun eigen land wilden zij ook introduceren in de Amsterdamse horeca, waar ze werkzaam waren. Müter ondersteunde ze daarbij.

WURGCONTRACTEN

“Bazen in de horeca zinspelen er vaak op dat zij de sterkste partij zijn, bijvoorbeeld door te dreigen met geweld. We wilden dit gebied verkennen, kijken of het lukt om een zekere macht te ontwikkelen. We stapten bij dubieuze werkgevers binnen om ze te confronteren. Een aantal keer is dit gelukt, een aantal keer is het mislukt”.

Bij zijn onderzoek ontdekte Müter dat de horeca een ondoorzichtige sector is, waarbij vaak sprake is van schimmige eigendomsconstructies en waar veel exploitanten zelf het slachtoffer zijn van wurgcontracten. Hun problemen wentelen ze weer af op de werknemers.

In februari 2005 organiseerde Flexmens een forum over precaire arbeid. Hier werd de aanpak in de horeca nieuw leven ingeblazen, en voegde zich ook een aantal studenten bij de groep. Onder de activisten zijn er verschillende die daarnaast actief zijn als kaderlid bij een vakbond.

Müter: “Dat is misschien nog wel de grootste winst: er is nu een groep mensen waarop we kunnen terugvallen. We kunnen snel mensen mobiliseren met enig besef van wat er speelt”. Via mond-tot-mond reclame raakt het initiatief steeds breder bekend.

MCDONALD’S

“Ik verwacht dat er wel meer telefoontjes binnen zullen komen van werknemers die problemen hebben. Maar werknemers die in zo’n positie zitten zullen niet zo snel actie ondernemen, dat doen ze pas als ze helemaal klem zitten”.

In het verleden heeft Müter samengewerkt met de FNV Horecabond. Hij heeft toen geopperd dat de bond een inloopcentrum zou moeten openen in de omgeving van het Rembrandplein en het Leidseplein.

“Momenteel spreken werknemers met elkaar af in de McDonald’s. De vakbond zou ze een plek kunnen bieden waar ze bij elkaar kunnen komen, ervaring kunnen uitwisselen, van elkaar kunnen horen welke werkgever personeel zoekt. Als de vakbond zo’n centrum zou exploiteren als een kroeg of een koffiehuis, dan hoeft het ook niet veel te kosten”.

“Al was het maar om ze een plek te bieden waar ze kunnen schaften. Veel werknemers in de horeca moeten zelf maar zien waar ze hun maaltijd genieten. Ze eten terwijl ze op de trap zitten, dat is heel naargeestig.”

Wantoestanden in de horeca kunnen worden gemeld bij de AGA, aga@squat.net. De AGA kan ook worden bezocht: elke zaterdag van 14.00 tot 18.00 uur aan de Eerste Schinkelstraat 14-16.

Nieuws over daklozen op AT5

Vanavond, 28 december, besteedde AT5 in het nieuws aandacht aan de daklozen die in de kou proberen te overleven. Er was een reportage over het stoelenproject in de Marnixstraat, die maar 40 mensen in deze tijd extra kunnen opvangen en die blijkens een zegsman de helft van de mensen weer weg moeten sturen. En er was een reportage over de opvang van het Leger des Heils aan het Hekelveld. De zegsman daar schatte het extra aantal daklozen in de stad die opvang nodig hebben op 2 tot 300.
Daarbij werd een dakloze geinterviewd, die met naam en toenaam wordt genoemd (hij heet Johan Bruinsma). Hij zwerft sinds enkele weken op straat rond. De afgelopen maand heeft hij buiten geslapen. De commentaarstem van AT5 deelde mee, dat hij dakloos was geworden omdat de sociale dienst zijn uitkering had stopgezet.
Vandaag klopte ook iemand aan bij de Bijstandsbond die dakloos was geworden omdat hij geen uitkering meer krijgt. Uit deze twee concrete voorbeelden wordt duidelijk, dat het nieuwe strenge beleid van de sociale dienst, met huisbezoeken en bij het minste of geringste eenvoudigweg stopzetten van uitkeringen zonder verder onderzoek allerlei schandelijke gevolgen optreden.
Wat is dat voor een beleid waarbij mensen die niet zonder de bijstandsuitkering kunnen de straat worden opgeschopt. Misschien in deze barre tijden tussen kerst en oud en nieuw voor AT5 een idee om meer mensen zoals Johan Bruinsma te vragen of ze door het strenge beleid van de sociale dienst onder leiding van wethouder Aboutaleb op straat terechtgekomen zijn.
Er kan natuurlijk een scala aan redenen zijn waarom iemand dakloos wordt, maar in het geval van Joham Bruinsma en de man die op het spreekuur van de Bijstandsbond kwam was de stopzetting van de uitkering duidelijk de laatste duw naar de goot. En dat in plaats van iemand in een vroegtijdiger stadium ondersteunen om dakloosheid te voorkomen.

Piet van der Lende
Bijstandsbond Amsterdam

Stop de Bolkestein richtlijn

Demonstreer op 14 februari in Straatsburg (12.00 uur) bij de stemming over de EU-Dienstenrichtlijn in het Europees Parlement! Na vele malen uitstel is er inmiddels een (definitieve?) stemmingsdatum over de Bolkesteinrichtlijn (http://www.attac.nl/attacbolk) in het EP bekend: 14 februari 2006.
De Europese vakbonden, verenigd in de European Trade Union Confederation (ETUC), roepen de aangesloten bonden op om hun leden massaal te mobiliseren voor een demonstratie ten tijde van deze stemming in Straatsburg. Bovendien doet de ETUC ook een beroep op haar achterban om lokale en nationale activiteiten tegen de EU-Dienstenrichtlijn voorafgaand aan de demonstratie te organiseren.
Hiermee wil de Europese vakbeweging maximale druk uitoefenen om de dreigende sociale dumping als gevolg van de Dienstenrichtlijn alasnog af te wenden. Zeer waarschijnlijk zullen vele Europese sociale bewegingen hun krachten bundelen en ook voor deze demonstratie gaan mobiliseren.
Attac-Nederland zal u op de hoogte houden, maar roept nu reeds op de datum in uw agenda vrij te maken/houden. We rekenen erop dat ook de FNV vanuit Nederland voor deze demonstratie zal gaan mobiliseren en wellicht net als vorig jaar in een breder verband ook vervoer organiseert. Maar zo niet, dan wil Attac zich in ieder geval voor collectief vervoer naar Straatsburg inzetten.
Indien u meewilt, dan kunt u zich vast melden via info@attac.nl Wij roepen u ook op om met de mobilisatie te helpen. U kunt daarvoor deze mail doorsturen, maar zich ook daarvoor melden bij info@attac.nl Meer info is ook te vinden op de ETUC-site: http://www.etuc.org/a/1886
Attac.nl heeft ook een nieuwe folder 'Nederland zei NEE! maar Europa dendert door. STOP de EU-Dienstenrichtlijn', met daarin de petitie van het Platform Stop de EU-dienstenrichtlijn (http://www.dienstenrichtlijn.nl) die gebruikt kan worden om al voor de demonstratie druk op te helpen bouwen. Te bestellen bij info@attac.nl

-- Een andere wereld is mogelijk! Attac-NL De Wittenstraat 43-45 1052 AL Amsterdam Netherlands T. +31 (0)20-6279661 http://www.attac.nl info@attac.nl

Work First stinks!
baliekluiver - 15.12.2005 20:31

Donderdag 15 december, heeft een handjevol activisten van de
Bijstandsbond en de Werklozen Belangen Vereniging Amsterdam en onafhankelijke
aanhang op de pier in Scheveningen actie gevoerd tegen Work First.

Work First is een uit de Amerikaanse staat Wisconsin overgenomen
bijstandssysteem, dat inhoudt dat je, om een uitkering te kunnen ontvangen, de
handen uit de mouwen mag steken in speciaal voor dat doel opgezette
'werkfabrieken'. Associaties met de in de jaren vijftig afgeschafte
werkverschaffing liggen voor de hand...
Work First ligt in het verlengde van de nieuwe Wet Werk en Inkomen, die de oude
Bijstandswet afgelopen jaar heeft vervangen. De nadruk ligt op
arbeidsdisciplinering (als doel op zich...), of, zoals een medewerker van het
reintegratiebedrijf SagEnn het verwoordde: "Passende arbeid vinden voor
uitkeringsgerechtigden is niet langer het uitgangspunt. De gemeente en wij
vinden het belangrijk dat deelnemers dagritme opbouwen. Dat hun dagen gevuld
zijn met iets anders dan dat wat ze leuk vinden. Het is een leerproces." Een
mooie definitie van het fenomeen arbeid: dat je dagen gevuld zijn met "iets
anders dan dat wat je leuk vindt".
Meer banen komen er door deze aanpak niet bij, behalve dan in de commerciele
reintegratie-industrie. Work First is een belangrijke stap in de
herstructurering van de Europese arbeidsmarkt, waarbij een nieuwe werkwillige en
flexibele onderklasse moet worden gecreeerd: naar Amerikaans model, de 'working
poor'. De Work First-fabrieken zijn het afgelopen jaar onder andere opgezet met
financiering uit het potje van het Europees Sociaal Fonds, dat onlangs
plotseling leeg bleek te zijn (1,5 miljard door het gootsteenputje).
Hoewel het Work First-principe momenteel sluipenderwijs wordt ingevoerd in
Nederland, zijn maar weinig mensen op de hoogte van het fenomeen. Deels zal dit
veroorzaakt worden door de schaamte van de mensen die aan dit soort zinloze
disciplineringsprojecten worden onderworpen.
Een interessant dagboek van iemand die een tijdje in zo'n werkfabriek heeft
mogen meewerken is te vinden op de site: www.werkenzonderwerk.nl

Ondanks (of juist dankzij) de geringe opkomst, verliep de actie redelijk
voorspoedig. We hebben in opvallende zwartgeel gestreepte gevangenenpakjes een
groot deel van de pier en het omliggende strand aangeveegd en uiteindelijk ook
onze kritiek kunnen spuien op de Work First conferentie zelf die op de pier
gehouden werd, door onderstaand pamflet voor te lezen en uit te delen aan de
bezoekers.

Sociale diensten altijd op de hoogte van bankrekeningnummers.

Speciale proef van staatssecretaris van Sociale Zaken voor vier grote steden

Het is de Bijstandsbond opgevallen dat de sociale dienst de laatste tijd per definitie op de hoogte blijkt van bankrekeningnummers die clienten niet hebben opgegeven. Tot nu toe mocht de sociale dienst gegevens opvragen bij de belastingdient om vast te stellen wat het vermogen van de client is. Deze gegevens werden verkregen door alle sofinummers bij de sociale dienst bekend in de belastingcomputer in te voeren en de mensen met een bepaald vermogen of een bepaald bedrag aan rente rolden er dan uit. Deze procedure wordt uitgevoerd door het Inlichtingenbureau. Op basis hiervan deed de sociale dienst dan verder onderzoek. Tot nu toe mochten de sociale diensten geen bankrekeningnummers bij de belastingdienst opvragen omdat ingevolge de wet (artikel 66 WWB) slechts gegevens omtrent het vermogen door de belastingdienst mogen worden verstrekt op grond van het Besluit Inlichtingenbureau. Een en ander in het kader van privacy-bescherming.

Nieuwe proef

De Staatssecretaris van Sociale Zaken heeft het besluit genomen om de vier grote steden toe te staan alle bankrekeningnummers van clienten van de sociale dienst bij de belastingdienst op te vragen. Voorzover ons bekend is hierover geen officieel besluit gepubliceerd en is dit binnenskamers besloten. Als gevolg hiervan is de sociale dienst ook altijd op de hoogte van bankrekeningnummers die niet zijn opgegeven. De clienten worden hiervan niet op de hoogte gesteld. Er kan hierbij sprake zijn van fraude, maar het kunnen ook bankrekeningen zijn die al jarenlang niet meer actief zijn of door derden geopend zonder dat de client hiervan op de hoogte is. Wij vinden het onjuist dat dit gebeurt zonder daar enige ruchtbaarheid aan te geven en naar ons idee is de genomen maatregel in strijd met de wet. (artikel 66 WWB in combinatie met het besluit Inlichtingenbureau. De maatregel is een ongerechtvaardigde ingreep in de privacy van clienten, zeker omdat er geen ruchtbaarheid aan is gegeven. Het feit dat de maatregel niet gepubliceerd is frustreert ook de verdediging van clienten bij juridische procedures. Wij hebben vernomen dat ook binnen het ministerie er twijfel is over de legitimeit van deze proef.

Interpay

Thans wordt door het ministerie van Sociale Zaken onderzocht, of ook particuliere organisaties kunnen worden verplicht gegevens van leden of klanten te verstrekken. In dit verband onderzoekt men of Interpay deze verplichting kan worden opgelegd. Dagelijks vinden in Nederland miljoenen betalingen plaats tussen banken, bedrijven en consumenten. Interpay verzorgt de verwerking van deze transacties, waaronder ook grensoverschrijdende transacties. Wanneer Interpay gegevens gaat verstrekken betekent dit bijvoorbeeld dat alle PIN betalingen van een klant door de sociale dienst kunnen worden opgevraagd. Wij vinden dat dit allemaal veel te ver gaat en nog wel zonder enige maatschappelijke discussie hierover te entameren terwijl de maatregelen stilletjes worden doorgevoerd. Let wel een private onderneming zou dus gedwongen worden mee te werken gegevens te verstrekken die tegen haar eigen clientele zou kunnen werken. Wat wordt het volgende: air miles informatie opvragen om te zien hoeveel punten iemand heeft?

08-12-2005

Voor meer informatie:
Bijstandsbond
Da Costakade 158
1053 XC Amsterdam
020-6898806
info@bijstandsbond.org

De sociale dienst en het gemeentebestuur draaien door

De nieuwe kleren van de keizer

Het uitgangspunt van de gemeente- werk dat er niet is boven inkomen- begint bizarre vormen aan te nemen. Bij sollicitaties zijn uiterlijk en gedrag van belang. Mogen instanties eisen stellen aan het gedrag en uiterlijk van werkzoekenden? Ja, zegt de gemeente. En als voorbeelden worden genoemd lichaamshygiene, piercings, een afwijkend dag en nachtritme, uitzonderlijke kleding, (wat is uitzonderlijk?) een huisdier, etc. Hierover-in plaats van over de massa-werkloosheid- gaat de gemeente een serieus perperduur debat organiseren in Felix Merites op 6 december om 15.00 uur. Want zegt de gemeente hier moet beleid op ontwikkeld worden. Het lijkt ons dat er een nieuw formulier moet komen, waarop wordt ingevuld hoe vaak je onder de douche gaat. Ook dienen er kledingsvoorschriften te komen, die in een gemeentelijke verordening worden vastgelegd. Ook dient in deze verordening te worden vastgelegd dat werklozen geen hond mogen hebben. Bij de huisbezoeken dient naast de wasmand ook de kledingkast te worden gecontroleerd op de mate waarin de kleding voldoet aan de laatste mode. Wij stellen voor, dat de bijzondere bijstand gebruikt gaat worden om werklozen een abonnement te geven op modebladen. Ook dient er een verbod op piercings te komen, weliswaar hebben veel cassieres bij de Vomar ook piercings, en kan het de meeste werkgevers geen bal schelen of en zo ja waar werknemers piercings hebben, en wil de ene werkgever iemand die zo gekleed is terwijl je bij een ander weer zus gekleed moet zijn, maar de bureacratie moet aan het werk worden gehouden. Want tenslotte moet alles worden gedaan om de aandacht af te leiden van het feit, dat er twee en een half miljoen werklozen zijn. Morgen gaan we een pamflet uitdelen bij de ingang van Felix Merites om onze mening over dit zinloze debatje van hondepoep- niveau te geven.

Voor meer informatie:

Bijstandsbond
Da Costakade 158
1053 XC Amsterdam
020-6898806
05-12-2005

De gevaarlijke borreltafelpraatjes van Jos Dautzenberg

CWI projectleider probeert werklozen, werkenden, Polen, Nederlanders en illegalen tegen elkaar uit te spelen.

De gevaarlijke borreltafelpraatjes van Jos Dautzenberg

Enige tijd geleden kwamen Poolse slaplukkers in het nieuws, die weigerden na 12 uur arbeid voor 5 euro per uur nog eens 4 uur door te werken, en die daarop op staande voet werden ontslagen. Met de steun van FNV Bondgenoten hebben de slaplukkers actie gevoerd, en de rechter gaf hen gelijk, ze mochten niet ontslagen worden. De zaak geeft wel aan, dat het met de arbeidsvoorwaarden en omstandigheden in de tuinbouw niet best gesteld is. Langdurig zware arbeid op een tijdelijk contract en tegen een laag loon. Het project Seizoensarbeid van het Centrum voor Werk en Inkomen (CWI), gemeenten, uikeringsinstantie UWV en land en tuinbouworganisatie LTO poogt Nederlandse werkzoekenden te vinden voor het zware werk in de tuinbouw. Ruim 10.000 werklozen werden het afgelopen jaar benaderd om te werken als sla- of tomatenplukker, of als aspergesteker. Tegelijkertijd nam de regering de maatregel, dat voor Poolse arbeiders die naar Nederland komen om in de tuinbouw te werken een uitzondering geldt: zij ondervinden geen enkele belemmering meer die in andere sectoren nog wel geldt als overgangsmaatregel voor vrij verkeer van personen tussen de nieuwe EU-landen en Nederland. Er waren 850 Nederlandse werklozen die als slaplukker of in een andere functie in de land en tuinbouw aan de slag gingen.

Het CWI probeert in navolging van de maatregelen van de Nederlandse regering duidelijk de Nederlandse en Poolse werklozen tegen elkaar uit te spelen om hen te dwingen de slechte arbeidsvoorwaarden en omstandigheden te aanvaarden. Nederlandse werklozen worden bedreigd met strafkortingen of zelfs stopzetting van de uitkering als ze het zware werk onder de huisige omstandigheden niet aanvaarden, de Polen zijn wel gedwongen, gezien de massa-werkloosheid in eigen land, zonder goede werkloosheidsuitkering, de onaanvaardbare toestanden in de tuinbouw te aanvaarden.

Jos Dautzenberg, projectleider van het project Seizoensarbeid, geeft op 19-10 een interview aan de Telegraaf waarin hij de Nederlandse werklozen nog eens extra in een kwaad daglicht zet, om zo de druk verder op te voeren. Meneer Dautzenberg zegt dat de Nederlandse werklozen door de telefoontjes merkten dat ze aan de slag moesten. Ach, meneer Dautzenberg, dat was blijkbaar nog niet tot hen doorgedrongen met al die strenge maatregelen van tegenwoordig. 'Veel werklozen zagen een baan op het land niet zitten en solliciteerden gauw ergens anders' zegt meneer Dautzenberg. Hoe hij dat weet? 'We hebben geen exacte cijfers, maar het is opvallend dat mensen na maanden werkloosheid ineens weer werk vonden en geen uitkering meer hoeven'. Meneer Dautzenberg weet donders goed dat statistisch gezien al jaren een groot deel van de werklozen sowieso na verloop van tijd weer aan het werk gaat als ze eindelijk iets hebben gevonden. Dat is allang zo. Dus het is maar de vraag, wat dat ene telefoontje nu voor invloed heeft. Dat weet meneer Dautzenberg ook niet, want hij heeft geen exacte cijfers. Het is maar een vage impressie van meneer Dautzenberg om zijn eigen winkeltje als belangrijk naar voren te schuiven. Borreltafelpraat dus uit de categorie: ik ken verschillende werklozen uit mijn omgeving die niet willen werken, dus de werklozen willen niet werken. Maar er zijn inderdaad werklozen die een strafkorting hebben gekregen of wier uitkering werd stopgezet omdat ze weigerden. En terecht.

De borreltafelpraatjes van Jos Dautzenberg zijn niet zonder gevaar. Zijn opmerkingen dragen bij aan het tegen elkaar opzetten van verschillende groepen, om hen te dwingen de soms onaanvaardbare arbeidssituaties in de land en tuinbouw te aanvaarden door hun onderlinge concurrentie te verscherpen. Daar trappen wij niet in. Samen strijden voor betere arbeidsvoorwaarden en omstandigheden. De Nederlandse werklozen, die weigeren onaanvaardbare arbeidsomstandigheden te aanvaarden en de Poolse actievoerders, die strijden voor verbetering van hun situatie. Duidelijk is dat ze daarvoor niet bij meneer Dautzenberg moeten zijn.

Piet van der Lende

Bijstandsbond
Da Costakade 158
1053 XC Amsterdam
020-6181815
info@bijstandsbond.org

OPENBARE INFORMATIE & ACTIEBIJEENKOMST 'TREK AAN DE NOODREM'.

Zaterdag 12 november a.s. organiseert de SP Amsterdam, in samenwerking met DIDF en de IS, een openbare bijeenkomst in het kader van de actie Noodrem.
Ons Tweede Kamerlid Agnes Kant spreekt over het nieuwe zorgstelsel en de problematiek.
En gaat dieper in op de problemen zoals worden verwoord door sprekers van belangengroepen en artsen/specialisten. Er is ruime gelegenheid voor vragen en discussie.
De bijeenkomst vangt aan om 14:00 uur ( zaal open 13:45 ) tot 16:00 uur in de Collegezaal van het Slotervaartziekenhuis aan de Louwesweg 6, Amsterdam.
Makkelijk te bereiken met o.a. tramlijn 2 en buslijn 19.
Kom. Zorg dat je er bij bent. Met je vrienden, kennissen, familie of buren. Uitstel, bij voorkeur afstel van deze wet is het doel en deze bijeenkomst is een belangrijke stap in een serie van acties om dat te bereiken.
In de zaal zijn Noordrem actie-kaarten om te tekenen, of mee te nemen om te verspreiden aanwezig. Ook een instructie-pakket met beknopte uitleg over het zorgstelsel en de problemen daarvan.

MEER ACTIES NOODREM EN WAT JE KAN DOEN OM TE HELPEN.

Voor aanvang van de openbare bijeenkomst gaan we in en rondom het Slotervaartziekenhuis handtekeningen verzamelen met de Noodrem actiekaarten. Wil je meehelpen kom dan om 13:00 naar het Slotervaartziekenhuis en meld je bij Karwan Fatah, Nuri Karabulut of Henk Wichard in de collegezaal.

Inmiddels zijn er elk weekend SP-ers, IS-ers en DIDF-ers te vinden op de markten en pleinen van Amsterdam en hebben al honderden protest handtekeningen verzamelt. Wil je aansluiten en meehelpen. Bel of mail dan naar de SP contactpersoon in je stadsdeel ( zie www.amsterdam.sp.nl ) of de SP actie-coordinator.

De actie Noodrem heeft onze top-prioriteit want als de wet zoals hij er nu ligt per 1 januari word ingevoerd is het leed niet te overzien voor duizenden Nederlanders.
Wij gaan er dan ook voor om de acties te intensiveren in de komende weken om uit te monden in een grote breed gedragen landelijke manifestatie in Amsterdam op 17 december. Daar moet veel werk voor worden verzet en gaan we op 17 november een actie-vergadering houden met vertegenwoordigers van vele belangengroepen. Wil je je steentje bijdragen aan die mobilisatie en de manifestatie. Bel of mail dan.

Tot zaterdag 12 november partijgenoten.
Met strijdbare groet, en voor alle informatie en aanmelden.
Henk Wichard
sp-actie-amsterdam@tomaatnet.nl 020-6373116/06-28455452

ma 7/10: informatie-avond arbeid in de tuinbouw

Na een eerste avond met de tomatenplukker uit Florida die wonnen van de multinational
die hen uitbuitte, wordt nu de aandacht op de Europese (achter)tuin gericht.

Informatie- en discussieavond over arbeid in de intensieve tuinbouw Zuid-Spanje,
Zuid-Frankrijk en het Westland

Tijd: Maandag 7 november, 20.00 uur, Plaats: Plantage Doklaan 8-10 Amsterdam

Op 10 oktober vond aan de Plantage Doklaan een uitwisseling plaats met de Coalition
of Immokalee Workers (CIW) uit Florida over hun strijd, als
organisatie van landarbeiders, tegen de fastfoodketen Taco Bell, om hogere prijzen
en dus lonen. De CIW zocht samenwerking in Europa om sterker te staan
tegen -ook andere- ketens.

Afgesproken werd om daadwerkelijk te zoeken naar mogelijkheden om ook hier de zaak
op te pakken. De bijeenkomst van 7 november moet daar een eerste stap in
zijn. Hoe is de situatie in Europa en wat zijn mogelijke richtingen om verder te
gaan? Waar liggen bondgenoten?

Peter Gerber van CODETRAS uit Zuid-Frankrijk zal over zijn omgeving vertellen, maar
ook over de situatie in de provincie Almeria in Zuid-Spanje, waar hij als
lid van het Europees Burger Forum1 nauw betrokken is bij de ondersteuning van de
kleine landarbeidersbond daar, de SOC.

CODETRAS is een samenwerkingsverband van verschillende organisaties2 die de
rechten van migranten seizoenswerkers verdedigen in de Bouches-du-Rhône, in
Zuid-Frankrijk. Ze hebben o.a. veel aandacht gevraagd voor de OMI-contracten.
In dit systeem, dat al enkele decennia bestaat, is de seizoensmigrant voor zijn
vergunning aan de werkgever gebonden. Daarbij worden premies enz. voor
verzekeringen op Frans niveau betaald, maar vinden de bijbehorende uitkeringen
volgens niveau van het herkomstland plaats. Door de afhankelijkheid van de
werkgever is het voor werknemers erg moeilijk zich tegen een werkgever te
verweren en de omstandigheden waaronder deze werkers werken en leven
(vaak ‘op de tuin’), zijn dan ook vaak abominabel. CODETRAS steunde met publiciteit, maar
ook met acties en bijvoorbeeld juridische bijstand. Deze zomer werden voor het
eerst successen geboekt toen een van Frankrijks grootste perziktelers na een
staking gedwongen werd achterstallige lonen te betalen.

In de streek rond El Ejido, bij Almeria, in Zuid Spanje probeert de kleine
vakbond SOC (Sindicato de Obreros del Campo) op te komen voor de belangen van de
40.000 dagloners die daar in de 32000 hectare plastic kassen werken. Het
is een enorme taak waar de kleine bond mee geconfronteerd wordt: er heerst grote
armoede onder de werkers, die vaak onder stukjes plastic tussen de ‘kassen’
wonen en die feitelijk bijna rechteloos zijn op de arbeidsplaats. De migranten
en de vakbond worden daarnaast regelmatig gefronteerd met geweld vanuit de
lokale bevolking en werkgevers, die vaak de autoriteiten aan hun kant vinden. De
SOC probeert met het opzetten van drie ontmoetingshuizen de werkers de
gelegenheid te bieden bij elkaar te komen, en voorlichting en rechtssteun enz
toegankelijker te maken.

Informatie over het Westland wordt gegeven door OKIA, dat samen met Stek een
uitgebreid onderzoek verrichtte naar de achtergronden van dertig jaar illegale
tewerkstelling in de glastuinbouw aldaar.  http://www.steknet.nl/achterglas.pdf

Uit eigen kringen kan verder verteld worden over de Britse campagne tegen
supermarkten als Europees voorbeeld van een ketenbrede aanpak (zie:
http://www.breakingthearmlock.com/).

Met de discussie over dit onderwerp komt een hoop bij elkaar: de ontwikkelingen
in de voedselketen, inkoopmacht van (supermarkt-)ketens, precarisering van de
arbeid, illegalisering van migranten …We hopen uit al die hoeken mensen bij
elkaar te krijgen.

Organisatoren van de avond zijn oa.: XminY, A SEED, OKIA…..

Lancering Flexmens Magazine
& Opening Kantoor Plantage Doklaan te Amsterdam

Deze vrijdag 28 oktober, vanaf 21u, wordt het nieuwe format van Flexmens Magazine gelanceerd met muziek, spoken word, een foto-expositie en geborrel.

Flexmens Magazine is een kwartaalblad over politiek en cultuur. De laatste editie gaat over de stad, die van marketing, van rap en graffiti, van werk in supermarkten, van sociale bewegingen, kunstenaars, migranten. Het nummer gaat, kortom, over het continue gevecht om de stad en haar cultuur.

Muziek > Wide Awake Club, Johnny Kapot en muzikanten
Spoken Word > Aik Kramer
Fotoexpo en geborrel

Plaats: Plantage Doklaan 8-12 Amsterdam
Tijd: Vrijdag 28 oktober, 21u
http://www.flexmens.org

Zojuist verschenen:

‘Schotschrift tegen de kokerdenkers’

Commentaar op het ‘Beleidskader werk, participatie en reïntegratie 2006’ van de Dienst Werk en Inkomen te Amsterdam

Het totale beleid wordt ondergeschikt gemaakt aan het arbeidsmarktbeleid. Het nieuwe strenge beleid dat de gemeente Amsterdam ten aanzien van bijstandsgerechtigden voert en haar arbeidsmarktbeleid leidt tot

· Verslechtering van arbeidsvoorwaarden en omstandigheden van werkenden en een verscherpte tweedeling op de arbeidsmarkt.

· Geprivilegieerde werkenden schermen hun posities steeds meer af waardoor doorstroming vanaf de onderkant van de arbeidsmarkt steeds minder mogelijk wordt.

· Effectief wordt weinig gedaan. Veel geld gaat in de overheadkosten zitten en reintegratiebedrijven bekostigen in de eerste plaats hun uitvoeringsorganisatie, waardoor weinig geld overblijft voor daadwerkelijke begeleiding en voorzieningen.

• Het eenzijdig marktgerichte kokerdenken van bovenaf leidt tot steeds meer bureaucratie, waarbij kansen en mogelijkheden en eigen initiatieven van bijstandsgerechtigden onbenut blijven.

· Er zijn geen actuele kwantitatieve gegevens die de gevolgen van het beleid duidelijk in beeld brengen. De gemeente weet zelf niet, wat de gevolgen van haar beleid zijn. Het gaat om schadelastbeperking, minder bijstandsgerechtigden. De rest zien we wel.

De mens is meer dan een arbeidskracht. Niet de arbeidsmarkt en de vacatures van de werkgevers moeten centraal staan maar de mens. Niet de belangen van de werkgevers, maar de belangen van de stadssamenleving als geheel. Deze hoeven niet strijdig te zijn, maar de markt en de particuliere werkgevers voorzien niet in allerlei behoeften van de samenleving als geheel. Uitgangspunt moet de inventarisatie zijn van wat in de stad nodig is en wat de taken en de rol van de overheid hierbij zijn. Dit betekent niet van bovenaf allerlei plannen richting arbeidsmarkt bedenken, maar uitgaan van wat de mensen willen en kunnen en vooral wat ze zelf al doen, voor zichzelf en de samenleving, en dat stimuleren.

U kunt het schotschrift downloaden van http://www.bijstandsbond.org/kokerdenkers.htm

Maar u kunt het ook in brochurevorm bestellen door 3 euro incl. portokosten over te maken op giro 4554841 t.n.v. Bijstandsbond te Amsterdam onder vermelding van ‘kokerdenkers’. Dan wordt de brochure toegezonden.