Volkskrant Suriname veroordeelt intimiderend optreden Dienst Werk en Inkomen
dinsdag 7 maart 2006
maandag 6 maart 2006
Nieuwe brochure 'Het perspectief van de baan'
Op vrijdagavond 3 maart organiseerde de Bijstandsbond in Amsterdam een discussiebijeenkomst over arbeidsbemiddeling, trajectbegeleiding en ‘work first’ projecten. Voor een verslag zie http://www.nieuwsuitamsterdam.nl/2006/06030401.htm
Op deze avond werd tevens de brochure ‘Het perspectief van de baan’ gepresenteerd. De brochure bevat een beschrijving van de rechten en plichten van clienten bij trajectbegeleiding als je een WW, WWB of WAO-uitkering hebt. Verder bevat de brochure tips over hoe je gesprekken met arbeidsbemiddelaars het beste kunt voeren. Na een hoofdstuk met deze tips wordt de werkwijze in de arbeidsbemiddeling en worden de methoden die door uitvoeringsinstellingen worden toegepast kort uitgelegd. Daarna volgen twee hoofdstukken over de kwaliteit van de commerciele bureau’s die zich bezig houden met arbeidsintegratie. Vervolgens is er een hoofdstuk over ziekte en arbeidsbemiddeling. In het een na laatste hoofdstuk wordt ingegaan op de regels die gelden bij vrijwilligerswerk en sociale activering. In het laatste hoofdstuk wordt de gang van zaken bij beroeps- en bezwaarprocedures uitgelegd. Daarnaast vind je in dit hoofdstuk een opsomming van valkuilen die zich daarbij kunnen voordoen.
De brochure kost 2,50 exclusief portokosten en 4 euro inclusief en kan worden besteld bij:
BijstandsbondDa Costakade 158
1053 XC Amsterdam
020-6181815
info@bijstandsbond.org
www.bijstandsbond.org
vrijdag 17 februari 2006
FLEXCAFÉ DEBAT– “The choice of a new generation”
Een debat over jongeren, flexibilisering en de vakbondspolitiek van de
toekomst.
Dag: maandag 20 februari 2006. Tijd: 20.00 uur.
Plaats: Het Broeinest, Plantagedoklaan 8-12
Entree gratis
Sprekers van jongeren en vakbondsorganisaties FNV Jong, AVV, Lsvb en Bart
Snels van GroenLinks gaan in discussie over de flexibilisering van werk,
de situatie van jongeren op de arbeidsmarkt, en strategieën van vakbonds-
en jongerenorganisaties. Wat zijn de problemen en nieuwe mogelijkheden van
een flexibele economie voor jongeren? Is de positie van jongeren
verslechterd en zo ja, hoe kan daar iets aan gedaan worden? En dan nog de
gevaarlijke vraag: is er een generatieconflict, en zo ja, waaruit bestaat
dat?
De laatste maanden waren er een reeks nieuwe initiatieven op het gebied
van jeugd, werk en vakbondspolitiek. Een daarvan was de oprichting van
het AVV (Alternatief voor Vakbond), dat een alternatief wil bieden aan
jongeren, flexwerkers, freelancers, zelfstandigen en andere
niet-traditionele categorieën werknemers. De bestaande vakbonden, aldus
AVV, zijn vergrijsd, en houden zich vooral bezig met het behoud van
verworven rechten, niet met het bevechten van nieuwe. Een soortgelijke
kritiek maakt ook FNV Jong, een nieuw jongerennetwerk waarin jongeren uit
verschillende FNV-bonden zich verenigd hebben. Bij de lancering van het
netwerk werd onthuld dat jongeren er de laatste 5 jaar gemiddeld 15% in
inkomen op achteruit zijn gegaan.
De Lsvb en GroenLinks zijn uitgenodigd om een breder perspectief te
bieden, dat ook te maken heeft met werk en leven: de Lsvb is onlangs een
campagne begonnen (samen met de Horecabond) om de situatie van werkende
studenten en de werkomstandigheden in de horeca onder de aandacht te
brengen. Studentenorganisaties hebben zich traditioneel weinig
beziggehouden met werk, omdat studenten zelf vaak geneigd zijn hun
slechtbetaalde bijbaantjes als iets tijdelijks te beschouwen, in de
overtuiging dat na je afstuderen automatisch “iets beters” volgt. Jonathan
Meijs, voorzitter van de Lsvb, licht hun nieuwe initiatief toe.
GroenLinks presenteerde enkele maanden geleden het manifest “Vrijheid
Eerlijk Delen” over een progressieve strategie ter hervorming van de
welvaartsstaat. Welke voorzieningen zijn er nodig om een modus vivendi te
vinden met het geflexibiliseerde leven? GroenLinks suggereert onder andere
versoepeling van het ontslagrecht, een aanpassing van de WW, een
gedeeltelijk basisinkomen en nog een reeks maatregelen. Bart Snels,
medewerker van het wetenschappelijk bureau van de partij, zal het manifest
toelichten.
Sprekers zullen een korte intro geven over de redenen van de oprichting
van hun organisaties en hun recente initiatieven. Daarna zal aan de hand
van een viertal thema's het terrein verkend worden. We hopen daarbij op
zoveel mogelijk participatie van het publiek om allerlei concrete
ervaringen onderdeel te maken van de avond. Iedereen – jong/oud,
gepensioneerd of flexwerker, journalist of callcenteragent – is van harte
welkom. Er is ruim de gelegenheid om vragen te stellen.
De deuren gaan open om 20.00 uur, afloop van het debat om 22.00 uur,
waarna nagepraat kan worden met drank en muziek.
voor meer info mail naar info@flexmens.org of check www.flexmens.org
Het Flexcafe is een Broeinest-avond! Voor het maandprogramma check
www.broeinest.info
zaterdag 11 februari 2006
Discussiebijeenkomst over toeleiding naar de arbeidsmarkt
Presentatie brochure 'Het perspectief van de baan'
Op vrijdagavond 3 maart a.s. organiseert de Bijstandsbond een discussiebijeenkomst over toeleiding naar de arbeidsmarkt en reintegratietrajecten.
Daarbij besteden we vooral aandacht aan de zogenaamde 'Work First' trajecten. Uitkeringsgerechtigden worden daarbij met behoud van uitkering tijdelijk tewerk gesteld in werkplaatsen om 'arbeidsritme' te leren. Er zijn veel klachten over deze projecten. Commerciële reïntegratiebureaus (RIB's) worden ingehuurd om de Work First werkplaatsen te organiseren. Zij vullen hun zakken met suspecte financieringscontructies die soms nog legaal zijn ook. Deze RIB's investeren nauwelijks in opleiding en ontwikkeling van het individu. Veel cursussen en trainingen stellen niets voor en zijn alleen maar gebakken lucht. Men wordt in de werkplaatsen beziggehouden door formulieren in enveloppen te stoppen, waarvoor ook machines zijn of men pakt scoobidoo-touwtjes in. Men zegt dat er nuttige gemeenschapstaken zijn, die blijven liggen. Maar wie zelf initiatieven neemt om iets nuttigs te doen, stuit op een bureacratische muur. Alles is gericht op uitstromen naar van bovenaf georganiseerde werkprojecten. Naar het maatschappelijk nut wordt in de praktijk helemaal niet gekeken.
Aan de discussie nemen oa de volgende personen deel:
Bob Bergkamp, directeur van FourstaR Reïntegratie Service BV
Sander Janzweert, ervaringsdeskundige
Joep Sonnemans, econoom, hoogleraar, werkt aan de Universiteit van Amsterdam. Hij doet onderzoek naar de wijze waarop mensen beslissingen nemen, met name financiële beslissingen.
Tevens wordt op deze avond de brochure 'het perspectief van de baan' gepresenteerd. In deze brochure staan rechten en plichten van werkzoekenden die in een reintegratietraject zitten of daar in gaan en er staan tips in over hoe je gesprekken met arbeidsbemiddelaars kunt voeren.
De discussie begint om 19.30 uur en wordt gehouden in het gebouw van het HTIB, Eerste Weteringplantsoen 2c, 1017 SJ Amsterdam. Bereikbaar met tramlijnen 7, 24, 16, 10. Uitstappen halte Weteringcircuit.
Vereniging Bijstandsbond Amsterdam
Da Costakade 158. 1053 XC Amsterdam. 020-6181815. info@bijstandsbond.org www.bijstandsbond.org.
dinsdag 31 januari 2006
Elk dubbeltje tien keer omdraaien
Woensdag 1 maart verkiezingsdebat over armoede in Amsterdam
Wat is armoede?
Wie is er arm?
en waarom?
En de retorische vragen:
Moet er meer geld naar de armoedebestrijding?
Is werk de oplossing van armoede?
Willen we meer voedselbanken?
Een debat met:
Manon van der Garde (PvdA)
Frans Beishuizen (VVD)
Judith Sargentini (Groen Links)
Lex van Drooge (CDA)
Meta Meijer (SP)
Lokatie: Doopsgezinde kerk
Singel 452 Amsterdam
Tijd: inloop met koffie en thee 19.30 uur. Aanvang 20.00 uur
Entree gratis. Georganiseerd door de Raad van kerken Amsterdam
Woensdag 1 maart verkiezingsdebat over armoede in Amsterdam
Wat is armoede?
Wie is er arm?
en waarom?
En de retorische vragen:
Moet er meer geld naar de armoedebestrijding?
Is werk de oplossing van armoede?
Willen we meer voedselbanken?
Een debat met:
Manon van der Garde (PvdA)
Frans Beishuizen (VVD)
Judith Sargentini (Groen Links)
Lex van Drooge (CDA)
Meta Meijer (SP)
Lokatie: Doopsgezinde kerk
Singel 452 Amsterdam
Tijd: inloop met koffie en thee 19.30 uur. Aanvang 20.00 uur
Entree gratis. Georganiseerd door de Raad van kerken Amsterdam
dinsdag 24 januari 2006
KMAN gaat door!!!
Verklaring Komitee Marokkaanse Arbeiders in Nederland
Op 24 en 25 december 2005 heeft KMAN een werkbijeenkomst belegd waarvoor KMAN-leden en sympathisanten waren uitgenodigd, om de sociaal-maatschappelijk en economische situatie van migranten in Nederland te bediscussiëren. Deze samenkomst vond plaats in een vriendschappelijke en democratische sfeer. Iedereen was zich bewust van zijn of haar verantwoordelijkheid en van het belang van deze bespreking. Hierdoor was het mogelijk de opgedane ervaringen te evalueren, over een nieuwe visie na te denken en een actieprogramma op te stellen om op een adequate manier het hoofd te kunnen bieden aan de uitdagingen van de huidige tijd.
KMAN zet zich immers al meer dan drie decennia in voor de verdediging van de belangen van migranten, tegen racisme en nam actief deel aan de meest uiteenlopende progressieve sociale bewegingen in Nederland. Ook ondersteunde KMAN de strijd van het Marokkaanse volk voor democratie in Marokko. We zijn ons bewust van de plaats en de rol die KMAN gedurende al deze jaren heeft gespeeld. Om hier een nieuwe impuls aan te geven, hebben de deelnemers besloten om de organisatie nieuw keven in te blazen door zijn actiemethode te moderniseren.
KMAN, trouw aan zijn principes, verwerpt de huidige politiek van de rechtse regering in Nederland, die de democratische verworvenheden van de hele maatschappij aanvalt. KMAN verzet zich met kracht tegen polarisatie en het racistische discours, dat tot doel heeft migranten te isoleren en te stigmatiseren; alsof zij verantwoordelijk zijn voor alles wat mis gaat in de Nederlandse samenleving.
KMAN constateert eveneens dat de Marokkaanse regering geen aandacht heeft voor de dagelijkse problemen van migranten en ontwetend is over de invloed van de grote kwalitatieve en kwantitatieve veranderingen in de migratie. Er komt geen eind aan de repressieve en wrede praktijken, die zowel richting migranten als in het land zelf al decennia lang inherent zijn aan de makhsen. Dit terwijl de regering pretendeert democratische veranderingen door te willen voeren. KMAN, solidair met de democratische beweging in Marokko, bevestigt de noodzaak van daadwerkelijke politieke en constitutionele hervormingen, om een einde te maken aan de absolute macht van de monarchie en om een democratische rechtstaat op te gaan bouwen.
De koning kondigt in zijn redevoering op 6 november 2005 aan stemrecht te geven aan Marokkanen woonachtig in het buitenland, en om een Hogere Raad voor migrantenkwesties in te willen stellen. KMAN neemt nota van deze aankondigingen, maar wijst erop dat Marokkaanse migranten tot nu toe dit fundamentele {stem)recht niet hadden. Ook in het verleden was het al de plicht van de staat dit recht te garanderen, ongeacht waar zijn burgers wonen. Wat betreft het creëren van een nieuwe Hogere Raad is KMAN van mening dat de Marokkaanse gemeenschap meer gebaat is met een democratische, transparante raad, die echt verbonden is met de belangen van de migranten en niet één die qua samenstelling en organisatorische invulling geen vrijheid van meningsuiting en functioneren kent.
KMAN wil zij aan zij deelnemen aan initiatieven en structuren die de belangen van migranten verdedigen, die zich inspannen voor het eerbiedigen van mensenrechten, en vechten tegen alle vormen van discriminatie en voor een betere samenleving, zowel hier als in de landen van herkomst.
Brederodestraat 108 . 1054 TH Amsterdam. Tel: (020) 675 21 16 . Fax: (020) 675 21 16
Postbus 555 88 . 1007 NB Amsterdam
Verklaring Komitee Marokkaanse Arbeiders in Nederland
Op 24 en 25 december 2005 heeft KMAN een werkbijeenkomst belegd waarvoor KMAN-leden en sympathisanten waren uitgenodigd, om de sociaal-maatschappelijk en economische situatie van migranten in Nederland te bediscussiëren. Deze samenkomst vond plaats in een vriendschappelijke en democratische sfeer. Iedereen was zich bewust van zijn of haar verantwoordelijkheid en van het belang van deze bespreking. Hierdoor was het mogelijk de opgedane ervaringen te evalueren, over een nieuwe visie na te denken en een actieprogramma op te stellen om op een adequate manier het hoofd te kunnen bieden aan de uitdagingen van de huidige tijd.
KMAN zet zich immers al meer dan drie decennia in voor de verdediging van de belangen van migranten, tegen racisme en nam actief deel aan de meest uiteenlopende progressieve sociale bewegingen in Nederland. Ook ondersteunde KMAN de strijd van het Marokkaanse volk voor democratie in Marokko. We zijn ons bewust van de plaats en de rol die KMAN gedurende al deze jaren heeft gespeeld. Om hier een nieuwe impuls aan te geven, hebben de deelnemers besloten om de organisatie nieuw keven in te blazen door zijn actiemethode te moderniseren.
KMAN, trouw aan zijn principes, verwerpt de huidige politiek van de rechtse regering in Nederland, die de democratische verworvenheden van de hele maatschappij aanvalt. KMAN verzet zich met kracht tegen polarisatie en het racistische discours, dat tot doel heeft migranten te isoleren en te stigmatiseren; alsof zij verantwoordelijk zijn voor alles wat mis gaat in de Nederlandse samenleving.
KMAN constateert eveneens dat de Marokkaanse regering geen aandacht heeft voor de dagelijkse problemen van migranten en ontwetend is over de invloed van de grote kwalitatieve en kwantitatieve veranderingen in de migratie. Er komt geen eind aan de repressieve en wrede praktijken, die zowel richting migranten als in het land zelf al decennia lang inherent zijn aan de makhsen. Dit terwijl de regering pretendeert democratische veranderingen door te willen voeren. KMAN, solidair met de democratische beweging in Marokko, bevestigt de noodzaak van daadwerkelijke politieke en constitutionele hervormingen, om een einde te maken aan de absolute macht van de monarchie en om een democratische rechtstaat op te gaan bouwen.
De koning kondigt in zijn redevoering op 6 november 2005 aan stemrecht te geven aan Marokkanen woonachtig in het buitenland, en om een Hogere Raad voor migrantenkwesties in te willen stellen. KMAN neemt nota van deze aankondigingen, maar wijst erop dat Marokkaanse migranten tot nu toe dit fundamentele {stem)recht niet hadden. Ook in het verleden was het al de plicht van de staat dit recht te garanderen, ongeacht waar zijn burgers wonen. Wat betreft het creëren van een nieuwe Hogere Raad is KMAN van mening dat de Marokkaanse gemeenschap meer gebaat is met een democratische, transparante raad, die echt verbonden is met de belangen van de migranten en niet één die qua samenstelling en organisatorische invulling geen vrijheid van meningsuiting en functioneren kent.
KMAN wil zij aan zij deelnemen aan initiatieven en structuren die de belangen van migranten verdedigen, die zich inspannen voor het eerbiedigen van mensenrechten, en vechten tegen alle vormen van discriminatie en voor een betere samenleving, zowel hier als in de landen van herkomst.
Brederodestraat 108 . 1054 TH Amsterdam. Tel: (020) 675 21 16 . Fax: (020) 675 21 16
Postbus 555 88 . 1007 NB Amsterdam
zaterdag 31 december 2005
Thais restaurant gedwongen om achterstallig loon te betalen
Dirk Kloosterboer
31 december 2005 – Een Thais restaurant in de omgeving van het Rembrandplein heeft onlangs 1.200 euro achterstallig loon betaald aan een voormalig werknemer. Activisten hadden de eigenaar onder druk gezet om over de brug te komen. Jan Müter van Searchweb legt uit hoe dit in zijn werk is gegaan.
De 25-jarige Abutaleb, geboren in Burma en opgegroeid in Bangladesh, heeft zes maanden gewerkt bij een aantal restaurants van exploitant R. In de woorden van Müter maakte hij ‘exotisch lange uren’: hij werkte een groot deel van deze periode zes of zeven dagen in de week, van twaalf uur ’s middags tot twee of drie uur ’s nachts.
Abutaleb kreeg aanvankelijk 25 euro per dag, naarmate hij zich bekwaamde als kok steeg dit naar 30 euro. Op een gegeven moment werd dit weer omgezet in duizend euro per maand. Zelfs dit salaris – ver onder het CAO-loon – was de werkgever blijkbaar te hoog, want die stopte met betalen. Hierdoor liep Abutaleb 1.200 euro mis.
Abutaleb kwam via vluchtelingenorganisatie ASKV bij Jan Müter terecht, die zich al vaker had ingezet voor werknemers in de horeca. Samen met mensen van de Anarchistische Groep Amsterdam (AGA) en Flexmens.org stippelde hij een strategie uit.
BENGAALS
Op 17 november ging een groep van zo’n vijftien activisten naar het restaurant om verhaal te halen bij de eigenaar. Aanvankelijk schrok deze, vervolgens kwam hij met een onsamenhangend verhaal.
“Elke paar zinnen sprak hij zichzelf tegen”, vertelt Müter. “Eerst kende hij Abutaleb niet, daarna zei hij dat hij hem onderdak had verschaft. Vervolgens dreigde hij om de politie te bellen. Hij begon druk zijn mobieltje te bewerken en zei wat in het Bengaals”.
Er kwam een man uit een ander restaurant. “Dat was wel een verassing, want die man herkende ik. Ik heb hem nog een tijd lang geadviseerd toen hij een conflict had met deze zelfde eigenaar. Blijkbaar was dat conflict inmiddels opgelost”.
Uiteindelijk gingen de activisten onverrichter zake weer weg, met het voornemen om later opnieuw contact op te nemen met eigenaar R. “Dat hoefde niet, want diens broer belde de volgende dag Abutaleb. Hij kon 500 euro krijgen, en de resterende 700 euro een paar weken later”. Het hele bedrag is inmiddels overgemaakt.
EXITSTRATEGIE
De groep had inmiddels ook contact met een advocaat. “Eigenlijk was die er wel tuk op om een procedure te starten. Zoiets kost de eigenaar handen vol geld, dus het is een effectieve manier om hem onder druk te zetten”.
Nu is de eigenaar er relatief goedkoop van af gekomen, volgens de CAO had de werknemer immers recht op veel meer geld. Müter: “Abutaleb wilde graag een deal maken. Een procedure via de rechter zou mogelijk zelfs repercussies kunnen hebben voor zijn verblijf in Nederland.”
“Onze werkwijze is vooralsnog alleen bruikbaar als ‘exitstrategie’, dus om als werknemer het ontslag voor de werkgever zo duur mogelijk te maken”. Abutaleb werkt inmiddels bij een ander Thais restaurant. Dit restaurant wordt gerund door een Surinamer, die geen contact heeft met R.
De betrokkenheid van Jan Müter bij de horeca valt terug te voeren op de komst van een aantal jongeren uit Spanje en Italië, die actief werden bij de AGA. De syndicalistische vakbondstraditie die zij kenden uit hun eigen land wilden zij ook introduceren in de Amsterdamse horeca, waar ze werkzaam waren. Müter ondersteunde ze daarbij.
WURGCONTRACTEN
“Bazen in de horeca zinspelen er vaak op dat zij de sterkste partij zijn, bijvoorbeeld door te dreigen met geweld. We wilden dit gebied verkennen, kijken of het lukt om een zekere macht te ontwikkelen. We stapten bij dubieuze werkgevers binnen om ze te confronteren. Een aantal keer is dit gelukt, een aantal keer is het mislukt”.
Bij zijn onderzoek ontdekte Müter dat de horeca een ondoorzichtige sector is, waarbij vaak sprake is van schimmige eigendomsconstructies en waar veel exploitanten zelf het slachtoffer zijn van wurgcontracten. Hun problemen wentelen ze weer af op de werknemers.
In februari 2005 organiseerde Flexmens een forum over precaire arbeid. Hier werd de aanpak in de horeca nieuw leven ingeblazen, en voegde zich ook een aantal studenten bij de groep. Onder de activisten zijn er verschillende die daarnaast actief zijn als kaderlid bij een vakbond.
Müter: “Dat is misschien nog wel de grootste winst: er is nu een groep mensen waarop we kunnen terugvallen. We kunnen snel mensen mobiliseren met enig besef van wat er speelt”. Via mond-tot-mond reclame raakt het initiatief steeds breder bekend.
MCDONALD’S
“Ik verwacht dat er wel meer telefoontjes binnen zullen komen van werknemers die problemen hebben. Maar werknemers die in zo’n positie zitten zullen niet zo snel actie ondernemen, dat doen ze pas als ze helemaal klem zitten”.
In het verleden heeft Müter samengewerkt met de FNV Horecabond. Hij heeft toen geopperd dat de bond een inloopcentrum zou moeten openen in de omgeving van het Rembrandplein en het Leidseplein.
“Momenteel spreken werknemers met elkaar af in de McDonald’s. De vakbond zou ze een plek kunnen bieden waar ze bij elkaar kunnen komen, ervaring kunnen uitwisselen, van elkaar kunnen horen welke werkgever personeel zoekt. Als de vakbond zo’n centrum zou exploiteren als een kroeg of een koffiehuis, dan hoeft het ook niet veel te kosten”.
“Al was het maar om ze een plek te bieden waar ze kunnen schaften. Veel werknemers in de horeca moeten zelf maar zien waar ze hun maaltijd genieten. Ze eten terwijl ze op de trap zitten, dat is heel naargeestig.”
Wantoestanden in de horeca kunnen worden gemeld bij de AGA, aga@squat.net. De AGA kan ook worden bezocht: elke zaterdag van 14.00 tot 18.00 uur aan de Eerste Schinkelstraat 14-16.
Dirk Kloosterboer
31 december 2005 – Een Thais restaurant in de omgeving van het Rembrandplein heeft onlangs 1.200 euro achterstallig loon betaald aan een voormalig werknemer. Activisten hadden de eigenaar onder druk gezet om over de brug te komen. Jan Müter van Searchweb legt uit hoe dit in zijn werk is gegaan.
De 25-jarige Abutaleb, geboren in Burma en opgegroeid in Bangladesh, heeft zes maanden gewerkt bij een aantal restaurants van exploitant R. In de woorden van Müter maakte hij ‘exotisch lange uren’: hij werkte een groot deel van deze periode zes of zeven dagen in de week, van twaalf uur ’s middags tot twee of drie uur ’s nachts.
Abutaleb kreeg aanvankelijk 25 euro per dag, naarmate hij zich bekwaamde als kok steeg dit naar 30 euro. Op een gegeven moment werd dit weer omgezet in duizend euro per maand. Zelfs dit salaris – ver onder het CAO-loon – was de werkgever blijkbaar te hoog, want die stopte met betalen. Hierdoor liep Abutaleb 1.200 euro mis.
Abutaleb kwam via vluchtelingenorganisatie ASKV bij Jan Müter terecht, die zich al vaker had ingezet voor werknemers in de horeca. Samen met mensen van de Anarchistische Groep Amsterdam (AGA) en Flexmens.org stippelde hij een strategie uit.
BENGAALS
Op 17 november ging een groep van zo’n vijftien activisten naar het restaurant om verhaal te halen bij de eigenaar. Aanvankelijk schrok deze, vervolgens kwam hij met een onsamenhangend verhaal.
“Elke paar zinnen sprak hij zichzelf tegen”, vertelt Müter. “Eerst kende hij Abutaleb niet, daarna zei hij dat hij hem onderdak had verschaft. Vervolgens dreigde hij om de politie te bellen. Hij begon druk zijn mobieltje te bewerken en zei wat in het Bengaals”.
Er kwam een man uit een ander restaurant. “Dat was wel een verassing, want die man herkende ik. Ik heb hem nog een tijd lang geadviseerd toen hij een conflict had met deze zelfde eigenaar. Blijkbaar was dat conflict inmiddels opgelost”.
Uiteindelijk gingen de activisten onverrichter zake weer weg, met het voornemen om later opnieuw contact op te nemen met eigenaar R. “Dat hoefde niet, want diens broer belde de volgende dag Abutaleb. Hij kon 500 euro krijgen, en de resterende 700 euro een paar weken later”. Het hele bedrag is inmiddels overgemaakt.
EXITSTRATEGIE
De groep had inmiddels ook contact met een advocaat. “Eigenlijk was die er wel tuk op om een procedure te starten. Zoiets kost de eigenaar handen vol geld, dus het is een effectieve manier om hem onder druk te zetten”.
Nu is de eigenaar er relatief goedkoop van af gekomen, volgens de CAO had de werknemer immers recht op veel meer geld. Müter: “Abutaleb wilde graag een deal maken. Een procedure via de rechter zou mogelijk zelfs repercussies kunnen hebben voor zijn verblijf in Nederland.”
“Onze werkwijze is vooralsnog alleen bruikbaar als ‘exitstrategie’, dus om als werknemer het ontslag voor de werkgever zo duur mogelijk te maken”. Abutaleb werkt inmiddels bij een ander Thais restaurant. Dit restaurant wordt gerund door een Surinamer, die geen contact heeft met R.
De betrokkenheid van Jan Müter bij de horeca valt terug te voeren op de komst van een aantal jongeren uit Spanje en Italië, die actief werden bij de AGA. De syndicalistische vakbondstraditie die zij kenden uit hun eigen land wilden zij ook introduceren in de Amsterdamse horeca, waar ze werkzaam waren. Müter ondersteunde ze daarbij.
WURGCONTRACTEN
“Bazen in de horeca zinspelen er vaak op dat zij de sterkste partij zijn, bijvoorbeeld door te dreigen met geweld. We wilden dit gebied verkennen, kijken of het lukt om een zekere macht te ontwikkelen. We stapten bij dubieuze werkgevers binnen om ze te confronteren. Een aantal keer is dit gelukt, een aantal keer is het mislukt”.
Bij zijn onderzoek ontdekte Müter dat de horeca een ondoorzichtige sector is, waarbij vaak sprake is van schimmige eigendomsconstructies en waar veel exploitanten zelf het slachtoffer zijn van wurgcontracten. Hun problemen wentelen ze weer af op de werknemers.
In februari 2005 organiseerde Flexmens een forum over precaire arbeid. Hier werd de aanpak in de horeca nieuw leven ingeblazen, en voegde zich ook een aantal studenten bij de groep. Onder de activisten zijn er verschillende die daarnaast actief zijn als kaderlid bij een vakbond.
Müter: “Dat is misschien nog wel de grootste winst: er is nu een groep mensen waarop we kunnen terugvallen. We kunnen snel mensen mobiliseren met enig besef van wat er speelt”. Via mond-tot-mond reclame raakt het initiatief steeds breder bekend.
MCDONALD’S
“Ik verwacht dat er wel meer telefoontjes binnen zullen komen van werknemers die problemen hebben. Maar werknemers die in zo’n positie zitten zullen niet zo snel actie ondernemen, dat doen ze pas als ze helemaal klem zitten”.
In het verleden heeft Müter samengewerkt met de FNV Horecabond. Hij heeft toen geopperd dat de bond een inloopcentrum zou moeten openen in de omgeving van het Rembrandplein en het Leidseplein.
“Momenteel spreken werknemers met elkaar af in de McDonald’s. De vakbond zou ze een plek kunnen bieden waar ze bij elkaar kunnen komen, ervaring kunnen uitwisselen, van elkaar kunnen horen welke werkgever personeel zoekt. Als de vakbond zo’n centrum zou exploiteren als een kroeg of een koffiehuis, dan hoeft het ook niet veel te kosten”.
“Al was het maar om ze een plek te bieden waar ze kunnen schaften. Veel werknemers in de horeca moeten zelf maar zien waar ze hun maaltijd genieten. Ze eten terwijl ze op de trap zitten, dat is heel naargeestig.”
Wantoestanden in de horeca kunnen worden gemeld bij de AGA, aga@squat.net. De AGA kan ook worden bezocht: elke zaterdag van 14.00 tot 18.00 uur aan de Eerste Schinkelstraat 14-16.
donderdag 29 december 2005
Nieuws over daklozen op AT5
Vanavond, 28 december, besteedde AT5 in het nieuws aandacht aan de daklozen die in de kou proberen te overleven. Er was een reportage over het stoelenproject in de Marnixstraat, die maar 40 mensen in deze tijd extra kunnen opvangen en die blijkens een zegsman de helft van de mensen weer weg moeten sturen. En er was een reportage over de opvang van het Leger des Heils aan het Hekelveld. De zegsman daar schatte het extra aantal daklozen in de stad die opvang nodig hebben op 2 tot 300.
Daarbij werd een dakloze geinterviewd, die met naam en toenaam wordt genoemd (hij heet Johan Bruinsma). Hij zwerft sinds enkele weken op straat rond. De afgelopen maand heeft hij buiten geslapen. De commentaarstem van AT5 deelde mee, dat hij dakloos was geworden omdat de sociale dienst zijn uitkering had stopgezet.
Vandaag klopte ook iemand aan bij de Bijstandsbond die dakloos was geworden omdat hij geen uitkering meer krijgt. Uit deze twee concrete voorbeelden wordt duidelijk, dat het nieuwe strenge beleid van de sociale dienst, met huisbezoeken en bij het minste of geringste eenvoudigweg stopzetten van uitkeringen zonder verder onderzoek allerlei schandelijke gevolgen optreden.
Wat is dat voor een beleid waarbij mensen die niet zonder de bijstandsuitkering kunnen de straat worden opgeschopt. Misschien in deze barre tijden tussen kerst en oud en nieuw voor AT5 een idee om meer mensen zoals Johan Bruinsma te vragen of ze door het strenge beleid van de sociale dienst onder leiding van wethouder Aboutaleb op straat terechtgekomen zijn.
Er kan natuurlijk een scala aan redenen zijn waarom iemand dakloos wordt, maar in het geval van Joham Bruinsma en de man die op het spreekuur van de Bijstandsbond kwam was de stopzetting van de uitkering duidelijk de laatste duw naar de goot. En dat in plaats van iemand in een vroegtijdiger stadium ondersteunen om dakloosheid te voorkomen.
Piet van der Lende
Bijstandsbond Amsterdam
Vanavond, 28 december, besteedde AT5 in het nieuws aandacht aan de daklozen die in de kou proberen te overleven. Er was een reportage over het stoelenproject in de Marnixstraat, die maar 40 mensen in deze tijd extra kunnen opvangen en die blijkens een zegsman de helft van de mensen weer weg moeten sturen. En er was een reportage over de opvang van het Leger des Heils aan het Hekelveld. De zegsman daar schatte het extra aantal daklozen in de stad die opvang nodig hebben op 2 tot 300.
Daarbij werd een dakloze geinterviewd, die met naam en toenaam wordt genoemd (hij heet Johan Bruinsma). Hij zwerft sinds enkele weken op straat rond. De afgelopen maand heeft hij buiten geslapen. De commentaarstem van AT5 deelde mee, dat hij dakloos was geworden omdat de sociale dienst zijn uitkering had stopgezet.
Vandaag klopte ook iemand aan bij de Bijstandsbond die dakloos was geworden omdat hij geen uitkering meer krijgt. Uit deze twee concrete voorbeelden wordt duidelijk, dat het nieuwe strenge beleid van de sociale dienst, met huisbezoeken en bij het minste of geringste eenvoudigweg stopzetten van uitkeringen zonder verder onderzoek allerlei schandelijke gevolgen optreden.
Wat is dat voor een beleid waarbij mensen die niet zonder de bijstandsuitkering kunnen de straat worden opgeschopt. Misschien in deze barre tijden tussen kerst en oud en nieuw voor AT5 een idee om meer mensen zoals Johan Bruinsma te vragen of ze door het strenge beleid van de sociale dienst onder leiding van wethouder Aboutaleb op straat terechtgekomen zijn.
Er kan natuurlijk een scala aan redenen zijn waarom iemand dakloos wordt, maar in het geval van Joham Bruinsma en de man die op het spreekuur van de Bijstandsbond kwam was de stopzetting van de uitkering duidelijk de laatste duw naar de goot. En dat in plaats van iemand in een vroegtijdiger stadium ondersteunen om dakloosheid te voorkomen.
Piet van der Lende
Bijstandsbond Amsterdam
vrijdag 16 december 2005
Stop de Bolkestein richtlijn
Demonstreer op 14 februari in Straatsburg (12.00 uur) bij de stemming over de EU-Dienstenrichtlijn in het Europees Parlement! Na vele malen uitstel is er inmiddels een (definitieve?) stemmingsdatum over de Bolkesteinrichtlijn (http://www.attac.nl/attacbolk) in het EP bekend: 14 februari 2006.
De Europese vakbonden, verenigd in de European Trade Union Confederation (ETUC), roepen de aangesloten bonden op om hun leden massaal te mobiliseren voor een demonstratie ten tijde van deze stemming in Straatsburg. Bovendien doet de ETUC ook een beroep op haar achterban om lokale en nationale activiteiten tegen de EU-Dienstenrichtlijn voorafgaand aan de demonstratie te organiseren.
Hiermee wil de Europese vakbeweging maximale druk uitoefenen om de dreigende sociale dumping als gevolg van de Dienstenrichtlijn alasnog af te wenden. Zeer waarschijnlijk zullen vele Europese sociale bewegingen hun krachten bundelen en ook voor deze demonstratie gaan mobiliseren.
Attac-Nederland zal u op de hoogte houden, maar roept nu reeds op de datum in uw agenda vrij te maken/houden. We rekenen erop dat ook de FNV vanuit Nederland voor deze demonstratie zal gaan mobiliseren en wellicht net als vorig jaar in een breder verband ook vervoer organiseert. Maar zo niet, dan wil Attac zich in ieder geval voor collectief vervoer naar Straatsburg inzetten.
Indien u meewilt, dan kunt u zich vast melden via info@attac.nl Wij roepen u ook op om met de mobilisatie te helpen. U kunt daarvoor deze mail doorsturen, maar zich ook daarvoor melden bij info@attac.nl Meer info is ook te vinden op de ETUC-site: http://www.etuc.org/a/1886
Attac.nl heeft ook een nieuwe folder 'Nederland zei NEE! maar Europa dendert door. STOP de EU-Dienstenrichtlijn', met daarin de petitie van het Platform Stop de EU-dienstenrichtlijn (http://www.dienstenrichtlijn.nl) die gebruikt kan worden om al voor de demonstratie druk op te helpen bouwen. Te bestellen bij info@attac.nl
Demonstreer op 14 februari in Straatsburg (12.00 uur) bij de stemming over de EU-Dienstenrichtlijn in het Europees Parlement! Na vele malen uitstel is er inmiddels een (definitieve?) stemmingsdatum over de Bolkesteinrichtlijn (http://www.attac.nl/attacbolk) in het EP bekend: 14 februari 2006.
De Europese vakbonden, verenigd in de European Trade Union Confederation (ETUC), roepen de aangesloten bonden op om hun leden massaal te mobiliseren voor een demonstratie ten tijde van deze stemming in Straatsburg. Bovendien doet de ETUC ook een beroep op haar achterban om lokale en nationale activiteiten tegen de EU-Dienstenrichtlijn voorafgaand aan de demonstratie te organiseren.
Hiermee wil de Europese vakbeweging maximale druk uitoefenen om de dreigende sociale dumping als gevolg van de Dienstenrichtlijn alasnog af te wenden. Zeer waarschijnlijk zullen vele Europese sociale bewegingen hun krachten bundelen en ook voor deze demonstratie gaan mobiliseren.
Attac-Nederland zal u op de hoogte houden, maar roept nu reeds op de datum in uw agenda vrij te maken/houden. We rekenen erop dat ook de FNV vanuit Nederland voor deze demonstratie zal gaan mobiliseren en wellicht net als vorig jaar in een breder verband ook vervoer organiseert. Maar zo niet, dan wil Attac zich in ieder geval voor collectief vervoer naar Straatsburg inzetten.
Indien u meewilt, dan kunt u zich vast melden via info@attac.nl Wij roepen u ook op om met de mobilisatie te helpen. U kunt daarvoor deze mail doorsturen, maar zich ook daarvoor melden bij info@attac.nl Meer info is ook te vinden op de ETUC-site: http://www.etuc.org/a/1886
Attac.nl heeft ook een nieuwe folder 'Nederland zei NEE! maar Europa dendert door. STOP de EU-Dienstenrichtlijn', met daarin de petitie van het Platform Stop de EU-dienstenrichtlijn (http://www.dienstenrichtlijn.nl) die gebruikt kan worden om al voor de demonstratie druk op te helpen bouwen. Te bestellen bij info@attac.nl
-- Een andere wereld is mogelijk! Attac-NL De Wittenstraat 43-45 1052 AL Amsterdam Netherlands T. +31 (0)20-6279661 http://www.attac.nl info@attac.nl
donderdag 15 december 2005
Work First stinks!
baliekluiver - 15.12.2005 20:31
Donderdag 15 december, heeft een handjevol activisten van de
Bijstandsbond en de Werklozen Belangen Vereniging Amsterdam en onafhankelijke
aanhang op de pier in Scheveningen actie gevoerd tegen Work First.
Work First is een uit de Amerikaanse staat Wisconsin overgenomen
bijstandssysteem, dat inhoudt dat je, om een uitkering te kunnen ontvangen, de
handen uit de mouwen mag steken in speciaal voor dat doel opgezette
'werkfabrieken'. Associaties met de in de jaren vijftig afgeschafte
werkverschaffing liggen voor de hand...
Work First ligt in het verlengde van de nieuwe Wet Werk en Inkomen, die de oude
Bijstandswet afgelopen jaar heeft vervangen. De nadruk ligt op
arbeidsdisciplinering (als doel op zich...), of, zoals een medewerker van het
reintegratiebedrijf SagEnn het verwoordde: "Passende arbeid vinden voor
uitkeringsgerechtigden is niet langer het uitgangspunt. De gemeente en wij
vinden het belangrijk dat deelnemers dagritme opbouwen. Dat hun dagen gevuld
zijn met iets anders dan dat wat ze leuk vinden. Het is een leerproces." Een
mooie definitie van het fenomeen arbeid: dat je dagen gevuld zijn met "iets
anders dan dat wat je leuk vindt".
Meer banen komen er door deze aanpak niet bij, behalve dan in de commerciele
reintegratie-industrie. Work First is een belangrijke stap in de
herstructurering van de Europese arbeidsmarkt, waarbij een nieuwe werkwillige en
flexibele onderklasse moet worden gecreeerd: naar Amerikaans model, de 'working
poor'. De Work First-fabrieken zijn het afgelopen jaar onder andere opgezet met
financiering uit het potje van het Europees Sociaal Fonds, dat onlangs
plotseling leeg bleek te zijn (1,5 miljard door het gootsteenputje).
Hoewel het Work First-principe momenteel sluipenderwijs wordt ingevoerd in
Nederland, zijn maar weinig mensen op de hoogte van het fenomeen. Deels zal dit
veroorzaakt worden door de schaamte van de mensen die aan dit soort zinloze
disciplineringsprojecten worden onderworpen.
Een interessant dagboek van iemand die een tijdje in zo'n werkfabriek heeft
mogen meewerken is te vinden op de site: www.werkenzonderwerk.nl
Ondanks (of juist dankzij) de geringe opkomst, verliep de actie redelijk
voorspoedig. We hebben in opvallende zwartgeel gestreepte gevangenenpakjes een
groot deel van de pier en het omliggende strand aangeveegd en uiteindelijk ook
onze kritiek kunnen spuien op de Work First conferentie zelf die op de pier
gehouden werd, door onderstaand pamflet voor te lezen en uit te delen aan de
bezoekers.
baliekluiver - 15.12.2005 20:31
Donderdag 15 december, heeft een handjevol activisten van de
Bijstandsbond en de Werklozen Belangen Vereniging Amsterdam en onafhankelijke
aanhang op de pier in Scheveningen actie gevoerd tegen Work First.
Work First is een uit de Amerikaanse staat Wisconsin overgenomen
bijstandssysteem, dat inhoudt dat je, om een uitkering te kunnen ontvangen, de
handen uit de mouwen mag steken in speciaal voor dat doel opgezette
'werkfabrieken'. Associaties met de in de jaren vijftig afgeschafte
werkverschaffing liggen voor de hand...
Work First ligt in het verlengde van de nieuwe Wet Werk en Inkomen, die de oude
Bijstandswet afgelopen jaar heeft vervangen. De nadruk ligt op
arbeidsdisciplinering (als doel op zich...), of, zoals een medewerker van het
reintegratiebedrijf SagEnn het verwoordde: "Passende arbeid vinden voor
uitkeringsgerechtigden is niet langer het uitgangspunt. De gemeente en wij
vinden het belangrijk dat deelnemers dagritme opbouwen. Dat hun dagen gevuld
zijn met iets anders dan dat wat ze leuk vinden. Het is een leerproces." Een
mooie definitie van het fenomeen arbeid: dat je dagen gevuld zijn met "iets
anders dan dat wat je leuk vindt".
Meer banen komen er door deze aanpak niet bij, behalve dan in de commerciele
reintegratie-industrie. Work First is een belangrijke stap in de
herstructurering van de Europese arbeidsmarkt, waarbij een nieuwe werkwillige en
flexibele onderklasse moet worden gecreeerd: naar Amerikaans model, de 'working
poor'. De Work First-fabrieken zijn het afgelopen jaar onder andere opgezet met
financiering uit het potje van het Europees Sociaal Fonds, dat onlangs
plotseling leeg bleek te zijn (1,5 miljard door het gootsteenputje).
Hoewel het Work First-principe momenteel sluipenderwijs wordt ingevoerd in
Nederland, zijn maar weinig mensen op de hoogte van het fenomeen. Deels zal dit
veroorzaakt worden door de schaamte van de mensen die aan dit soort zinloze
disciplineringsprojecten worden onderworpen.
Een interessant dagboek van iemand die een tijdje in zo'n werkfabriek heeft
mogen meewerken is te vinden op de site: www.werkenzonderwerk.nl
Ondanks (of juist dankzij) de geringe opkomst, verliep de actie redelijk
voorspoedig. We hebben in opvallende zwartgeel gestreepte gevangenenpakjes een
groot deel van de pier en het omliggende strand aangeveegd en uiteindelijk ook
onze kritiek kunnen spuien op de Work First conferentie zelf die op de pier
gehouden werd, door onderstaand pamflet voor te lezen en uit te delen aan de
bezoekers.
donderdag 8 december 2005
Sociale diensten altijd op de hoogte van bankrekeningnummers.
Speciale proef van staatssecretaris van Sociale Zaken voor vier grote steden
Het is de Bijstandsbond opgevallen dat de sociale dienst de laatste tijd per definitie op de hoogte blijkt van bankrekeningnummers die clienten niet hebben opgegeven. Tot nu toe mocht de sociale dienst gegevens opvragen bij de belastingdient om vast te stellen wat het vermogen van de client is. Deze gegevens werden verkregen door alle sofinummers bij de sociale dienst bekend in de belastingcomputer in te voeren en de mensen met een bepaald vermogen of een bepaald bedrag aan rente rolden er dan uit. Deze procedure wordt uitgevoerd door het Inlichtingenbureau. Op basis hiervan deed de sociale dienst dan verder onderzoek. Tot nu toe mochten de sociale diensten geen bankrekeningnummers bij de belastingdienst opvragen omdat ingevolge de wet (artikel 66 WWB) slechts gegevens omtrent het vermogen door de belastingdienst mogen worden verstrekt op grond van het Besluit Inlichtingenbureau. Een en ander in het kader van privacy-bescherming.
Nieuwe proef
De Staatssecretaris van Sociale Zaken heeft het besluit genomen om de vier grote steden toe te staan alle bankrekeningnummers van clienten van de sociale dienst bij de belastingdienst op te vragen. Voorzover ons bekend is hierover geen officieel besluit gepubliceerd en is dit binnenskamers besloten. Als gevolg hiervan is de sociale dienst ook altijd op de hoogte van bankrekeningnummers die niet zijn opgegeven. De clienten worden hiervan niet op de hoogte gesteld. Er kan hierbij sprake zijn van fraude, maar het kunnen ook bankrekeningen zijn die al jarenlang niet meer actief zijn of door derden geopend zonder dat de client hiervan op de hoogte is. Wij vinden het onjuist dat dit gebeurt zonder daar enige ruchtbaarheid aan te geven en naar ons idee is de genomen maatregel in strijd met de wet. (artikel 66 WWB in combinatie met het besluit Inlichtingenbureau. De maatregel is een ongerechtvaardigde ingreep in de privacy van clienten, zeker omdat er geen ruchtbaarheid aan is gegeven. Het feit dat de maatregel niet gepubliceerd is frustreert ook de verdediging van clienten bij juridische procedures. Wij hebben vernomen dat ook binnen het ministerie er twijfel is over de legitimeit van deze proef.
Interpay
Thans wordt door het ministerie van Sociale Zaken onderzocht, of ook particuliere organisaties kunnen worden verplicht gegevens van leden of klanten te verstrekken. In dit verband onderzoekt men of Interpay deze verplichting kan worden opgelegd. Dagelijks vinden in Nederland miljoenen betalingen plaats tussen banken, bedrijven en consumenten. Interpay verzorgt de verwerking van deze transacties, waaronder ook grensoverschrijdende transacties. Wanneer Interpay gegevens gaat verstrekken betekent dit bijvoorbeeld dat alle PIN betalingen van een klant door de sociale dienst kunnen worden opgevraagd. Wij vinden dat dit allemaal veel te ver gaat en nog wel zonder enige maatschappelijke discussie hierover te entameren terwijl de maatregelen stilletjes worden doorgevoerd. Let wel een private onderneming zou dus gedwongen worden mee te werken gegevens te verstrekken die tegen haar eigen clientele zou kunnen werken. Wat wordt het volgende: air miles informatie opvragen om te zien hoeveel punten iemand heeft?
08-12-2005
Voor meer informatie:
Bijstandsbond
Da Costakade 158
1053 XC Amsterdam
020-6898806
info@bijstandsbond.org
Abonneren op:
Posts (Atom)
-
Op het spreekuur van de Bijstandsbond komen steeds meer bezoekers die problemen hebben met hun bewindvoerder. Bewindvoerders communiceren v...
-
De Participatieraad, het officiële adviesorgaan van de gemeente Amsterdam op het gebied van bijstand en WSW, is ingestort en opgeheven....
Gemeente Zaanstad nagelt 24 bijstandsgerechtigden aan schandpaal met publicatie van naam en geboortedatum
Geplaatst op 11 mei 2025 Groen, sociaal en schandpaal Onlangs verscheen in Zaanstad een nieuwe editie van het gemeentelijke stadsblad, d...
