Werklozen in Amsterdamse Bos leggen een dag het werk neer.
Een getuigenverklaring
Op dinsdag 16 november ben ik begonnen met het 'leerwerktraject Groen & Onderhoud' in het Amsterdamse Bos. Op woensdag 15 december hield ik het daar voor gezien. Het 'leerwerktraject' doe je met behoud van uitkering Ik ben daar terechtgekomen via mijn 'klantmanager'. Hij heeft mij de volgende keuze voorgelegd: "of ik deel je in bij de categorie 'laag perspectief' of bij 'hoog perspectief'. Laag perspectief betekent dat het DWI de komende drie jaar niks voor je gaat doen ivm bezuinigingen, hoog perspectief betekent dat je in aanmerking komt voor een traject." In mijn geval ging het om bovengenoemd traject en het traject Formulierenbrigade. Achteraf heb ik er spijt van dat ik niet voor 'laag perspectief' heb gekozen. Dat is althans voor mij nog altijd beter dan dat zogenaamde 'hoog perspectief'. Orwell zou overigens watertanden van de door het DWI gebezigde "Newspeak".
De eerste week heb ik alleen op dinsdag en woensdag gewerkt. Op een van die dagen was er een incident met een rastafari (helaas weet ik zijn naam niet). Ik was er zelf niet bij maar heb het vernomen van verschillende collega's. Hem werd door Marleen in aanwezigheid van een aantal collega's te kennen gegeven dat zijn rastafarikapsel stinkt en dat hij het moet wassen. De collega's die hier getuige van waren spraken er schande van dat zij het zo aanpakte; Als je er al iets van wilt zeggen dan doe je dat onder vier ogen. Dit incident bleek exemplarisch te zijn voor de mijns inziens vernederende wijze wijze waarop sommige werkmeesters en Marleen ( als representante van het DWI) met ons omgingen/omgaan.
Bij groen & onderhoud werken 15 a 20 mensen (te herkennen aan hun fluorescerende gele pakjes) regelmatig aangevuld door mensen uit andere 'leerwerktrajecten'. Op het terrein (De Uitkijk, tegenover Hockeyclub Hurley) waar wij iedere ochtend om 7.45 uur moeten verzamelen staan verschillende keten voor het personeel en een loods waarin het gereedschap ligt opgeslagen. Behalve groen & onderhoud is hier ook het ' Leerwerktraject Toezicht' gevestigd. De deelnemers zijn jongens en meisjes die met behoud van uitkering en walkietalkies pak hem beet zeven uur door het bos mogen slenteren. Wij hadden verder weinig contact met hen.
Onze groep bestond uit voornamelijk mannen in de leeftijdscategorie van ongeveer 18 tot 55 jaar.( In een van de brieven van het DWI staat dat het traject bedoeld is voor mensen in de leeftijdscategorie van 18 tot 65(!!!) jaar die fysiek in staat zijn tot het verrichten van lichamelijke arbeid.) De groep werd begeleid/geinstrueerd door vijf 'werkmeesters' en Marleen die het contact met de diverse 'klantmanagers' onderhield. De onvrede op het werk betrof vooral twee 'werkmeesters' en in het bijzonder Marleen. Opvallend was ook dat de 'werkmeesters' over elkaar en over Marleen klaagden. Een werkmeester beweerde zelfs dat de problemen met de komst van Marleen waren begonnen en dat het er voor haar komst veel rustiger aan toeging.
In mijn derde week (ma 29 tot en met do 2 dec) begon het te vriezen. Op dinsdag en woensdag moesten wij werkzaamheden verrichten op twee eilandjes vlak bij de Bosbaan. Die eilandjes moesten worden ontdaan van wilgenopslag. Op de tweede dag vroor het een graad of vier bij een straffe noordoostenwind. De gevoelstemperatuur was volgens het KNMI zo'n 10 a 15 graden onder nul. Diegenen die op de eilandjes moesten zagen gingen er een voor een met een piepklein en wankel bootje heen.
Aangezien de weersvooruitzichten meer vorst beloofden heb ik verschillende keren aan verschillende werkmeesters gevraagd waarom we niet wachtten tot het ijs sterk genoeg zou zijn om ons te kunnen dragen. Een bevredigend antwoord heb ik niet gekregen. Het reeds aanwezige ijs moest worden stukgeslagen alvorens het bootje te water kon worden gelaten. Er waren ook geen waadpakken aanwezig. Met een waadpak had je gewoon naar de overkant kunnen lopen. Bij het eerste eilandje stonden een man of 15 waarvan gemiddeld de helft niks te doen had en dus noodgewongen stond te koukleumen. Er werd hierover door verschillende collega's geklaagd. Van de gerooide wilgenopslag werden bundels gemaakt die tussen de ijsschotsen door met een touw aan vaste wal moesten worden getrokken.
Tijdens (op woensdag of donderdag) het ontwilgen van het tweede eilandje is er iemand in het water gedonderd. Hij werd naar de loods gebracht en mocht daar in zijn natte kleren uren voor de kachel zitten drogen. Ik snap niet waarom ze hem niet naar huis hebben gebracht. Na dit incident werden de activiteiten op de eilandjes voorlopig gestaakt.....
Op donderdag 2 dec. hebben een aantal mensen, waaronder ondergetekende, van 9.30 uur tot 13.30 uur staan niksen op het terrein. Niksen doe je daar trouwens aan de lopende band maar die donderdag was het wel heel erg. Je dient om 7.45 uur aanwezig te zijn maar gemiddeld begin je pas om 8.30 uur wat te doen. Ik vroeg aan mijn collega's of ze er niet voor voelden om (zonder toestemming natuurlijk) naar huis te gaan. De meesten voelden er wel voor maar durfden de daad niet bij het woord te voegen. Ik ook niet.
Maandag 6 dec. heb ik me ziek gemeld. Alleen deed ik dat veel te laat. Als je ziek bent moet je dat om 7.45 uur melden en niet, zoals ik heb gedaan, om 13.00 uur. Dinsdag deelde Marleen, blijkbaar na overleg met mijn 'klantmanager', mij mee dat dit vergrijp een "ernstige waarschuwing" waard was. Ik heb maar niet gevraagd hoeveel waarschuwingen je moet krijgen om op je uitkering gekort te worden.
DInsdag was ik weer present en vernam ik dat er maandag een man of tien hadden gestaakt. Zij wilden ivm de gladheid door ijzel onder andere niet in busjes zonder winterbanden vervoerd worden. Zij werden door een van de werkmeesters gesommeerd naar de Laarderhoogtweg te gaan alwaar zich het 'opleidingscentrum' van het DWI bevindt. Misschien om zich daar bij Marleen te melden. De meesten echter kozen er voor om zelf contact op te nemen met hun 'klantmanager'.
Dinsdag werden de stakers een voor een bij Marleen op het matje geroepen ( in de loods van de 'werkmeesters'). Twee werden er uiteindelijk geschorst. Naar ik heb vernomen was dat omdat ze hun excuses niet wilden aanbieden. Ik wil overigens benadrukken dat volgens mijn collega's deze staking niet alleen te maken had met de weersomstandigheden op maandag maar dat deze het resultaat was van een reeks min of meer vernederende incidenten (o.a. het werken op de eilandjes). Maandag was de druppel. Dat de meeste mensen blijkbaar hun excuses hebben aangeboden of hebben beloofd nooit meer zoiets te ondernemen heeft vooral met geld te maken. Het korten van de uitkering of het dreigen daarmee is het ultieme chantagemiddel van het DWI.
Maandag 13 december december werd er besloten toch weer naar die eilandjes te gaan. Met hetzelfde bootje. Aangezien het nog steeds winters was moest er weer eerst ijs gebroken worden. Ik zei tegen een van de 'werkmeesters' "gaan we nou weer hier aan de slag?" Hij keek me nogal meewarig aan. Ik ben wat anders gaan doen. Na een uur bleek dat de werkzaamheden op het eilandje gestaakt waren omdat dezelfde jongen bijna opnieuw in het water was gedonderd.
Een van de 'werkmeesters' houdt nogal van commanderen. Op een dag lag er een krant in de deuropening van de loods. Hij (de 'werkmeester') stond er met zijn neus boven. Vervolgens wees hij iemand aan en zei: "He ruim jij die krant eens even op". Hetzelfde deed hij met lege koffiebekertjes. Toen ik hem daar op mijn laatste dag op aansprak zei hij dat hij niet goed werd van de troep die wij blijkbaar achterlaten en dat hij op zijn vraag "Van wie is dit bekertje" nooit antwoord kreeg. Dus het kan ook van een van de 'werkmeesters' zijn geweest.
Wij worden ook geacht de wc's en de keet van de 'werkmeesters' en de busjes waarmee wij worden vervoerd schoon te maken hetgeen helemaal niet in de taakomschrijving van het traject staat. Als het wel in de taakomschrijving had gestaan dan was ik niet aan dit traject begonnen. Toen ik dit een van de 'werkmeesters' onder de aandacht bracht besloot hij daar meteen werk van te maken en er voor te zorgen dat dit in de toekomst wel onder de taakomschrijving valt. (Ik zie nu overigens net dat in de brochure Gedragsregels en Voorwaarden van het DWI staat dat "de basislocatie alsmede het gereedschap gezamenlijk door de deelnemers wordt schoongehouden)
Een van de 'werkmeesters' heeft de gewoonte om ieder dag een of meerdere van mijn 'donkere' collega's onder het mom van een grapje aan te spreken met: "He kutneger" of "kutantilliaan". Ik heb een van hen horen zeggen dat deze 'werkmeester' "een racist" is.
In de brochure Gedragsregels en Voorwaarden van het DWI staat dat wekelijks de planning met de deelnemers wordt doorgenomen. Dat is in die maand dat ik er was niet een keer gebeurd. Het is in naam een leerwerktraject. In de praktijk komt van dat leren bijna niets terecht. Van de 15 a 20 man waren er geloof ik drie die met een kettingzaag konden omgaan. Ik weet overigens niet of ze dat gedurende dit traject hebben geleerd of dat ze dat al konden. Wat je "leerde" was o.a. hoe je met een handzaagje dikke balken van tropisch hardhout kunt doorzagen. Je "leert" dan dat je daar ongeveer 20 minuten over doet. Terwijl er gewoon kettingzagen aanwezig zijn. Je "leert" dan verder dat het niet met de kettingzaag kan omdat die dan bot wordt. Terwijl er gereedschap aanwezig is om de ketting weer scherp te maken.
Kortom, ik heb in een maand tijd meer incidenten meegemaakt en onbekwaamheid ervaren dan in de zes jaar bij mijn vorige werkgever. Het traject groen & onderhoud is wat mij betreft vooral één lange exercitie in vernedering, disciplinering dmv dreigen met straf (chantage), verveling en koukleumen. Ondanks het feit dat ik drie van de werkmeesters sympathiek vind. Het is vooral het systeem dat niet deugt. Onze aanwezigheid daar dient echter ook een hoger doel. Wij houden met behoud van uitkering vijf werkmeesters en een consulente van het DWI uit de bijstand/WW. Daar staat echter tegenover dat (dat deel van) het Amsterdamse Bos ook door een flink hoveniersbedrijf zou kunnen worden onderhouden. Afgezien van de onmenselijke werkomstandigheden vind ik dat ook de kwestie 'werken met behoud van uitkering' aan de kaak moet worden gesteld.
Tot zover.