Verkiezingen en verandering

 Gaat er na de verkiezingen echt iets veranderen?

Op 22 november zijn er weer verkiezingen. Gaat er iets veranderen? Er zijn nieuwe spelers op het toneel van de massacommunicatie. Naast Frans Timmermans, Pier Omtzigt en Carolien van der Plas  Dilan Yeşilgöz voor de VVD. Vooral het optreden van Frans Timmermans en Pier Omtzigt geeft velen hoop. Dat we voorbij het jarenlange desastreuze  neoliberale regeringsbeleid van de VVD nu eindelijk een effectieve aanpak krijgen van de problemen waar ons land voor staat. Voorlopig verandert er echter niets. Het VVD beleid is desastreus geweest voor de toename van armoede in Nederland. Half oktober kondigde demissionair minister Hugo de Jonge aan, dat we  5,8% huurverhoging in 2024 krijgen.  Vreselijk. In oktober werd in Den Haag voortdurend gekletst over bestaanszekerheid. Maar de vaste lasten voor mensen met lage inkomens blijven de pan uitrijzen. De zorgpremie en de huren stijgen volgend jaar fors. Weg compenserende maatregelen om de armoede te bestrijden. Hier wreekt zich, dat we na jaren VVD beleid in Nederland een fout financieringssysteem hebben. De achtereenvolgende regeringen hebben een beleid gevoerd, waarbij de directe belastingen voor de rijken werden verlaagd en de grote bedrijven praktisch geen belasting hoefden te betalen en om de uitgaven toch te financieren werden veel indirecte heffingen en belastingen ingevoerd, waardoor de lasten voor de lagere inkomens fors stegen en in dit onrechtvaardige systeem betaalt iedereen rijk en arm, evenveel voor de voorzieningen. We moeten toe naar een ander systeem, waarbij de voorzieningen weer worden betaald uit een verhoging van directe belastingen voor de rijken. In het huidige systeem is armoedebestrijding praktisch onmogelijk. 

Verloedering Haagse politiek

Gaat dat na de verkiezingen veranderen? Ik heb daarover twee boeken gelezen, ‘een nieuw sociaal contract’ van Pieter Omtzigt en ‘Voor ieder wat waars’ van Rob Wijnberg. 

 Gemeenschappelijk in deze analyses is de constatering dat de Haagse politiek verloedert is, d.w.z. de democratie functioneert niet meer, het machtsevenwicht in de trias politica (uitvoerende, wetgevende en rechtsprekende macht) is verstoord ten gunste van een bureaucratisch apparaat, dat zijn gang kan gaan bij de zoektocht naar technocratische oplossingen van problemen door de inzet van moderne middelen als algoritmen bij de opsporing van fraude, zwarte lijsten van mensen die fraude plegen, etc. Daarbij treedt discriminatie, racisme en stigmatisering op van hele bevolkingsgroepen, waarbij dan de wetgevende en rechtsprekende macht niet meer functioneren als instituties waar de burger zijn recht kan halen. In de toeslagenaffaire moesten de gedupeerde burgers met een telefoonnummer bellen, de belastingtelefoon, voor de rest was de belastingdienst ontoegankelijk. Ontoegankelijkheid, discriminatie, depolitisering van problemen, niet naar de burger luisteren kenmerken de bureaucratiën van de Nederlandse staat. Het ' maatschappelijk middenveld'  functioneert in de polder ook niet meer. Organisaties die eens zelfstandige buitenparlementaire sociale bewegingen waren zijn volledig ingekapseld in het overlegmodel van de polder en die organisaties zijn sterk afhankelijk geworden van subsidies waardoor ze slechts beperkt kritiek uitoefenen op de regering en parlement. Omtzigt constateert in zijn boek ook dat het maatschappelijk middenveld niet meer functioneert als tegenmacht die de rechten van burgers kan realiseren. 

Nieuw evenwicht

Omtzigt en anderen doen voorstellen om het evenwicht in de trias politica te herstellen, en gaan daar in deze verkiezingsstrijd de markt mee op. En met succes, want de partij van Omtzigt, Nieuw Sociaal Contract, staat hoog in de peilingen. In feite wordt in de peilingen nu door drie partijen gestreden om wie de grootste wordt. En wie dus na de verkiezingen het voortouw mag nemen in de coalitievorming. Nieuw Sociaal Contract, de combinatie PvdA/Groen Links of de VVD. D' 66 gaat grote verliezen lijden ten opzichte van de vorige verkiezingen. Blijkbaar zijn veel stemmers op D’66 het niet eens met wat D’66 in het regeren met de VVD bereikt heeft. Maar een goede vierde is de BBB van Carolien van der Plas. De BoerenBurgerBeweging oftewel de spreekbuis van de boerenbeweging, is een politiek partij die met haar leidster van der Plas gelanceerd is door een PR Bureau die als belangrijkste clienten de grote slachthuizen in Nederland heeft, en zij werken voor grote multinationale ondernemingen als Bayer. Het is een lobby circuit voor de grootschalige landbouwindustrie. 

klimaatverandering

Zullen dus deze parlementaire verkiezingen alles veranderen? Ontegenzeggelijk is er door de toeslagenaffaire een klimaatverandering opgetreden. Vele bestuurders zeiden dat de overheid veel te streng optreedt tegen haar burgers en niet uitgaat van vertrouwen maar van wantrouwen dat de burgers de regels niet zullen volgen. Ik ga hier niet alles opnoemen wat critici van de huidige parlementaire democratie illusies van het parlementarisme noemen, maar het is duidelijk dat ook bij deze verkiezingen blijkens de peilingen geen enkele partij de meerderheid haalt en dat dus na de verkiezingen de sociaal democraten en Omtzigt op zoek moeten naar coalities. En daar wringt de schoen. Omtzigt is een rechtse politicus, die uit het CDA komt, en die gestreden heeft voor afschaffing van de VUT en die voor een strenge begrotingsdiscipline is (lees: bezuinigen ). Op Europees niveau hebben de leiders van de EU landen al jaren geleden een akkoord gesloten over de overheidsfinanciën, het zogenaamde stabiliteits pact. Daarin staan zeer rigide regels over hoe groot het begrotingstekort in de afzonderlijke Eu-landen mag zijn. Het zijn zeer strenge regels over de uitgaven. Omtzigt wil, dat de landen in Europa zich houden aan het stabiliteits pact over de begrotingstekorten. Het is niet onmogelijk dat Omtzigt tot overeenstemming komt met de VVD en de BBB over een beperkte hervorming van de rechtsstaat (voorzover het nog een rechtsstaat is) en dat voor de rest op het gebied van sociaal-economisch beleid alles bij het oude blijft. Dit is in mijn ogen na de verkiezingen de meest waarschijnlijke coalitie, een beetje afhankelijk van of ze met zijn drieën een meerderheid halen. Maar zoniet, dan zijn er altijd nog wat kleinere partijen zoals de Christenunie die kunnen aanschuiven. 

Een andere mogelijkheid

Maar een andere mogelijkheid is een coalitie tussen PvdA/Groen Links, BBB en Nieuw Sociaal Contract. Ook dan voorspel ik, dat er weinig zal veranderen. De woningbouw is in Nederland stil komen te liggen vanwege rechterlijke uitspraken over de CO2 uitstoot, die bij de woningbouw teveel zou zijn. Timmermans heeft al gezegd in het eerste grote verkiezingsdebat op de televisie, dat hij graag wil regeren met de BBB en dat hij de woningbouw los wil trekken, en over de stikstofuitstoot worden wij het dan wel eens zei hij tegen van der Plas. Een coalitie van VVD en PvdA/Groen Links zie ik er niet van komen. Dat zou voor de sociaal-democratische coalitie zelfmoord betekenen. In de verkiezingsdebatten gaat het verder ook nauwelijks over fundamentele uitgangspunten om het jarenlange VVD beleid fundamentele te veranderen. (Terugdraaien privatiseringen, fundamentele herbezinning op het belastingsysteem van directe en indirecte belastingen,  hervorming van de voedselproductie, etc. ) Mooie woorden worden in deze verkiezingstijd gewijd aan het klimaatbeleid, en dat de rijken meer belasting moeten betalen, maar na de verkiezingen zal daar toch met de VVD en/of BBB over onderhandeld moeten worden. Waarbij dan bij BBB (grootschalige landbouwindustrie) en bij de VVD de grote multinationals een flinke vinger in de pap hebben. En dan zie ik er weer niks van terechtkomen. Zolang er geen sterke zelfstandige buitenparlementaire sociale bewegingen opkomen blijft het doormodderen in de polder. Rob Wijnbergen is optimistischer. Hij constateert dat wij het over veel dingen eens zijn, dat de door de media breed uitgemeten polarisatie tussen centrumpolitiek en rechtser helemaal niet zo groot is, en dat wij mensen sociale wezens zijn die elkaar vooral willen helpen.  We moeten toe naar een gedeelde waarheid over de noodzakelijke energietransitie. De economie drijft op fossiele brandstoffen, en die energietransitie naar groene energie is een noodzaak om klimaatverandering, vernietiging van de natuur en grote armoede en rampen in de wereld tegen te gaan. Daarover moeten wij het eens worden, een gedeelde waarheid, voorbij het postmodernisme, dat egoistische individuen bevordert. Hoe dit in het kapitalisme met zijn machtige kapitaalbezitters gerealiseerd moet worden noemt hij niet. Het woord kapitalisme komt in zijn boek niet voor, en verder dan een enigszins abstracte oproep tot samenwerken aan een gedeelte waarheid komt hij ook niet. 

Piet van der Lende

' De fiets" een martelwerktuig waarop gevangenen worden vastgebonden, is in Nederlandse gevangenissen nog steeds in gebruik

 Gevangenissen in Nederland

Op dinsdag 24 oktober schreef ik een artikel over mijn bezoek aan de kolonien van Weldadigheid, in de 19e eeuw verblijfplaatsen in Drente waar boeven, ' paupers' dronkaards en zwervers in opgesloten werden. Op het terrein staan nu nog in gebruik zijnde gevangenissen en er is een museum Ik noemde de kolonien een deprimerend oord. Het artikel is ook verschenen op de website van Doorbraak. https://www.doorbraak.eu/bezoek-aan-een-deprimerend-oord-de-kolonien-van-weldadigheid/

In dit artikel schreef ik over een bezoek aan de museum gevangenis De Rode Pannen voor zeer zware misdadigers, die tot 2008 in gebruik was.

Op een brede gang beneden en op een bovenverdieping zijn tamelijk kleine hokjes, de cellen van ik schat vier bij vijf meter waarin achter een zware deur de gevangenen verbleven. Onderling contact tussen de gevangenen was strikt verboden. Voorkomen werd dat de gevangenen zelfs maar oogcontact hadden. Gevangenen die amok maakten door dingen in de cel te vernielen en die opstandig werden, werden opgesloten in een soort crisiscel. Ik ben de precieze naam vergeten, maar die was zo ingericht dat je werkelijk niets kon vernielen. Er stond alleen een bed en een stalen wc.

Gevangenen die dan nog onhandelbaar bleken te zijn, werden vastgebonden op een soort bed in een tegenover gelegen kamer, met riemen en touwen zodat ze zich niet konden bewegen. Dit martelwerktuig, waar je maximaal 24 uur op mocht liggen, werd in de wandelgangen “de fiets” genoemd. Dit alles was dus tot 2008 in gebruik. De gids vertelt over een onhandelbare gevangene die onder meer op “de fiets” werd vastgebonden en die uiteindelijk werd uitgezet naar Marokko. Daar werd hij door de politie meegenomen naar een stille hoek van het vliegveld en doodgeschoten.

Op dit artikel is een reactie gekomen van Joke Kaviaar, die het volgende schrijft.

NB 1.. De ‘fiets’ is nog steeds in gebruik in Nederlandse gevangenissen.
NB 2. Een cel van 4 bij 5 in je eentje noem ik groot. Verkeerde inschatting? Standaard maten in NL’se gevangenissen nu: 2 x 5 m. = 10 vierkante meter. En vaak zit je daar met z’n 2’en. Politiecellen zijn gemiddeld 2 x 3 m.
NB 3. Wat in dit artikel crisiscel wordt genoemd heet in het huidige systeem strafcel of isoleercel. Daar is alleen stalen pot in. Overdag krijg je een ‘zitelement’ schuimrubber vierkant ding bekleed met iets overwoestbaars en ’s nachts een matras en deken. Je moet een ‘scheurhemd’ aan, dat juist niet makkelijk scheurt omdat het van driedubbel gestikt stevig katoen is en een papieren onderbroek en daar moet je het dan maar mee doen.

Een deprimerend oord

Een deprimerend oord

Op 29 augustus ben ik naar het gevangenismuseum in Veenhuizen geweest. We komen aan in Veenhuizen nadat we o.a. de boerenhoeve ' Nieuw Weper' zijn gepasseerd. Veenhuizen ligt in een bosrijke omgeving en het gevangenismuseum ligt op een afgelegen terrein waar je alleen met de auto of de fiets kunt komen. 

Bij de ingang van het museum aangekomen merken we dat we niet de enigen zijn. Hordes toeristen willen het museum en zijn attracties bezoeken. We gaan naar binnen en betalen. We boeken ook een tocht met de boevenbus over het terrein van de Maatschappij van Weldadighied dat 3200 hectare groot is en we boeken een wandeling naar gevangenis de Rode Pannen, die tot 2008 als zodanig in gebruik was. We zijn in de voormalige Koloniën van Weldadigheid die in de eerste helft van de negentiende eeuw zijn opgericht om in Nederland armoede te bestrijden. De belangrijkste oprichter was Johannes van den Bosch. Wil je meer weten over deze vreselijke man, je kunt het lezen op de website van Doorbraak: https://www.doorbraak.eu/johannes-van-den-bosch-een-relatief-onbekende-koloniale-misdadiger-met-ontelbare-doden-op-zijn-geweten/

De Koloniën van Weldadigheid zijn sinds 2021 Unesco Werelderfgoed. Het experiment van de kolonien was gericht op het omvormen van armen tot productieve burgers, en woeste grond tot productief landbouwgebied. De armen een goede moraal bijbrengen ( de hypocriete moraal van de gegoede burgerij) en de armen moesten door hen hard te laten werken verheven worden tot oppassende burgers. De Maatschappij van Weldadigheid bouwt in Veenhuizen drie grote gebouwen. Deze zijn bedoeld voor de opvang van kinderen uit de grote steden die geen ouders meer hebben: weeskinderen. De gebouwen noemen ze gestichten: het Eerste, Tweede en Derde Gesticht. In ieder gesticht is plaats voor ongeveer 1.000 mensen. Er worden niet genoeg weeskinderen naar Veenhuizen gestuurd om alle drie de gestichten vol te krijgen. In twee van de drie gestichten wonen wezen, in het derde gesticht wonen bedelaars en landlopers. De Maatschappij van Weldadighied kon het echter financieel niet bolwerken. De regering neemt in 1859 de gestichten in Veenhuizen over.  Alleen het Tweede Gesticht staat nog overeind. Hierin is nu het Gevangenismuseum gevestigd. I
Nog steeds staan er gevangenissen van de staat op het terrein. De meest zware, onhandelbare delinquenten werden in gevangenis de rode pannen ondergebracht. De gevangenis, met zijn ijzeren hekken met prikkeldraad eromheen en de cellencomplexen zijn nog geheel intact.

<p> We lopen wat rond in de boekwinkel bij de balie en ontdekken dater heel veel boeken over De onvrije kolonie van de Maatschappij van Weldadigheid geschreven is. We krijgen de indruk dat armoede en ellende big bussiness is en dat veel mensen daar geld aan verdienen.  Hordes toeristen vergapen zich aan de vroegere en nog in gebruik zijnde gevangenissen en werkinrichtingen op het terrein. Zoals reeds opgemerkt werden In de onvrije kolonie mensen ondergebracht in de 19e en ook nog in de 20e eeuw, die ' heropgevoed'  moesten worden, zoals mensen die zich misdroegen in de vrije klonien in het zuidelijker gelegen  Frederiksoord, Wilhelimna oor d etc. Veel arbeiders probeerden de zogenaamd vrije kolonien te ontvluchten en vestigden zich in plaggenhutten in de buurt van Noordwolde, net over de grens tussen Drente en Friesland. Alles beter dan het regiem van de Kolonien. Ook ' Paupers' en zwervers of lieden die zich schuldig maakten aan openbare dronkenschap in de grote steden in het westen werden er ondergebracht. 

Om half 1 stappen we in de boevenbus. Het blijkt een oude, nogal krakkemikkige bus te zijn waarmee eertijds gevangenen uit de nog steeds bestaande gevangenissen op het terrein vervoerd werden naar werkplaatsen elders op het terrein. Het is een bus met onconfortabele stoelen. Er zijn tralies voor de ramen om de toeristen een beetje de sfeer alvast te laten proeven en je kunt dus geen fotoos maken. We rijden op hobbelige wegen hotsend en botsend over het terrein. Een gids vertelt over de verschillende gebouwen die op het terrein staan. En we komen langs twee nog in gebruik zijnde gevangennissen voor zware misdadigers. Noorderhaven en Bankenbosch. Ook vertelt de gids terloops dat er ook nog een gevangenis staat voor zogenoemde asylzoekers, de ama's. De onderdrukkingssystemen van de 19e eeuw gaan naadloos over in dergelijke systemen nu. De gebouwen hebben stichtelijke opschriften zoals ' werk en bid' . Eigenlijk luidt de uitdrukking ' bid en werk' maar de beheerders van de onvrije kolonie hebben de twee woorden omgedraaid om te benadrukken, dat werken het belangrijkste is. Hier meer opschriften van gebouwen noemn. Ook de bierbrouwerij. <p>

Na de tocht met de boevenbus, waar we gebroken uitkwamen, maakten we onder leiding van een gids een wandeling naar de bij het Tweede Gesticht gelegen gevangenis de Rode Pannen. Deze gevangenis is tot 2008 in gebruik geweest en de situatie is er nu nog net zo als toen. We gaan door een groot ijzeren hek in de omheiding met prikkeldraad de gevangenis in. De gids vertelt in geuren en kleuren de ins en outs van het leven in een gevangenis. Op een brede gang beneden en op eden bovenverdieping zijn tamelijk kleine hokjes, de cellen van ik schat 4 bij 5 meter waarin achter een zware deur de gevangenen verbleven. Onder ling contact tussen de gevangen was streikt verboden, voorkomen werd dat de gevangen zelfs maar oogcontact hadden. Gevangenen die Amok maakten door dingen in de cel te vernielen of die opstandig werden, werden opgesloten in een soort crisis cel, ik ben de preizeize naam vergeten, die zo was ingericht dat je werkelijk niks kon vernielen. Er stond alleen een bed en een stalen WC. 

Gevangen die dan nog onhandelbaar bleken te zijn werden vastgebonden op een soort bed in een tegenover gelegen kamer, met riemen en touwen zodat ze zich niet kon den bewegen. Dit martelwerktuig, waar je maximaal 24 uur op mocht liggen, werd in de wandeling ' de fiets' genoemd. Dit alles was dus tot 2008 in gebruik. De gids vertelde van een onhandelbare gevangene, die o.a. op de fiets werd vastgebonden maar die uiteindelijk werd uitgezet naar Marokko. Daar werd hij door de politie meegenomen naar een stille hoek van het vliegveld en doodgeschoten.
Na het bezoek aan deze gevangenis zijn we weer naar huis gegaan. Een ding heb ik mij voorgenomen: ze krijgen me met geen stok meer naar dit vreselijk deprimerende oord.

Piet van der Lende

In de praktijk moeten minima toch de maatregelen tegen klimaatverandering betalen

 Klimaat en armoede

Iedereen heeft het erover. Het moet niet zo zijn, dat de lasten voor de maatregelen om klimaatverandering tegen te gaan ongelijk verdeeld worden, en de armen naar verhouding meer moeten betalen dan de rijken. De maatregelen mogen niet leiden tot een grotere verarming van een deel van de bevolking. Maar in de praktijk blijkt, dat minima door de maatregelen toch op bijna ondraaglijke lasten komen te zitten.

woning

Ik ben 76, en lichamelijk gaat het met mij steeds moeizamer. Ik woon driehoog en moet dus drie trappen oplopen met soms zware boodschappentassen. Ik zie aankomen, dat ik dat op termijn niet meer kan. Dus op zoek naar een andere woning. Ik sta al sinds 2007 ingeschreven als woningzoekende. Ik heb nu een driekamerwoning in Amsterdam Oud West. Ik zoek een senioerenwoning op de begane grond of er moet een lift aanwezig zijn. Bij een verhuizing kan ik gebruik maken van de regeling van hoog naar laag en van groot naar beter. Ik wil wel wat kleiner gaan wonen. Dan kan ik de oude huur meenemen naar de nieuwe woning. Dus ik ga kijken op Woningnet. En kom tot de ontdekking, dat voor sommige woningen zeer hoge servicekosten worden gevraagd, met name bij woningbouwcorporatie Eigen Haard, waarvoor je geen huurtoeslag kunt krijgen. Zo zijn er seniorenwoningen in de Laurierhof, in de Jordaan, waar een lift aanwezig is, maar waarvoor servicekosten worden gevraagd van over de 200 euro. De huur is dan nog eens 625 euro, dat komt er nog bij. De totale huurlasten stijgen daardoor tot ongeveer 874 euro. Waarom is dat? Eigen Haard heeft als beleid, dat zij vele sociale huurwoningen gaan voorzien van zonnepanelen. Dat is goed voor het milieu. Maar die zonnepanelen moeten wel betaald worden. Vandaar die hoge servicekosten voor de afbetaling van de zonnepanlen en de levering van electriciteit ervan. Je moet daarnaast naatuurlijk ook nog een contract nemen bij een energieleverancier, voor het gas en de electriciteit wanneer de zonnepanelen geen stroom leveren. Zo kom je op vaste lasten voor huur en gas en licht van bijna 1000 euro voor een tweekamer woning van 40 vierkante meter. De filosofie is dan, dat je soms met die zonnepanelen ook energie kunt leveren aan de energieleverancier, waarvoor je een vergoeding krijgt. Zo krijg je geld terug en je kunt op electriciteitsverbruik van de energieleverancier besparen. Althans dat is de filosofie.

electriciteitsnet

In de praktijk is het echter allemaal onzeker. Door de salderingsregeling streep je al je opgewekte stroom die je teruglevert af van de stroom die je afneemt. Maar de overheid wil af van die regeling. En gaat de regeling vanaf 2025 daarom geleidelijk afbouwen. Je moet dus weer gaan betalen voor alle stroom die je afneemt. Het kabinet wil de salderingsregeling afbouwen omdat over weggestreepte elektriciteit geen belasting hoeft te worden betaald, en dus de overheid minder belastinginkomsten heeft. En energieleveranciers maken extra kosten, die zij doorberekenen aan alle klanten. Hierdoor stijgt voor iedereen het energietarief, ook voor mensen zonder zonnepanelen. Dat wil het kabinet tegengaan. Daar komt het volgende nog bij. Energiemaatschappij Vandebron wil extra kosten rekenen voor de extra stroom die jij teruglevert aan het net. Afhankelijk van de hoeveelheid zonne-energie die je produceert, kunnen deze extra kosten varieren van 48 tot 552 euro per jaar. Het is de vraag of andere energiebedrijven gaan volgen. Bovendien, je moet naast de zonnepanelen nog steeds een contract afsluiten met een energieleverancier voor de afname van gas en electriciteit. En we hebben gezien, dat de markt voor energie erg onzeker is. De hoge energieprijzen kunnen weer terugkomen als ergens een nieuwe oorlog uitbreekt, of als de oliegolfstaten hun beleid gaan veranderen. Je kunt in de toekomst bij de regelingen van Eigen Haard voor extra kosten komen te staan, bovenop de bijna 1000 euro vaste lasten die je nu al hebt. In de praktijk is dit onbetaalbaar voor de minima.

Piet van der Lende

Op 4 november presenteert Henk Kroon zijn nieuwe roman ' Het Andere Huis' .

 

Op 4 november presenteert Henk Kroon zijn nieuwe roman Het Andere Huis

De presentatie wordt gehouden in het Dijk Theater

Dacosta kade 160 Amsterdam 1053 xd

Hert programma begint om 16:00

16:00 Opening koffie en thee

16:30 Optreden koor van Verzet per couplet

16:45 Verwelkoming Henk

16:50 Meta doet verslag van haar redactioneel werk

17:00 Mark van Hoof doet voordracht uit de roman

17:15 Koor sluit af

17;30 Signeren roman Als u een exemplaar wilt kopen gaarne contant voldoen.

17:45 Borrel

OPENBARE AVOND VERENIGING PEL OVER DE BIJSTAND

 

VERENIGING PLATFORM EEN- EN TWEEPERSOONSHUISHOUDENS LEEUWARDEN

TELEFOON: 058-2671636 E-MAIL SECRETARIAAT: verpel@online.nl

PERSBERICHT

OPENBARE AVOND VERENIGING PEL OVER DE BIJSTAND

OP DINSDAGAVOND 3 OKTOBER 2023 ZAAL KURIOSKERK JULIANA LAAN 38 Leeuwarden

Zaal open 19.00 uur AANVANG: 19.30 UUR

THEMA: Veranderingen bij de bijstand: Wat levert het jou op?! Wordjij daar beter van?

Er komen waarschijnlijk een aantal wijzigingen bij de Participatiewet die de bijstand regelt.

Of stellen die veranderingen weinig voor en is het wat"window dressing" of anders gezegd:

een cosmetische operatie Wat zijn de problemen die zij verwachten bij deze wijzigingen?

En: kun je eigenlijk wel rondkomen met een bijstandsuitkering? Straks 1 miljoen huishoudens in de armoe?

Er zijn een paar maatregelen aangekondigd maar hebben alle minima daar iets aan?

Daarover willen we het hebben met twee qastsprekers:

* Professor Gijsbert Vonk van de Rijks Universiteit Groningen

(Hoogleraar sociale zekerheidsrecht)

* Daarna ronde tafel gesprek tussen prof. Vonk en het publiek. Gelegenheid voor vragen/opmerkingen.

In de pauze: gelegenheid om U aan te melden voor onze werkgroep De Participanters. Folder in de zaal.

Na de pauze:

* Mr. Marc van Hoof, advocaat Amsterdamse Bijstandsbond

(VHM Advocaten) (O.a. sociale zekerheidsrecht)

* Daarna ronde tafel gesprek tussen Marc van Hoof en het publiek. Gelegenheid voor vragen/opmerkingen.

We stoppen uiterlijk om 22.00 uur. Toegang gratis.

Dinsdag 3 oktober

Openbare avond van Vereniging PEL

over veranderingen in de bijstand.

Wat levert het jou op?

Gastsprekers:

Professor Gij sbert Vonk, hoogleraar socialezekerheidsrecht en

advocaat Marc van Hoof, gespecialiseerd in sociale zekerheid.

Waar:

Kurioskerk, Julianalaan 38

Tijd:

19:30 uur (zaal open vanaf 19:00 uur)

seksueel grensoverschrijdend gedrag van een jobcoach in het Gooi

 

21 september 2023. (seksuele) intimidatie van klantmangers en jobcoaches

Vandaag verscheen een artikel in het Algemeen Dagblad op hun site over seksueel grensoverschrijdend gedrag van een jobcoach in het Gooi. Morgen staat het artikel in de krant. Uit het artikel worden een paar dingen duidelijk. Door de macht die de jobcoach over de belaagde vrouw had, durfde die geen aangifte te doen. De zaak is eigenlijk door toeval in de publiciteit gekomen. 

Uit het artikel blijt duidelijk, dat de betrokken gemeenten Gooise Meren en Huizen gepoogd hebben de zaak in de doofpot te stoppen, en toen dat niet lukte door protesten van andere ambtenaren erkenden ze pas dat er sprake was van grensoverschrijdend gedrag. Dergelijke zaken zijn ons nog nooit ter orde gekomen. Wel intimidatie van andere vormen van grensoverschrijdend gedrag. We vragen ons echter toch af in hoeverre deze zaak het topje van een ijsberg is en in hoeverre dit soort zaken vaker voorkomen. 

Wij denken van wel, maar dat het buiten de publiciteit blijft omdat de gemeenten sowieso altijd proberen dit soort zaken geheim te houden. Bovendien: de zaak lijkt ons een uitvloeisel en een gevolg van de grote macht van jobcoaches en klantmanagers over bijstandsgerechtigden, die door hun rapportages en vrijheid om de klant onder druk te zetten je kunnen maken en breken. De bijstand is het laatste vangnet, als je dat kwijtraakt is er niets meer. In hoeverre durven mensen in de bijstand seksueel grensoverschrijdend gedrag daarom niet aan de orde te stellen? De vrouw in het artikel durfde dat eigenlijk ook niet. 

Angela Kunst, de schrijfster van het artikel doet een oproep. Heb je zelf een uitkering (gehad), en heb je ervaring met grensoverschrijdend gedrag door gemeentelijke functionarissen van wie je afhankelijk bent? Mail je verhaal naar a.kunst@ad.nl. Mocht je bang zijn voor de consequenties, neem dan eerst contact met ons op. Wij behandelen de verhalen van bijstandsgerechtigden vertrouwelijk. Wij brieven niks door als je dat niet wilt, aan niemand, en zeker niet aan officiele instanties. Maar mocht je erover denken, het anoniem toch aan de journaliste te melden, dan kunnen wij je adviezen geven.

Artikel in Algemeen Dagblad

Piet van der Lende

Bijstandsbond

pvdlende@dds.nl

020-6898806

06-20367458

Bestaanszekerheid door verhoging sociaal minimum en minimumloon?

 Solidariteit - Commentaar 492 - 13 aug 2023

Piet van der Lende

Onlangs, 30 juni, verscheen een rapport van een commissie die de regering adviseert over de verhoging van het sociaal minimum.Een zeker bestaan. Naar een toekomstbestendig stelsel van het sociaal minimum. De commissie van wetenschappers en vertegenwoordigers van onder meer het welzijnswerk, kende een belangrijke rol toe aan het budgetinstituut Nibud (directeur Arjan Vliegenthart, voorheen SP wethouder Sociale Zaken Amsterdam). De regering wilde weten of het sociaal minimum hoog genoeg was.

Kennelijk waren andere ontwikkelingen niet overtuigend, zoals de vele aanklachten over de huidige hoogte, de interviews met ervaringsdeskundigen, de acties ''Voor 14'' en het manifest dat een reeks organisaties, waaronder de FNV, 14 juni jongstleden publiceerde voor een wet bestaanszekerheid. Met als kern: die zekerheid is pas mogelijk door de verhoging van het sociaal minimum te verbinden aan de stijging van het minimumloon naar minstens 60 procent van het mediaan (doorsnee) inkomen.

Pieter Omtzigt, de grote man van het toeslagenschandaal, had blijkbaar ook niet genoeg aan alle kritiek en voorstellen. Hij vroeg de regering de commissie in te stellen. Zijn motie werd aangenomen. Geen wonder dat ook hij niet overtuigd was, want hij is tenslotte een ex CDA man die vele standpunten van die partij nog steeds deelt.

Zes miljard euro nodig

Omtzigt ging uit van de volgende probleemstelling. Gebleken is dat het systeem van toeslagen via de belastingen erg ondoorzichtig is. Velen zien door de bomen het bos niet meer, er zijn voortdurend problemen met terugvordering van voorschotten, het systeem is fraudegevoelig, enzovoort. Hervorming is nodig.

De regering is daarmee al bezig (bijvoorbeeld: systeemverandering van de huurtoeslag) en hier en daar is het standpunt te horen dat bepaalde toeslagen afgeschaft kunnen worden. Maar of dit kan, zal volgens de voorstanders van de hervorming eerst vastgesteld moeten worden of het sociaal minimum voldoende is. Vandaar die commissie.

De commissie kwam tot conclusies die allang bij velen bekend waren. Het sociaal minimum is veel te laag. Mensen die op dat minimum leven, komen fors geld te kort. Daarom adviseerde de commissie in haar eerste rapport: verhoging van het minimumloon, de bijstand en eventueel ook de huurtoeslag. Daarnaast moeten de kinderbijslag of het kindgebonden budget stevig omhoog, Hoeveel huishoudens tekortkomen, hangt af van hun samenstelling en woonplaats. Alleenstaanden en stellen zonder kinderen komen bijna 100 tot 200 euro per maand tekort, bij één of meer kinderen kan dat oplopen van ongeveer 200 tot bijna 500 euro. Bij alleenstaande ouders is het beeld wisselend, sommige huishoudens komen te kort, andere niet. Om het totaal van de tekorten op te lossen, is ongeveer 6 miljard euro nodig.

Maar alleen verhoging van het besteedbaar inkomen is volgens de nieuwe normen voor het sociaal minimum niet voldoende, zo stelt de commissie. Het hele stelsel moet meer voorspelbaar en toegankelijk worden, zodat huishoudens daadwerkelijk gebruik kunnen maken van de voorzieningen waarop zij recht hebben. Ook toegankelijke hulp en ondersteuning zijn belangrijk. Daarover gaat het tweede rapport van de 'commissie sociaal minimum'. Dat verschijnt na de zomer.

Voorstellen onvoldoende

Het (eerste) rapport laat problemen liggen. De commissie heeft een voorkeur voor een verhoging van de minimumuitkeringen, waarbij ze geen precieze uitspraken doet over de mate waarin het minimumloon moet meestijgen met de verhoging van de bijstand. De Commissie geeft in overweging om bij een minimumloonverhoging niet alle gekoppelde regelingen mee te verhogen. Ze neemt echter ook in ogenschouw dat het mogelijk niet uitvoerbaar is om het minimumloon of de bijstand in te voeren per 2024 en dat de huurtoeslagverhoging ook een aantal voordelen heeft ten opzichte van het verhogen van het minimumloon of de bijstand. Dat kunnen redenen zijn om te kiezen voor verhoging van de huurtoeslag.

Dus: een hogere huurtoeslag is een argument om de koppeling los te laten!.Bovendien accepteert de commissie dat de nodige maatregelen nog jaren kunnen duren! Een slechte zaak!

Het is mooi dat de commissie in het tweede rapport met voorstellen komt over de verhoging van het sociaal minimum en een hervorming van het stelsel van sociale zekerheid. Maar ze gaat niet in op het feit dat het lage minimum en de sociale zekerheid deel uitmaken van een uitgebreider systeem. Namelijk van een neoliberaal beleid om de beschikbaarheid van arbeidskrachten te bevorderen op de voorwaarden van werkgevers. Door een reeks van maatregelen in het stelsel van sociale zekerheid worden werklozen en een deel van chronisch zieken en gehandicapten gedwongen de pulpbanen te aanvaarden die werkgevers beschikbaar stellen. Hoe dit werkt, werd mij onlangs nog eens duidelijk bij het dagelijkse spreekuur van de Bijstandsbond.

Bestaanszekerheid

In Amsterdam biedt de klantmanager een 'klant' een lijst van driehonderd vacatures. Dat geeft een aardig overzicht van wat de WPI (Werk, Participatie, Inkomen), de sociale dienst, zoal in de aanbieding heeft. Vrijwel uitsluitend gesubsidieerd ongeschoold en laaggeschoold werk in laagbetaalde tijdelijke (deeltijd) 'banen'.

Van een aanpassing van de arbeidsplaatsen aan de mogelijkheden van de werkzoekenden is totaal geen sprake. Wel van op onmogelijke tijden aanwezig zijn, voldoen aan de eisen van de werkgevers en banen die voor een groot deel ver buiten Amsterdam zijn. Het betreft werk in de bouw, bewaking en beveiliging, detailhandel, agrarische sector (in de kassen en van het veld halen van gewassen), horeca, schoonmaak, transport en logistiek (pakjes rondbrengen), zakelijke dienstverlening. De 'klanten' worden door de sociale dienst opgeroepen en onder druk gezet de bovengenoemde baantjes te aanvaarden. Alle mogelijk denkbare manipulatie en gesprekstechnieken worden ingezet om de werkzoekenden over te halen.

Bestaanszekerheid kan hieraan bepaald niet ontleend worden. In feite wordt nog steeds het neoliberalisme gevolgd dat alle sectoren met zijn marktwerking doortrekt en zo elke bestaanszekerheid onder druk zet. Om een voorbeeld te noemen: Een fatsoenlijk dak boven je hoofd is ook bestaanszekerheid en dus zijn de terugdringing van de marktwerking in de huisvesting en een goed stelsel van sociale woningbouw noodzakelijk. De marktwerking in tact laten en de oplossing zoeken in verdere verhoging van de huurtoeslag om de armoede te bestrijden, is het paard achter de wagen spannen. En dan heb ik het over de gezondheidszorg nog niet gehad.

Oproep ervaringen met handhaving van WPI bij Bijstandsbond te melden

 In de MUG van april 2023 stond een stukje van Erik van Erp, waaruit blijkt dat ruim 14% van de uitstroom uit de bijstand wordt veroorzaakt door handhaven. De uitstroom is 700 per maand en daarvan dus 100 uitstroom door handhaven. Lees: extra controles van de rechtmatigheid van uitkeringen door handhavers van WPI). Jaarlijks worden er drieduizend handhavingsonderzoeken uitgevoerd door de afdeling Handhaving. In veertig procent van de gevallen leidt dat tot het stopzetten van de uitkering, en dat komt dus neer op zo’n honderd per maand. 

Bij zulke grote aantallen zou je verwachten dat er veel klachten zijn over het optreden van de afdeling handhaving, maar dat is niet het geval. Althans bij de Bijstandsbond komen klachten over de afdeling handhaving de laatste tijd sporadisch voor. Hoe kan dat? Om niet in speculatieve overwegingen te vervalen gaan we eerst onderzoeken of er inderdaad weinig klachten zijn over handhaving bij anderen ook. Daarom roepen wij iedereen die met handhaving te maken heeft gehad op dit bij ons te melden en roepen wij intermediairs zoals sociaal raadslieden en advocaten op hun ervaringen met ons te delen.

Bijstandsbond

Piet van der Lende

06-20367458

Da Costakade 162

1053 LC Amsterdam

pvdlende@dds.nl

sociale opstanden in Frankrijk

 Frankrijk kent momenteel sociale bewegingen zonder precedent. Zo als nu, is het nog nooit geweest. Miljoenen demonstranten gingen de straat op in het hele land, niet alleen in Parijs. Een dergelijke protestbeweging is de afgelopen 30 jaar niet voorgekomen. De kracht van de beweging is, dat alle vakbonden zich voor het verzet verenigd hebben op een gemeenschappelijke verklaring. In de protestbeweging worden niet alleen gepensioneerden gemobiliseerd, de deelnemers zijn van alle generaties. De protesten richten zich met name op het hervormingsplan van Macron van de pensioenen, waarbij de leeftijd waarop je met pensioen gaat wordt verhoogd van 62 jaar naar 64 jaar. Maar achter de acties komen vele andere dingen naar voren, zoals arbeidsvoorwaarden in de bedrijven, de hoogte van de lonen nu met de inflatie, en meer in zijn algemeenheid de arbeidsomstandigheden. Maar deze eisen blijven een beetje op de achtergrond. Het gaat echt om de hervorming van de pensioenen. 90% van de Fransen is tegen die hervorming.

De regering Macron lijkt door de protestbewegingen in grote moeilijkheden te komen, maar wil niet wijken. De acties van de Fransen gaan dus door. 7 maart gingen drie miljoen Fransen de straat op in 300 grotere plaatsen en in veel steden was het aantal demonstranten groter dan het aantal inwoners omdat ook mensen uit omliggende dorpen en regio's naar de demonstraties gingen. In Parijs gingen 500.000 demonstranten de straat op. De grote kracht van de beweging is de eenheid van de vakbonden, waarbij ook arbeiders die niet aan vakbonden gebonden waren in actie kwamen. De mobilisatie van jongeren valt nog een beetje tegen, maar er is goede hoop dat ook die in het verloop van de acties de straat op zullen gaan.

Maar demonstraties alleen zijn niet voldoende om Macron op de knieën te dwingen. Daarom ontwikkelen de vakbonden een politiek van blokkades en stakingen, waarbij het doel is, het hele land periodiek lam te leggen door het sluiten van bepaalde sleutelsectoren. Bij deze strategie stuiten de vakbonden echter op diverse moeilijkheden. Het is de vraag, of de stakingsbereidheid zo groot blijft als ie nu is. De Franse vakbonden hebben geen uitgebreide stakingskassen zoals in andere landen, en de arbeiders hebben -zeker nu met een inflatie van 20%- geen geld om de staking lang vol te houden. Een tweede moeilijkheid is, dat de stakers en de vakbonden nu de publieke opinie mee hebben, maar wanneer de blokkades lang duren, bijvoorbeeld van het openbaar vervoer, kan de steun van het publiek wel eens afnemen. Maar de acties van 7 maart waren een succes. Het openbaar vervoer lag grotendeels plat, scholen waren dicht, op veel plaatsen werd geen vuilnis opgehaald en vrachtwagenchauffeurs staakten. Bij de olieraffinaderijen van Esso en TotalEnergies werd de levering en de productie van brandstof verstoord en is de stroomvoorziening getroffen. Verder waren er wegblokkades en een treinstaking.

Hoe zit het met de besluitvorming in het parlement? Macron heeft geen meerderheid in het parlement. De oppositie onder leiding van Melanchon probeert het wetgevingsproces te saboteren door In de Senaat meer dan 2000 amendementen in te dienen bij het wetsvoorstel over de pensioenen. Die moeten allemaal één voor één worden behandeld. En over al die amendementen moet ook één voor één worden gestemd. Dat zou tot grote vertragingen leiden. Macron heeft aangekondigd dat als het parlement de wet op de pensioenhervorming, die overigens al hier en daar is gewijzigd, niet aanneemt hij een artikel uit de grondwet erbij sleept, paragraaf 94-3 genoemd. waarbij de president een wetsvoorstel kan doorzetten zonder een meerderheid in het parlement. De amandementen van de oppositie hoeven dan niet behandeld te worden. Voor de rest is de linkse oppositie verdeeld. Nu in deze tijden is eenheid buiten de nu bestaande eenheid van de vakbonden ver te zoeken. In het verslag van de acties in Frankrijk zei Michel Rousseau: in Frankrijk zijn sinds 1905 geen eenheidsfronten meer geweest tussen de civiele maatschappij, de vakbonden en de politieke partijen.

Ondertussen houdt de Rassemblement National van Le Pen zich stil. Ze hebben wel aangekondigd, tegen de pensioenhervormingen te zullen stemmen, maar hebben verder weinig activiteiten op dit gebied ontplooid. Ze hebben waarschijnlijk de stille hoop, dat als het tot nieuwe verkiezingen mocht komen, de partij stevig van de nu bestaande onrust en de verdeeldheid van links kan profiteren.

Macron wil het besluitvormingsproces voltooien en hij wil 16 maart stemmen, ook als er verder geen discussie in het parlement geweest is. De vakbonden hebben dus nog maar een week om nieuwe acties te organiseren. Men heeft de bevolking opgeroepen 15 maart deel te nemen aan nieuwe acties. De vakbonden willen Frankrijk dan helemaal lam leggen. Zoals gezegd: als er niks meer functioneert, kan de bevolking zich (gedeeltelijk) tegen de actievoerders gaan keren. Het zal moeilijk zijn voor de vakbonden de mensen bij de les te houden want nog steeds heeft maar een gedeelte van de bevolking zich in vakbonden georganiseerd. Er zijn wel gedachten of de vakbonden als antwoord de organisatie van de productie gedeeltelijk kunnen overnemen tijdens de stakingen en blokkades, waarbij bijvoorbeeld in het openbaar vervoer de dienstregeling in eigen beheer wordt genomen en op peil gehouden. Dit wordt echter algemeen niet als een reële mogelijkheid gezien. Je zou het voor heel Frankrijk moeten organiseren, en de organisatiestructuur van de kapitalistische economie is veranderd. Daardoor is dit vanuit vakbondsmacht organiseren moeilijk. De macht is niet langer gebaseerd op grote groepen arbeiders, die in zeer grote fabrieken samenwerkten. Vroeger zei men: als Renault niest, is heel Frankrijk verkouden, maar dat is niet meer. Er zijn geen grote centra van vakbondsmacht meer, alles is geïndividualiseerd, geprivatiseerd in flexibele productieketens van relatief kleine bedrijven waar mensen met losse contracten werken.

Gezien de massale en overtuigende afwijzing van de pensioenwet door de bevolking van Frankrijk is het waarschijnlijk, dat ook na het aannemen van de wet de acties blijven doorgaan. Velen zijn bereid ondanks de financiële beperkingen waarmee ze te maken hebben stakingen voor onbepaalde tijd te organiseren. Maar het gevaar bestaat ook dat ze door het complex van moeilijkheden die dit in het dagelijks leven met zich meebrengt bakzeil halen en zeggen 'er is toch niets tegen te doen'. Maar het is waarschijnlijk dat nieuwe protestacties op gang komen tegen de moeilijkheden in het dagelijks leven, zoals de gevolgen van de inflatie. Het zal in Frankrijk nog lang onrustig blijven. Belangrijk is ook hoe de ontwikkelingen in andere Europese landen zullen zijn. Vooralsnog lijken de ontwikkelingen in Frankrijk geen inspiratiebron om ook in andere landen iets op te zetten, zoals in 1997 het geval was.

(Rapportage van Michel Rousseau in een vergadering van het Europese netwerk van de Euromarsen. Uitwerking Piet van der Lende)

Wat moet ik stemmen bij de Provinciale Staten verkiezingen en de waterschapsverkiezingen?

 

Hallo,

Ik weet het niet hoor, wat moet ik stemmen bij de Provinciale Staten verkiezingen en al helemaal bij de waterschapsverkiezingen? Hebben jullie een advies? Of moet ik maar niet stemmen? Als een soort protest? Die proteststem gaat echter verloren omdat ie bij de berekening van het aantal zetels bij een andere partij ahw terechtkomt (de grote rechtse partijen) en bovendien heeft iedere stroming  zo zijn eigen interpretatie van het percentage niet stemmers en wat die willen. Het is geen inhoudelijk protest. Ook geldt wat mij betreft de Ostrogorski paradox: (Zie wikipedia) er is geen enkele partij die alleen maar standpunten inneemt waar jij het mee eens bent, en dan kun je de partij nemen die wat dat betreft het meest met je overeen komt maar dan stem je ahw toch voor dingen waar je het niet mee eens bent. Of je kunt een volgorde aanbrengen in wat je belangrijk vindt en dan op de partij stemmen die de belangrijkste punten waar jij het mee eens bent uitdraagt maar dan heb je ook al helemaal dat je stemt voor standpunten waar je het niet mee eens bent. Ik weet het niet, hoor. In theorie kan de partij die op geen enkel punt de meerderheid haalt toch bv 60% van de stemmen krijgen, omdat een combinatie van bepaald standpunten eruit springt. (Het VVD effect?) Is dat democratie?

met vriendelijke groet,

Piet van der Lende

Tijd voor municipalisme?