vrijdag 24 maart 2017

Petitie voor het Domela Nieuwenhuis Museum

Petitie voor het Domela Nieuwenhuis Museum   

Deze petitie willen we aanbieden aan het college van burgemeester en wethouders en de gemeenteraad van Heerenveen om aan te tonen dat ons bezwaar tegen de bezuiniging een breed maatschappelijk draagvlak heeft.

    Hou Domela in Heerenveen!

    Het gemeentebestuur van Heerenveen is van plan om de subsidie voor het Museum Heerenveen, waar het Ferdinand Domela Nieuwenhuis Museum deel van uitmaakt, voor een tweede maal fors te verkleinen. Werd deze een paar jaar geleden al met 92000 euro verlaagd, nu moet daar nog eens 65000 euro van af. Daarmee houdt het museum een budget van 100.000 euro over. Het bestuur van het Museum heeft duidelijk gemaakt voor dat bedrag geen erkend museum in stand te kunnen houden. Het Museum Heerenveen zal dus gaan sluiten en dat betekent dan ook sluiting van het Ferdinand Domela Nieuwenhuis Museum in Heerenveen. Het gevolg hiervan zal zijn dat de collectie van het Domela Nieuwenhuis Museum uit Friesland gaat verdwijnen.

    Het Domela Nieuwenhuis Museum is een van de weinige persoonsmusea en zeker ook een van de oudste in de wereld gewijd aan iemand uit de arbeidersbeweging. Het bestaat sinds 1925 en richt zich niet alleen op het leven van Domela Nieuwenhuis, maar ook op diens ideeën. Het wil uitdrukkelijk het politieke en sociale bewustzijn van de bezoeker aanspreken.
    Het museum is in Heerenveen bij uitstek op zijn plaats. Heerenveen was immers de hoofdplaats van het district Schoterland, dat in 1888 met Domela Nieuwenhuis de eerste socialist naar de Tweede Kamer stuurde. Zijn eerste daad daar was aandacht vragen voor de slechte levens- en werkomstandigheden van de veenarbeiders. Het museum kan zo op een heel concrete manier bijdragen aan het verhaal van Heerenveen, dat het gemeentebestuur zo graag wil vertellen, en dat niet alleen beperkt kan blijven tot de rijke heren van Oranjewoud of de aanwezigheid van de Oranjes aldaar. Daarnaast completeert het museum prachtig het aanbod van de musea in Gorredijk en Nij Beets, die zich richten op de geschiedenis van Opsterlân (inclusief de vroege socialistische beweging aldaar) en op de geschiedenis van de vervening.

    Sluiting van het Domela Nieuwenhuis Museum zou voor de gemeente Heerenveen betekenen dat het niet alleen een boeiend museum gewijd aan een van de belangrijkste Nederlandse socialisten en anarchisten kwijtraakt, maar ook een mooie kans om het verhaal van Heerenveen compleet te maken. Daarnaast biedt Domela Nieuwenhuis een mooie gelegenheid de geschiedenis van Heerenveen te verbinden met de landelijke en internationale geschiedenis

Teken de petitie nu!

http://ferdinanddomelanieuwenhuis.nl/petitie/

donderdag 16 maart 2017

Na de verkiezingen

Je wilt na deze verkiezingen natuurlijk weten wat er nou gaat gebeuren, ik ook, dus ik koop bij uitzondering (twee keer zo duur als andere kranten) het Financieel Dagblad, de krant van de mensen die de beslissingen nemen. Op internet zitten de artikelen achter een betaalmuur. Mathijs Bouman legt in een column uit wat het programma is en wat het knelpunt is voor de ondernemers die de beslissingen nemen.

Er zijn de mogelijkheden van groen-rechts en grijs rechts. Met resp Groen Links of de CU en 55+. Daarna loopt hij het noodzakelijke 'hervormingsprogramma' bij langs en wat de onderhandelingspunten zijn. Het moet gaan om het op de schop nemen van de arbeidsmarkt (vast minder vast en flexibel anders) en een hervorming van het belastingstelsel. Minder belastingen op arbeid en evt een vergroening van het belastingstelsel. Groen links zal in ruil voor een vergroening akkoord gaan met flexibilisering en lastenverlichting op arbeid voor het bedrijfsleven. Een derde punt is de hervorming van het pensioenstelsel. Zeg maar het Engelse model bv dat iedereen het maar zelf moet regelen.

De columnist ziet een groot knelpunt. Een knelpunt dat ook Wiegel vandaag op de radio naar voren bracht. De geschiedenis wijst uit, dat sinds de opkomst van het socialisme in de 19e eeuw alle grote (liberale) hervormingen zijn doorgevoerd met medewerking van wat 'conservatief- links' wordt genoemd, de sociaal-democratie als stabiele massa-partij en vakbond van de arbeiders. Deze factor is bij deze verkiezingen weggevallen. Dit betekent, dat de legitimatiebasis voor het beleid in het maatschappelijk middenveld, zoals de vakbonden, ook dreigt weg te vallen. En de geschiedenis wijst ook uit, dat zonder die legitimatiebasis in het maatschappelijk middenveld de hervormingen ook niet goed mogelijk zijn. Wiegel spreekt voor de radio de 'oprechte hoop' uit, dat de Partij van de Arbeid zal herstellen bij volgende verkiezingen.
Groen Links dicht men niet toe dat zij de functie van de PvdA kan overnemen.

Nu parlementair links alles tezamen genomen de grootste nederlaag heeft geboekt sinds de Tweede wereldoorlog, wordt buitenparlementaire actie meer dan ooit belangrijk. De liberalen weten, dat veel mensen niet op hen hebben gestemd vanwege de hervormingsprogramma's bij de afbraak van de verzorgingsstaat.

Eigenlijk zou bij overschrijding van de organisatorische grenzen van de linkse politieke partijen een hernieuwde discussie op gang moeten komen bij links over de verhouding tussen buitenparlementaire actie en parlementair werk en niet alleen binnen de Partij van de Arbeid.

Ik doe een voorspelling. Ook als Groen L:inks ingaat op de rechtse avances, misschien vanuit een overwinningsroes, worden het toch mooie tijden voor buitenparlementair links.

Piet van der Lende

dinsdag 14 maart 2017

HET ERDOGAN-REGIME IS EEN VAN DE GROOTSTE VIJANDEN VAN ARBEIDERS


Mercan, die wij goed kennen, heeft onderstaand artikel geschreven

De AK-partij van Erdogan is in 2002 aan de macht gebracht en sindsdien ook aan de macht gelaten, dankzij:

-de CIA die de AK-partij onder leiding van Erdogan heeft laten oprichten om (samen met het Arabië van de Saoedische familie en het Egypte van Mubarrak) een leidende rol te spelen in de realisatie van het Grote Amerikaanse Middenoosten Project;
-de grote en middelgrote kapitalisten en de grootgrondbezitters in Turkije;
-de politieke, financiële en electorale steun van religieus-sectarische orden, genootschappen en gemeenschappen.

Kenmerkend voor de regering van de AK-partij is dat zij door haar neoliberaal economisch beleid, oorlogszuchtige buitenlandpolitiek, religieus-sectarische provocaties en repressief minderhedenbeleid het land en de samenleving heeft kapotgemaakt. Daarbij werden  humanitaire en democratische waarden en rechten beleidsmatig, structureel en systematisch vertrapt. Turkije maakte wederom kennis met een regime die het doel had om alle macht van het parlement te onttrekken en die steeds meer in de handen van één persoon te concentreren. Wat het volk daarvan dacht was en is niet relevant. Het gaat thans om een regime dat over lijken gaat. Het gaat om een regime dat de oorlog aan het volk heeft verklaard en dat in alles daarnaar handelt.

Ook op het punt van de arbeidsomstandigheden. Daar geeft de regering van dit regime helemaal niets om. De staatsbedrijven en de particuliere kapitalistische bedrijfseigenaren en hun onderaannemers hebben dezelfde houding. Regering en kapitalisten gedogen elkaar in de instandhouding van de vaak primitieve, levensgevaarlijke arbeidsomstandigheden. Dat doen ze niet voor niets want dat brengt de meeste winsten op. Ten koste van de levens van honderden, duizenden en tienduizenden arbeiders.

‘TMMOB’ (de confederatie van Turkse ingenieurs en architecten) heeft onlangs een onderzoek afgerond waaruit onder andere het volgende blijkt:

‘In de afgelopen periode van 15 jaar dat de AK-partij van Erdogan aan de macht is, hebben meer dan 20.000 (twintig duizend) arbeiders hun leven verloren ten gevolge van arbeidsongevallen voortkomend uit slechte arbeidsomstandigheden.’.

Dat is zes keer zo veel als de gemiddelden onder de voorgaande regeringen.

Sinds 1 januari 2017 zijn er volgens hetzelfde onderzoeksrapport al weer honderden arbeiders verongelukt.

Onder het Erdogan-regime zijn arbeidsongevallen geen ‘arbeidsongevallen’ maar moordaanslagen.

Het criminele regime van Erdogan, is net als Erdogan zelf een van de grootste vijanden van arbeiders.

Mercan

dinsdag 7 maart 2017

Politiek

Raar idee. De politici zijn nu niet weg te slaan uit de media en je kunt de computer of de televisie niet aanzetten of de tronies met rollende ogen willen je overtuigen van hun goedheid. Op sociale media en internet word je doodgegooid met nietszeggende clips met daaronder in vette letters ook nog eens weergegeven wat de politicus in 10 seconden zegt. Speciaal voor de doven, misschien? Of wordt veronderstelt dat de kiezers zo oliedom zijn dat ze een clip over een met zeer eenvoudige taal uitgesproken oppervlakkige boodschap niet zullen begrijpen als er niet ook nog eens in korte zinnen in grote vette letters onder staat wat er gezegd wordt? Je zult en moet luisteren naar wat de politici met graagte tegen je willen zeggen. 

En na volgende week woensdag wil niemand meer iets zeggen en duiken ze weg voor de vragen van de journalisten of geven nietszeggende antwoorden. Dan rest de journalisten in de media niets anders dan weer de beroemde gesloten bruine eikenhouten deur van de CDA-kamerfractie via een webcamera tijden in beeld brengen die bij vorige onderhandelingen ook in beeld was. Je krijgt dan weer dat een journalist van Het Journaal voor zo'n deur gaat staan of voor een gebouw waar van binnen onttrokken aan het oog van de camera's van alles gebeurt en die journalist gaat dan- geheel onwetend over wat zich binnen afspeelt- alle opties bij langs van wat eventueel zou kunnen gebeuren, maar misschien ook niet. Ze wachten geduldig urenlang, soms tot diep in de nacht tot de politici glimlachend naar buiten komen. De journalisten gaan vragen stellen. De zwarte rijksauto met chauffeur staat voor de ingang met ronkende motor, klaar om weg te rijden. De politicus zegt terwijl hij of zij haastig instapt glimlachend dat 'we" morgen verder gaan. De wegrijdende auto verdwijnt in de nacht, gefilmd door hordes camera's die het nu onbewogen gezicht van de politicus zittend in de auto achter het raam enkele fracties van seconden in beeld brengen. Dit was het nieuws.

Piet van der Lende

zaterdag 4 maart 2017

Heb je klachten over Flextensie?

Bijstandsgerechtigden, kom in actie tegen de uitbuiting door het bedrijf Flextensie en meld je klachten! Werk jij via de Flextensie-constructie of dreig je dat te moeten gaan doen? Ken je baanlozen die via Flextensie werken of hebben gewerkt? Lees dan deze oproep: http://www.doorbraak.eu/bijstandsgerechtigden-kom-actie-uitbuiting-flextensie-en-meld-klachten En mail: dwangarbeid@doorbraak.eu

Belastingvoorlichting

Belastingvoorlichting voor uitkeringsgerechtigden

Georganiseerd door de BWZ Zaanstreek en de Bijstandsbond

Gratis informatiebijeenkomsten over uw inkomstenbelasting en toeslagen (en de wijzigingen per 2016 en 2017)

op D.V. donderdag 9 maart a.s.

-om 14 uur bij de Bijstandsbond, TET-theater

ingang Da Costakade 162 1053 XD Amsterdam en

-om 19.30 uur bij “Bij Simon de Looier”

ingang Looiersgracht 70-72 1016 VT Amsterdam

Deze bijeenkomsten zijn bedoeld voor alle uitkeringsgerechtigden, ook voor diegenen die nog weinig ervaring hebben met hun aangifte inkomstenbelasting en/of toeslagen of om welke reden dan ook geen gebruik van toeslagen meer durven te maken. Deelname is geheel vrijblijvend. Binnen de grenzen der wet geven wij tips om zo weinig mogelijk belasting te betalen of zoveel mogelijk geld terug te krijgen.

Presentatie door belastingdeskundigen Martin Suer RB en/of Jan van Zaane RS van de BWZ. Duur 1,5 a 2 uur. Aanmelden mag maar is niet verplicht.

BWZ, voor alle Zaanse uitkeringsgerechtigden: bwz-online@hetnet.nl www.bwz-online.nl 075-6178497

Bij Simon de Looier: amsterdam@bijbelcentrum.nl www.bijsimondelooier.nl 020-6227742

Bijstandsbond Amsterdam: info@bijstandsbond.org www.bijstandsbond.org 020-6898806

vrijdag 3 maart 2017

Belangstelling van Een Vandaag TV voor bericht over bijverdienen en de Participatiewet


Er komen signalen binnen bij de Bijstandsbond dat gemeenten de bijverdienregeling in de Participtiewet zoals die standaard in de wet staan omschreven (en die ze dus gewoon op iedereen moeten toepassen) niet uitvoeren en saboteren, bv door eerst in een indringend gesprek met een klantmanger te onderzoeken of je er wel voor in aanmerking komt en dan redenen zoeken om het af te wijzen of eenvoudigweg erop speculeren dat de betrokkene het toch niet weet. Dat is kassa voor de gemeenten, want dan kunnen ze besparen op de uitkering nl het verschil tussen wat je eigenlijk zo mogen houden en een lagere uitkering.

Ook zijn er bijstandsgerechtigden die als ZZP-er of op andere wijze in een deeltijdbaan met betaald werk geld proberen te verdienen, en die ver beneden het bestaansminimum zakken, omdat de sociale diensten niet goed kunnen omgaan met de verrekeningen. Uitkeringen worden onterecht stop gezet, wisselende inkomsten worden verkeerd verrekend, etc.

De berichten en klachten hierover hebben de belangstelling gewekt van het TV programma Een Vandaag die een onderzoek willen instellen naar de omvang van het probleem en die er dan een TV uitzending over willen maken. Ze hebben mij gevraagd mensen te benaderen die hierover zouden willen vertellen, niet om op de televisie te komen maar om de omvang en aard van het probleem in kaart te brengen en de achtergronden in beeld te krijgen. Iedereen die hierover zou willen vertellen roep ik op contact met mij op te nemen, dan kan ik dat volgende week doorgeven aan Een Vandaag.

Piet van der Lende

pvdlende@dds.nl

06-82361876

donderdag 2 maart 2017

Bijeenkomst van de FNV in de Burcht te Amsterdam naar aanleiding van de verkiezingen. Op woensdagmiddag 1 maart 2017.



Er was een inleiding van professor Gijsbert Vonk en een discussie aan de hand van stellingen met 4 kandidaat kamerleden en de zaal. Dit wordt een subjectief verslag en een impressie met wat ik zag als eye openers. De aamwezige kamerleden waren Sadet Karabulut van de SP, de heer Özdil van Groen Links, Don Ceder van de Christen Unie en Joke de Kock van de Partij van de Arbeid. De discussie stond onder leiding van Frenk van der Linden en ook Ruud Kuin, vicevoorzitter van de FNV deed af en toe een duit in het zakje. Vanuit de zaal kwam veel het principe van het basisinkomen aan de orde, gedeeltelijk vanuit het standpunt van FNV uitkeringsgerechtigden.

Het bleek echter, dat geen van de 4 aanwezige partijen daar voorstander van was. Karabulut zei dat ze tegen was, oa omdat dan de miljonairs ook een basisinkomen krijgen, en ze is meer voor een drastische herverdeling van inkomen en werk en een sociaal leefbare bijstand. Met wel afschaffing van allerlei zinloze strafmaatreglen en boetes en herstel van de oude sociale werkplaatsen voor gehandicapten. De vertegenwoordigster van de Partij van de Arbeid zag ook weinig in een basisinkomen, maar was wel voor experimenten met een regelvrije bijstand om te kijken welke inrichting vand e sociale zekerheid het best werkt. De vertegenwoordiger van de Christen Unie liet zich uit in gergelijkbare bewoordingen, waarbij hij de inspannigsverplichting die werklozen cq bijstandsgerechtigden nu hebben zou willen handhaven, maar wel op een humanere manier op basis van maatwerk.

De vertegenwoordiger van Groen Links benadrukte, dat het congres van Groen Links tegen een onvoorwaardelijk basisinkomen heeft gestemd op basis van verschillende argumenten. Een van de argumenten die hij noemde, en die op het verkiezingscongres van Groen Links een belangrijke rol schijnt te hebben gespeeld, begreep ik niet helemaal, of hij heeft het onduidelijk utigelegd. Er zijn namelijk mensen, die niet goed voor zichzelf kunnen zorgen, die bijvoorbeeld budgetbeheer en zo nodig hebben en een intensieve begeleiding en het is geen oplossing om die mensen zomaar een zak met geld te geven of er naast te zetten. Wat dat dan volgens hem betekende naar de mensen toe qua rechten en plichten kwam niet erg uit de verf, er werd door Frenk van der Linden een soort alarmbel gehanteerd, waarbij de verschillnede bijdragen aan de discussie soms werdne beperkt tot anderhalve mnuut.

Ook professor Vonk zoekt de oplossing niet zozeer in een basisinkomen, maar in de uitbreiding van het huidige toeslagenstelsel, zoals de kindertoeslag, de huurtoeslag en de zorg toeslag en het kindgebonden budget. Met daarnaast allerle belastingkortingen. Zo'n stelsel zou zodanig kunnen worden uitgebreid tot wat hij noemde een gegarandeerd minimuminkomen, dat de huidige bijstand totaal kan worden afgeschaft. Een en ander zou niet moeten worden uitgevoerd door de gemeenten, maar door een uitbreiding van de belastingdienst. Een grote oorzaak van het bashen van bijstandsgerechtigden en hen koeioneren is volgens professor Vonk, dat mensen in de bijstand als mensen die ondersteuning nodig hebben of geen werk kunnen vinden of schulden hebben identificeerbaar zijn waarop allerlei denigrende opmerkingen en vooroordelen kunnen worden lostgelaten. De 'bijstandstrekkers'. Een toeslagen stelsel heeft enerzijds als voordeel, dat ook middengroepen ervan profiteren, en dat qua vermogenstoets er sprake is van een glijdende schaal, en anderzijds dat er geen makkelijk identificeerbare groep meer bestaat. Professor Vonk heeft deze week een onderzoeksvoorstel ingediend om de voorstellen van een nieuw toeslagen stelsel nader uit te werken.

Het bleek dat de kamerleden de voorstellen van de FNV uitkeringsgerechtigden nog niet goed hadden bestudeerd. Het veelgehoorde argument, dat alle kamerleden ook aanvoerden, is dat een onvoorwaardelijk basisinkomen betekent, dat ook een miljonair een basisinkomen krijgt van de staat. En die man of vrouw heeft al geld genoeg, aldus de kamerleden, we moeten de drastische ongelijkheid in inkomens tegengaan. Iemand uit de zaal weerlegde in enkele bewoordingen dat argument, waaruit bleek dat de kamerleden er nog niet goed over nagedacht hadden. Je kunt namelijk in combinatie met een onvoorwaardelijk basisinkomen om dat te financieren een progressief belastingstelsel invoeren. De miljonairs betalen dan als het ware zelf hun eigen basisinkomen. Dat heeft het grote voordeel ten opzichte van een voorwaardelijk basisinkomen, bv rijken krijgen het niet, dat je geen heel grote bureaucratie hoeft op te tuigen naast het belastingstelsel dat nu al bestaat om te beoordelen of iemand voor een basisinkomen in aanmerking komt aan de hand van het inkomen dat iemand heeft.

Tijdens de discussie werd actie gevoerd door een comite van 50 plussers, het actiecomité Voet tussen de Deur, die aandacht vroegen voor de positie van ouderen op de arbeidsmarkt, die vaak kansloos zijn. Hun kansen moeten worden verbeterd. De actiegroep organiseert regelmatig flashmobs voor hun belangen. Zo hielden ze een flasmob bij VNO/NCW en MKB Nederland. Hun lied is 'start me up' van de Rolling Stones. Ze kwamen op de proppen met een hele grote voet, die moest symboliseren dat ook ouderen op de arbeidsmarkt een voet tussen de deur moeten krijgen. Applaus, maar een van de aanwezigen in de zaal was het er niet mee eens. Ze gaf aan, dat ze de workshop rouwverwerking van de werkloosheid van de FNV had gevolgd, en dat ze zich eerst had suf gesolliciteerd, maar dat er al spoedig gezondheidsklachten kwamen, en dat ook andere deelnemers aan de workshop dat hadden. Ze hebben toen geconcludeerd: ergens moet je er op een gegeven moment een punt achter zetten. Hou toch op actiegroep met het najagen van de illusie dat wij wel een keer weer aan het werk komen. Geef ons onze gezondheid terug. De politici benadrukten, dat de uitvoering van de Participatiewet te ver is doorgeschoten en dat maatwerk moet worden geleverd. Ook werd naar voren gebracht, dat er vroeger VUT-regelingen bestonden en dat die zijn verdwenen. Karabulut zei dat we moeten stoppen met de zinloze sollicitatiecarroussel, waarbij de uitzichtloosheid wordt georganiseerd. Regelingen voor vervroegde uittreding moeten weer worden ingevoerd. Ook is het krankzinnig dat de AOW naar 67 en ouder is gegaan. Dat moet terug naar 65, waarbij degneen, die langer willen werken dat ook moeten kunnen. De mensen op het minimum moeten meer bestedingsruimte krijgen, drie kwart van de bijstandsgerechtigden leeft op of onder het de armoedegrens. De uitkeringen en het Wettelijk Minimum Loon moeten met 10% verhoogd worden.

Hoewel Ruud Kuin zei voorstander te zijn van een veel socialere bijstand, waarbij hij zelfs de uitdrukking 'stop de sollicitatieplicht'in de mond nam, noemde hij toch ook wat bedenkingen tegen de weg van strijden voor een basisinkomen. Er moet niet alleen naar het inkomen worden gekeken, maar ook belangrijk is een drastische herverdeling van de arbeid. En wat de positie van de vakbeweging betref: hij zei dat het hem niet zozeer ging om de FNV, zijn eigen winkeltje, maar dat het wel zo is, dat bij de acties voor behoud van de AOW en ook bij de strijd tegen het werken met behoud van uitkering gebleken is, dat de mensen die het betreft zeer moeilijk tot niet te organiseren zijn. Daarom zal het centraal stellen van meer banen, de arbeidsvoorwaarden en de belangen van de werklenden en meer werk en een drastisch andere bestrijding van de werkloosheid altijd voorop moeten staan en daarmee de organisatie van mensen die werk hebben. De huidige situatie op de arbeidsmarkt tast de positie van de vakbeweging aan.

Hoewel dat laatste natuurlijk belangrijk is, is het een wat merkwaardig geformuleerd argument in mijn ogen. Volledige werkgelegenheid of reductie van de werkloosheid tot aanvaardbare proporties is een illussie in het licht van de robotisering van de industrie en straks ook de zorgsector en we leven in een tijd waarin niet alleen in tijden van crisisi de massa werkloosheid toeneemt, maar ook in tijden dat bij herstel van de kapitalstische economie er een baanloze groei is. De oorzaak van de verzwakte positie van de vakbeweging is juist dat er mondiaal en nationaal een steeds groter surplus aan arbeidskrachten is gaan ontstaan die een loondrukkende werking heeft en die de positie van de (georganiseerde) werkenden uitholt. De oorzaak daarvan is dat dit surplus aan arbeidskrachten gedwongen is zichzelf op de arbeidsmarkt beneden de CAO voorwaarden aan te bieden, omdat de loonarbeid, voor mensen die geen andere reserves hebben en die zijn 'bevrijd'van bezit van productiemiddleen, de hoofdmanier is om een redelijk inkomen te verwerven en/of te overleven. Het beleid van de staat, van Participtiewetcontroles tot grenscontroles, is een beleid om het surplus dat geen waarde heeft voor het kapitaal te managen, niet om het probleem op te lossen. In feite zit links in Nederland ook gevangen in de neoliberale logica van het managen van het overbodig surplus, door discussies aan te gaan over reguleringen van wie wel en niet toegang heeft tot de Nederlandse arbeidsmarkt.

Wanneer het surplus door middel van basisinkomenachtige regelingen niet meer onder die druk staat, kan dit de positie van de werkenden en de vakbonden alleen maar versterken. Het streven naar een vollediger werkgelegenheid op basis van herverdeling van arbeid en meer kansen voor werkzoekenden door aan hem te sleutelen of het invoeren van toegangsregelingen tot de Nederlandse arbeidsmarkt door middel van werkvergunningen zal het bestaan van het grootste deel van het surplus aan overbodige arbeidskrachten niet fundamenteel veranderen. En dat betekent dat onder druk van de omstandigheden duizenden er alles voor over hebben om al is het in ellende te overleven. Meewerken aan dergelijke toegangsregelingen betekent meewerken aan het illegaliseren van duizenden, die onder nog slechtere omstandigheden arbeid zullen verrichten in Nederland. Zo goedkoop voor de werkgevers dat ze lachen om de boetes die een overbelaste Arbeidsinspectie hen oplegt, waarbij die Arbeidsinspectie contant achter de feiten aanloopt, hoe groot zij ook gemaakt wordt. En een steeds machtelozer vakbeweging, die machteloos staat tegenover de uitbuitingspraktijken van de bazen. Het verleden vanaf de zeventiger jaren heeft bewezen, dat dit de uitkomst is van een dergelijk beleid in sommige bedrijfstakken. Althans zo denk ik erover. De vakbeweging hinkt nu teveel op twee gedachten: enerzijds ernaar streven, mensen die weinig kansen meer hebben of ouder zijn vrijstellen van sollicitatieplicht en andere verplichtingen op basis van maatwerk, waarbij naar voren wordt gebracht dat andere dingen dan betaald werk en ook onbetaald werk belangrijk zijn, anderzijds nog steeds de verheerlijking van de betaalde arbeid als enig zaligmamakende weg naar inkomensverwerving en ontplooiing. Het wordt tijd dat de vakbeweging als geheel kiest voor een leefbaar, onvoorwaardelijk basisinkomen. Maar de pleidooien voor toegangsregelingen tot de Nederlandse arbeidsmarkt door middel van een nieuw stelsel van werkvergunningen van o.a Ruud Kuin, maken mij niet optimistisch. Hij kondigde aan in dit kader dat van de zomer een grote campahgne gaat beginnen voor dergelijke regelingen en tegen de afbraak van de arbeidsvoorwaarden 0 uren contracten en flexibiliering van de arbeid.

Piet van der Lende