Tentoonstelling over tewerkstelling in het Amsterdamse Bos en op Schiphol in de tweede wereldoorlog en daarvoor

Er is een tentoonstelling over tewerkstelling in het Amsterdamse Bos en op Schiphol https://www.amsterdam.nl/nieuws/nieuwsoverzicht/joodse-werkkampen/

Het Amsterdamse Bos, waar ook voor de oorlog werklozen te werk werden gesteld met behoud van uitkering. Het Amsterdamse Bos, dat wij zo goed kennen van de projecten werken met behoud van uitkering enige jaren geleden, georganiseerd vanuit het reintegratiecentrum aan de Laarderhoogtweg, dat na de nodige zwartboeken van onze kant en een onderzoek van het Bureau integriteit van de gemeente en na alle schandalen die boven water kwamen gesloten is. Wel opmerkelijk dat ze erg laconiek doen over de tewerkstelling vóór de oorlog, alsof er toen geen sprake was van onderbetaling en beroerde arbeidsomstandigheden. De schandalen van enige jaren geleden worden niet genoemd. Maar er is natuurlijk wel een groot verschil tussen deze schandalen en de tewerkstelling van joden in de tweede wereldoorlog, die na enige tijd werden afgevoerd en vermoord in concentratiekampen. Voor de oorlog en enige jaren geleden werden geen mensen vermoord, hoe beroerd de omstandigheden ook waren, al hebben vele werklozen voor de oorlog en enige jaren geleden wel traumatische schade opgelopen. Voor velen staat het Amsterdamse Bos met zijn mooie natuur, groene weiden en bloemen meer in zijn algemeenheid symbool voor de ellende die de staat en/ of het fascisme mensen kan aandoen. Zo is de tentoonstelling in deze tijd van opnieuw opkomende extreem-rechtse krachten een waarschuwing om niet met hen in zee te gaan gezien de ellende die ons dan te wachten staat. Om te beginnen binnenkort in Frankrijk. Macron is in mijn ogen ook niks, maar de hemel beware ons voor het aan de macht komen van Le Pen.

Piet van der Lende

Bijstandsgerechtigde uit Almere wordt 1 maand gekort op haar uitkering wegens weigering van dwangarbeid bij het dwangarbeidersproject 'Centrum Schoon'. Centrale Raad van Beroep bevestigt uitspraak.

Op 30 juli 2019 heeft de Centrale Raad van Beroep uitspraak gedaan in een zaak die een vrouw uit Almere had aangespannen tegen de gemeente. Zij had sinds augustus 2015 aanvullende bijstand op basis van de kostendelersnorm. Zij verrichtte daarnaast twee en een half uur per week werkzaamheden als schoonmaakster. De vrouw had twee bij haar inwonende kinderen. De vrouw volgde het traject Intensieve Werkbegeleiding. Het lukte de vrouw echter niet om tijdens dit traject een betaalde baan te krijgen. Dit ondanks de constatering van de gemeente dat zij voldoende gemotiveerd was en ook voldoende solliciteerde. In 2016 werd de vrouw uitgenodigd voor een gesprek, waarin haar werd meegedeeld dat zij zou worden aangemeld voor het traject @Work. In een vervolggesprek werd haar meegedeeld, dat zij van 10 februari 2016 tot 11 augustus 2016 het traject @Work zou gaan volgen bij het subproject 'Centrum Schoon'. Daarna werd een werkervarings overeenkomst 'Centrum Schoon'ondertekend. De vrouw moest met behoud van uitkering gaan werken bij de stadsreiniging bij dus het project Centrum Schoon en dat de werkzaamheden zouden bestaan uit het legen van prullenbakken, vegen en prikken (verwijderen van vuil met een knijper). De werkzaamheden moesten worden verricht tussen half 8 's s morgens en 16.00 uur 's middags. Dit gedurende 4 dagen per week en donderdag vanaf 13.00 uur.

Misstanden bij werk-leer bedrijf in Voorne-Putten. FNV vraagt Autoriteit Persoonsgegevens om onderzoek

In een brief aan de Autoriteit Persoonsgegevens vraagt FNV-bestuurder uitkeringsgerechtigden, Felix Alejandro Perez, om te onderzoeken of de gemeenten Nissewaard, Hellevoetsluis, Brielle en Westvoorne in strijd met de wetgeving op het gebied van de persoonsregistratie, de AVG en WBP hebben gehandeld.

Succesvolle bijeenkomst van PEL in Leeuwarden over criminalisering van bijstandsgerechtigden

In een propvolle zaal van het Oranjehotel in Leeuwarden hebben
donderdagavond de 60 aanwezigen gediscussieerd over de criminalisering
van bijstandsgerechtigden. Er werden inleidingen gehouden door Marc van
Hoof, advocaat van de Bijstandsbond, professor Vonk van de universiteit
van Groningen en Eric Krebbers als vertegenwoordiger van Doorbraak, een
landelijke linkse basisorganisatie die oa strijdt tegen de dwangarbeid
(werken met behoud van uitkering) die bijstandsgerechtigden wordt
opgelegd. De inleidingen vulden elkaar goed aan. Een visie vanuit de
wetenschap, de praktijk van het juridisch verzet en vanuit de strijd van
uitkeringsgerechtigden zelf in de praktijk. De bijeenkomst werd
georganiseerd door het Platform voor Een-en Tweepersoonshuishoudens
Leeuwarden (PEL). Thema was de criminalisering van bijstandsgerechtigden.

Professor Gijsbert Vonk uit Groningen: ,,Ambtenaren reageren te snel op
vooroordelen. Gemeentes zijn er niet op toegerust. Op staande voet
ontslagen? Eigen schuld, geen uitkering. Gelukkig oordelen rechters
anders.''

Volgens Advocaat Marc van Hoof van de Amsterdamse Bijstandsbond wordt de
gang naar de rechter bij problemen bijna onmogelijk gemaakt door de
stijgende griffierechten. Van Hoof: ,,Mensen moeten alles opgeven wat
van invloed op hun uitkering kan zijn. Als ze per ongeluk iets vergeten,
worden ze ongelooflijk hard gestraft en beboet. Vaak ten onrechte, zo
blijkt.''

Onderzoek SP onthullend

31-07-2013. We wisten het eigenlijk wel, zeggen het al jaren en andere onderzoeken hebben het ook aangetoond, maar er staan ook nieuwe dingen in het SP rapport op basis van een enquete onder 1700 bijstandsgerechtigden die van april tot juli werd gehouden. Het rapport geeft een waarschijnlijk vrij getrouw beeld van de ervaringen van de totale populatie bijstandsgerechtigden. Het is toch is het weer een schokkend rapport.

Bijstandsgerechtigden worden vaak met de nek aangekeken door de rest van de maatschappij, de uitkering is te laag om van rond te komen, bijna de helft is ziek of arbeidsongeschikt terwijl de sociale diensten daar weinig of geen rekening mee houden, mensen zijn niet op de hoogte van mogelijke aanvullende inkomensmogelijkheden en worden daar ook niet over voorgelicht want dan gaat het de gemeenten teveel geld kosten, er wordt sowieso geen maatwerk geleverd door de sociale diensten, mensen  worden als nummers behandeld, de gemeenten bieden werkzoekenden geen daadwerkelijke effectieve ondersteuning bij het zoeken van werk en er wordt misbruik gemaakt van het feit, dat het overgrote deel van de bijstandsgerechtigden graag (aangepast) werk wil en daar ook actief naar zoekt door mensen met mooie beloften te werk te stellen met behoud van uitkering of beneden het minimumloon.

geen uitzicht

De meerderheid van die tewerkgestelden geeft aan geen enkel uitzicht te hebben op beter en al jaren in die situatie te zitten. Bijstandsgerechtigden met hun goede wil worden op grote schaal misbruikt als extra goedkope arbeidskrachten, die anderen van de arbeidsmarkt moeten verdringen om zo door concurrentie de lonen omlaag te krijgen. In plaats van werkzoekenden te helpen duurzaam uit de uitkering te komen wordt de meerderheid van de uitkeringsgerechtigden met sollicitatieplicht alleen maar onder druk gezet eenmaal of vaker in de week te solliciteren, zijn er geen vakopleidingen en cursussen, wordt voortdurend gedreigd met sancties en strafkortingen die ook worden uitgedeeld om op die manier de uitstroom te bevorderen door mensen uit de uitkering te pesten. Zodat mensen uit wanhoop onderbetaalde flexibele baantjes nemen of een beroep doen op hun naaste omgeving of hun spaarcenten opmaken om maar van het gelazer van de sociale dienst af te zijn.

schokkend

Ik zeg het een beetje in mijn eigen bewoordingen, zo staat het niet letterlijk in het rapport, maar daar komt het wel op neer. Ronduit schokkend is om te lezen dat 21 procent van de respondenten werkt voor de uitkering. Bijna een op de drie respondenten van die groep (31 procent) al langer dan twee jaar. Zij blijven hiermee afhankelijk van de bijstandsuitkering en hebben geen mogelijkheid om door te stromen naar een reguliere baan. Daarmee is duidelijk dat het langdurig werken met behoud van uitkering reeds een hoge vlucht heeft genomen. Opmerkelijk is dat meer dan de helft van de respondenten (55 procent) die werkt met behoud van uitkering, werk verricht dat normaal gesproken door iemand in loondienst wordt gedaan.
Vierendertig procent zegt dat het om additioneel werk gaat. Opvallend is dat er opnieuw veel reguliere werkzaamheden worden verricht door mensen die met behoud van een uitkering aan het werk zijn. Bijstandsgerechtigden werken in de groenvoorziening, in de huishoudelijke zorg bij de kinderopvang, als receptionist, in een restaurant en in de administratie en verkoop.

Drie kwart (76 procent) van de bijstandsgerechtigden die werkt met behoud van een uitkering zegt dat er geen uitzicht is op een betaalde baan met een vast contract. Voor slechts 10 procent van de respondenten is er de mogelijkheid om via het werken met behoud van uitkering uiteindelijk uitkerings onafhankelijk te worden. Het streven van het werken met behoud van uitkering om mensen na zes maanden uit te laten stromen naar een baan op de reguliere arbeidsmarkt lijkt slechts incidenteel te worden behaald.

aanbevelingen en oorzaken

De aanbevelingen van het rapport liggen een beetje in het verlengde van het bovenstaande, namelijk het omgekeerde. Er moet rekening worden gehouden met de mogelijkheden van bijstandsgerechtigden, maatwerk geleverd, vakopleidingen moeten worden opgestart, de voorlichting moet verbeteren, etc. In het rapport wordt niet ingegaan op de nieuwe Participatiewet, waarbij ik geloof anderhalf miljard op de Wajong, de WSW en de bijstand moet worden bezuinigd. Uit het rapport blijkt, dat de gemeenten de verantwoordelijkheden van de steeds verder gaande decentralisatie onder druk van de bezuinigingen helemaal niet aankunnen, en dat door die decentralisaties de rechten van de burgers zwaar onder druk komen te staan, waarbij iedereen ook nog verschillend behandeld wordt, moet je dat wel willen? Ik wil geen zwartkijker zijn, maar als de Partcipatiewet met nog verdergaande decentralisatie doorgaat kunnen we over vier jaar een rapport maken dat het allemaal nog veel erger is geworden.

tenzij....

Tenzij... de werklozen in opstand komen tegen waar het allemaal om draait, de massawerkloosheid, er zijn geen banen, de bezuinigingen op de mensen die het minste hebben en het in de steigers zetten van de repressieve controlemaatschappij om de mensen op de onderste treden van de maatschappelijke statusladder eronder te houden. Het ziet er niet naar uit dat de bijstandsgerechtigden na jarenlang gekoeionneerd te zijn nu eindelijk massaal in opstand komen, maar je weet nooit, als bestuurder zijnde. Het is die geheimzinnige 'stille kracht' of het gevaar in Laboewangi waar je als onderdrukkende bestuurder voor op moet passen. Tenslotte hebben we op 21 september om maar eens wat te noemen weer een demonstratie in Amsterdam die begint op het Beursplein en naar de Dokwerker voert. Je weet maar nooit.
Door die bezuinigingen moeten klantmanagers targets halen, uitstroomcijfers, het geeft niet hoe, en andere targets, bij een grote caseload, dwz het aantal klanten dat je hebt als casemanager, en dan krijg je dat mensen behalve door de rest van de maatschappij ook door de overheidsinstanties slecht behandeld worden. De relatie met de massawerkloosheid wordt in het rapport niet gelegd. Je kunt de mensen nog zo goed begeleiden, en scholen, maar als die banen er niet zijn houdt het ook op.

Piet van der Lende

Het onderzoek is te downloaden op http://www.sp.nl/

Verslag enquêteactie Laarderhoogteweg van het comité DwangarbeidNee

Verslag enquêteactie Laarderhoogteweg van het comité DwangarbeidNee

 Inleiding

Het actiecomité DwangarbeidNee heeft op maandag 27 mei, woensdag 29 mei, dinsdag 4 juni en donderdag 6 juni 2013 bij het Praktijkcentrum DWI aan de met prikkeldraad omgeven Laarderhoogteweg 51 een enquête gehouden onder de mensen die daar werken met behoud van uitkering. Mensen die in het pand werken verrichten werkzaamheden als

– werkschoenen poetsen van collega’s en werkmeesters;

– werkkleding strijken van collega’s en werkmeesters;

– formulierenbrigade;

– printerpapier vervangen;

– houtjes lakken en schuren;

Doel van het houden van de enquête was om te horen hoe men het werken met behoud van uitkering op de Laarderhoogteweg ervaart. In totaal heeft het comité 37 enquêtes afgenomen.

Bevindingen

- Van de 37 ondervraagden werken er 35 met behoud van uitkering.

- De meerderheid (29) heeft nog maar kort (korter dan een jaar) een uitkering

- De helft (19) werkt er korter dan drie maanden. Twee van de ondervraagden werken er al 3 jaar.

- van de 37 ondervraagden werken er 25 ten minste 32 uur per week.

- 32 van de ondervraagden geven aan dat de trajectvergoeding die ze krijgen veel lager is dan de reiskosten die ze maken.

- 15 van de ondervraagden geven aan dat ze in de schulden zijn gekomen door het werken behoud van uitkering.

- 21 geven aan dat DWI hen verschillende beloftes heeft gedaan, die DWI vervolgens dan niet na kwam.

- 26 van de ondervraagden geven aan dat ze het erg vinden om gratis te moeten werken.

- Vrijwel alle ondervraagden (34) hebben liever een gewone betaalde baan met een minimumloon dan een uitkering.

- Vijfentwintig van de ondervraagden ervaren een sfeer van wantrouwen: ze moeten in dit traject, omdat DWI ervan uit gaat dat ze ‘uitvreters’ zijn. Ze voelen zich ook geïntimideerd door de DWI.

- 14 ondervraagden hebben al eens een strafkorting gehad.

- Iets meer dan de helft (20) ervaart de Laarderhoogteweg als een gevangenis. Men voelt zich gekleineerd.

- 20 van hen geeft aan dat als ze ziek zijn, de DWI hen onder druk zet toch te komen.

- 19 van de ondervraagden geven aan dat de DWI naar medische gegevens vraagt waar de DWI hen volgens hen niet naar mag vragen.

- 21 van hen had recente werkervaring toen ze op de Laarderhoogteweg

kwamen.

- Een ruime meerderheid (26) geeft aan dat ze door hun aanwezigheid op Laarderhoogteweg nauwelijks tijd overhouden om een echte baan te

vinden.

- 19 van hen geven aan dat ze verwachten dat ze door de trajecten van de DWI nooit meer aan echt werk komen.

Conclusie

De gevolgtrekking die we op grond van de hierboven gepresenteerde resultaten kunnen trekken is dat de het werken op de Laarderhoogteweg niet wordt gewaardeerd. Het werk wordt als een strafexercitie ervaren. Een exercitie waar ze dan ook nog eens niets mee opschieten aangezien ze door dat alles niet aan werk zoeken toekomen. Mensen raken ernstig gedemotiveerd en komen zo in een eeuwige cirkel terecht.

Verhalen die we hoorden

Hieronder, in willekeurige volgorde, een aantal van de verhalen die ons werden verteld.

Trajectvergoeding

Veel mensen klagen over het verschil tussen het bedrag van de trajectvergoeding en het bedrag dat ze daadwerkelijk kwijt zijn aan reiskosten. Sommige mensen krijgen kennelijk die 20 euro niet. DWI heeft hen daarvan niet op de hoogte gesteld, ze moeten er zelf achter komen en het zelf ter sprake brengen. En ook dan is die 20 euro veel te weinig vaak.

Vergoeding kinderopvang

Deze is er helemaal niet en dat is lastig voor (met name) alleenstaande moeders, en die werken er ook.

Strafkorting

Mensen die te laat komen of afwezig zijn , maar ook mensen die voor hun mening uitkomen, krijgen regelmatig een strafkorting opgelegd. Deze is meestal 30% van de uitkering en nogal eens wordt deze korting zonder nader schriftelijk bericht uitgevoerd. Soms krijgen mensen geen strafkorting als ze te laat komen, dan moeten ze de tijd inhalen, ook als je een geldige reden had.

Schulden

Veel mensen raken (verder) in de schulden omdat het traject hen geld kost. Zij moeten bijvoorbeeld brommerbrandstof of ov-abonnementen kopen om op de werkplek te komen. Daarnaast moeten mensen met kinderen iemand zoeken om de kinderen naar school te brengen en na school op te vangen, wat dikwijls geld kost. Als daar ook nog een strafkorting bovenop komt, zijn de rapen gaar. Overigens zijn mobiele telefoons verplicht, maar wie er geen heeft, krijgt er niet een vergoed.

Werkmeesters en ander DWI-personeel

Er zijn ongeveer 40 ‘werkmeesters’. Er zijn veel klachten over hen. Je mag officieel nu wel naar buiten in de pauze, maar van sommige van de werkmeesters mag dit niet. In de pauze bellen is niet toegestaan. De consulenten van de medewerkers zijn tegelijk ook hun klantmanager waardoor ze het idee hebben bij niemand terecht te kunnen met hun klachten over de werkmeesters.

Ook over de consulenten/klantmanagers zijn veel klachten. Wanneer men bijvoorbeeld klaagt over de reiskosten, krijgen ze dingen te horen als “kom maar lopend” of “je moet maar fietsen”, terwijl ze van Osdorp of Geuzenveld moeten komen. Ook vertelde een mevrouw ons dat haar consulent/klantmanager in de kantine openlijk en op luide toon haar financiële situatie ter sprake bracht zodat iedereen mee kon luisteren. Een meneer vindt dat de DWI ‘de boel aan het flessen is’ onder andere omdat zij niet op de Laarderhoogteweg naar werk mogen zoeken en hij en anderen zijn ervan overtuigd dat de consulenten/klantmanagers helemaal niet willen dat de dwangarbeiders een baan vinden.

Beloftes

De DWI maakt vaak beloftes niet waar. Zo moeten sommige mensen die al op de Laarderhoogteweg werken, elders, bijvoorbeeld in de bouw, zonder salaris werken in het kader van een zogenaamde ‘proefperiode’, maar wanneer deze verstreken is, moeten ze weer terug naar de Laarderhoogteweg. Zij worden daar in de bouw dan vervangen door andere klanten van de DWI. Wat ook gebeurt, is dat wanneer het personeel van schoonmaakbedrijven met vakantie gaat, zoals in de zomervakantie, de DWI cliënten van de Laarderhoogteweg als vakantiekrachten ter vervanging stuurt, zonder salaris, in het kader van een ook weer zogenaamde ‘proefperiode’. Wanneer de schoonmakers terug van vakantie gekomen zijn, moeten zij weer terug naar de Laarderhoogteweg.

Een ander verhaal: DWI had iemand beloofd dat hij door op de Laarderhoogteweg te

werken een heftruck- en een VCA-certificaat zou krijgen. Maar daar kwam niks van terecht.

Discriminatie

Veel mensen voelen zich gediscrimineerd.

Ziek melden

Wanneer mensen ziek zijn, worden ze eerst onder druk gezet toch te komen; “take a paracetamol and come here!” Wanneer dit niet helpt, wordt er vertrouwelijke medische informatie geëist; “let me see your prescription!” Dit terwijl er bijvoorbeeld helemaal geen ‘prescription’ is, omdat de huisarts had gezegd dat het gewoon een kwestie is van thuis in bed uitzieken.

Formulierenbrigade

Sommige medewerkers zitten in de formulierenbrigade. Er zijn veel klachten over de werkwijze. Met de werkbegeleider is weinig overleg mogelijk, waardoor men de klanten van de formulierenbrigade vaak tekort moet doen.  

Inspectie SZW gaat onderzoek uitvoeren naar principe van tegenprestatie zoals tot nu toe uitgevoerd door gemeenten

In een brief aan de Tweede Kamer, gedateerd 5 juli, kondigt de staatssecretaris van Sociale Zaken Jetta Klijnsma aan, dat de Inspectie SZW een onderzoek gaat uitvoeren naar het principe van de tegenprestatie zoals dat in de WWB wordt uitgevoerd door de gemeenten. Het onderzoek zal in october 2013 worden gepubliceerd. Hieronder het gedeeelte uit de brief van de staatssecretaris dat daarop betrekking heeft.

Onderzoek uitvoering tegenprestatie

Tijdens het AO WWB-maatregelen van 5 juni jl. hebben verschillende fracties aangedrongen op een onderzoek naar de tegenprestatie. Ik heb uw Kamer toegezegd een onderzoek te laten doen naar de uitvoering van de tegenprestatie in de WWB. Er is overleg gevoerd met de Inspectie SZW over het toegezegde onderzoek. De Inspectie SZW kan het onderzoek naar de uitvoering van de tegenprestatie in de WWB uitvoeren onder gemeenten. De verwachting is dat de Inspectie de resultaten begin oktober 2013 kan opleveren.
Na ontvangst van de bevindingen zal ik uw Kamer hiervan op de hoogte stellen. Op basis daarvan zal worden aangegeven hoe gemeenten handvatten kunnen worden geboden rond de uitvoering van de tegenprestatie in de WWB.
Met deze brief kom ik mijn toezegging na dat ik uw Kamer voor het zomerreces informeer wie het onderzoek gaat uitvoeren.

Bijeenkomst met Berlijnse activisten over werklozenstrijd

In het weekeinde van 22 en 23 juni komen op uitnodiging van Doorbraak twee activisten van de Berlijnse groep Für eine linke Strömung (FelS) vertellen over de strijd van werklozen en flexwerkers in Duitsland. Tijdens bijeenkomsten in Leiden en Amsterdam worden met de FelS-leden ervaringen uitgewisseld over onderzoek naar en actie tegen dwangarbeid en andere disciplineringsmaatregelen waarmee bijstandsgerechtigden worden geconfronteerd.

Bijeenkomst met FelS-activisten
Zaterdag 22 juni, vanaf 20:00 uur, inloop vanaf 19:30 uur
Middelstegracht 38, Leiden
Evenement op Facebook

Bijeenkomst met FelS-activisten
Zondag 23 juni, ​vanaf 14:00 uur
Bilderdijkstraat 165-f, Amsterdam
Evenement op Facebook

Doorbraak organiseert de bijeenkomsten in het kader van haar al twee jaar lopende campagne tegen dwangarbeid. In 2012 hebben we in dat verband twee bijeenkomsten georganiseerd met werklozen-activisten van de Parijse groep Résistance au Travail Obligatoire (RTO). Nu hebben we leden van FeLS gevraagd om te komen praten over hun strijd tegen het Jobcenter in de Berlijnse wijk Neukölln. Het is de bedoeling om tijdens de bijeenkomsten ideeën en inspiratie op te doen voor de strijd van werklozen in Nederland. Daarbij komen vragen aan de orde als:

• Wat is militant actie-onderzoek en hoe doe je dat?
• Hoe leg je contacten met werklozen en hoe bouw je vertrouwen op?
• Op welke manieren kun je mensen aan de onderkant van de samenleving organiseren?
• Welke problemen kun je verwachten in de strijd tegen dwangarbeid voor uitkeringsgerechtigden en hoe kun je die oplossen?

De strijd tegen dwangarbeid voor bijstandsgerechtigden is in 2013 flink opgelaaid. In allerlei steden, waaronder Vlissingen, Eindhoven, Leiden en Amsterdam, komen dwangarbeiders in actie en maken ze zich sterk om hun collectieve belangen te behartigen. Het is hoog tijd om meer te leren van de ervaringen in het buitenland, waar al vaker campagnes zijn gevoerd tegen dwangarbeid, ook wel “work first” geheten. Met het FeLS-weekend van 22 en 23 juni hoopt Doorbraak een bijdrage te leveren aan de opbouw van een bredere beweging tegen dwangarbeid.
FelS is begin jaren negentig opgericht naar aanleiding van een maandenlange discussie over het functioneren van de autonome beweging. Die discussie, ook wel bekend onder de naam “Heinz Schenk Debatte”, is terug te lezen in een brochure die in 1995 ook in het Nederlands vertaald is. FelS was jarenlang actief in de MayDay-beweging, vooral bekend van de grote 1 mei-demonstraties van onder meer flexwerkers. Die beweging riep op tot zelforganisatie, maar in de praktijk gebeurde daar weinig mee. De activisten van FelS besloten er daarom zelf maar mee te beginnen, en daarbij aan te sluiten bij hun eigen dagelijkse ervaringen als werklozen en arbeiders aan de onderkant van de samenleving. Doorbraak heeft met het artikel “Militant onderzoek en organizen van werklozen in Berlijn” eerder al een beeld gegeven van de theorie en de praktijk van FelS rond het Jobcenter in Berlijn-Neukölln. Verder hebben we het interview “We wilden de rollen een keer omdraaien” vertaald, waarin een FelS-lid vertelt over de protestactie “Liever couching dan coaching”. Het eveneens door ons vertaalde artikel “Duitsland: militant onderzoek bij het Jobcenter in Berlijn Neukölln”, geschreven door FelS zelf, geeft nog meer inzicht in de visie en de manier van werken van de groep.

Harry Westerink

Dwangarbeid in de zorg? NEE

Goede zorg of massaontslag?

Handen thuis, Rutte! Kom op 8 juni naar Amsterdam!

Het  actiecomité Dwangarbeid Nee in Amsterdam roept op voor de demonstratie van de Abva/Kabo op 8 juni voor een goede zorg.  

Rutte wil ruim 170.00 mensen hun thuiszorg afnemen. Dankzij de campagne Handen Thuis Rutte is het zorgakkoord gewijzigd. Sommige bezuinigingen zijn uitgesteld of verzacht. De bezuiniging op de thuiszorg is een jaar uitgesteld. En niet 75%, maar 40% van de thuiszorg wordt weggesneden. Het bewijs dat acties nut hebben. Tot resultaat leiden!. Maar…. Nog altijd 170.000 mensen moeten het straks zonder thuiszorg doen en ruim 50.000 thuiszorgers verliezen hun baan. Daarom moeten wij door, want de wedstrijd is nog niet afgelopen. Samen met duizenden thuiszorgers, andere medewerkers uit de zorg en clienten zeggen we: Handen Thuis Rutte!

Dwangarbeid in de zorg? NEE

Bij de dringende vraag wat die 170.000 mensen nu moeten, als ze straks geen noodzakelijke zorg meer hebben, zegt de regering en zeggen de gemeenten: dan kunnen werklozen mooi gedwongen worden het werk van de ontslagen thuiszorgmedewerkers over te nemen, waarbij ze met behoud van uitkering werken. Dat is lekker goedkoop. Zo wordt iedereen gepakt. De ontslagen thuiszorgmedewerkers, maar ook de uitkeringsgerechtigden, die tot in lengte van dagen gedwongen worden te werken onder een bijstandsregiem zonder perspectief op betaald werk.

Dwangarbeid anno 2013

Ook in andere sectoren werken uitkeringsgerechtigden vaak onder slechte voorwaarden, terwijl ze vernederend behandeld worden en er geen perspectief is op uitstroom naar betaald werk. Men heeft geen contract, weet niet hoelang het werken met behoud van uitkering gaat duren. Sommigen werken al jaren zo. Dit is dwangarbeid, vindt het actiecomité. Je moet er gedwongen aan mee doen. Als je dat niet doet,  wordt je uitkering gekort, of zelfs stopgezet. Door met behoud van uitkering te werken, verdwijnen er banen waar wel loon tegenover staat. Kijk maar naar wat de regering wil in de thuiszorg! . Dit moet stoppen! Bijstandsgerechtigden, de thuiszorgmedewerkers, ja alle burgers verdienen geen armoede, maar fatsoenlijke behandeling en respect en gewoon goed werk met loon voor wie dat wil en kan.

Wij willen op 8 juni tot 12.00 uur verzamelen op de hoek van de Csaar Peterstraat en de Oostenburgergracht bereikbaar met bus 22 vanaf het Centraal Station halte Oostenburgergracht. Door de Csaar Peterstraat rijdt ook tramlijn 10. Dan vormen we een blok achter het spandoek 'Dwangarbeid in de thuiszorg? NEE' en sluiten ons aan bij de demonstratie, die in de Csaar Peterstraat begint en die naar het Oosterpark leidt. Zie voor verdere info over de demonstratie: www.strijdvoordethuiszorg.nl

actiecomité Dwangarbeid Nee --info@dwangarbeidnee.nl. 020 6898806/020 5856174/020 6370158www.dwangarbeidnee.nl

A href=

Actieoproep. Ga woensdag 5 juni mee naar Den Haag om te protesteren tegen dwangarbeid!

Actie oproep

Doe mee aan de actie bij de vergadering van de vaste Kamercommissie Sociale Zaken en Werkgelegenheid van de Tweede Kamer op woensdagochtend 5 juni a.s. in Den Haag.  

Die ochtend wordt onder andere aandacht besteed aan (misstanden met) werken met behoud van uitkering. Het wordt tijd dat de Tweede Kamer van ons hoort hoe de praktijk echt is! Van mensen die zelf de gevolgen van dwangarbeid meemaken en die in tegenstelling tot een meerderheid van de Tweede Kamer willen dat er zo snel mogelijk een einde komt aan deze dwangarbeid, slechte behandeling, gebrek aan respect en verplicht werken zonder loon en zonder uitzicht op een betaalde baan voor wie dat wil en kan. Vanaf vorige week proberen we al om de staatssecretaris en de vaste Kamercommissie zover te krijgen om een petitie van ons aan te nemen. Dat is nog niet rond en als dat niet lukt willen we tijdens het debat ons ongenoegen uiten. Voor de actie heb je een geldig legitimatiebewijs nodig om de Tweede Kamer in te komen.

Voor de Amsterdammers: Als we met meer dan twintig mensen uit Amsterdam komen, regelen we een bus. Anders reizen we gezamenlijk met de trein vanaf Amsterdam Centraal naar Den Haag. Het retourtje Amsterdam - Den Haag betalen we voor je. Geef je op via info@dwangarbeidnee.nl. Of bel 020-6898806. Je krijgt dan in de loop van de week meer informatie.

Actie Comite Dwangarbeid Nee Amsterdam

Stem op Maureen van der Pligt voor de verkiezing van raadslid van het jaar in Amsterdam

Stem op Maureen van der Pligt voor Raadslid van het jaar

Stadszender AT5 en Het Parool organiseren momenteel de verkiezing van het beste raadslid van het jaar. Raadslid Maureen van der Pligt is één van de drie genomineerden. De nominatie is volkomen terecht en Maureen verdient het natuurlijk om die titel te winnen.
Al sinds zeven jaar zit Maureen in de Amsterdamse gemeenteraad. Zoals het een echte volksvertegenwoordiger en SP’er betaamt is Maureen vaak onder de mensen te vinden en is altijd goed op de hoogte van wat er speelt in de stad. Zo goed zelfs dat woordvoerders van andere partijen wel eens klagen dat een debat met Maureen niet eerlijk is omdat Maureen zo’n voorsprong heeft en over zoveel informatie beschikt. De afgelopen tijd heeft ze als lid van het Comite Dwangarbeidnee in Amsterdam gestreden voor afschaffing van dwangarbeid voor uitkeringsgerechtigden en voor loon naar werken.

Stemmen kan via een email naar stemmen@parool.nl , de stemmachine op www.parool.nl is nu stuk, die wordt maandag weer gefixt.

Vergadering van het comite dwangarbeidnee op maandagavond 22 april in het Mozeshuis

Er waren 50 mensen aanwezig. Tijdens de avond werden de misstanden in kaart gebracht, met name op de Laarderhoogteweg, waar Herstelling Werk en Uitvoering gevestigd is, en ook het Praktijkcentrum van de Dienst Werk en Inkomen. Daarnaast werd gediscussieerd over de mogelijkheden hier iets aan te doen. Maar er waren ook enkele getuigenverklaringen waaruit blijkt dat de hieronder beschreven praktijken op de Laarderhoogteweg elders in de werkorganisatie van de Dienst Werk en Inkomen, bij het Reintegratie Bedrijf Amsterdam en bij Pantar voorkomen. Op 7 mei 2013 is in het Dijktheater in Amsterdam de volgende plenaire actievergadering van het comite Dwangarbeidnee. Aanvang 19.00 uur. Samen bespreken we dan wat we gaan doen tegen dwangarbeid.

Hieronder een overzicht van de misstanden die naar voren kwamen op  maandagavond.

Verschillende getuigen brachten over de situatie aan de Laarderhoogteweg het volgende naar voren.  Sommigen werken er al lang, bijvoorbeeld 8 maanden 8 uur per dag. De aanwezigen vinden de manier waarop je behandeld wordt een moderne vorm van slavernij. Een van hen zei: ‘ik ben in een gevangenis, als je ziek wordt zeggen ze je komt morgen maar, anders gaan we je 30% korten. In de pauze mag je niet naar buiten. Soms mag je zelfs niet naar het toilet. In de keuken mag je niet even zitten’. Ze argumenteren nooit, ze communiceren niet, ze geven nooit een toelichting op hun besluiten. Er werden tijdens de vergadering verschillende voorbeelden genoemd van dialogen met klantmanagers waaruit blijkt hoe de uitkeringsgerechtigden behandeld worden. Van de kant van de klantmanagers gaat dat in de vorm van commando’s. ‘Waar blijven jullie’. ‘Ik vraag je toch wat, praat tegen mij’. ‘We gaan nu een gesprek voeren, ga zitten nu’. ‘Je werkhouding laat te wensen over, je krijgt anders een korting’. Etc.

Mooie praatjes en de werkelijkheid van de werkverschaffing

Verschillende aanwezigen zijn erg verdrietig geworden, voelen zich down, balen ervan dat ze in de mooie praatjes zijn getrapt die aan het begin van het traject worden gehouden en waar niets van terechtkomt. De aanwezigen zeggen dat ze zich klein en vernederd voelen. De mooie praatjes staan in schril contrast met wat ze moeten doen. ‘Ga maar ramen lappen, de WC’s schoonmaken. En als je iets schoongemaakt hebt, komt er iemand anders die het nog een keer gaat schoonmaken. Sterker nog, na kantoortijd komt een professioneel schoonmaakbedrijf de ruimten schoonmaken. Iemand vroeg een keer: ‘maar waarom moet ik dan ook hetzelfde schoonmaken?’. Het antwoord luidde: ‘jullie moeten oefenen in schoonmaken’. En dat dus maanden lang. Pogingen van uitkeringsgerechtigden hun kansen op de arbeidsmarkt te vergroten worden tegengewerkt. Iemand wilde behalve de summiere schoonmaakcursus van de Laarderhoogteweg zelf een andere cursus volgen. ‘In mijn situatie kom ik zo niet aan het werk. Daarom stelde ik een andere cursus voor, ik zei dan betaal ik het zelf wel’. De reactie was: ‘dat doe je dan maar in je vrije weekend. Door de week moet je hier aanwezig zijn’. De klacht is ook, dat het onmogelijk is in de tijd van het DWI pogingen te ondernemen aan betaald werk te komen. Ze hebben niets, geen faciliteiten laat staan dat je er gebruik van kunt maken. Internet is er niet, wordt je niet aangeboden. Je moet aanwezig zijn en dat is het.  Ze hebben dingen beloofd, maar er komt niets van terecht. Ze zeggen steeds we gaan voor je kijken naar een baan, we gaan ons daar voor inspannen, maar ze doen in dat opzicht helemaal niets. Als je vraagt hoelang moet ik hier blijven krijg je een ontwijkend antwoord, ze zeggen je blijft hier korte tijd, maar in de praktijk blijven mensen er heel lang.

 In de schulden door het traject

 Alleenstaande moeders met kinderen moeten de kosten van de kinderopvang zelf betalen. Ze krijgen 20 of 30 euro per kind per maand, terwijl de kosten van de opvang per kind minstens  90 euro zijn. Vooral vrouwen met meerdere kinderen komen hierdoor in de schulden. De autoriteiten op de Laarderhoogteweg zijn zeer inflexibel als het gaat om afspraken over werktijden in verband met de kinderen. Die moeten ’s morgens naar school maar je moet vroeg aanwezig zijn, praten over wat later komen omdat je de kinderen naar school moet brengen is onmogelijk. Ze dreigen onmiddellijk met kortingen van 30% en meer. Je krijgt om naar de Laarderhoogteweg te reizen een onkostenvergoeding van 20 euro per maand, maar dit is lang niet voldoende om de kosten te betalen. Er wordt aangegeven, dat je door het traject in de schulden komt als je daar al niet in zat, en dat ze daar geen enkel begrip voor hebben.

ziekmeldingen

Je mag niet ziek zijn. Iemand had jaren geleden een zwaar ongeluk en heeft nu nog last van het been. Maar als hij belt dat hij ziek is, wordt gezegd je moet morgen weer komen want anders korten we je. Als je je ziek meldt, krijg je gelijk bezoek van twee vertegenwoordigers, mensen van de administratie, de werkmeesters of anderen.  Ze vragen om je medische gegevens. Ze beginnen met te vragen: ‘wat heb je dan’? En dan moet je antwoord geven. Ze vragen door over de medische toestand. ‘Hoe heet jouw ziekte dan?’. En dan zeggen ze soms: ‘als je dat hebt stuur ik je door naar een arts’. Een van de aanwezigen zei: de controleur zei tegen mij: ‘je klinkt anders heel gezond’. De klantmanagers hebben toegang tot het Raak systeem, waar al je gegevens in staan. De aanwezigen balen ervan dat bij ziekmelding wordt gedreigd met arbeidsongeschikt verklaren door een arts. ‘En dan kom je bij een arts en wordt je afgekeurd, maar dat wil ik niet, ik wil een baan’. De meeste aanwezigen willen een echte baan met 200 of 300 euro meer dan de bijstand. Een van de aanwezigen zegt: ‘ik wil een salaris. Dan wordt het heel wat anders als om 6 uur de wekker gaat’.

stalking

Er heerst bij de klantmanagers een cultuur die de aanwezigen omschrijven als stalking tot in je priveleven.  Ze proberen regelmatig je onder druk te zetten om in je telefoon te mogen kijken en je prive email te mogen bekijken. Een van de aanwezigen had een gesprek met de klantmanager. Mensen mogen hun telefoon niet aan hebben staan tijdens de gesprekken en op het werk. Een van hen had dat toch gedaan. Tijdens het gesprek ging de telefoon. ‘Zet uit, dat ding, zet uit!’ schreeuwde de klantmanager. ‘Maar het is de school van mijn zoon’, antwoordde ze, daarop reageerde de klantmanager met: ‘dat geloof ik niet! Laat onmiddellijk zien! Laat zien!’.  Ze behandelen je als een kind en ze geloven je nooit. Er heerst continu wantrouwen jegens de motieven van de uitkeringsgerechtigden en dit is een punt wat alle aanwezigen spontaan beamen. Het is voorgekomen dat iemand zijn telefoon werd afgepakt.

Kortingen

Het mag dan zo zijn, dat voortdurend onmiddellijk gedreigd wordt met kortingen als je iets vraagt, bij daadwerkelijke kortingen wordt soms niets gezegd. Noch mondeling noch schriftelijk wordt er een mededeling gedaan dat je een korting krijgt. Op de betaaldag kom je dan tot je verbazing tot de ontdekking dat er geen geld is gestort. Ook wordt het soms mondeling wel aangekondigd, maar komt er geen brief waar het in staat. Deze ervaring heeft de Bijstandsbond ook met mensen die nog niet op de Laarderhoogteweg werken, maar opgeroepen zijn voor een gesprek. Kortingen worden in strijd met de gemeentelijke verordening doorgevoerd, en er worden soms geen brieven verstuurd waarin een en ander wordt meegedeeld. Mensen ontdekken dat er minder of in het geheel geen geld op hun rekening wordt gestort. Niet alleen krijgen mensen vaak geen bericht over de korting, maar als dat wel gebeurt worden mensen niet geïnformeerd dat ze hier nog iets tegen kunnen ondernemen: bezwaar kunnen maken binnen 6 weken. De termijn daarvoor wordt niet genoemd. Als je niet op tijd in bezwaar gaat wordt het zo zeker  als onterecht een korting wordt opgelegd en is het wel heel moeilijk om je recht te halen!

Samenvattend zijn er de volgende grieven:

·         Het voelt als een gevangenis

·         Er is misbruik van macht door de klantmanagers

·         Er wordt voortdurend gedreigd met straf en die leggen ze ook op, zonder iets te zeggen of te schrijven.

·         Je wordt voortdurend gewantrouwd. Ze gaan ervan uit dat je liegt totdat het tegendeel bewezen is, waarbij je privacy wordt geschonden.

·         Je wordt erg klein gemaakt. Een van de aanwezigen: ‘ik moet voortdurend huilen’. Een ander: je wordt daar ziek ik ben paranoide geworden. Ik liep in de supermarkt en dacht: ‘o God, straks staat er iemand van het DWI’. Je raakt je zelfvertrouwen kwijt. Je verliest het contact met je sociale omgeving. Als je geen geld hebt, kunnen je vrienden eerst nog wel zeggen: ‘wij betalen het wel’. Maar dat houdt op een gegeven moment op, dan wil je dat ook niet meer.

·         Je komt in de schulden. Je werkt niet alleen gratis, het kost je geld. Je moet er geld op toeleggen.

·         Er worden beloftes gegeven die nooit worden waargemaakt

·         Ze helpen je niet om je kansen op de arbeidsmarkt te vergroten. Je wordt daarbij eigenlijk tegengewerkt. Je moet aanwezig zijn.

·         Als je ziek bent geloven ze je niet

Ze denken als we de mensen maar genoeg pesten, zoeken ze wel een baan en zien ze af van de uitkering. Maar die banen zijn er niet.

Er waren getuigenverklaringen van anderen die we hier niet uitgebreid kunnen behandelen, omdat het persoonlijke verhalen zijn over de zwerftochten in de bureaucratie die hen herkenbaar kunnen maken. Een belangrijk punt uit deze verhalen. Werkgevers die vacatures aandragen worden totaal niet gescreend. Het lijkt in sommige gevallen om malafide figuren te gaan, die van de subsidies en gratis arbeidskrachten een graantje mee proberen te pikken maar die na enige tijd failliet gaan of spoorloos verdwijnen waarna de werkloze het nakijken heeft en geen perspectief heeft op betaald werk bij dat bedrijf. Iemand moest drie maanden met behoud van uitkering gaan werken en daarna zou hij loon krijgen en heeft er nog een tijdje gewerkt. Maar het loon werd nooit uitbetaald en het bedrijf is failliet gegaan.

Wordt vervolgd.

P class=MsoNormal style=SPAN lang=NLnbsp;

22 april, Amsterdam: bijeenkomst van comité Dwangarbeid Nee

Als vervolg op de protestactie van 25 maart tegen dwangarbeid voor werklozen organiseert het Amsterdamse comité Dwangarbeid Nee op 22 april een bijeenkomst voor dwangarbeiders en andere uitkeringsgerechtigden. Door zich bij het comité aan te sluiten kunnen werklozen samen sterk staan in de strijd voor respect en erkenning van hun rechten.

Bijeenkomst
Maandag 22 april, vanaf 19:00 uur
Stadhuis/Stopera, zaal 0233 (Joop den Uyl-zaal)
Amstel 1, Amsterdam
(vooraf opgeven kan: info@dwangarbeidnee.nl)

Aan het comité Dwangarbeid Nee doen naast bijstandsgerechtigden zelf ook organisaties mee: de Abvakabo FNV, FNV Bondgenoten, SP Amsterdam, de Anarcho-Syndicalistische Bond (ASB), Bijstandsbond, comité Vrouwen en de bijstand/EVA, en Doorbraak. Leden en sympathisanten van het comité deelden op 25 maart pamfletten uit aan mensen die in het Praktijkcentrum van de Dienst Werk en Inkomen van de gemeente Amsterdam aan de Laarderhoogteweg verplicht onbetaald werk verrichten of vanuit dat centrum naar andere plekken in de stad worden gebracht om gedwongen gratis te werken.

Vaak werkt men onder slechte voorwaarden en zonder perspectief op betaald werk. Ook worden hier uitkeringsgerechtigden geselecteerd om met behoud van uitkering te gaan werken. Dit is dwangarbeid, vindt het actiecomité. Je moet er gedwongen aan mee doen. Als je dat niet doet, wordt je uitkering gekort, of zelfs stopgezet. Door met behoud van uitkering te werken, verdwijnen er banen waar wel loon tegenover staat. Dan wordt het voor bijstandsgerechtigden nog moeilijker om een betaalde baan te vinden. Dit moet stoppen! Bijstandsgerechtigden verdienen geen armoede, maar fatsoenlijke behandeling en gewoon goed werk met loon voor wie dat wil en kan.

Veel werkende werklozen gingen ter plekke met de actievoerders in gesprek en bleken flink boos te zijn over het onrecht dat hen wordt aangedaan. Met het systeem van dwangarbeid wordt het minimumloon stelselmatig ontdoken en worden arbeidsrechten verkwanseld. Dat blijkt ook uit de ervaringen van bezoekers van het spreekuur van de Bijstandsbond, uit een onlangs gepubliceerd zwartboek over werken in de bijstand van de FNV en uit de verhalen van werklozen op de site van Doorbraak.

In het centrum zelf mogen de werkers zonder loon ook tijdens de pauzes het terrein niet verlaten. Voortdurend wordt gedreigd met stopzetting of verlaging van hun uitkering. Er heerst een sfeer van intimidatie en repressie. 

Ben je dwangarbeider en heb je steun nodig? Wil je samen met anderen in Amsterdam in actie komen tegen het onrecht? Kom dan naar de bijeenkomst op 22 april.

Inventarisatie van projecten waar wordt gewerkt met behoud van uitkering oftewel dwangarbeid

Inventarisatie van mensen die werken met behoud van uitkering

De Bijstandsbond en Doorbraak Amsterdam zijn bezig met het inventariseren van ervaringen van mensen die met behoud van uitkering werk verrichten in bepaalde projecten. Vaak wordt er druk uitgeoefend waarbij de uitkeringsgerechtigde dit verplicht moet doen. Anders verliest hij/zij de uitkering of krijgt een strafkorting. Wij noemen dit dwangarbeid. Graag willen wij weten onder wat voor voorwaarden mensen daar werken en hoe ze behandeld worden. 22 april is er een actievergadering van het comite dwangarbeidnee om te discussieren over hoe we de misstanden aan de kaak kunnen stellen en protesten organiseren. Sluit je aan!. info@dwangarbeidnee.nl
Je kunt het formulier invullen en opsturen

Zaak over verboden verplichte arbeid of dwangarbeid volgens Europees Verdrag van de Rechten van de Mens (EVRM) niet ontvankelijk verklaard bij Europees Hof.

Twee en een half jaar geleden diende een zaak van een Amsterdamse bijstandsgerechtigde voor de Centrale Raad van Beroep over verplichte tewerkstelling in een disciplineringstraject, het Hoya project, genoemd naar de Hoyaplant die in het tuinbouwproject gekweekt werd. In het disciplineringsproject werkten werklozen voor straf omdat zij naar het oordeel van de uitkerende instantie onvoldoende hun best hadden gedaan om aan betaald werk te komen, dan wel onvoldoende hun best hadden gedaan in een toeleidingstraject naar de arbeidsmarkt. Het Hoyaproject bestaat niet meer. De betreffende bijstandsgerechtigde kreeg met stopzetting van de uitkering te maken. De Centrale Raad van Beroep formuleerde in deze zaak voor het eerst aan welke criteria voldaan moet zijn wil er geen sprake zijn van dwangarbeid of verboden verplichte arbeid. De Centrale Raad verlaagde ook de straf voor de bijstandsgerechtigde van een maand geen uitkering tot 200 euro boete. Zie het persbericht van de Bijstandsbond. http://www.bijstandsbond.org/activiteiten/persberichten/opsommingfebruari2010/dwangarbeid3.htm en de pleitnota van Mr M. van Hoof, advocaat van de bijstandsgerechtigde. http://www.bijstandsbond.org/activiteiten/persberichten/opsommingfebruari2010/dwangarbeid2.htm
De bijstandsgerechtigde besloot samen met zijn advocaat in beroep te gaan bij het Europees Hof, om ook die instantie op Europees niveau tot een uitspraak te brengen over hoe het EVRM op het punt van verboden verplichte arbeid en dwangarbeid geinterpreteerd moet worden. Zie daarvoor het persbericht van de Bijstandsbond. http://www.bijstandsbond.org/activiteiten/persberichten/opsommingjuli2010/dwangarbeid2.html

Nu, twee en een half jaar later, komt er bericht uit Straatsburg: het Europees Hof heeft de zaak niet ontvankelijk verklaard vanwege onvoldoende financieel belang. Onlangs nog heeft het Europees Hof de minimumbedragen waar het om moet gaan bij rechtszaken verhoogd vanwege de grote toestroom aan zaken. Wanneer de Centrale Raad de stopzetting van de uitkering niet had omgezet in 200 euro boete was de zaak wellicht wel ontvankelijk verklaard, maar dat blijft koffiedik kijken. Zoals de zaak er nu voorstaat zullen wij -voorzover ons bekend is- nooit weten hoe de Europese rechters denken over de interpretatie van het EVRM in verband met verplichte arbeid of dwangarbeid.

Voor meer informatie:
Bijstandsbond
Piet van der Lende
Mark van Hoof
020-6898806
info@bijstandsbond.org

Uitnodiging Actiecomité Dwangarbeid Nee

Tijdens de hoorzitting werkzoekenden in de uitverkoop van 14 december 2012 hebben we een actiecomité opgericht. Jullie hebben aangegeven hieraan deel te willen nemen. Daarom nodigen we jullie van harte uit voor een bijeenkomst van het actiecomité op:

Datum: maandag 25 februari 2013

Tijd: 19.00-21.00 uur

Plaats: Stadhuis, Amstel 1, 1011 PN Amsterdam

Zaal 0244

We gaan dan met elkaar aan de slag met hoe we misstanden voor uitkeringsgerechtigden die gedwongen met behoud van uitkering aan het werk gezet worden bestrijden / voorkomen en wat hiervoor nodig is. Aan het einde van de avond hebben we een concreet actieplan en afspraken over wie, wat en wanneer gaat doen.

Graag horen we of je er op 25 februari a.s. bij bent. Dat kan door te bellen met mw. Q. de Vogel, telefoon 020 5856 225 of via e-mailadres q.devogel@bg.fnv.nl door te geven of je komt.

Met vriendelijke groet,

Piet van der Lende, Bijstandsbond

Maureen van der Pligt, SP

Bob Wester, Doorbraak

Maaike Zorgman, FNV Bondgenoten

'Werken in de bijstand leidt tot misstanden'

Uitzending nieuwsuur dinsdag 12 februari 2013 om 22.00 uur

Verplicht werken voor een uitkering

AFP Toegevoegd: dinsdag 12 feb 2013, 15:28

De Melkertbaan, participatiebaan, re-integratieplaats, de tegenprestatie. Allemaal termen en wetten voor hetzelfde: hoe krijgt de overheid mensen uit de bijstand weer aan het werk? Maar wat zijn de resultaten?

Droom

De 24-jarige Marion droomt van een toekomst als activiteitenbegeleider van jongeren. Ze heeft er voor geleerd en wil aan de slag. Maar nu brengt ze elke dag de post rond in een wijk buiten Emmen. "Best leuk hoor, zegt ze, beter dan thuis zitten." Maar het brengt haar droom niet veel dichterbij.

Bij de post kan ze niet aan de slag en ervaring voor een baan in het jongerenwerk doet ze ook niet op. Ze vindt het erg dat ze de plaats inneemt van mensen van de sociale werkplaats die dit werk prima zouden kunnen doen.

Weinig kans

Sjeng uit Born werkt als stratenmaker. Vroeger werden de noodreparaties door professionele stratenmakers gedaan. Maar nu maken Sjeng en andere mensen met een bijstandsuitkering de stoepen. Sjeng hoopt aangenomen te worden. Maar daarop is weinig kans.

Verdringing

Het zijn twee voorbeelden van bijstandsgerechtigden die werken met behoud van uitkering. Het zijn mensen die jarenlang allerlei functies vervullen die een gewone werknemer ook zou kunnen doen. En dat mag niet. Er mag geen sprake zijn van verdringing of concurrentievervalsing.

Onvermijdelijk

Maar in de praktijk is de bijstandsgerechtigde een goedkope arbeidskracht voor gemeenten, zeggen FNV en SP. De FNV heeft inmiddels een zwartboek gemaakt met tal van voorbeelden.

Bijzonder hoogleraar marktwerking en mededingingseconomie Barbara Baarsma noemt de pogingen om mensen met behoud van uitkering verplicht te laten werken onvermijdelijk. "De verzorgingsstaat zoals we hem kenden, is niet meer te betalen. Als gemeentes bepaalde taken weg moeten bezuinigen terwijl er een groot aantal bijstandsgerechtigden beschikbaar is om de taken op zich te nemen, is dat een win-win-situatie. De bijstandsgerechtigde doet ervaring op, de gemeente voert zijn taken uit en de burger profiteert."

Intimidatie

Maar Mark van Hoof is kritisch. Hij is al twintig jaar advocaat voor mensen in de bijstand en zegt dat bijstand en fraude bijna synoniemen zijn geworden. De gemeenschap betaalt werk waar de maatschappij baat bij heeft. Hij noemt het verkapte dwangarbeid waarbij zelfs sprake is van intimidatie. "Als je niet luistert, raak je je uitkering kwijt".

Vragen en/of opmerkingen? Mail: Nicole.le.Fever@Nieuwsuur.nl

Inventarisatie van mensen die werken met behoud van uitkering

Bijstandsbond/Doorbraak Amsterdam

020-6898806/

info@bijstandsbond.org

Da Costakade 162. 1053 XD Amsterdam

De Bijstandsbond en Doorbraak Amsterdam zijn bezig met het inventariseren van ervaringen van mensen die met behoud van uitkering werk verrichten in bepaalde projecten. Vaak wordt er druk uitgeoefend waarbij de uitkeringsgerechtigde dit verplicht moet doen. Anders verliest hij/zij de uitkering of krijgt een strafkorting. Graag willen wij weten onder wat voor voorwaarden mensen daar werken en hoe ze behandeld worden.
Heb je meer informatie, geef dan antwoord op de volgende vragen:

Je kunt het formulier op de website invullen en opsturen

http://www.bijstandsbond.org/activiteiten/persberichten/opsommingnovember2012/inventarisatie.html

 

Ik zie het niet meer zitten in dit reintegratieproject. Hoe kan ik protesteren?

Achtergrond:

Veel werkzoekenden die een WW-uitkering van het UWV of een bijstandsuitkering van de gemeente hebben worden naar allerlei reintegratietrajecten verwezen. Dat kan een sollicitatietraining zijn in verschillende vormen maar ook een werkproject, waarbij je gedurende een langere periode arbeid moet verrichten met behoud van uitkering, dus zonder dat je een loon krijgt. Veel gemeenten hebben dergelijke projecten. Er kunnen verschillende momenten zijn waarop je het werk in dergelijke projecten niet meer ziet zitten. Dat kan al aan het begin zijn, maar ook later in het traject, wanneer je bijvoorbeeld beloofd is dat je na een half jaar of een jaar een contract zult krijgen en dit blijkt niet het geval te zijn. Beloftes in dit opzicht worden lang niet altijd waargemaakt.

Het komt dan ook voor, dat werkzoekenden wel tot drie jaar in zo'n project zitten. Dat is in strijd met de wet Stimulering Arbeids Participatie, maar het gebeurt toch. Ook in andere opzichten opereren gemeenten wel in strijd met deze wet, bijvoorbeeld wanneer het geen additionele arbeid betreft zodat bestaande betaalde arbeid wordt verdrongen of concurrentievervalsing optreedt. Dit is vaak het geval bij werkzoekenden die met behoud van uitkering bij commerciële werkgevers tewerk worden gesteld. Maar ook gemeenten zetten werklozen in om projecten, bijvoorbeeld de digitalisering van archieven, goedkoop uitgevoerd te krijgen. Ook nemen dergelijke werkgevers vaak zo iemand om bedrijfseconomische redenen. (Goedkope arbeidskracht) en wordt er voor scholing en begeleiding niet voldoende gezorgd. Dat is ook in strijd met de wet. (Onder additionele arbeid wordt verstaan een speciaal gecreëerde functie of een al bestaande functie, bovenformatief, die de uitkeringsgerechtigde alleen met begeleiding kan verrichten.)

Ook kan het zijn, dat je tijdens je werkzaamheden wordt geïntimideerd door werkmeesters of begeleiders, waarbij je je vernederd voelt. Je kunt er niet meer tegen. Vaak wordt gedreigd met stopzetting van de uitkering wanneer je hun opdrachten niet meer vervult. Ook kunnen zich misstanden voordoen op het gebied van werkomstandigheden en is het werk vaak zeer eenvoudig inpakwerk dat erg afstompend en geestdodend is, zonder dat je perspectief hebt op een regulier contract.

Hieronder volgen enkele tips over wat je kunt doen als je het niet meer ziet zitten. Als je naar de jurisprudentie kijkt bepaalt Burgemeester &Wethouders, die verantwoordelijk zijn voor de uitvoering van de bijstandswet, wat je moet gaan doen, moet je luisteren, moet je een gemotiveerde indruk maken, moet je geen stoorzender zijn, moet je je persoonlijke mening over trajecten, als ze negatief zijn, niet uiten, moet je op tijd komen, kortom de model werknemer zijn. Rechters toetsen het gemeentelijk beleid in dezen marginaal. Maar dit betekent niet, dat je rechteloos bent. Er zijn verschillende wegen om de misstanden aan de kaak te stellen.

Wat kan ik doen:

·

Het is mogelijk met ons te overleggen over een collectieve actie van meerdere mensen in het project wanneer je met je collega's hebt overlegd en van mening bent dat je gezamenlijk wat moet doen. Wij kunnen je daarbij ondersteunen met adviezen, ook juridische, en wij hebben ervaring in het leggen van contacten met de pers en met de politiek. Misschien wil je eerst een besloten bijeenkomst van mensen uit het project om te overleggen. Dat kan bij ons op kantoor. Er zijn verschillende actievormen mogelijk, varierende van voorzichtig een brief schrijven in eerste instantie tot een actie op het project of de Bijstandsbond vertegenwoordigers treden in contact met bv de politiek om misstanden aan de kaak te stellen. Of bv het inschakelen van de Inspectie SZW. (Voorheen de Arbeidsinspectie). Maar alles gaat in overleg en de groep beslist.

·

In ieder geval zorgen dat je als het ware bewijs hebt van alles wat je beweert of aan acties onderneemt. Probeer zo veel mogelijk schriftelijk vast te leggen. Wat sommige mensen doen is een dagboek bijhouden met alle namen, gebeurtenissen en contacten. Je kunt je later anders veel dingen niet meer herinneren. Maar niet iedereen is een dagboekschrijver. Het hoeven ook geen vloeiende teksten te zijn, je kunt kort noteren wat er gebeurd is. En dat per dag indelen. Vaak worden bepaalde dreigementen alleen mondeling geuit. Noteer die ook. Met tijdstip, datum en wie wat gezegd heeft.

·

Bij klachten over je chefs of bijvoorbeeld werkmeesters schriftelijk reageren en kopie van maken. Vaak is er een klachtenprocedure bij de sociale dienst.

·

Als je het echt niet meer ziet zitten kun je je ziek melden en naar de huisarts gaan. Bespreek met hem/haar de situatie. De procedure is dan meestal dat een keuringsarts gaat beoordelen of je echt niet meer daar kunt werken. Soms gaat de intimidatie zover dat er geen keuringsarts aan te pas komt en een re-integratie ambtenaar cq de klantmanager aan de deur komt. Je hoeft hem/haar geen medische gegevens te verstrekken. Hij/zij kan ook niet beoordelen of je ziek bent. Ook komt het voor, dat de gemeente bij een ziekmelding alleen via het werkproject een verzuimbureau inschakelt, waarbij ook een niet-arts zegt dat je weer aan het werk moet. Meestal de volgende dag. Ga in dat geval naar je huisarts, laat hem/haar beoordelen of je kunt werken, blijf ziek thuis en dien een klacht in bij de sociale dienst van je gemeente dat je niet gezien bent door een keuringsarts.

·

Bij klachten over gedrag van leidinggevenden, probeer te zorgen dat je getuigen hebt.

·

Voordat je actie onderneemt kun je het beste vertrouwelijk overleggen met derden, die meer met dit bijltje gehakt hebben. Niet alleen kun je de huisarts inschakelen, maar ook een advocaat, of personen uit je omgeving. Blijf er niet alleen mee zitten.

·

Hou er rekening mee, dat hoe meer personen vertrouwelijk van de informatie op de hoogte zijn, hoe sterker je staat als het tot een conflict komt. Je kunt ook een gemeenteraadslid inschakelen die je vertrouwt en hem/haar vertrouwelijk inlichten. Uiteindelijk is het de gemeenteraad die verantwoordelijk is voor de situatie. Je kunt ook een vertrouwelijk gesprek vragen met de wethouder, maar kijk wel hoe die wethouder er in zijn algemeenheid over denkt.

·

Als er werkelijk sprake is van intimidatie en misstanden kun je er toch zeker van zijn dat ze als de dood zijn voor publiciteit. Ze zijn erg bang negatief in het nieuws te komen met hun misstanden. Onze ervaring is, dat als een werkzoekende voor zijn rechten opkomt en 'reuring' maakt ze plotseling uit een heel ander vaatje gaan tappen, zeker als veel mensen op de hoogte gebracht zijn van de misstanden, en dat ze dan aan 'damagecontrol' gaan doen.

Waar kan ik terecht:

In Amsterdam kun je terecht bij de advocaat van de Bijstandsbond. Maar ook uit de rest van het land kunnen mensen bellen om advies te vragen. Je kunt ook een andere advocaat raadplegen, natuurlijk. Wij hebben ook contacten in de vakbonden en bij politieke partijen. Probeer iemand te vinden die met je meegaat naar gesprekken die je kan ondersteunen en die als getuige kan optreden. Een van de mogelijkheden om dingen aan de kaak te stellen is de publiciteit zoeken. Daar kunnen wij ook bij helpen. Maar weet wat dat betreft wel waar je aan begint. Soms zijn uitkeringsgerechtigden die met behoud van uitkering werken helemaal aan het eind van hun latijn en ondervinden ze ten gevolge van het werkproject grote psychische problemen. Je zult in eerste instantie misschien zwaar onder druk komen te staan omdat men gaat dreigen met stopzetting van de uitkering of opschorting en die druk moet je tegen kunnen. Onze ervaring is weliswaar, dat uiteindelijk alles op zijn pootjes terechtkomt, maar dat kan even duren. Wij publiceren dan ook niets zonder je toestemming. Alles gebeurt bij ons in overleg, overeenkomstig jouw wensen.

Bezoekadres Bijstandsbond: Da Costakade 162, 1053 XD in het gebouw Tetterode op de hoek van de Kinkerstraat ter hoogte van de Bilderdijkstraat, tram 7,17,12 en 10. Inloopspreekuur dinsdag en donderdag van 11.00 uur tot 16.00 uur. Telefoon: 020-6898806 info@bijstandsbond.org

Dwangarbeid in Eindhoven

Dwangarbeid in Eindhoven

De Bijstandsbond heeft contact met iemand die dwangarbeid heeft verricht georganiseerd door de gemeente Eindhoven. Wij publiceren hier een eerste verhaal van zijn/haar ervaringen. De verhalen worden gepubliceerd onder pseudoniem. De vele intimidaties laten het niet toe dat de betrokkene onder eigen naam publiceert. Het is voor de pers dan ook voorlopig niet mogelijk met hem/haar in contact te komen.Wij publiceren de verhalen in overleg met hem/haar.

Piet van der Lende

Zal eerst in het kort vertellen hoe ik in dit dwangtraject ben gekomen.

Heb eerst in het begin van 2012, een zogenaamde GWA sollicitatietraining via het UWV gehad. Dit was 2 keer een halve dag per week, en duurde zo`n 5 maanden. Mocht ik ondanks al mijn sollicitaties geen werk vinden, dan zal ik in het dwangtraject komen. Deze training was zeer amateuristisch en wordt door inkomensmanagers van het UWV gegeven. Heb bijvoorbeeld niet eens gesprekstraining zowel telefonisch als face to face, en rollenspel gehad. Ze doen daar maar gewoon wat. Het geven van goede sollicitatietrainingen is een vak apart.
Was trouwens al de vierde sollicitatietraining die ik sinds 2008 via het UWV heb gekregen. Zal met gemak zelf de trainingen kunnen geven:) Heb ook in 2008, 3 maanden bij het reintegratiebedrijf Chainworks gezeten, ben door psychische klachten daar weggemoeten. Heb een zware vorm van ADD, het zusje van de bekendere ADHD. Heb dat duidelijk aan mijn inkomensmanager doorgegeven dat ik psychische problemen ga krijgen in het dwangtraject. Maar dat werd gewoon terzijde geschoven. Zelfs een brief van mijn huisarts haalde niks uit. Heb altijd, perfect meegewerkt, aan alle trajecten en cursussen die via het UWV werden gegeven en opgedrongen, hoe stompzinnig het ook was. Kwam altijd op tijd en deed mijn stinkende best. Er wordt zo vreselijk veel geld door de gemeentes verspilt, dat is ongelooflijk.

De naam Trabajo werd genoemd, maar nu kwam ik dinsdag 25 september erachter dat het geen Trabajo meer heette, maar werkleerbedrijf Eindhoven onder de vleugels van de Ergon . Er werd mij verteld dat het voor 3 maanden was, en dat ik dan gewoon thuis mocht gaan verder solliciteren, dit was dus de eerste grote leugen. Je kan onbeperkte tijd in het dwangtraject vastgehouden worden!! In het werkleerbedrijf worden nu onder dwang de werkzaamheden gedaan, die vroeger in de sociale werkplaatsen werden gedaan, maar zoals u weet is dat zwaar wegbezuinigd. Nu worden Wajongers, en bijstandsmensen en schoolverlaters. gedwongen te werk gesteld. Het is gewoon stompzinnig produktiewerk. En er is geen maatwerk, Robert de raketgeleerde, krijgt hetzelfde traject als Anton de autist. Trouwens de sollicitatietraining is exact hetzelfde, en door dezelfde inkomensmanagers gegeven als die 5 maanden, die ik begin 2012 heb gehad.

Kreeg dus een brief van mijn inkomensmanager, 25 september om 8.15 uur melden bij werkleerbedrijf Eindhoven.
Kreeg ook een rooster mee. 1e 3 weken dinsdagochtend van 8.30 tot12.30 werkcomponent (dwangarbeid)
                                                                                        13.00 tot 16.00 solicitatietraining
                                                           
                                                            woensdag van        8.30 tot 17.00 dwangarbeid                 

                                                            vrijdag van             9.30 tot 12.30 sollicitatietraining
                                                                                         13.00 tot 17.00 dwangarbeid  

rooster vanaf 4e week                            dindagmiddag        13.00 tot 16.00 sollicitatietraining

                                                             woensdag              8.30 tot 17.00 dwangarbeid extern (hier kom ik later nog op terug)
                                                             donderdag              8.30 tot 17.00 dwangarbeid extern
                                                              vrijdag                  9.30 tot 12.30 sollicitatietraining

Er is mij geweigerd door het UWV om uitleg te geven wat dwangarbeid extern inhoud. Gelukkig kan ik zeer goed en snel contacten leggen, dus kreeg de informatie van mede dwangarbeiders die al heel lang in het dwangtraject zaten. Wat ik heb begrepen, zijn er 5 plaatsen waar de dwangarbeid met behoud van uitkering plaatsvinden. 
                                                                                          1) produktie bij de DAF
                                                                                          2) de groenvoorziening van de Ergon, dus schoffelen en zo
                                                                                          3) de kwekerij van de Ergon, dus plantjes stekken etc
                                                                                          4) post sorteren en rondbrengen van de Ergon

                                                                                           5) Logistieke Diensten Acht      
Uiteraard worden er geen reiskostenvergoedingen betaald. Reizen is totaal voor eigen rekening. Er worden mensen te werkgesteld die 2 jaar geleden nog hartinfarcten en hartoperaties hebben gehad, heb met eigen ogen de operatielittekens gezien, anders had ik het niet geloofd, mensen met artritus, reuma, spierziektes, en psychische aandoeningen etc etc. Zonder aanziens des persoons. Zover ik weet zijn er ook geen ongevallen en aansprakelijkheidverzekeringen. Heb nog nooit een bedrijf, zoals het werkleerbedrijf Eindhoven meegemaakt, die zoveel regels van het arbeidsrecht schenden. Not by far!!

Waar word je extern te werk gesteld. Dit gaat op postcode!! Mensen in bijvoorbeeld de wijk stratum gaan post rondbrengen, mensen van de wijk strijp bijvoorbeeld de groenvoorziening in etc etc. Er wordt bijvoorbeeld niet gekeken naar lichamelijke beperkingen, dus het zou zomaar kunnen zijn dat iemand met zware hooikoorts, de groenvoorziening of de kwekerij ingaan!! Over pure willekeur gesproken. En iemand met zware reuma kan bijvoorbeeld staand zwaar produktiewerk gaan doen. Bij 1 dame met spierziektes was dit het geval, ik kende haar nog van de sollicitatietraining van begin 2012. Ze was fysiek en psychisch gebroken. Het was totaal niet meer de dame die ik kende. En hups gewoon voor de tweede 3 maanden het dwangtraject in.

Dit horrorscenario die ik hier vertel is pure werkelijkheid en geen fictie!! Dit is Nederland anno 2012. Maar dit gaat al jaren zo, door het hele land.
Maar ik ben nog maar net begonnen met vertellen, het wordt nog veel erger!!

Ben nog nooit zoveel overspoeld met bedreigingen, leugens, halve waarheden, en andere ongure praktijken door de gemeente Eindhoven in deze afgelopen week.

Hier begint het dagboek:

Dinsdagochtend 8.15 uur melden bij receptie.

We zouden met een nieuwe groep dwangarbeiders zo`n 20 mensen een rondleiding van een zogenaamde werkmeester krijgen. Daar kwam niks van terecht. We kregen een kluisje met een electronisch slot, nieuwe code invoeren, en je spullen opbergen. Er werd ons werkschoenen beloofd, dit is verplicht in Nederland bij iedere produktie en magazijn omgeving, en hier is sprake van beiden. Wat blijkt er worden geen werkschoenen gegeven, niemand had werkschoenen aan, ook de groepen dwangarbeiders die er al langer zaten. We werden meteen aan het werk gezet, na eerst een hoop bedreigingen hebben gehoord met korten van de uitkering als je je niet aan de regels hield. Ben bij het aantal bedreigingen die die dag gegeven werden zowel in woord en geschrift de tel kwijtgeraakt. Zeker tientallen keren. De carrousel van terreur en intimidatie was begonnen en ging de hele dag door.

Er lopen standaard 2 a 3 bewakers van Securitas rond, en er hangen camera`s. Het fotograferen of videoopnames met digitale camera`s of gsm maken is strikt verboden op straffe van korting, of helemaal geen uitkering meer krijgen. Daarom zijn er ook zeer weinig foto`s van het werkleerbedrijf op internet te vinden. We worden door de bewakers en werkmeesters de godganse dag in de gaten gehouden. De werkmeester heeft net zoals in gevangenissen een centraal hoog punt waarop je 180 graden, totaal uitzicht op de werkvloer hebt. Een arbeidslager (werkkamp), zoals de duitsers het noemen.

Het is de hele dag op eieren lopen, bang om iets fout te doen, want sancties worden heel snel gegeven. Het normale recht gaat ervan uit dat iemand onschuldig is tot het tegendeel wordt bewezen. Bij het werkleerbedrijf is het andersom, je bent schuldig totdat je 100 procent je onschuld kan bewijzen, en dan nog is de afloop niet zeker!! Een gedetineerde heeft veel meer rechten dan dwangarbeiders in het werkleerbedrijf, en hoogstwaarschijnlijk worden ze ook veel beter behandeld.

Ik begon met schroefjes in een soort ronde metale schijf met een gat middenin te draaien, voor het bedrijf BBV Service Best uit Rotterdam. Had er kapotte vingers aan overgehouden. Een ander groepje was M&M`s in aan het pakken. De Marsfabrieken zijn een grote klant van het werkleerbedrijf, zag zakken Twiks, Mars, Milkyway, Snickers etc in grote getallen langskomen.

Tijdens de pauzes lopen er minimaal 2 bewakers met ons mee, en als de pauze is afgelopen dan geven ze dat aan, en drijven ons naar binnen toe.

13.00 uur. De sollicitatietraining. Eerst moesten we een zogenaamde vage huisregellijst ondertekenen. Weigeren is geen uitkering, heb er expliciet naar gevraagd. Zal de stukken later deze week in de bijlages doen en naar u emailen, ik heb thuis geen scanner om dat te doen. De sollicitatietraining wordt door exact dezelfde inkomensmanagers gegeven, als in het begin van 2012. Ook de lesstof is exact hetzelfde. 13.15 uur een zware opstoot, iemand werkte niet voldoende mee, en dreigde eruit gezet te worden, en zijn uitkering ingetrokken te worden. Zo de toon was gezet. Nadat die persoon zwaar bakzeil haalde, en excuses aanbood mocht hij bij de gratie gods blijven. De schrik zat er bij de rest goed in, dat begrijpt u wel. Heb ook nog nooit zoveel onzin , tijdens die training gehoord. Maar keiharde meningen gebaseerd op feiten moet je echt voor je houden. Het is voor je behoud van inkomen ,levensgevaarlijk om je meningen te veel te ventileren. Stalin zal, als die nog had geleefd, er jaloers op zijn geweest:)
De mate van zelfbeheersing die je moet opbrengen, om er redelijk schadevrij door te komen, is bovenmenselijk. Een voordeel, ik heb mijn sollicitatiehuiswerk voor de komende maanden al gedaan, ik pak gewoon mijn spullen van de sollicitatietraining, van begin 2012 tevoorschijn:) Die is exact hetzelfde.

Woensdag 26 september, de hele dag van 8.30 uur tot 17.00 uur dwangarbeid. Weer schroefjes indraaien, en later op de dag Chef Lege Dozen zoals ik dat noem. Moest lege dozen vouwen, en anderen vulden die met Marsen, en ander snoepgoed van de Marsfabrieken. Uiteraard weer de nodige bedreigingen over stopzetten uitkeringen etc. Die dreigementen staan ook op de grote informatieschermen, je zal het maar per ongeluk vergeten!! Ook moest ik fietstrappers inpakken.

Vrijdag 28 september 9.30 tot 12.30 Sollicitatietraining. Daar heb ik al alles al over gezegd. 3 uur onzin aanhoren.
                                13.00 uur tot 17.00 uur dwangarbeid. Ditmaal stickers op marsen doen en in dozen doen, de hele dag.


Zeer geestdodend werk. Gelukkig houd ik met humor de moed erin. En laat de mededwangarbeiders een beetje lachen.

nbsp;nbsp;