Op 9 mei a.s. voeren we actie tegen de verslechteringen op de bijstand, wajong en WSW. Dat doen we bij het stadhuis in Haarlem. De VNG houdt hier dan één van haar voorlichtingsbijeenkomsten over het principe akkoord dat zij heeft afgesloten met de VNG voor de gemeenten. Die moeten nog instemmen met het akkoord. Dit akkoord geeft ruim baan voor de invoeren van de verslechteringen die het kabinet voorstaat. Daarom roepen we zoveel mogelijk mensen op om hiernaar toe te komen om mee actie te voeren. Om zo óók de stem van uitkeringsgerechtigden en ouderen te laten horen. We staan hier met borden, flyers erc. Op die manier proberen we binnenkomende raadsleden, wethouders etc. van onze standpunten op de hoogte te stellen: zoals een fatsoenlijke uitkering om van te kunnen leven en gewoon goed werk in plaats van werken met behoud van uitkering.
We verzamelen om 18.30 uur bij het poortje aan de linkerkant van het stadhuis. De actie zelf begint om 18.45 uur
Tot de actie wordt ondermeer opgeroepen door de FNV en de Bijstandsbond
Waar?
Stadhuis
Grote Markt 2, 2011 Haarlem
Poortje aan de linkerkant van het stadhuis
telefoon 023 5115115
Routebeschrijving vanaf station Haarlem
Het Stadhuis ligt op ongeveer 10 minuten loopafstand vanaf station Haarlem.
* Vanuit de vooringang van het station naar rechts, langs het busstation, de Kruisweg (wordt verderop Kruisstraat) helemaal uitlopen
* Bij de HEMA verder rechtdoor de Barteljorisstraat in, aan het eind is de Grote Markt
* Het Stadhuis ligt aan de rechterkant. De ingang is via het poortje aan de linkerkant van het Stadhuis.
maandag 9 mei 2011
vrijdag 6 mei 2011
Enkele overwegingen over aardbeien, werklozen en het programma Rondom Tien
Morgenavond (zaterdagavond) schijnt het discussieprogramma Rondom Tien te gaan over het inzetten van werklozen om aardbeien te plukken. (Zie bericht hier beneden). We werden pas donderdag (dus gisteren) ingelicht en de uitzending is zaterdag dus eigenlijk te kort dag om iets van een actie te organiseren, want dat had wel gekund, het wordt gehouden in Felix Merites in Amsterdam en begint om 21.00 uur. Maar je kunt je mening op een forum achterlaten, misschien moeten we dat maar doen of ga erheen als toeschouwer. De omstandigheid dat het te kort dag was om dingen voor te bereiden en de overwegingen die ik hieronder zal geven hebben ertoe geleid, dat Ik heb geweigerd als spreker op te treden. Het thema van het programma is daarbij of wel of niet Roemenen en Bulgaren een werkvergunning mogen krijgen om de aardbeien te plukken omdat de werkgevers in de land en tuinbouw zeggen dat de 'Nederlandse' "werklozen" niet willen. Dit naar aanleiding van de maatregel van minister Kamp dat de vergunningen niet verstrekt mogen worden en 'Nederlandse' "werklozen" door het UWV ingezet moeten worden. Ook is de wederkerigheid, dwz of uitkeringsgerechtigden niet per definitie iets terug moeten doen is onderwerp van de discussie.
media
De media zijn uitgebreid op de maatregelen van Kamp gedoken. Daarbij wordt iedere kleine aanleiding aangegrepen om er weer een groot artikel over te schrijven. Toen een VVD raadslid in Amsterdam op twitter 1 korte zin in zijn box zette dat Amsterdamse werklozen moesten worden ingezet in het Westland, stond er meteen een groot artikel op de voorpagina van Het Parool. Als de Bijstandsbond een goed persbericht met concrete informatie en andere argumenten verstuurd met wat andere standpunten verschijnt er nooit een artikel op de voorpagina van Het Parool, om de verhoudingen nog eens duidelijk te maken. Het is geen 'nieuws'. Op verschillende momenten heb ik het persbeleid van de Bijstandsbond duidelijk gemaakt, oa in in een interview met Doorbraak.Ons uitgangspunt is, dat de reguliere vaak zogenaamd objectieve media ook kansen bieden om ons standpunt naar voren te brengen en dat er veel te weinig weer woord komt van 'links'. (uitkeringsgerechtigden) organisaties en individuen en sociale bewegingen voorzover die bestaan houden zich stil en reageren niet. Wij proberen dat zo nu en dan wel te doen. Maar dat betekent niet dat je maar met iedere hype mee moet gaan en als een kip zonder kop overal op moet reageren.
dorpsgek
In de huidige situatie waarin er in de media weinig mensen zijn die weerwerk leveren moeten we niet in de rol verzeilen van de sociaal geisoleerde dorpsgek die onder hilarisch gelach van de overgrote meerderheid van zogenaamd normale mensen ook als irreeel en warrig beschouwde argumenten naar voren mag brengen. Er zijn heel wat rechtse media, hebben wij ervaren die er specifiek op uit zijn ons in deze positie te manouvreren, en zo te bestrijden in het kader van het 'onderklasse bashen', want het gaat om beeldvorming, niet om argumenten. Uiteindelijk moet je ook je eigen agenda blijven bepalen en misschien meer gebruik maken van de eigen media in bepaalde situaties. Zoals bij de discussie die ik hierboven genoemd heb. Die probleemstelling leent zich niet voor reacties in quotes van enkele seconden of minuten, of- wat ook veel gebeurt- dat je een half uur tegen een journalist aan het woord bent, hij of zij vraagt je het hemd van het lijf, en dat je standpunt dan in twee zinnen in het artikel terechtkomt, waarbij ook de VVD-ers die lekker bij de meerderheid van de bevolking liggende oneliners kunnen debiteren met hun propaganda naar voren komen. Daarom hebben wij interviews met Powned, Radio TV Noord-Holland en Rondom Tien over bovenstaande hype geweigerd. Ik heb hen omstandig uitgelegd waarom..
defensieve positie
Kort door de bocht gezegd: ik ben het zat vanuit een defensieve positie steeds mezelf en anderen te moeten verdedigen volgens hype agenda's die door journalisten en VVD en PVV politici worden opgesteld en waar ik geen invloed op heb. Het gaat daarbij in het geheel niet om argumenten en om op basis daarvan vooruit te komen, maar om propaganda die tot doel heeft het onderbuikgevoel van de achterban verder te cultiveren en stemmen te winnen over de rug van de onderklasse. Vandaar dat bovenstaande discussie al 20 jaar periodiek gevoerd wordt en al 20 jaar dezelfde oppervlakkige argumenten zijn uitgewisseld, in korte quotes van enkele seconden of hooguit enkele minuten, voorzover er van uitwisseling sprake was, en zonder dat dit enig resultaat heeft opgeleverd. In december ging het over sneeuwschuiven van werklozen, en dan gaat het weer over asperges lukken, en dan gaat het weer over een ander tijdelijk klusje dat er eerst door betaalde krachten met overigens leuk werk bij werd gedaan (het hoort er ook bij), maar die betaalde krachten, bijvoorbeeld van de huishoudelijke dienst bij bejaardentehuizen, zijn wegbezuinigd. Vandaar dat wij de dwanggarbeid aan de orde stellen in onze termen, agenda's en momenten, en dat wil niet zeggen dat wij de pers nooit te woord willen staan maar dat het soms in ons beleid past.
objectieve journalistiek
Verder heb ik duidelijk gemaakt dat de zogenaamde objectieve journalistiek, waarbij de journalist de neutrale toeschouwer blijft en voor en tegenstanders keurig na elkaar aan het woord laat- hoor en wederhoor- bij de huidige zich polariserende politieke en sociale verhoudingen in Nederland en het bashen van de (allochtone) onderklasse een averechts effect heeft en de tegenstellingen alleen maar bestendigt en de PVV stemmer alleen maar sterkt in zijn mening, en dat het dus een verouderd journalistiek concept is, ook al omdat via facebook, twitter, google en andere internetmogelijkheden de mensen allang op de hoogte zijn van de nieuwsfeiten waarbij ze zelf het in hun ogen subjectieve kaf van het in hun ogen objectieve koren scheiden naar aanleiding van de vele berichten die verschijnen en dat weinigen nog behoefte hebben aan de kranten en de televisie 's die avonds het nog eens gaan nakouwen. Dus ook in dat opzicht is het concept verouderd.
Nadere gegevens uitzending
Maar ik ga niet voor anderen bepalen wat ze ermee doen. Dus hieronder de nadere gegevens van de uitzending, waarbij inderdaad wat mij betreft de probleemstelling in de tekst hoogst suggestief in elkaar is gezet met een als prikkelend en aandacht trekkend bedoelde analyse, een journalistiek concept dat objectiviteit claimt maar door de wetten van de journalistiek (het moet nieuws zijn, hoewel niemand weet wat dat is, het moet een beetje sensationeel en aandachttrekkend zijn, etc.) waarbij werklozen in feite worden aangevallen en zich moeten verdedigen (oh nee, wil je er niets tegenover stellen, tegenover die uitkering? Zo zo) die averechts werkt en werkelijke oplossingen buiten beeld brengt. Voor wat hoort wat, daar ben jij toch ook voor? Nou, dan zijn we het eens. Want het kan vriezen en het kan dooien.
Piet van der Lende
Hier kun je de discussie volgen of meedoen. Reacties kunt u geven bij het programma rondom tien
media
De media zijn uitgebreid op de maatregelen van Kamp gedoken. Daarbij wordt iedere kleine aanleiding aangegrepen om er weer een groot artikel over te schrijven. Toen een VVD raadslid in Amsterdam op twitter 1 korte zin in zijn box zette dat Amsterdamse werklozen moesten worden ingezet in het Westland, stond er meteen een groot artikel op de voorpagina van Het Parool. Als de Bijstandsbond een goed persbericht met concrete informatie en andere argumenten verstuurd met wat andere standpunten verschijnt er nooit een artikel op de voorpagina van Het Parool, om de verhoudingen nog eens duidelijk te maken. Het is geen 'nieuws'. Op verschillende momenten heb ik het persbeleid van de Bijstandsbond duidelijk gemaakt, oa in in een interview met Doorbraak.Ons uitgangspunt is, dat de reguliere vaak zogenaamd objectieve media ook kansen bieden om ons standpunt naar voren te brengen en dat er veel te weinig weer woord komt van 'links'. (uitkeringsgerechtigden) organisaties en individuen en sociale bewegingen voorzover die bestaan houden zich stil en reageren niet. Wij proberen dat zo nu en dan wel te doen. Maar dat betekent niet dat je maar met iedere hype mee moet gaan en als een kip zonder kop overal op moet reageren.
dorpsgek
In de huidige situatie waarin er in de media weinig mensen zijn die weerwerk leveren moeten we niet in de rol verzeilen van de sociaal geisoleerde dorpsgek die onder hilarisch gelach van de overgrote meerderheid van zogenaamd normale mensen ook als irreeel en warrig beschouwde argumenten naar voren mag brengen. Er zijn heel wat rechtse media, hebben wij ervaren die er specifiek op uit zijn ons in deze positie te manouvreren, en zo te bestrijden in het kader van het 'onderklasse bashen', want het gaat om beeldvorming, niet om argumenten. Uiteindelijk moet je ook je eigen agenda blijven bepalen en misschien meer gebruik maken van de eigen media in bepaalde situaties. Zoals bij de discussie die ik hierboven genoemd heb. Die probleemstelling leent zich niet voor reacties in quotes van enkele seconden of minuten, of- wat ook veel gebeurt- dat je een half uur tegen een journalist aan het woord bent, hij of zij vraagt je het hemd van het lijf, en dat je standpunt dan in twee zinnen in het artikel terechtkomt, waarbij ook de VVD-ers die lekker bij de meerderheid van de bevolking liggende oneliners kunnen debiteren met hun propaganda naar voren komen. Daarom hebben wij interviews met Powned, Radio TV Noord-Holland en Rondom Tien over bovenstaande hype geweigerd. Ik heb hen omstandig uitgelegd waarom..
defensieve positie
Kort door de bocht gezegd: ik ben het zat vanuit een defensieve positie steeds mezelf en anderen te moeten verdedigen volgens hype agenda's die door journalisten en VVD en PVV politici worden opgesteld en waar ik geen invloed op heb. Het gaat daarbij in het geheel niet om argumenten en om op basis daarvan vooruit te komen, maar om propaganda die tot doel heeft het onderbuikgevoel van de achterban verder te cultiveren en stemmen te winnen over de rug van de onderklasse. Vandaar dat bovenstaande discussie al 20 jaar periodiek gevoerd wordt en al 20 jaar dezelfde oppervlakkige argumenten zijn uitgewisseld, in korte quotes van enkele seconden of hooguit enkele minuten, voorzover er van uitwisseling sprake was, en zonder dat dit enig resultaat heeft opgeleverd. In december ging het over sneeuwschuiven van werklozen, en dan gaat het weer over asperges lukken, en dan gaat het weer over een ander tijdelijk klusje dat er eerst door betaalde krachten met overigens leuk werk bij werd gedaan (het hoort er ook bij), maar die betaalde krachten, bijvoorbeeld van de huishoudelijke dienst bij bejaardentehuizen, zijn wegbezuinigd. Vandaar dat wij de dwanggarbeid aan de orde stellen in onze termen, agenda's en momenten, en dat wil niet zeggen dat wij de pers nooit te woord willen staan maar dat het soms in ons beleid past.
objectieve journalistiek
Verder heb ik duidelijk gemaakt dat de zogenaamde objectieve journalistiek, waarbij de journalist de neutrale toeschouwer blijft en voor en tegenstanders keurig na elkaar aan het woord laat- hoor en wederhoor- bij de huidige zich polariserende politieke en sociale verhoudingen in Nederland en het bashen van de (allochtone) onderklasse een averechts effect heeft en de tegenstellingen alleen maar bestendigt en de PVV stemmer alleen maar sterkt in zijn mening, en dat het dus een verouderd journalistiek concept is, ook al omdat via facebook, twitter, google en andere internetmogelijkheden de mensen allang op de hoogte zijn van de nieuwsfeiten waarbij ze zelf het in hun ogen subjectieve kaf van het in hun ogen objectieve koren scheiden naar aanleiding van de vele berichten die verschijnen en dat weinigen nog behoefte hebben aan de kranten en de televisie 's die avonds het nog eens gaan nakouwen. Dus ook in dat opzicht is het concept verouderd.
Nadere gegevens uitzending
Maar ik ga niet voor anderen bepalen wat ze ermee doen. Dus hieronder de nadere gegevens van de uitzending, waarbij inderdaad wat mij betreft de probleemstelling in de tekst hoogst suggestief in elkaar is gezet met een als prikkelend en aandacht trekkend bedoelde analyse, een journalistiek concept dat objectiviteit claimt maar door de wetten van de journalistiek (het moet nieuws zijn, hoewel niemand weet wat dat is, het moet een beetje sensationeel en aandachttrekkend zijn, etc.) waarbij werklozen in feite worden aangevallen en zich moeten verdedigen (oh nee, wil je er niets tegenover stellen, tegenover die uitkering? Zo zo) die averechts werkt en werkelijke oplossingen buiten beeld brengt. Voor wat hoort wat, daar ben jij toch ook voor? Nou, dan zijn we het eens. Want het kan vriezen en het kan dooien.
Piet van der Lende
Hier kun je de discussie volgen of meedoen. Reacties kunt u geven bij het programma rondom tien
donderdag 5 mei 2011
FNV Lokaal Den Haag: “Vrijwilligerswerk met sanctie afdwingen, is dwangarbeid”
02-05-2011
De Haagse wethouder Klein (CDA) wil een strafkorting op de uitkeringen. Wie in de bijstand zit en straks weigert vrijwilligerswerk te doen, wordt als het aan de wethouder ligt flink hard aangepakt. Dit is de persoonlijke mening van de wethouder en hij zal dit verder nog met zijn Haagse collega’s van Burgemeester en Wethouders (B&W) bespreken.
FNV Lokaal Den Haag vindt dat bij elke vorm van productieve arbeid een reguliere arbeidsverhouding hoort met fatsoenlijke arbeidsvoorwaarden en een degelijke rechtspositie, óók als het deeltijdarbeid betreft.
FNV Lokaal plaatst dan ook grote vraagtekens bij het ‘voor wat, hoort wat’-principe. Ray de Vries van FNV Lokaal Den Haag stelt: “Een dergelijke verplichting tot werken naast je uitkering is asociaal en onbehoorlijk. Vrijwilligerswerk met een sanctie afdwingen, noem ik dwangarbeid.”
De Haagse wethouder Klein (CDA) wil een strafkorting op de uitkeringen. Wie in de bijstand zit en straks weigert vrijwilligerswerk te doen, wordt als het aan de wethouder ligt flink hard aangepakt. Dit is de persoonlijke mening van de wethouder en hij zal dit verder nog met zijn Haagse collega’s van Burgemeester en Wethouders (B&W) bespreken.
FNV Lokaal Den Haag vindt dat bij elke vorm van productieve arbeid een reguliere arbeidsverhouding hoort met fatsoenlijke arbeidsvoorwaarden en een degelijke rechtspositie, óók als het deeltijdarbeid betreft.
FNV Lokaal plaatst dan ook grote vraagtekens bij het ‘voor wat, hoort wat’-principe. Ray de Vries van FNV Lokaal Den Haag stelt: “Een dergelijke verplichting tot werken naast je uitkering is asociaal en onbehoorlijk. Vrijwilligerswerk met een sanctie afdwingen, noem ik dwangarbeid.”
donderdag 28 april 2011
Verstrekken van informatie aan de werkzoekende over het traject en de voorafgaande cursus die hij/zij verplicht moet gaan volgen
Regelmatig komt op het spreekuur van de Bijstandsbond iemand met de klacht, dat hij door de klantmanager is verwezen naar een traject, en dat
de betrokkene te verstaan werd gegeven dat hij verplicht is hier naartoe te gaan. Op vragen over de inhoud van het traject wordt dan geen antwoord gegeven, vaak omdat de klantmanager het ook niet weet omdat het traject wordt uitgevoerd door derden. Wanneer men na verwijzing een gesprek krijgt dat als een soort intakegesprek functioneert voor het volgen van het traject is de informatie vaak ook heel summier. Of u hier maar even wilt tekenen. De Centrale Raad van Beroep heeft nu in een situatie, die veel lijkt op voorgaande beschrijving een uitspraak gedaan. Een waarschuwing is daarbij wel op zijn plaats. Het betreft natuurlijk altijd individuele specifieke situaties, waaruit vaak moeilijk algemene richtlijnen uit af te leiden zijn. Denk dus niet zomaar: o, ik heb onvoldoende informatie naar mijn mening, ik ga niet naar een training.
De uitspraak luidt in het kort als volgt.
Het college bepaalt welke voorziening gericht op arbeidsinschakeling aan een belanghebbende wordt aangeboden. Op grond van artikel 9 lid 1 onderdeel b WWB is belanghebbende in beginsel verplicht om van deze aangeboden voorziening gebruik te maken.
Een belanghebbende kan niet worden verweten niet aan een training in het kader van een werkervaringsplaats te hebben deelgenomen als voorafgaand aan de training die is bedoeld als voorbereiding van de uitvoering van de werkzaamheden, ondanks daartoe strekkend verzoek van de belanghebbende, onvoldoende duidelijkheid is verschaft over de te verrichten werkzaamheden.
CRvB 28-02-2011, nr. 08/6846 WWB, LJN: BP8160
De betrokkene was door de gemeente aangemeld voor een werkervaringsplaats bij het zogenoemde Teli-project, een initiatief van tien gemeenten in de provincie Drenthe (waaronder de gemeente Midden-Drenthe) om huishoudens met lage inkomens te stimuleren energiebesparende maatregelen te nemen. Hiertoe worden huishoudens aangeschreven om pakketten te bestellen met energiebesparende producten. De pakketten worden na een telefonische afspraak door een adviseur thuisbezorgd, waarbij tevens advies wordt gegeven. Werkzoekenden - waaronder de betrokkene - zouden, na een technische opleiding en een sociale vaardigheidstraining, bij dit project worden ingezet als administratief (loket)medewerker, als adviseur of in een gecombineerde functie.
In het kader van het Teli-project heeft betrokkene op 11 oktober 2007 een kennismakingsbijeenkomst bijgewoond. Zij is vervolgens uitgenodigd voor een training op 30 november 2007. Bij die gelegenheid is zij niet verschenen. De projectleider heeft daarover met haar telefonisch contact gehad, waarbij ook de aard van de werkzaamheden aan de orde is geweest. Daarna is zij uitgenodigd voor een training op 7 december 2007. Ook op die training is zij niet verschenen. Op 2 januari 2008 heeft zij met haar consulente van de afdeling Werk van de gemeente Midden-Drenthe (hierna: consulente) gesproken over haar arbeidsverplichtingen. Daarbij is de weigering om op 7 december 2007 op de training aanwezig te zijn ook aan de orde geweest. Bij besluit van 16 januari 2008 heeft het College de bijstand over de maand januari 2008 met 50% verlaagd op de grond dat zij op 7 december 2007 niet is verschenen op de training voor het Teli-project, zodat zij niet voldoende gebruik heeft gemaakt van een door het College aangeboden voorziening gericht op arbeidsinschakeling. De betrokkene is van mening dat haar niet kan worden verweten dat zij niet heeft deelgenomen aan deze training, waartoe zij - samengevat - heeft aangevoerd dat haar voorafgaand aan de training niet duidelijk was geworden welke werkzaamheden nu precies van haar werden verwacht, waarbij met name haar vrees (wegens eerdere negatieve ervaringen) dat sprake zou zijn van colportageachtige activiteiten niet kon worden weggenomen. Bovendien had zij van haar consulente begrepen dat zij slechts bij de administratieve onderdelen van het project zou worden ingezet.
De Centrale Raad is van oordeel dat betrokkene op goede gronden vooraf meer duidelijkheid heeft verlangd over de door haar te verrichten werkzaamheden, in het bijzonder die van adviseur. Van de projectleiding mocht worden verwacht dat die duidelijkheid al was gegeven voorafgaand aan de training. Deze training was immers bedoeld als voorbereiding op de uitvoering van de werkzaamheden. Wat daarvan verder zij, ter zitting van de Raad heeft de vertegenwoordiger van het College niet kunnen bevestigen dat die duidelijkheid ook nog bij de start van de training op 7 december 2007 had kunnen worden verkregen. De Raad is van oordeel dat betrokkene niet kan worden verweten dat zij niet aan de training van 7 december 2007 heeft deelgenomen.
Piet
p
De uitspraak luidt in het kort als volgt.
Het college bepaalt welke voorziening gericht op arbeidsinschakeling aan een belanghebbende wordt aangeboden. Op grond van artikel 9 lid 1 onderdeel b WWB is belanghebbende in beginsel verplicht om van deze aangeboden voorziening gebruik te maken.
Een belanghebbende kan niet worden verweten niet aan een training in het kader van een werkervaringsplaats te hebben deelgenomen als voorafgaand aan de training die is bedoeld als voorbereiding van de uitvoering van de werkzaamheden, ondanks daartoe strekkend verzoek van de belanghebbende, onvoldoende duidelijkheid is verschaft over de te verrichten werkzaamheden.
CRvB 28-02-2011, nr. 08/6846 WWB, LJN: BP8160
De betrokkene was door de gemeente aangemeld voor een werkervaringsplaats bij het zogenoemde Teli-project, een initiatief van tien gemeenten in de provincie Drenthe (waaronder de gemeente Midden-Drenthe) om huishoudens met lage inkomens te stimuleren energiebesparende maatregelen te nemen. Hiertoe worden huishoudens aangeschreven om pakketten te bestellen met energiebesparende producten. De pakketten worden na een telefonische afspraak door een adviseur thuisbezorgd, waarbij tevens advies wordt gegeven. Werkzoekenden - waaronder de betrokkene - zouden, na een technische opleiding en een sociale vaardigheidstraining, bij dit project worden ingezet als administratief (loket)medewerker, als adviseur of in een gecombineerde functie.
In het kader van het Teli-project heeft betrokkene op 11 oktober 2007 een kennismakingsbijeenkomst bijgewoond. Zij is vervolgens uitgenodigd voor een training op 30 november 2007. Bij die gelegenheid is zij niet verschenen. De projectleider heeft daarover met haar telefonisch contact gehad, waarbij ook de aard van de werkzaamheden aan de orde is geweest. Daarna is zij uitgenodigd voor een training op 7 december 2007. Ook op die training is zij niet verschenen. Op 2 januari 2008 heeft zij met haar consulente van de afdeling Werk van de gemeente Midden-Drenthe (hierna: consulente) gesproken over haar arbeidsverplichtingen. Daarbij is de weigering om op 7 december 2007 op de training aanwezig te zijn ook aan de orde geweest. Bij besluit van 16 januari 2008 heeft het College de bijstand over de maand januari 2008 met 50% verlaagd op de grond dat zij op 7 december 2007 niet is verschenen op de training voor het Teli-project, zodat zij niet voldoende gebruik heeft gemaakt van een door het College aangeboden voorziening gericht op arbeidsinschakeling. De betrokkene is van mening dat haar niet kan worden verweten dat zij niet heeft deelgenomen aan deze training, waartoe zij - samengevat - heeft aangevoerd dat haar voorafgaand aan de training niet duidelijk was geworden welke werkzaamheden nu precies van haar werden verwacht, waarbij met name haar vrees (wegens eerdere negatieve ervaringen) dat sprake zou zijn van colportageachtige activiteiten niet kon worden weggenomen. Bovendien had zij van haar consulente begrepen dat zij slechts bij de administratieve onderdelen van het project zou worden ingezet.
De Centrale Raad is van oordeel dat betrokkene op goede gronden vooraf meer duidelijkheid heeft verlangd over de door haar te verrichten werkzaamheden, in het bijzonder die van adviseur. Van de projectleiding mocht worden verwacht dat die duidelijkheid al was gegeven voorafgaand aan de training. Deze training was immers bedoeld als voorbereiding op de uitvoering van de werkzaamheden. Wat daarvan verder zij, ter zitting van de Raad heeft de vertegenwoordiger van het College niet kunnen bevestigen dat die duidelijkheid ook nog bij de start van de training op 7 december 2007 had kunnen worden verkregen. De Raad is van oordeel dat betrokkene niet kan worden verweten dat zij niet aan de training van 7 december 2007 heeft deelgenomen.
Piet
p
vrijdag 22 april 2011
De loondispensatie en het bestuursakkoord over de samenvoeging van Wajong, bijstand en Sociale werkvoorziening.
Gisteren werd bekend gemaakt dat de lagere overheden een akkoord bereikt hebben met de regering over de uitvoering van structurele bezuinigingen van in totaal 1,8 miljard per jaar, waarvan tijdens deze regeerperiode 825 miljoen gerealiseerd moet worden. Onderdeel van het plan is de uitvoering van de samenvoeging van Wajong, bijstand en sociale werkvoorziening. Deze samenvoeging moet een aanzienlijk deel van de bezuinigingen opleveren. Over hoe de nieuwe regeling, die Wet Werken Naar Vermogen (WWNV) wordt genoemd, eruit komt te zien wordt in het akkoord weinig gezegd. Men merkt slechts op dat de polisvoorwaarden (toetredingsvoorwaarden en andere om in aanmerking te komen voor de regeling) een kwestie van het Rijk is, waarin de gemeenten, provincies en waterschappen geen zeggenschap hebben. Wel worden uitgangspunten geformuleerd voor de uitvoering van de nieuwe wet door de gemeenten. Nu al loopt er in 32 gemeenten een proef met de zogenaamde loondispensatie, tewerkstellen van werklozen met een arbeidshandicap waarbij de werkgever minder dan het minimumloon mag uitbetalen en de gemeente dit vanuit de bijstand aanvult tot iets boven het bijstandsminimum. De doelgroep in deze pilot is beperkt: mensen moeten een duurzame arbeidshandicap hebben, binnen bepaalde grenzen wat betreft de mogelijke arbeidsproductiviteit. Iemand die tijdelijk arbeidsongeschikt is, of een loonwaarde heeft boven de 80% van het minimumloon komt niet voor de proef in aanmerking. In de eerste plaats is in het bestuursakkoord afgesproken dat de loondispensatie (werken beneden het minimumloon voor werklozen met een arbeidshandicap) integraal onderdeel zal uitmaken van de nieuwe WWNV, waarbij de doelgroep wordt uitgebreid. Werklozen met een arbeidshandicap die tot 100% van het minimumloon voor hun werkgever kunnen terugverdienen komen in aanmerking. In de tweede plaats is een herstructureringsfonds afgesproken van 450 miljoen. De gemeenten moeten de bezuinigingen die het Rijk oplegt doorvoeren in de WSW, bijstand en vooral de korting op de re-integratiegelden betekent, dat de gemeenten moeten omschakelen naar minder voorzieningen en begeleiding. Als algemene lijn in het akkoord hebben regering en gemeenten afgesproken, dat de gemeenten aanzienlijke beleidsvrijheid krijgen bij de uitvoering van de nieuwe WWNV.
Grondslag van het akkoord.
Over de onderhandelingen werd door de Vereniging van Nederlandse Gemeenten (VNG) af en toe wat naar buiten gebracht. Daarbij werd duidelijk, dat vooral de bezuinigingen op de WSW een groot struikelblok waren, maar ook gaven de gemeenten aan, andere bezuinigingen moeilijk te kunnen doorvoeren zonder een kaalslag in allerlei voorzieningen en begeleiding. Over dit punt is lang onderhandeld. De gemeenten voelden zich voor het blok geplaatst om iets uit te moeten voeren wat onuitvoerbaar was. Hoe is men eruit gekomen? Hiervoor moeten we de nieuwe loondispensatie en het 'herstructureringsfonds" erbij betrekken. De doelgroep van de loondispensatie is aanzienlijk uitgebreid, hoewel in sommige publicaties wordt aangegeven, dat de regering eigenlijk tegen uitbreiding van die doelgroep was. Maar de gemeenten hebben er in de onderhandelingen sterk op aangedrongen. Waarom? In feite komen op basis van de afspraken ook mensen, die gezond zijn van lijf en leden voor de tewerkstelling met behulp van ontduiking van het minimumloon in aanmerking. De gemeenten kunnen deze mensen, die beneden het minimumloon krijgen uitbetaald, inzetten voor belangrijke taken, die niet wegbezuinigd kunnen worden of waarvan men wil dat ze blijven bestaan. De ambtenaren die deze taken nu verrichten kunnen ‘afvloeien'. Dit plaatst ook het 'herstructureringsfonds' dat in de langdurige staart van de onderhandelingen op tafel kwam, in een bepaald daglicht. Gemeenten kunnen hieruit het afvloeien van reguliere ambtenaren en de opleiding van de nieuwe arbeidskrachten tijdelijk financieren. Op deze wijze kunnen gemeenten nog aanzienlijke bezuinigingen doorvoeren, in overeenstemming met de eisen van de regering, en toch voorzieningen in stand houden en zelfs geld overhouden voor groepen met een wat grotere arbeidshandicap, waarbij het relatief duur is om ze in te zetten. Anders gezegd: de gemeenten denken grote besparingen te kunnen realiseren door op grote schaal reguliere arbeidskrachten (ambtenaren met een normaal salaris) te vervangen door werklozen met een hoge arbeidsproductiviteit, die een loon krijgen beneden met wettelijk minimum, aangevuld met een toeslag uit de nieuwe WWNV. De besparingen kunnen groot zijn. Nu nog moet de gemeente en 1 ambtenaar betalen, en 1 bijstandsgerechtigde, die gezond is en niet aan de bak komt. In het nieuwe systeem hoeft alleen loon beneden het wettelijk minimum aan 1 persoon betaald te worden met een toeslag uit de WWNV. Bovendien krijgen de gemeenten een grote beleidsvrijheid. Dit maakt het mogelijk geld 'uit de markt' te halen. Nu al worden in de WSW mensen met een grote arbeidshandicap vervangen door mensen, die in feite langdurig werklozen zijn, maar die nog wel een behoorlijke arbeidsproductiviteit hebben. Op die manier kunnen producten en diensten worden geleverd die gewoon in de markt gezet worden en daar verdient de gemeente geld mee.
Reacties op het akkoord
Gisteren kwam een stroom van reacties los op het akkoord. Groen Links riep op het eerste gezicht heel flink dat de gemeenten het nieuwe akkoord moeten boycotten. Bij lezing van de reactie en van de Partij van de Arbeid blijkt echter, dat de partijen met zoveel woorden akkoord gaan met de systematiek van de loondispensatie. Er moet alleen minder bezuinigd worden. De partijen voeren daarbij als argument aan, dat er geen geld zal zijn om mensen op grote schaal te blijven begeleiden in allerlei werkprojecten en daarmee worden die mensen in de steek gelaten. Maar zoals we hierboven zagen, kunnen de gemeenten grote besparingen doorvoeren. Het is dan ook de vraag of er geen geld zal zijn om een geavanceerd disciplineringsysteem voor werklozen en werkenden aan de onderkant van de arbeidsmarkt op te tuigen. (werken beneden het minimumloon met een bijstandachtige aanvulling waar je tot in lengte van dagen op bent aangewezen en waarbij dit bijstandsregiem allerlei disciplinaire voorwaarden kent die de mensen rechteloos maken). De systematiek en de denkrichting van het bovengeschetste akkoord liggen vast, daar zijn vrijwel alle politieke partijen het eens. Alleen zal er nog gesteggeld worden over de mate waarin en de schaal waarop dit systeem wordt ingevoerd. De oppositie wil wat meer geld om ook mensen met een wat grotere arbeidshandicap te kunnen blijven 'activeren' en wil op minder grote schaal ambtenaren vervangen door nieuwe arbeidskrachten. Onderhandelingen daarover zullen ook gevoerd moeten worden met de vakbonden, want het is de vraag of de ambtenaren zich op grote schaal naar de slachtbank laten voeren. Wellicht dat bij de discussies die nu komen een zekere uitbreiding van het tijdelijke 'herstructureringsfonds' zal worden gerealiseerd, zodat er een beperkte (financiële) ruimte ontstaat voor de gemeenten om met de vakbonden te onderhandelen over de gevolgen van het bestuursakkoord voor oude en nieuwe arbeidskrachten. Deze onderhandelingen zullen echter pas op gang komen als de politieke besluitvorming over dit bestuursakkoord is afgerond en de gemeenten beginnen met de uitvoering ervan, waarbij ze kunnen zeggen dat ze met de rug tegen de (financiële) muur staan.
Piet van der Lende
Grondslag van het akkoord.
Over de onderhandelingen werd door de Vereniging van Nederlandse Gemeenten (VNG) af en toe wat naar buiten gebracht. Daarbij werd duidelijk, dat vooral de bezuinigingen op de WSW een groot struikelblok waren, maar ook gaven de gemeenten aan, andere bezuinigingen moeilijk te kunnen doorvoeren zonder een kaalslag in allerlei voorzieningen en begeleiding. Over dit punt is lang onderhandeld. De gemeenten voelden zich voor het blok geplaatst om iets uit te moeten voeren wat onuitvoerbaar was. Hoe is men eruit gekomen? Hiervoor moeten we de nieuwe loondispensatie en het 'herstructureringsfonds" erbij betrekken. De doelgroep van de loondispensatie is aanzienlijk uitgebreid, hoewel in sommige publicaties wordt aangegeven, dat de regering eigenlijk tegen uitbreiding van die doelgroep was. Maar de gemeenten hebben er in de onderhandelingen sterk op aangedrongen. Waarom? In feite komen op basis van de afspraken ook mensen, die gezond zijn van lijf en leden voor de tewerkstelling met behulp van ontduiking van het minimumloon in aanmerking. De gemeenten kunnen deze mensen, die beneden het minimumloon krijgen uitbetaald, inzetten voor belangrijke taken, die niet wegbezuinigd kunnen worden of waarvan men wil dat ze blijven bestaan. De ambtenaren die deze taken nu verrichten kunnen ‘afvloeien'. Dit plaatst ook het 'herstructureringsfonds' dat in de langdurige staart van de onderhandelingen op tafel kwam, in een bepaald daglicht. Gemeenten kunnen hieruit het afvloeien van reguliere ambtenaren en de opleiding van de nieuwe arbeidskrachten tijdelijk financieren. Op deze wijze kunnen gemeenten nog aanzienlijke bezuinigingen doorvoeren, in overeenstemming met de eisen van de regering, en toch voorzieningen in stand houden en zelfs geld overhouden voor groepen met een wat grotere arbeidshandicap, waarbij het relatief duur is om ze in te zetten. Anders gezegd: de gemeenten denken grote besparingen te kunnen realiseren door op grote schaal reguliere arbeidskrachten (ambtenaren met een normaal salaris) te vervangen door werklozen met een hoge arbeidsproductiviteit, die een loon krijgen beneden met wettelijk minimum, aangevuld met een toeslag uit de nieuwe WWNV. De besparingen kunnen groot zijn. Nu nog moet de gemeente en 1 ambtenaar betalen, en 1 bijstandsgerechtigde, die gezond is en niet aan de bak komt. In het nieuwe systeem hoeft alleen loon beneden het wettelijk minimum aan 1 persoon betaald te worden met een toeslag uit de WWNV. Bovendien krijgen de gemeenten een grote beleidsvrijheid. Dit maakt het mogelijk geld 'uit de markt' te halen. Nu al worden in de WSW mensen met een grote arbeidshandicap vervangen door mensen, die in feite langdurig werklozen zijn, maar die nog wel een behoorlijke arbeidsproductiviteit hebben. Op die manier kunnen producten en diensten worden geleverd die gewoon in de markt gezet worden en daar verdient de gemeente geld mee.
Reacties op het akkoord
Gisteren kwam een stroom van reacties los op het akkoord. Groen Links riep op het eerste gezicht heel flink dat de gemeenten het nieuwe akkoord moeten boycotten. Bij lezing van de reactie en van de Partij van de Arbeid blijkt echter, dat de partijen met zoveel woorden akkoord gaan met de systematiek van de loondispensatie. Er moet alleen minder bezuinigd worden. De partijen voeren daarbij als argument aan, dat er geen geld zal zijn om mensen op grote schaal te blijven begeleiden in allerlei werkprojecten en daarmee worden die mensen in de steek gelaten. Maar zoals we hierboven zagen, kunnen de gemeenten grote besparingen doorvoeren. Het is dan ook de vraag of er geen geld zal zijn om een geavanceerd disciplineringsysteem voor werklozen en werkenden aan de onderkant van de arbeidsmarkt op te tuigen. (werken beneden het minimumloon met een bijstandachtige aanvulling waar je tot in lengte van dagen op bent aangewezen en waarbij dit bijstandsregiem allerlei disciplinaire voorwaarden kent die de mensen rechteloos maken). De systematiek en de denkrichting van het bovengeschetste akkoord liggen vast, daar zijn vrijwel alle politieke partijen het eens. Alleen zal er nog gesteggeld worden over de mate waarin en de schaal waarop dit systeem wordt ingevoerd. De oppositie wil wat meer geld om ook mensen met een wat grotere arbeidshandicap te kunnen blijven 'activeren' en wil op minder grote schaal ambtenaren vervangen door nieuwe arbeidskrachten. Onderhandelingen daarover zullen ook gevoerd moeten worden met de vakbonden, want het is de vraag of de ambtenaren zich op grote schaal naar de slachtbank laten voeren. Wellicht dat bij de discussies die nu komen een zekere uitbreiding van het tijdelijke 'herstructureringsfonds' zal worden gerealiseerd, zodat er een beperkte (financiële) ruimte ontstaat voor de gemeenten om met de vakbonden te onderhandelen over de gevolgen van het bestuursakkoord voor oude en nieuwe arbeidskrachten. Deze onderhandelingen zullen echter pas op gang komen als de politieke besluitvorming over dit bestuursakkoord is afgerond en de gemeenten beginnen met de uitvoering ervan, waarbij ze kunnen zeggen dat ze met de rug tegen de (financiële) muur staan.
Piet van der Lende
maandag 18 april 2011
Huurders bedonnerd
Ga naar de website van Huurders Bedonnerd! Hier zult u informatie gaan vinden over acties tegen het voorstel van minister Donner om de maximale huren tot € 120 euro op te gaan trekken. http://huurdersbedonnerd.nl/index.html
De voorbereidingen voor deze actie lopen nog dus houdt u de website en het nieuws in de gaten. Zodra er meer bekend wordt over de inhoud van de plannen van Donner zal deze actie starten.
vrijdag 15 april 2011
Duizenden ontslagen voor ID-ers en de positie van mensen in de bijstand
Het landelijk beeld: duizenden ontslagen dreigen of zijn al gerealiseerd voor mensen met een ID-baan. De positie van bijstandsgerechtigden is wisselgeld in de onderhandelingen over samenvoeging van regelingen.
De gemeenten worden dit jaar drastisch gekort op hun re-integratiebudgetten door het bezuinigingsbeleid van de nieuwe regering. Een reeks van gemeenten heeft daarom besloten het aantal arbeidsplaatsen in de wsw en vooral het aantal mensen met een Instroom-Doorstroom baan drastisch te verminderen. Deze laatste banen zijn ontstaan toen het Rijk alweer een aantal jaren geleden de regeling van de ID-banen- de Melkertbanen afschafte. In veel gemeenten deden deze ID-ers onmisbaar werk, als schoolconciërge, in de wijkopbouw en in vele andere functies. Gemeenten besloten daarom –zij het in beperkte mate- deze ID-banen te blijven financieren uit de re-integratiebudgetten. (Het W-deel van de Wet Werk en Bijstand).
De huidige vermindering van het aantal ID-banen in veel gemeenten en in sommige gemeenten de gehele afschaffing ervan betekenen landelijk gezien opnieuw werkloosheid voor duizenden die tot nu toe zeer nuttig werk deden. Het is een van de eerste vele gevolgen van het afbraakbeleid van deze regering, die zich langzaam maar zeker beginnen af te tekenen. Maar om hoeveel banen het gaat daar heeft landelijk gezien niemand een overzicht van; de gemeenten voeren het beleid uit, en de discussie over de ID-banen en de bezuinigingen op de WSW blijven dan ook meestal op lokaal niveau steken. Een globale inventarisatie die met enig googlen wel te vinden is levert op, dat vanaf oktober vorig jaar tot nu toe actie gevoerd werd in Nijmegen, Groningen, Haarlem, Rotterdam, Leiden, Apeldoorn en verschillende andere gemeenten.
Discussies over de bezuinigingen op ID-ers in gemeenteraden kun je nog veel meer vinden, oa in Tilburg. Als je het aantal banen optelt dat op de tocht komt te staan heb je het over duizenden. Er zijn verschillende demonstraties en stakingen geweest. Wat mij daarbij opvalt is, dat al vanaf oktober vorig jaar overal in den lande actie gevoerd wordt door ID-ers, maar dat van een landelijke coördinatie in het geheel geen sprake is. De duizenden ontslagen in deze groep dringen dan ook nauwelijks door in de landelijke pers en een meer algemene-nationale- discussie over het nut van ID-banen komt niet van de grond. De actievoerders richten zich uitsluitend op het lokale niveau, en proberen door onderhandelingen met de gemeente te redden wat er te redden valt.
Een van de redenen voor het gebrek aan coördinatie van acties op landelijk niveau is het beleid en de positie van grote landelijke organisaties die voor de ID-ers kunnen opkomen, zoals de linkse politieke partijen en de ABVA/KABO. Enerzijds voeren de linkse politieke partijen oppositie tegen de bezuinigingen van het kabinet. Anderzijds zitten zij op lokaal niveau in het bestuur en zijn de plaatselijke partijbestuurders gedwongen de rigoureuze bezuinigingen van het kabinet door te voeren en de definitieve volledige afbouw van de ID-banen te regelen. Wat daarbij ook een rol speelt, is het steekspel dat op dit moment plaatsvindt over de door de regering aangekondigde samenvoeging van de Wet Werk en Bijstand, (WWB) de Wet Sociale Werkvoorziening (WSW) en de Wet Arbeidsongeschiktheid Jong Gehandicapten. (Wajong).
Over deze samenvoeging en de door de regering al in het regeerakkoord aangekondigde maatregelen zijn op allerlei niveaus onderhandelingen gaande. Met de Vereniging van Nederlandse Gemeenten wordt onderhandeld over een bestuursakkoord en de vakbonden lobbyen in de wandelgangen voor een zo gunstig mogelijke regeling voor de betrokkenen. In deze situatie zoeken de onderhandelaars vanuit het lokale niveau en in het kader van de VNG en in de vakbonden naar posities in de onderhandelingen waarin prioriteiten worden gesteld. Niet alle eisen vanuit het lokale niveau kunnen worden gerealiseerd. Men gaat dus kijken welke insteek men moet laten vallen en voor welke groepen men zich sterk wil inzetten, omdat men inschat dat daarvoor het maatschappelijk draagvlak en de ideologische rechtvaardiging het sterkst is en de organisatiegraad het hoogst is.
In dit kader lijken vooral de bijstandsgerechtigden en de ID-ers het kind van de rekening te worden. De onderhandelaars van de VNG hebben in feite al een bestuursakkoord met de regering alleen de financiering van de WSW en de positie van de WSW-ers is nog een knelpunt. Met andere woorden: men zet zich in dit steekspel op de WSW-ers en ook de Wajongers. De Wajong is in feite een arbeidsongeschiktheidsverzekering en voor de arbeidsongeschiktheidsverzekeringen hebben de vakbonden -met een hoge organisatiegraad van WAO’ers en Wajongers- en de linkse politieke partijen zich altijd ingezet. Mooi bijkomend punt voor de linkse partijen is, dat de Wajong nu niet door de gemeenten wordt uitgevoerd en de lokale bestuurders niet in de knel kunnen komen als er landelijk voor wordt opgekomen.
In Amsterdam hebben de ID-ers ervaringen met de steun van de vakbonden. Enige jaren geleden voerde het college met Groen Links en de Partij van de Arbeid in de gemeente een afbouwregeling voor de ID-ers in. Toen er protesten tegen de afbouw op gang kwamen, haakte de ABVA/Kabo af. De afbouwregeling zou een goede zaak zijn omdat ID-ers tot in lengte van dagen in de ID-regeling zouden blijven hangen, en het is een onvolwaardige gesubsidieerde baan en de mensen moeten doorstromen naar een echte baan, dus moest worden ingezet op het regulier in dienst nemen van de ID-ers door de werkgevers waar zij werkten. Daarbij moest de afbouwregeling van de gemeente worden aanvaard. Bijkomend argument van de ABVA was, dat de banen op een oneigenlijke manier werden gefinancierd: uit de re-integratiebudgetten en niet uit de reguliere begroting. Dat daarbij ook weer een grote groep op straat kwam te staan omdat de werkgevers (veelal eveneens door de gemeente gesubsidieerde welzijnsinstellingen) geen geld hadden om de mensen in dienst te nemen nam de vakbond op de koop toe. De ID-ers die indertijd in deze strategie van de ABVA/Kabo meegingen komen nu van een koude kermis thuis: de banen van veel voormalige ID-ers komen in het kader van de nieuwe bezuinigingsrondes op het welzijnswerk weer op de tocht te staan. En trouwens niet alleen de banen van de ID-ers. Veel ID-ers zijn indertijd in de strategie van de ABVA/Kabo meegegaan om hun eigen individuele hachje te redden.
Het lijkt erop dat in de huidige situatie de onderhandelaars van verschillende huize die met de regering onderhandelen over toekomstige regelingen vooral inzetten op de Wajong en de WSW; daarbij worden de bijstandsgerechtigden en de langdurig werklozen die doorgestroomd zijn naar een ID-baan als wisselgeld gebruikt. De minister van Sociale Zaken De Krom heeft de politieke situatie scherp aangevoeld door nu al-vooruitlopend op de uitkomst van de vele onderhandelingen met maatschappelijke organisaties een reeks van scherpe bezuinigingen aan te kondigen op de bijstand, waarbij een deel van de maatregelen niets met bezuinigen te maken hebben maar kunnen worden gekwalificeerd als zinloze pesterijen. (Het beperken van de mogelijkheid met vakantie te gaan voor AOW’ers met een aanvullende bijstandsuitkering tot 4 weken ipv 13 weken). Zie hier voor een overzicht van de aangekondigde maatregelen in de bijstand. De SP wil in de Tweede Kamer een debat over de ontslagen van Roteb werknemers in Rotterdam. Waarom alleen de situatie in Rotterdam?.
Al met al kan de conclusie worden getrokken, dat de onderhandelingsstrategieën van de vakbonden en de linkse politieke partijen in het politieke steekspel over de bezuinigingen, de discussie over wie wat moet uitvoeren en de verschillende posities van (lokale) bestuurders belemmerend werken waar het gaat om het opzetten van massale oppositie tegen de bezuinigingen en de verdeel en heers politiek van de regering op basis van lokaal georganiseerde initiatieven die aansluiten bij de directe belangen van de mensen.
Piet van der Lende
De gemeenten worden dit jaar drastisch gekort op hun re-integratiebudgetten door het bezuinigingsbeleid van de nieuwe regering. Een reeks van gemeenten heeft daarom besloten het aantal arbeidsplaatsen in de wsw en vooral het aantal mensen met een Instroom-Doorstroom baan drastisch te verminderen. Deze laatste banen zijn ontstaan toen het Rijk alweer een aantal jaren geleden de regeling van de ID-banen- de Melkertbanen afschafte. In veel gemeenten deden deze ID-ers onmisbaar werk, als schoolconciërge, in de wijkopbouw en in vele andere functies. Gemeenten besloten daarom –zij het in beperkte mate- deze ID-banen te blijven financieren uit de re-integratiebudgetten. (Het W-deel van de Wet Werk en Bijstand).
De huidige vermindering van het aantal ID-banen in veel gemeenten en in sommige gemeenten de gehele afschaffing ervan betekenen landelijk gezien opnieuw werkloosheid voor duizenden die tot nu toe zeer nuttig werk deden. Het is een van de eerste vele gevolgen van het afbraakbeleid van deze regering, die zich langzaam maar zeker beginnen af te tekenen. Maar om hoeveel banen het gaat daar heeft landelijk gezien niemand een overzicht van; de gemeenten voeren het beleid uit, en de discussie over de ID-banen en de bezuinigingen op de WSW blijven dan ook meestal op lokaal niveau steken. Een globale inventarisatie die met enig googlen wel te vinden is levert op, dat vanaf oktober vorig jaar tot nu toe actie gevoerd werd in Nijmegen, Groningen, Haarlem, Rotterdam, Leiden, Apeldoorn en verschillende andere gemeenten.
Discussies over de bezuinigingen op ID-ers in gemeenteraden kun je nog veel meer vinden, oa in Tilburg. Als je het aantal banen optelt dat op de tocht komt te staan heb je het over duizenden. Er zijn verschillende demonstraties en stakingen geweest. Wat mij daarbij opvalt is, dat al vanaf oktober vorig jaar overal in den lande actie gevoerd wordt door ID-ers, maar dat van een landelijke coördinatie in het geheel geen sprake is. De duizenden ontslagen in deze groep dringen dan ook nauwelijks door in de landelijke pers en een meer algemene-nationale- discussie over het nut van ID-banen komt niet van de grond. De actievoerders richten zich uitsluitend op het lokale niveau, en proberen door onderhandelingen met de gemeente te redden wat er te redden valt.
Een van de redenen voor het gebrek aan coördinatie van acties op landelijk niveau is het beleid en de positie van grote landelijke organisaties die voor de ID-ers kunnen opkomen, zoals de linkse politieke partijen en de ABVA/KABO. Enerzijds voeren de linkse politieke partijen oppositie tegen de bezuinigingen van het kabinet. Anderzijds zitten zij op lokaal niveau in het bestuur en zijn de plaatselijke partijbestuurders gedwongen de rigoureuze bezuinigingen van het kabinet door te voeren en de definitieve volledige afbouw van de ID-banen te regelen. Wat daarbij ook een rol speelt, is het steekspel dat op dit moment plaatsvindt over de door de regering aangekondigde samenvoeging van de Wet Werk en Bijstand, (WWB) de Wet Sociale Werkvoorziening (WSW) en de Wet Arbeidsongeschiktheid Jong Gehandicapten. (Wajong).
Over deze samenvoeging en de door de regering al in het regeerakkoord aangekondigde maatregelen zijn op allerlei niveaus onderhandelingen gaande. Met de Vereniging van Nederlandse Gemeenten wordt onderhandeld over een bestuursakkoord en de vakbonden lobbyen in de wandelgangen voor een zo gunstig mogelijke regeling voor de betrokkenen. In deze situatie zoeken de onderhandelaars vanuit het lokale niveau en in het kader van de VNG en in de vakbonden naar posities in de onderhandelingen waarin prioriteiten worden gesteld. Niet alle eisen vanuit het lokale niveau kunnen worden gerealiseerd. Men gaat dus kijken welke insteek men moet laten vallen en voor welke groepen men zich sterk wil inzetten, omdat men inschat dat daarvoor het maatschappelijk draagvlak en de ideologische rechtvaardiging het sterkst is en de organisatiegraad het hoogst is.
In dit kader lijken vooral de bijstandsgerechtigden en de ID-ers het kind van de rekening te worden. De onderhandelaars van de VNG hebben in feite al een bestuursakkoord met de regering alleen de financiering van de WSW en de positie van de WSW-ers is nog een knelpunt. Met andere woorden: men zet zich in dit steekspel op de WSW-ers en ook de Wajongers. De Wajong is in feite een arbeidsongeschiktheidsverzekering en voor de arbeidsongeschiktheidsverzekeringen hebben de vakbonden -met een hoge organisatiegraad van WAO’ers en Wajongers- en de linkse politieke partijen zich altijd ingezet. Mooi bijkomend punt voor de linkse partijen is, dat de Wajong nu niet door de gemeenten wordt uitgevoerd en de lokale bestuurders niet in de knel kunnen komen als er landelijk voor wordt opgekomen.
In Amsterdam hebben de ID-ers ervaringen met de steun van de vakbonden. Enige jaren geleden voerde het college met Groen Links en de Partij van de Arbeid in de gemeente een afbouwregeling voor de ID-ers in. Toen er protesten tegen de afbouw op gang kwamen, haakte de ABVA/Kabo af. De afbouwregeling zou een goede zaak zijn omdat ID-ers tot in lengte van dagen in de ID-regeling zouden blijven hangen, en het is een onvolwaardige gesubsidieerde baan en de mensen moeten doorstromen naar een echte baan, dus moest worden ingezet op het regulier in dienst nemen van de ID-ers door de werkgevers waar zij werkten. Daarbij moest de afbouwregeling van de gemeente worden aanvaard. Bijkomend argument van de ABVA was, dat de banen op een oneigenlijke manier werden gefinancierd: uit de re-integratiebudgetten en niet uit de reguliere begroting. Dat daarbij ook weer een grote groep op straat kwam te staan omdat de werkgevers (veelal eveneens door de gemeente gesubsidieerde welzijnsinstellingen) geen geld hadden om de mensen in dienst te nemen nam de vakbond op de koop toe. De ID-ers die indertijd in deze strategie van de ABVA/Kabo meegingen komen nu van een koude kermis thuis: de banen van veel voormalige ID-ers komen in het kader van de nieuwe bezuinigingsrondes op het welzijnswerk weer op de tocht te staan. En trouwens niet alleen de banen van de ID-ers. Veel ID-ers zijn indertijd in de strategie van de ABVA/Kabo meegegaan om hun eigen individuele hachje te redden.
Het lijkt erop dat in de huidige situatie de onderhandelaars van verschillende huize die met de regering onderhandelen over toekomstige regelingen vooral inzetten op de Wajong en de WSW; daarbij worden de bijstandsgerechtigden en de langdurig werklozen die doorgestroomd zijn naar een ID-baan als wisselgeld gebruikt. De minister van Sociale Zaken De Krom heeft de politieke situatie scherp aangevoeld door nu al-vooruitlopend op de uitkomst van de vele onderhandelingen met maatschappelijke organisaties een reeks van scherpe bezuinigingen aan te kondigen op de bijstand, waarbij een deel van de maatregelen niets met bezuinigen te maken hebben maar kunnen worden gekwalificeerd als zinloze pesterijen. (Het beperken van de mogelijkheid met vakantie te gaan voor AOW’ers met een aanvullende bijstandsuitkering tot 4 weken ipv 13 weken). Zie hier voor een overzicht van de aangekondigde maatregelen in de bijstand. De SP wil in de Tweede Kamer een debat over de ontslagen van Roteb werknemers in Rotterdam. Waarom alleen de situatie in Rotterdam?.
Al met al kan de conclusie worden getrokken, dat de onderhandelingsstrategieën van de vakbonden en de linkse politieke partijen in het politieke steekspel over de bezuinigingen, de discussie over wie wat moet uitvoeren en de verschillende posities van (lokale) bestuurders belemmerend werken waar het gaat om het opzetten van massale oppositie tegen de bezuinigingen en de verdeel en heers politiek van de regering op basis van lokaal georganiseerde initiatieven die aansluiten bij de directe belangen van de mensen.
Piet van der Lende
woensdag 13 april 2011
Project opsporen vaders van bijstandsvrouwen met kinderen
12-04-2011. DWI spreekt vaders aan op zorgplicht, GroenLinks vindt dat middel niet erger mag zijn dan kwaal en stelt vragen in de gemeenteraad. (Zie ook bericht hier beneden)
GroenLinks vindt dat dit project zeer zorgvuldig moet worden uitgevoerd. Het middel mag niet erger zijn dan de kwaal. Niet voor niets willen sommige bijstandsmoeder niets meer met de vader van hun kinderen te maken hebben; sommige vaders zijn ook gewoon nare mannen die hun vrouw en kinderen mishandelen. Meer.........
woensdag 6 april 2011
Digitalisering stadsarchief blijkt onbetaalde arbeid
SP Amsterdam :: Actie en fractienieuws :
06-04-2011 • De gemeente Amsterdam laat werklozen onbetaald werken aan het digitaliseren van de stadsarchieven. Dat blijkt uit de antwoorden van wethouder Van Es (GroenLinks) op vragen van de SP-fractie woensdag in de gemeenteraad. SP-raadslid Maureen van der Pligt: "Het gaat hier niet om zo maar een klusje, maar om echt werk. Dat mag je best door werklozen laten doen, maar dan hebben ze ook recht op een contract en een eerlijk loon."
Maar die twee zaken zitten er niet in, aldus wethouder Van Es. De digitalisering van het stadsarchief en de archieven van de stadsdelen is gebombardeerd tot re-integratietraject waarin niet alleen langdurig werklozen, maar ook mensen die tot voor kort gewoon een baan hadden tewerkgesteld worden. De Dienst Werk en Inkomen denkt zo'n duizend Amsterdamse werklozen kwijt te kunnen in het project. Van der Pligt: "Aanvankelijk werd in de pers nog het beeld geschetst alsof hiermee werklozen aan een baan geholpen werden. Maar het blijkt slechts te gaan om mensen met behoud van uitkering 'dichter bij een baan' te brengen. Wederom moderne slavernij dus en ondermijning van bestaande cao 's."
Waar de gemeente bovendien geen rekening mee gehouden had was dat sociaal werkbedrijf Pantar al bezig was met de voorbereiding van werknemers op de digitalisering van de stadsarchieven. Van der Pligt: "Pantar zou de opdracht voor het digitaliseren van de stadsarchieven eigenlijk gaan uitvoeren, maar die waren even vergeten in deze nieuwe plannen. Na onze vragen heeft de wethouder in ieder geval beloofd ook de werknemers uit de sociale werkvoorziening een plek te geven binnen het digitaliseringsproject. Een minimaal succesje in een verder heel triest verhaal."
06-04-2011 • De gemeente Amsterdam laat werklozen onbetaald werken aan het digitaliseren van de stadsarchieven. Dat blijkt uit de antwoorden van wethouder Van Es (GroenLinks) op vragen van de SP-fractie woensdag in de gemeenteraad. SP-raadslid Maureen van der Pligt: "Het gaat hier niet om zo maar een klusje, maar om echt werk. Dat mag je best door werklozen laten doen, maar dan hebben ze ook recht op een contract en een eerlijk loon."
Maar die twee zaken zitten er niet in, aldus wethouder Van Es. De digitalisering van het stadsarchief en de archieven van de stadsdelen is gebombardeerd tot re-integratietraject waarin niet alleen langdurig werklozen, maar ook mensen die tot voor kort gewoon een baan hadden tewerkgesteld worden. De Dienst Werk en Inkomen denkt zo'n duizend Amsterdamse werklozen kwijt te kunnen in het project. Van der Pligt: "Aanvankelijk werd in de pers nog het beeld geschetst alsof hiermee werklozen aan een baan geholpen werden. Maar het blijkt slechts te gaan om mensen met behoud van uitkering 'dichter bij een baan' te brengen. Wederom moderne slavernij dus en ondermijning van bestaande cao 's."
Waar de gemeente bovendien geen rekening mee gehouden had was dat sociaal werkbedrijf Pantar al bezig was met de voorbereiding van werknemers op de digitalisering van de stadsarchieven. Van der Pligt: "Pantar zou de opdracht voor het digitaliseren van de stadsarchieven eigenlijk gaan uitvoeren, maar die waren even vergeten in deze nieuwe plannen. Na onze vragen heeft de wethouder in ieder geval beloofd ook de werknemers uit de sociale werkvoorziening een plek te geven binnen het digitaliseringsproject. Een minimaal succesje in een verder heel triest verhaal."
dinsdag 5 april 2011
Nieuw project Dienst Werk en Inkomen om achter de naam van de vader van kinderen in een een-ouder gezin te komen.
De gemeente Amsterdam is van mening dat door betere handhaving en de nalevingsbereidheid er bespaard kan worden op het totale bedrag dat de gemeente uitgeeft aan de bijstand. In dit kader is bijvoorbeeld in de afgelopen tijd een speciaal project uitgevoerd door de afdeling handhaving waarbij bijstandsgerechtigden werden opgeroepen die naast hun uitkering inkomen uit arbeid hebben. Daarbij werd en wordt onderzocht in hoeverre die mensen meer kunnen gaan werken zodat de gemeente op de uitbetaling van uitkeringen kan besparen.
De afgelopen week kwamen veel vrouwen op het spreekuur van de Bijstandsbond die hoofd zijn van een een-ouder gezin en die een standaardbrief van de DWI hadden ontvangen waarin wordt aangekondigd dat zij een oproep kunnen ontvangen voor een gesprek. In dat gesprek is het onderwerp in hoeverre het mogelijk is om de vader van hun kinderen aan te spreken op zijn onderhoudsplicht. Volgens artikel 62 van de Wet Werk en Bijstand is de vader namelijk-indien hij over voldoende inkomen beschikt- verplicht alimentatie te betalen waardoor bespaard kan worden op de bijstandsuitkering van de moeder. Daarbij zijn er twee mogelijkheden. Ten eerste kan de bijstandsvrouw alimentatie ontvangen en ontvangt zij navenant minder bijstand. De bijstand vult aan tot de norm van een een-ouder gezin. Soms vordert de DWI rechtstreeks een bedrag bij de vader en krijgt de bijstandsvrouw de volledige uitkering.
In de brief staat dat de bijstandsvrouwen verplicht zijn aan een onderzoek mee te werken, cq de naam van de vader te noemen. En zijn verblijfplaats of adres. Dit omdat de bijstandsvrouw verplicht is alle inlichtingen te verstrekken die van belang is voor het vaststellen van het recht op een uitkering cq alle informatie te verstrekken die van belang is voor het vaststellen van de hoogte van de uitkering. Wij zijn van mening, dat er zich omstandigheden kunnen voordoen waarin de bijstandsvrouw kan zwijgen. Bijvoorbeeld wanneer er sprake is geweest van huiselijk geweld of als de bijstandsvrouw kan aantonen, door het verstrekken van informatie over de vader in moeilijkheden te zullen komen. Dit is trouwens ook een risico dat ontstaat als de DWI zelf op zoek gaat naar de vader en bedragen bij hem gaat vorderen. Wanneer zij zwijgt kan de DWI zich op het standpunt stellen, dat de vrouw toch de naam moet noemen en dat het aan het DWI is om te bepalen of ze wel of niet actie ondernemen richting de vader.
In de tweede plaats is het zo, dat de bijstandsvrouw kan zeggen dat zij het niet weet. En soms is dat ook zo. Hou er echter wel rekening mee, dat in het kader van het project druk zal worden uitgeoefend ook op vrouwen die zeggen het niet te weten om toch informatie te verstrekken. Als je het werkelijk niet weet, houdt het op. Maar in andere situaties kun je het moeilijk krijgen. Er kunnen zich verschillende problematische situaties voordoen. Behalve de privacy aspecten kan bijvoorbeeld de vrouw de naam van de vader noemen en het DWI benadert de vader. Die wordt kwaad. Ik, de vader, de groeten, ik ben de vader helemaal niet. En vervolgens zoekt hij de vrouw op.
De woordvoerder van DWI geeft aan dat er vanzelfsprekend rekening wordt gehouden met de specifieke situatie van de moeder.
Gezegd moet worden dat het bij dit onderwerp gaat om een rechtsgebied, waarbij de rechten en plichten in sommige opzichten onduidelijk zijn. Er is nauwelijks recente jurisprudentie opgebouwd, en de gemeente Amsterdam heeft zich de afgelopen jaren nauwelijks met dit onderwerp bezig gehouden, bij veel bijstandsvrouwen is nooit naar de vader van de kinderen gevraagd.
Voor meer informatie:
Bijstandsbond 020-6898806
info@bijstandsbond.org
De afgelopen week kwamen veel vrouwen op het spreekuur van de Bijstandsbond die hoofd zijn van een een-ouder gezin en die een standaardbrief van de DWI hadden ontvangen waarin wordt aangekondigd dat zij een oproep kunnen ontvangen voor een gesprek. In dat gesprek is het onderwerp in hoeverre het mogelijk is om de vader van hun kinderen aan te spreken op zijn onderhoudsplicht. Volgens artikel 62 van de Wet Werk en Bijstand is de vader namelijk-indien hij over voldoende inkomen beschikt- verplicht alimentatie te betalen waardoor bespaard kan worden op de bijstandsuitkering van de moeder. Daarbij zijn er twee mogelijkheden. Ten eerste kan de bijstandsvrouw alimentatie ontvangen en ontvangt zij navenant minder bijstand. De bijstand vult aan tot de norm van een een-ouder gezin. Soms vordert de DWI rechtstreeks een bedrag bij de vader en krijgt de bijstandsvrouw de volledige uitkering.
In de brief staat dat de bijstandsvrouwen verplicht zijn aan een onderzoek mee te werken, cq de naam van de vader te noemen. En zijn verblijfplaats of adres. Dit omdat de bijstandsvrouw verplicht is alle inlichtingen te verstrekken die van belang is voor het vaststellen van het recht op een uitkering cq alle informatie te verstrekken die van belang is voor het vaststellen van de hoogte van de uitkering. Wij zijn van mening, dat er zich omstandigheden kunnen voordoen waarin de bijstandsvrouw kan zwijgen. Bijvoorbeeld wanneer er sprake is geweest van huiselijk geweld of als de bijstandsvrouw kan aantonen, door het verstrekken van informatie over de vader in moeilijkheden te zullen komen. Dit is trouwens ook een risico dat ontstaat als de DWI zelf op zoek gaat naar de vader en bedragen bij hem gaat vorderen. Wanneer zij zwijgt kan de DWI zich op het standpunt stellen, dat de vrouw toch de naam moet noemen en dat het aan het DWI is om te bepalen of ze wel of niet actie ondernemen richting de vader.
In de tweede plaats is het zo, dat de bijstandsvrouw kan zeggen dat zij het niet weet. En soms is dat ook zo. Hou er echter wel rekening mee, dat in het kader van het project druk zal worden uitgeoefend ook op vrouwen die zeggen het niet te weten om toch informatie te verstrekken. Als je het werkelijk niet weet, houdt het op. Maar in andere situaties kun je het moeilijk krijgen. Er kunnen zich verschillende problematische situaties voordoen. Behalve de privacy aspecten kan bijvoorbeeld de vrouw de naam van de vader noemen en het DWI benadert de vader. Die wordt kwaad. Ik, de vader, de groeten, ik ben de vader helemaal niet. En vervolgens zoekt hij de vrouw op.
De woordvoerder van DWI geeft aan dat er vanzelfsprekend rekening wordt gehouden met de specifieke situatie van de moeder.
Gezegd moet worden dat het bij dit onderwerp gaat om een rechtsgebied, waarbij de rechten en plichten in sommige opzichten onduidelijk zijn. Er is nauwelijks recente jurisprudentie opgebouwd, en de gemeente Amsterdam heeft zich de afgelopen jaren nauwelijks met dit onderwerp bezig gehouden, bij veel bijstandsvrouwen is nooit naar de vader van de kinderen gevraagd.
Voor meer informatie:
Bijstandsbond 020-6898806
info@bijstandsbond.org
Abonneren op:
Posts (Atom)