Donut D-Day

Op zaterdag 15 september wordt de Donut D-Day gehouden in de Keizersgrachtkerk in Amsterdam. De Donut economie is goed voor mens, maatschappij, milieu en dier. Kate Raworth maakt overal furore met de duurzame Donut-economie. Op Donut-D-Day (DDD) willen we elkaar inspireren, van elkaar leren en concreet aan de slag gaan. Vanuit drie verschillende bewegingen komen we samen op DDD. De milieubeweging, monetaire hervormers (Ons Geld) en de voorstanders van het basisinkomen ( Vereniging Basisinkomen en Basisinkomen2018) ontmoeten elkaar op DDD. Wees van harte welkom op DDD om jouw actieve steentje bij te dragen. Het wordt een gedenkwaardige dag in de Keizersgrachtkerk, in hartje Amsterdam. Na Kate Raworth spreekt de jonge econoom Harro Boven over basisinkomen. Anne Knol ( Milieudefensie) over een schone en rechtvaardige wereld. Prof Klaas van Egmond over monetaire hervorming. Er zijn 10 pitches voor concrete doelen. Veel standjes van verschillende organisaties. Afsluitend reflectie door Herman Wijffels. Koffie, thee, donut en veganistische lunch in begrepen. Na afloop borrel.

Let op! Je moet wel 25 euro ophoesten om de dag te kunnen bijwonen. Maar dan mag je ook mee-eten dus. Website van het event

piet

De Turkse weekend school

Er is nog een aantal mensen dat ook snel Turks zou moeten leren. Daartussen zit premier Rutte en minister van Buitenlandse Zaken Blok. En ook alle Nederlandse werkgevers en met name de middelgroten, groten en grootsten daaronder. Die gaan soms met de premier en de minister samen voor een handelsmissie mee op reis naar Turkije. Dan moeten ze er natuurlijk wel kunnen communiceren. En soms komen ook Turkse delegaties naar Nederland. Ja, de argumenten dat eigenlijk de hele wereld Turks zou moeten leren hopen zich op. Het Turks zou eigenlijk ook als communicatie- en educatietaal in het Nederlands onderwijssysteem ingevoerd moeten worden. Erdogan heeft zichzelf tot wereldleider verklaard en dat moet dan ook consequenties hebben voor het Turks, de magnifieke Turkse geschiedenis en de Turkse religie, zijnde de islaam.

En de Nederlandse overheid, die steunt dat initiatief van de weekendschool. Een initiatief dat zogenaamd door Turkse burgers in Nederland wordt opgepakt maar in werkelijkheid voorbereid en voorgekookt is door het Turkse staatsdepartement voor in het buitenland levende Turken.

De bedoeling is om de Turkse kinderen in de leeftijd tussen de 5 en de 17 jaar Turks onderwijs (lees: indoctrinatie en hersenspoeling) te geven.

En dan iedere week, 5 uur per week, en dat zo'n 40 weken per jaar.

Wat krijgen de kinderen te leren?

Wekelijks 2 uurtjes Turks taalonderwijs. Op zich is daar niets mis mee. Een taal erbij leren (die toevallig in de regel de taal van je ouders is), daar is niets mis mee. Integendeel, het is een verrijking die een aantal voordelen heeft ook. Dus da's meegenomen. Maar nu komt het:

Onderdeel van het wekelijkse programma is ook: 3 uurtjes onderwijs (lees: indoctrinatie) in anti-wetenschappelijk ultra-Turks nationalistisch geschiedenisonderwijs, jihadistisch gemotiveerd politiek-islamistisch godsdienstonderwijs en zogenaamde maatschappijleeronderwijs waarbij ze de kinderen allerlei leugens gaan leren dat socialisten crimineel zijn, het socialisme dictatoriaal is en de islaam verbiedt, dat atheïsme slecht is, dat de christenen en de joden niet deugen en dat je om tactische redenen de Nederlandse wet moet respecteren maar schijt moet hebben aan de Nederlanders en de Nederlandse samenleving. (Eigenlijk precies dezelfde principes als de principes die aan het onderwijs in Turkije ten grondslag liggen.)

En de Nederlandse regering vindt dat zo maar goed en steunt het initiatief zelfs. Als het in het belang van de Nederlandse regering was om de lange arm van Ankara aan de kaak te stellen dan schreeuwde deze regering moord en brand maar deze keer vindt deze regering het goed dat de lange arm van Ankara van alles organiseert.

Eigenlijk is er niet zo veel nieuws onder de zon. Voorheen werden de Turkse kinderen evenwel geïndoctrineerd en gehersenspoeld door organisaties die direct of indirect in verbinding stonden met Ankara (denk aan Stichting Diyanet en andere). Nu wordt die indoctrinatie en hersenspoeling legitiem erkend en zelfs gesteund door de Nederlandse regering. Toch is dat nog steeds een activiteit van de lange arm.

Het opportunisme van neoliberale regeringen en het parlement (voor zover dat de regering in het steunen van het genoemde initiatief steunt), dat is om van ziek te worden.

Maar ja, die liggen niet wakker van het feit dat zo veel kinderen vergiftigd worden en zullen blijven worden met ondemocratische, anti-democratische en reactionaire ideeën en denkbeelden.

Met de steun van het bovengenoemde initiatie door het kabinet Rutte wordt de Nederlandse fascistische, racistische en populistische partijen en groepen weer een flinke vracht voer toegeworpen. 

Let maar op!

We leven helaas nog steeds in het kapitalisme-tijdperk en in reactionaire tijden...

Meriç Esin

Werken bij Cordaan

Ik ben in 2011, na een tijdje werkloos te zijn geweest door
de crisis, gaan werken in de huishouding bij Cordaan. Ik
heb achtereenvolgens 3 keer een jaarcontract gehad. Ondanks
een schriftelijk verzoek aan de directeur voor een vast contract
waar ik nooit een antwoord heb gehad, werd ik weer werkloos.
Na ongeveer 200 sollicitaties ben ik in 2016 maar weer gaan
solliciteren bij Cordaan wederom in de huishouding. Dit keer
kreeg ik een contract voor 7 maanden en slechts 16 uur per week.
Daar ik hier niet van leven kon ben ik bij Joods Maatschappelijk
Werk gaan solliciteren. Dat was in februari 2017 in het begin
kon ik maar 4 tot 8 uur per week krijgen, maar men beloofde
mij meer uren in juli en boden mij een opleiding tot verzorgende
C en D aan. Dit vond ik heel aantrekkelijk en kon eindelijk de
huishouding verlaten en per 1 juli als helpende B aan de slag.
Deze werkzaamheden bestaan uit het aan en uitrekken van steun-
kousen, ogen druppelen, wassen en aankleden en verstrekken van
medicijnen. En natuurlijk in de gaten houden hoe het met de cliënten
gaat. Ik had veel plezier in dit werk, de cliënten waren blij en mijn
studieresultaten waren meer dan goed.

Door de ver uiteenliggende adressen van cliënten fietste ik gemiddeld
per week zo een 150 a 200 kilometer, ik ging een dag per week naar
school van 9 tot half 4 en vaak had ik voor school nog een of twee
cliënten. Mijn diensten bestonden uit ongeveer 14 cliënten en of ik
had een ochtenddienst ( 08.00 tot 14.00 u) of een avonddienst ( 17.00
tot 11.00u) ook werkte ik om de week in het weekend. Daar ik in juli
nog geen vakantie-uren had en veel college op vakantie gingen heb ik
extra veel gewerkt. In oktober werd het weer iets minder ongeveer 24
uur per week. Al met al ik had het prima naar mijn zin. Ook JMW was
heel tevreden over mij.

In augustus kregen we te horen dat ons bedrijf zou worden overgenomen
door een ander bedrijf er werden nog geen namen genoemd, maar intern
wist men toen al dat het Cordaan zou worden. We zouden precies dezelfde
arbeidsvoorwaarden krijgen en de opleiding zou ook kunnen worden afge-
rondt. Cordaan zou ook voor ons cliënten zoeken, waar we voor onze studie
praktijkopdrachten en proeven van bekwaamheid konden afleggen.
1 januari 2018 de dag dat Cordaan ons heeft overgenomen begon de ellende
al. ineens stond ik ook ingeroosterd op nieuwjaarsdag wat niet afgesproken
was daar ik op oudjaarsdag al ingeroosterd stond. Hier kon ik nog onderuit
komen maar het was niet van harte. Ook zou iedereen een persoonlijk gesprek
krijgen die zijn er nooit geweest. Een bijeenkomst op 4 januari werd geannuleerd om een onduidelijke reden er was geen communicatie. Tevens waren vier personeelsleden bij ons gestopt toen men overging naar Cordaan. Dit betekende dat de roosters aanzienlijk groter werden van 14 naar 16, 17 cliënten ook werden cliënten gewoon afgezegd. En kregen wij veel klachten hierover. Er begon veel onrust en irritatie te ontstaan. Die werd nog erger toen wij ons computersysteem moesten verlaten en verzocht werden om in te loggen op kantoor bij Cordaan. De eerste keer mislukte dat wegens ondeskundigheid, de tweede keer was het te druk en de derde keer ook. Drie vrije middagen naar de knoppen en geen resultaat. Dit betekende dat ik mijn gewerkte uren en scholing niet meer kon behouden en een planning van dag tot dag wat zeer onhandig is voor je eigen dagelijkse planning.

Cordaan deed echter niets om de problemen op te lossen. Er kwamen geen personeelsleden bij en geen IC-ters om ons te helpen met de computerproblemen. Dit had ook invloed op ons werk, want wij beschikten niet meer over telefoonnummers van college en cliënten. Dit maakte ook dat wij in noodgevallen bij clienten niet meer op een verantwoordelijke manier konden handelen of ingrijpen. Wat veel stress bij mij veroorzaakte. Ik hoopte maar dat er geen noodgevallen zouden gebeuren.
Op 8 januari kregen we een brief dat ineens de joodse feestdagen niet meer
als feestdagen vergoedt zou worden ondanks een eerdere belofte dat dit nog
2 jaar zou doorlopen. En op 15 januari kregen we ineens te horen dat de reis-
tijden tussen cliënten niet meer vergoedt zou worden. Dit betekende veel voor
mij, want ik fietste lange roosters en lange afstanden. Ook bij de overname was
ons beloofd kleinere wijken te krijgen maar dat gebeurde ook niet. Het kwam er
nu op neer dat ik per week ongeveer 10 uur niet betaald kreeg en nog meer moest gaan werken om niet in de min-uren te worden gezet. Wat betreft de studie werden er ook geen cliënten geleverd om de proeven voort te kunnen zetten. Iedereen drong aan op een bijeenkomst maar die zou er pas komen op 31 januari.

Op donderdag 25 januari barstte bij mij de bom toen ik las dat op vrijdagavond een rooster van maar liefst 19 cliënten kreeg voorgeschoteld, een onmogelijke opgave ik zou om half een 's nachts klaar zijn als alles meezat. En werd betaald tot 22.00 uur 's avonds. Ik ben die donderdag naar kantoor gefietst om te willen praten met mijn teamleidster. Ik hoorde van iemand dat zij ergens boven zou zitten en heb op de deur geklopt. Toen ik mijn hoofd om de deur stak sprak zij mij boos aan met de woorden “Hoe durf jij hier binnen te komen ik zit in een vergadering”. Er zat nog iemand naast haar, maar verder leek het niet echt een vergadering. Ik antwoordde dat ik graag een gesprek met haar wilde en zij zei niets terug maar bleef mij boos aankijken. Dit werkte bij haar als een rode lap op een stier en ik heb haar toen nog vlug meegedeeld dat ik dat rooster
voor morgenavond niet van plan was te doen.
Ik deed de deur dicht zat nog wat op de gang met iemand te praten en na 20 minuten kwam ze boos naar mij toelopen en zei dat ik mij morgenochtend om 10 uur moest melden op het hoofdkantoor. Ik drong nog aan op een gesprek en vertelde haar dat ik die ochtend verhinderd was maar zij liep nog steeds weg. Ik heb 'savonds nog een E-mail gestuurd naar het hoofdkantoor, maar die werd geblokkeerd als eveneens een e-mail aan mij docente van de studie en die werd ook geblokkeerd.

Op vrijdagmorgen heb ik toen mijzelf ziek gemeld en maandagavond kreeg een
brief dat ik mij niet ziek had gemeld, dat mijn contract wat vreemd genoeg op
28 februari afliep niet verlengd zou worden en dat ik ook de opleiding die nog
2 maanden zou duren niet kon afmaken.
Ik heb toen contact opgenomen met de FNV en deze verzochten mij zoveel
mogelijk stukken op te sturen die gerelateerd waren aan de problemen en
zij zouden een juriste voor mij zoeken. Hier ging natuurlijk wat tijd overeen
maar nog ruim voor het aflopen van mijn contract op 28 februari heeft de FNV
nog een bemiddelingspoging gedaan die echter werd afgewimpeld onder het
motto: “ we laten het hierbij”. Toen ben ik nog naar het Juridisch Loket gegaan
en die zeiden dat ze ook niet veel voor mij konden doen, omdat je bijna geen
reden hoeft te hebben om iemands contract niet te verlengen.Het vreemde was ook wat er gebeurde is nadat ik mij op drie verschillende telefoonnummers van Cordaan ziek had gemeld, ik op maandag-avond een brief aangetekend ontving
van Cordaan waarin stond dat ik op vrijdagavond 26 januari werkzaamheden had geweigerd, en mij niet ziek had gemeld terwijl ik de volgende dag op dinsdag al door iemand anders van Cordaan aangemeld was om bij hun bedrijfsarts te verschijnen. Deze bedrijfsarts stelde een diagnose.

De eerste 2 maanden na de ziekmelding werd ik met rust gelaten,
maar moest wel steeds om de 6 weken naar de bedrijfsarts toe van
het re-integratiebedrijf SV land een bedrijf wat via een een eigen risico
aansprakelijkheidsformule mij verder moest begeleiden. Ik kwam dus
niet bij het UWV terecht. Op 10 april heb ik dit bedrijf gemeld dat ik
nog naar het juridisch loket ben gegaan om te onderzoeken of het
mogelijk was een procedure te beginnen tegen Cordaan. Dit vonden
ze ok. Half april werd ik verzocht door mevr. E. zaal van het re-integratie-
bedrijf een plan van aanpak te gaan maken. Ik heb tegen haar gezegd dat
ik misschien nog wel iets kon gaan doen met een film die ik in 2012 had
gemaakt. Hier kreeg ik op 30 april een positieve reactie via een mail over.
Ik vertelde haar ook dat wat betreft de editing van deze film mijn visie
iets gewijzigd was en dat ik bepaalde dingen nog wilde veranderen en
ook het editing-programma weer even moest doornemen om dit te kunnen
doen. Dat was ook allemaal prima volgens haar en ze vond het ook niet erg
als het zou mislukken “het was immers al heel goed dat ik ergens weer mee
bezig was”. Op 8 mei vroeg ze of het al een beetje lukte en vertelde ik dat
het wel moeilijk was ook i.v.m met de warmte om er aan te werken met iemand.
Niemand in mijn omgeving had zin om in de hitte mij te helpen bij het editten.
Op 8 juni had ik weer een bezoek bij de bedrijfsarts en deze melde dat mijn
situatie niet veel verbeterd was op geestelijk en fysiek vlak.

Op 13 juni werd ik weer verzocht om bij mevr. Zaal langs te komen ze
wilde mijn film niet zien, vond het goed dat ik in de filmwereld zou gaan
netwerken, maar kwam ineens met een vrijwilligersbaantje aan bij nota
bene Cordaan. Hier ben ik erg boos over geworden temeer ik haar uitge-
breid verteld had over wat mij was overkomen met Cordaan en ik nooit
meer iets wilde doen voor hun. Achteraf schreef ze terug in een e-mail
dat ik gelijk had en dat ze dat verkeerd had ingeschat.
Vanaf januari ben ik onder behandeling van een psycholoog, de huisarts
heeft verklaard dat ik een burn-out heb en een golfarm overgehouden
aan de overbelasting van mijn werk in januari voor Cordaan. De huisarts
zei over deze golfarm dar er geen fysiotherapie voor is doch ben ik via
via iemand tegengekomen die wel een goede fysiotherapeute voor mij wist.
Op 19 juni heb ik dit doorgegeven aan mevr. Zaal.
Doch vond zij dat ik maar eens vrijwiligersbaantje of betaald werk zou
moeten gaan doen. Ik antwoordde haar dat ik nu eindelijk eerst eens
wil gaan genezen van mijn arm voordat ik aan het werk zou gaan. Hier
was zij het niet met mij eens en zei dat ze mij een strafkorting via toe-
stemming van het UWV op zou gaan leggen en zo geschiedde.

Leugens, suggestieve berichtgeving en verdraaiingen bij een hetze tegen Turkse bijstandsgerechtigden

Regelmatig houden partijen in het politiek rechtse spectrum met in hun kielzog allerlei boze lieden op sociale media en weblogs zich bezig met vreemdelingenhaat en het bashen van bijstandsgerechtigden. Wanneer die twee kunnen worden gecombineerd gaan ze helemaal los. Een voorbeeld is een artikel in Elsevier van Linda Otter waarin de stelling wordt verkondigd, dat 20% van de Turkse bijstandsgerechtigden in Nederland wordt verdacht van fraude met onroerend goed in Turkije. Hieronder een analyse van het artikel, en van de stelling. Aangetoond wordt, dat de aanname berust op leugens, verdraaiingen en suggestieve berichtgeving. 

De kwestie van de frauderende Turkse uitkeringsgerechtigden blijkt steeds weer, ondanks het ontbreken van bewijzen, door de PVV, VVD en Forum voor Democratie op de agenda te worden gezet met daarbij de roep om de rechten van bijstandsgerechtigden en migranten verder af te breken en de zeer strenge controles nog verder uit te breiden. Terwijl Jonathan Witteman de rechteloosheid naar voren bracht van bijstandsgerechtigden bij de opsporing van fraude in de Volkskrant van vorige week zaterdag, zette de rechtse bagger de tegenaanval in. In Elseviers weekblad van vorige week een uitgebreid artikel van Linda Otter over frauderende Turkse bijstandsgerechtigden in Nederland die villa’s en ander onroerend goed in Turkije zouden bezitten en dit niet opgeven aan de sociale dienst. Het artikel wordt op sociale media uitgebreid geciteerd als een bewijs voor die klaplopende Turkse bijstandsgerechtigden die de kluit zouden belazeren en waarbij zeer strenge controles nodig zouden zijn. Zonder probleem worden vreemdelingenhaat en bijstandsgerechtigden bashen in een artikel gecombineerd.
Op welke schaal?
Wij hebben het artikel aandachtig gelezen. Voorop gesteld zij, dat fraude natuurlijk voorkomt. En dan bijvoorbeeld bij AOW-ers met de Turkse nationaliteit, die een aanvullende IOA uitkering hebben. Maar op welke schaal? Het artikel wekt de suggestie, dat het zeer vaak voorkomt. Maar het bewijs daarvoor is flinterdun. Er wordt gezegd dat ‘Nederlandse gemeenten’ schatten dat 1 op de 5 Turkse bijstandsgerechtigden op deze manier zou frauderen. Let op het woordje zou. Een bronvermelding wordt niet genoemd. Verderop in dit artikel gaan we de bronnen na van dit bericht. Verder is het artikel gebaseerd op 3 getuigenverklaringen van Turken in Turkije, die geen inkomsten uit Europa hebben. Het zou heel goed kunnen, dat er sociale tegenstellingen beginnen te ontstaan tussen de teruggekeerde Turken, die inkomsten hebben uit hun werk in Europa, en die dit investeren in Turkije, en de rest van de bevolking, die dat niet hebben. In het artikel wordt handig gebruik gemaakt van deze tegenstellingen. De subjectieve verklaringen van deze getuigen op basis van ‘ik heb gehoord dat’ zijn daarom een zeer dun bewijs.
Onbewezen uitspraak
“Bijna alle Turken die in Nederland, Duitsland of België wonen, hebben een huis en een lap grond in Turkije, en velen hebben diverse huizen.” Waar haalt Linda Otter deze informatie vandaan? Als zij spreekt over Turken in Nederland, Duitsland en België dan gaat het om bijna vier miljoen mensen. Zij zegt dat bijna al die Turken een huis en een lap grond in Turkije hebben. En dat velen van hen diverse huizen hebben. Hoeveel zijn dat er dan? Wat verstaat zij onder ‘velen’? Heeft zij het dan over enkelen, tientallen, honderden, duizenden, tienduizenden, honderdduizenden of miljoenen Turken? Ja, het ligt er maar net aan wat je ‘veel’ vindt. Zij vertelt niet hoe zij aan die informatie komt. Is dat ooit onderzocht? Zijn er onderzoeksrapporten waarin die informatie staat? Nergens blijkt dat uit haar artikel. En hoe komt ze d’r bij dat “bijna alle Turken die in Nederland, Duitsland of België wonen, een huis en een lap grond in Turkije hebben”? Ene Ahmet Ozçelik (54) heeft het haar verteld. Wie is dan Ahmet Ozçelik helemaal? Is hij een wetenschapper, een statisticus die dat allemaal keurig heeft onderzocht en netjes vastgesteld? Of is hij een Turks-Duitse boerenlul die zonder iets onderzocht en concreet vastgesteld te hebben alleen maar op basis van zijn subjectieve indrukken en beperkte ervaringen uit zijn nek kletst en verkeerde algemene conclusies trekt. De bronnen van Linda Otter ontbreken of zijn vaag, onduidelijk en onbetrouwbaar. Wat zij van Ahmet Ozçelik heeft gekregen en doorgeeft is geen informatie maar desinformatie. Het artikel speelt alleen de vreemdelingenhaters en de racisten in de kaart. Hen lever je op deze manier munitie aan die zij vervolgens dankbaar en gretig aanwenden voor verdere beknotting van rechten en het plegen van racistische haatzaaierij die tot verdere verdeling en polarisatie in Nederland zal leiden. Dat is iets wat de Nederlandse samenleving niet nodig heeft.
Vijftien mensen op een terras
Nog een quote uit het artikel: ‘Kijk, daar zitten vijftien mensen op het terras, die allen wantrouwend naar ons kijken. Ze gaan me straks vragen wie jij was’. In het artikel wordt de suggestie gewekt, dat het zou gaan om bijstandsgerechtigden. Waarom zouden we van Ahmet Ozçelik zonder meer aannemen dat de vijftien mannen die bij het café in Adayazi zaten te kaarten argwanende blikken wierpen op de buitenlandse bezoeker? Misschien waren het geen argwanende maar nieuwsgierige blikken omdat de mannen niets te verbergen hebben omdat zij een andere uitkering genieten dan een bijstandsuitkering waarvoor meestal geen vermogenstoets geldt. Misschien waren het voor een onbekend groot deel mannen die in Nederland of Duitsland gewoon werkten en er op vakantie of familiebezoek waren. Linda Otter neemt niet de moeite om de waarneming van de getuige te verifieren en het hen te vragen.
Hoe gaat het met Turkije?
Er wordt in het artikel door Ahmet Ozçelik beweerd dat onder Erdogan de Turkse economie gegroeid is, dat Turkije ontwikkeld en gemoderniseerd is enz. Hoe kan het dan dat de staatsschuld sinds Erdogan aan de macht is verdriedubbeld is? Hoe kan het dan zijn dat de werkloosheid onder zijn macht meer dan verdubbeld is? Hoe kan het zijn dat het productievolume in het land onder Erdogan sterk ingekrompen is en het importvolume 38,8% groter is dan het exportvolume? Door Erdogans politiek van ongekende privatisering kwamen miljoenen arbeiders op straat terecht en werd bij honderdduizenden kleine boeren het brood uit de hand gerukt. Die boeren zijn tot een door honger en uitzichtloosheid getekend bestaan veroordeeld. En dan hebben we het nog niet gehad over de situatie van mensenrechten, vakbondsrechten, persvrijheid, de onderdrukking van de Koerden, de alevieten en de andere bevolkingsgroepen onder Erdogans regime. We hebben het ook nog niet gehad over de directe of indirecte betrokkenheid van  Erdogan en zijn regime bij de ontwrichting van Irak en Syrië en medeverantwoordelijkheid voor de moorden en andere misdaden van ISIS, QAÏDA-NUSRA en de andere terroristische moordbendes die onder andere bekend staan als het ‘vrije Syrische leger’ of de ‘gematigde oppositie’.
En we hebben het dan ook niet gehad over de valsheid van het door Erdogan verspreide beeld dat hij door de meerderheid van het volk gewild en gewenst zou zijn. Degenen die beweren dat Erdogan door de meerderheid van het volk gewild zou zijn hebben het niet over de enorme verkiezingsfraude waar Erdogan zich keer op keer schuldig aan maakt. Ze willen niet geconfronteerd worden met het feit dat Erdogan zonder verkiezingsfraude al lang weggestemd zou zijn. Ahmet Ozçelik die duidelijk niet alleen een Erdogan-stemmer, maar bovendien een overtuigd Erdogan-aanhanger is, zal natuurlijk niets anders dan lof spreken over de politiek van Erdogan en de AKP-regering. Die zal de gevolgen van die politiek voor de miljoenen arbeiders en miljoenen arme boeren uiteraard verzwijgen. En misschien kent hij de situatie van de arbeiders en boeren in Turkije helemaal niet. Hij maakt er zelf zo te zien al lang geen deel meer van uit.
De hetze in Nederland
Het zal de rechtse bagger een zorg zijn. Zij hebben in hun propagandamachine weer slachtoffers gevonden om tegenaan te trappen. Op twitter gaan de bashers los. Aandachtig en kritisch beoordelen van het artikel is er niet bij. Het artikel mist zijn uitwerking niet. Ab Flipse is blijkens zijn profiel op twitter ‘geldcoach, mediator en claimexpert. Voorzitter oa Vereniging http://woekerpolis.nl. Wekelijks live op omroep Flevoland. Hij stuurt de volgende tweet de wereld in: ‘Ik ben het zo ongelofelijk zat belasting te blijven betalen aan hen die ons recht in onze smoel uitlachen. Ik voel mij zo ontzettend misbruikt, genaaid en geminacht door mijn eigen hypocriete overheid, dat ik zelfs misselijk ben van woede.' De tweet is 421 maal geretweet en heeft 565 likes. Honderden tweets worden de wereld ingestuurd met als teneur: er zijn veel Turken in de bijstand die frauderen met onroerend goed in Turkije. Het blijkt een geliefd onderwerp te zijn dat periodiek steeds in het nieuws terugkeert. Net als bijvoorbeeld enerzijds een groot aantal werklozen en anderzijds grote tekorten aan arbeidskrachten in de tuinbouw. Achtergronden daarvan worden niet over het voetlicht gebracht.
Telegraaf-artikel
De kwestie van frauderende Turken in de bijstand dook ook op op 23 februari, in de Telegraaf. Volgens de rechter is er sprake van discriminatie omdat gemeenten particuliere bureaus vermogensonderzoek laten doen in Turkije, maar niet in andere landen. In recente vonnissen werd daarom bepaald dat betrapte fraudeurs geen geld hoeven terug te betalen. De Telegraaf meldt dat het zou blijken ‘uit een reeks van vonnissen die wij hebben bestudeerd’. Beetje vaag dus. In welk vonnis staat dat? Is het misschien een subjectieve uitspraak van een (particuliere) opsporingsambtenaar? Dat blijkt niet het geval te zijn. In het Telegraaf-artikel wordt met name ingegaan op een uitspraak van de Centrale Raad van Beroep over de handelwijze van de gemeente Tilburg. Die uitspraak van de Centrale Raad van Beroep maar eens opgezocht (1) en wat blijkt? In deze uitspraak komt de schatting van 20% voor. De gemeente Tilburg was een pilot begonnen om fraude op te sporen waarbij alle bijstandsgerechtigden met een niet-nederlandse nationaliteit werden onderzocht maar er werd vervolgens een splitsing in de pilot gemaakt tussen Turkse bijstandsgerechtigden en anderen. En nu komt het: de gemeente Tilburg veronderstelde vooraf dat 20 tot 25 % van hen zou frauderen. Dus de schatting van 20% heeft betrekking op een specifieke steekproef uit Tilburg. Het is dus geen representatieve steekproef onder Turkse Nederlanders. Maar Telegraaf journalist Joris Polman maakte ervan: tegen 20% van de Turkse bijstandsgerechtigden in Nederland bestaat de verdenking dat ze frauderen met onroerend goed.
Interessant is ook wat het onderzoek in de pilot nou eigenlijk opleverde. Vijfhonderdvijftien dossiers van Turkse uitkeringsgerechtigden werden onderzocht. Na een eerste selectie werden 100 dossiers toegezonden aan het bureau dat de fraude moest onderzoeken. Met de andere dossiers was blijkbaar sowieso niets aan de hand. Na een verder indicatieonderzoek bleven 79 dossiers over. Die dossiers werden vervolgens door het bureau dat het onderzoek verrichtte aan een precheck onderworpen. Toen bleven er nog 15 dossiers over die men ‘onderzoekswaardig’ noemde. In de pilot zijn vervolgens 9 van deze dossiers daadwerkelijk onderzocht. In die gevallen werd onroerend goed in Turkije aangetroffen.
Andere bron
Maar als het gaat om het vaststellen van de omvang van fraude met onroerend goed door Turkse bijstandsgerechtigden wordt in de uitspraak nog een andere bron genoemd. Er vond een ‘spoeddebat’ plaats in de Tweede Kamer op 31 maart 2011, waarin zou worden gesteld dat minimaal 10% van de bijstandsgerechtigden van niet-westerse afkomst verzwegen vermogen in het land van herkomst heeft. Althans, zo staat het in de uitspraak van de Centrale Raad van Beroep. Om te beginnen is dit alvast de helft minder dan de schattingen die door de Telegraaf en Elsevier worden genoemd. Ook deze bron er maar eens bijgepakt. Het blijkt te gaan om een onderzoek van het Bureau Fraude Informatie in opdracht van het Ministerie van Sociale Zaken. Het gaat om een gericht onderzoek naar mensen bij wie men al fraude vermoedde. De bezittingen en inkomsten van 945 personen die in Nederland een bijstandsuitkering ontvangen, zijn nagetrokken. Daarvan bleek 10 procent ook daadwerkelijk te hebben gefraudeerd. De motivatie van de gemeente Tilburg om een nader onderzoek in een pilot in te stellen naar onroerend goed van Turkse bijstandsgerechtigden omdat in zijn algemeenheid 10% zou frauderen is dus op niets gebaseerd. Het gaat alleen maar om 10% van de dossiers die al waren uitgeselecteerd op vermoeden van fraude.
De heren Azmani van de VVD en De Jong van de PVV vroegen een spoeddebat aan in de Tweede Kamer, ook weer naar aanleiding van een artikel in de Telegraaf van 8 februari 2011. Hoewel dus uit niets blijkt dat er op grote schaal iets vreselijks aan de hand is schreeuwen de VVD en de PVV moord en brand, met in hun kielzog de vele rechtse bagger op internet. Ook toen het Telegraafartikel van 23 februari 2018 verscheen brak de rechtse bagger los over hetzelfde onderwerp. De rechter zou gezegd hebben dat het discriminatie is dat in Turkije particuliere onderzoeksbureau’s worden ingeschakeld. Voor de rechtse bagger is dit koren op de molen. Discriminatie?!. Wij Nederlanders worden gediscrimineerd, bij ons wel strenge controles en de Turken gaan vrijuit. De VVD liet weten laaiend te zijn. En weer werd een spoeddebat aangevraagd in de Tweede Kamer. Het patroon is steeds hetzelfde. Wanneer opsporingsinstanties een rapport over opgespoorde fraude van migranten publiceren, of wanneer een verband wordt gelegd tussen migratie en bijstand zoals bij de publicatie van het CBS over de oorzaak van de geldtekorten in het bijstandsbudget ven gemeenten die het gevolg zouden zijn van de komst van politieke vluchtelingen, verschijnt er een suggestief artikel in de Telegraaf en daarop volgend wordt door VVD, PVV of Forum voor Democratie een spoeddebat aangevraagd in de Tweede Kamer, waarbij het Telegraaf-artikel dan als reden wordt genoemd om de urgentie van het ‘probleem’ dat prominent in het nieuws komt aan te tonen. Deze strategie volgt de VVD al minstens sinds de jaren negentig van de vorige eeuw.
Achtergrond van de rechterlijke uitspraak
Nog even terug naar de in dit artikel behandelde uitspraak van de Centrale Raad van Beroep. De onderzoekingen in Turkije werden verricht door een commercieel onderzoeksbureau, dat geld verdient met het opsporen van fraude. De onderzoekingen in andere landen werden door een niet-commercieel bureau uitgevoerd. Het is vaste jurisprudentie dat de rechter bewijzen die zijn verzameld door dergelijke commerciele bureau’s niet accepteert. Gemeenten hadden ook bij de opsporing van fraude bij Nederlandse bijstandsgerechtigden dergelijke bureau’s ingeschakeld, die vaak werken op basis van ‘no cure no pay’. De rechters vinden, dat dit niet kan en hebben er een streep door gezet. Gelukkig. De objectiviteit van het onderzoek, de wetmatigheid van gebruikte opsporingsmethoden, de redelijke behandeling van de verdachten komen onder druk te staan als de opsporingsfunctionaris financieel belang heeft bij de opsporing en geld verdient wanneer de fraude zogenaamd wordt aangetoond. Dit betekent echter niet, dat rechters tegen zeer strenge controles zijn.
Dit artikel werd geschreven samen met Meriç Esin
(1) https://uitspraken.rechtspraak.nl/inziendocument?id=ECLI:NL:CRVB:2017:43...

Piet van der Lende

Stand van zaken experiment met bijverdienen naast je bijstandsuitkering in Amsterdam.

Inmiddels is het nieuwe experiment met bijverdienen naast je uitkering van start gegaan. Elke deelnemer kan maximaal 200 euro premie ontvangen die tweemaal per jaar wordt uitgekeerd, 30 juni en 30 november. De duur van het experiment is twee jaar. De inschrijftermijn voor het experiment eindigt op 31 juli 2018. Na 1 jaar volgt een evaluatie in het College van burgemeester en wethouders met de mogelijkheid om te stoppen als resultaten van het experiment uitblijven.

Inmiddels hebben 2360 mensen zich opgegeven voor het experiment. 1200 van hen hebben al part-time werk. 750 deelnemers doen mee aan een wetenschappelijk onderzoek over het experiment in de stadsdelen Nieuw West, Zuid-Oost, Noord en Oost. De resultaten van het experiment worden in 2019 in Pakhuis de Zwijger gepresenteerd. De ambtenaren zijn momenteel met de intake van de klanten bezig. In het wetenschappelijk onderzoek worden klanten voor de eerste maal geïnterviewd tussen 1 februari en 1 juli 2018. Er zijn al 300 interviews gedaan.

Inmiddels zijn de eerste ervaringen met het experiment bij de Bijstandsbond binnengekomen. Iemand heeft een deeltijdbaan als postbezorger. Hij had zich opgegeven voor het experiment. Het blijkt, dat de klantmanager de bijverdienregeling die al in de Participatiewet staat (dus niet het Amsterdamse experiment) op hem van toepassing verklaarde hoewel betrokkene daar niet zozeer om gevraaagd had. In principe is het mogelijk, de reeds bestaande bijverdiensteregelingen met het experiment te combineren. Et ontstaat dan echter een zeer ingewikkelde situatie. De bijverdienregeling uit de Participtiewet wordt onmiddellijk op de uitkering toegepast. Achteraf moet dan voor de uitkering van juli berekend worden, hoeveel extra premie betrokkene krijgt. Nu al is het bij betrokkene een ingewikkelde cijferbrij waar moeilijk uit te komen valt, en voor juli wordt het nog erger. De WPI is een pilot gestart van deskundigen, die alle berekeningen kunnen uitvoeren.

Piet van der Lende

Actie op komst voor een wettelijk verbod op huisuitzettingen wegens huurschuld. Tegelijkertijd wordt de nieuwe handreiking voorkomen huisuitzettingen gepresenteerd

We willen u van harte uitnodigen voor de presentatie van de Handreiking Voorkomen Huisuitzettingen op 6 juli in Amersfoort.

De Handreiking Voorkomen Huisuitzettingen van Eropaf! heeft tot doel om huisuitzetting van mensen met schulden definitief af te wenden. In iedere fase van het proces is interventie mogelijk.

De Handreiking is nu verschenen in een nieuwe, geactualiseerde editie:

• Er zijn betere methodes ontwikkeld om huisuitzettingen te voorkomen
• Er zijn diverse vernieuwende praktijken ontwikkeld
• Er zijn baanbrekende inzichten over motivatie, gedragsverandering en zelfsturing van mensen met schulden

Met dit handboek streeft Eropaf! naar afname van het aantal huisuitzettingen door schulden.
Om dakloosheid en maatschappelijke onthechting te voorkomen. Om de positie van kwetsbare mensen te verbeteren.
Omdat uiteindelijk de samenleving opdraait voor de kosten van opvang, hulpverlening, herstel en herhuisvesting.

De Handreiking Voorkomen Huisuitzettingen wordt gepresenteerd op vrijdag 6 juli in Amersfoort, op het Seminar Voorkomen Huisuitzettingen. Gedurende dit seminar bespreken we de mogelijkheid van een wettelijk verbod op huisuitzettingen wegens huurschuld.

U bent daarbij van harte welkom!

Toegang is gratis. Bezoekers krijgen een exemplaar van de Handreiking cadeau.

De locatie is afhankelijk van het aantal deelnemers: het wordt òf Stadslab 033 (Oude Fabrieksstraat 7), òf Podium Fluor (Oude Fabrieksstraat 29).
Beide locaties liggen vlak bij elkaar in Amersfoort. U krijgt na aanmelding bericht welk adres het wordt. 

Datum: vrijdag 6 juli van 10:30 – 12:00 uur.
Meer informatie: Eropaf.nl
Aanmelden via info@eropaf.nl

De rechteloosheid van bijstandsgerechtigden

Voor de zoveelste maal sinds de jaren '80 van de vorige eeuw ontdekken de massamedia de schande van de vele rechteloze armen in Nederland. Behalve de  Volkskrant ook  de NRC die kopt: 'armoede 1. 087.000'. Waarmee wordt bedoeld dat er in een van de rijkste landen ter wereld meer dan 1 miljoen armen zijn. Maar de reportages over armoede in NRC van gisteren lopen toch weer uit op 'blaming the victim'. Het ligt aan armen zelf, dat ze arm zijn. Daarom streven naar gedragsverandering. Aanpak van sociale en bureaucratische uitsluiting die wel in reportages naar voren komt blijft buiten beeld.
Jonathan Witteman schreef een reportage over de rechteloosheid van bijstandsgerechtigden die verscheen in de Volkskrant van zaterdag. Hij is ook bekend van een reportage uit december 2013 in de Volkskrant toen hij met onze medewerking de misstanden aan de kaak stelde bij het dwangarbeidscentrum van Herstelling werk en uitvoering aan de Laarderhoogtweg in Amsterdam waar bijstandsgerechtigden tewerk werden gesteld met behoud van uitkering.  Deze reportage en een zwartboek van de Bijstandsbond hebben ertoe geleid, dat de gemeente Amsterdam uiteindelijk een onderzoek liet instellen door het gemeentelijk Bureau Integriteit waarbij de misstanden werden bevestigd. Daarop werden maatregelen genomen. Het dwangarbeidscentrum is inmiddels gesloten. Teneur van het nieuwe artikel over de rechteloosheid van bijstandsgerechtigden: er worden op grote schaal achtervolgingen, GPS-trackers, camera’s en doorzoeken van databanken zoals van de OV-chipkaart ingezet waarbij veel meer mag dan in het strafrecht (de opsporingen van bijstandsfraude vallen beneden de 50.000 euro onder het bestuursrecht) vergaande opsporingsmethoden kunnen worden ingezet. De bijstandsgerechtigde is rechtelozer dan een crimineel.  De waarneming die uitgebreid in de reportage wordt behandeld dat sociale rechercheurs naar aanleiding van de verhoorprotocollen verdraaide verslagen opstellen kunnen wij bevestigen. Dat gebeurt in Amsterdam ook. Men verdraait de feiten op grote schaal om de zogenaamde fraude te kunnen bewijzen. Een uitspraak in de verhoorprotocollen: ‘ik eet iedere dinsdag bij mijn vriendin’ wordt dan in het verslag: ‘ik eet regelmatig bij mijn vriendin’. De verslagen worden bovendien soms opgesteld door opsporingsambtenaren, die het Nederlands qua lezen en schrijven slecht beheersen.

Hopelijk zal de reportage over de misstanden bij de opsporing van fraude van bijstandsgerechtigden ertoe leiden, dat ook hier maatregelen worden genomen en dat een discussie op gang komt over de onuitvoerbare Participatiewet. Maar dan moet het kwartje wel vallen dat ingewikkelde principes van de Participatiewet (bijstand) onvermijdelijk tot dit soort praktijken leidt.(Inleveren als je wat kosten bespaart of extra inkomsten hebt + partnertoets) Ook door diep graven vaak nauwelijks te bewijzen. Zodat de rechercheurs op subjectieve en manipulatieve wijze proberen het moeilijke bewijs rond te krijgen. Decennia lang misstanden in de reïntegratie industrie, bijstandsgerechtigden zijn rechtelozer dan criminelen, bijstanders bashen van de rechtse partijen met Dijkhof van de VVD als voorbeeld, wanneer gaat de beerput eens volledig open?. De malversaties in de reïntegratie industrie zijn begonnen met de ESF fraude in de jaren 90. Daarna fraude in de particuliere reïntegratieindustrie. Daarna de misstanden van het werken met behoud van uitkering o.a. in Amsterdam met Herstelling Een gigantische beerput van misleiding, gesjoemel in veel gemeenten

Maar ik denk dat het maatschappelijk middenveld van gesubsideerde welzijnsorganisaties en het inspraakcircus teveel genuanceerde meewerk boter op zijn hoofd heeft om op de herontdekking van de armoede door de massamedia in te spelen.

Piet van der Lende

Bijstandsgerechtigden zijn rechtelozer dan criminelen

#bijstandsfraude Hee, bij de @volkskrant zijn ze ook wakker geworden. Dit is al  jaren bekend. Toch mooie reportages en het is goed dat ze er aandacht  aan besteden. Teneur: bijstandsgerechtigden zijn rechtelozer dan  criminelen.
 https://www.volkskrant.nl/nieuws-achtergrond/rechtsgeleerden-maken-zich-zorgen-bijstandsfraudeurs-slechter-beschermd-dan-verdachten-in-strafzaken-~b78fc3f1/

Wijziging van codes op de uitkeringsspecificaties van bijstandsgerechtigden in Amsterdam

Bij de Bijstandsbond komen vragen binnen over de wijziging van de codes op de uitkeringsspecificatie. Terwijl voorheen de trede werd vermeld, is dat nu niet meer het geval en wordt alleen vermeld: Team Inkomen 1, 2, 3, 4. Wij hebben geïnformaeerd naar de reden van dze wijzigingen. Daarop hebben wij het volgende antwoord gekregen.

Het WPI is per 04.05.2018 overgegaan op een andere teamindeling, met deze verandering zijn tevens de teamnamen aangepast. Deze aanpassing is voor klanten zichtbaar op de uitkeringspecificaties.

Door de keuze voor een andere teamindeling is er niet langer een onderscheid in trede of leeftijd, hierdoor zijn er geen dossieroverdrachten meer nodig wanneer een klant 27 jaar wordt of overgaat naar een andere trede. Voorheen maakte deze beweging dat de klant overging naar een ander team en daarmee ook een ander contactpersoon gekoppeld kreeg. Deze dossieroverdrachten zijn in termen van dienstverlening onnodig en maakte dat WPI maandelijks handmatig zo rond de 700-1200 dossiers aan het verplaatsen waren. Ook na een degelijke wisseling zag de klant de verandering terug op zijn/haar specificatie.

Om te zorgen dat de teams gelijkwaardig zijn in klantenaantallen en uniform dienstverlening kunnen bieden heeft het WPI als genoemd per 04.05.2018 eenmalig het klantenbestand aangepast, onderstaand een overzicht van de oude/nieuwe indeling.

Team Activering > Team Inkomen 1: west / Gaasperdam

Team Activering 2 > Team Inkomen 2:  noord / Bijlmer

Team Activering 3 > Team Inkomen 3:  nieuw west / centrum

Team Werk > Team Inkomen 4: oost / zuid

Klanten kunnen bij hun klantmanager meer informatie vragen. Ook zullen klanten in gersprekken worden ingelicht, indien de klant of de manager dit nodig vindt. Mochten er nog nadere vragen zijn, stuur die dan naar ons op, dan kunnen wij ze stellen.

Piet van der Lende

Uitnodiging Fête de la Musique Zaterdag 23 juni 2018 15.00-22.00 uur

Open Podium:
 Kom naar het Fête de la Musique (het feest van de muziek) om muziek te maken of om gewoon lekker te luisteren! Het begin van de zomer is een mooi moment om met elkaar feest te vieren. Iedereen is welkom, jong en oud, arm en rijk, amateur of artiest, en ook kinderen kunnen mee doen. Velen van ons maken thuis muziek. Dit is dé gelegenheid om je instrument mee te nemen en ook voor publiek en samen te spelen.

Doe mee!
Speel je een instrument (als amateur of professional), kun je goed zingen? Doe mee!

Kom en luister, zing, dans, speel en leer andere buurtbewoners kennen die ook van muziek houden. Je kunt op 26 juni gewoon naar het open podium komen en spontaan meedoen of meld je aan voor Fête de la Musique via een email.

Wat is Fête de la Musique?
Fête de la Musique is een spontaan muziekfestival. Het is begonnen in 1982 in Frankrijk en wordt in steeds meer landen gevierd op de eerste dag van de zomer. Alle optredens zijn gratis toegankelijk voor iedereen. Dit is de zesde keer dat het Fête de la Musique zal plaatsvinden in Amsterdam West georganiseerd door de bewonersorganisatie ‘Wereldse Wijk’. Dit keer in samenwerking met de woon-werk vereniging WG-terrein.

Met vriendelijke groet

Abdelmalek Mellouk

Voorzitter | St. Wereldse Wijk | Anna Spenglerstraat 67, 1054 NH Amsterdam | 06-404 73 567
www.wereldsewijk.nl | wereldsewijk@hotmail.com