wereld armoede dag

Armoede is weer in het nieuws. Vandaag, 17 oktober, is het wereld armoede dag. Het Sociaal Cultureel Planbureau (SCP) en het NIBUD produceerden een nieuwe definitie van wat armoede is en in de kranten stond dat de meeste armen nu in Amsterdam wonen. Geen wonder, want de arbeidsmarkt is daar extreem geflexibiliseerd en veel werkzoekenden zijn aangewezen op flexibele, slecht betaalde baantjes waarmee ze niet uit de armoede komen. Dit wordt versterkt door de huidige politieke coalitie in Amsterdam, waarbij baanlozen op grote schaal onder druk gezet worden door de sociale dienst deze flexibele baantjes te aanvaarden. De baanlozen worden daarbij soms schandelijk behandeld. Hierover heet de Bijstandsbond twee klachtenboeken geschreven. En vandaag gaat de Tweede Kamer in debat over armoede en schuldenbeleid. De nieuwe definitie van het SCP en het NIBUD zal wel koren op de molen van (extreem) rechtse partijen zijn, die zullen beweren dat het minimumloon hoog genoeg is. In de nieuwe definitie is het vermogen meegenomen, en dan zou je kunnen concluderen dat veel armen voldoende reserves hebben. Er zouden ongeveer 300.000 minder armen zijn dan tot nu toe verondersteld, het zouden er nu een half miljoen zijn, op zich natuurlijk al veel te veel in een rijk land als Nederland. Maar er is meer. Een zo 'n cijfer zegt niets over het feit dat de uitkeringen en het minimumloon structureel te laag zijn. Sommige mensen die in armoede leven hebben een kleine reserve opgebouwd van soms enkele duizenden euro's uit de tijd dat ze bijvoorbeeld werk hadden en meer verdienden. Dat is voor onvoorziene omstandigheden en met de structureel te lage uitkeringen verdwijnt die reserve als sneeuw voor de zon als je wat langer op het minimum zit, omdat de uitkeringen te laag zijn. Dat blijkt ook uit het feit, dat de armen die wat langer op het minimum zitten armer zijn geworden. Ook zegt het nieuwe cijfer niets over de omvang van de armoede. Sommige mensen weten zich aan de armoede te ontworstelen, omdat ze weer aan het werk gaan of omdat ze een kleine erfenis krijgen, of omdat ze gepensioneerd zijn. Maar dat betekent dat de groep die in armoede leeft deels wisselend is. Veel meer mensen dan het cijfer doet vermoeden hebben in de loop van de tijd kortere of langere tijd met armoede te maken. Piet van der Lende Bijstandsbond 020-6898806 info@bijstandsbond.org

Book of Complaints: Bijstandsbond Urges Unemployed to Report Poor Treatment by Client Managers

Book of Complaints: Bijstandsbond Urges Unemployed to Report Poor Treatment by Client Managers The Bijstandsbond [Association of Welfare Recipients] calls on all welfare recipients across the country to report the frequent poor treatment by client managers for a book of complaints, in which we aim to expose practices across various municipalities. In Amsterdam, we have observed that some client managers exert significant pressure on the sick and disabled to perform volunteer work. Although the mandatory “tegenprestatie” [return favor] is not officially enforced in Amsterdam, volunteer work is often still required (effectively amounting to forced labor). Additionally, welfare recipients who are not occupationally disabled are pressured to accept any flexible (part-time) job at a low wage, even if they have higher education. The individual preferences of the welfare recipients are often ignored. Unemployed individuals who are not ill but have been on welfare for an extended period and are approaching retirement age are still required to apply for jobs, even when the likelihood of securing one is minimal. We receive complaints not only from Amsterdam but from other municipalities as well. Through the compilation of a complaints book, we hope to use publicity to finally address these issues. We give advice to welfare recipients in these situations and accompany them to meetings with officials in Amsterdam. Below is an example of these often disgraceful practices. A man visits the Bijstandsbond walk-in consultation who is practically blind, autistic, and has been through a lot. He was addicted and has been clean for two years. He has post-traumatic stress disorder (PTSD). He takes six medications to stay mentally stable. He has been on welfare for thirty years. His client manager forces him to do volunteer work: maintaining the garden in a nursing home. Fortunately, they are understanding of his situation and do not require him to do much work. Because he is almost blind, he can’t see the plants and weeds and can’t work in the garden. This situation has persisted for over a year. Now, he has been summoned by the client manager, who tells him: “You’re required to do additional volunteer work”. The client manager claims this is mandatory but puts nothing in writing - no decision, no contract - nothing at all. The man is pressured to perform even more volunteer work than he currently does, without regard for his capabilities. The man requests an assessment from his client manager. But the client manager refuses. “We only assess people who still have a chance of paid employment, and with you, that’s not the case. Assessments are expensive. The cost of an assessment is 4,000 euros”, according to the client manager. The man fears he will relapse into addiction. We advise the man to contact his GP and report sick. We accompany him to meetings with officials. This is just one of many examples that come to the Bijstandsbond. Tell us about your experiences with client managers. So that we can address them accordingly. Call: 020-6898806 or email: info@bijstandsbond.org What’s App, Signal and Telegram 06-28281586 Bijstandsbond

Open monumentendag in woon werk pand Tetterode in Amsterdam

 Beste mensen,

Dit weekend is woon werk pand Tetterode in Amsterdam geopend in het kader van Open Monumentendag. Ook de Bijstandsbond, gevestigd in dit pand is open van 11.00 uur tot 16.00 uur. Kom het pand bewonderen, met een prachtig uitzicht over Amsterdam, neem deel aan een van de rondleidingen langs kunstenaarsateliers en bedrijfjes en kom gezellig bij ons een consumptie nuttigen. 

Vooral migranten worden getroffen door het rigide beleid van de Sociale Verzekeringsbank

 Naar aanleiding van het toeslagenschandaal hebben het ministerie van Sociale Zaken en de Belastingdienst besloten om voortaan niet zo rigoureus en op de automatische piloot mensen in problemen te brengen met grote terugvorderingen. Maar dat schandaal lijkt vooralsnog geen invloed te hebben op het beleid van de Sociale Verzekeringsbank (SVB). Al tien jaar geleden waren er moeilijkheden bij de SVB over het uitbetalen van het persoonsgebonden budget (pgb). Voorzitter Nicoly Vermeulen van de raad van bestuur van de SVB werd daarop ontslagen. En recentelijk is gebleken dat er ook op andere terreinen problemen bestaan binnen de SVB.

AIO-aanvulling

Er zijn migranten die bejaard zijn en die gedeeltelijk AOW hebben opgebouwd. Die mensen hebben naast hun gedeeltelijke AOW een Aanvullende Inkomensvoorziening Ouderen (AIO). Dat is een bijstandsregeling waarop alle voorwaarden van de Participatiewet van toepassing zijn. Deze migranten hebben het slechter dan Nederlanders met volledige AOW. Ze hebben soms dertig jaar of langer in Nederland gewerkt, maar worden wel geconfronteerd met een veel kwetsbaardere positie dan mensen met volledige AOW. Voor de bijstand en dus ook voor de AIO geldt dat eventuele inkomsten verrekend moeten worden met de AIO-aanvulling, bijvoorbeeld een klein pensioentje. En bijvoorbeeld de kostendelersnorm is van toepassing. De gedeeltelijke AOW wordt aangevuld tot het bijstandsminimum, en dat is meer dan 100 euro lager dan een volledige AOW. Dat komt door belastingmaatregelen die de overheid speciaal voor AOW-ers heeft ingevoerd, maar die niet gelden voor bijstandsgerechtigden.

En er geldt bij de AIO-aanvulling dezelfde vermogenstoets als in de bijstand. Sommige migranten hebben tijdens hun werkzame leven wat gespaard, en bijvoorbeeld een huisje of een stuk grond in het land van herkomst gekocht of geërfd. Vaak gaat het om een klein kapitaal. Dat moeten ze verkopen en het geld moeten ze inleveren bij de SVB. Dus ze hebben ondanks het harde werken voor niets gespaard. Soms bezitten ze in het land van herkomst een oud huis of een stuk land dat nauwelijks iets waard is, en de SVB doet daar heel moeilijk over. Die migranten moeten veel documenten inleveren en worden met wantrouwen gevolgd door de SVB. Velen waren niet op de hoogte van de vermogenstoets en hebben hun huisje of stukje land niet opgegeven aan de SVB. Daarop is de SVB in 2017 begonnen om zeer strenge controles in het land van herkomst uit te voeren, en over te gaan tot grote terugvorderingen van duizenden euro’s. De migranten zijn daardoor in bittere armoede en grote problemen terecht gekomen. Van menselijk maatwerk was volstrekt geen sprake. Betalen zul je, aldus de SVB.

Alleenstaanden in AOW en bijstand

Tot voor kort werden migranten die in Nederland wonen en van wie hun gezin in het land van herkomst woont, voor de bijstand en de AIO-aanvulling beschouwd als alleenstaanden. En daarom gold voor hen de norm van 70 procent van het minimumloon bij de bepaling hoeveel AIO-aanvulling ze kregen. Maar de regering heeft besloten dat die migranten voortaan niet meer worden aangemerkt als alleenstaanden, wat ze in feite wel zijn, maar als samenwonend met hun gezin in het land van herkomst. Daardoor is de norm van 50 procent gaan gelden. Veel migranten verloren daarop hun AIO-aanvulling en moeten voortaan als alleenstaande in Nederland leven van 50 procent van het minimumloon. Hun gezin in het land van herkomst heeft vaak geen inkomsten, of heel weinig.

De Bijstandsbond is bezig om die migranten te steunen, bijvoorbeeld door kwijtschelding van gemeentelijke heffingen te vragen als ze toch nog een beetje spaargeld van vroeger hebben overgehouden. Ook dienen we verzoeken in bij de SVB om een beroep te doen op de regeling voor schrijnende gevallen. Die regeling is ingesteld door de SVB, een beetje buiten de regering om, nadat de betrokken groep migranten hun AIO-aanvulling kwijtraakten. De levensomstandigheden van die groep zijn vaak bijzonder schrijnend. Maar de ervaring van de Bijstandsbond leert dat de SVB bijzonder moeilijk doet bij het bepalen of er sprake is van een schrijnend geval. Zo wil de SVB bewijzen zien van het dagelijks levensonderhoud, bijvoorbeeld kassabonnen van Albert Heijn. Om boos en wanhopig van te worden.

Beslagvrije voet

Ook zijn er bij de SVB moeilijkheden met de beslagvrije voet die geldt als je een schuld aan de SVB moet terugbetalen. De Centrale Raad van Beroep deed hierover een sensationele uitspraak. Maar de SVB wil die uitspraak niet navolgen. Als beslag wordt gelegd op je inkomsten in geval van een schuld, dan mag je een deel van je inkomen houden om de vaste lasten en boodschappen van te betalen. Dat deel wordt de beslagvrije voet genoemd. Op dat deel van het inkomen is het beslag dus niet geldig.

Stel: je ontvangt AOW én je hebt een schuld bij de SVB. Om deze schuld af te lossen, houdt de SVB maandelijks een bedrag in op je AOW. Maar sinds de invoering van de Wet Vereenvoudiging Beslagvrije Voet moet je maandelijks op basis van zeer ingewikkelde berekeningen meer aflossen dan voorheen en blijft er minder geld over voor de kosten van levensonderhoud. De berekeningen zijn werkelijk bijzonder gecompliceerd, en het is dus belachelijk dat de naam van die nieuwe wet suggereert dat er sprake zou zijn van “vereenvoudiging”. De wet op de beslagvrije voet is aangenomen tijdens het toeslagenschandaal. Sinds dat schandaal blijkt er niets te zijn veranderd voor wat betreft “de menselijke maat”.

De advocaat van de Bijstandsbond, Mark van Hoof, procedeerde tot aan de Centrale Raad van Beroep om een soepelere regeling te krijgen, dus een regeling waarbij je meer van je inkomen zou mogen houden. Voordat de zaak bij de Centrale Raad diende, was de SVB niet bereid om in schrijnende gevallen een ander beleid te voeren. Van Hoof had een zaak van een echtpaar dat 80 euro per maand overhield om van te leven. In een brief liet de SVB weten dat het echtpaar maar hun vrijwillige ziektekostenverzekering zou moeten opzeggen om nog wat geld te hebben om van te kunnen leven. Noodzakelijke ziektekosten worden vergoed uit de basisverzekering, aldus de SVB, en de aanvullende verzekering vergoedt ziektekosten van niet-noodzakelijke zorg. Dus volgens de SVB was zo’n aanvullende verzekering niet nodig. Verder gaf de SVB aan dat men het beleid in principe wel wilde versoepelen, maar dat men was teruggefloten door het ministerie van Sociale Zaken.

Rigide beleid

De Centrale Raad van Beroep deed in de zaak een opvallende uitspraak. De raad oordeelde dat de berekening voor het aflossen van de schuld bij de SVB voorlopig anders uitgevoerd moet worden. Voor AOW-gerechtigden betekent deze uitspraak dat het af te lossen maandelijkse bedrag op basis van een andere berekening lager wordt. Zij houden dus meer over om van te leven. De betrokkenen werden dus in het gelijk gesteld.

De Centrale Raad heeft de ministeriële regeling voor de berekening van de beslagvrije voet buiten werking gesteld en baseert zich op een oudere regeling, die ruimer is. De uitspraak kan in sommige gevallen inhouden dat AOW-gerechtigden met schulden honderden euro's per maand meer overhouden om van te leven. Maar de SVB reageerde rigide op de uitspraak. Men weigert het eigen beleid aan te passen overeenkomstig de uitspraak van de Centrale Raad van Beroep. Diverse contacten met de SVB, waarbij op aanpassing werd aangedrongen, leverden niets op.

Belastingen en SVB

Chronisch zieken kunnen soms een teruggave van de Belastingdienst ontvangen met aftrek van specifieke ziektekosten. Bij mensen met een  AIO-aanvulling van de SVB, die dus een minimuminkomen hebben, levert dat problemen op. Omdat de AIO-aanvulling bijstand is, moet bekeken worden of de teruggave van de Belastingdienst verrekend moet worden met het inkomen uit AIO. Veel gemeenten zijn bij de uitvoering van de Participatiewet van mening dat belastingteruggave op basis van ziektekosten niet verrekend hoeft te worden met de uitkering. Het zijn immers daadwerkelijk gemaakte kosten die niet worden vergoed door de ziektekostenverzekering.

Maar bij de SVB gaat het anders. Daar verrekenen ze de belastingteruggave wel met de uitkering en zijn ze dus veel strenger. Een betrokkene: “De SVB eiste het volledige bedrag van de teruggave met de ziektekosten terug. De procedure om het door de SVB teruggeëiste bedrag van 1.790 euro terug te betalen, duurt al een jaar, waardoor ik zwaar depressief werd. De antidepressieve middelen helpen niet, want ik voel me miserabel en onrechtvaardig behandeld. Ik volgde de informatie die stond op de website Meerkosten.nl dat bij gehandicapten en chronisch zieken de teruggave niet behoort te worden aangemerkt als inkomen volgens de Participatiewet en dat personen met bijstand niet verplicht zijn om het terug te betalen, ook niet personen met een AIO-aanvulling van de SVB. De beslissing van de SVB is anders: ik moet het volledige bedrag van de teruggave toch terugbetalen aan de SVB. Iedere maand trekken ze een deel van het bedrag van 1.790 euro af van mijn minimale inkomen en dat gaat zo door tot 2026. Ik ben bij  verschillende instanties geweest: Sociale Dienst, Sociale Raadslieden, sociale advocaat. Maar niemand kan me uitleggen dat ik de teruggekregen ziektekosten niet hoef terug te betalen aan de SVB.”

Hierboven zijn enkele structurele problemen met de SVB behandeld. Het lijkt erop dat vooral migranten door het beleid worden getroffen, zowel in de uitvoering als bij de vastgestelde regels.

Piet van der Lende

Klachtenboek over de activering en reïntegratie van bijstandsgerechtigden in Amsterdam

Eind juni 2024 zijn wij als Bijstandsbond weer begonnen klachten te verzamelen over de bejegening door klantmanagers, het onterecht onder druk zetten van bijstandsgerechtigden en het totale onbegrip voor de situatie waarin de bijstandsgerechtigde verkeert. Er doen zich werkelijk schandelijke misstanden voor. De klachten die wij verzameld hebben gaan over het WPI (sociale dienst) in Amsterdam. Over klachten elders in het land maken wij afzonderlijke publicaties.

Een voorbeeld van de slechte benadeling. Er komt een man op het spreekuur die praktisch blind is, autistisch, hij heeft veel meegemaakt. Hij was verslaafd en is sinds twee jaar clean. Hij heeft ptss. (Posttraumatisch stress syndroom) Hij slikt 6 medicijnen om psychisch op de been te blijven. Hij zit 30 jaar in de bijstand. Hij moet van de klantmanager verplicht vrijwilligerswerk doen. De tuin onderhouden in een bejaardencentrum. Gelukkig hebben ze daar begrip voor zijn situatie en hoef hij niet veel te doen. Omdat hij bijna blind is kan hij de planten niet zien en niet in de tuin werken. Die situatie bestaat al een jaar. Nu wordt hij opgeroepen door de klantmanager die zegt: 'Je moet ander vrijwilligerswerk erbij doen'. Lees verder de situatie in het klachtenboek. 

klachtenboek

Krijgen we een tweede toeslagenaffaire, nu over de bijstand? Onderzoek door NSC van Pieter Omtzigt

Vanmorgen heb ik een bericht gepubliceerd over het project ‘Representatie en het maatschappelijk  middenveld’ van het Sociaal en Cultureel Planbureau (SCP). Zij onderzoeken of de bijstandsgerechtigden enige invloed hebben op het beleid via belangenorganisaties, clientenraden e.d. In oktober verschijnt daarover een rapport.

Er kwam een reactie binnen van Annemarie van Krimpen die zelf slachtoffer is van de misstanden in de Participatiewet en bij de sociale diensten. Ze zegt dat ze een beetje moe wordt van al die rapporten zonder dat er iets verandert. Ze schrijft: 'Ik heb vlak voor het zomerreces van de Tweede Kamer contact gehad met mevr. Palmen en mevr. Welzijn van NSC over mijn zaak. NSC is bezig met nog een schandaal UWV en PWet over water te krijgen'. Tot zover citaat. Nu is Eddy van Hijum de nieuwe minister van Sociale Zaken voor de NSC, en het is de vraag wat hij gaat doen met een eventueel onderzoek van zijn partijgenoten uit de Tweede Kamer. Wij verwachten eigenlijk niet veel van die nieuwe extreem-rechtse regering. Een verhoging van het minimumloon en de daaraan gekoppelde uitkeringen hebben ze al afgewezen. Lees verder de reactie van Annemarie.

 goedemorgen,

Ik word een beetje moe van al die onderzoeken.
Ik ben zelf gedupeerde van de Pwet,
Ben ik 2014 heel hard aangepakt omdat iemand een valse melding had gedaan.
Heb 3 jaar geen uitkering gehad, en moet in totaal 27.000 euro invordering terugbetalen.
Elke maand wordt er nu 5% van mijn uitkering ingehouden
Dit gaat door tot mijn dood.
maw ik heb levenslang voor een valse melding

We weten wat er mis is met de Pwet,
We weten al lang dat die wet niet deugt.
Al die rapporten die hetzelfde schrijven is mooi maar de problemen moeten opgelost worden.

Ik heb vlak voor het zomerreces contact gehad met mevr. Palmen en mevr. Welzijn van NSC over mijn zaak
NSC is bezig met nog een schandaal UWV en PWet over water te krijgen,

Ik gaf ook aan dat is mooi en daar werk ik graag aan mee, maar er moet dan ook wat gebeuren.
Want als het niet opgelost wordt (net als met de toeslagenschandaal en Groningen) hebben we er niks aan.
Na het reces pakken ze het weer op.

 ps. mijn verhaal mag gebruikt worden en bekend worden gemaakt.

mvg. AnneMarie van Krimpen

Het project ‘Representatie en het maatschappelijk middenveld’ van het Sociaal en Cultureel Planbureau (SCP).

 Op grond van de Participatiewet moeten gemeenten inspraak in het beleid regelen van de bijstandsgerechtigden. Sindsdien zijn overal in het land de clientenraden of participatieraden als paddestoelen uit de grond geschoten. En er is ook een landelijke overkopelende raad: De Landelijke Clientenraad. Gezien het feit, dat de misstanden bij sociale diensten, het onterecht onder druk zetten van baanlozen en de te lagen uitkeringen onverminderd voortduren, denken wij als Bijstandsbond dat al die clientenraden nog geen deuk in een pakje boter kunnen maken. 

Dat gaat nu ook wetenschappelijk onderzocht worden. Er is een project ‘Representatie en het maatschappelijk  middenveld’ van het Sociaal en Cultureel Planbureau (SCP).

De centrale vraag die de onderzoekers  in dit project willen beantwoorden is: ‘Op  welke manieren behartigen maatschappelijke organisaties de belangen van  burgers in politieke onderhandelingen over beleid en in hoeverre  verloopt deze participatie succesvol?’.

In het project bestudeert men twee casussen: 1) de  Participatiewet; en 2) de Wet transparantie maatschappelijke  organisaties (Wtmo). 

Op dit moment is men druk aan het schrijven aan  het rapport. Dit rapport zal in oktober verschijnen. We zijn zeer benieuwd.

Vlaanderen: meer ‘activering’ van langdurig zieken en baanlozen

In Nederland mag je niet ziek zijn als je in de bijstand zit. Arbeidsongeschikte bijstandsgerechtigden worden overal in den lande onder druk gezet om een flexibele deeltijdbaan te nemen, of vrijwilligerswerk te gaan doen. Trouwens ook als je werkt mag je vaak niet ziek zijn. Werkgevers huren dure commerciële bureaus in die je onder druk zetten weer aan het werk te gaan, ook als het eigenlijk niet kan. Straks gaan ze in België hetzelfde beleid voeren. De Vlaamse regeringsonderhandelaars stellen een versterkte activering van langdurig zieken en werklozen in het vooruitzicht. Een speerpunt is dat arbeidsbemiddelaar VDAB nog maar eens hervormd en afgeslankt moet worden. Vooral beroepsopleidingen en loopbaanbegeleiding zullen het ontgelden. Die moeten aan de privésector uitbesteed worden. De privatisering van de arbeidsbemiddeling hebben we in Nederland ook gekend. Het werd een grote sof. Gesjoemel met subsidies en uitstroomcijfers, malafide contracties om werklozen ‘aan het werk’ te helpen in dwangarbeidprojecten, etc. Dat daar nooit een parlementaire enquête over geweest is is een raadsel. En nu gaan ze in België de arbeidsbemiddeling en scholing ook privatiseren. Ze hebben zeker nooit over de grens gekeken waarom het in Nederland zo’n grote sof werd. Tijs Synaeve uit België getuigt vanuit persoonlijke ervaring waarom privatisering een slecht idee is.

Piet van der Lende over Langdurig zieken activeren door VDAB af te slanken? (Dewereldmorgen.be)

Oproep aan bijstandsgerechtigden de vaak slechte behandeling door klantmanagers te melden

 10-07-2024. De Bijstandsbond roept bijstandsgerechtigden in den lande op de vaal slechte behandeling door klantmanagers te melden voor een klachtenboek waarin wij de praktijken in de diverse gemeenten aan de kaak stellen. In Amsterdam hebben wij de ervaring, dat sommige klantmanagers zieken en arbeidsongeschikten zwaar onder druk zetten toch vrijwilligerswerk te doen. Hoewel de verplichte tegenprestatie in Amsterdam officieel niet uitgevoerd wordt, is vrijwilligerswerk in veel gevallen toch verplicht. Daarnaast worden bijstandsgerechtigden die niet arbeidsongeschikt zijn onder druk gezet ieder flexibel (deeltijd) baantje te aanvaarden tegen een lage beloning, ook als je een hogere opleiding hebt, en er wordt vaak voorbijgegaan aan de eigen wensen van de bijstandsgerechtigde. Bijstandsgerechtigden die weliswaar niet ziek zijn maar al lang in de bijstand zitten en tegen hun pensioen aanzitten, moeten toch solliciteren ook al is het perspectief op een baan nihil. Niet alleen uit Amsterdam, ook uit andere gemeenten krijgen wij klachten. Met de samenstelling van een klachtenboek hopen wij o.a. via publiciteit te bereiken, dat er eindelijk iets aan de misstanden wordt gedaan. Wij adviseren bijstandsgerechtigden in dergelijke situaties en gaan in Amsterdam mee naar gesprekken met ambtenaren.

Hieronder een voorbeeld van de vaak schandelijke praktijken.

Er komt een man op het spreekuur die praktisch blind is, autistisch, hij heeft veel meegemaakt. Hij was verslaafd en is sinds twee jaar clean. Hij heeft ptss. (Posttraumatisch stress syndroom) Hij slikt 6 medicijnen om psychisch op de been te blijven. Hij zit 30 jaar in de bijstand. Hij moet van de klantmanager verplicht vrijwilligerswerk doen. De tuin onderhouden in een bejaardencentrum. Gelukkig hebben ze daar begrip voor zijn situatie en hoef hij niet veel te doen. Omdat hij bijna blind is kan hij de planten en het onkruid niet zien en niet in de tuin werken. Die situatie bestaat al een jaar. Nu wordt hij opgeroepen door de klantmanager die zegt: 'Je moet ander vrijwilligerswerk erbij doen'. De klantmanager zegt dat het verplicht is maar zet niks op papier, geen beschikking, geen contract helemaal niets. Zonder rekening te houden met de mogelijkheden van betrokkene wordt hij onder druk gezet om vrijwilligerswerk te doen. De man heeft tegen zijn klantmanager gezegd dat hij gekeurd wil worden. Maar de klantmanager weigert dat. 'We keuren alleen mensen die nog kans hebben op betaald werk en dat is bij jouw niet het geval. Keuringen zijn duur. Een keuring kost 4000 euro'. De man is bang dat hij terugvalt in de verslaving. Wij adviseren de man contact op te nemen met de huisarts en dat hij zich ziek moet melden. Wij gaan met hem mee naar de gesprekken met ambtenaren.

Dit is slechts een van de vele voorbeelden die bij ons binnenkomen. Meld aan ons wat jij hebt meegemaakt, dan kunnen we het aan de kaak stellen.

Bijstandsbond

020-6898806

info@bijstandsbond.org

De Bijstandsbond dingt in 2024 mee voor de Omarmprijs.

De Bijstandsbond dingt in 2024 mee voor de Omarmprijs.

De omarmprijs beloont initiatieven op het gebied van armoedebestrijding in Amsterdam. Het is een initiatief van PACT voor Amsterdam. Het PACT voor Amsterdam is het platform tegen de armoede. Van 17 juni tot 17 juli is er een stemronde, waarbij mensen kunnen stemmen op het initiatief dat ze het leukst vinden. De kandidaten zijn verdeeld in 3 categoriën. In elk van de categoriën kun je je stem uitbrengen. Je moet alledrie de categoriën invullen!. Dus je moet eerst uitzoeken welke kandidaten in de verschillende categoriën je kiest. De Bijstandsbond zit in de categorie 2 'Iedereen doet mee´.Je kunt op ons stemmen door deze link te volgen: https://www.pact-amsterdam.nl/. Ook mensen van buiten Amsterdam mogen stemmen!. Drie winnaars ontvangen op 13 oktober een prijs. De hoofdprijs is 5000 euro, de andere twee winnaars ontvangen elk 2500 euro om hun werkzaamheden mee voort te zetten. De Bijstandsbond doet mee omdat het de organisatie veel publiciteit oplevert en als we een van de prijzen winnen kunnen we nog meer doen om de belangen van mensen met een minimum inkomen te behartigen. Wij doen een voorstel voor het stemmen in andere categoriën maar je kunt natuurlijk ook op een andere project/organisatie stemmen!

Er zijn drie categoriën

1. Gelijke kansen voor jongeren en kinderen. In deze categorie vinden wij The Village Academy wel symphatiek. Kunstcollectief voor Jongeren coacht en traint 50 jonge kunstenaars (18-27 jaar) om via edutainment informatie door te geven aan jongeren op scholen, buurtcentra en podia. Ze helpen jongeren financieel vrij te worden door hen te begeleiden naar een gezonde relatie met geld en hen te ontwikkelen als peers of sleutelfiguren.

2. Iedereen doet mee. In deze categorie zit de Vereniging Bijstandsbond. De Bijstandsbond is een belangenorganisatie voor mensen met een minimuminkomen en biedt gratis inloopspreekuren aan voor advies en hulp. Ze lobbyen bij de overheid voor verbeteringen op basis van de ervaringen uit hun spreekuren en organiseren acties en bijeenkomsten.Stem op ons!

3. Iedereen perspectief. In deze categorie vinden wij Mundo Younido wel symphatiek. Mundo Younido richt zich op het ondersteunen van daklozen en kwetsbare groepen door middel van kleding, voedsel en persoonlijke aandacht. Oprichter Patricia’s missie is om een compassie volle en menswaardige wereld te creëren, geïnspireerd door haar wereldwijde reizen en ervaringen.

Ga stemmen op https://www.pact-amsterdam.nl!

Klik hier om je stem uit te brengen.

Vriendelijk groet,

Piet van der Lende

Sociale Dienst Amsterdam houdt 300 euro in maar weet niet waarom

 Artikel in de MUG in de rubriek » PRO Deo « MUG van juni 2024 blz 28. Auteur: Erik van Erp.

Geld 'reserveren' in de bijstand: mag dat?

Max is een alleenstaande ouder met een jong kind. Hij zit in de bijstand en werkt tien uur per week in een bakkerszaak. Van de gemeente krijgt hij een zogeheten aanvulling op zijn bij­ standsuitkering. Het inkomen uit zijn werk in de bakkerszaak is elke maand 340 euro. Maar het bedrag dat hij als aanvulling van de gemeente krijgt, is elke maand anders.

Max werd er gek van: telkens een ander bedrag op het maandelijkse overzicht van de gemeente. Na verloop van tijd werd er in het schriftelijke overzicht van de aanvulling op de bijstand eenmalig een bedrag van 300 euro 'gereserveerd'. Die 300 euro werd dus gekort op de uitkering, zonder dat duidelijk werd gemaakt waarom dat gebeurde.

Een bijstandsuitkering is geen vetpot en Max kon die 300 euro eigenlijk niet missen. Dus ging hij in bezwaar, zoals het heet als je het niet eens bent met een beslis­ sing van de gemeente. Samen met advocaat Marc van Hoof.

Tijdens de telefonische hoorzit­ting tussen ambtenaren van de gemeente en advocaat Van Hoof wilde de gemeente geen toelich­ting geven op haar standpunt, zo bleek uit een reactie van een van de ambtenaren. 'U leest straks wel in onze beslissing op bezwaar wat ons standpunt is.'

Van Hoof was daar niet over te spreken. 'In een hoorzit­ ting word je geacht standpunten uit te wisselen.' Maar goed, Van Hoof kon we!duidelijk maken waarom hij die 300 euro wilde hebben voor zijn client Max.

De uitkomst van de hoorzitting was dat het bezwaar ongegrond werd verklaard. Oat wil zeggen dat Van Hoof geen gelijk kreeg. Maar wat bleek: ook de gemeente wist eigenlijk niet waarom ze die 300 euro van Max had gereserveerd en daarom werd die 300 euro alsnog aan Max overgemaakt.

Advocaat Van Hoof is bijzonder ontevreden over de handelwijze van de gemeente. 'Om te beginnen hebben ze hun administratie niet op orde met die maandelijkse aanvullingsuitkering van Max. Daarna korten ze zonder toelichting 300 euro als een soort zekerheid voor als Max mogelijk iets zou moeten betalen. En als klap op de vuurpijl weten ze niet eens waarom ze die 300 euro heb­ben gereserveerd.'

Marc van Hoof is advocaat re Amsterdam