Persbericht over politiek debat van de Alliantie voor een Rechtvaardig Amsterdam
Donderdagavond 25 februari heeft de Alliantie voor een Rechtvaardig Amsterdam (ARA) een debat georganiseerd naar aanleiding van de komende gemeenteraadsverkiezingen. Het debat stond onder leiding van Hans Krikke. Deelnemers aan de discussie waren Emre Unver, namens de partij van de Arbeid, Maureen van der Pligt namens de SP, Gerolf Bouwmeester namens D’66, Marijke Shahsavari-Jansen namens het CDA en Tamira Combrink namens Groen Links.
In een geanimeerde discussie met soms felle kritiek vanuit de zaal werden oa de volgende punten naar voren gebracht - Door alle aanwezigen werd de noodzaak onderschreven van een brede maatschappelijke coalitie met het maatschappelijk middenveld voor de bestrijding van verarming en sociale uitsluiting en het bevorderen van sociale cohesie.
De overheid en de politieke partijen zenden echter een tegenstrijdig signaal uit. Aan de ene kant moet de burger geactiveerd worden deel te nemen aan de maatschappij op basis van vertrouwen in het bestuur. Aan de andere kant ontwikkelt zich een controlemaatschappij, waarin de overheid de burger bij voorbaat wantrouwt aangaande zijn of haar bedoelingen en wordt een woud aan controlerende regelingen over de burgers uitgespreid waarbij van bovenaf in het hele socialisatieproces (opvoeding, onderwijs, uitkeringen, handhaven openbare orde, ondernemen) wordt ingegrepen.
Daarmee wordt het draagvlak voor maatregelen van het bestuur verkleint in plaats van vergroot. Dit belemmert het tot stand komen van de brede coalitie.
- De aanwezige politieke partijen verbonden zich met de slogan: ‘armoede de wereld uit, te beginnen in Amsterdam’. Men onderschreef de volgende doelstelling: de komende 4 jaar 25% minder armen in Amsterdam - De aanwezige politieke partijen willen meedoen aan een initiatief van de ARA om een rondgang langs vrijwilligers- en zelforganisaties in de stad te organiseren. Jamal Ftieh van de ARA zal dit coordineren.
- Er komt een adviesraad van zelforganisaties voor de versterking van het maatschappelijk middenveld die de aanwezige politieke partijen zal gaan adviseren op het gebied van maatregelen bij bestrijding van verarming en het bevorderen van sociale cohesie
zaterdag 27 februari 2010
maandag 22 februari 2010
Borrel/feest Bijstandsbond
Binnenkort wordt Hikmet 63 jaar. Dat gaat hij vieren.
Aanleiding voor de Bijstandsbond om een borrel te organiseren voor alle leden, sympatisanten en bekenden. De borrel wordt gehouden op Maandag 22 februari van 19.00 uur tot 22.00 uur.
Dijktheater Da Costakade 160 1053 XD Amsterdam Telefoon Bijstandsbond: 020-6898806
Aanleiding voor de Bijstandsbond om een borrel te organiseren voor alle leden, sympatisanten en bekenden. De borrel wordt gehouden op Maandag 22 februari van 19.00 uur tot 22.00 uur.
Dijktheater Da Costakade 160 1053 XD Amsterdam Telefoon Bijstandsbond: 020-6898806
vrijdag 12 februari 2010
[Fwd: oproep voor verkiezingsbijeenkomsten in Amsterdam] Rectificatie.
oproep met rectificatie. Fout in de vorige oproep. Daar staat dat de bijeenkomst wordt gehouden op donderdag 11 februari. Dit moet zijn: vrijdagavond 12 februari.
Hierbij willen wij u uitnodigen voor een verkiezingsbijeenkomst met politieke partijen georganiseerd door de Alliantie voor een rechtvaardig Amsterdam. De Alliantie voor een Rechtvaardig Amsterdam is een samenwerkingsverband van een 17 tal zelforganisaties in Amsterdam die reeds enige conferenties heeft georganiseerd over verarming en sociale uitsluiting in de regio Amsterdam. Wij hebben hierover gediscussieerd met leden van de zogenaamde commissie Koopmans, die aan het stadsbestuur een advies heeft uitgebracht.
Op de eerste conferentie die wij hielden hebben wij een reeks aanbevelingen opgesteld. Nu de gemeenteraadsverkiezingen naderen willen wij graag samen met politieke partijen aandacht besteden aan het thema: hoe verarming te bestrijden? En aan het thema sociale cohesie en actief burgerschap. Daartoe organiseren wij twee bijeenkomsten in samenwerking met Anatolie, Komitee Marokkanen voor de Mensenrechten en Forum Solidariteit en Burgerschap.
De eerste bijeenkomst is op vrijdag 12 februari ‘s avonds om half 8 en is gewijd aan wat men in het nieuwe Stadsdeel West kan doen. De bijeenkomst wordt gehouden in de Mansveltschool, Karel Doormanstraat 125. Namens de VVD neemt deel Ton Leest of Nils Lamme. Namens de SP Leen Beukelaar. Namens de Partij van de Arbeid Erik de Groot en namens Groen Links Rutger Groot Wassink. Er komt in ieder geval ook iemand van D’66. Komt allen!
De tweede bijeenkomst op 25 februari ‘s avonds is er een discussie met kandidaten voor de gemeenteraad van de centrale stad, ook in de Mansveltschool. Nader bericht volgt.
Hierbij willen wij u uitnodigen voor een verkiezingsbijeenkomst met politieke partijen georganiseerd door de Alliantie voor een rechtvaardig Amsterdam. De Alliantie voor een Rechtvaardig Amsterdam is een samenwerkingsverband van een 17 tal zelforganisaties in Amsterdam die reeds enige conferenties heeft georganiseerd over verarming en sociale uitsluiting in de regio Amsterdam. Wij hebben hierover gediscussieerd met leden van de zogenaamde commissie Koopmans, die aan het stadsbestuur een advies heeft uitgebracht.
Op de eerste conferentie die wij hielden hebben wij een reeks aanbevelingen opgesteld. Nu de gemeenteraadsverkiezingen naderen willen wij graag samen met politieke partijen aandacht besteden aan het thema: hoe verarming te bestrijden? En aan het thema sociale cohesie en actief burgerschap. Daartoe organiseren wij twee bijeenkomsten in samenwerking met Anatolie, Komitee Marokkanen voor de Mensenrechten en Forum Solidariteit en Burgerschap.
De eerste bijeenkomst is op vrijdag 12 februari ‘s avonds om half 8 en is gewijd aan wat men in het nieuwe Stadsdeel West kan doen. De bijeenkomst wordt gehouden in de Mansveltschool, Karel Doormanstraat 125. Namens de VVD neemt deel Ton Leest of Nils Lamme. Namens de SP Leen Beukelaar. Namens de Partij van de Arbeid Erik de Groot en namens Groen Links Rutger Groot Wassink. Er komt in ieder geval ook iemand van D’66. Komt allen!
De tweede bijeenkomst op 25 februari ‘s avonds is er een discussie met kandidaten voor de gemeenteraad van de centrale stad, ook in de Mansveltschool. Nader bericht volgt.
donderdag 11 februari 2010
sociaal strategisch platform Amsterdam opgericht
11-02-2010 Vandaag hebben verschillende hulpverleningsorganisaties in Amsterdam, zoals het Rode Kruis, het Leger des Heils, Humanitas en de voedselbanken het zogenaamde Sociaal Strategisch Platform Amsterdam opgericht. Dat gebeurde aan het eind van een conferentie over verarming en sociale uitsluiting in boerderij Langerlust bij de Gaasperplas.
Doel van het Platform is onder andere te komen tot een coordinatie van de hulpverlening, uitwisseling van ervaringen en nauwe samenwerking. Voorafgaand aan de ondertekening van de samenwerkingsovereenkomst was er een discussie over een onderzoeksrapport van het Rode Kruis Amsterdam naar verarming en sociale uitsluiting in Amsterdam getiteld ‘van uitsluiting naar verbinding’.
Op de conferentie werd ervoor gepleit, dat mensen die hulp nodig hebben een vast aanspreekpunt moeten hebben. Vaak heeft een hulpvrager meerdere problemen en er moet 1 aanspreekpunt zijn die hem/haar helpt. Als een gezin of individu iemand vertrouwd, het geeft niet van welke organisatie, dan begin je daar en sluiten de andere organisaties zich daarbij aan. De werkwijze van Vluchtelingenwerk werd daarbij als voorbeeld aangehaald. Daar zijn professionele hulpverleners in dienst, die naar de verschillende instanties toe de hulpvragen coordineren. Dit geldt voor asylzoekers, maar zou ook moeten gelden voor andere doelgroepen.
We moeten toe naar een ontschotting van het denken, waarbij niet meer de situatie bestaat dat verschillende instanties een deelprobleem aanpakken en langs elkaar heen werken en elkaar niet inlichten. Ook werd op de conferentie de huidige manier van werken gehekeld waarbij in de relatie hulpverlener/hulpvrager de laatste in feite de ondergeschikte is, die volledig afhankelijk is/wordt van de hulpverlener. We moeten meer toe naar horizontaal georganiseerde relaties op voet van gelijkwaardigheid, waarbij er gemengde groepen en groepjes ontstaan van lotgenoten en mensen die een bepaalde deskundigheid in huis hebben, zeg maar ‘solidariteitskringen’ en waarbij men elkaar ondersteunt.
Het moet niet alleen gaan om ‘zelfredzaamheid’, dit is een geindividualiseerd begrip, maar om ‘samenredzaamheid’. Er werden op de conferentie verschillende voorstellen gedaan om die groepsvorming op basis van gelijkwaardigheid van lotgenoten vorm te geven. De huidige aanvechtbare praktijk in hulpverlenersland werd nog eens uit de doeken gedaan door professor Arnold Heertje, die inging op de ‘dehumanisering’ van de samenleving. De mensen waarom het gaat verdwijnen buiten beeld.
Schaalvergroting, bureaucratisering waarbij de regels belangrijker zijn dan de mensen, en tegelijkertijd een fragmentarisering van de hulpverlening waarbij iedere hulpverlener alleen zijn of haar kleine stukje doet, en het efficiency en effectiviteitsdenken waarbij alleen de cijfers gelden, alleen wordt gekeken wat het kost, leiden als eindresultaat tot een inadequate hulpverlening. Dit wordt veroorzaakt -door iedereen hier in de zaal, aldus Heertje- door mensen met de beste bedoelingen, maar het eindresultaat is negatief. Op de conferentie werd afgesproken dat er vervolgbijeenkomsten komen waar de samenwerking concreet wordt ingevuld. PvdL
Doel van het Platform is onder andere te komen tot een coordinatie van de hulpverlening, uitwisseling van ervaringen en nauwe samenwerking. Voorafgaand aan de ondertekening van de samenwerkingsovereenkomst was er een discussie over een onderzoeksrapport van het Rode Kruis Amsterdam naar verarming en sociale uitsluiting in Amsterdam getiteld ‘van uitsluiting naar verbinding’.
Op de conferentie werd ervoor gepleit, dat mensen die hulp nodig hebben een vast aanspreekpunt moeten hebben. Vaak heeft een hulpvrager meerdere problemen en er moet 1 aanspreekpunt zijn die hem/haar helpt. Als een gezin of individu iemand vertrouwd, het geeft niet van welke organisatie, dan begin je daar en sluiten de andere organisaties zich daarbij aan. De werkwijze van Vluchtelingenwerk werd daarbij als voorbeeld aangehaald. Daar zijn professionele hulpverleners in dienst, die naar de verschillende instanties toe de hulpvragen coordineren. Dit geldt voor asylzoekers, maar zou ook moeten gelden voor andere doelgroepen.
We moeten toe naar een ontschotting van het denken, waarbij niet meer de situatie bestaat dat verschillende instanties een deelprobleem aanpakken en langs elkaar heen werken en elkaar niet inlichten. Ook werd op de conferentie de huidige manier van werken gehekeld waarbij in de relatie hulpverlener/hulpvrager de laatste in feite de ondergeschikte is, die volledig afhankelijk is/wordt van de hulpverlener. We moeten meer toe naar horizontaal georganiseerde relaties op voet van gelijkwaardigheid, waarbij er gemengde groepen en groepjes ontstaan van lotgenoten en mensen die een bepaalde deskundigheid in huis hebben, zeg maar ‘solidariteitskringen’ en waarbij men elkaar ondersteunt.
Het moet niet alleen gaan om ‘zelfredzaamheid’, dit is een geindividualiseerd begrip, maar om ‘samenredzaamheid’. Er werden op de conferentie verschillende voorstellen gedaan om die groepsvorming op basis van gelijkwaardigheid van lotgenoten vorm te geven. De huidige aanvechtbare praktijk in hulpverlenersland werd nog eens uit de doeken gedaan door professor Arnold Heertje, die inging op de ‘dehumanisering’ van de samenleving. De mensen waarom het gaat verdwijnen buiten beeld.
Schaalvergroting, bureaucratisering waarbij de regels belangrijker zijn dan de mensen, en tegelijkertijd een fragmentarisering van de hulpverlening waarbij iedere hulpverlener alleen zijn of haar kleine stukje doet, en het efficiency en effectiviteitsdenken waarbij alleen de cijfers gelden, alleen wordt gekeken wat het kost, leiden als eindresultaat tot een inadequate hulpverlening. Dit wordt veroorzaakt -door iedereen hier in de zaal, aldus Heertje- door mensen met de beste bedoelingen, maar het eindresultaat is negatief. Op de conferentie werd afgesproken dat er vervolgbijeenkomsten komen waar de samenwerking concreet wordt ingevuld. PvdL
maandag 8 februari 2010
Principiële uitspraak in dwangarbeidzaak aangedragen door advocaat Bijstandsbond
Principiële uitspraak in dwangarbeidzaak aangedragen door advocaat Marc van Hoof en de Bijstandsbond
De Centrale Raad van Beroep doet op 8 februari 2010 om 11.00 uur te Utrecht in het openbaar mondeling uitspraak over de vraag of het verplicht volgen van een re-integratietraject strijd oplevert met het verbod op dwangarbeid. De Bijstandsbond zal met enkele mensen bij de uitspraak aanwezig zijn.
Bezoekadres CrvB Graadt van Roggenweg 200-250 3531 AH Utrecht (Zie routebeschrijving met openbaar vervoer onderaan)
Anders dan in de welbekende zaak van de schoffelweigeraar komt de Raad hier wel tot een inhoudelijke beoordeling. Het is bijzonder dat de Centrale Raad van Beroep mondeling in het openbaar uitspraak doet, omdat- hoewel dat niet juist is- uitspraken meestal schriftelijk worden afgehandeld. De Centrale Raad van Beroep is de hoogste rechter op het gebied van het sociale bestuursrecht, het burgerlijke en militaire ambtenarenrecht en delen van het pensioenrecht. Op 17 november 2009 is deze bijstandszaak in een zitting van de meervoudige kamer van de Raad behandeld. De zaak werd aangedragen door advocaat Marc van Hoof, die samenwerkt met de Vereniging Bijstandsbond Amsterdam.
De advocaat heeft aangevoerd, dat er bij het Hoya project in Amsterdam sprake is van dwangarbeid. De rechtszaak gaat over een man, die verwezen werd naar het reintegratiebedrijf Consolid. De man vroeg nadere informatie over welk project dan, wat hij daar moest gaan doen en waarom dit voor hem geschikt was. De klantmanager gaf daar geen antwoord op. Daarop weigerde de man naar Consolid te gaan. Deze man werd verwezen naar het Hoyaproject. Uiteindelijk is het zo hoog opgelopen, dat hij twee maanden werd uitgesloten van de uitkering en de nodige kortingen heeft gehad. Toen dit speelde, had hij uit eigen beweging een stageplek gevonden van 3 dagen in de week bij een bedrijf in de media-sector waar hij driedimensionale onderdelen van films ontwierp. Inmiddels zit hij in een ander traject. Bij de rechtbank is de gemeente in het gelijkgesteld. In hoger beroep is uitvoerig betoogd dat de opgelegde verplichting in strijd komt met het in internationale verdragen neergelegde verbod op dwangarbeid of verplichte arbeid. Volgens de bijstandsontvanger heeft de gemeente hem om die reden ten onrechte verplicht aan het Hoyatraject deel te nemen en ten onrechte op zijn bijstandsuitkering gekort.
De Centrale Raad doet de uitspraak in het openbaar om 11.00 uur in het gebouw van de Centrale Raad aan de Graadt van Roggenweg te Utrecht.
Nadere toelichting
In het kader van het gemeentelijk ‘lik op stuk beleid’ heeft de gemeente Amsterdam een disciplineringstraject ingevoerd voor werklozen die volgens de gemeente niet willen werken of volgens de gemeente onvoldoende meewerken om hun herintreding op de arbeidsmarkt te bevorderen. Dit is het ‘Hoya-project’, uitgevoerd door het gemeentelijk reintegratiebedrijf Pantar. Hier worden Hoya planten gekweekt en Pantar is daarmee een van Europa’s belangrijkste exporteurs van deze planten, die in het Hoya-project gekweekt worden. Wanneer de klantmanager van de Dienst Werk en Inkomen meedeelt, dat je naar dat project moet, betekent weigering een korting op de uitkering, een boete of zelfs gedurende een bepaalde periode uitsluiting van de bijstandsuitkering.
Doelgroepen
Er zijn volgens de gemeente Amsterdam de volgende doelgroepen:
1. klanten die zijn teruggemeld door een ander reintegratiebedrijf vanwege uitval of niet meewerken
2. klanten die een of meerdere afstemmingen (sancties) hebben gehad wegens niet meewerken
3. klanten die hoger opgeleid zijn en blijven volharden werk te vinden in hun afstudeerrichting
4. klanten waarvan het VERMOEDEN bestaat dat er zwart wordt bijgeklust, zonder dat daar een bewijs van is.
Straf in plaats van reintegratie Dat het gaat om een soort straf en niet om het vergroten van je kansen op de arbeidsmarkt blijkt uit de rechtszaak die advocaat Marc van Hoof namens de client bij de Centrale Raad van Beroep heeft aangespannen. Het Hoya-disciplineringstraject vermindert de kansen van mensen op betaald werk die gezond zijn omdat ze in hun CV een disciplineringsproject hebben staan en is er op geen enkele wijze op gericht mensen die misschien tijdelijk zonder werk zitten meer kansen te geven door het aanleren van vaardigheden.
In het bovenstaande geval had de klant een regelmatig leefritme en hoefde niet te leren op tijd te komen en je aan de regels houden. Blijkens de verschillende activiteiten en werkzaamheden die hij verricht heeft had hij die vaardigheden al. De verwijzing naar het Hoyaproject was slechts een straf voor gedrag wat de klantmanager even niet beviel, zonder dat er sprake was van kijken naar hoe kunnen we van betrokkene de vaardigheden vergroten en hoe kunnen we op een positieve manier op de voorstellen van de klant ingaan om hun mogelijkheden te vergroten.
Het voldoet dus aan alle definieringsprincipes van een strafkamp waar dwangarbeid verricht wordt. Dergelijke dwangarbeid in strafkampen houdt mensen vast in de uitkerings- en reintegratie carroussel in plaats van hen daaruit te halen. Vaak willen mensen wel betaald werk aanvaarden, maar kunnen ze niet. Bijvoorbeeld omdat ze ziek zijn. De beoordeling of dit het geval is gebeurt zeer onzorgvuldig. Enkel het feit dat iemand zegt ik kan niet is al een reden om te veronderstellen dat ie niet wil en wordt het Hoyaproject aangeboden op straffe van boetes en kortingen.
Advocaat Marc van Hoof heeft ter zitting verschillende andere voorbeelden aangedragen waarin de beoordeling door het DWI onzorgvuldig was, de verwijzing naar het Hoyaproject slechts disciplinering ten doel had en de kansen op de arbeidsmarkt werden verkleind in plaats van vergroot. Dat het gaat om vergelding in een disiplineringsproject met dwangarbeid blijkt ook uit de volgende feiten.
Andere doelgroepen van het Hoya-traject zijn zogenaamde taakgestraften en mensen met een geestelijke handicap. Dit project heeft niets te maken met toeleiding naar betaalde arbeid. Bovendien is het belachelijk dat er mensen voor straf naartoe gestuurd worden waarvan alleen een vermoeden bestaat dat ze zwart werken zonder dat daar bewijs voor is. Dit is het opleggen van straffen aan mensen terwijl er in een rechtsstaat van uit moet worden gegaan dat zij onschuldig zijn tot het tegendeel bewezen is.
Routebeschrijving Vanaf Utrecht Centraal Station Lopend (10 minuten) Loop in de richting van het Jaarbeursplein. Steek de Croeselaan over en ga rechtsaf. Ga bij het verkeersplein linksaf de Graadt van Roggenweg op. Het kantoor bevindt zich na 200 meter aan de linkerkant.
De Centrale Raad van Beroep doet op 8 februari 2010 om 11.00 uur te Utrecht in het openbaar mondeling uitspraak over de vraag of het verplicht volgen van een re-integratietraject strijd oplevert met het verbod op dwangarbeid. De Bijstandsbond zal met enkele mensen bij de uitspraak aanwezig zijn.
Bezoekadres CrvB Graadt van Roggenweg 200-250 3531 AH Utrecht (Zie routebeschrijving met openbaar vervoer onderaan)
Anders dan in de welbekende zaak van de schoffelweigeraar komt de Raad hier wel tot een inhoudelijke beoordeling. Het is bijzonder dat de Centrale Raad van Beroep mondeling in het openbaar uitspraak doet, omdat- hoewel dat niet juist is- uitspraken meestal schriftelijk worden afgehandeld. De Centrale Raad van Beroep is de hoogste rechter op het gebied van het sociale bestuursrecht, het burgerlijke en militaire ambtenarenrecht en delen van het pensioenrecht. Op 17 november 2009 is deze bijstandszaak in een zitting van de meervoudige kamer van de Raad behandeld. De zaak werd aangedragen door advocaat Marc van Hoof, die samenwerkt met de Vereniging Bijstandsbond Amsterdam.
De advocaat heeft aangevoerd, dat er bij het Hoya project in Amsterdam sprake is van dwangarbeid. De rechtszaak gaat over een man, die verwezen werd naar het reintegratiebedrijf Consolid. De man vroeg nadere informatie over welk project dan, wat hij daar moest gaan doen en waarom dit voor hem geschikt was. De klantmanager gaf daar geen antwoord op. Daarop weigerde de man naar Consolid te gaan. Deze man werd verwezen naar het Hoyaproject. Uiteindelijk is het zo hoog opgelopen, dat hij twee maanden werd uitgesloten van de uitkering en de nodige kortingen heeft gehad. Toen dit speelde, had hij uit eigen beweging een stageplek gevonden van 3 dagen in de week bij een bedrijf in de media-sector waar hij driedimensionale onderdelen van films ontwierp. Inmiddels zit hij in een ander traject. Bij de rechtbank is de gemeente in het gelijkgesteld. In hoger beroep is uitvoerig betoogd dat de opgelegde verplichting in strijd komt met het in internationale verdragen neergelegde verbod op dwangarbeid of verplichte arbeid. Volgens de bijstandsontvanger heeft de gemeente hem om die reden ten onrechte verplicht aan het Hoyatraject deel te nemen en ten onrechte op zijn bijstandsuitkering gekort.
De Centrale Raad doet de uitspraak in het openbaar om 11.00 uur in het gebouw van de Centrale Raad aan de Graadt van Roggenweg te Utrecht.
Nadere toelichting
In het kader van het gemeentelijk ‘lik op stuk beleid’ heeft de gemeente Amsterdam een disciplineringstraject ingevoerd voor werklozen die volgens de gemeente niet willen werken of volgens de gemeente onvoldoende meewerken om hun herintreding op de arbeidsmarkt te bevorderen. Dit is het ‘Hoya-project’, uitgevoerd door het gemeentelijk reintegratiebedrijf Pantar. Hier worden Hoya planten gekweekt en Pantar is daarmee een van Europa’s belangrijkste exporteurs van deze planten, die in het Hoya-project gekweekt worden. Wanneer de klantmanager van de Dienst Werk en Inkomen meedeelt, dat je naar dat project moet, betekent weigering een korting op de uitkering, een boete of zelfs gedurende een bepaalde periode uitsluiting van de bijstandsuitkering.
Doelgroepen
Er zijn volgens de gemeente Amsterdam de volgende doelgroepen:
1. klanten die zijn teruggemeld door een ander reintegratiebedrijf vanwege uitval of niet meewerken
2. klanten die een of meerdere afstemmingen (sancties) hebben gehad wegens niet meewerken
3. klanten die hoger opgeleid zijn en blijven volharden werk te vinden in hun afstudeerrichting
4. klanten waarvan het VERMOEDEN bestaat dat er zwart wordt bijgeklust, zonder dat daar een bewijs van is.
Straf in plaats van reintegratie Dat het gaat om een soort straf en niet om het vergroten van je kansen op de arbeidsmarkt blijkt uit de rechtszaak die advocaat Marc van Hoof namens de client bij de Centrale Raad van Beroep heeft aangespannen. Het Hoya-disciplineringstraject vermindert de kansen van mensen op betaald werk die gezond zijn omdat ze in hun CV een disciplineringsproject hebben staan en is er op geen enkele wijze op gericht mensen die misschien tijdelijk zonder werk zitten meer kansen te geven door het aanleren van vaardigheden.
In het bovenstaande geval had de klant een regelmatig leefritme en hoefde niet te leren op tijd te komen en je aan de regels houden. Blijkens de verschillende activiteiten en werkzaamheden die hij verricht heeft had hij die vaardigheden al. De verwijzing naar het Hoyaproject was slechts een straf voor gedrag wat de klantmanager even niet beviel, zonder dat er sprake was van kijken naar hoe kunnen we van betrokkene de vaardigheden vergroten en hoe kunnen we op een positieve manier op de voorstellen van de klant ingaan om hun mogelijkheden te vergroten.
Het voldoet dus aan alle definieringsprincipes van een strafkamp waar dwangarbeid verricht wordt. Dergelijke dwangarbeid in strafkampen houdt mensen vast in de uitkerings- en reintegratie carroussel in plaats van hen daaruit te halen. Vaak willen mensen wel betaald werk aanvaarden, maar kunnen ze niet. Bijvoorbeeld omdat ze ziek zijn. De beoordeling of dit het geval is gebeurt zeer onzorgvuldig. Enkel het feit dat iemand zegt ik kan niet is al een reden om te veronderstellen dat ie niet wil en wordt het Hoyaproject aangeboden op straffe van boetes en kortingen.
Advocaat Marc van Hoof heeft ter zitting verschillende andere voorbeelden aangedragen waarin de beoordeling door het DWI onzorgvuldig was, de verwijzing naar het Hoyaproject slechts disciplinering ten doel had en de kansen op de arbeidsmarkt werden verkleind in plaats van vergroot. Dat het gaat om vergelding in een disiplineringsproject met dwangarbeid blijkt ook uit de volgende feiten.
Andere doelgroepen van het Hoya-traject zijn zogenaamde taakgestraften en mensen met een geestelijke handicap. Dit project heeft niets te maken met toeleiding naar betaalde arbeid. Bovendien is het belachelijk dat er mensen voor straf naartoe gestuurd worden waarvan alleen een vermoeden bestaat dat ze zwart werken zonder dat daar bewijs voor is. Dit is het opleggen van straffen aan mensen terwijl er in een rechtsstaat van uit moet worden gegaan dat zij onschuldig zijn tot het tegendeel bewezen is.
Routebeschrijving Vanaf Utrecht Centraal Station Lopend (10 minuten) Loop in de richting van het Jaarbeursplein. Steek de Croeselaan over en ga rechtsaf. Ga bij het verkeersplein linksaf de Graadt van Roggenweg op. Het kantoor bevindt zich na 200 meter aan de linkerkant.
Persbericht Bijstandsbond over de verplichting deel te nemen aan reintegratie
Persbericht Bijstandsbond over de verplichting deel te nemen aan reintegratie en verplichte of dwangarbeid
Vandaag, 08-02-2010 heeft de Centrale Raad van Beroep uitspraak gedaan in een geschil tussen een bijstandsgerechtigde en de gemeente Amsterdam over een korting op de uitkering die aan betrokkene was opgelegd omdat hij geweigerd heeft deel te nemen aan het zogenaamde Hoya traject, in de woorden van de Centrale Raad ‘werk in broeikassen onder een strak arbeidsregiem’.
De advocaat van betrokkene had aangevoerd, dat de poging tot oplegging van deelname aan het traject kan worden beschouwd als dwangarbeid of verplichte arbeid, in strijd met artikel 4 Europees Verdrag van de Rechten van de Mens (EVRM). De Centrale Raad heeft geoordeeld dat in het onderhavige geval wel sprake was van het opleggen van verplichte arbeid. De volgende vraag is echter, of deze verplichte arbeid, die aan betrokkene werd opgelegd, verboden is. Daarvan zegt de Raad dat dit niet het geval is. De Raad oordeelde echter niet over de vraag, of betrokkene wel of niet aan het traject had moeten deelnemen maar stelde zich op het standpunt, dat alleen de verplichting was opgelegd een asessment van 4 dagen te volgen juist om te beoordelen of het Hoya traject van toepassing kan zijn.
Gezien zijn langdurig verblijf in de bijstand- 18 jaar- kan op voorhand niet worden gezegd dat deelname aan het traject om werknemersvaardigheden en discipline te verkrijgen onjuist was.
Eindelijk criteria
Wel formuleerde de Raad een aantal criteria waaraan voldaan moet worden om ervoor te zorgen dat reintegratietrajecten niet als verplichte arbeid kunnen worden beschouwd, die verboden is. Hierbij gaat het oa om het criterium dat het traject gericht moet zijn op arbeidsinschakeling en dat rekening moet worden met persoonlijke omstandigheden (belastbaarheid van betrokkene) en dat de aard van de werkzaamheden aan bepaalde voorwaarden moet voldoen zoals arbeidstijden. Hiermee geeft de Raad een signaal af aan de gemeenten dat ze niet zomaar met ieder traject kunnen aankomen. Afgaande op deze criteria, die nu voor het eerst zijn geformuleerd, kan worden gesteld dat het de vraag is of alle trajecten in de gemeente Amsterdam aan deze criteria voldoen bijvoorbeeld een verplichte cursus joga of een traject gezond eten leren.
Dit heeft tot gevolg, dat er verschillende nieuwe rechtszaken ook bij lagere rechters aan de hand van deze criteria gevoerd zullen gaan worden. In die zin zal de gemeente Amsterdam de uitvoering van haar beleid alsnog tegen het licht moeten houden om niet alsnog met het verwijt van verboden verplichte arbeid te worden geconfronteerd. Een beroep bij het Europees Hof voor de Rechten van de Mens wordt overwogen. Voor meer informatie: Marc van Hoof
Vandaag, 08-02-2010 heeft de Centrale Raad van Beroep uitspraak gedaan in een geschil tussen een bijstandsgerechtigde en de gemeente Amsterdam over een korting op de uitkering die aan betrokkene was opgelegd omdat hij geweigerd heeft deel te nemen aan het zogenaamde Hoya traject, in de woorden van de Centrale Raad ‘werk in broeikassen onder een strak arbeidsregiem’.
De advocaat van betrokkene had aangevoerd, dat de poging tot oplegging van deelname aan het traject kan worden beschouwd als dwangarbeid of verplichte arbeid, in strijd met artikel 4 Europees Verdrag van de Rechten van de Mens (EVRM). De Centrale Raad heeft geoordeeld dat in het onderhavige geval wel sprake was van het opleggen van verplichte arbeid. De volgende vraag is echter, of deze verplichte arbeid, die aan betrokkene werd opgelegd, verboden is. Daarvan zegt de Raad dat dit niet het geval is. De Raad oordeelde echter niet over de vraag, of betrokkene wel of niet aan het traject had moeten deelnemen maar stelde zich op het standpunt, dat alleen de verplichting was opgelegd een asessment van 4 dagen te volgen juist om te beoordelen of het Hoya traject van toepassing kan zijn.
Gezien zijn langdurig verblijf in de bijstand- 18 jaar- kan op voorhand niet worden gezegd dat deelname aan het traject om werknemersvaardigheden en discipline te verkrijgen onjuist was.
Eindelijk criteria
Wel formuleerde de Raad een aantal criteria waaraan voldaan moet worden om ervoor te zorgen dat reintegratietrajecten niet als verplichte arbeid kunnen worden beschouwd, die verboden is. Hierbij gaat het oa om het criterium dat het traject gericht moet zijn op arbeidsinschakeling en dat rekening moet worden met persoonlijke omstandigheden (belastbaarheid van betrokkene) en dat de aard van de werkzaamheden aan bepaalde voorwaarden moet voldoen zoals arbeidstijden. Hiermee geeft de Raad een signaal af aan de gemeenten dat ze niet zomaar met ieder traject kunnen aankomen. Afgaande op deze criteria, die nu voor het eerst zijn geformuleerd, kan worden gesteld dat het de vraag is of alle trajecten in de gemeente Amsterdam aan deze criteria voldoen bijvoorbeeld een verplichte cursus joga of een traject gezond eten leren.
Dit heeft tot gevolg, dat er verschillende nieuwe rechtszaken ook bij lagere rechters aan de hand van deze criteria gevoerd zullen gaan worden. In die zin zal de gemeente Amsterdam de uitvoering van haar beleid alsnog tegen het licht moeten houden om niet alsnog met het verwijt van verboden verplichte arbeid te worden geconfronteerd. Een beroep bij het Europees Hof voor de Rechten van de Mens wordt overwogen. Voor meer informatie: Marc van Hoof
dinsdag 26 januari 2010
Nieuw automatiseringsysteem 4 grote steden werkt niet goed
26-01-2010. Moeilijkheden met het nieuwe automatiseringssysteem Socrates van de DWI in Amsterdam.
Uitkeringsspecificaties worden voor de maand januari niet of te laat verstuurd.
De Dienst Werk en Inkomen in Amsterdam heeft per 1 januari een nieuw automatiserings-systeem ingevoerd, genaamd Socrates II. Dit was oorspronkelijk het systeem van de gemeente Den Haag maar wordt nu ook ingevoerd in Amsterdam, Rotterdam en Utrecht. In Amsterdam en Rotterdam is dit gebeurd per 1 januari 2010. In Den Haag is al sinds begin jaren ‘90 van de vorige eeuw aan het nieuwe Socrates systeem gewerkt. Daarbij deden zich zodanige moeilijkheden voor, dat het Socrates systeem na jaren onderzoek nog niet gebruikt kon worden. (Volkskrant van 10 mei 1996). Toch besloot men in de nieuwe eeuw het in Den Haag gebruikte systeem Socrates II verder te ontwikkelen in het kader van de organisatie Wigo4it (www.wigo4it.nl). De sociale diensten van de vier grote gemeenten Amsterdam, Rotterdam, Den Haag en Utrecht hebben Wigo4it opgericht met als doel om gezamenlijk ICT ondersteuning te bevorderen. Wigo4it had in de jaren 2008, 2009 en 2010 een begroting van zo’n 20 miljoen euro. In Amsterdam blijkt het nieuwe systeem nog niet goed te werken. Medewerkers van sommige afdelingen klagen dat ze niet in het systeem kunnen komen of daarbij zeer omslachtig te werk moeten gaan en het blijkt dat het versturen van de uitkeringsspecificaties naar de klanten stagneert. Sommige mensen hebben geen uitkerings specificatie maar wel betalingen ontvangen. Of ook het uitbetalen van de maandelijkse uitkeringen deze week vertraging oploopt is ons nog niet duidelijk.
Bijstandsbond 020-6898806
Uitkeringsspecificaties worden voor de maand januari niet of te laat verstuurd.
De Dienst Werk en Inkomen in Amsterdam heeft per 1 januari een nieuw automatiserings-systeem ingevoerd, genaamd Socrates II. Dit was oorspronkelijk het systeem van de gemeente Den Haag maar wordt nu ook ingevoerd in Amsterdam, Rotterdam en Utrecht. In Amsterdam en Rotterdam is dit gebeurd per 1 januari 2010. In Den Haag is al sinds begin jaren ‘90 van de vorige eeuw aan het nieuwe Socrates systeem gewerkt. Daarbij deden zich zodanige moeilijkheden voor, dat het Socrates systeem na jaren onderzoek nog niet gebruikt kon worden. (Volkskrant van 10 mei 1996). Toch besloot men in de nieuwe eeuw het in Den Haag gebruikte systeem Socrates II verder te ontwikkelen in het kader van de organisatie Wigo4it (www.wigo4it.nl). De sociale diensten van de vier grote gemeenten Amsterdam, Rotterdam, Den Haag en Utrecht hebben Wigo4it opgericht met als doel om gezamenlijk ICT ondersteuning te bevorderen. Wigo4it had in de jaren 2008, 2009 en 2010 een begroting van zo’n 20 miljoen euro. In Amsterdam blijkt het nieuwe systeem nog niet goed te werken. Medewerkers van sommige afdelingen klagen dat ze niet in het systeem kunnen komen of daarbij zeer omslachtig te werk moeten gaan en het blijkt dat het versturen van de uitkeringsspecificaties naar de klanten stagneert. Sommige mensen hebben geen uitkerings specificatie maar wel betalingen ontvangen. Of ook het uitbetalen van de maandelijkse uitkeringen deze week vertraging oploopt is ons nog niet duidelijk.
Bijstandsbond 020-6898806
zondag 24 januari 2010
Rode Kruis Amsterdam wil strategische Alliantie in de stad tegen armoede en eenzaamheid
Bij het Rode Kruis Amsterdam is het plan ontstaan de Sociaal Strategische Alliantie Amsterdam op te richten die de samenwerking tussen hulporganisaties moet verbeteren. De aanzet daartoe wordt gegeven op de Conferentie ’ Van uitsluiting naar verbinding’, 11 februari van 13.00 uur tot 17.00 uur in Amsterdam Zuidoost
Tijdens deze conferentie worden ook de resultaten gepresenteerd van het gelijknamige onderzoek ’Van uitsluiting naar verbinding’ dat Van Amstel Advies heeft uitgevoerd in opdracht van het Rode Kruis Amsterdam. Het onderzoek biedt inzicht in de omvang en behoeften van mensen die sociaal zijn uitgesloten in Amsterdam. Bijzonder aan het onderzoek is dat zowel hulpgevers als hulpvragers hun ervaringen delen. Zo zijn 15 organisaties ondervraagd die hulp bieden aan mensen die sociaal uitgesloten worden omdat ze financieel minder draagkrachtig en/of eenzaam zijn. Daarnaast zijn ook de klanten geïnterviewd die gebruik maken van dit ondersteunings aanbod.
Het onderzoek haakt in op het feit dat 2010 door de Europese Unie is uitgeroepen tot Jaar van de bestrijding van armoede en sociale uitsluiting. Met de uitkomsten ervan wil het Rode Kruis in een strategische Alliantie met andere hulporganisaties direct werken aan een meer sluitende aanpak van armoede- en eenzaamheidbestrijding.
Naast de presentatie van de onderzoeksresultaten vindt er tijdens de conferentie een interactieve forumdiscussie plaats met vertegenwoordigers vanuit de NGO’s en politiek. Daarnaast zal hoogleraar Arnold Heertje een presentatie geven met de titel: Eenzaamheid en armoede, vroeger en nu. Werkconferentie ‘Van uitsluiting naar verbinding’
Donderdag 11 februari 2010 van 13.00 uur tot 17.00 uur Boerderij Langerlust Provincialeweg 24, Amsterdam Zuidoost
Voor deze werkconferentie kunt u zich aanmelden via onderstaande link: http://www.nicis.nl/nicis/bijeenkomsten/2010/02/van-uitsluiting-naar-verbinding_1008.html
Tijdens deze conferentie worden ook de resultaten gepresenteerd van het gelijknamige onderzoek ’Van uitsluiting naar verbinding’ dat Van Amstel Advies heeft uitgevoerd in opdracht van het Rode Kruis Amsterdam. Het onderzoek biedt inzicht in de omvang en behoeften van mensen die sociaal zijn uitgesloten in Amsterdam. Bijzonder aan het onderzoek is dat zowel hulpgevers als hulpvragers hun ervaringen delen. Zo zijn 15 organisaties ondervraagd die hulp bieden aan mensen die sociaal uitgesloten worden omdat ze financieel minder draagkrachtig en/of eenzaam zijn. Daarnaast zijn ook de klanten geïnterviewd die gebruik maken van dit ondersteunings aanbod.
Het onderzoek haakt in op het feit dat 2010 door de Europese Unie is uitgeroepen tot Jaar van de bestrijding van armoede en sociale uitsluiting. Met de uitkomsten ervan wil het Rode Kruis in een strategische Alliantie met andere hulporganisaties direct werken aan een meer sluitende aanpak van armoede- en eenzaamheidbestrijding.
Naast de presentatie van de onderzoeksresultaten vindt er tijdens de conferentie een interactieve forumdiscussie plaats met vertegenwoordigers vanuit de NGO’s en politiek. Daarnaast zal hoogleraar Arnold Heertje een presentatie geven met de titel: Eenzaamheid en armoede, vroeger en nu. Werkconferentie ‘Van uitsluiting naar verbinding’
Donderdag 11 februari 2010 van 13.00 uur tot 17.00 uur Boerderij Langerlust Provincialeweg 24, Amsterdam Zuidoost
Voor deze werkconferentie kunt u zich aanmelden via onderstaande link: http://www.nicis.nl/nicis/bijeenkomsten/2010/02/van-uitsluiting-naar-verbinding_1008.html
woensdag 20 januari 2010
‘Pas op uw voordeur’ op het blog van Karin Spaink over de onaangekondigde #huisbezoeken
‘Pas op uw voordeur’ op het blog van Karin Spaink over de onaangekondigde #huisbezoeken
Sinds enige dagen staat er op het weblog van Karin Spaink een draad met de titel ‘Pas op uw voordeur’. Die gaat over de dreiging dat ambtenaren van de SD enz in het vervolg ook zonder dat sprake is van een reele verdenking op bezoek kunnen komen, tenminste als de Tweede Kamer met het voorstel accoord gaat. Zij - KS - staat aan onze kant. Er zijn al ruim 60 reacties op dat artikel bijgekomen. Ik denk dat het voor alle tegenstanders van de huidige voorstellen ook interessant is om hier de nodige posts te plaatsen, want hoe meer ophef erover ontstaat hoe beter. De link naar die draad is deze:
http://www.spaink.net/2010/01/16/voordeur/#comment-31616
dinsdag 19 januari 2010
GGZ instellingen in moeilijkheden?. Vervalste brief leidt tot verkeerde uitbetaling zorgverzekeraars
Een vervalste brief heeft ertoe geleid dat instellingen niet het geld van zorgverzekeraars kregen uitgekeerd waar ze recht op hadden. Dat meldt brancheorganisatie GGZ Nederland in haar ledenbrief. “Onlangs hebben kwaadwillenden bij zorgverzekeraars doorgegeven dat de rekeningnummers van een ggz-instelling zijn gewijzigd. Hierdoor zijn betalingen door de verzekeraars niet aan de betreffende instelling gedaan, maar terecht gekomen bij de frauderende persoon/personen."
bron: http://tinyurl.com/ydkrnm4
maandag 18 januari 2010
Vandaag op radio 1 Villa VPRO 15.00 uur discussie over onaangekondigde huisbezoeken controleurs
Vandaag 18 januari op radio 1 Villa VPRO om 15.00 uur met discussie over de onaangekondigde huisbezoeken van controleurs
Abonneren op:
Posts (Atom)
-
Vanmorgen heb ik een bericht gepubliceerd over het project ‘Representatie en het maatschappelijk middenveld’ van het Sociaal en Cultureel P...
-
Beste mensen, Dit weekend is woon werk pand Tetterode in Amsterdam geopend in het kader van Open Monumentendag. Ook de Bijstandsbond, geves...