De uitkeringsinstanties kijken mee op internet

Vandaag staat in de Volkskrant dat door intensievere controles de sociale diensten meer fraude hebben opgespoord. Weliswaar gaat het maar om een zeer klein deel van de uitkeringsgerechtigden, maar blijkbaar worden sociale media als facebook en twitter uitgebreid gescreend op zoek naar eventuele onregelmatigheden. In de Volkskrant staat althans dat sociale media  een belangrijke bron van  informatie zijn. Dat zal ook wel gelden voor andere publicatiemogelijkheden op internet. Daarbij moet je er rekening mee houden, dat men niet alleen bij vele uitkeringsgerechtigden kijkt naar wat ze eventueel fout doen. Ook in onderhandelingssituaties, bijvoorbeeld bij de begeleiding naar betaald werk of wanneer je met behoud van uitkering werkt kunnen de instanties kijken naar wat je aan meningen op internet publiceert en daarvan gebruik maken in de gesprekken. Dat hier -als het om vrijheid van meningsuiting gaat- een intimiderende werking uitgaat naar uitkeringsgerechtigden toe om maar niet met hun mening te komen behoeft geen betoog. Hou er dus rekening mee als je op internet je mening geeft. Maar laat je hiervan niet weerhouden. Ontwikkel voor jezelf een beetje een strategie als je publiceert over onderwerpen die op economie, werk en uitkering betrekking hebben. Bijvoorbeeld wanneer je onder eigen naam publiceert of anoniem. En bedenk dat de instanties ook als de dood zijn voor het publiceren van misstanden. Onze ervaring is, dat als je dat doet en de aanval kiest je  na enige moeilijkheden  beter af bent, omdat hogere regionen in het management of de politiek zich ermee gaan  bemoeien en grenzen stellen aan wat de ambtenaar mag en kan doen.

Je kunt ons ook altijd bellen om te overleggen.

Piet van der Lende

Het comité Stop Bezuinigingen roept op tot een demonstratie op zaterdag 21 september in Amsterdam

UITNODIGING

Beste mensen,

Het comité Stop Bezuinigingen roept op tot een demonstratie op
zaterdag 21 september in Amsterdam tegen de bezuinigingsplannen van
Rutte-2. De demonstratie start om 13 uur op het Beursplein en loopt
via Dam, Rokin en Amstel naar de Dokwerker, waar een slotmanifestatie
is. Ter voorbereiding op deze demonstratie is er een grote
actievergadering gepland. We nodigen je daar hierbij voor uit.

- Datum: Vrijdag 30 augustus
- Tijd: 19.30 uur
- Plaats: Amsterdam (locatie volgt)

Deze VVD/PvdA-regering heeft opnieuw miljarden aan bezuinigingen
aangekondigd.  Daarmee worden de kosten van de door de banken
veroorzaakte crisis afgewenteld op kwetsbare groepen in de
samenleving. Ondertussen worden bonussen, belastingontwijking en
topinkomens niet aangepakt door het kabinet. De Nederlandse bevolking
pikt dit niet langer en wendt zich nu massaal af van dit kabinet. Het
is tijd om het tij te keren en te kiezen voor een progressief
alternatief waarin solidariteit tussen bevolkingsgroepen voorop staat.

Als je organisatie ook aan wil sluiten stuur dan onderstaand strookje
terug naar info@stopbezuinigingen.nl

Met vriendelijke groet,

Comité Stop Bezuinigingen
http://www.stopbezuinigingen.nl

Tot nu toe zijn de volgende organisaties bij het comité betrokken:

Bijstandsbond
Campagne Haal het geld waar het zit
DIDF, vereniging van arbeiders uit Turkije
FNV Bondgenoten afdeling Amsterdam
Grenzeloos / Borderless
GroenLinks Amsterdam
Hete Herfst
Internationale Socialisten
Komité Marokkaanse Arbeiders Amsterdam KMAA
Landelijk Beraad Marokkanen
Platform Stop Racisme en Uitsluiting
ReINFORM, Greeks living in the Netherlands
Steuncomité sociale strijd
Stichting Nederland Bekent Kleur
Vakbondsstrijd Vecht voor je Recht

Wethouder van Amsterdam Van Es over de toekomst van de bijstand

03-08-2013. Vandaag staan in Het Parool enkele berichten over voorstellen  van de VVD om op grote schaal vrijwilligers in te zetten, oa in de zorg en een bericht, dat 800 WSW-ers gaan werken als vakkenvuller bij Jumbo. Daarnaast hebben we de steeds strengere controlestaat: onaangekondigde huisbezoeken, een maand wachttijd voor je uitkering gaat lopen als je die aanvraagt, etc. In Amsterdam staat wethouder van Es van Groen Links centraal in het gevoerde beleid. Hoe kijkt zij aan tegen de nieuwe ontwikkelingen, en wat kunnen we in de toekomst nog meer verwachten? Een tipje van de sluier werd opgelicht tijdens een debat op maandagavond 13 mei 2013 in de Rode Hoed. Ik heb het een paar jaar geleden al geschreven: de bijstand als generieke regeling waarop je in je leven altijd een beroep kunt doen, mocht het nodig zijn,  gaat eraan. Van Es maakt dat in het onderstaande duidelijk, en tevens, wat de argumenten zijn om op den duur een meer tijdelijke en beperkte bijstand in te voeren.  Wethouder Van Es is niet zomaar iemand. Als wethouder van een van de vier grote steden heeft zij ongetwijfeld een flinke vinger in de pap bij de standpuntbepaling van de Vereniging van Nederlandse gemeenten, die moeizame onderhandelingen voeren met de regering, de vakbonden en de werkgevers over de inrichting van de nieuwe participatiewet, die 1 januari 2015 moet worden ingevoerd. Ook staatssecretaris Klijnsma heeft wel oren naar het standpunt van Van Es. In het dagblad Trouw verscheen een artikel  over een snoepreisje van prominente sociaal-democraten naar de Verenigde Staten, waar men voordelen zag in een tijdelijke bijstand.
http://www.trouw.nl/tr/nl/4324/Nieuws/article/detail/1178815/2009/12/03/Warm-worden-van-de-Amerikaanse-aanpak.dhtml

Eric ten Hulsen, directeur van de dienst Werk en Inkomen zag 'interessante kanten' aan een tijdelijke bijstand. Terug naar het debat in de Rode Hoed.

Het debat in de Rode Hoed ging over heden, verleden en toekomst van de verzorgingsstaat toegespitst op de sociale zekerheid. Dit debat werd gehouden naar aanleiding van de verschijning van een bundel met essays over de verzorgingsstaat onder de titel  ‘Mij een zorg. De toekomst van de sociale zekerheid’. De essays werden geschreven door verschillende wetenschappelijke bureau ’s van politieke partijen in Nederland.

Het debat stond onder leiding van Clairy Polak. Deelnemers waren oud-premier Ruud Lubbers, wethouder werk, inkomen en participatie van de gemeente Amsterdam Andree van Es, Eimert Muilwijk, voorzitter CNV jongeren en Dennis Wiersma, voorzitter FNV Jongeren.

Clairy Polak nodigde de deelnemers aan het debat uit voortdurend ‘out of the box’, d.w.z. buiten de gebaande paden te denken en dit leverde m.i. verhelderende inzichten op over de analysetrant en de standpunten van de deelnemers. 

 Zoals gezegd concentreer ik mij in dit stukje op wat Van Es gezegd heeft.

Clary Polak vroeg eerst aan Van Es ‘wat komt u als wethouder van werk, en inkomen als problemen van de verzorgingsstaat in de praktijk tegen’?. ‘Nou, een van de moeilijkste, lastigste of slechtste dingen vind ik dat door de verfijning of de regelzucht, vooral uiteindelijk van de landelijke overheid, dat we te maken hebben met heel veel verschillende regeltjes en dus verschillende manieren om mensen te benaderen, met verschillende problemen, terwijl eigenlijk, eigenlijk het basaal gaat het over hetzelfde. Dus een enorme verfijning heeft er plaatsgevonden om net even een uitzondering te maken, of net even daar iets aan tegemoet te komen, of daar juist weer iets aan af te doen, en uiteindelijk kom ik daar heel dicht bij Ruud Lubbers als het gaat om: wat is nou echt van waarde, ben ik ervan overtuigd dat voor verreweg de meeste mensen van waarde is om mee te kunnen doen in de samenleving en ook nog eens een keer mee te kunnen doen door betaald werk. En de kunst is dus, om, dat vind ik als wethouder werk, inkomen en participatie, om dat voor zoveel mogelijk mensen te doen en daarbij te kunnen kijken naar wat ze kunnen en niet naar wat ze niet kunnen’. Polak: ‘dus een verdergaande decentralisatie’? ‘Ja, dat zou voor mij heel veel meer mogelijk maken’.

Van Es verdedigt hier het standpunt van de Vereniging Nederlandse Gemeenten VNG, die vindt dat er drastisch moet worden gedecentraliseerd met meer macht aan de gemeenten, zonder al te veel controle en sturing vanuit Den Haag, en dat verschillende regelingen zoals de Wajong, de WSW en de bijstand moeten worden samengevoegd. De VNG heeft een flinke onderhandelingsvinger in de pap als het gaat om de totstandkoming van de nieuwe participatiewet, en het standpunt van Van Es is dus niet alleen maar het standpunt van een wethouder van een grote stad.

Van Es vond dat werk centraal moet staan in de verzorgingsstaat. Zij vindt het stelsel van sociale zekerheid nog wel van betekenis in die zin, dat er in deze tijd van crisis een bodem is voor mensen die dat nodig hebben, maar zij vindt het stelsel niet meer van deze tijd in de zin dat zij het stelsel veel te weinig activerend vindt, veel te weinig vindt uitgaan van mensen in hun eigen kracht en mogelijkheden zetten en dat het stelsel in een aantal opzichten veel te paternalistisch is geworden.

‘Ja, dat zou ik heel simpel kunnen maken, dat heeft niet zoveel te maken met een grote visie voor de toekomst, maar ik heb best moeite moeten doen om de opstelling van de klantmanagers in dit opzicht te wijzigen’.

En dan volgt een betoog over het omzetten van ‘de mind’ van de klantmanager die de mensen meer moet activeren.

Clairy Polak nodigde van Es uit ‘out of the box’ te denken. ‘Als jij nu de verzorgingsstaat zou willen reorganiseren, wat zouden dan de basiszaken zijn die je zou willen regelen’. Van Es: ‘dan zou ik om te beginnen aan de werkkant met werkgevers goeie afspraken maken over arbeidsomstandigheden en arbeidsproductiviteit in die zin dat er veel meer mensen zouden kunnen meedoen aan het arbeidsproces’. Polak: ‘ Hoe dan’?. Van Es: ‘Nou door hetzij part time werken of van hen minder productiviteit te vragen dan ze aan anderen zouden vragen’. Polak: ‘minder productiviteit maar dat vindt u wel belangrijk’. Van Es: ‘Ja, dat is heel belangrijk. En dan ben ik ervan overtuigd dat er veel meer mensen mee kunnen doen op hun eigen niveau en dus ook inkomen kunnen verwerven waardoor ze geen beroep hoeven te doen op wat voor uitkering dan ook. Dat vind ik een heel belangrijke eh aan die kant vind ik dat echt essentieel’.

 ‘En aan de andere kant zou ik wel een pleidooi durven doen dat ook de bijstandsuitkering in principe tijdelijk is en dat als je daarin terecht komt dat dat een tijdelijk vangnet is, het is de bedoeling om daar zo snel mogelijk uit te komen en dat betekent he, dat je toch iedere keer, nou, laten we zeggen een keer in het jaar eh opnieuw door de molen zal moeten, van is dit nog terecht, moet je niet eh weer een ronde solliciteren, moet je niet op de een of andere manier weer zelf het initiatief nemen om toch aan het werk te komen dus wat dat betreft strenger dan nu’. 

Polak: ‘Ja, want als je zegt je moet een nieuwe ronde solliciteren, goed, dat moet je doen, maar als je zegt hij is tijdelijk, dan zeg je ook na – laten we even zeggen na een paar jaar – en nu, nu houden we ermee op’.

Van Es: ‘Ja, maar dat ik denk dat je… ik zou graag out of the box willen springen maar.. ja, nee, maar dat zou ik wel willen, maar de eerlijkheid gebiedt te zeggen dat je dat niet haalt. Als mensen geen andere bron van inkomsten hebben, de bijstand is toch terecht en natuurlijk ook echt de bottom line, de bodem, maar nu lijkt het wel alsof het is, of, he via een werkloosheidsuitkering kom je in de bijstand, en daar blijf je dan. En ik zou in die zin zou ik het vervolgens terecht vinden om het besef, dat dat een tijdelijk vangnet is waar je echt zelf alles aan moet doen om daar weer uit te komen, die druk zou ik graag willen opvoeren, en als dat dan zou moeten door te zeggen ja, het is tijdelijk, dat betekent ook dat we na een jaar of twee jaar echt gaan kijken heb jij dit nog wel nodig, dat dat misschien zelfs ook nog wel als consequentie zou kunnen hebben dat je ervoor mensen mee stopt’.

Polak: ‘dat is een geheel nieuwe invulling van het begrip solidariteit, he want eh ik waardeer het zeer, hoor, out of the box, dus dat ga ik je niet verwijten, helemaal niet, maar wel de constatering, dat dit bijvoorbeeld iets is wat de rechtse partijen al enige tijd roepen, om niet te zeggen al jaren, en u vindt dat ook. En dat die linkse partijen zeg ik nu maar even in het algemeen dat die riepen ja, maar solidariteit. Dit is een nieuwe invulling van solidariteit’.

Van Es: ‘ja, ik vind het ook aanmerkelijk solidairder om ervoor te zorgen dat mensen dus aan die werkkant de gelegenheid krijgen om aan het werk te zijn dan om ze in een gelegenheid te stellen hun leven lang in de bijstand te blijven’.

Polak: ‘En dat is dan de verantwoordelijkheid van de werkgevers, die mensen meer gelegenheid moeten geven om te doen wat hun capaciteiten zijn waarna een werkgever natuurlijk roept: ja hallo hoe zit het met mijn winst’.

Van Es: ‘Ja, dat zeggen de werkgevers, maar dan, dan zou je daarin moeten afspreken dat een beetje minder winst toch eigenlijk wel kan een dat ook een vorm is van solidariteit invullen, of verantwoordelijkheid invullen richting samenleving en mensen die ook recht hebben om mee te doen en dat dat een veel betere vorm is dan steeds maar de productiviteit zo op te drijven, dat je a priori al veel mensen uitsluit van het arbeidsproces’.

In de loop van de discussie werd duidelijk, dat van Es totaal geen instrumentarium heeft, als gemeentelijk bestuurder, om werkgevers inderdaad ergens ook toe te brengen. Ze wil dat er stageplaatsen komen, dat er een quoteringsregeling komt waarbij werkgevers arbeidsgehandicapten in dienst nemen, de werkgevers moeten van de mensen minder productiviteit vragen, maar hoe de werkgevers daartoe gebracht kunnen worden blijft vaag. Het enige is dat werkgevers in goed overleg en misschien subsidies ertoe verleid worden zo te gaan werken. Want tenslotte is er het compromis met de liberalen, in de gemeente en op nationaal niveau, over de zelfstandigheid van de werkgevers in hun personeelsbeleid. Blijft deze kant van het verhaal vaag, aan de andere kant is van Es heel duidelijk. Ze gebruikt de redenering dat er arbeidsplaatsen voor gehandicapten moeten komen en voor mensen met verminderde arbeidsproductiviteit alvast als argument, om een pleidooi te houden voor het afbreken van de bijstand. 

Van Es wil wel een coalitie met de vakbonden, samen naar Den Haag en naar de werkgevers toe, om betere arbeidsvoorwaarden, en plekken voor arbeidsgehandicapten te realiseren en het personeels en arbeidsproductiviteitsbeleid van die werkgevers te beïnvloeden, misschien ook middels acties in de bedrijven. Vraag is wel, hoe die vakbonden mensen met een verminderde arbeidsproductiviteit moeten organiseren, die door het ontbreken van een sociaal vangnet gedwongen zijn hun arbeidskracht tegen elke prijs te verkopen in een situatie van grote massawerkloosheid.

Piet van der Lende

OPROEP DEMONSTRATIE STOP BEZUINIGINGEN

Het comité Stop Bezuinigingen

roept op tot een demonstratie op 

zaterdag 21 september 2013 in

Amsterdam tegen de

bezuinigingsplannen van Rutte-2

Deze VVD/PvdA-regering heeft opnieuw miljarden aan bezuinigingen aangekondigd. Er wordt bezuinigd op de (thuis)zorg en kinderopvang, de huren gaan omhoog en de lonen en uitkeringen liggen onder vuur. Bovendien nemen (jeugd)werkloosheid en armoede toe. Daarmee worden de kosten van de door de banken veroorzaakte crisis afgewenteld op kwetsbare groepen in de samenleving. Ondertussen worden bonussen, belastingontwijking en topinkomens niet aangepakt door het kabinet. Onder Rutte-1 was het resultaat hiervan dat werkelijk iedereen er op achteruit ging behalve de rijkste 10 procent van de bevolking, die werden alleen maar nog rijker.

De Nederlandse bevolking pikt dit niet langer en wendt zich nu massaal af van dit kabinet. Nog maar 18 procent heeft vertrouwen in deze VVD/PvdA-coalitie. Het is tijd om het tij te keren en te kiezen voor een progressief alternatief waarin solidariteit tussen bevolkingsgroepen voorop staat. Jong en oud, migrant, vluchteling en autochtoon, schouder aan schouder in het verzet tegen de asociale plannen van dit kabinet. Stop de bezuinigingen, haal het geld waar het zit!

Wij roepen op voor een demonstratie in Amsterdam tegen de bezuinigingsplannen op zaterdag 21 september 2013. De demonstratie start om 13 uur op het Beursplein (dichtbij Amsterdam CS) en loopt via Dam/Rokin/Amstel naar de Dokwerker (bij metro Waterlooplein).

Facebook pagina https://www.facebook.com/StopBezuinigingen?fref=ts

 KLIK OP "DEELNEMEN" EN NODIG AL JE VRIENDEN UIT OM MEE TE DOEN AAN DEZE DEMONSTRATIE.

Onderzoek SP onthullend

31-07-2013. We wisten het eigenlijk wel, zeggen het al jaren en andere onderzoeken hebben het ook aangetoond, maar er staan ook nieuwe dingen in het SP rapport op basis van een enquete onder 1700 bijstandsgerechtigden die van april tot juli werd gehouden. Het rapport geeft een waarschijnlijk vrij getrouw beeld van de ervaringen van de totale populatie bijstandsgerechtigden. Het is toch is het weer een schokkend rapport.

Bijstandsgerechtigden worden vaak met de nek aangekeken door de rest van de maatschappij, de uitkering is te laag om van rond te komen, bijna de helft is ziek of arbeidsongeschikt terwijl de sociale diensten daar weinig of geen rekening mee houden, mensen zijn niet op de hoogte van mogelijke aanvullende inkomensmogelijkheden en worden daar ook niet over voorgelicht want dan gaat het de gemeenten teveel geld kosten, er wordt sowieso geen maatwerk geleverd door de sociale diensten, mensen  worden als nummers behandeld, de gemeenten bieden werkzoekenden geen daadwerkelijke effectieve ondersteuning bij het zoeken van werk en er wordt misbruik gemaakt van het feit, dat het overgrote deel van de bijstandsgerechtigden graag (aangepast) werk wil en daar ook actief naar zoekt door mensen met mooie beloften te werk te stellen met behoud van uitkering of beneden het minimumloon.

geen uitzicht

De meerderheid van die tewerkgestelden geeft aan geen enkel uitzicht te hebben op beter en al jaren in die situatie te zitten. Bijstandsgerechtigden met hun goede wil worden op grote schaal misbruikt als extra goedkope arbeidskrachten, die anderen van de arbeidsmarkt moeten verdringen om zo door concurrentie de lonen omlaag te krijgen. In plaats van werkzoekenden te helpen duurzaam uit de uitkering te komen wordt de meerderheid van de uitkeringsgerechtigden met sollicitatieplicht alleen maar onder druk gezet eenmaal of vaker in de week te solliciteren, zijn er geen vakopleidingen en cursussen, wordt voortdurend gedreigd met sancties en strafkortingen die ook worden uitgedeeld om op die manier de uitstroom te bevorderen door mensen uit de uitkering te pesten. Zodat mensen uit wanhoop onderbetaalde flexibele baantjes nemen of een beroep doen op hun naaste omgeving of hun spaarcenten opmaken om maar van het gelazer van de sociale dienst af te zijn.

schokkend

Ik zeg het een beetje in mijn eigen bewoordingen, zo staat het niet letterlijk in het rapport, maar daar komt het wel op neer. Ronduit schokkend is om te lezen dat 21 procent van de respondenten werkt voor de uitkering. Bijna een op de drie respondenten van die groep (31 procent) al langer dan twee jaar. Zij blijven hiermee afhankelijk van de bijstandsuitkering en hebben geen mogelijkheid om door te stromen naar een reguliere baan. Daarmee is duidelijk dat het langdurig werken met behoud van uitkering reeds een hoge vlucht heeft genomen. Opmerkelijk is dat meer dan de helft van de respondenten (55 procent) die werkt met behoud van uitkering, werk verricht dat normaal gesproken door iemand in loondienst wordt gedaan.
Vierendertig procent zegt dat het om additioneel werk gaat. Opvallend is dat er opnieuw veel reguliere werkzaamheden worden verricht door mensen die met behoud van een uitkering aan het werk zijn. Bijstandsgerechtigden werken in de groenvoorziening, in de huishoudelijke zorg bij de kinderopvang, als receptionist, in een restaurant en in de administratie en verkoop.

Drie kwart (76 procent) van de bijstandsgerechtigden die werkt met behoud van een uitkering zegt dat er geen uitzicht is op een betaalde baan met een vast contract. Voor slechts 10 procent van de respondenten is er de mogelijkheid om via het werken met behoud van uitkering uiteindelijk uitkerings onafhankelijk te worden. Het streven van het werken met behoud van uitkering om mensen na zes maanden uit te laten stromen naar een baan op de reguliere arbeidsmarkt lijkt slechts incidenteel te worden behaald.

aanbevelingen en oorzaken

De aanbevelingen van het rapport liggen een beetje in het verlengde van het bovenstaande, namelijk het omgekeerde. Er moet rekening worden gehouden met de mogelijkheden van bijstandsgerechtigden, maatwerk geleverd, vakopleidingen moeten worden opgestart, de voorlichting moet verbeteren, etc. In het rapport wordt niet ingegaan op de nieuwe Participatiewet, waarbij ik geloof anderhalf miljard op de Wajong, de WSW en de bijstand moet worden bezuinigd. Uit het rapport blijkt, dat de gemeenten de verantwoordelijkheden van de steeds verder gaande decentralisatie onder druk van de bezuinigingen helemaal niet aankunnen, en dat door die decentralisaties de rechten van de burgers zwaar onder druk komen te staan, waarbij iedereen ook nog verschillend behandeld wordt, moet je dat wel willen? Ik wil geen zwartkijker zijn, maar als de Partcipatiewet met nog verdergaande decentralisatie doorgaat kunnen we over vier jaar een rapport maken dat het allemaal nog veel erger is geworden.

tenzij....

Tenzij... de werklozen in opstand komen tegen waar het allemaal om draait, de massawerkloosheid, er zijn geen banen, de bezuinigingen op de mensen die het minste hebben en het in de steigers zetten van de repressieve controlemaatschappij om de mensen op de onderste treden van de maatschappelijke statusladder eronder te houden. Het ziet er niet naar uit dat de bijstandsgerechtigden na jarenlang gekoeionneerd te zijn nu eindelijk massaal in opstand komen, maar je weet nooit, als bestuurder zijnde. Het is die geheimzinnige 'stille kracht' of het gevaar in Laboewangi waar je als onderdrukkende bestuurder voor op moet passen. Tenslotte hebben we op 21 september om maar eens wat te noemen weer een demonstratie in Amsterdam die begint op het Beursplein en naar de Dokwerker voert. Je weet maar nooit.
Door die bezuinigingen moeten klantmanagers targets halen, uitstroomcijfers, het geeft niet hoe, en andere targets, bij een grote caseload, dwz het aantal klanten dat je hebt als casemanager, en dan krijg je dat mensen behalve door de rest van de maatschappij ook door de overheidsinstanties slecht behandeld worden. De relatie met de massawerkloosheid wordt in het rapport niet gelegd. Je kunt de mensen nog zo goed begeleiden, en scholen, maar als die banen er niet zijn houdt het ook op.

Piet van der Lende

Het onderzoek is te downloaden op http://www.sp.nl/

Het project controleren van mensen die in deeltijd werken van de Dienst Werk en Inkomen in Amsterdam. Centrale Raad tikt DWI op de vingers.

Persbericht. Meer informatie: Bijstandsbond info@bijstandsbond.org 020-6898806

De DWI heeft een project waarbij nader onderzoek ingesteld wordt naar mensen die in deeltijd werken. Dit controleproject draait al een paar jaar. De werkwijze is ook al een paar jaar hetzelfde. Mensen die in deeltijd werken worden uitgenodigd voor een gesprek. Dat gesprek kan ertoe leiden dat er voorwaarden worden gesteld aan het werken in deeltijd met aanvullende uitkering. Tijdens het gesprek kan bijvoorbeeld worden geëist, dat je op een formulier uit je hoofd aangeeft, hoeveel uren je werkt en op welke tijden. Er kan vervolgens bijvoorbeeld worden geëist, dat je precies bij gaat houden hoe laat je begint met werken, en op welke dag, hoe laat je pauze hebt en wanneer je stopt. Daarbij eist de DWI vaak dat deze gegevens door de werkgever worden afgetekend. Maar de werkgever kan eigenlijk die verplichting niet worden opgelegd, want hij valt niet onder de WWB en dit levert problemen op, omdat de werkgever bijvoorbeeld zegt: ‘wat heb ik aan die bureaucratische rompslomp, ik heb er geen zin in’. Dit leidt er soms toe, dat de werkgever problemen krijgt met de werknemer, die onder druk staat van de DWI dat de urenlijsten moeten worden getekend, waarbij de werknemer bang is zijn baan te verliezen, omdat hij bijvoorbeeld een oproepcontract heeft. In andere gevallen wordt de werknemer onder druk gezet bij de werkgever aan te kaarten dat het aantal uren wordt uitgebreid, zodat de betrokkene uit de uitkering komt, waarbij de DWI zegt: ‘anders nemen wij contact op met de werkgever’.

Dinsdag 9 april is een melding binnengekomen bij de Bijstandsbond waarin de gang van zaken erg duidelijk wordt. Mensen komen dan klem te zitten, want ze hebben bijvoorbeeld een deeltijdcontract waardoor ze net niet uit de uitkering komen. Ze worden onder druk gezet meer uren te gaan werken. Terwijl ze gedeeltelijk arbeidsongeschikt zijn, maar ook een werkgever hebben, die niet zomaar zegt ga maar meer werken en meer verdienen, in deze tijden van crisis.

 Ik heb een WWB uitkering maar daarbij ook sinds januari 2013 een arbeidsovereenkomst voor bepaalde tijd voor 12 uur per week. Dit is verlengd en loopt af eind juni. Daarna wordt het verlengd met 16 uur per week. De DWI verlangt van mijn werkgever urenuitbreiding tot 24/26 uren per week met de mededeling dat als dit niet mogelijk blijkt de klant door DWI bemiddeld wordt naar een andere baan, en dat de klant dan mogelijkerwijs niet meer beschikbaar is voor werk in het bedrijf.

Mijn vraag is dit aanzetten tot contractbreuk, wat niet mag en moet ik er voor zorgen dat voor eind juni het contract is omgezet is naar 16 uur? Ik wil voor dit bedrijf blijven werken en zoek nog steeds zonder succes meer uren werk bij een ander bedrijf. Tevens werd mij verteld dat ondanks urenuitbreiding naar 16 uur er nog steeds een verklaring van de werkgever verlangd wordt voor 24/26 uur.

De gesprekken en de voorwaarden die naar aanleiding daarvan worden opgesteld, worden aangevuld met controles op de werkplek. Controleurs van de DWI posten buiten wanneer je op je werk komt en wanneer je weggaat. Die gegevens gaan ze dan vergelijken met de gegevens die je op formulieren tijdens gesprekken hebt ingevuld. Wanneer er afwijkingen zijn tussen wat je tijdens het gesprek op het formulier hebt ingevuld en de constateringen ter plaatse van de controleurs kan je uitkering worden stopgezet. Een voorbeeld.

Een klant heeft een vriendelijk gesprek met de DWI over zijn deeltijdbaan. Vraag: ‘bent u wel eens buiten de werktijd op uw werk’. De klant antwoordt: ‘o ja, dat is wel eens, een keer in de week of zo’. De klant werkt in de horeca. Vraag: ‘en doet u dan wel eens iets, wat u op het werk ook doet’. Antwoord: o ja, als ik een glaasje aan het drinken ben, en ik loop naar de bar, dan neem ik wel eens lege glazen mee’. Na het gesprek is de uitkering van de klant ingetrokken. Motivatie: ‘u verricht op geld waardeerbare activiteiten op de werkplek, wat niet controleerbaar is, dus bestaat er geen recht op een uitkering’. Een bezwaarschrift is gegrond verklaard en de uitkering is hersteld.

De DWI heeft de volgende reactie.

Het is een goed project, goed naar mensen die nu al deeltijd werken, want als het aantal uren uitgebreid kan worden dan is dat natuurlijk voor iedereen het beste. Daar hebben we inderdaad gesprekken over met klanten die deeltijd werken. En inderdaad ook controleren we af en toe of mensen inderdaad slechts deeltijd werken en bijvoorbeeld niet (ook) een deel van hun uren zwart uitbetaald krijgen bijvoorbeeld. Dat mag natuurlijk niet.

De Centrale Raad van Beroep heeft nu uitgesproken dat het posten op de openbare weg bij het bedrijf niet zomaar mag

De sociale dienst van de gemeente Amsterdam heeft de privacy van een bijstandsgerechtige geschonden door deze persoon onterecht langdurig in het geheim te observeren.

Dit heeft de Centrale Raad van Beroep, in Nederland, de hoogste rechter op het gebied van sociaal bestuursrecht, woensdag geoordeeld op basis van het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens (EVRM). Volgens de rechter had de sociale dienst ook een ander en minder ingrijpend middel kunnen gebruiken om te controleren of de persoon onterecht bijstand ontving.

Medewerkers van de gemeente Amsterdam vermoedden dat de man vaker aan het werk was en observeerden in het geheim vanaf de openbare weg om dat te controleren. De persoon bleek volgens de gemeente inderdaad vaker dan opgegeven aan het werk te zijn.Maar omdat de sociale dienst niet volgens de wetgeving heeft gehandeld, mag dit niet worden gebruikt als bewijs.

De sociale dienst had eerst de werkplek van de bijstandsgerechtigde moeten bezoeken op een moment waarop hij niet zou werken. Pas als dan was ontdekt dat de persoon vaker aan het werk zou zijn, had de gemeente het middel van observatie in mogen zetten om de omvang van de werkzaamheden vast te stellen, aldus de rechter.

Verslag enquêteactie Laarderhoogteweg van het comité DwangarbeidNee

Verslag enquêteactie Laarderhoogteweg van het comité DwangarbeidNee

 Inleiding

Het actiecomité DwangarbeidNee heeft op maandag 27 mei, woensdag 29 mei, dinsdag 4 juni en donderdag 6 juni 2013 bij het Praktijkcentrum DWI aan de met prikkeldraad omgeven Laarderhoogteweg 51 een enquête gehouden onder de mensen die daar werken met behoud van uitkering. Mensen die in het pand werken verrichten werkzaamheden als

– werkschoenen poetsen van collega’s en werkmeesters;

– werkkleding strijken van collega’s en werkmeesters;

– formulierenbrigade;

– printerpapier vervangen;

– houtjes lakken en schuren;

Doel van het houden van de enquête was om te horen hoe men het werken met behoud van uitkering op de Laarderhoogteweg ervaart. In totaal heeft het comité 37 enquêtes afgenomen.

Bevindingen

- Van de 37 ondervraagden werken er 35 met behoud van uitkering.

- De meerderheid (29) heeft nog maar kort (korter dan een jaar) een uitkering

- De helft (19) werkt er korter dan drie maanden. Twee van de ondervraagden werken er al 3 jaar.

- van de 37 ondervraagden werken er 25 ten minste 32 uur per week.

- 32 van de ondervraagden geven aan dat de trajectvergoeding die ze krijgen veel lager is dan de reiskosten die ze maken.

- 15 van de ondervraagden geven aan dat ze in de schulden zijn gekomen door het werken behoud van uitkering.

- 21 geven aan dat DWI hen verschillende beloftes heeft gedaan, die DWI vervolgens dan niet na kwam.

- 26 van de ondervraagden geven aan dat ze het erg vinden om gratis te moeten werken.

- Vrijwel alle ondervraagden (34) hebben liever een gewone betaalde baan met een minimumloon dan een uitkering.

- Vijfentwintig van de ondervraagden ervaren een sfeer van wantrouwen: ze moeten in dit traject, omdat DWI ervan uit gaat dat ze ‘uitvreters’ zijn. Ze voelen zich ook geïntimideerd door de DWI.

- 14 ondervraagden hebben al eens een strafkorting gehad.

- Iets meer dan de helft (20) ervaart de Laarderhoogteweg als een gevangenis. Men voelt zich gekleineerd.

- 20 van hen geeft aan dat als ze ziek zijn, de DWI hen onder druk zet toch te komen.

- 19 van de ondervraagden geven aan dat de DWI naar medische gegevens vraagt waar de DWI hen volgens hen niet naar mag vragen.

- 21 van hen had recente werkervaring toen ze op de Laarderhoogteweg

kwamen.

- Een ruime meerderheid (26) geeft aan dat ze door hun aanwezigheid op Laarderhoogteweg nauwelijks tijd overhouden om een echte baan te

vinden.

- 19 van hen geven aan dat ze verwachten dat ze door de trajecten van de DWI nooit meer aan echt werk komen.

Conclusie

De gevolgtrekking die we op grond van de hierboven gepresenteerde resultaten kunnen trekken is dat de het werken op de Laarderhoogteweg niet wordt gewaardeerd. Het werk wordt als een strafexercitie ervaren. Een exercitie waar ze dan ook nog eens niets mee opschieten aangezien ze door dat alles niet aan werk zoeken toekomen. Mensen raken ernstig gedemotiveerd en komen zo in een eeuwige cirkel terecht.

Verhalen die we hoorden

Hieronder, in willekeurige volgorde, een aantal van de verhalen die ons werden verteld.

Trajectvergoeding

Veel mensen klagen over het verschil tussen het bedrag van de trajectvergoeding en het bedrag dat ze daadwerkelijk kwijt zijn aan reiskosten. Sommige mensen krijgen kennelijk die 20 euro niet. DWI heeft hen daarvan niet op de hoogte gesteld, ze moeten er zelf achter komen en het zelf ter sprake brengen. En ook dan is die 20 euro veel te weinig vaak.

Vergoeding kinderopvang

Deze is er helemaal niet en dat is lastig voor (met name) alleenstaande moeders, en die werken er ook.

Strafkorting

Mensen die te laat komen of afwezig zijn , maar ook mensen die voor hun mening uitkomen, krijgen regelmatig een strafkorting opgelegd. Deze is meestal 30% van de uitkering en nogal eens wordt deze korting zonder nader schriftelijk bericht uitgevoerd. Soms krijgen mensen geen strafkorting als ze te laat komen, dan moeten ze de tijd inhalen, ook als je een geldige reden had.

Schulden

Veel mensen raken (verder) in de schulden omdat het traject hen geld kost. Zij moeten bijvoorbeeld brommerbrandstof of ov-abonnementen kopen om op de werkplek te komen. Daarnaast moeten mensen met kinderen iemand zoeken om de kinderen naar school te brengen en na school op te vangen, wat dikwijls geld kost. Als daar ook nog een strafkorting bovenop komt, zijn de rapen gaar. Overigens zijn mobiele telefoons verplicht, maar wie er geen heeft, krijgt er niet een vergoed.

Werkmeesters en ander DWI-personeel

Er zijn ongeveer 40 ‘werkmeesters’. Er zijn veel klachten over hen. Je mag officieel nu wel naar buiten in de pauze, maar van sommige van de werkmeesters mag dit niet. In de pauze bellen is niet toegestaan. De consulenten van de medewerkers zijn tegelijk ook hun klantmanager waardoor ze het idee hebben bij niemand terecht te kunnen met hun klachten over de werkmeesters.

Ook over de consulenten/klantmanagers zijn veel klachten. Wanneer men bijvoorbeeld klaagt over de reiskosten, krijgen ze dingen te horen als “kom maar lopend” of “je moet maar fietsen”, terwijl ze van Osdorp of Geuzenveld moeten komen. Ook vertelde een mevrouw ons dat haar consulent/klantmanager in de kantine openlijk en op luide toon haar financiële situatie ter sprake bracht zodat iedereen mee kon luisteren. Een meneer vindt dat de DWI ‘de boel aan het flessen is’ onder andere omdat zij niet op de Laarderhoogteweg naar werk mogen zoeken en hij en anderen zijn ervan overtuigd dat de consulenten/klantmanagers helemaal niet willen dat de dwangarbeiders een baan vinden.

Beloftes

De DWI maakt vaak beloftes niet waar. Zo moeten sommige mensen die al op de Laarderhoogteweg werken, elders, bijvoorbeeld in de bouw, zonder salaris werken in het kader van een zogenaamde ‘proefperiode’, maar wanneer deze verstreken is, moeten ze weer terug naar de Laarderhoogteweg. Zij worden daar in de bouw dan vervangen door andere klanten van de DWI. Wat ook gebeurt, is dat wanneer het personeel van schoonmaakbedrijven met vakantie gaat, zoals in de zomervakantie, de DWI cliënten van de Laarderhoogteweg als vakantiekrachten ter vervanging stuurt, zonder salaris, in het kader van een ook weer zogenaamde ‘proefperiode’. Wanneer de schoonmakers terug van vakantie gekomen zijn, moeten zij weer terug naar de Laarderhoogteweg.

Een ander verhaal: DWI had iemand beloofd dat hij door op de Laarderhoogteweg te

werken een heftruck- en een VCA-certificaat zou krijgen. Maar daar kwam niks van terecht.

Discriminatie

Veel mensen voelen zich gediscrimineerd.

Ziek melden

Wanneer mensen ziek zijn, worden ze eerst onder druk gezet toch te komen; “take a paracetamol and come here!” Wanneer dit niet helpt, wordt er vertrouwelijke medische informatie geëist; “let me see your prescription!” Dit terwijl er bijvoorbeeld helemaal geen ‘prescription’ is, omdat de huisarts had gezegd dat het gewoon een kwestie is van thuis in bed uitzieken.

Formulierenbrigade

Sommige medewerkers zitten in de formulierenbrigade. Er zijn veel klachten over de werkwijze. Met de werkbegeleider is weinig overleg mogelijk, waardoor men de klanten van de formulierenbrigade vaak tekort moet doen.  

Inspectie SZW gaat onderzoek uitvoeren naar principe van tegenprestatie zoals tot nu toe uitgevoerd door gemeenten

In een brief aan de Tweede Kamer, gedateerd 5 juli, kondigt de staatssecretaris van Sociale Zaken Jetta Klijnsma aan, dat de Inspectie SZW een onderzoek gaat uitvoeren naar het principe van de tegenprestatie zoals dat in de WWB wordt uitgevoerd door de gemeenten. Het onderzoek zal in october 2013 worden gepubliceerd. Hieronder het gedeeelte uit de brief van de staatssecretaris dat daarop betrekking heeft.

Onderzoek uitvoering tegenprestatie

Tijdens het AO WWB-maatregelen van 5 juni jl. hebben verschillende fracties aangedrongen op een onderzoek naar de tegenprestatie. Ik heb uw Kamer toegezegd een onderzoek te laten doen naar de uitvoering van de tegenprestatie in de WWB. Er is overleg gevoerd met de Inspectie SZW over het toegezegde onderzoek. De Inspectie SZW kan het onderzoek naar de uitvoering van de tegenprestatie in de WWB uitvoeren onder gemeenten. De verwachting is dat de Inspectie de resultaten begin oktober 2013 kan opleveren.
Na ontvangst van de bevindingen zal ik uw Kamer hiervan op de hoogte stellen. Op basis daarvan zal worden aangegeven hoe gemeenten handvatten kunnen worden geboden rond de uitvoering van de tegenprestatie in de WWB.
Met deze brief kom ik mijn toezegging na dat ik uw Kamer voor het zomerreces informeer wie het onderzoek gaat uitvoeren.

Bijeenkomst met Berlijnse activisten over werklozenstrijd

In het weekeinde van 22 en 23 juni komen op uitnodiging van Doorbraak twee activisten van de Berlijnse groep Für eine linke Strömung (FelS) vertellen over de strijd van werklozen en flexwerkers in Duitsland. Tijdens bijeenkomsten in Leiden en Amsterdam worden met de FelS-leden ervaringen uitgewisseld over onderzoek naar en actie tegen dwangarbeid en andere disciplineringsmaatregelen waarmee bijstandsgerechtigden worden geconfronteerd.

Bijeenkomst met FelS-activisten
Zaterdag 22 juni, vanaf 20:00 uur, inloop vanaf 19:30 uur
Middelstegracht 38, Leiden
Evenement op Facebook

Bijeenkomst met FelS-activisten
Zondag 23 juni, ​vanaf 14:00 uur
Bilderdijkstraat 165-f, Amsterdam
Evenement op Facebook

Doorbraak organiseert de bijeenkomsten in het kader van haar al twee jaar lopende campagne tegen dwangarbeid. In 2012 hebben we in dat verband twee bijeenkomsten georganiseerd met werklozen-activisten van de Parijse groep Résistance au Travail Obligatoire (RTO). Nu hebben we leden van FeLS gevraagd om te komen praten over hun strijd tegen het Jobcenter in de Berlijnse wijk Neukölln. Het is de bedoeling om tijdens de bijeenkomsten ideeën en inspiratie op te doen voor de strijd van werklozen in Nederland. Daarbij komen vragen aan de orde als:

• Wat is militant actie-onderzoek en hoe doe je dat?
• Hoe leg je contacten met werklozen en hoe bouw je vertrouwen op?
• Op welke manieren kun je mensen aan de onderkant van de samenleving organiseren?
• Welke problemen kun je verwachten in de strijd tegen dwangarbeid voor uitkeringsgerechtigden en hoe kun je die oplossen?

De strijd tegen dwangarbeid voor bijstandsgerechtigden is in 2013 flink opgelaaid. In allerlei steden, waaronder Vlissingen, Eindhoven, Leiden en Amsterdam, komen dwangarbeiders in actie en maken ze zich sterk om hun collectieve belangen te behartigen. Het is hoog tijd om meer te leren van de ervaringen in het buitenland, waar al vaker campagnes zijn gevoerd tegen dwangarbeid, ook wel “work first” geheten. Met het FeLS-weekend van 22 en 23 juni hoopt Doorbraak een bijdrage te leveren aan de opbouw van een bredere beweging tegen dwangarbeid.
FelS is begin jaren negentig opgericht naar aanleiding van een maandenlange discussie over het functioneren van de autonome beweging. Die discussie, ook wel bekend onder de naam “Heinz Schenk Debatte”, is terug te lezen in een brochure die in 1995 ook in het Nederlands vertaald is. FelS was jarenlang actief in de MayDay-beweging, vooral bekend van de grote 1 mei-demonstraties van onder meer flexwerkers. Die beweging riep op tot zelforganisatie, maar in de praktijk gebeurde daar weinig mee. De activisten van FelS besloten er daarom zelf maar mee te beginnen, en daarbij aan te sluiten bij hun eigen dagelijkse ervaringen als werklozen en arbeiders aan de onderkant van de samenleving. Doorbraak heeft met het artikel “Militant onderzoek en organizen van werklozen in Berlijn” eerder al een beeld gegeven van de theorie en de praktijk van FelS rond het Jobcenter in Berlijn-Neukölln. Verder hebben we het interview “We wilden de rollen een keer omdraaien” vertaald, waarin een FelS-lid vertelt over de protestactie “Liever couching dan coaching”. Het eveneens door ons vertaalde artikel “Duitsland: militant onderzoek bij het Jobcenter in Berlijn Neukölln”, geschreven door FelS zelf, geeft nog meer inzicht in de visie en de manier van werken van de groep.

Harry Westerink

Dwangarbeid in de zorg? NEE

Goede zorg of massaontslag?

Handen thuis, Rutte! Kom op 8 juni naar Amsterdam!

Het  actiecomité Dwangarbeid Nee in Amsterdam roept op voor de demonstratie van de Abva/Kabo op 8 juni voor een goede zorg.  

Rutte wil ruim 170.00 mensen hun thuiszorg afnemen. Dankzij de campagne Handen Thuis Rutte is het zorgakkoord gewijzigd. Sommige bezuinigingen zijn uitgesteld of verzacht. De bezuiniging op de thuiszorg is een jaar uitgesteld. En niet 75%, maar 40% van de thuiszorg wordt weggesneden. Het bewijs dat acties nut hebben. Tot resultaat leiden!. Maar…. Nog altijd 170.000 mensen moeten het straks zonder thuiszorg doen en ruim 50.000 thuiszorgers verliezen hun baan. Daarom moeten wij door, want de wedstrijd is nog niet afgelopen. Samen met duizenden thuiszorgers, andere medewerkers uit de zorg en clienten zeggen we: Handen Thuis Rutte!

Dwangarbeid in de zorg? NEE

Bij de dringende vraag wat die 170.000 mensen nu moeten, als ze straks geen noodzakelijke zorg meer hebben, zegt de regering en zeggen de gemeenten: dan kunnen werklozen mooi gedwongen worden het werk van de ontslagen thuiszorgmedewerkers over te nemen, waarbij ze met behoud van uitkering werken. Dat is lekker goedkoop. Zo wordt iedereen gepakt. De ontslagen thuiszorgmedewerkers, maar ook de uitkeringsgerechtigden, die tot in lengte van dagen gedwongen worden te werken onder een bijstandsregiem zonder perspectief op betaald werk.

Dwangarbeid anno 2013

Ook in andere sectoren werken uitkeringsgerechtigden vaak onder slechte voorwaarden, terwijl ze vernederend behandeld worden en er geen perspectief is op uitstroom naar betaald werk. Men heeft geen contract, weet niet hoelang het werken met behoud van uitkering gaat duren. Sommigen werken al jaren zo. Dit is dwangarbeid, vindt het actiecomité. Je moet er gedwongen aan mee doen. Als je dat niet doet,  wordt je uitkering gekort, of zelfs stopgezet. Door met behoud van uitkering te werken, verdwijnen er banen waar wel loon tegenover staat. Kijk maar naar wat de regering wil in de thuiszorg! . Dit moet stoppen! Bijstandsgerechtigden, de thuiszorgmedewerkers, ja alle burgers verdienen geen armoede, maar fatsoenlijke behandeling en respect en gewoon goed werk met loon voor wie dat wil en kan.

Wij willen op 8 juni tot 12.00 uur verzamelen op de hoek van de Csaar Peterstraat en de Oostenburgergracht bereikbaar met bus 22 vanaf het Centraal Station halte Oostenburgergracht. Door de Csaar Peterstraat rijdt ook tramlijn 10. Dan vormen we een blok achter het spandoek 'Dwangarbeid in de thuiszorg? NEE' en sluiten ons aan bij de demonstratie, die in de Csaar Peterstraat begint en die naar het Oosterpark leidt. Zie voor verdere info over de demonstratie: www.strijdvoordethuiszorg.nl

actiecomité Dwangarbeid Nee --info@dwangarbeidnee.nl. 020 6898806/020 5856174/020 6370158www.dwangarbeidnee.nl

A href=

Actieoproep. Ga woensdag 5 juni mee naar Den Haag om te protesteren tegen dwangarbeid!

Actie oproep

Doe mee aan de actie bij de vergadering van de vaste Kamercommissie Sociale Zaken en Werkgelegenheid van de Tweede Kamer op woensdagochtend 5 juni a.s. in Den Haag.  

Die ochtend wordt onder andere aandacht besteed aan (misstanden met) werken met behoud van uitkering. Het wordt tijd dat de Tweede Kamer van ons hoort hoe de praktijk echt is! Van mensen die zelf de gevolgen van dwangarbeid meemaken en die in tegenstelling tot een meerderheid van de Tweede Kamer willen dat er zo snel mogelijk een einde komt aan deze dwangarbeid, slechte behandeling, gebrek aan respect en verplicht werken zonder loon en zonder uitzicht op een betaalde baan voor wie dat wil en kan. Vanaf vorige week proberen we al om de staatssecretaris en de vaste Kamercommissie zover te krijgen om een petitie van ons aan te nemen. Dat is nog niet rond en als dat niet lukt willen we tijdens het debat ons ongenoegen uiten. Voor de actie heb je een geldig legitimatiebewijs nodig om de Tweede Kamer in te komen.

Voor de Amsterdammers: Als we met meer dan twintig mensen uit Amsterdam komen, regelen we een bus. Anders reizen we gezamenlijk met de trein vanaf Amsterdam Centraal naar Den Haag. Het retourtje Amsterdam - Den Haag betalen we voor je. Geef je op via info@dwangarbeidnee.nl. Of bel 020-6898806. Je krijgt dan in de loop van de week meer informatie.

Actie Comite Dwangarbeid Nee Amsterdam