Ook daklozen slachtoffer dwangarbeid

Ruud Donker - 17.11.2008 13:15

In Nederland is dwangarbeid een zeer geliefd middel van gemeenten om maatschappelijk minder geslaagden in het gelid te houden. De Arnhemse rechtbank heeft hieraan onlangs gelukkig enigszins paal en perk gesteld, maar de gemeenten geven zich niet zomaar gewonnen. Ook daklozen zijn sinds jaar en dag de pineut.

OOK DAKLOZEN GEDWONGEN TOT DWANGARBEID

Uit onderstaande reactie op een artikel in NRC-Handelsblad van 4 november jl., waarin de uitspraak van de Arnhemse rechtbank van 08-10-08 wordt besproken dat gemeenten niet zomaar bijstandsgerechtigden gedwongen te werken mogen stellen, blijkt dat ook daklozen in Nederland de dupe zijn dit beleid van de gemeenten:

“Ik verblijf in Zwolle in een nachtopvang Nel Banninkhuis en overdag in de dagopvang Bonjour van het Leger des Heils en daar worden dak en thuislozen waaronder asielzoekers aan het werk gezet met papierprikken wat hun 5 euro per uur oplevert. Dit onder het mom van sociale activering maar wat erop neerkomt dat zij de rotzooi op moeten ruimen die andere burgers op straat en in parken achterlaten.

Bij de opvang aan de Pannekoekendijk worden daklozen verplicht om vanaf 9.30 tot 12.30 uur ook papier te prikken wat hun over 3 uur werk ook maar 5 euro oplevert en waarbij de daklozen constant worden gecontroleerd of zij niet gaan zitten. Zelfs in de stromende regen zijn zij verplicht om papier te prikken.
Deze verplichting wordt hun opgelegd met het CAD, Leger des Heils, in samenwerking met de CDA wethouder Zorg en Welzijn en maatschappelijke opvang de heer. E. Dannenberg, voorheen directeur van het CMO Zwolle van het Leger des Heils Ook in Zwolle opgericht het uitzendbureau Paurpus bv. voor de zogenaamde bijzondere doelgroepen waaronder dak en thuislozen vallen.

Daklozen worden verplicht om 4 dagdelen van elk 8 uur per dagdeel zware werkzaamheden te verrichten en krijgen daar per uur 50 eurocent voor. Komt de dakloze niet opdraven voor deze werkzaamheden
dan word hij of zij gekort op de uitkering voor levensonderhoud of de uitkering word stopgezet.

De dakloze mag maximaal 20 euro per week verdienen bovenop zijn uitkering met dit gegeven dat daklozen maanden moeten wachten op toewijzing van een uitkering en waarbij een voorschot van 90% niet word toegekend op de uitkering tot de rechtmatigheid is bewezen. De eerste Kamer heeft besloten dat met ingang van januari 2007 de bijstandsgerechtigde recht heeft op dit voorschot voor levensonderhoud. Veel gemeentes houden zich niet aan deze verplichting

Het gegeven van de slavenarbeid bij Pauropus bv ligt bij de Vakcentrale FNV en Tweede Kamerfracties, maar er word niets mee gedaan. Pauropus bv. is opgericht door ambtenaren van de afd. bijzondere doelgroepen Zwolle in 2004 en werd ondersteund en gesubsidieerd door het ministerie van SWZ.
Daklozen worden ook onbetaald te werk gezet in en rondom de WRZV- hallen voor het opbouwen van evenementen en de kerk op zondag en bardiensten op feestavonden en tijdens het zaalvoetbal door de stichting SSW die de hallen beheert en de Hr. Joop van Ommen directeur van deze hallen die hij huurt van de gemeente Zwolle en waar deze Joop van Ommen al jaren beweert dat hij een praktisch opgeleid hulpverlener is met verstand van de psychiatrie en zogenaamd sociaalbevlogen is met het lot van dak en thuislozen maar waar het alleen omgaat om de subsidies voor eigen gebruik.

Dit is een algemeen publiek geheim dat ontkend word door het gemeentebestuur die de welzijnswet van 1994 niet heeft nageleefd mede omdat er geen toezicht is vanuit de Rijksoverheid op het autonoom beleid van gemeentes en waar de 43 centrumgemeentes die zich bezig houden met maatschappelijke opvang de niet geoormerkte specifieke uitkering voor de opvang voor andere doeleinden gebruikt hebben te controleren via de gemeentelijke rekenkamer commissies.

Christelijke partijen binnen het college van B&W en de gemeenteraden kennen de subisidies toe aan hun geloofsgenoten van de zogenaamde Christelijke Welzijnsorganisaties het leger des Heils etc. en hebben daar nog persoonlijke belangenverstrengelingen bij zoals werkgelegenheid en inkomsten zie webtitel: http://www.groephop.nl/zwolle.htm
.
Uberhaupt is er in Zwolle geen 24 uursopvang met zorg en hulpverlening voor dak en thuislozen en wordt de opvang uitbesteed aan het Leger des Heils en een illegale opvang de Herberg achter de WRZV- hallen in Zwolle waar de drie Zwolse woningcorporaties woonunits financieren met huurdersgeld en waar RIBW Zwolle e.o. beweert zorg en hulpverlening te bieden aan dak en thuislozen wat niet zo is en waar deze Herberg 153.000 euro ontvangt van de gemeente voor 15 slaapplaatsen.

Inlichtingen te verkrijgen bij de landelijke vereniging voor thuislozen te Amsterdam lvt@thuisloos.net en jettyalberts@home.nl de voorzitster van de LVT woonachtig in Emmen.
En de nachtopvang Nel Banninkhuis is niet geschikt voor verblijf en overnachting en waar de verwarming al maanden kapot is en waar de Inspectie voor de Gezondheidszorg niet komt controleren.”

R. Donker, Zwolle

Reintegratie of dwangarbeid

In een bomvolle zaal - mensen zaten zelfs op de trap - hield het PEL op maandagavond 28 april 2008 haar avond over o.a. het thema: "Re-integratie of dwangarbeid ?" en verder over alles wat maar samenhangt met het krijgen of hebben van een bijstandsuitkering. Het aantal aanwezigen in de kleine bovenzaal van café Wouters aan de Sophialaan te Leeuwarden, werd door diverse aanwezigen ruw geschat als tussen de 60 en 80 mensen...
Het is duidelijk: re-integratie van mensen in de bijstand leeft als thema!

Na een korte inleiding door de avondvoorzitter - de voorzitter van vereniging PEL - was het woord aan de drie gastsprekers.

Theo Veenboer van de Amsterdamse bijstandsbond wees o.a. op het feit dat je bij re-integratie een soort hulpverlener tegenover je krijgt die het per definitie beter meent te weten dan de klant van de soos. Ofwel: je eigen suggesties en ideeën worden op voorhand verworpen...
Dit lijkt wat op mijn "ezelstheorie": wil je dat de ezel vooruit gaat, trek het beest aan de staart en hij gaat vooruit... Anders gezegd: het lijkt dat het soms nodig is het omgekeerde naar voren te brengen van wat je eigenlijk wilt...
Ik vond het heel herkenbaar wat hij op dit punt naar voren bracht.

Rinze Visser, raadslid voor de NCPN in Lemsterland noemde een aantal voorbeelden van klachten waar hij mee te maken had gehad en zei o.a. dat het respect voor mensen in de bijstand dreigt te verdwijnen. Een waar woord: al jaren zijn rechtse partijen en een deel van de pers bezig met een haat-offensief tegen iedereen die van een uitkering afhankelijk is en helaas met succes: in termen van "aanvalsplannen" wordt nu door de overheid gesproken en al jarenlang wordt de sociale zekerheid steeds verder afgebroken, zodat zij is ontaard in sociale onzekerheid...
Over de voortgaande flexibilisering van de arbeid heb ik het dan nog niet eens en over de rol van "europa" hierbij. Wellicht iets voor een andere thema-avond?
Visser noemde ook de verharding in het beleid van de soos in zijn gemeente, waar een samenwerkingsverband bestaat tussen meerdere gemeenten, zodat de mensen niet meer in Lemmer terecht kunnen, maar naar Bolsward moeten, waar de Sociale Dienst zit.
Ik dacht nog: je zult maar met je bijstandsuitkering ergens op het platteland wonen.

Na de pauze toen de drie sprekers een "deskundigenpanel" hadden gevormd om vragen vanuit de zaal te beantwoorden, reageerde Visser op een van de "ervaringsdeskundigen" die haar persoonlijke verhaal had gedaan met daarin o.a. 7 jaar GGZ-ervaring, met o.a. de opmerking: "in zeven jaar dus geen hulpverlener gezien..." En dat is eigenlijk diep-treurig.

Als laatste spreker voor de pauze kwam advocaat mr. Arno van Deuzen aan het woord die voor een klant van hem uit Arnhem een rechtszaak voert tegen in feite dwangarbeid. Zijn cliënt had de keuze bij "verplicht werken voor een bijstandsuitkering" tussen schoffelen van de begraafplaats - waar zijn pas overleden vriendin lag begraven - en tubes lijm inpakken.
Betrokkene had voordat hij in de bijstand raakte, altijd betaald werk gehad, dus geleuter over arbeidsdiscipline en werkhouding ed. was ook niet aan de orde.
Wat uiteraard enorm helpt als voortraject om betaald werk te vinden...
Uiteindelijk werd zijn cliënt weggestuurd vanuit dat "werk" (Presikhaaf Arnhem) en kreeg hij een strafkorting op zijn bijstandsuitkering.
Mr. Van Deuzen vertelde o.a. met behulp van een Power Point Presentatie welke wetsartikelen en bepalingen uit internationale wetgeving en verdragen hij had aangevoerd tegen deze dwangarbeid. Zie voor details de Power Point Presentatie.
Op 21 april jl. was deze zaak in beroep (nadat het bezwaarschrift door de gemeente Arnhem was afgewezen) door de Rechtbank te Arnhem behandeld.
Zie voor de brief van mr. Van Deuzen aan de Rechtbank te Arnhem het PDF-bestand. (Openen met Adobe Acrobat Reader)
De ABVAKABO FNV had naar aanleiding daarvan een persbericht uitgegeven. Het vonnis werd over 6 weken verwacht. Volgens Van Deuzen was de rechter niet erg gevoelig voor de aangevoerde wetsartikelen, maar wel voor het gebrek aan "maatwerk" bij het traject wat zijn klant moest doen.
Van Deuzen kondigde aan dat hij eventueel in beroep ging bij de Centrale Raad van Beroep te Utrecht en als dat niet hielp, bij het Europees Hof.
Een vonnis van het Europees Hof valt dan volgens hem pas in 2009 en 2010 te verwachten. Een zaak van lange adem dus, maar m.i. bittere noodzaak. Er schijnen intussen in Nederland ongeveer 5 min of meer vergelijkbare rechtszaken te lopen, waaronder de zaak van een man uit Vlaardingen. Die zaak wordt gedaan door advocatenkantoor Fischer te Haarlem.
Het laatste wat ik daarvan zag was een bezwaarschrift, dus die zaak zit nog in een pril stadium.

Na de pauze kwam o.a. aan de orde het feit, dat - zoals mr. Van Deuzen opmerkte - dat je bij de soos geen hulpverleners zult vinden. Toch hadden alle drie sprekers m.i. een deel van het gelijk: Theo Veenboer met zijn "hulpverlener" die moet proberen iemand zo snel mogelijk uit de bijstand te werken, Rinze Visser die wees op het belang van organisatie van mensen die met bijstand, re-integratie ed. te maken hebben en mr. Van Deuzen die wees op de juridische weg.

Naar mijn mening zijn zowel politieke organisatie bv. door lid van PEL of ABVAKABO FNV nodig als collectief en voor het individu de juridische weg. Van Deuzen zei op een vraag uit de zaal dat als je van ABVAKABO FNV juridische hulp wenste, de kwestie moest zijn ontstaan nadat je al lid was van de bond. Het verhaal van "je moet eerst een half jaar lid zijn voordat je juridische hulp kunt krijgen" klopt volgens hem niet.
Persoonlijk vond ik het goed van Rinze Visser dat hij het organisatie-principe noemde: ooit wist de toenmalige arbeidersklasse hier na veel strijd veel mee te bereiken. Dat lijken veel mensen nu te zijn vergeten. Het is m.i. een fout om uitsluitend individueel te vechten of uitsluitend collectief. Het is een en/en verhaal.

Vanuit de zaal werden door enkelen ook wat eigen wederwaardigheden met de soos en de re-integratietrajecten verteld en vertelden twee "ervaringsdeskundigen" hun verhaal. Mijn conclusie is dat de klappen en de schade die wordt aangericht op dit moment vooral die mensen betreft die lichamelijk en/of psychisch kwetsbaar zijn. Een verhaal ging over o.a. het "afschatten" van de WAO-uitkering: zelf is men niet anders of gezonder dan vroeger, maar de regels zijn veranderd en plotseling is men weer geheel "arbeidsgeschikt"...
Het andere verhaal ging o.a. over 7 jaar rondmodderen bij de GGZ en uiteindelijk ook naar de Werkacademie moeten. Daar had men betrokkene werk aangeboden bij de soos zelf, bij "frontoffice" met als doel andere mensen op de Werkacademie wat bepraten...
"Ïf you can't beat them, join them" was wellicht bij de Werkacademie de gedacte??
De absurditeit hierbij was dat betrokkene daar dan moest werken "met behoud van uitkering".
Kortom: beoordeel uw eigen bijstandsuitkering en kom ook bij de soos werken?! Betrokkene had nu net weer een uitkering nadat deze december vorig jaar geheel was ingetrokken omdat ze door allerlei (o.a. psychische) omstandigheden had verzuimd op een heronderzoeksgesprek te komen inzake haar eerdere vrijstelling van de arbeidsplicht. Het had tot medio maart 2008 geduurd voor dat ze weer een nieuwe uitkering kreeg en intussen bijna haar huis uitgezet was wegens oplopende huurschulden...

In het nieuwsjournaal van Omrop Fryslân "Hjoed" op 29/4/08 is betrokkene ook nog aan het woord geweest, evenals de voorzitter van het PEL en helaas ook een manager van Fourstar die wat leuterde over "huilende mensen die zo blij waren dat ze weer werk hadden" (over loon repte hij niet) en de onvermijdelijke Aukje de Vries van de VVD die het a-sociaal vond van het PEL "om mensen maar in de bijstand te laten zitten" en meer van dat soort demogogisch gepraat waar de VVD sterk in is. A-sociaal vind ik het echter om mensen te verplichten te werken zonder loon in ruil voor de bijstand.
Dat heet in het jargon: "het verlonen van de uitkering" en ik voorspel dat na de bijstand de WAJONG aan de beurt is omdat alle tekenen daar op wijzen.

Aan het einde van de avond waren alle boekjes die de Bijstandsbond had meegenomen en die niet meer terug hoefden, meegenomen zoals "Het perspectief van de baan", maar helaas ook onze intekenlijst voor de 7 artikelen die op een leestafel lagen. Omdat we niet rijk zijn hadden we een beperkt aantal kopieën neergelegd plus 1 inkijkexemplaar. Iets om de volgende keer anders te organiseren.

Vanuit de zaal gingen hier en daar stemmen op - o.a. van Houvast uit Heerenveen, ook een organisatie voor belangenbehartiging van mensen met een uitkering - om verdere actie. Zelf denk ik dat dit op zich een goed idee is, maar de vorm waarin en wat je dan gaat doen zal nog het nodige denkwerk vergen.
Maar al met al kan het PEL terugzien op een geslaagde avond met een grote opkomst!

Update 2/6/2008: Inmiddels is een groepje mensen aan de slag gegaan - zowel leden als niet-leden - om plannen te maken voor vervolgacties op deze avond.

secretaris PEL

Subsidiestromen voor reintegratie en de nul-uren trajecten voor arbeidsongeschikten van de gemeente Amsterdam

Naar aanleiding van dit persbericht heeft de Inspectie van het Ministerie van Sociale Zaken een plotselinge, onaangekondigde inval gedaan bij de Dienst Werk en Inkomen waarbij men eiste dat willekeurige dossiers op tafel gelegd zouden worden om die te controleren. Zij gingen in de kantine zitten aan de Vlaardingenlaan en zeiden: 'kom maar op met die dossiers'. Hierover werden wij gebeld door een medewerker van het DWI op het moment van de inval, die wilde weten wat er bedoeld werd met de zogenaamde 'nul uren contracten'. Men had bij het DWI zelf geen idee. Het bleek te gaan om inschrijvingen in het RAAK-systeem, waar iedereen wordt ingeschreven, waarbij bijstandsgerechtigden op een zorgtraject worden gezet, of althans dat werd ingevuld, waarna men dit moest ondertekenen en verder niets meer hoorde. Wat er nou precies administratief gebeurde, is onopgelost. Wij hebben er daarna niets meer van gehoord. Wij baseerden het persbericht op onze ervaringen op het spreekuur, waarbij we enkele van die uitdraaien uit het RAAK-systeem hadden.  Er is voorzover wij weten niets over in de publiciteit gekomen. 

Piet van der Lende

Persbericht Bijstandsbond

Een vreemde gang van zaken

Subsidiestromen voor reintegratie en de nul-uren trajecten voor arbeidsongeschikten van de gemeente Amsterdam

Volledig arbeidsongeschikten met een bijstandsuitkering moeten in de gemeente Amsterdam staan ingeschreven als werkzoekende bij het Centrum voor Werk en Inkomen. Deze inschrijving wordt vereist omdat op die wijze ESF financiering kan worden gerealiseerd. Dit is in strijd met de regels van het ESF. Een gemeente kan alleen subsidie verkrijgen voor arbeidsgeschikten. Ons is gebleken dat een heel aantal bijstandsgerechtigden die arbeidsongeschikt zijn verklaard door een arts de verplichting is opgelegd om zich in te schrijven als werkzoekende. Dit is onjuist gebruik van ESF-financiering. 

Bijstandsgerechtigden die van alle verplichtingen zijn vrijgesteld worden  bijvoorbeeld toch in een reintegratie-traject geplaatst met als inhoud dat ze zijn vrijgesteld van alle verplichtingen. Een zogenoemd ‘ nul uren traject’ . De betrokkenen zijn verplicht dit traject te ondertekenen. Anders loopt hun uitkering gevaar. Feitelijk gebeurt er dus niets met deze mensen. Wel moeten zij zich inschrijven bij het CWI en zijn dus formeel werkzoekende. Ook zitten zij in een traject en op deze wijze wordt voldaan aan de vereisten van ESF subsidie. Het trajectplan is niet bedoeld voor re-integratie. Het is een ‘zorgtraject’. Maar welke zorg?

Ook komt het voor, dat mensen die arbeidsongeschikt zijn verklaard door een arts weliswaar formeel vrijgesteld worden van de sollicitatieplicht, maar niet vanwege hun arbedidsongeschiktheid, maar vanwege hun afstand tot de arbeidsmarkt, waarmee de suggestie wordt gewekt, dat deze mensen wel arbeidsgeschikt zijn. Ook van deze mensen wordt vervolgens geeist dat zij zich inschrijven als werkzoekende bij het CWI. Deze werkwijze is al geruime tijd aan de gang.

De Bijstandsbond heeft contact gehad met de politiek en met de Dienst Werk en Inkomen en wij hebben vernomen dat het beleid zal worden gewijzigd.

Reeds in september vorig jaar heeft de Bijstandsbond erop gewezen, dat de Dienst Werk en Inkomen van de gemeente Amsterdam arbeidsongeschikten allerlei verplichtingen oplegt, ook als de keuringsarts adviseert hen met rust te laten. De beschikkingen van de DWI en het opleggen van een trajectplan bij mensen die ziek zijn en arbeidsongeschikt leverde bij hen extra geestelijk lijden op en veel angsten frustraties en woede. Wij zijn blij dat uit contacten met de gemeente blijkt dat het beleid nu wel gewijzigd gaat worden.

Voor meer informatie:

Piet van der Lende

020-6181815

020-6898806

info@bijstandsbond.org

Advocaat Marc van Hoof

Woensdag 23 januari 2008 opname voor MTNL naar aanleiding van de oprichting van Alliantie voor een Rechtvaardig Amsterdam

Dinsdag aan het eind van de middag belde free-lance journalist Rob Zwetsloot, die ook voor MTNL werkt, of ik met hem een nieuwsitem wilde maken. Dan moest ik woensdag naar het Rembrandtplein komen en zou de opname gemaakt worden. Het kon niet ‘s middags want dan zat hij in de Raad Vandaag. Hij hield aan. Ik heb toegezegd. Na enig heen en weer bellen met andere mensen van ARA was het goed. Om 12 uur op het Rembrandtplein. Gepraat met Zwetsloot. Dus weer een voorgesprek van wat gaan we opnemen. Uitwisseling van argumenten. En een korte opname gemaakt, wat is het ARA, hoe groot is de werkloosheid in Amsterdam, gaan jullie ook actievoeren, waarop ik eerst antwoordde we gaan dat op de plenaire vergadering bespreken, ja maar zei hij, die vergadering is donderdag, en de uitzending is ook donderdag.

Dit moet over, dus hij herhaalde zijn vraag gaan jullie ook actie voeren. Ik bedacht ter plaatse dat van de grote armoedeconferentie had ik al gezegd, dat we een manifest hadden dat individuen en organisaties op onze website kunnen ondertekenen en dat we daarmee de boer opgaan. Hij vroeg ook nog richten jullie je op de politiek. Ik zei niet alleen, we willen nadrukkelijk ook andere maatschappelijke organisaties benaderen.

Vergeten te noemen welke organisaties in het initiatief zitten, maar hij zei dat er een korte tekst vooraf wordt ingesproken. Ik moest het manifest vasthouden en dan langzaam naar de camera toe bewegen. Ook moest mijn vertrek gefilmd worden.

Knelpunt is hier dat je ook weer op korte termijn moet reageren en dat je namens een samenwerkingsverband spreekt, en dat de anderen misschien niet bereikbaar zijn, en dat je dan niet kunt overleggen of je wel of niet moet reageren. Daar moet je afspraken over maken en wij zullen ook gevraagd worden te reageren op actuele gebeurtenissen.

De uitzending van MTNL is donderdag tussen 4 en 5 en tussen 5 en 6. En  het zal zondagavond op At5 worden uitgezonden.

Piet van der Lende

Roepende in de woestijn of topje van de ijsberg?. Naar aanleiding van de signalering 'Psychiatrische patiënten tot werken gedwongen'

Naar aanleiding van het artikel in Het Parool van 22 januari 2008.

Op het eerste gezicht lijken we een roepende in de woestijn, waarbij de discussie is dat de DWI zegt het zijn incidentele gevallen, en wij zeggen nee, het is structureel. Laat de Bijstandsbond dan maar met bewijzen komen, en dan moeten we de dossiers overleggen. En als het er 40 zijn, dan zeggen ze nog dat het incidentele gevallen zijn, want er zijn 30.000 bijstandsgerechtigden en dan gaat er wel eens wat fout. Maar wij hadden nu ook nog een inhoudelijk argument dat het in het beleid staat, maar dat valt een beetje in het water. In het artikel. Het blijkt echter dat wij in het geheel geen roepende in de woestijn zijn. Een vertegenwoordiger van de Bijstandsbond heeft 20 minuten gepraat met vertegenwoordigers van de afdeling Bezwaar en Beroep, die ook grote kritiek hadden op het strenge beleid. Wij spraken met iemand, die al langer in nederland woont en die jurist is bij bezwaar en beroep, en die zei dat tijdens het het communistisch regime in Tsjechie daar het parasietenartikel bestond, wat inhield dat wanneer iemand 14 dagen werkloos was, dat je dan een parasiet was en dat je dan werd opgesloten in de gevangenis. Ze zei: hier gaan we ook hard die kant op. Het blijkt ook, dat medewerkers van bezwaar en beroep en gesprek hebben gehad met enkele of een groep rechters, waarbij die hun ongenoegen hebben geuit over het zeer strenge beleid van DWI en hun frustratie over hun gebrek aan bevoegdheden om er iets aan te doen, ze hebben geen ruimte om de wet naar eigen inzicht te interpreteren, alles is dichtgespijkerd. Later zei iemand tegen mij maar die rechters opereren niet als belangengroep met een politieke mening, het zal wel een off the record vergadering zijn geweest, informeel. In de wandelgangen.

Al met al is wel duidelijk dat we niet de enigen zijn. Blijft de prangende vraag waarom die mensen nooit iets naar buiten brengen en alles binnenskamers houden. Maar we staan niet alleen en zijn het topje van de ijsberg, die wel in de publiciteit dingen zeggen.

'Psychiatrische patiënten tot werken gedwongen'

Incidenteel, zegt wethouder, maar Bijstandsbond betwist dat

Van een verslaggeefster

Het Parool van dinsdag 22 januari 2008

AMSTERDAM - PvdA wethouder Hennah Buyne heeft de gemeenteraad verkeerd voorgelicht over de eisen die aan psychiatrische patienten worden gesteld. Dat zegt de Bijstandsbond over de brief die de wethouder de gemeenteraad in oktober heeft gestuurd.

Psychiatrische patiënten moeten van de Dienst Werk en Inkomen (DWI) aan bepaalde verplichtingen voldoen om hun uitkering te behouden. Tegen het advies van de keuringsarts in, zegt de Bijstandsbond. Buyne liet in haar brief weten dat het om incidentele gevallen gaat en dat het advies van een arts vrijwel altijd wordt opgevolgd. Mark van Hoof, advocaat van de Bijstandsbond: "Het gaat heel duidelijk niet om incidenten. Mensen hebben altijd nog een passieve sollicitatieplicht. Dat houdt in dat mensen niet zelf naar werk hoeven te zoeken, maar wel aangeboden werk moeten accepteren. Terwijl deze patiënten helemaal geen verplichtingen aankunnen"

De Dienst Werk en Inkomen geeft toe dat het mogelijk is dat incidenteel fouten worden gemaakt. "Het zijn enkele gevallen, op een bestand van ruim dertigduizend mensen die een re-integratieverplichting hebben" aldus een woordvoerder van de dienst.

Van Hoof en de Bijstandsbond menen dat uit verschillende bronnen blijkt dat het om meer gaat dan incidentele gevallen. "In de reactie van de DWI op de bezwaren die mensen indienen, blijkt altijd dat het standaard is niemand van de verplichting te ontheffen werk te accepteren. Ik heb daar diverse voorbeelden van", zegt Van Hoof.
Procederen is een mogelijkheid, maar dat is niet ideaal. Van Hoof: "Deze mensen durven vaak niet eens te procederen. Het brengt ook veel stress met zich, en die kunnen ze niet aan."

De Dienst Werk en Inkomen betwist het standpunt van de bond. "Het kan zijn dat bij de Bijstandsbond het vermoeden bestaat dat psychiatrische patiënten ten onrechte tot werken worden gedwongen, maar onze cijfers zeggen wat anders. Als de Bijstandsbond bewijzen heeft van zijn vermoeden, zijn we daar erg in geïnteresseerd", aldus de DWI-woordvoerder.

Het VVD voorstel bijstandsvrouwen verplicht stage te laten lopen in de ouderenzorg

Dinsdagmiddag 22 januari 2008 op BNR nieuwsradio geweest.

De VVD had voorgesteld, bijstandsvrouwen met kinderen een verplichte werkstage (dus onbetaald) in de ouderen zorg te laten verrichten als zogenaamd alternatief voor het nieuwe voorstel van de regering om bijstandsvrouwen met kleine kinderen maximaal 6 jaar vrij te stellen van de solicitatieplicht. Ik wist omdat ik zondag aan het surfen was geweest dat dit voorstel van de regering eraan zat te komen. Mij werd gevraagd op het VVD voorstel te reageren.

Ik kreeg eerst een voorgesprek met een journalist, waarin hij mij om een reactie vroeg nadat hij mij het nieuws had uitgelegd. Ik had meteen twee argumenten.

Ten eerste werkt het niet als je een willekeurige groep mensen, die daar misschien helemaal geen affiniteit mee hebben en die niet gemotiveerd zijn om in de ouderen zorg te werken en die daar misschien ook helemaal niet geschikt voor zijn verplicht om het toch te doen. Daar zit niemand op te wachten. De werkgevers niet, en de potentiele werknemers ook niet.

Het tweede argument was, dat ik het voorstel van de VVD niet serieus neem, en dat ze als oppositiepartij stemmen proberen te winnen, omdat het sentiment bij een groot deel van de publieke opinie is, pak ze maar aan die klaplopers, zet ze maar aan het werk. De VVD probeert in het kader van de verwildersing in de samenleving een graantje mee te pikken heb ik in de uitzending gezegd.

Ik discussieerde in het voorgesprek ook nog met de journalist over de vraag, of er tekorten zijn in de ouderenzorg, en ik zei dat het met die tekorten wel meevalt. De werkgevers willen nog steeds kant en klare arbeidskrachten, die meteen voluit aan de slag kunnen en ze zijn in werkelijkheid niet bereid wat dan ook in de mensen te investeren. Soms kunnen ze het niet, omdat ze onder concurrentieverhoudingen sterk moeten bezuinigen en op de kosten letten, en soms als ze ruime marges hebben willen ze het niet. In werkelijkheid bestaat er nog steeds een massa-werkloosheid van meer dan een miljoen mensen en dat is al decennia lang hetzelfde, waarbij voor de werkgevers nog steeds niet werkelijk de urgentie bestaat meer te investeren om aan mensen te komen. Die moeilijk vervulbare vacatures worden ook wel vervuld. Kunnen ze in het werklozenbestand niks vinden, dan halen ze kant en klare arbeidskrachten uit het buitenland.

De journalist van BNR zei: maar de werkloosheid loopt terug. Ik zei: dat is onzin, er heerst massawerkloosheid, lees het maar na op onze site. Ik begon over de nuggers, en rekende voor dat er meer dan een miljoen zijn. We hadden het over de cijfers van het CWI. Die zeggen dat er een half miljoen werklozen zijn. Ik zei het CBS hanteert nog lagere cijfers en ik legde uit hoe ze grote aantallen werklozen wegdefinieren uit de statistieken. (Je moet direct beschikbaar zijn, niet in een traject zitten, geen dagscholing volgen, ingeschreven staan bij het CWI, actief op zoek zijn naar betaald werk, volgens bepaalde criteria, etc.)

In de uitzending die om half drie werd opgenomen, bracht ik de eerste twee argumenten naar voren. Ik zei ook nog iets wat daarvoor niet besproken was, nl dat veel bijstandsvrouwen de ervaring hebben dat wanneer ze zeggen: mijn kinderen zijn klein, ik kan geen betaald werk aanvaarden, maar ik kan wel scholing doen, daar heb ik wat aan en daar heeft de maatschappij wat aan, dat dan wordt gezegd je neemt later maar een ongeschoold baantje of een schoonmaakbaantje als de kinderen groot zijn, dat gaan we niet vergoeden.

Ik wilde toe naar de redenering, dat de VVD een voorstel doet, waarbij ze het doen voorkomen alsof het ook in het belang is van de bijstandsvrouwen voor hun ontplooiing, maar dat in werkelijkheid onder dat mom arbeidskrachten worden gedwongen te gaan werken in dead end jobs met slechte arbeidsomstandigheden en beloning, die helemaal geen perspectief bieden en dat de VVD ook niet in de mensen wil investeren. Maar dat kwam er niet uit. De journalist in de uitzending zei, toen ik noemde dat scholing niet wordt vergoed ja, maar dat is nu. Wat ik toen zei weet ik niet meer. In de uitzending die zeer kort was kwamen alleen kort de eerste twee argumenten naar voren.

Evaluatie

Ik had geen goed gevoel bij de uitzending na afloop, want ik bedacht dat ik was afgegaan op de interpretatie van het nieuws door de journalist, en dat niet zeker was dat dit klopte, want ze hebben belang bij tegenstellingen en tegenovergestelde meningen, discussie, spanning en laten misschien dingen weg daarvoor of leggen het op een bepaalde manier uit. En ik bedacht dat ik bij het eerste argument had gezegd dat je niet een willekeurige groep mensen kunt aanwijzen voor specifieke functies, en dat had de journalist gezegd, maar ik dacht klopt het wel, de VVD zal toch wel zeggen dat in zijn algemeenheid die verplichting moet gelden en niet specifiek voor de ouderenzorg, en dat daardoor mijn argument half in het water zou vallen. Ze zullen toch wel begrijpen dat het op die manier een dom voorstel is? Want afzien van het antwoord op de vraag, of de mensen wel geschikt zijn…….

Na vier uur belde Mark op vanuit de auto dat hij het item op de radio had gehoord en dat hij vond dat ik goed reageerde. Ik heb achteraf het persbericht van de VVD opgezocht en het blijkt, dat de VVD wel degelijk de mensen specifiek wil laten werken in de ouderenzorg, waar tekorten aan arbeidskrachten zouden heersen

Het blijkt ook  dat er die dag of de dag ervoor een groot item over dit onderwerp in de Telegraaf gestaan had, dus het breed uitmeten van het VVD persbericht als tegenhanger voor de voorstellen van de regering. En dat BNR nieuwsradio daarop reageerde. Ik wist dat niet, en dacht dat het een klein bericht was ergens in een krant, wat toevallig door een journalist van BNR nieuwsradio naar voren werd gehaald. 

Hoe moet je handelen in dit soort situaties? Het is van het grootste belang dat je niet alleen afgaat op wat de journalist zegt, zijn of haar interpretatie, maar dat je het originele persbericht hebt om te lezen. Er kunnen argumenten of redeneringen in staan, die de journalist in zijn korte samenvatting niet noemt maar die wel belangrijk zijn. Dus je kunt hem vragen het persbericht op te sturen of  je zoekt het zelf op. Je kunt ook vragen in welke krant het bericht heeft gestaan. Dat ga je dan lezen. Maar meestal vraagt men in het voorgesprek een directe reactie. Belangrijk is ook, dat vervolgens het persbericht ook niet kan kloppen. Daar heb ik ervaring mee gehad met een reactie op een persbericht van het ministerie van sociale zaken, ten aanzien van hoeveel klanten in de WWB nou tevreden zijn en het verschil tussen een kwalitatief en kwantitatief onderzoek. Dus als het een persbericht is naar analeding van een rapport en vooral als het persbericht wordt uitgebracht door een andere dan de onderzoeksinstelling, kunnen er nuances wegvallen.

Tweede-Kamerfractie
22-1-2008

VVD wil verplichte werkstage in ouderenzorg voor bijstandsmoeders

Het kabinet wil vrouwen met een bijstandsuitkering vrijstellen van sollicitatieplicht wanneer ze jonge kinderen hebben. De VVD heeft een alternatief.

VVD-kamerlid Stef Blok:  "Dit betekent dat tienduizenden vrouwen en kinderen worden weggezet op het bestaansminimum. Bovendien zijn er enorme personeelstekorten in de ouderenzorg. Tijdens het debat over het rapport van de themacommissie ouderenzorg zal de VVD daarom voorstellen om deze vrouwen een verplichte werkstage aan te bieden in de ouderenzorg. Dat biedt perspectief op een betaalde baan en een stevige aanpak van het personeelstekort in de ouderenzorg."

Blok is van mening dat CDA en PvdA de problemen in de ouderenzorg alleen maar groter maken. Daarom zal hij tijdens het debat over het rapport van de 'themacommissie ouderenbeleid' concrete voorstellen doen om de personeelstekorten in de ouderenzorg aan te pakken:
-In plaats van het afschaffen van de sollicitatieplicht voor bijstandsmoeders met jonge kinderen moet iedere bijstandsmoeder een verplichte werkstage in ouderenzorg  aangeboden krijgen.
-Werken en langer werken moet juist voor vrouwen aantrekkelijker worden: goede buitenschoolse opvang, geen inkomensafhankelijke regelingen die er voor zorgen dat een dag langer werken niet leidt tot een dag extra loon.
-Onmiddellijk de toezegging krijgen dat ZZP-ers in de zorg niet verder lastiggevallen zullen worden met naheffingen loonbelasting en sociale premies, gevolgd door een heldere wettelijke regeling (motie Blok bij begroting SZW).
-Geen automatisch ontslag op 65 jaar bij CAO’s in de zorg maar maatwerk met wederzijds goedvinden. Anders CAO’s niet meer algemeen verbindend verklaren.
-Afspraak met werkgevers in de zorg over gerichte werving en omscholing van oudere werkzoekenden.Er zijn veel werkloze 45-plussers die graag aan de slag willen, maar de kans niet krijgen. De zorg moet juist deze groep benaderen, ook als hun werkervaring in een andere sector ligt.

Bijeenkomst Bijstandsbond en Euromarsen op 24 april 2007 om 14.00 uur

Het steeds strengere beleid van de Dienst Werk en Inkomen (sociale dienst) in Amsterdam.

Na de invoering van de huisbezoeken zijn ook op andere terreinen steeds strengere controle en disciplinerings maatregelen genomen. De keuringen worden steeds strenger. Verder worden sinds enige tijd klanten die zijn afgekeurd opgeroepen voor deelname aan sociale activeringstrajecten. Het is standaard beleid geworden om letterlijk niemand meer vrij te stellen van verplichtingen op dat terrein. Mensen die door een keuringsarts en/of een psycholoog volledig zijn afgekeurd, ook voor deelname aan sociale activering, krijgen van de klantmanager en in beschikkingen naar aanleiding van de keuring te horen dat ze toch in een traject moeten en dat de DWI daarom in haar besluiten afwijkt van het keuringsadvies. De machtige klantmanager gaat zo op de stoel van de keuringsarts zitten. Of zoals een klantmanager het formuleerde: 'al die psychische klachten, dat zijn maar smoesjes om onder een traject uit te komen'. Op de bijeenkomst worden de nieuwste ontwikkelingen op het gebied van huisbezoeken en keuringen op een rijtje gezet en praten we over wat je in dit soort situaties kunt doen. Wat de huisbezoeken betreft heeft de Centrale Raad van Beroep onlangs een uitspraak gedaan. Amsterdam gaat gewoon door met het standaard uitvoeren van huisbezoeken bij aanvragers van een uitkering. Wat betreft de bescherming van de privacy zal een nieuwe brochure worden gepresenteerd die onlangs door het College Bescherming Persoonsgegevens is gepubliceerd. 

Presentatie van het project 'Europa en de Minima'.

De sociale dimensie wordt in Nederland steeds meer ondergeschikt gemaakt aan de economische ontwikkelingen. De Europese samenwerking speelt daarbij een belangrijke rol. Ook op het gebied van arbeidsmarktpolitiek en sociale zekerheid worden op Europees niveau afspraken gemaakt. Op de bijeenkomst gaan we discussieren over de invloed van Europa in het dagelijks leven. Tevens geven we informatie over acties in Europa nu Duitsland voorzitter is van de Europese Unie en in juni de top van de rijkste 8 industrielanden wordt gehouden. (De G8). De Euromarsen organiseren karavanen en wandeltochten naar Duitsland die uitlopen in een grote demonstratie in Oost-Duitsland op 2 juni. Dit om de noodzaak van een sociaal Europa met een Europees sociaal minimum aan de orde te stellen en te protesteren tegen de neo-liberale economische politiek in Europa en andere werelddelen. Ook een Nederlandse delegatie zal aan de acties meedoen. Op 24 april praten we over de verdere organisatie van de acties in Nederland en Duitsland. 

De Bijeenkomst wordt gehouden in het Dijktheater, Da Costakade 160, 1053 XD Amsterdam. Bereikbaar met tramlijnen 7 en 17. Aanvang 14.00 uur. 

Voor meer Informatie: Bijstandsbond.  info@bijstandsbond.org. Tel. 020-6898806 

Bijeenkomst Bijstandsbond en Euromarsen op 24 april om 14.00 uur

• Het steeds strengere beleid van de Dienst Werk en Inkomen (sociale dienst) in Amsterdam. Na de invoering van de huisbezoeken zijn ook op andere terreinen steeds strengere controle en disciplinerings maatregelen genomen. De keuringen worden steeds strenger. Verder worden sinds enige tijd klanten die zijn afgekeurd opgeroepen voor deelname aan sociale activeringstrajecten. Het is standaard beleid geworden om letterlijk niemand meer vrij te stellen van verplichtingen op dat terrein. Mensen die door een keuringsarts en/of een psycholoog volledig zijn afgekeurd, ook voor deelname aan sociale activering, krijgen van de klantmanager en in beschikkingen naar aanleiding van de keuring te horen dat ze toch in een traject moeten en dat de DWI daarom in haar besluiten afwijkt van het keuringsadvies. De machtige klantmanager gaat zo op de stoel van de keuringsarts zitten. Of zoals een klantmanager het formuleerde: 'al die psychische klachten, dat zijn maar smoesjes om onder een traject uit te komen'. Op de bijeenkomst worden de nieuwste ontwikkelingen op het gebied van huisbezoeken en keuringen op een rijtje gezet en praten we over wat je in dit soort situaties kunt doen. Wat de huisbezoeken betreft heeft de Centrale Raad van Beroep onlangs een uitspraak gedaan. Amsterdam gaat gewoon door met het standaard uitvoeren van huisbezoeken bij aanvragers van een uitkering. Wat betreft de bescherming van de privacy zal een nieuwe brochure worden gepresenteerd die onlangs door het College Bescherming Persoonsgegevens is gepubliceerd.

• Presentatie van het project 'Europa en de Minima'. De sociale dimensie wordt in Nederland steeds meer ondergeschikt gemaakt aan de economische ontwikkelingen. De Europese samenwerking speelt daarbij een belangrijke rol. Ook op het gebied van arbeidsmarktpolitiek en sociale zekerheid worden op Europees niveau afspraken gemaakt. Op de bijeenkomst gaan we discussieren over de invloed van Europa in het dagelijks leven. Tevens geven we informatie over acties in Europa nu Duitsland voorzitter is van de Europese Unie en in juni de top van de rijkste 8 industrielanden wordt gehouden. (De G8). De Euromarsen organiseren karavanen en wandeltochten naar Duitsland die uitlopen in een grote demonstratie in Oost-Duitsland op 2 juni. Dit om de noodzaak van een sociaal Europa met een Europees sociaal minimum aan de orde te stellen en te protesteren tegen de neo-liberale economische politiek in Europa en andere werelddelen. Ook een Nederlandse delegatie zal aan de acties meedoen. Op 24 april praten we over de verdere organisatie van de acties in Nederland en Duitsland.

De Bijeenkomst wordt gehouden in het Dijktheater, Da Costakade 160, 1053 XD Amsterdam. Bereikbaar met tramlijnen 7 en 17. Aanvang 14.00 uur.

Voor meer Informatie: Bijstandsbond. info@bijstandsbond.org. Tel. 020-6898806

Driedubbele premie voor opjagen werkloze

Dit bericht verscheen eerder op de website Nieuws uit Amsterdam. 

30 januari 2007 - Het bedrijf Fourstar krijgt in sommige gevallen drie keer betaald voor de begeleiding van werklozen. Bovendien sluiten de tewerkstellingsprogramma’s voor werklozen slecht aan op de arbeidsmarkt. Dit concludeert de Rekenkamer in een kritisch rapport over de Dienst Werk en Inkomen (DWI).

Fourstar weet extra premies op te strijken door werkzoekenden door te verwijzen naar Workstar, een onderdeel van hetzelfde bedrijf. Het kan zelfs voorkomen dat de gemeente het bedrijf drie keer betaalt om één en dezelfde werkloze aan het werk te helpen: “€800 aan Fourstar voor arbeidsmarktkwalificatie, €1.200 aan Fourstar voor plaatsing bij Workstar en €3.000 aan Workstar voor plaatsing op regulier werk”.

Fourstar is vooral bekend om de zogenaamde ‘work first’ tewerkstellingsprogramma’s waarbij werklozen verplicht eenvoudig werk moeten doen zoals stickeren of inpakken. Volgens Workstar doen ze hierbij nuttige ervaring op: er zou in Amsterdam vraag zijn naar de ‘in- en ompakvaardigheden’ die ze opdoen.

Veel deelnemers noemen het werk echter zinloos. De Rekenkamer is het hiermee eens: het programma ‘sluit nauwelijks aan op de arbeidsmarkt’. De DWI geeft ook min of meer toe dat het project niet bedoeld is om vaardigheden op te doen, maar vooral om werkzoekenden te disciplineren en om het gebruik van de bijstand te ontmoedigen.

Eerder leverde de Bijstandsbond al kritiek op Fourstar, omdat het bedrijf op een opportunistische manier gebruik zou maken van de mogelijkheden om geld te verdienen aan werklozen. De Bijstandsbond wees niet alleen op de constructies met BV’s, maar ook op het feit dat werkzoekenden werden ingezet om bedrijfspanden om te bouwen tot cursuslokalen voor Fourstar.

Daarbij zou bovendien sprake zijn van onveilige arbeidsomstandigheden. Een deelnemer aan een tewerkstellingsproject verloor het topje van zijn duim door een ongeluk met een zaagmachine. Later werd het project vanwege brandgevaar stilgelegd door Bouw- en Woningtoezicht.

Het rapport van de Rekenkamer gaat over het hele reïntegratiebeleid van de gemeente, waarvan de trajecten van Fourstar maar een klein onderdeel vormen. Totaal zou de gemeente gemiddeld 17.000 euro kwijt zijn aan elke bijstandsgerechtigde die aan een reguliere baan wordt geholpen. Dat komt overeen met de kosten van anderhalf jaar een uitkering. Van de deelnemers aan projecten vindt slechts 11% werk.

Het college van B&W heeft toegezegd om de meeste aanbevelingen uit het rapport over te nemen. De Rekenkamer is hier niet helemaal gerust op en adviseert de gemeenteraad om hierover goed door te vragen. In een reactie op het rapport zegt Piet van der Lende van de Bijstandsbond dat hiermee ‘het failliet van het huidige beleid wel duidelijk is geworden’.

Het rapport is hier te vinden

Duizenden zonder stroom
Door RICHARD CLEVERS

Bericht uit het Algemeen Dagblad van dinsdag 16 januari 2007

AMSTERDAM - Nuon sluit gezinnen die een betalingsregeling hebben getroffen met het bedrijf, toch af van gas en licht. Alleen al in Amsterdam gaat het om duizenden huishoudens.

Dat stelt de Bijstandsbond, die de gezinnen bijstaat. De bond dreigt met een kort geding als Nuon deze ‘goedwillende families’ niet snel weer van energie voorziet

Afgelopen najaar bepaalde minister Wijn van Economische Zaken dat energiebedrijven gas en licht niet mogen afsluiten bij klanten die hun schuld willen aflossen. Deze wanbetalers moeten dan wel in een officieel schuldsaneringstraject zitten via de sociale dienst of de rechtbank. Een
afbetalingsregeling alleen is niet genoeg.

Advocaat M. van Hoof van de Bijstandsbond: ,,Deze mensen zijn van goede wil. Soms hebben ze zelfs een schuld opgebouwd zonder dat zij daar iets aan konden doen. Door administratieve fouten van Nuon bijvoorbeeld. Nu leven zij onder erbarmelijke omstandigheden. Ze gebruiken kaarsen en koken op campinggasstelletjes.’’

Nuon ontkent duizenden gezinnen in Amsterdam te hebben afgesloten. Precieze cijfers over de hoofdstad geeft het bedrijf echter niet. Nuon zegt dat over heel Nederland gemiddeld achtduizend huishoudens zijn afgesloten van gas en stroom.

,,Wij doen al heel veel om te voorkomen dat mensen worden afgesloten,’’ zegt een woordvoerster van Nuon. ,,Als het dan toch zo ver komt, moeten mensen de schuldhulpverlening in. Daar is niets ingewikkelds aan. Wijzelf zijn geen kredietverstrekker. We zijn een energieleverancier.’’

Voor het tot een kort geding komt wil Nuon met de Bijstandsbond in gesprek. ,,Dat lijkt ons zinvoller dan een gang naar de rechter.’’

Van Hoof noemt de opstelling van Nuon niet logisch. ,,De energiebedrijven zijn financieel beter af met een gewone betalingsregeling, want bij een schuldsanering wordt een deel van de schuld vaak kwijtgescholden.’’

Als Nuon niet over de brug komt, wil Van Hoof één cliënt gaan helpen bij een kort geding. Daarmee hoopt hij een uitspraak te krijgen waarmee alle andere ‘gedupeerden’ verder kunnen.