Aanvragen van Bijzondere Bijstand in Amsterdam. Vraag hulp van de Bijstandsbond.

De Bijstandsbond heeft ervaren, dat aanvragen voor bijzondere bijstand niet altijd goed worden afgehandeld. Hoewel een zorgvuldige beoordeling van de individuele omstandigheden moet plaatsvinden, is dit niet altijd het geval. Sommige mensen die het call center van WPI (sociale dienst) bellen krijgen te horen: ik stuur u geen formulier, want u komt toch niet in aanmerking. Dit vrijwel uitsluitend op basis van een lijst van voorzieningen die uit de bijzondere bijstand betaald kunnen worden. Er wordt in de lijst gekeken, het staat er niet bij, u krijgt geen formulier. Mensen moeten er dan op staan, dat het formulier toch wordt opgestuurd want dat is de overheid verplicht. Maar sommigen zien er dan maar van af. Wij vermoeden, dat daardoor mensen geen bijzondere bijstand krijgen terwijl ze er in principe wel voor in aanmerking komen.

Op de website van de gemeente Amsterdam kun je digitaal alleen voor zeer bepaalde kosten bijzondere bijstand aanvragen. Je moet dus in de meeste gevallen een formulier hebben. De Bijstandsbond heeft overleg gehad met WPI om deze situatie te verbeteren. OP 28 mei hebben wij afgesproken dat de Bijstandsbond formulieren voor bijzondere bijstand krijgt, die bij ons op het spreekuur kunnen worden ingevuld. De formulieren hebben wij inmiddels ontvangen. Wij hebben maandag 28 mei jl. met WPI gesproken inzake het uitgeven van formulieren voor Bijzondere Bijstand, het volgende is toen afgesproken:
indien een klant zich tot de Bijstandsbond wendt inzake het niet uitgereikt krijgen van een formulier wanneer daar om is gevraagd wordt het formulier dan bij ons ingevuld. Indien de Bijstandsbond een formulier uitgeeft noteert zij een klantkenmerk en de reden voor het niet verstrekken van het formulier door WPI zodat WPI deze signalen op kan pakken en het proces kan verbeteren dan wel met individuele medewerkers het gesprek kan voeren over de handelswijze;

In vervolggesprekken met WPI gaat de Bijstandsbond de werkwijze evalueren. Daarbij kunnen ook andere signalen ter sprake komen in de uitvoeringspraktijk. Hebt u dus zo’n signaal, laat het ons dan weten.

-- Adviezen op het spreekuur van de Bijstandsbond zijn gratis, maar u kunt lid worden voor 17 euro per jaar. Meer of minder mag ook. U kunt met een overschrijvingskaart of via internetbankieren storten op rekening IBAN NL22 INGB 0004 5548 41 t.n.v. Vereniging Bijstandsbond Amsterdam te Amsterdam. Het spreekuur is op dinsdag en donderdag om 11.00 uur tot 16.00 uur, en vanaf 13.00 uur is een advocaat van VHM advocaten aanwezig. http://vhmadvocaten.nl

De ambitieuze doelstellingen van 'knetter links'

In dit stukje wordt aandacht besteed aan de punten uit het coalitieakkoord over werk en inkomen dat de onderhandelaars van Groen Links, D66, SP en Partij van de Arbeid in Amsterdam hebben afgesloten na de gemeenteraadsverkiezingen.

In de inleiding over de 'visie' op werk en inkomen blijkt weinig wat afwijkt van de uitzichtloze mantra's die wel vaker in dit soort coalitieakkoorden worden geformuleerd. Iedereen moet mee kunnen doen, werk is belangrijk. Daar heb je het weer: wat is werk? Wordt betaalde arbeid bedoeld? En de onbetaalde arbeid dan, bijvoorbeeld van mantelzorgers, die van alle kanten worden 'gestraft' voor hun onbetaalde arbeid? Werk -betaald werk dus- is belangrijk omdat het zin geeft en omdat het de beste manier is om armoede te voorkomen staat in het akkoord. Alle argumenten dat dit in veel gevallen niet zo is, blijven buiten beschouwing.

De realiteit is, dat misschien wel driekwart van de bijstandsgerechtigden in de hoofdstad nooit meer betaalde arbeid zal verrichten, omdat ze te lang uit het betaalde werk circuit zijn, de leeftijd van pensioengerechitgde naderen of arbeidsongeschikt zijn. In die zin komt de denkfout bij de benadering van de grote groep weer aan de orde: veel wordt ingezet middels voornemens op het gebied van nieuwe banenplannen, om de mensen weer perspectief te bieden, maar voor een heel grote groep zal dit geen soulaas bieden.

Zijn er niet vele manieren om 'mee te doen met de stad' en wat is de visie daarop? Wel wordt de toetsing van de maatregelen aan een 'breed welvaartsbegrip' geïntroduceerd. Een goed punt is dat weer meer ingezet wordt op gesubsidieerd werk waarbij hopelijk weer een versterking kan komen van het maatschappelijk middenveld met haar vele organisaties. Verder wordt genoemd dat verdringing van reguliere arbeid moet worden voorkomen, maar verder geen woord over het werken met behoud van uitkering en de leer werk stages.

Hoewel op de schuldhulpverlening wat uitgebreider wordt ingegaan, worden weinig concrete inkomensmaatregelen op het gebied van het minimabeleid genoemd. Het  belangrijkste is de verhoging van het inkomen om voor de minimaregelingen in aanmerking te komen tot 130% van het sociale minimum. Wat dit betreft is er ook nog dat de rente die je moet betalen van de Kredietbank wordt verlaagd. Maar ook dit is ingepakt in een vage formulering. Een verhoging van de Individuele Inkomenstoeslag die wij verwacht hadden, wordt niet genoemd. Verder is het een voortzetting van het beleid van Vliegenthart.

Zijn dit nu de ambitieuze doelstellingen van 'knetter links?" Misschien is dit ook wel een gemakkelijk verwijt: het instrumentarium van de gemeente om de groeiende kloof tussen arm en rijk minstens een halt toe te roepen, een kloof waarover Groot Wassink zich vele malen in de publiciteit zorgen maakt, is beperkt. In zijn nieuwjaarstoespraak voor Groen Links in januari bij de aftrap van de campagne voor de gemeenteraadsverkiezingen gaf Rutger Groot Wassink er blijk van, zich zeer goed bewust te zijn van de relatie tussen te sterke marktwerking met haar recht van de sterkste en de afbraak van solidariteit en gemeenschap, en de kloof tussen arm en rijk.

Citaat uit de toespraak: ‘ In zekere zin liggen wij in de frontlinie van het neoliberalisme. In de mondiale matpartij tussen markt en kapitaal versus mens en overheid.  En duidelijker dan elders is hier zichtbaar wat dat betekent voor een samenleving’. Wij zullen hem misschien wel vaker aan deze nieuwjaarstoespraak herinneren. Ik hoop dat we de komende vier jaar met Groot Wassink en zijn coalitiegenoten een positieve, rationele  en objectieve beleidsdiscussie kunnen voeren over de beperkingen van de marktwerking, de noodzaak in te grijpen in de markt en de dilemma’s die het beperkte instrumentarium van de gemeente daarbij oproept.
Voorbij de inhoudsloze mantra’s en frames over een extreem links stadsbestuur van de rechtse bagger,, zoals van Forum voor Democratie, of van de VVD die de bijstandsgerechtigden in armoede wil storten bij monde van o.a. Dijkhoff, fractievoorzitter van de VVD in de Tweede Kamer, maar ook voorbij de ongetwijfeld komende propagnada vcan de coalitiepartijen die ter verdediging eenzijdig de positieve kanten van het coalitie akkoord zullen benadrukken, waarvan er overigens vele zijn. 

Een geredigeerde en enigszins gewijzigde versie van dit artikel is verschenen in het juni nummer van het maandblad MUG.


Piet van der Lende

60% wereldbevolking werkt in informele economie

Uit een recent ILO rapport “Women and men in the informal economy: A statistical picture” blijkt dat 2 miljard mensen, meer dan 61% van de werkende bevolking in de wereld, hun inkomen verdienen in de informele economie. De ILO benadrukt dat een overgang naar de formele economie een voorwaarde is om fatsoenlijk te realiseren werk voor iedereen.

Het ILO rapport geeft een overzicht van de omvang van de informele economie en een statistisch profiel van informaliteit met criteria uit meer dan 100 landen. In Afrika is 85,8% van de werkgelegenheid informeel. Het aandeel bedraagt 68,2% in Azië en de Pacific, 68,6% in de Arabische staten, 40% in Noord en Zuid Amerika en 25,1% in Europa en Centraal-Azië. Uit het rapport blijkt dat 93% van de informele banen in de wereld zich in opkomende en ontwikkelingslanden bevindt.

Informele werkgelegenheid is een grotere bron van werkgelegenheid voor mannen (63%) dan voor vrouwen (58,1%). Vrouwen zijn daarentegen meer dan mannen blootgesteld aan informele tewerkstelling in de meeste lage- en middeninkomenslanden en worden vaker aangetroffen in de meest kwetsbare situaties.

Opleidingsniveau blijkt een sleutelfactor. Ook hebben mensen die op het platteland wonen, bijna twee keer zoveel kans op informele tewerkstelling als mensen in stedelijke gebieden. De landbouw is de sector met het hoogste niveau van informele werkgelegenheid (geschat op meer dan 90%).

Het rapport laat zien dat, hoewel niet alle informele werknemers arm zijn, armoede zowel een oorzaak als een gevolg is van informaliteit.

Er zijn dringend maatregelen nodig, aldus 1 van de auteurs, Florence Bonnet:

“There is an urgent need to tackle informality. For hundreds of millions of workers, informality means a lack of social protection, rights at work and decent working conditions, and for enterprises it means low productivity and lack of access to finance. Data on those issues are crucial for designing appropriate and integrated policies that are tailored to the diversity of situations and needs.”

Reactie SP op het gebruik van stroomstootwapens in GGZ instellingen

Onlangs schreef ik enige artikelen over het gebruik van stroomstootwapens in de gezondheidszorg door de politie en de manier waarop daklozen behandeld worden. Ik constateerde daarbij dat een meerderheid van de Tweede Kamer tegen het gebruik van stroomstootwapens is, evenals Anesty International, maar dat de SP tegen een motie in de Tweede Kamer stemde die het bgebruik van het wapen aan banden wilde leggen. Er is nu een reactie binnengekomen van de SP Die reactie vind je hieronder.

Beste Piet,

Hartelijk dank voor je mail. De reden dat wij destijds niet voor deze motie hebben gestemd is omdat op dit moment nog niet duidelijk genoeg is op welk moment welk middel kan worden ingezet om de veiligheid van mensen te waarborgen. GGZ-instellingen doen een beroep op de politie als de veiligheid van cliënten en het personeel in het geding is. Wat wordt aangegeven is dat de politie het stroomstootwapen inzet als alternatief voor het gebruik van het dienstwapen. Dus om te voorkomen dat je moet schieten, kan een stroomstootwapen gebruikt worden.

In september vorig jaar gebruikte de politie het pistool om een patiënt van een GGZ-instelling in Castricum in het been te schieten nadat deze met een mes een beveiliger te lijf was gegaan. Dat gaat heel ver, een kogel kan blijvende schade of invaliditeit veroorzaken. Een stroomstootwapen had misschien (en misschien ook niet) in dit geval uitkomst geboden.  We weten niet of dit wapen als alternatief kan worden ingezet, daarom loopt nu het onderzoek.  

Wij zijn het helemaal eens dat de inzet van geweld in de psychiatrie zoveel mogelijk vermeden moet worden.  Daar is het personeel en ook de politie zich zeer van bewust. Als SP zetten wij daarom in op preventie en steunen we juist de succesvolle projecten die laten zien dat - zonder te separeren, fixeren of andere dwangmiddelen toe te passen - escalatie van conflicten voorkomen kan worden. Maar dat neemt niet weg dat er situaties kunnen voorkomen waarin patiënten en medewerkers acuut in gevaar komen. Dan grijpt de politie is, en als het aan de SP ligt moet daar als het even kan nooit het dienstwapen voor gebruikt worden. Of een stroomstootwapen daarbij helpt is maar zeer te vraag, wij zijn daar zeker nog niet van overtuigd. Maar dat is dus de reden dat wij het onderzoek willen afwachten. Niet omdat we zo vóór de inzet van stroomstootwapens in de zorg zijn, maar omdat we willen weten of het als alternatief voor het gebruik van het pistool nuttig en minder schadelijk kan zijn.

Met vriendelijke groet,

Maarten Hijink

Tweede Kamerlid SP

Problemen met verdienen naast je bijstandsuitkering. Recht op bijzondere bijstand!

Er zijn mensen in de bijstand die bijvoorbeeld 15 uur part-time werken. Dat is onvoldoene om van te leven in veel gevallen, zeker met de lage lonen die we in Nederland in veel sectoren hebben. Dus je kunt aanvullende bijstand krijgen tot het voor jou geldende sociale minimum. Daarbij kun je gebruik maken van de bijverdienste regelingen in de Participatiewet. Die bijverdienste regelingen kun je vinden op overlevingsgids.net op pagina  en op deze pagina .

knelpunt

Maar vaak kan het misgaan met dat verdienen naast je uitkering. Zo wordt bijvoorbeeld op het loon de algemene heffingskorting toegepast en de bijstand wordt dan netto aangevuld. En aan het einde van het jaar wordt de netto bijstandsuitkering gebruteerd. Vaak wordt dan ook nog eens een keer de algemene heffingskorting bij de bijstand ook toegepast. Met andere woorden: de algemene heffingskorting wordt dan twee keer toegepast, op het loon en op de bijstandsuitkering. De belastingdienst verplicht je dan aangifte te doen, met als gevolg een aanslag van de belastingdienst van vaak meer dan 900 euro. Je moet als het ware een stuk heffingskorting terug betalen.

bijzondere bijstand

Wat je dan moet doen is met de aanslag van de belastingdienst bijzondere bijstand aanvragen. Deze moeten ze in behandeling nemen en toewijzen. Veel mensen weten dit niet. Onze ervaring is, dat klantmanagers er niet pro actief op wijzen dat je recht hebt op bijzondere bijstand, zoals ze soms ook niet de klant erop wijzen dat die in aanmerking komt voor de bijverdienregeling in de Participatiewet. Het kan wel zo zijn, dat de sociale dienst er wel rekening mee houdt, dat bij het betaalde werk de heffingskorting wordt toegepast. Dan heb je geen probleem. Maar in veel gevallen gebeurt dat dus niet

Piet van der Lende

Vanaf 1 mei (dag van de arbeid) mogen WW-ers van 65 jaar en 4 maanden stoppen met solliciteren....

De meeste oudjes kunnen nog goed bewegen, dus ook wel werken

Vorige week schreef ik een commentaar  bij een kryptisch bericht over de sollitatieplicht voor ww-ers en mensen in de ziektewet. Het bericht was onduidelijk en riep vragen op. Inmiddels is het besluit in de Staatscourant gepubliceerd. .
Hieruit blijkt dat het gaat om een uiterst minimale verandering, waarvan wordt benadrukt dat het bijna geen geld kost. Tot nu toe was iemand die het laatste jaar voor zijn pensioen wordt ontslagen, vrijgesteld van de sollicitatieplicht. Maar ouderen die al langer werkloos zijn, moesten wel tot precies hun AOW-leeftijd doorgaan met het zoeken naar een baan. Dat is nu gelijkgetrokken. Ook ww-ers die meer dan een jaar voor hun AOW in de WW komen hoeven nu in het laatste jaar voor die AOW niet meer te sollciteren. Zelfs het journaal besteedt er aandacht aan. Nou het is ook wel een revolutionaire verandering!. En ze maken er meteen een fout berocht van. Citaat: 'Alle oudere werklozen mogen een jaar voor hun AOW-leeftijd stoppen met het verplicht solliciteren'. Nou, alle werklozen, de bijstandsgerechtigden worden in de maatregel helemaal niet genoemd, op hen heeft het geen betrekking. Het moet niet te gek worden. Toch houdt de NOS vol in haar artikel: 'Als volgend jaar de AOW-leeftijd naar 66 jaar en 4 maanden gaat, mogen alle werklozen met 65 jaar en 4 maanden stoppen met sollicitatiebrieven schrijven'. Niet alle werklozen dus.

Piet

Politieke discussie over het gebruik van stroomstootwapens door de politie in GGZ instellingen en andere gezondheidszorginstellingen. De SP is ervoor

Minister Grapperhaus blijft het gebruik van de taser toestaan

Begin 2018 publiceerde ik twee artikelen over de daklozen in Nederland die worden uitgesloten van hulpverlening omdat ze 'zelfredzaam" zouden zijn. Zie 'daklozen in Amsterdam worden vaak niet geholpen' en 'daklozen worden gezien als probleem van openbare orde' In dit verband kwam ter sprake, dat de problematiek van de daklozen door de overheid sterk wordt benaderd als 'openbare orde" probleem, waarbij de politie stroomstootwapens inzet om verwarde mensen in GGZ instellingen en op straat tot rust te brengen. Een rapport van de Amsterdamse Rekenkamer over deze problematiek heeft blijkbaar weinig effect gehad, want nog steeds komen op het spreekuur van de Bijstandsbond daklozen die niet geholpen worden omdat ze 'zelfredzaam' zouden zijn, d.w.z. ze scoren hoog op de krakkemikkige 'zelfredzaamheidsmatrix'. Zo was er een daklozen die wanhopig op het spreekuur kwam omdat bij niet meer bij HVO terecht kon en de GGZ zei tegen hem: 'we kunnen je niet helpen, je bent niet verslaafd of psychisch gestoord, je bent zelfredzaam. Amnesty International reageerde in eerste instantie op het gebruik van het stroomstootwapen met het volgende standpunt. Amnesty is niet in alle gevallen tegen het gebruik van het stroomstootwapen, maar omdat het een in potentie levensbedreigend wapen is kan het wapen alleen in de openbare ruimte (dus niet binnen) gebruikt worden onder strenge voorwaarden zoals goed getrainde politieagenten, niet gebruiken bij kwetsbare mensen die extra risico lopen zoals mensen onder invloed van drank of drugs, alleen gebruik van stroomstootwapens op afstand en niet van dichtbij op het lichaam etc. Amnesty vroeg verder om uitstel van de invoering van het wapen.

Politiek

In de Tweede Kamer is men geschrokken van de inzet van het stroomstootwapen in GGZ instellingen. Kamerleden stelden vragen en wilden op korte termijn een antwoord.  Naar aanleiding van de tussentijdse rapportage van de politie over het gebruik van de taser/het stroomstootwapen stelde Kamerlid Van Dam (CDA) vragen over het gebruik van de “drive stun” mode (direct op het lichaam) en over de schaal waarop de taser in ggz-instellingen wordt ingezet. Die inzet zou in minstens tien gevallen zijn gebeurt. De vragen staan hier: 
Daarbij staat ook het antwoord van de minister.
Daaruit blijkt, dat de pilot met het stroomstootwapen in ieder geval nog tot 1 januari 2019 duurt. In de antwoorden gaat men geheel voorbij aan de voorwaarden die Amnesty stelde. Men heeft het over een betere training van agenten.  Het blijkt, dat het stroomstootwapen zelfs is ingezet in ziekenhuizen. Het blijkt, dat er dit voorjaar een evaluatierapport komt op basis waarvan wordt beslist of men het wapen wil blijven gebruiken.

De vragende kamerleden kondigden aan, dat als de regering niet op korte termijn een antwoord zou verstrekken er een motie zou worden ingediend in december, om het gebruik van het wapen in GGZ instellingen te verbieden. Dit is op 21 december gebeurd.
Op die dag heeft de Tweede Kamer een motie aangenomen waarin het gebruik van tasers in ggz-instellingen niet langer is toegestaan:

De steun voor de motie was kamerbreed. Tegen stemden de VVD en de PVV (wat je wel kan verwachten) maar ook.....de SP. Ik heb geprobeerd te informeren waarom maar heb geen antwoord gekregen.

Amnesty

Inmiddels neemt Amnesty een heel wat fermer standpunt in. ‘Gebruik Taser door de Nederlandse politie onaanvaardbaar’ kopte de website van Amnesty op 19 februari.
De manier waarop de politie dit stroomstootwapen gebruikt, brengt onaanvaardbare gezondheidsrisico’s met zich mee aldus Amnesty. Dat blijkt uit het op 19 februari  door Amnesty International gepubliceerde rapport Een mislukt experiment: De Taser-pilot van de Nederlandse politie. Per 1 februari dit jaar is officieel de evaluatiefase van het Taser-experiment beëindigd, maar zoals we hiervoor al zagen in de antwoorden op kamervragen mogen de verschillende politieteams  het stroomstootwapen blijven gebruiken tot 1 januari 2019. Amnesty vindt dat onaanvaardbaar in het licht van de bevindingen uit haar rapport en vraagt daarom om onmiddellijke opschorting van het gebruik van de Taser. Lees hier het rapport van Amnesty.
Het wachten is nu op het evaluatierapport dat binnenkort moet verschijnen. De alarmkreten van Tweede Kamerleden en van Amnesty lijken vooralsnog weinig invloed te hebben op het beleid van minister Grapperhaus van Justitie.

Piet van der Lende

ontmoedigingsbeleid

Het aantal klachten en bezwaarschriften o.a. in het kader van de Participatiewet, neemt drastisch af. Ambtenaren en bestuurders zoeken naar verklaringen voor dit fenomeen. Uit hun uitlatingen blijkt dat men meer aan wat zij noemen 'preventief beleid' zou doen. Uitkeringsgerechtigden worden gebeld als ze een bezwaarschrift indienen met de vraag of het niet anders kan worden opgelost. Of er wordt hen nog eens duidelijk gemaakt dat een klacht of bezwaarschrift geen zin heeft. Met andere woorden: een soort ontmoedigingsbeleid om van je rechten in juridische procedures gebruik te maken. Maar in het artikel worden ook andere redenen voor de afname van het aantal bezwaarschriften genoemd. Zoals de bezuinigingen op reïntegratiegelden, waardoor veel minder mensen in reïntegratietrajecten zitten en er dus ook minder klachten zijn.

Deze week kwam er wat het bovenstaande betreft nieuwe informatie. De Raad voor de Rechtspraak publiceerde begin april haar jaarverslag. Uit dit jaarverslag blijkt dat het aantal rechtszaken dalende is. Op zich houdt dat natuurlijk verband met het bovenstaande: als in de eerste fase minder bezwaarschriften worden afgehandeld, zal het aantal zaken in het vervolg van de juridische keten ook afnemen. Met name het aantal incassozaken over het niet betalen van rekeningen is afgenomen. In 2017 werden 81 duizend minder zaken hierover aan de rechter voorgelegd. De daling van het aantal rechtszaken is overigens al een paar jaar zichtbaar.

Een van de redenen voor de daling die de Raad voor de Rechtspraak noemt is het einde van de economische crisis. Burgers kunnen simpelweg hun rekening makkelijker betalen. Ook worden geschillen steeds vaker buiten de rechter bemiddeld, via bijvoorbeeld mediation. De Raad maakt zich echter zorgen dat de hoge griffierechten, de kosten die moeten worden betaald voor het voeren van een rechtszaak, burgers afschrikt. Steeds meer mensen vinden de gang naar de rechter te duur, te ingewikkeld en te ongewis.

Vooral het noemen van de 'mediation' is interessant in het licht van wat ik heb geschreven. Alex Brenninkmeijer, hoogleraar Institutionele aspecten van de rechtsstaat aan de Universiteit Utrecht en voorheen Nationale ombudsman ziet in de Volkskrant alleen maar voordelen. ‘Het is heel verheugend dat het aantal zaken terugloopt. Dat conflicten op een andere manier worden opgelost, door bijvoorbeeld mediation, is een goed teken. De deskundigheid van mediators in Nederland is toegenomen en breder bekend. Er zijn veel voordelen aan verbonden: het is sneller, overzichtelijker en kost minder dan een rechtszaak.’

Oud Ombudsman en thans hoogleraar in Utrecht Alex Brenninkmeijer ziet geen probleem in het vervangen van officiele rechtsprocedures door onderhandelingen en mediation

Maar is het wel zo eenvoudig? Zijn officiële, heldere rechtsprocedures die duidelijk staan omschreven niet te verkiezen boven vage onderhandelingen? Ontstaat er met mediation niet een grijs schemergebied, waarin de individuele burger maar moet zien door (gewiekste) onderhandelingen zijn of haar doel te bereiken in plaats van door een oordeel van de onafhankelijke rechter. (Even afgezien van discussies over de mate van onafhankelijkheid van de rechterlijke macht) Hoe controleer je of in dat schemergebied een rechtvaardige afhandeling niet ontaardt in een structureel ontmoedigingsbeleid, waarbij de rechten van de burger in de knel komen op basis van financiele argumenten (het mag niet teveel geld kosten) waarbij die kosten belangrijker zijn dan de rechten van de burger?

We gaan steeds meer toe naar een maatschappij, waarin niet heldere rechten van de burger centraal staan maar vage onderhandelingssituaties, waarin je moet onderhandelen over je rechten. Keukentafelgesprekken in het kader van de WMO, gesprekken met reïntegratieconsulenten in het kader van de Participatiewet of de WW, keuringen op arbeidsongeschiktheid en loonwaardebepalingen, mediation bij conflicten tussen partijen. Ik denk dat in dit schemergebied uiteindelijk het recht van de sterkste geldt. Niet alleen op het gebied van inkomen, met een steeds grotere kloof tussen arm en rijk, maar met een instututioneel onderscheid tussen eerste en tweederangs burgers op alle rechtsgebieden.

 

Piet van der Lende

Een kryptisch besluit van Wouter Koolmees

Net ontdekt dat op 23 april een uitterst kryptisch bericht is verschenen op de website van het ministerie van Sociale zaken en werkgelegenheid met de volgende inhoud:

"Vrijstelling sollicitatieplicht in laatste jaar voor AOW"

Uitkeringsgerechtigden die een jaar voor hun AOW zitten, worden per 1 mei 2018 vrijgesteld van hun sollicitatieplicht. Minister Koolmees van Sociale Zaken en Werkgelegenheid heeft de regeling getekend.
Momenteel hebben mensen die binnen een jaar de AOW-leeftijd bereiken, hun werk verliezen of ziek worden, sollicitatieplicht. Maar mensen die in dat laatste jaar werkloos of ziek worden, zijn daarvan vrijgesteld. In de nieuwe regeling wordt dit gelijkgesteld. Het gaat om werknemers die een uitkering ontvangen op grond van de WW, de Ziektewet, de IOW en de Wet Wia. "

Dit bericht, waarvan ik geen verdere toelichting kan vinden, roept bij mij vele vragen op. Met name de tweede alinea is voor mij volkomen onbegrijpelijk. Gaan nu alle mensen in de genoemde uitkeringen, die een jaar voor hun AOW zitten vrijgesteld worden? Of alleen de mensen die tot het laatste jaar gewerkt hebben en dan ziek worden of werkloos? Dat zou belachelijke krenterij zijn. En de mensen in de bijstand worden helemaal niet genoemd. Dus een ZZP-er die niet verzekerd is voor de bovengenoemde wetten, en die in de bijstand komt, het laatste jaar, die houdt wel sollicitatieplicht? Of waren mensen die in het laatste jaar ziek of werkloos worden al vrijgesteld? Wat betekent dan 'in de nieuwe regeling wordt dit gelijkgesteld'? Wat wordt er dan gelijkgesteld? Ik begrijp er niets van. Hier de link naar het oorspronkelijke bericht. http://www.nieuwsszw.nl/vrijstelling-sollicitatieplicht-in-laatste-jaar-voor-aow/
Ik heb het ministerie om opheldering gevraagd

Piet van der Lende

De viering van 1 mei. Tijd voor reflexie en grote veranderingen

Aanstaande dinsdag 1 mei worden overal in het land weer 1 mei vieringen gehouden. De Bijstandsbond doet mee aan het baanlozenblok in de demonstratie van de FNV in Den Haag. Ziehier voor meer informatie. 1 mei is de feestdag van de arbeidersbeweging over de gehele wereld. Een strijd dag voor een betere maatschappij, maar ook een dag van reflexie.

In Nederland heeft de vakbeweging gekozen voor een ‘offensief’ om fundamentele veranderingen af te dwingen voor werkenden en niet werkenden. Er is een race naar beneden gaande. De winsten stijgen, maar de lonen van werknemers blijven achter door een moordende concurrentie op arbeidsvoorwaarden. De trefwoorden die de FNV naar voren brengt zijn kwaliteit, zekerheid en inkomen. Dat is mooi.

Maar fundamentele veranderingen houden meer in dan een betere verdeling van de welvaart. De mensheid staat voor drie grote uitdagingen: het buiten beschouwing laten van milieu en maatschappelijke kosten en vernietiging van de natuur in het kapitalistich productiesysteem, dat zich voortsleept van crises naar crises op basis van een verrot financieel systeem, de energiecrisis en in het verlengde daarvan de ecologische en milieu catastrofes die leiden tot de klimaatcrisis en de opwarming van de aarde.

Om deze uitdagingen tegemoet te treden is het niet voldoende een herverdeling te bewerkstelligen binnen het huidige systeem in overleg met een minderheid die de productiemiddelen bezit in een politiek systeem, dat de belangen van die minderheid dient middels het marktdenken. De vakbeweging kan zich niet meer beperken tot arbeid, sociale zekerheid, inkomen en ‘bestaanszekerheid’. Een brede vakbeweging gaat uit van een discussie over een visie om de bovengenoemde uitdagingen tegemoet te treden. Terug naar het fundament: welk financieel systeem willen wij? Wie beslist over de aanwending van de productiemiddelen? Wie bepaalt waar wat wanneer geïnvesteerd wordt? Wat is verder democratie eigenlijk? Welke maatregelen moeten worden genomen om de energietransitie tot stand te brengen? Wij kunnen ons daarbij niet beperken tot een fonds, waarmee nieuwe werkgelegenheid wordt gecreeerd voor mensen die nu in de vervuilende industriën werken.

In het land wachten de mensen niet op de politieke en vakbonds leiders, die steggelen over details op uitvoeringsniveau. Overal in het land zijn er initiatieven voor de oprichting van energie en andere cooperaties, in de gezondheidszorg en de bejaardenzorg bijvoorbeeld, en in de Transition towns. Verantwoord omgaan met de schatten van de aarde en een andere manier van leven wordt overal in de praktijk gebracht. Repair cafes, kringloop winkels, weggeefwinkels, etc

Deze trend van burgerinitiatieven is in Nederland erg sterk. Maar de initiatieven zijn vooralsnog onvoldoende om op macro niveau grote veranderingen te bewerkstelligen. Daarvoor zijn fundamentele veranderingen nodig in het politieke en economische systeem, die alleen kunnen worden bereikt door de vele bovengenoemde initiatieven een politieke stem te geven en de voorwaarden voor het nemen van dergelijke initiatieven te verbeteren. De vakbeweging kan die politieke stem vorm geven.

Wij willen samen met andere flexwerkers, baanlozen, migranten, mannen vrouwen, zwarten en witten strijden voor meer ruimte voor eigen initiatieven van individuen en groepen die in zelfbeheer hun steentje willen bijdragen aan het antwoord op de grote uitdagingen van onze tijd.

Bijstandsbond