Rapporten over misstanden in de reintegratieindustrie in Amsterdam

Rapport over misstanden in de reintegratie in Amsterdam. November 2013

Tweede rapport over misstanden bij Herstelling Werk en Uitvoering. Juni 2014

De doofpot in werking. Vragen en antwoorden gemeenteraad over werklozen die werken op het zwaar met chemicalien vervuilde Hembrugterrein

Rapport over de gevolgen voor de geestelijke gezondheid van verplichte trajecten voor werklozen Maart 2015

Bijstandsbond genomineerd voor de Ab Harrewijn prijs

Bijstandsbond genomineerd voor de Ab Harrewijn prijs

De jury van de Ab Harrewijn Prijs heeft vijf personen en hun projecten bekend gemaakt die dit jaar meedingen naar de prijs. In totaal werden dit jaar 20 projecten voorgedragen. De Vereniging Bijstandsbond Amsterdam is een van de genomineerden. Al bijna veertig jaar behartigt de Bijstandsbond de belangen van mensen met een uitkering en van werkenden met een minimaal inkomen. Meer informatie: http://www.bijstandsbond.org In 2016 hoopt de Bijstandsbond haar veertig jarig bestaan te vieren. De bekendmaking van de Ab Harrewijn Prijs 2015 zal plaatsvinden op dinsdag 13 mei vanaf 15.00 uur in de Pauluskerk te Rotterdam, Mauritsweg 20 (3 minuten lopen vanaf R’dam CS). De genomineerden ontvangen ieder 1500 euro en de winnaar ontvangt 5000 euro. De Bijstandsbond gaat met een grote delegatie naar de uitreiking van de prijs. Wil je mee? Laat het de Bijstandsbond weten!

De Ab Harrewijn Prijs is een initiatief van de gelijknamige stichting. De stichting steunt vooral op particuliere giften, maar krijgt ook ondersteuning van: De Linker Wang, platform voor geloof en politiek; GroenLinks; Stichting Dienst in de Industriële Samenleving vanwege de Kerken (DISK), de werkgroep Arme kant van Nederland/EVA, Kerk in Actie en Emmaus Haarzuilens. De Prijs is vernoemd naar Ab Harrewijn, theoloog, dominee, arbeidspastor bij DISK Amsterdam, voorzitter en Tweede-Kamerlid van GroenLinks. De Ab Harrewijn Prijs wordt jaarlijks uitgereikt sinds 13 mei 2003, een jaar na het plotselinge overlijden van Ab Harrewijn.

Zie ook de website van de Ab Harrewijn prijs waar op 13 april de andere genomineerden bekend zullen worden gemaakt. http://www.abharrewijnprijs.nl/

Wie was Ab Harrewijn? http://www.armekant-eva.nl/projecten/ahp-2012b.html

Bijstandsbond
Da Costakade 162

1053 XD Amsterdam

020-6898806

info@bijstandsbond.org

http://www.bijstandsbond.org

http://bijstandsbond.blogspot.nl

@bijstbond

https://www.facebook.com/Bijstandsbond?ref=hl

http://www.overlevingsgids.dds.nl

Opgebouwde woonduur en inschrijving bij Woningnet in Amsterdam

Beste Bijstandsbond

We willen alarm slaan. 

Over de overgangsregeling waardoor elke Amsterdammer met opgebouwde woon-duur zich moet inschrijven bij Woningnet om deze woon-duur omgezet te krijgen in een wachttijd bij woningnet.

Vanaf 1 juli 2015 wordt de woon-duur afgeschaft voor Amsterdammers. Na die datum valt deze gewoon weg en telt alleen het moment van inschrijven bij het Woningnet. Dus ieder moet zich vóór 1 juli a.s. inschrijven om dit niet te verliezen.

Dit inschrijven kost 50 euro!
Wij adviseren veel mensen om ons heen om dit wel te doen!
Dan blijkt dat die 50 euro voor veel mensen een bezwaar is om zich in te schrijven. Juist voor mensen die krap bij kas zitten. Veel mensen om ons heen aarzelen.

Dat gaat betekenen dat veel bewoners in Amsterdam met uitkeringen of lage inkomens hun woon-duur binnenkort gaan verliezen. Daar kan iedereen gewoon vergif op innemen.
Het lijkt erop dat dit bedrag van 50 euro bewust is ingebouwd in de overgangsregeling om zo de stad te saneren. We vinden deze regeling ronduit misselijk.
We gaan dit in de komende maand rondbazuinen waar we maar kunnen. Deze regeling lijkt in onze ogen te sterk op een bewuste strategie om de mensen met lage inkomens de stad uit te krijgen. Een stille sanering!

Ook valt ons op dat veel mensen deze overgangsregeling helemaal niet hebben meegekregen of opgemerkt.
En als ze het al hebben gehoord of gelezen, dan begrepen ze de strekking er niet van en hun eigen belang hierin. Pas wanneer we ze de kwestie uitgebreid uitlegden ging bij hen het kwartje vallen.
En besluiten ze zich alsnog in te schrijven, met dikke tegenzin vanwege de 50 euro.

We hopen dat jullie hier iets mee gaan doen.
Wij sturen dit door naar de huurdersverenigingen en andere huur-organisaties en plaatsen het op Facebook.

vriendelijke groeten,

Fons Heijnsbroek
Hilly van Eerten
I. Pereira
Noor Hoogenhout

Daar gaan we weer!

De VVD presenteerde gisteren het plan I host Amsterdam, waarbij er 340 vrijwilligers aan de slag gaan als host voor de stad Amsterdam. De bedoeling is dat werklozen ervaring op kunnen doen en dat de stad Amsterdam hulp krijgt bij de grote toestroom van toeristen. De Bijstandsbond vind dit helemaal geen goed idee want ze vinden dat hier gewoon betaalde krachten aan het werk moeten.

In Ritme van de Stad spraken wij met Jacques Peeters van de Bijstandsbond.

Bericht Datum: 1 april 2015

http://www.amsterdamfm.nl/bijstandsbond-daar-gaan-we-weer/

Persbericht Bijstandsbond Amsterdam over VVD plan 'I HOST Amsterdam'

Het plan van de Amsterdamse VVD om uitkeringsgerechtigden op vrijwillige basis ervaring op te laten doen als gastheer of-vrouw valt bijzonder slecht bij de Vereniging Bijstandsbond Amsterdam, kortweg Bijstandsbond.

De Bijstandsbond is van mening dat het hier regulier werk betreft, waar dan ook een regulier salaris tegenover moet staan.

Loon wat gemakkelijk betaald kan worden, omdat Amsterdam tientallen miljoenen aan euro’s incasseert via de toeristenbelasting.

Vervolgens worden die euro’s wel uitgegeven aan peperdure reclamebureaus en -campagnes. Denk aan” I Amsterdam”. Men is zelfs zo schaamteloos om delegaties uit te zenden naar Shanghai om daar Amsterdam te promoten.

Daar is blijkbaar wel geld voor over. Maar niet om mensen een salaris te betalen.

Jaren geleden werd er flink op het VVV bezuinigd, waardoor een groot aantal mensen hun baan hebben verloren. Nu mogen werklozen op zogenaamde vrijwillige basis dit gat opvullen

Het er met de haren erbij gesleept argument dat mensen werkervaring opdoen en daardoor hun kansen op werk vergroten, is een ernstige vorm van misbruik maken van al die honderdduizenden die geen baan kunnen vinden en er heel veel voor over hebben om betaald werk te vinden.

Zij gaan zelfs zover dat ze als vrijwilliger aan de slag gaan met als enig lokkertje “kansen op de arbeidsmarkt.” Na zes maanden worden ze vervangen door een nieuwe lichting met dezelfde beloftes. Als dat geen misbruik maken is van mensen!

Waarom niet na een gedegen opleiding een baangarantie geven?

Bovenstaand Amsterdams VVD-verhaal doet de Bijstandsbond sterk denken aan een recent werkervaringsproject in Amstelveen, niet toevallig ook een VVD-stad, waar werklozen werden ingezet als hondencontroleurs. Ook met dezelfde riedel om werkervaring en kansen op werk te vergroten.

Wij gaan er natuurlijk vanuit dat de SP-wethouder Arjan Vliegenthart hiermee nooit akkoord gaat. Een duidelijker voorbeeld van verdringing van betaald werk door vrijwilligers kan er niet zijn.

Het HOST plan van de Amsterdamse VVD is daarmee verworden tot een krachtmeting tussen de liberalen van VVD en D’66 enerzijds en de SP anderzijds.

Jacques Peeters, spreekuurmedewerker van de Bijstandsbond

voor meer informatie:
020-6898806
wbva@dds.nl

In mei 2016 bestaat de Bijstandsbond 40 jaar. Dat gaan we groots vieren!

In mei 2016 is het veertig jaar geleden dat, op initiatief en in samenwerking met de toenmalige TV Ombudsman van de VARA, de Landelijke Bijstandsbond werd opgericht. Begonnen als zelforganisatie van bijstandsgerechtigden heeft de bond in de afgelopen veertig jaar onnoemelijk veel activiteiten en acties georganiseerd, zelfstandig en in samenwerking met anderen: van acties tegen tandenborstelcontroles tot acties tegen dwangarbeid; deelname aan nationale en internationale bijeenkomsten tegen armoede; en die jaren hield de bond een spreekuur waardoor duizenden mensen met raad en daad terzijde zijn gestaan. De bond verdedigt, tegen de maatschappelijk trend in, nog steeds onvermoeibaar zowel individueel als collectief de belangen van mensen die rondkomen van een minimum of minder waar andere instanties het laten afweten. Mede dankzij de inspanningen van de Bijstandsbond zijn de praktijken rond tegenprestatie en dwangarbeid aan de kaak gesteld en die inspanningen resulteerden in een aanpassing van de Participatiewet die vanaf 1 januari van kracht wordt.  Daarom willen wij het veertig jarig bestaan van de bond niet ongemerkt voorbij laten gaan maar groots vieren en de resultaten van veertig jaar belangenbehartiging en strijd voor bijstandsgerechtigden en andere minima onder de aandacht brengen door de uitgave van een boek, een brochure, een reizende tentoonstelling en een manifestatie in mei 2016. Het project past in onze niet aflatende strijd tegen de stigmatisering en koeionering van werklozen en bijstandsgerechtigden. Dit project zal echter het nodige geld kosten. Als u een eenmalige donatie zou willen doen voor de viering van het jubileum zouden wij dat zeer op prijs stellen. U kunt ook lid worden van de Bijstandsbond. U kunt een formulier invullen waarop u aangeeft hoe u ons gaat steunen. Hieronder vindt u een korte uitleg van het jubileum project. Mocht u nog meer informatie willen, dan zijn wij graag bereid deze te verstrekken. Het jubileum project van de Bijstandsbond Gedenkboek. Het is de bedoeling dat er een soort gedenkboek komt, van 40 jaar belangenstrijd waar veel foto’s in staan. Tussen de foto’s een uitgebreide toelichting. Het boek krijgt een indeling  in chronologische volgorde en er worden activiteiten/acties uit ieder jaar vermeld. Het boek wordt voorzien van een uitgebreide toelichting aan het begin. In het boek niet alleen foto’s en illustraties van acties en andere activiteiten van de Bijstandsbond zelf, maar ook van coalities en actiecomitees waar de Bijstandsbond deel van uitmaakte en die soms legendarische acties hebben gevoerd. Het boek is ook gekoppeld aan de manifestatie. We nodigen alle oud medewerkers en oude bekenden van de afgelopen 40 jaar uit. Zij krijgen zo´n gedenkboek. We werken samen met een professionele fotograaf en lay-outer om het boek er mooi uit te laten zien. Er is reeds contact opgenomen met de off-set drukker om eerste afspraken te maken. De brochure over de Participatiewet zal aansluiten op de ‘overlevingsgids voor de minima’ die de Bijstandsbond gemaakt heeft. Van deze overlevingsgids is een android app gemaakt die kan  worden gedownload in de Google Play store. http://www.overlevingsgids.net. Op basis van deze overlevingsgids zullen aanwijzingen worden gegeven hoe om te gaan met (te weinig) minimuminkomen. De brochure zal verder een beschouwing bevatten over de geschiedenis van opvattingen ten aanzien van bijstandsgerechtigden en daarmee samenhangende beleidsmaatregelen waarbij in het bijzonder aandacht besteed zal worden aan de voorgeschiedenis die tot de Participatiewet heeft geleid en de drie grote decentralisaties op het gebied van de gezondheidszorg, de jeugdzorg en de sociale zekerheid. Het kan echter ook zijn, dat wij de bovenstaande twee onderwerpen gaan splitsen en twee brochures gaan uitgeven. De reizende tentoonstelling. Er worden 40 overzichtsbladen samengesteld over de verschillende jaren. Van ieder jaar is een overzichtsblad. Op de bladen zijn pamfletten, foto’s, stickers, affiches, logo’s en ander illustratiemateriaal aangebracht. Deze moeten opgehangen worden op 10 panelen die aangeschaft moeten worden. Daarnaast moeten er faciliteiten komen voor het afspelen van filmmateriaal en fotocollages. De Bijstandsbond beschikt over een archief van films en foto’s. De reizende tentoonstelling zal op verschillende plaatsen te zien zijn. Op die plaatsen zal een opening plaatsvinden met eventueel discussie en een hapje en een drankje. Deze tentoonstellingen zullen het hele jaar 2016 door worden gehouden. Buurtbijeenkomsten in Amsterdam. De Bijstandsbond heeft een kantoor in het gebouw Tetterode aan de Da Costakade in Oud West. In de loop der jaren hebben wij veel contacten in de buurt gekregen. Voorafgaand aan de grote manifestatie zal minstens een buurtbijeenkomst in Amsterdam West worden gehouden en waarschijnlijk ook in andere buurten in samenwerking met buurtorganisaties. Onderwerp van discussie op deze bijeenkomsten zal zijn: vrijwilligerswerk, actiecomitees en belangenbehartiging in de buurt toen en nu en wat is daarbij de rol van de overheid geweest. Op orde brengen en toegankelijk maken van het archief. De Bijstandsbond krijgt regelmatig vragen van studenten van diverse hogere en lagere opleidingen die met een werkstuk of scriptie bezig zijn en die informatie willen over de opbouw en de geschiedenis van het sociaal zekerheidsstelsel en de plaats van de client daarin als belangenbehartiger. De viering van 40 jaar Bijstandsbond wordt aangegrepen om het uitgebreide archief te inventariseren, toegankelijk te maken en beschikbaar te stellen voor derden. Manifestatie 40 jaar Bijstandsbond. De manifestatie 40 jaar Bijstandsbond zal een feestelijk karakter dragen. Wij maken een inventarisatie van alle oud-medewerkers en contacten om hen voor het feest uit te nodigen. Hopelijk wordt dat een soort reunie. Voorafgaand aan het feest zal een soort symposium worden gehouden over de betekenis van sociale bewegingen en belangenbehartiging van mensen die in deze samenleving van groeiende sociale ongelijkheid op de onderste sporten van de maatschappelijke statusladder terecht zijn gekomen. Vragen die op dit symposium aan de orde komen zijn o.a. Wanneer organiseren deze mensen zich wel, en komen ze in actie en wanneer niet? Wat is de rol van de overheid daarbij? Wat is de rol van ‘zaakwaarnemers’ in de belangenbehartiging? Is de beweging van clientenraden een goed middel om de stem van mensen aan de onderkant van de samenleving te laten horen? Deze vragen zullen worden geplaatst in een historisch perspectief. Middels ervaringsverhalen van mensen die actief zijn (geweest) in sociale bewegingen en deskundigen op het gebied van sociale bewegingen zullen wij proberen meer zicht te krijgen op het antwoord op deze vragen.

Het Lex Certa beginsel voor de Centrale Raad van Beroep a.s. maandag

Aanstaande maandag dienen vijf rechtszaken voor de Centrale Raad van Beroep in Utrecht over de boete in de nieuwe Participatiewet. In november heeft de Centrale Raad al een ander kader gecreeerd voor de boeten. Tot dan toe was overal, in alle gemeenten het boetebedrag gelijk aan het benadelingsbedrag. De Centrale Raad heft hierover al gezegd dat dit onjuist is. Er moet gekeken worden naar opzet en schuld. En de zaak moet individueel beoordeeld worden.

Maandag zal het gaan over de vraag of het boetebesluit toepasselijk is, waarin staat dat de boete gelijk moet zijn aan het benadelingsbedrag, wat niet in de wet staat. Het is de interpretatie van de wet door de staatssecretaris.

Daarnaast zal er aan de orde komen dat de financiele omstandigheden van de bijstandsgerechtigde ook in beschouwing moet worden genomen en dat daarom de boetes gematigd moeten worden. 

Verder zal de verbindendheid van de strafbepaling aan de orde komen. De ombudsman heeft in december ook een rapport geschreven over de boeten voor bijstandsgerechtigden.

Advocaat Marc van Hoof zal het Lex Certa beginsel aan de orde stellen, waarbij naar voren komt dat de strafbepaling in de wet in strijd is met dit beginsel. Het Lex Certa beginsel houdt in, dat bij een strafbepaling duidelijk en helder moet zijn waaraan je te houden hebt. Voorbeeld: je komt bij een stoplicht en het staat op rood. Dan is duidelijk dat je moet stoppen. Dit Lex Certa beginsel wordt geschonden in de Participatiewet. In de Participatiewet staat dat je in overtreding bent met betrekking tot de inlichtingenplicht als je iets niet meldt, wat van belang zou kunnen zijn voor je recht op een uitkering. Dus niet wat van belang is, maar wat van belang zou kunnen zijn. Daarmee is onduidelijk wat je nu moet melden. Deze formulering is te vaag. 

Heb ik een gebroken arm? Moet ik dat melden? Ja, doe je dat niet dan ben je in overtreding. Krijg je 20 euro op je verjaardag? Moet je dat melden?. Ja dus. Doe je dat niet, dan ben je in overtreding. Je eet iedere week 3 dagen bij je moeder. Je moet het melden. Want het zou van belang kunnen zijn. Dus je bent bij ongeveer alles wat je doet in overtreding als je het niet meldt. Je kunt overal op gepakt worden en gemeentes kunnen hier misbruik van maken. Stel, je wordt opgeroepen om drie maanden giroafschriften meenemen. Je hebt er per ongeluk eentje vergeten. Je bent op dat moment in overtreding, want je voldoet niet aan de inlichtingenplicht. Eerst een waarschuwing en dan een boete.

Bij een eerste overtreding zonder nadeel kan een boete worden opgelegd van 3000 euro. Het enkele feit, dat je het niet hebt gemeld, betekent dat je in overtreding bent.

Professor Gijsbert Vonk gaat onderzoeken hoe mensen die geen bijstand willen of durven aan te vragen overleven

Op 20 maart werd in EO door de week een reportage uitgezonden over de participatiewet. De reportage is gemaakt door Lemke Kraan van de IKON. Je kunt de reportage beluisteren op http://www.eo.nl/radio5/programmas/eodoordeweek/aflevering-detail/eo-door-de-week-20150320t200000/

De verslaggeefster is op de bijeenkomst in Groningen geweest van Dwangarbeidnee Groningen (DANG) waar zij Gijsbert Vonk, Tanja Willems en Hans Alderkamp interviewde. Vervolgens is zij bij de Bijstandsbond geweest waar zij Marc van Hoof ondervroeg. Onderwerpen die aan de orde komen zijn o.a. de omgekeerde bewijslast in de bijstand, dwangarbeid en de nieuwe inlichtingenplicht. Gijsbert Vonk, hoogleraar aan de Universiteit van Groningen heeft geconstateerd, dat veel mensen maar geen bijstand meer aanvragen vanwege de strenge regels en omdat ze er niet tegen kunnen onder grote druk te staan. Maar hij vraagt zich ook af hoe die mensen de tijd doorkomen, waar ze van leven, en hoe ze het hoofd boven water houden. Dat gaat hij de komende tijd onderzoeken. En hij gaat onderzoeken hoe die netwerken waar mensen dan een beroep op doen versterkt kunnen worden. Een mooie reportage

De uitzending is onderdeel van een uur durende uitzending. De reportage wordt uitgezonden van 40:42 tot 53.55. Daarna is er discussie over de reportage tussen twee journalisten, Willem Smouter, dominee en ex-medewerker van de EO en Sjirk Kuijper, hoofdredacteur van het Nederlands Dagblad. Deze discussie duurt van 53:55 tot 59:59. De heren praatten alles wat aan schrijnende verhalen in de reportage naar voren kwam weg. De bijstand moet ook geen hangmat worden, of vergelijkbare bewoordingen, en Marc van Hoof had gezegd wat werken in het Feijenoord stadion en daar stoeltjes schoonmaken nou voor zin heeft vanuit de gedachte: mensen aan het werk helpen. Men vraagt zich nooit af, aldus van Hoof, waarom dit nu voor een bepaalde werkloze in zijn of haar specifieke situatie de kansen vergroot. Daarop reageren de commentatoren door te zeggen dat dagritme opdoen, op tijd uit je bed moeten komen en structuur in je leven iedereen heel goed helpen, het gaat er niet om, dat je werk vind dat bij je past, het gaat over hoe dan ook het verrichten van werk.

Minstens 40 jaar wordt er al gediscussieerd over het sociaal zekerheidsstelsel in Nederland en het arbeidsethos. Er verschenen vele honderden, zo niet duizenden diepgravende meer of minder wetenschappelijke onderzoeken waar verslag van werd gedaan in evenzovele minstens vuistdikke rapporten en boeken, de werklozen en hun organisaties hebben 40 jaar lang gepraat als brugman om vanuit hun ervaring dingen naar voren te brengen, er zijn duizenden acties gevoerd, maar de dominee en de hoofdredacteur van een landelijk dagblad herhalen dezelfde oppervlakkige eenvoudige stellingen en argumenten die 40 jaar geleden bij het begin van de discussie ook naar voren werden gebracht. Ze hebben niets van de discussie geleerd. En er lopen veel van zulke figuren rond. Ik denk dat ik maar in de clientenraad ga zitten. De directeur van de voormalige dienst Werk en Inkomen overtuigen met mijn argumenten.

Piet

Hoorzitting over dwangarbeid

Hoorzitting over dwangarbeid in Amsterdam

Iets meer dan een half jaar geleden is een nieuw college van Burgemeester en Wethouders aangetreden. Arjen Vliegenthart werd wethouder werk en inkomen namens de SP. Wat is er op het gebied van het werken voor je uitkering oftewel dwangarbeid veranderd? Daarvoor willen we mensen die op dit moment werken met behoud van uitkering aan het woord laten. Dat gebeurt tijdens een hoorzitting op 20 maart.

Hoorzitting dwangarbeid

Met:

-      Gijsbert Vonk hoogleraar aan de Universiteit van Groningen

-      Michi Almer, psycholoog die een onderzoek heeft verricht naar de psychologische gevolgen van de trajecten van Herstelling Werk en Uitvoering

-      Arjen Vliegenthart wethouder Werk en Inkomen

Dagvoorzitter is Frank van Schaick.

20 maart. Potgieterschool, Potgieterstraat 34/hoek Da Costakade.     1053 XX Amsterdam

Aanvang 19.30 uur. 19.00 uur inloop

Voor meer informatie:

Comite Dwangarbeidnee

http://dwangarbeidnee.blogspot.nl/

info@dwangarbeidnee.nl

020-6898806

'de werkloze' en 'de illegaal'

Een beschouwing van Ed.

'de werkloze' en 'de illegaal'

De laatste weken heb ik zelf en door verhalen uit mijn omgeving enig zicht gekregen op de praktijk van de nieuwe participatiewet. Wat mij direct opvalt is de overeenkomst met het vreemdelingenbeleid zoals ik die in het verleden uit de mond van tal van uitgeprocedeerde vluchtelingen heb gehoord, beschreven en proberen te analyseren.
Ik zou het kernachtig omschrijven als het doelbewust vernederen en de-humaniseren van mensen om hen daarmee ergens toe te dwingen, elk verzet hiertegen in de kiem te smoren en een afschrikkingseffect te hebben op derden. Wat vluchtelingen en migranten betreft om hen te bewegen terug te keren naar land van herkomst of in ieder geval naar een land buiten de EU; wat bijstandsgerechtigden betreft het aannemen van werk, welk werk dan ook. Door het afschrikkingeffect is de terugkerende vluchteling of de vluchteling in procedure, door contact met familie of vrienden in eigen land een doorgeefluik van de boodschap dat het voor een vluchteling hier slechter is dan in het land van herkomst. Voor de werkende in Nederland die door ontslag in de WW belandt en langzaam richting bijstand gaat moet de bijstand zo'n afschrikking worden dat je of geen uitkering aanvraagt en op kosten van familie of anderen verder leeft, of bijna gratis het minst aantrekkelijke werk aangaat. Het verkrijgen van WW via het UWV is de lichte vorm wetende dat het later bij DWI veel erger wordt. UWV consulenten laten ook weten dat alles verschuift van hulpverlening naar controle. En veel van hen worden wegbezuinigd.
De afstand tussen de legale en werkende Nederlander en de vluchteling of bijstandsontvanger is zo groot, de kloof is zo diep, dat er geen of nauwelijks identificatie met hen is. Het lijkt voor de meesten een totaal andere, vreemde wereld. Wat het nog absurder maakt is dat die twee werelden tegenover elkaar in de spreekkamer van DWI of Vreemdelingendienst staan. In hun veilige omgeving, vaak klimaatbeheerste maar te warm gestookte kantoren, zullen de meeste medewerkers overtuigd zijn dat ze hun werk goed vervullen. Eventuele opkomende agressie of alleen al enige vorm van opstandigheid van cliënten, wordt in de kiem gesmoord: het wemelt er van de bewakers. Het lijkt wel een penitentiaire inrichting. Na vijf uur gaan alle medewerkers naar huis om dan te genieten van vrije tijd. De cliënten, zoals ze genoemd worden, gaan ook naar huis en hebben meegekregen dat elk moment van de dag zonder aankondiging sociale rechercheurs aan de deur kunnen komen te staan. Vragen of je een relatie hebt, bij je zieke ouders slaapt, sleutels hebt van andere huizen dan die van jezelf. U maakt wel vaak gebruik van het openbaar vervoer? Waarom heeft u twee boormachines, klust u soms bij? Acht borden in de kast?
Voorzieningen worden afgebroken en de trend is dat je maar beroep moet doen op familie en vrienden. Doet een bijstandsontvanger dat, dan wordt die persoon gekort omdat hij/zij woonkosten zou delen (bijvoorbeeld je eet vaak bij je behoeftige ouders, kookt voor je behoeftige bejaarde buurman) dan wel zorgt verleent dus werk verricht.
De cliënten mogen dus niets doen. niets anders dan afwachten en verplicht solliciteren (ook als het volkomen zinloos is), overgeleverd aan de willekeur van het systeem waarin ze gevangen zitten. De bewaker kan elk moment, als bij een cel in de gevangenis, je huis binnenvallen en de boel doorzoeken.
De basis van de ene wereld komt niet meer overeen met de andere wereld. De wereld van werkenden en legalen heeft een vorm van rechtsbescherming, een gevoel van veiligheid, zelfstandigheid, het gevoel iemand te zijn en grip te hebben op het eigen leven. Het is ook de wereld die tot ons komt via vooral tv en reclame, het is de zichtbare wereld. De andere wereld komt zo nu en dan aan bod, maar blijft voor het grootste gedeelte verborgen. De eigen waarde van de vluchteling en de bijstandsgerechtigde wordt afgebroken. Men wordt door het proces waarin men in terechtkomt tot een willoos, zo goed als rechteloos, 'product' gemaakt. Je hoeft maar in de wachtkamer van de DWI of in een asielzoekerscentrum te kijken wat het met mensen doet. Niet de kennis, de creativiteit, sociale vaardigheden worden naar bovengehaald maar je ziet afstomping, lijdzaamheid. Het is niet nieuw maar het is mensonterender dan ooit. Het is ook een volstrekt contraproductieve manier van werken. Als je tenminste met dit werken een positieve manier van werken bedoelt. In plaats van dat mensen gestimuleerd worden om naar eigen kunnen op hun manier verder te komen worden er dwang en sancties vanaf dag 1 ingezet om mensen zo snel mogelijk 'aan het werk te helpen'. Breek je er doorheen, door vluchteling en bijstandsontvanger als mens te benaderen, dan kom je vaak verrassende inzichten, kwaliteiten en mogelijkheden tegen. Eigenschappen die van belang zijn als je een werkelijk humane wereld voor ogen hebt en niet de arbeidskracht benadert als vormloze grondstof die gebruikt wordt in een productie proces. Betaalde arbeid, jezelf op de markt verkopen, lijkt het doel van de mensheid geworden. Dat is wat mensen zin geeft in het leven, zo wordt het voorgesteld. Ook al krijg je nauwelijks betaald voor je arbeid, je hoort er in ieder geval weer bij. Lukt het niet, dan is dat aan jezelf te verwijten. Jij moet je schuldig voelen of in ieder geval kan de rest de schud op jou afschuiven. De moslims hebben het aan zichzelf te verwijten, Grieken hebben het aan zichzelf te verwijten, uitkeringstrekkers hebben het aan zichzelf te verwijten.
Omdat vluchtelingen en bijstandsgerechtigden wat betreft hun positie in de samenleving tot de zwakste groepen behoren, is het met name de behandeling van deze groepen die aangeeft hoe het met de samenleving als totaal gesteld is. Hoe het gesteld is met inhoud geven aan al die mooie woorden deels vastgelegd in verdragen van mensenrechten, democratie, humaniteit, etcetera.
Het is bij deze groepen waar je zicht krijgt op de keiharde, over mensen heen walsende, aard van het systeem. En elk jaar, zoals nu weer met de per 1 januari jl. ingevoerde participatiewet, blijkt het nog erger te kunnen zijn dan het al was. Het is de wereld zoals in sommige science fiction films weergegeven. Maar het is geen fictie.

Zo, dat moet ik even kwijt.

Ed

Valse start wethouder Vliegenthart

Wethouder Arjen Vliegenthart is nu bijna een jaar wethouder, en het is tijd voor een eerste evaluatie. Wat merken wij ervan op het spreekuur? Ons beeld is niet positief. De dienstverlening van de voormalige Dienst Werk en Inkomen is dramatisch verslechterd, terwijl beloftes in het coalitieakkoord dat zou worden gestopt met het werken voor je uitkering, door ons dwangarbeid genoemd, niet worden waargemaakt. En de bureaucratie van de voormalige DWI trekt zich nog steeds weinig aan van uitspraken van rechters, met name op het punt van het opleggen van boeten. Ook komen er weer meer klachten binnen over de afdeling handhaving.

De laatste twee maanden is de dienstverlening aanzienlijk verslechterd, naar men intern zegt als gevolg van de laatste reorganisaties. Dat merken wij aan verschillende dingen.

1.  Wij dienen de laatste maanden veel meer klachten in tegen de manier waarop aanvragen worden behandeld.

2.  We merken in toenemende mate, dat wanneer een bezwaarschrift wordt ingediend tegen een beslissing, nog voor dit behandeld wordt de beslissing schielijk wordt ingetrokken omdat die  evident fout is.

3.   Er komen nadat het een tijdje rustig is geweest weer meer klachten binnen over de afdeling handhaving

We kunnen de bovenstaande drie punten met vele voorbeelden staven. Zo was er een dakloze die een uitkering aanvroeg en die een scheurtje in zijn identiteitsbewijs had. Alles was goed te lezen, maar bij de DWI zei men: ‘dit kunnen wij niet lezen, wij nemen uw aanvraag niet in behandeling, vraagt u eerst maar een nieuw bewijs aan’. Een ander voorbeeld. Een mevrouw zei bij een controle onderzoek dat ze wel eens taarten bakte voor de buren of voor familieleden. De DWI veronderstelde, dat ze daarmee wel eens inkomsten zou kunnen hebben uit arbeid en vorderde de gehele uitkering terug met terugwerkende kracht tot twee en een half jaar geleden. Daarop werd een bezwaarschrift geschreven en de terug vordering werd onmiddellijk ingetrokken omdat een procedure evident niets voor de DWI zou opleveren. Als die mevrouw niet op tijd in bezwaar gegaan was, had ze eraan vastgezeten om 40.000 euro terug te betalen. Nog een voorbeeld  van een dakloze. Hij dient enige tijd na de aanvraag ene verzoek in om een voorschot. Er wordt niet onderzocht of er recht is op een voorschot en dat wordt niet verstrekt. Daarop wordt een klacht ingediend. Hij krijgt direct een voorschot. Een laatste voorbeeld. Een mevrouw met een baby van 10 weken vraagt een uitkering aan. Daarop wordt gezegd: ‘u hebt een zoekperiode van vier weken, waarin u naar betaald werk moet zoeken. Daarna wordt de aanvraag in behandeling genomen’. Mevrouw zit helemaal financieel aan de grond en heeft geen geld meer om luiers en babymelk te kopen. Werk kan ze niet zoeken, want wie zorgt voor de kinderopvang? Er gelden voor een- ouder gezinnen mogelijkheden om vrijgesteld te worden van de sollicitatieplicht en over vier weken zal dan worden gezegd: o. Dat gaan we beoordelen. Wij dienen een klacht in. De aanvraag wordt onmiddellijk in behandeling genomen en de 4 weken termijn wachttijd buiten werking gesteld. Blijkbaar werkt men bij de kwalitatief slechte beslissingen in toenemende mate met een ‘piepsysteem’: er wordt nee verkocht, wie niet aan de bel trekt heeft pech gehad, ook had hij wel rechten, en wie aan de bel trekt krijgt gelijk.

Hoge boetes

De Wet Boeten en Maatregelen heeft veel ellende opgeleverd. Veel sociale diensten gingen standaard een boete opleggen die gelijk was aan het benadelings- of terugvorderingsbedrag. De Centrale Raad van Beroep heeft op 24 november uitgesproken, dat dit niet goed is. Er moet rekening worden gehouden met de ernst van de overtreding. De voormalige DWI in Amsterdam legt echter nog steeds de hoge standaardboete op. Een voorbeeld. Een man heeft 4 maanden lang onterecht tegelijkertijd een ziektewet uitkering en een bijstandsuitkering ontvangen. Hij heeft echter wel degelijk bij het UWV een machtiging getekend, dat die instantie zijn ziektewetuitkering rechtstreeks zou overmaken aan de DWI. Door een foutje doet het UWV dat niet, en de man trekt pas na 4 maanden aan de bel. Het DWI legt gewoon de standaardboete van 4000 euro op, zonder rekening te houden met bovenomschreven omstandigheden. Een ander voorbeeld. Een klant krijgt een heronderzoek en levert bankafschriften in. Daaruit blijkt, dat hij 75 euro in een loterij heeft gewonnen. Men zegt tegen hem: ‘je hebt de inlichtingenplicht geschonden, we gaan je een boete opleggen’.

Handhaving

Op het spreekuur van de Bijstandsbond komen ook weer meer meldingen binnen over machtsmisbruik door handhavers. Een voorbeeld. Er is een tip binnengekomen over een man dat hij in tweedehandsauto’s zou handelen. Dit is echter niet het geval. De man heeft een gezin en rijdt af en toe met zijn kinderen in de auto van vrienden. In een verhoor wordt de man onder druk gezet zijn inloggegevens van Marktplaats.nl te verstrekken, zodat de handhaver erin kan kijken. Ook in het verdere gesprek wordt de verdachte slecht behandeld. De handhaver lacht hem steeds uit en stelt niet ter zake doende vragen.

Dwangarbeid

Tot nu toe worden beloftes dat zou worden gestopt met werken voor je uitkering niet waargemaakt. Vliegenthart heeft zogenaamde ‘leer-werk stages’ geïntroduceerd, die tot maximaal een jaar kunnen duren, en waar weer zoals bij de participatieplaatsen met behoud van uitkering wordt gewerkt. Aan het eind van die leerstage ontvangt de bijstandsgerechtigde een bonus van 500 euro. Maar dan moet je wel de hele tijd braaf zijn geweest en aan alle voorwaarden hebben voldaan. Nu zegt Vliegenthart: ‘zie je wel, ze verdienen bijna evenveel als het minimumloon voor een vierdaagse werkweek’. Dit rechtse argument (waar zeuren die bijstandsgerechtigden toch over, ze hebben toch hun uitkering) gaat geheel voorbij aan een van de kernpunten van kritiek op dwangarbeid, namelijk dat je werkt onder de voorwaarden van een bijstandsregiem met partnertoets, vermogenstoets, huisbezoeken, controles, etc. en dat ze je op basis daarvan kunnen maken en breken en je uitkering stopzetten of een sanctie geven. Dit leidt bijvoorbeeld bij het dwangarbeidscentrum, ook wel Praktijkcentrum genoemd tot misbruik van bevoegdheden, zoals intimidaties, bij het minste of geringste dreigen met sancties, vernederingen, etc. Mensen hebben niet de rechten die werknemers hebben die een contract hebben en loon ontvangen en ze zijn nergens voor verzekerd als er een ongeluk gebeurt. Zie voor de verdere kritiek op de ‘leer-werk stages’ de weblog van het Comité Dwangarbeidnee. http://dwangarbeidnee.blogspot.nl/

Dwangarbeid centrum

Ook het Praktijkcentrum van Herstelling Werk en Uitvoering aan de Laarderhoogtweg draait gewoon door. Wij merken op ons spreekuur dat het disciplineringssysteem in de bureaucratie op de oude voet doorgaat. Het principe is, dat als er meningsverschillen zijn tussen de klantmanager en de klant, bijvoorbeeld over een plan wat de klant heeft ingediend om als zelfstandige te beginnen, en de klant houdt enige tijd vast aan zijn voorstel, dat dan wordt gezegd: ‘ik stuur je naar de Laarderhoogtweg’. Dit gebeurt ook als iemand in een traject niet aan betaald werk gekomen is, en er protesten zijn van de klant tegen de ineffectiviteit en de uitzichtloosheid van de trajecten. Het systeem blijft dus gewoon hetzelfde. Dat blijkt ook uit het volgende. Meneer G. krijgt een brief met de volgende zinsnede: ‘Een traject naar werk is voor u nu niet aan de orde. U moet eerst gedisciplineerd worden. Daarom sturen we u naar Herstelling Werk en Uitvoering. U moet daar op maandag zo en zo laat verschijnen’. En daar werkt het piepsysteem weer: we dienen en klacht in op de donderdag ervoor, en op vrijdag krijgen we antwoord: ‘nee, nee, dat had nooit zo geschreven mogen worden, meneer hoeft maandag niet te gaan’. Want bij de Herstelling zelf en bij het DWI ontkent men dat het een disciplineringstraject is. Men wil het niet weten.  ‘Nee, zegt men, het zijn reintegratietrajecten naar werk’. En ook op de Laarderhoogtweg zelf verandert er niets. Neem de afdeling horeca en facilitair. Daar worden onder dezelfde voorwaarden als onder de vorige gemeenteraad mensen nog steeds naartoe gestuurd. Een voorbeeld. Er belde een mevrouw die zich tot op het bot vernederd voelde. Ze moest papier prikken en wc’s schoonmaken de hele dag, terwijl ze een MBO opleiding heeft. Ze voelde zich waardeloos, ‘terwijl ik zoveel kwaliteiten heb’ zegt ze zelf. Ook was ze verbolgen over het feit, dat het schoonmaken een totaal zinloze bezigheid is, omdat ’s morgens een professioneel schoonmaakbedrijf alles komt schoonmaken om te voorkomen dat er sprake is van verdringing van betaald werk.

Conclusie

Nu met de nieuwe SP-wethouder is er niets veranderd en sommige dingen functioneren zelfs slechter. Wij vragen ons af of de wethouder wel grip heeft op zijn organisatie en of hij niet teveel zijn oren laat hangen naar de manieren, waarop de bureaucratie een mist opwerpt over de werkelijke ontwikkelingen en de argumenten waarmee zij zichzelf verdedigt. De wethouder lijkt geheel mee te gaan in hun repressieve redeneringen, dat werkloosheid een gevolg is van gebrek aan competenties, en niet van het tekort aan banen, en er een probleem is van de niet-willers (werklozen die niet braaf op alles wat de bureaucratie wil ja en amen zeggen) waarbij de repressiemachine van het DWI in feite de bedoeling heeft, als disciplineringsmachinerie arbeidskrachten ter beschikking te stellen voor slechte werkgevers, die rot baantjes aanbieden onder slechte voorwaarden met voorbijzien aan de belangen van de werklozen op het gebied van ontplooiingsmogelijkheden.

Bijstandsbond Amsterdam

020-6898806

info@bijstandsbond.org