Bijstandsbond tussen hemel en aarde

Een wethouder van sociale zaken die de Bijstandsbond de hemel in prijst en vergelijkt met profeten uit de bijbel. Dat was eventjes slikken toen ik de lezing van de Amsterdamse SP-wethouder Arjan Vliegenthart onder ogen kreeg, die hij op 3 december in de Rode Hoed voor de Ekklesia hield, met als thema ‘profeten van nu’. Hier is de lezing
Visioenen kwamen plots bovendrijven... ik zag mijzelf met Piet en Anke en al die andere medewerkers van de Bijstandsbond op een wolkje zitten met 'harpjes‘ in de hand.

Maar alle gekheid op een stokje. Als jongen van de jaren zeventig en tachtig uit de vorige eeuw heb ik altijd geleerd op te passen als overheden je plots de hemel in gaan prijzen. Zeker als ze je daarvoor altijd als halve idioten, warhoofden hebben weggezet, die niet meer van deze tijd zijn. Dus wat is hier aan de hand?

Heeft het iets te maken met de gemeenteraadsverkiezingen, die in maart worden gehouden en waarbij de SP er niet goed voorstaat. Om alsnog het tij te keren is die partij weer bezig om zich een activistisch karakter aan te meten. En dan moet je inderdaad bij de Bijstandsbond zijn. Maar pas op, velen bij de Bijstandsbond herinneren zich nog de werkwijze van de communistische partij uit het verleden.

Kort samengevat kwam die erop neer: communisten in gemeentebestuur, spandoeken achter slot en grendel. Communisten uit bestuur, spandoeken op straat. Of recenter, vier jaar geleden verraste de SP vriend en vijand door samen met aartsvijanden VVD en D66 het Amsterdamse gemeentebestuur te vormen.

Het pluche was nog koud of daar was een alleraardigste persoon die ons vooral op het hart drukte de SP een kans te geven. Jullie begrijpen dat die persoon door ons daarna meewarig werd aangekeken. Want zoals Vliegenthart het formuleert in de lezing, wij zijn niet onder de indruk van welk politiek bestuur dan ook.

Dit brengt me dan ook gelijk bij een ander punt uit de lezing dat heel wat ambtenaren het gezeur van de Bijstandsbond nu wel zat zijn. Hun goeder trouw zou ter discussie worden gesteld. Dat is dus niet het geval. Maar zolang mensen via een door ons opgestarte bezwaarprocedure of jarenlang durende rechtsstrijd alsnog in het gelijk gesteld worden, valt er nog wel een hele wereld te winnen. Niet alleen voor ons, maar ook voor de ambtenaren in kwestie. En moeten we dus blijven ‘zeuren’, zoals de wethouder het behaagt te zeggen.

Of in onze eigen woorden: opbouwende kritiek blijven leveren.

Jacques Peeters is spreekuurmedewerker van de Bijstandsbond