Enkele regels bij kwijtschelding van gemeentelijke belastingen en vermogen

Enkele regels bij kwijtschelding van gemeentelijke belastingen en vermogen

1. Iemand heeft een eigen huis in combinatie met een bijstandsuitkering. De regel in de bijstand is dan dat je je eigen huis moet opeten tot een bepaald bedrag. Je krijgt eerst leenbijstand totdat het bepaalde bedrag bereikt is en daarna wordt de bijstand omgezet in gewone bijstand. Wanneer het huis wordt verkocht moet je de leenbijstand terugbetalen aan de sociale dienst, in amsterdam wpi. Nu is de vraag of iemand in zo'n situatie kwijtschelding kan krijgen. Hij/zij zit immers op het sociale minimum van de bijstand en het geld dat in het huis zit is niet aan te komen.

Zolang er geen sprake is van overwaarde in de woning én er geen betalingscapaciteit aanwezig is zou dit geen belemmering voor de kwijtschelding moeten zijn.

2. Iemand krijgt smarte-geld een vrij hoog bedrag. Je kunt wat betreft de toeslagen en de belastingen een formulier invullen voor bepaling van bijzonder vermogen. Als dat wordt toegekend, heeft de uitbetaling van het smarte-geld geen gevolgen voor de toeslagen. En je hoeft er geen belasting over te betalen. Maar hoe zit dat met de kwijtschelding?

Zowel bedragen bedoeld voor specifieke kosten (schadevergoeding) als smartengeld zien we in eerste instantie niet als vermogen en we laten dit dan ook vier jaar lang buiten beschouwing bij de berekening van het vermogen vanaf moment van de uitkering van het geld.

Afkomstig uit de handleiding, werkafspraak gemaakt op 01-01-2017 en wordt ook zo gecommuniceerd op de website van de gemeente: http://kanadocumenten.amsterdam.nl/SRVS/Data/Amsterdam/KnowledgeBases/Kennisbank/document/Extern/Belastingen/toegestaan-spaartegoed-2019.pdf

3. Iemand heeft een belastingformulier ingevuld en aftrekposten ziektekosten opgevoerd. Daardoor krijgt die persoon geld terug van de belastingen (Het gaat om iemand met een bijstandsuitkering). Nu is de kwijtschelding vorig jaar afgewezen met het argument, dat de regel geldt dat als je geld terugkrijgt van de ene belasting je daarmee de andere moet betalen. Ten tijde van de aanvraag van kwijtschelding was het bedrag dat ze terugkreeg van de belastingen al op. Wij vinden de beslissing onrechtvaardig omdat je voor de teruggave kosten hebt gemaakt, nl ziektekosten die je van de teruggave kunt betalen. En nu moet je ook nog gemeentebelastingen betalen, dus per saldo krijg je de ziektekosten niet vergoed, terwijl dat wel de bedoeling is van de aftrekpost.

Als uit de aangifte inkomstenbelasting blijkt dat er een teruggaaf van Inkomstenbelasting te verwachten/reeds ontvangen is, mogen wij op grond van Artikel 18 van de Uitvoeringsregeling 1990, verder uitgewerkt in artikel 26.1.9 van de Leidraad Invordering Gemeente Amsterdam afwijzen, omdat met het verwachte of uitbetaalde bedrag belastingteruggave (behalve toeslagen teruggave) je andere belastingen dient te betalen.

Deze belemmering geldt niet voor personen die:

• Een bijstandsuitkering (Pw) ontvangen;
• Een Wajong-uitkering ontvangen;
• Een leeftijd van 70+ hebben.

Afkomstig uit de werkinstructie “Werkinstructie A88 T88 teruggave belastingen” d.d. 18-12-2017

Armoede, milieu en de rechtse regering

Het Centraal Plan Bureau (CPB) heeft vandaag haar doorrekening van de effecten van het klimaatakkoord gepresenteerd. Citaat: ‘De gepresenteerde effecten zijn ramingen en dus onzeker. Het is niet mogelijk een betrouwbaarheidsinterval aan te geven’. We weten dus nu eigenlijk nog niks. Wat we wel weten, is wat we in ons dagelijks leven merken op het gebied van koopkracht, inkomen, hoge energierekeningen, een toenemende kloof tussen arm en rijk, verdwijning van de biodiversiteit om ons heen, etc.

Mensen met lage inkomens, die nu al minstens 20% van hun inkomen aan energie uitgeven merken dat ze daaraan steeds meer geld kwijt zijn terwijl ze geen geld hebben om investeringen te doen in hun vaak tochtige huizen die een energiezuiniger leven mogelijk maken. Je krijgt energiearmoede: om toch vanuit een zekere wanhoop te bezuinigen op energie ga je minder vaak dan eigenlijk noodzakelijk onder de douche, draai je de kachel wat lager als het toch koud is en sla je af en toe warm eten koken over.

De koopkrachtplaatjes van het CPB vormen een schril contrast met de dagelijkse ervaringen. Dat zit zo. Het CPB berekent prijsstijgingen, de effecten van het overheidsbeleid en de ontwikkeling van de lonen en uitkeringen. Belastingverlagingen, stijgende toeslagen en loonsverhogingen leiden tot meer inkomen. Overigens profiteren niet alle groepen van de belastingverlagingen. Trek van de inkomensstijgingen de inflatie af, en je hebt het koopkrachtplaatje. Maar dat zijn gemiddelden. Wie in zijn werk op de nullijn zit, of in een sector werkt met weinig loonsverhoging, of wie een pensioen heeft dat jarenlang niet geïndexeerd is merkt niets van een koopkrachtstijging. En het maakt voor je energierekening nogal wat uit of je in een goed geïsoleerde nieuwbouw flat zit of in een slecht geïsoleerd huis. Het CPB maakt geen uitsplitsing naar leefmilieu. Dus veel mensen gaan er in werkelijkheid op achteruit. Het CPB waarschuwt daar zelf ook voor, de koopkrachtplaatjes zijn gemiddelden.

Maar de berekeningen van het CPB over het klimaatakkoord geven wel een ruwe schets van een trend die we ook in ons dagelijks leven merken: de groeiende kloof tussen arm en rijk en een toenemende armoede onder sommige groepen.

Volgens de berekeningen gaan in de nabije toekomst de lage inkomensgroepen tot 184% van het Wettelijk Minimum Loon (WML) er in koopkracht 1,8% op achteruit, de hogere groep (meer dan 390% van het WML) gaat er 0,8% op achteruit. Wat daarbij opvalt, is dat het CPB een uitsplitsing heeft gemaakt tussen de effecten van het totale klimaat en energiebeleid, inclusief niet alleen klimaatakkoord maar ook andere maatregelen van de regering, en anderzijds de effecten van het klimaatakkoord alleen. De bovenstaande cijfers hebben betrekking op het totale plaatje. De inkomenseffecten van het klimaatakkoord, met haar 600 maatregelen als zodanig zijn minder onrechtvaardig. Alle huishoudens gaan er tussen 0,3% en 0,5% op achteruit.

Met andere woorden: het grootste deel van de de sociale onrechtvaardigheid van het milieubeleid en ander regeringsbeleid (bv verhoging van energiebelasting en belastingverlagingen waar de rijken het meest van profiteren) zit em in het neoliberale beleid van de regering BUITEN het klimaatakkoord.

We hebben een rechtse, neoliberale regering die de armen armer maakt en de rijken rijker waarbij ze handig gebruik maken van noodzakelijke milieumaatregelen om de in mijn ogen onrechtvaardige samenleving nog onrechtvaardiger te maken. En ondertussen kan rechts de drammerige milieubeweging de schuld geven.

Dit regeringsbeleid, niet het klimaatakkoord, is desastreus voor het draagvlak van een goed milieubeleid onder lagere en midden inkomensgroepen. Ze zullen gedeeltelijk de klimaatveranderingen en de noodzakelijke maatregelen in twijfel trekken terwijl de oorzaak van de toenemende lasten die je niet meer kunt betalen elders ligt. Premier Rutte heeft razendsnel gereageerd en compenserende maatregelen aangekondigd. Eerst zien dan geloven. Zijn de neoliberalen van hun geloof afgevallen? Ik geloof er geen barst van. In tegenstelling tot Jesse Klaver, die Rutte hoorde zeggen dat hij het Groen Links programma gaat uitvoeren. Maar drastische maatregelen om de kloof tussen arm en rijk te verkleinen zal men niet nemen.

Piet van der Lende

Wereldwijd tegen racisme en fascisme

Binnenkort is er weer de internationale dag tegen racisme en fascisme. De Verenigde Naties riep de Internationale dag tegen Racisme en Discriminatie uit na het bloedbad in Sharpeville in Zuid-Afrika op 21 maart 1960. Daarbij opende de politie het vuur op demonstranten tegen de apartheid.
Sindsdien worden op en rond de datum van 21 maart overal in de wereld acties georganiseerd. In Nederland is er een landelijke demonstratie op 23 maart in Amsterdam. De demo begint op de Dam om 14.00 uur.
Op 16 maart en data eromheen worden bijeenkomsten en demonstraties georganiseerd in vele Europese steden, bijvoorbeeld Berlijn, Amsterdam, Athene, Barcelona, Glasgow, Londen, Praag, Warschau, Wenen en vele andere steden. In Duitsland gaan behalve in Berlijn mensen de straat op in Chemniz, Kiel, Frankfurt, Essen en vele andere steden. Ook in andere werelddelen voert men actie, zoals in de Verenigde Staten en Latijns Amerika. Zie voor de Duitse acties en verklaringen deze website
Hier is de internationale verklaring die opgesteld werd na discussie op 21 october 2018 bij de coordinerende Stand Up To Racism internationale conferentie in Londen. Zie deze website.

De beer is los. Het CDA begint een discussie die een opmaat kan zijn voor afschaffing van de bijstand

Zaterdag 09-03-2019 in het Algemeen Dagblad: Het CDA wil de bijstand radicaal hervormen. Bijstandsgerechtigden moeten betaald aan de slag in wat de regeringspartij een ‘basisbaan’ noemt.
CDA-leider Sybrand Buma pleit voor een nieuw sociaal vangnet. Wie in de bijstand belandt, moet volgens hem een ondersteunende functie gaan krijgen in de zorg of het onderwijs of bij de gemeentelijke plantsoenendienst. Voor circa 20 uur werk in de week, krijgen bijstandsgerechtigden dan 85 procent van het minimumloon betaald. Het doldrieste plan bevat vele onduidelijkheden. Weet Buma niet, dat een zeer groot deel van de mensen in de bijstand arbeidsongeschikt is? 85% van het minimumloon voor 20 uur werken? Als het de bedoeling is dat bijstandsgerechtigden voor die 20 uur werken dan 85% van het minimumloon gedeeld door 2 (een halve werkweek) krijgen, dan is de berekening als volgt. Het bruto minimumloon is momenteel 74,58 per dag. Dat betekent, dat bijstandsgerechtigden 20 uur in de week moeten gaan werken voor 616 euro bruto. Ze gaan er dan geen 15% op vooruit, zoals Buma beweert. Voor een hongerloontje slavenarbeidgaan verrichten en afbraak van de basis van onze sociale zekerheid, het wettelijk minimumloon. Het is in duisternis gehuld hoe Buma wil regelen dat mensen dan aan 70% van het minimumloon als alleenstaande komen. Of wil hij de bijstand met 15% verlagen? Na twee of drie jaar houden die basisbanen op. En dan? Als je er niet in geslaagd bent werk te vinden? Het grote gat van het niets? En de arbeidsongeschikten, krijgen die niets? Buma wil beginnen met de groep die langdurig in de bijstand zit. Dus verschillende regiems voor mensen met bijstand, dus een grote rechtsongelijkheid? Veel onduidelijkheden, wisselende reacties, maar zoveel is duidelijk: de aanval op de bijstand als laatste vangnet is begonnen. Dit is gerelateerd aan het debat over het migratievraagstuk. D'66 pleitte voor meer migranten die in onze economie nodig zijn. Buma maakt voor verdere afbraak van de sociale zekerheid handig gebruik van de sentimenten tegen de komst van migranten door als het ware te zeggen: ja, maar die migranten zijn niet nodig, de arbeidsongeschikte bijstandsgerechtigden kunnen het wel doen. Onder dezelfde slechte voorwaarden?. Nee, onder nog veel slechtere voorwaarden. Les 1 van de cursus: hoe bevorder ik racisme om de mensen tegen elkaar uit te spelen en de laatste sociale zekerheid en het minimumloon af te breken. Maar er wordt gewerkt aan een antwoord.

Piet van der Lende

Bijeenkomst van de Bijstandsbond over de gemeentebelasting problemen in Amsterdam

Bij de Bijstandsbond komen veel klachten binnen over de gemeentebelastingen. De regels voor kwijtschelding zijn veel te streng, mensen moeten soms een waslijst aan documenten inleveren, de communicatie met de dienst verloopt stroef, er raken documenten zoek en er zijn grote achterstanden bij de aanvragen voor kwijtschelding.

Hierover organiseert de Bijstandsbond een bijeenkomst op 13 februari 2019 in het Dijktheater te Amsterdam. Da Costakade 160. (Oud West) Tramlijnen 7 en 17. De bijeenkomst begint om 20.00 uur 's avonds.

De Bijstandsbond wil zoveel mogelijk klachten verzamelen-zowel van de burgers zelf als van intermediairs- om een zwartboek samen te stellen waarmee wij de verantwoordelijke wethouder van financiën zullen konfronteren.

De Bijstandsbond gaat verder haar activiteiten uitbreiden. Vanaf nu behandelen wij ook belastingproblemen op het gebied van Rijksbelastingen. Het nieuwe jaar is weer begonnen en velen moeten een belastingformulier invullen. Voor leden is de service gratis. Het lidmaatschap van de Bijstandsbond kost 17 euro per jaar. Voor niet-leden wordt een bijdrage van 10 euro gevraagd. Wij doen geen belastingzaken voor ZZP-ers die een boekhouding hebben.

Toelichting

Onlangs hebben enkele invaliden het spreekuur van de Bijstandsbond bezocht met klachten over de kwijtschelding van de gemeentebelastingen. Sommige mensen hebben in mei een verzoek ingediend en er is nu nog steeds geen beslissing. Bovendien hadden gehandicapten die op ons spreekuur kwamen een invalidenauto, die ze hard nodig hebben om zich te kunnen verplaatsen. Vroeger was dit geen probleem, maar nu stelt de gemeente soms dat dit vermogen is en dat de invalide dus wel belastingen kan betalen. In een geval was de auto verstrekt door de WMO, en nota bene dus helemaal geen eigendom van de invalide, maar van de gemeente. Ook krijgen mensen na lange tijd een brief, dat ze nogmaals alle bankgegevens over verschillende maanden voor de beoordeling van de kwijtschelding moeten insturen. Men heeft hierdoor het hele jaar door geen enkele ruimte om tijdelijk, bijvoorbeeld een paar maanden te sparen voor onvooerziene uitgaven. Naast de bankgegevens moeten sommige burgers een waslijst aan documenten inleveren. Als je per ongeluk een docuemnt vergeet, wordt de aanvraag voor kwijtschelding direct afgewezen en wordt niet gevraagd de ontbrekende documenten op te sturen.

koppeling

Al eerder hadden wij als Bijstandsbond bij de politiek aan de orde gesteld, dat de koppeling van kwijtschelding aanvragen voor gemeentelijke heffingen en kwijtschelding aanvragen voor waterschapslasten bij Waternet niet goed verloopt. Mensen denken dat ze bij een kwijtscheldingsaanvraag tegelijkertijd aanvragen voor waterschaps heffingen maar dat is niet zo. De communicatie van de gemeentebelastingen en Waternet hierover is onduidelijk. Soms ploft er aan aanmaning of nog erger in de bus van Waternet waarbij niet is doorgegeven door Gemeentebelastingen dat kwijtschelding is aangevraagd. Dit wordt niet automatisch aan Waternet gemeld, en de mensen moeten zelf zowel bij Waternet als bij de Gemeentebelastingen aan de bel trekken om een en ander recht te zetten.. Het gemeentebestuur heeft als antwoord gegeven dat de gegevensuitwisseling tussen Belastingen en Waternet de afgelopen periode inderdaad niet optimaal is geweest. In november 2017 is bij Belastingen een nieuw informatievoorzieningssysteem geïntroduceerd, dat – in tegenstelling tot het vorige systeem - geen koppeling had met het ICT-systeem van Waternet. Door het ontbreken van de koppeling konden meldingen dat een verzoek om kwijtschelding was ontvangen bij Belastingen niet op geautomatiseerde wijze worden doorgegeven aan Waternet. Inmiddels zou dit probleem zijn opgelost. Maar is dat zo?

rijksbelastingen

Bij de Bijstandsbond kun je voortaan ook belastingformulieren invullen. Bijvoorbeeld ook bijstandsgerechtigden en anderen, die in de afgelopen vijf jaar voor het eerst AOW hebben gekregen.

Als je in de loop van het jaar AOW gerechtigd wordt, kun je veel terugkrijgen van de belasting. Bij het inkomen dat je in het belastingjaar had voor je AOW kreeg wordt geen rekening gehouden met de ouderenkortingen en het lage ouderentarief waar je recht op hebt als je AOW krijgt. Maar als je belastingaangifte doet heb je recht op toepassing van de ouderenkortingen en het lage belastingtarief voor AOW-ers over het hele jaar. Dus dan krijg je geld terug.

Het hangt ervan af wanneer je in de loop van het jaar AOW krijgt hoeveel je terugkrijgt. Januari is ongunstig, weinig terug, december gunstig, veel terug. Je kunt het belastingformulier ook invullen met terugwerkende kracht. Je kunt nog tot 5 jaar terug belasting terugkrijgen. Dus mensen die na 2013 AOW kregen kunnen de belasting alsnog terugvragen.

Bijstandsbond
Da Costakade 162
1053 XD Amsterdam
020-6898806
info@bijstandsbond.org

Bijeenkomst over de problemen met het UWV

In Nieuwsuur TV van 10 februari kwamen de problemen met het UWV aan de orde. Twee verzekeringsartsen zeiden, dat er een groot tekort is aan verzekeringsartsen, en dat er daardoor grote achterstanden zijn in de herkeuring van arbeidsongeschikten en dat daardoor velen onterecht een arbeidsongeschiktheidsuitkering zouden hebben. Op ongenuanceerde wijze werd gesteld, dat velen misbruik maken van die regelingen omdat ze eigenlijk arbeidsgeschikt zijn.
Deze beschuldiging is bij nader inzien nergens op gebaseerd. Er wordt een onduidelijk onderzoek aangehaald van het UWV zelf onder 7000 arbeidsongeschikten als zou een deel van hen onterecht een uitkering hebben en er honderden miljoenen bespaard zou kunnen worden als ze op tijd waren gekeurd. Dit onderzoek is van jaren geleden en dit is het ENIGE onderzoek dat op dat gebied is verricht. Het UWV spreekt zelf over een actuele achterstand van 30.000 herkeuringen. De verzekeringsartsen spreken in het programma over 180.000.
Dat laatste komt ook niet veel verder dan natte vingerwerk op basis van vage redeneringen. Vervolgens wordt het te besparen bedrag vermenigvuldigd van enkele honderden miljoenen naar meer dan een miljard als de achterstanden vele tienduizenden zijn. Natte vingerwerk dus, want hoe weten we nu dat een steekproef van 7000 van jaren geleden zomaar geëxtrapoleerd kan worden naar 180.000 nu? Het is op niets gebaseerd dat daar net zoveel onterechte uitkeringen bij zijn als in die steekproef van 7000 van jaren geleden.
Maar de hetze tegen de arbeidsongeschikten wordt groots aangepakt. Regelmatig wordt er in het programma maar vanuit gegaan dat duizenden onterecht een uitkering hebben.
Een van de twee verzekeringsartsen in het programma noemde als voorbeeld iemand die een blinde darmontsteking had tijdens de keuring, en daarbij arbeidsongeschikt werd verklaard, met de mededeling van de arts dat hij hem over 4 maanden terug wilde zien, als de operatie achter de rug was. Maar die herkeuring kwam pas na 4 en een half jaar, en de man was al 4 jaar gezond van lijf en leden. Ook de andere verzekeringsarts noemde zo’n voorbeeld, en zei erbij dat ‘mijn collega’s ook wel dat soort voorbeelden kenden’. De bekende bevooroordeelde borreltafelpraat dus waarbij op verjaardagen en feestjes onder het genot van de zoveelste? borrel iedereen wel een voorbeeld kent wat statistisch gezien niet erg representatief is, maar toch wordt geconcludeerd ‘het komt dus zeer veel voor’ waarna vervolgens de hele groep aan de schandpaal wordt genageld.
Minister Koolmees is er als de kippen bij om te zeggen dat hij drastische maatregelen gaat nemen. Niet-medici inzetten om het tekort aan verzekeringsgeneeskundigen op te vangen. Belachelijk. Wat een onrechtvaardige maatregel. Als mensen nog strenger worden gekeurd door niet-medici dan nu al gebeurt, en velen ONTERECHT door gebrek aan deskundigheid zullen worden goedgekeurd, zullen velen in de bijstand terechtkomen, want iemand met een tijd arbeidsongeschiktheidsuitkering die in feite arbeidsongeschikt is wordt door de werkgevers niet aangenomen. Schuiven met mensen met alle leed vandien, zonder besparingen.
Wij kennen het UWV van een heel andere kant. Om daarover te praten en over wat tegen de hetze te doen door een tegengeluid te laten horen organiseert de Bijstandsbond een discussiebijeenkomst op woensdag 20 februari om 14.00 uur ‘s middags. Ervaringsdeskundigen zullen hun kant van het verhaal laten horen. De bijeenkomst is in het Dijktheater, Da Costakade 162 in Amsterdam. Tramlijnen 7 en 17. Piet van der Lende

De Bijstandsbond en stichting IPC/INCA Projectbureau te Amsterdam presenteren: Multiloog

De Bijstandsbond en stichting IPC/INCA Projectbureau te Amsterdam
presenteren: Multiloog

Woensdag. 06 februari. 14.00 uur-17.00 uur. Multiloog met Heinz Mölders. De
multiloog duurt tot 16.00 uur. Da Costakade 162 1053 XD Amsterdam.

We gaan een multiloog doen met Heinz Molders van de stichting IPC/INCA
Projectbureau te Amsterdam. Multiloog-bijeenkomsten zijn gespreksgroepen
voor iedereen die belangrijke zaken uit het dagelijks leven met een
ander wil delen. Wat je ook op je hart hebt, je kunt ermee komen. We
gaan in de multiloog onderwerpen behandelen als: omgaan met de
klantmanager van de Dienst Werk en Inkomen, meer in het algemeen omgaan
met bureaucratisch denken van allerlei functionarissen van
belastingdienst en gemeente, problemen met buren zoals geluidsoverlast
of onveiligheid, de eigen administratie, schulden, werk of werkloosheid,
vrijwilligerswerk, stress, etc.

Voorop staat daarbij het eigen verhaal, maar ook gaat het erom te
luisteren en vooral de andere deelnemer erin te ondersteunen de voor
hem/haar wezenlijke zaken aan de orde te stellen. Iedereen is welkom en
indien gewenst is anonimiteit gewaarborgd. Niemand is verplicht iets te
vertellen, alleen maar komen luisteren is ook toegestaan. De gesprekken
kunnen gaan over hoe we ons dagelijks leven vormgeven en wat we aan
problemen tegenkomen. Door uitwisseling van ervaringen over hoe daarmee
om te gaan kunnen we elkaar inspireren om er concreet uit te komen. We
gaan met elkaar om vanuit van het persoonlijke verhaal, niet vanuit een
hulpverlenerspositie. We willen elkaar ondersteunen zodat ieder zijn
eigen expert kan worden en we proberen te vermijden dat er externe
autoriteiten worden ingevoerd. Mensen worden aangesproken op hun
persoonlijke positie, je vertelt als persoon over je eigen ervaringen.
Wel kunnen hulpverleners als persoon ook meedoen, waarbij de
perspectiefwisseling- je verplaatsen in de positie van de ander-
belangrijk is. In het verlengde van die perspectiefwisseling kunnen
gezamenlijke initiatieven ontstaan om gezamenlijk iets aan het
repressieve systeem dat we ervaren te doen. We leven in een enorm
geindividualiseerde maatschappij, waarbij we slechte dingen sterk
toeschrijven aan het handelen van personen, terwijl wij allemaal
opgenomen zijn in het onderdrukkende systeem en dat ook aan elkaar
doorgeven.

Voor meer informatie:

INCA Projectbureau Amsterdam
Buskenblaserstraat 32'
1055 AJ Amsterdam
tel.:(0031) (0)20-6848012/06 110 67 017
www.inca-pa.nl
heinz.molders@inca-pa.nl

Boek “Wereldgeschiedenis van Nederland” prikt nationalistische mythen door

Vorig jaar verscheen het boek “Wereldgeschiedenis van Nederland”, onder redactie van Karwan Fatah-Black en anderen. De financiering van dat onderzoeksproject vond plaats door het Huygens Instituut voor Nederlandse Geschiedenis. Naar eigen zeggen is de missie van dat instituut: “terug naar de bron: de geschiedenis ontrafeld met nieuwe technologie”. Meer dan honderd Nederlandse historici werkten mee aan het project. Zij behandelen in een dikke pil van 731 bladzijden (exclusief voetnoten) in 117 hoofdstukken van enkele bladzijden de “wereldgeschiedenis van Nederland”.


De historicus Patrick Boucheron publiceerde in 2017 “Een wereldgeschiedenis van Frankrijk”, geschreven met 120 collega’s die specialist zijn in een bepaald thema of periode. Het lijvige werk van 800 pagina’s begint in 34.000 voor Christus en eindigt na 140 korte hoofdstukken bij de aanslagen in 2015 op weekblad Charlie Hebdo en concertzaal Bataclan. Boucherons werk leidde tot felle discussies over de nationale Franse identiteit. Hij relativeert dat begrip, want Frankrijk, Nederland en andere landen zijn historische constructies die op verschillende momenten in de tijd een verschillende betekenis hebben. Wat in het migratiedebat naar voren komt, namelijk dat Nederland Nederland moet blijven, is onzin en getuigt niet van historische kennis over het ontstaan van het nationalisme. Mythen in dat debat moeten worden bestreden. Dat debat is geen exclusief Frans fenomeen. In Nederland liepen de gemoederen hoog op over het slavernijverleden van nationale helden als Michiel de Ruyter en de wandaden in Nederlands-Indië door Jan Pieterszoon Coen. Met zijn boek heeft Boucheron zich nadrukkelijk gemengd in het huidige debat over identiteit in een tijd van globalisering. En zijn initiatief krijgt navolging: Italië heeft inmiddels zijn eigen “wereldgeschiedenis”, en ook een Nederlands en een Portugees boek zijn verschenen.

Aanklacht

Centraal thema van het Nederlandse boek: Nederland en de Nederlandse geschiedenis moeten worden gezien in een internationale context. Duizenden jaren migratie en internationale contacten en handel hebben ons land gevormd tot wat het nu is. Er is niet zoiets als een Nederlandse ‘oorsprong’. Steeds weer kom je tegen dat we in internationaal verband leefden. In de eerste plaats is dat een aanklacht tegen de eurocentrische nationalistische geschiedschrijving die bij de vorming van de natiestaten in Europa opkwam, in Nederland met de historicus Robert Fruin. Daarbij ging men op zoek naar de oorspronkelijke Nederlandse cultuur en heldendom, hoe ‘wij’ in de loop der eeuwen hebben gestreden voor de vrijheid waarin we nu leven en hoe we via de koloniën onze superieure Nederlandse waarden over de wereld hebben uitgedragen.
Het boek is ook een aanklacht tegen de opvatting dat vroeger in ons land (en nu nog in andere werelddelen) “primitieve volkeren” leefden die volledig waren geïsoleerd van de buitenwereld. In de antropologie kwamen “Stufentheorien” op, theorieën over de verschillende “Stufen” of stadia in de ontwikkeling van “volkeren”, waarbij zij zich ontwikkelden van “primitieve onderontwikkeling” tot de “westerse beschaving” waarin we nu leven. Een soort continuüm van geïsoleerde “primitieve” gemeenschappen naar de volledig open samenleving nu. De schrijvers tonen in het boek aan dat dit continuüm niet klopt: reeds in het neolithicum (nieuwe steentijd) waren er vele internationale handelscontacten, was er migratie en namen “volkeren” dingen van elkaar over, terwijl ze leefden in vaak ingewikkelde gemeenschappen en culturen. Dat proces is eeuwenlang doorgegaan. Er is in het boek ruim aandacht voor de herschrijving van de koloniale geschiedenis van Nederland, waar niet een nationalistische visie van onze veronderstelde superieure cultuur maar de werkelijke uitbuitingsverhoudingen en slavernij aan de orde komen. Tot zover ben ik het eens met de schrijvers.

Theorieloos

Toch lijkt het benadrukken van die internationale contacten wel erg over de top te zijn. Zo wordt bij het neolithicum gesproken over “globaliseren” en wordt de Romeinse tijd gekenschetst als een “multiculturele samenleving”. Bij het plakken van moderne begrippen op voorgaande samenlevingen vallen verschillen tussen de wereld vroeger en nu weg. Het is eigenlijk een theorieloos boek, waarbij je weinig inzicht krijgt in hoe samenlevingen vroeger en nu eigenlijk in elkaar zaten, en wat in dit opzicht de verschillen zijn. Je hoeft niet het verouderde continuümbegrip van geïsoleerde “primitieve” gemeenschappen naar het huidige mondiale kapitalisme te hanteren om te beseffen dat er toch wel verschillen zijn op het gebied van communicatieprocessen in verschillende samenlevingen en daarmee in de denkwerelden van mensen van vroegere tijden en nu.
In het neolithicum mogen er dan ook al internationale handelscontacten zijn geweest, maar ze hadden toen geen films en foto’s, en ook geen radio en internet. Vanuit een bepaalde gemeenschap trokken er leden weg naar andere streken, om wat voor reden dan ook. Ze namen misschien voorwerpen mee als ze terugkwamen en vertelden verhalen die dan weer werden doorverteld, in de tijd dat er nog geen schrift was, en dat is toch heel iets anders dan nu. Mondelinge overlevering laat meer ruimte voor de eigen autonomie, de eigen interpretatie van de informatie die ‘van buitenaf’ komt. Deze partiële zelfstandigheid van “volkeren”, streken, stammen, andere gemeenschappen, verklaart hun eigen karakter, dat in Nederland tot in de negentiende eeuw heeft voortgeduurd. Aan het begin van de negentiende eeuw was Nederland een lappendeken van cultureel gezien min of meer zelfstandige regio’s. Daarmee benader je de kritiek op de nationalistische geschiedschrijving van een andere kant: tot in de negentiende eeuw heeft Nederland eigenlijk nooit bestaan.

Emancipatiestrevingen

Er bekruipt mij het gevoel dat de vele schrijvers van het boek, allen deskundige historici, stellen dat de multiculturele geglobaliseerde samenleving eigenlijk altijd al heeft bestaan. Zelfs bij de behandeling van het neolithicum gebeurt dat: er waren toen vele oorlogen, opstanden, en bloedvergieten tot genocide aan toe, en ondertussen of daartussendoor was er internationale handel, en migratie die soms vreedzaam was en niet altijd tot oorlogen leidde. De schrijvers benadrukken dat Nederland het resultaat is van duizenden jaren internationale contacten, handel en beïnvloeding ‘van buitenaf’, waarbij wij op onze beurt weer de omgeving hebben beïnvloed. Op basis daarvan zou je kunnen denken: het is alle eeuwen hetzelfde geweest, die processen, dat zal wel altijd zo blijven. En in het verlengde daarvan zou je ook kunnen denken: wat heeft het voor zin om te strijden voor een betere wereld, dat hebben talloze mensen voor ons al gedaan, maar de multiculurele geglobaliseerde samenleving denderde voort, en er is eigenlijk niets veranderd. Hier wreekt zich dat emanicipatiestrevingen van Nederlandse bevolkingsgroepen in het boek slecht aan bod komen. Juist hier had een “internationaal perspectief” nieuwe inzichten kunnen opleveren. Hoe ging de arbeidersbeweging in Nederland om met het internationalisme? Hoe is het perspectief meer verschoven naar nationalistische emancipatiebewegingen? Er is een hoofdstuk over de kraakbeweging en de tweede feministische golf, maar verder wordt er voor wat de arbeidersbeweging aangaat slechts in één hoofdstukje aandacht besteed aan de internationale contacten van de sigarenmakers in de negentiende eeuw.

De conclusie moet dan wat mij betreft ook luiden dat de nationalistische Nederlandse geschiedenis terecht wordt herschreven. Allerlei mythen op dat gebied worden in het boek doorgeprikt. Maar in mijn ogen komen strevingen van onze voorouders om een betere wereld te bereiken, die kunnen dienen als inspiratiebron voor dergelijke strevingen in de huidige tijd, er bekaaid vanaf. De beschrijving van dergelijke strevingen die wel worden behandeld, is fragmentarisch. Eigenlijk luidt het verborgen antwoord van het boek op de vraag of er vooruitgang is in de geschiedenis van de mensheid, ontkennend. De schrijvers van het boek wilden geen politiek statement afgeven en objectieve geschiedschrijving plegen. Maar kan dat wel bij historische beschrijvingen? “Wereldgeschiedenis van Nederland” kan met instemming worden gelezen door kapitalisten van de VVD die internationaal zijn georiënteerd. De verborgen uitgangspunten en waarden van de hedendaagse Nederlandse geschiedschrijvers en de wijze waarop dit boek ook weer bijdraagt aan een bestendiging van de actuele machts- en rijkdomverhoudingen, geanalyseerd vanuit de eigen bevoorrechte positie, zullen ongetwijfeld onderwerp zijn van een volgende poging tot integrale Nederlandse geschiedschrijving.

“Wereldgeschiedenis van Nederland”, onder redactie van Karwan Fatah-Black en anderen. Uitgeverij: Ambo/Anthos, € 45,00. ISBN: 9789026343995.
(Dit is een geredigeerde versie van een artikel dat eerder op de site van Konfrontatie verscheen)
https://www.doorbraak.eu/blog/wp-content/uploads/Wereldgeschiedenis.jpg
Piet van der Lende

Oproep voor radiatoren

De Bijstandsbond gaat de kantoorruimte verbouwen en in dat kader willen we de energieslurpende gaskachel beneden vervangen door centrale verwarmings radiatoren. We hebben boven al twee radiatoren. De gaskachel schaffen we dan af. Zijn er mensen die weten hoe je goedkoop aan twee of drie radiatoren kunt komen of die weten waar je ze gratis???? kunt ophalen. Ook hebben we pijpen of slangen nodig voor de verbinding.

wij horen graag van je!

Bijstandsbond

info@bijstandsbond.org
020-6898806

Experiment met bijverdienen naast je uitkering in Amsterdam. Je schiet er financieel niets mee op.

In Amsterdam wordt een experiment bijverdienen naast je uitkering uitgevoerd. Maar je schiet er financieel niets mee op. Je moet gemeentelijke belastingen betalen en een eventuele individuele inkomenstoeslag kan komen te vervallen. 

Wat zijn de gevolgen, als de premie van € 1200 wordt uitbetaald in juni en da bedrag op de rekening staat, voor evt.  kwijtschelding gemeentelijke heffingen/belastingen?
(kwijtschelding hiervan is mogelijk als geen sprake is van vermogen en daarbij wordt gekeken naar bedrag op bankrekening; als minstens een maandbedrag aan uitkering op rekening staat, wordt dat beschouwd als vermogen --> geen kwijtschelding!)

Antwoord:
Dit wordt inderdaad beschouwd als vermogen bij het innen van de lokale heffingen.
Afdeling Belastingen int de lokale heffingen o.a. op basis van de Invorderingswet; dezelfde wet op basis waarvan de Rijksbelastingdienst int. In die wet is ook bepaald, dat een bedrag dat op de rekening staat, als vermogen wordt gezien. Pas als deze wet aangepast wordt, kan een bedrag op een bankrekening geen gevolgen hebben voor de kwijtschelding. De gemeente pleit bij het Rijk om dit aan te passen. Het is niet de verwachting dat dit gerealiseerd is, voor het einde van het Amsterdams experiment.

Individuele Inkomenstoeslag (IIT)
Als er sprake is van deeltijdwerk, dan wordt in beginsel inkomensverbetering aanwezig geacht, door bijv urenuitbreiding of stijging van periodieken. Zodra een deelnemer van het experiment  in aanmerking komt voor een premie, is er sprake van deeltijdwerk. Dit zou betekenen dat de deelnemer in beginsel geen aanspraak meer kan maken op de IIT. Dit hangt verder af van individuele situatie van de persoon. Er is daarom geen eenduidig antwoord te geven hoe de premie doorwerkt op de IIT.

Stand van zaken Amsterdams experiment verdienen met een deeltijdbaan naast je uitkering

De gemeente heeft besloten, het experiment verdienen met een deeltijdbaan naast je uitkering uit te breiden. Begin januari zijn 35.000 brieven de deur uitgegaan gericht aan de Amsterdamse bijstandsgerechtigden met de mededeling dat inschrijving voor het experiment opnieuw wordt opengezet. Van 1 januari 2019 tot 1 maart 2019 kunnen mensen zich opnieuw aanmelden.

Er zijn tot nu toe 3000 huishoudensdie zich in de vorige ronde hebben aangemeld. Het aantal individuen ligt dus hoger. Het gaat om ca 2500 lopende uitkeringen in het kader van de Participatiewet. 500 deelnemers zijn sinds de vorige aanmeldperiode inmiddels uitgestroomd. Zij blijven echter gevolgd worden, omdat ze kunnen terugkeren in de uitkering en dan weer meedoen. Van de deelnemers aan het experiment heeft ongeveer 60% deeltijdwerk of kortdurende inkomsten gehad uit arbeid.

Het onderzoek wordt verlengd omdat de nulmeting met interviews niet op tijd was afgerond. Daardoor zou voor het wetenschappelijk onderzoek maar 1 jaar beschikbaar zijn in plaats van twee jaar. In overleg met de wethouder is besloten, het onderzoek te verlengen om voldoende tijd voor het wetenschappelijk onderzoek te hebben en het wetenschappelijk onderzoek uit te breiden naar welke effecten het vrijlaten van de premie heeft. Bovendien wil men nieuwe instromers in de bijstand de kans geven aan het experiment mee te doen.

1672 mensen die zich bij de vorige inschrijfperiode hebben aangemeld hebben in november de tweede premie ontvangen. Daaraan is 1,7 miljoen euro besteed. Over de verstrekking van de premie is tot op heden maar 1 klacht binnengekomen. Vaak was het mensen niet duidelijk, dat als een maand boven de bijstandsnorm zit, en geen uitkering ontvangt, je ook geen premie krijgt over die maand. Volgens rapportages van de helpdesk die vragen binnen krijgen van het gemeentelijk call-center zijn er in totaal 120 vragen over de premie binnengekomen. De piek was in december, na de uitbetaling in november, toen er 25 vragen zijn gesteld.

Naast de mensen die meedoen aan het experiment en die vaak een deeltijdbaan hebben, permanent of tijdelijk, zijn er ca 1400 mensen die parttime werk hebben en die niet meedoen. Er zal in het kader van het wetenschappelijk onderzoek een apart kwalitatief onderzoek komen naar deze mensen Zij zullen dan worden geïnterviewd.

In 2016 had 6,6% van het aantal bijstandsgerechtigden een deeltijdbaan. Dit is in 2017 gestegen naar 7,1%. Een groot deel van de parttime werkenden zit in trede 2.

ZZP-ers die in de bescheiden schaal regeling vallen doen ook mee aan het experiment. IOAW en IOAZ en BBZ-uitkeringen zijn uitgesloten van het experiment. Mensen in die uitkeringen mogen geen incentives ontvangen. Zij mogen geen uitstroompremie hebben. De wet staat dit type experimenten alleen toe voor klanten die een Participatiewet uitkering hebben.  Alleen als er dus een IOAW- of IOAZ-uitkering is met een aanvullende P-wet-uitkering is deelname mogelijk.

Aan het experiment doen ook mensen mee die urenbeperkt zijn (dit kan gevolg zijn vanwege een lichamelijke of geestelijke bepreking). Ongeveer de helft van de Pantar medewerkers doen mee met het experiment.

Er is van eerder vorig jaar eenanimatiefilmje gemaakt. Daarin komt naar voren, hoe je je inkomsten doorgeeft als je part-time werkt. https://www.amsterdam.nl/werk-inkomen/uitkeringen/inkomsten-doorgeven/

Je kunt ook een proefberekening maken van hoeveel premie je krijgt. https://www.amsterdam.nl/werk-inkomen/uitkeringen/amsterdamse/

mijn eerste opmerkingen

Het zou interessant zijn eens te onderzoeken, in hoeverre het fenomeen van in Amsterdam ongeveer 4000 bijstandsgerechtigden die part-time werken met een uitkering de flexibilisering van de arbeid bevordert, dwz dat werkgevers zich niet hoeven in te spannen om banen te creeren waarvan je kunt rondkomen, en banen kunnen creeren voor bijvoorbeeld piekproductie waarvan je niet kunt leven waarbij aanvullende eisen worden gesteld, die je de hele week binden. . Voorbeeld zijn sommige postbezorgers bij Post.nl, die maar ongeveer 20 uur in de week werk hebben en loon, waarbij de eis gesteld wordt dat ze de hele week oproepbaar/beschikbaar zijn. Je kunt er dan dus geen andere deeltijdbaan naast nemen en als je met het aantal uren dat je bij post.nl werkt beneden de bijstandsnorm blijft, moet je een bijstandsuitkering aanvragen. Daarvoor zouden de sectoren/bedrijven waar de mensen werken bekend moeten zijn en de voorwaarden die die bedrijven stellen, zoals post.nl. En of veel bijstandsgerechtigden op basis van oproepcontracten werken, waarbij je voortdurend beschikbaar moet zijn. Natuurlijk zijn er in dit verband nog andere vijvers waaruit Post.nl kan vissen, mensen met andere uitkeringen of gehuwden waarvan een partner een stabiel volledig inkomen heeft en de ander er zo’n flexibel deeltijdbaantje bijneemt. In het verlengde daarvan ligt de vraagstelling in hoeverre de Participatie wet en eventuele andere uitkeringen werken als smeermiddel op de arbeidsmarkt, dwz de bevordering van goedkope, flexibele arbeid en zorgen dat daar voldoende arbeidskrachten voor beschikbaar zijn. In dit verband moeten we ook denken aan flextensieconstructies en het werken met behoud van uitkering. Dit zijn de schattingen van de FNV. Het gaat alleen al bij werken met behoud van uitkering om ongeveer 20 duizend arbeidsplaatsen (voltijdse werkweek). Maar aangezien de mensen gemiddeld 20 uur per week werken, gaat het om minstens 40.000 bijstandsgerechtigden. Als je rekent dat de tewerkstelling gemiddeld een half jaar duurt, gaat het om 80.000 bijstandsgerechtigden die korter of langer durend met behoud van uitkering werken gerekend over een heel jaar van de 400.000 die er in Nederland zijn.

De FNV komt tot deze schatting op basis van CBS gegevens dat er 160 duizend voorzieningen zijn afgegeven in 2016. Helaas houd het CBS niet bij wat een voorziening precies is maar als de helft met werk te maken heeft dan blijven 80 duizend over. Gemiddeld 20 upw dus halve werkweek. Is 40 duizend. 6 maanden gemiddeld dus 20 duizend arbeidsplaatsen per jaar.

Ik denk dat deze effecten van experimenten zoals in Amsterdam en in het verlengde daarvan misschien de invoering van een partieel basisinkomen moeten worden onderzocht.
>